Interpretacja dotyczy skutków podatkowych związanych z otrzymaniem spłaty za udział w nieruchomości nabytej w spadku. Podatniczka odziedziczyła 1/2 części nieruchomości po zmarłej W.W. W wyniku podziału majątku wspólnego małżonków S. oraz działu spadku po W.S. i zniesienia współwłasności nieruchomości, Sąd zasądził od A.W. na rzecz W.W. kwotę tytułem spłaty za jej udział w nieruchomości. Organ podatkowy uznał, że u podatniczki, jako następcy prawnego W.W., nie powstanie przychód z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ W.W. nabyła ten udział wcześniej niż 5 lat przed jego zbyciem.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowna Pani:
ponownie rozpatruję sprawę Pani wniosku z 17 lipca 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 22 lipca 2019 r. sygn. akt III SA/Wa 2892/18 i
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
24 lipca 2018 r. wpłynął Pani wniosek z 17 lipca 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych otrzymania spłaty za udział w nieruchomości nabyty w spadku.
Treść wniosku jest następująca:
W. W. była współwłaścicielką nieruchomości położonej (…) w udziale 396/2592 części. W 2011 r. W. W. złożyła w Sądzie Rejonowym (…) wniosek o podział majątku wspólnego K. i W. małżonków S., działu spadku po W. S. oraz zniesienia współwłasności nieruchomości położonej we (…), dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Postanowieniem Sąd Rejonowy (…) z dnia (…) 2014 r., dokonał podziału majątku wspólnego K. i W. małżonków S., działu spadku po W. S. oraz zniesienia współwłasności nieruchomości położonej (…), w wyniku którego zasądził od A. W. na rzecz W. W. kwotę (…) zł (słownie: (…) tytułem spłaty, płatną w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia postanowienia.
Zasądzona kwota nie przekracza udziału w spadku.
Apelację od tego postanowienia złożył uczestnik A. W.. Zanim doszło do rozpoznania apelacji, w dniu (…) 2015 r. zmarła W. W.
Na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w (…) z dnia (…) 2016 r., spadek po W. W., na podstawie testamentu notarialnego z dnia (…) 2015 r. nabyli: Pani oraz T. W. (syn W. W.) po 1/2 części każdy z nich. Spadkobiercy W. W., tj. Pani i T. W. wstąpili do sprawy o podział majątku wspólnego K. i W. małżonków S., dział spadku po W. S. oraz zniesienie współwłasności nieruchomości położonej we (…). Postanowieniem z dnia (…) 2016 r., Sąd Okręgowy (…) podjął zawieszone postępowanie z udziałem spadkobierców zmarłej W. W., tj. Pani i T. W.
Na skutek apelacji A. W. od postanowienia Sądu Rejonowego (…) z dnia (…) 2014 r., Sąd Okręgowy we (…) zmienił zaskarżone postanowienie w punkcie V w ten sposób, że zasądził od A. W. kwoty po (…) zł na rzecz Pani i T. W. tytułem spłaty Państwa udziału w majątku wspólnym i spadku, płatne w terminie sześciu miesięcy od uprawomocnienia się postanowienia, a apelację A. W. oddalił.
Czy podział majątku wspólnego K. i W. małżonków S. i dział spadku po W. S. spowoduje powstanie u Pani, jako następcy prawnego W. W., przychodu z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Podział majątku wspólnego K. i W. małżonków S. i dział spadku po W. S. nie spowoduje powstanie u Pani, jako następcy prawnego W. W., przychodu z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Rozpatrzyłem Pani wniosek – 20 września 2018 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0114-KDIP3-3.4011.346.2018.1.MS2, w której uznałem Pani stanowisko za nieprawidłowe.
Interpretację doręczono Pani 28 września 2018 r.
25 października 2018 r. wniosła Pani skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Skarga wpłynęła do mnie 5 listopada 2018 r.
Wniosła Pani o uchylenie interpretacji w całości.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił skarżoną interpretację – wyrokiem z 22 lipca 2019 r. sygn. akt III SA/Wa 2892/18.
Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 26 stycznia 2022 r.
W wyroku z 22 lipca 2019 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał, że rację należy przyznać skarżącej.
Istota sporu w niniejszej sprawie sprowadza się do stwierdzenia, czy podział majątku wspólnego K. i W. małżonków S. i dział spadku po W. S. spowodowałby powstanie przychodu u W. W., czyli u spadkodawczyni Skarżącej.
W ocenie Sądu, u Skarżącej, jako spadkobiercy W. W., podział ww. majątku nie spowodował powstania przychodu.
Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329):
Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.
Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:
‒ uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w ww. wyroku;
‒ ponownie rozpatruję Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 ze zm.):
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że:
Osoby fizyczne nie posiadające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
Zgodnie z art. 3 ust. 2b pkt 4 ww. ustawy:
Za dochody osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osobę, która nie posiada miejsca zamieszkania w Polsce uważa się w szczególności dochody (przychody) z położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).
