Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 czerwca 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 6 czerwca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat za studia podyplomowe. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 27 czerwca 2022 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą, polegającą przede wszystkim na świadczeniu usług doradczych, dotyczących kwestii prawnych i ekonomicznych.

Wśród Pana klientów są podmioty prowadzące działalność rolniczą i związane z taką działalnością (handel żywcem, obrót ziemią rolną).

Posiada Pan wykształcenie magisterskie z prawa i ekonomii, co jest zgodne z wykonywaną działalnością. Jednak ma Pan znikomą wiedzę rolniczą, co ogranicza Pana możliwości na tym specyficznym rynku. W ramach podnoszenia kwalifikacji podjął Pan studia podyplomowe z rolnictwa. Koszt studiów to 1 200 PLN (zwolnione z VAT (podatek od towarów i usług)). W programie studiów są użyteczne w prowadzonej dla niektórych klientów działalności tematy takie jak: podstawy prawa i prawa rolnego, rachunkowość rolnicza, rynki rolne w Polsce i UE, ekonomika rolnictwa, marketing artykułów rolnych, agrobiznes, dopasowane do potrzeb Pana klientów Do wniosku załączył Pan program studiów.

Dodatkowo w uzupełnieniu wniosku podał Pan, że:

– wydatek stanowiący „koszt studiów podyplomowych z rolnictwa” został poniesiony 10 maja 2022 r.,

– działalność prowadzi od 2 lipca 2015 r. Oprócz ww. usług świadczy także usługi edukacyjne i szkoleniowe, jednak stanowią one mniejszy udział niż dawniej, kiedy wykładał na uczelniach

– wydatek służył uzyskaniu przychodu, ponieważ jego współpraca z podmiotami działającymi w branży rolnej nie mogła się rozwinąć wobec niewystarczającej wiedzy specjalistycznej. Wykonał Pan jedynie proste i niewielkie zlecenia w 2019 r. stanowiące niewielką część jego przychodów. W świadczeniu usług dokłada wszelkiej staranności, by posiadać niezbędną wiedzę i umiejętności. Wykluczone jest dla niego wprowadzanie klienta w błąd co do jego kwalifikacji zawodowych.

– wydatek służy obecnie zabezpieczeniu źródła przychodów, ponieważ po rozpoczęciu studiów, w związku z wiedzą nabytą i wciąż nabywaną podczas studiów rozpoczął realizację zlecenia dla klienta z 2019 r., który zdecydował się na to ze względu na jego rozwój w obszarze rolnictwa i prawa rolnego i tym samym przydatność dla jego działalności. Fakturę za ww. usługę lub jej etap dośle Pan niezwłocznie po jej wystawieniu (wobec rozpoczęcia wykonywania usługi w czerwcu 2022 r. nastąpi to najpóźniej do 15 lipca 2022 r.). Dobre wykonanie usługi da mu z kolei perspektywy dalszej współpracy z klientem i ewentualnymi podmiotami, którym może zostać przez zadowolonego klienta polecony jako specjalista w dziedzinie.

Pytanie

Czy koszt studiów podyplomowych z rolnictwa może stanowić dla Pana koszt uzyskania przychodu?

Pana stanowisko w sprawie

W sformułowanym we wniosku oraz w jego uzupełnieniu własnym stanowisku podaje Pan, że Pana zdaniem, realizowane studia podyplomowe zwiększą Pana konkurencyjność i umożliwią rozwój usług dla klientów będących rolnikami oraz niebędących rolnikami, lecz działających w branży rolniczej. Jest to wiedza niszowa, nietypowa u większości prawników i konsultantów biznesowych, podlegająca ciągłym zmianom w przepisach.

Tym samym w Pana ocenie wydatek ten może stanowić koszt uzyskania przychodów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z osiąganiem przychodów podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Zauważyć należy, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód).

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Kosztami podatkowymi są zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatkowymi, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, jednak ich poniesienie jest uzasadnione.

Należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności decyduje podmiot ją prowadzący, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z przychodami podatkowymi.

Wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych nie zostały wymienione w katalogu zawartym w art. 23 ww. ustawy. Do stwierdzenia zatem, czy wydatki takie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w związku wykonywaną działalnością, istotnym jest ustalenie:

– czy związane są z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych, zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są potrzebne do wykonywanej działalności i które mają z nią związek,

– czy służą tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia niezwiązanego z działalnością, a więc co do zasady mają charakter osobisty.

Zatem, za uzasadnione racjonalnie i gospodarczo koszty, których poniesienie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów ze źródła jakim jest wykonywana przez Panią działalność nierejestrowana, uznać należy takie wydatki, które pozwolą Pani nabyć umiejętności i wiedzę niezbędną w jej prowadzeniu. Istotnym warunkiem zaliczenia takich wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest istnienie źródła przychodów, do którego dany wydatek można przyporządkować.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że:

– od 2 lipca 2015 r. prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą, polegająca przede wszystkim na świadczeniu usług doradczych, dotyczących kwestii prawnych i ekonomicznych.

– wśród Pana klientów są podmioty prowadzące działalność rolniczą i związane z taką działalnością (handel żywcem, obrót ziemią rolną).

– posiada Pan wykształcenie magisterskie z prawa i ekonomii, co jest zgodne z wykonywaną działalnością.

– w ramach podnoszenia kwalifikacji podjął Pan studia podyplomowe z rolnictwa.

– wydatek stanowiący „koszt studiów podyplomowych z rolnictwa” został poniesiony 10 maja 2022 r.

– wydatek służył uzyskaniu przychodu, ponieważ Pana współpraca z podmiotami działającymi w branży rolnej nie mogła się rozwinąć wobec niewystarczającej wiedzy specjalistycznej.

– wydatek służy obecnie zabezpieczeniu źródła przychodów, ponieważ po rozpoczęciu studiów, w związku z wiedzą nabytą i wciąż nabywaną podczas studiów rozpoczął Pan realizację zlecenia dla klienta z 2019 r.

Przenosząc powyższe na grunt przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy – na podstawie zaprezentowanego przez Pana opisu – stwierdzić, że wymienione przez Pana wydatki są związane z zakresem prowadzonej przez Pana działalności, a zdobyta wiedza – będzie miała odzwierciedlenie w powstaniu lub wzroście przychodu z tego źródła, bądź wpłynie na zachowanie lub zabezpieczenie tego źródła przychodu. Ponadto, wydatki te nie są ujęte w katalogu zawartym w art. 23 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec tego, wydatki te – jako mające związek z prowadzoną przez Pana działalnością – poniesione po rozpoczęciu tej działalności i właściwie udokumentowane mogą stanowić koszty uzyskania przychodów z tytułu jej prowadzenia.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie zaznaczamy, że zaliczając określony wydatek do kosztów uzyskania przychodów, podatnik stosuje przepis prawa podatkowego o charakterze materialnoprawnym, tj. uznaje, że zaistniałe po jego stronie okoliczności wypełniają hipotezę określonej normy prawnej (mieszczą się w zakresie zastosowania danej normy prawnej/danego przepisu). Podejmując decyzję o zastosowaniu danego przepisu prawa podatkowego, podatnik musi liczyć się jednak z koniecznością przedstawienia dowodów potwierdzających prawidłowość tej czynności, jaka może się pojawić na etapie ewentualnych postępowań podatkowych lub kontrolnych. Udowodnienie prawidłowości zaliczenia opisanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów może zatem wymagać w szczególności udowodnienia: poniesienia wydatków, ich charakteru, w szczególności ich celowości, racjonalności działań podatnika, a w konsekwencji braku okoliczności uniemożliwiających uznanie przedmiotowych kosztów za koszty uzyskania przychodów. W ramach postępowania dowodowego może również zostać dokonana szczegółowa analiza związku ponoszonych wydatków z Pani przychodami.

Zasady udowadniania okoliczności faktycznych w postępowaniu podatkowym normuje ustawa – Ordynacja podatkowa. Na mocy art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. W szczególności dowodami takimi mogą być księgi podatkowe, deklaracje złożone przez stronę, zeznania świadków, opinie biegłych, materiały i informacje zebrane w wyniku oględzin, informacje podatkowe oraz inne dokumenty zgromadzone w toku czynności sprawdzających lub kontroli podatkowej, z zastrzeżeniem art. 284a § 3, art. 284b § 3 i art. 288 § 2, oraz materiały zgromadzone w toku postępowania karnego albo postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe (art. 181 Ordynacji podatkowej). Stosownie do art. 187 § 1 ww. aktu prawnego, organ podatkowy jest obowiązany zebrać i w sposób wyczerpujący rozpatrzyć cały materiał dowodowy. Ocena kwestii udowodnienia danej okoliczności jest dokonywana na podstawie całości zgromadzonych dowodów (art. 191 tej ustawy).

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy – Ordynacja podatkowa. Dokonując interpretacji indywidualnej organ interpretacyjny przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Innymi słowy, organ wydający interpretacje indywidualne opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, tj. okolicznościach przedstawionych przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Nie prowadzi natomiast postępowania dowodowego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.

Wykładni żądanego przepisu oraz oceny Pana stanowiska w przedmiotowej sprawie dokonano w oparciu o przedstawiony przez Pana opis stanu faktycznego w zakresie postawionego pytania. Dokumenty załączone do wniosku nie podlegały natomiast ocenie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

– Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

– Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

– w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

– w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).