Zgodnie z art. 6 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Kanadą w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu wraz z Protokołem, podpisane w Ottawie dnia 14 maja 2012 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 1371):
Dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając w to dochód z gospodarstwa rolnego lub leśnego) położonego w drugim Umawiającym się Państwie może być opodatkowany w tym drugim Państwie.
W myśl art. 6 ust. 2 ww. Konwencji:
Dla celów stosowania niniejszej umowy określenie "majątek nieruchomy" posiada takie znaczenie, jakie przyjmuje się według prawa tego Państwa, w którym majątek ten jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których zastosowanie mają przepisy prawa powszechnego odnoszące się do nieruchomości, prawa użytkowania majątku nieruchomego, jak również prawa do zmiennych lub stałych świadczeń z tytułu eksploatacji albo prawa do eksploatacji zasobów mineralnych, źródeł i innych bogactw naturalnych; statki, łodzie oraz samoloty nie stanowią majątku nieruchomego.
Zgodnie z art. 6 ust. 4 tej Konwencji:
Postanowienia ustępów 1 i 3 stosuje się również do dochodów uzyskanych z majątku nieruchomego przedsiębiorstwa i do dochodów uzyskanych z majątku nieruchomego, który służy do wykonywania wolnego zawodu.
Stosownie do art. 13 ust. 1 ww. Konwencji:
Zyski, osiągnięte przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z przeniesienia tytułu własności majątku nieruchomego położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
Użycie w Konwencji sformułowania „może być opodatkowany” oznacza, że dochód z majątku nieruchomego jest opodatkowany w Polsce, o ile polskie ustawy podatkowe przewidują ich opodatkowanie.
W świetle powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz polsko – kanadyjskiej Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania, przychody ze sprzedaży nieruchomości położonej w Polsce przez osobę zamieszkałą w Kanadzie podlegają opodatkowaniu w Polsce, według zasad wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:
Źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
a. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
c. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
d. innych rzeczy
- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Użyte w powyższym przepisie „odpłatne zbycie” oznacza każde przeniesienie prawa własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. Termin odpłatne zbycie obejmuje zatem szeroki zakres umów.
W myśl art. 155 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025 ze zm.):
Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.
Tym samym określenie „zbycie” odnosi się do wszystkich przypadków przeniesienia własności, nie ogranicza się wyłącznie do sprzedaży czy zamiany, lecz ma zastosowanie do wszystkich czynności prawnych, których skutkiem jest przeniesienie prawa własności do całej rzeczy lub udziału.
Przedstawiła Pani informacje, z których wynika, że:
1. jest Pani spadkobierczynią po zmarłej W. W. w 1/2 części;
2. wstąpiła Pani do sprawy o podział majątku wspólnego K. i W. małżonków S., dział spadku po W. S. oraz zniesienie współwłasności nieruchomości;
3. postanowieniem Sądu Rejonowego we (…) z dnia (…) 2014 r., Sąd zasądził od A. W. na rzecz Pani spadkodawczyni kwotę (…) zł tytułem spłaty za przyznany mu udział w nieruchomości;
4. zasądzona Pani spadkodawczyni kwota nie przekraczała jej udziału w spadku;
5. (…) 2015 r. zmarła Pani spadkodawczyni – W. W.;
6. postanowieniem z dnia (…) 2016 r., Sąd Okręgowy podjął zawieszone postępowanie z udziałem spadkobierców zmarłej W. W.;
7. na skutek apelacji A. W. Sąd Okręgowy zmienił zaskarżone postanowienie w ten sposób, że zasądził od A. W. kwoty po (…) zł na rzecz Pani oraz drugiego spadkobiercy tytułem spłaty Państwa udziału w majątku wspólnym i spadku, płatne w terminie sześciu miesięcy od uprawomocnienia się postanowienia, a apelację A. W. oddalił.
Powzięła Pani w wątpliwość, czy podział majątku wspólnego K. i W. małżonków S. i dział spadku po W. S. spowoduje powstanie u Pani, jako następcy prawnego W. W., przychodu z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 922 § 1 ustawy Kodeks cywilny:
Prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej.
W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego:
Spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy.
Stosownie zaś do art. 925 Kodeksu cywilnego:
Spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.
Oznacza to, że dniem nabycia spadku przez Panią jest data śmierci Pani W. W.
Instytucja współwłasności uregulowana została natomiast w art. 195 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z jego treścią:
Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Z zawartej we wskazanym przepisie definicji wynika, że współwłasność charakteryzuje się trzema podstawowymi cechami: jednością przedmiotu, wielością podmiotów oraz niepodzielnością wspólnego prawa.
Jedność przedmiotu oznacza, że w stosunku współwłasności przedmiotem prawa własności przysługującego kilku osobom jest jedna rzecz ruchoma lub nieruchomość. Jeśli rzecz wchodzi w skład zbioru rzeczy, stanowiącego pewną funkcjonalną całość, to współwłasność dotyczy każdej pojedynczej rzeczy wchodzącej w skład takiego zbioru, nie zaś zbioru. Istotną cechą charakteryzującą współwłasność jest wielość podmiotów prawa własności jednej rzeczy. Chodzi tu o co najmniej dwie lub więcej osób, które pomimo łączącego je stosunku współwłasności są nadal odrębnymi podmiotami prawa. We współwłasności prawo własności przysługuje, jak wynika z brzmienia zacytowanego przepisu, niepodzielnie kilku osobom. Żaden ze współwłaścicieli nie ma więc wyłącznego prawa do fizycznie wydzielonej części rzeczy, a każdemu z nich przysługuje jednakowe prawo do całej rzeczy, ograniczone jedynie takim samym prawem pozostałych współwłaścicieli
Jednym z podstawowych uprawnień przysługujących współwłaścicielowi jest prawo domagania się zniesienia współwłasności. Może dojść do niego w dwóch trybach: umownym, kiedy to współwłaściciele osiągają porozumienie co do faktu zniesienia współwłasności oraz sądowym następującym w wyniku postanowienia sądu. W Kodeksie cywilnym wyróżniono natomiast trzy sposoby zniesienia współwłasności: podział rzeczy wspólnej, przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli oraz sprzedaż rzeczy wspólnej.
Stosownie natomiast do art. 212 § 1 Kodeksu cywilnego:
Jeżeli zniesienie współwłasności następuje na mocy orzeczenia sądu, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne. Przy podziale gruntu sąd może obciążyć poszczególne części potrzebnymi służebnościami gruntowymi.
Analiza powyższego wskazuje, że zniesienie współwłasności może polegać na podziale rzeczy i przyznaniu każdemu z dotychczasowych współwłaścicieli jej części. W sytuacji natomiast, gdy na skutek podziału, wartość nabytej na wyłączną własność części rzeczy wspólnej jest mniejsza od wartości udziału we współwłasności, podział może wiązać się ze stosownymi spłatami od współwłaściciela nabywającego ponad dotychczas przysługujący udział. W takim przypadku zniesienie współwłasności następuje zatem za odpłatnością w formie spłaty. Czynność taka, w świetle prawa cywilnego, stanowi formę odpłatnego zbycia. Powoduje to jednocześnie, że mamy do czynienia z odpłatnym zbyciem, o którym mowa w cytowanym na wstępie przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W niniejszej sprawie nie budzi wątpliwości, że w zamian za przysługujący udział w nieruchomości, jaki nabyła w spadku po Pani W. W., otrzymała Pani spłatę.
Wątpliwość budzi kwestia, czy podział majątku wspólnego K. i W. małżonków S. i dział spadku po W. S. spowodowałby powstanie u W. W., czyli Pani spadkodawczyni, powstanie przychodu z tytułu odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym czy również u Pani, jako następczyni prawnej po W. W., powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Niewątpliwie przychód ten u W. W., czyli Pani spadkodawczyni, by nie powstał.
Jak wynika z przedstawionego przez Panią opisu, Sąd (…) dokonał podziału majątku wspólnego K. i W. małżonków S., działu spadku po W. S. oraz zniesienia współwłasności nieruchomości, której Pani spadkodawczyni była współwłaścicielką.
W wyniku zniesienia współwłasności Sąd zasądził do A. W. na rzecz Pani spadkodawczyni kwotę (…) zł tytułem spłaty za przyznany mu udział w nieruchomości. Zasądzona Pani spadkodawczyni kwota nie przekraczała jej udziału w spadku.
Mimo że nie wskazała Pani, kiedy i w jaki sposób Pani spadkodawczyni nabyła udział w przedmiotowej nieruchomości, to poza sporem pozostaje to, że miało to miejsce wcześniej niż 5 lat przed dokonaniem podziału majątku wspólnego K. i W. S., działu spadku po W. S. oraz zniesieniem współwłasności tej nieruchomości.
Zgodnie z art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej:
Spadkobiercy podatnika, z zastrzeżeniem § 1a, 2 i 2a, przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy.
Przepis ww. artykułu obejmuje swym zakresem prawa majątkowe, jakie są przewidziane w przepisach prawa podatkowego, a więc prawa wynikające z regulacji podatkowych, które za życia zmarłego następnie podatnika, kształtowały jego sytuację z punktu widzenia ekonomicznego, a w konsekwencji prowadziły do zmniejszenia czy wręcz wyeliminowania obciążenia spadkodawcy podatkiem.
Z art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej wynika również, że jeśli dane prawo istnieje za życia spadkodawcy, jest to prawo majątkowe podlegające sukcesji, co oznacza, że spadkobiercę należy traktować jak podatnika.
Skoro więc Pani spadkodawczyni – W. W. - nabyła udział w nieruchomości wcześniej niż 5 lat od jego zbycia, to w tej sytuacji zbycie to nie stanowiłoby jej źródła przychodu.
Mając powyższe na uwadze, również u Pani, jako spadkodawczyni W. W., nie powstanie przychód z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym oraz w dacie wydania pierwotnej interpretacji, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 22 lipca 2019 r., sygn. akt III SA/Wa 2892/18.
‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili