0114-KDIP3-2.4011.390.2022.2.MG

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych przedstawionego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 marca 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 30 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania otrzymanego zadośćuczynienia. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 30 maja 2022 r. (data wpływu 30 maja 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Departament (`(...)`)stwierdził w piśmie z 8 maja 2020 r. naruszenie Pani praw pacjenta przez lekarza P. B. świadczącego usługi w Przychodni Lekarskiej (`(...)`) spółka z o.o. ul. (…). Do podmiotu zatrudniającego lekarza wystosowano 8 października 2020 r. wezwanie do zapłaty na kwotę 20.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdę powstałą w skutek naruszenia praw do świadczeń zdrowotnych. Dochodzenie od podmiotu kwoty 20.000,00 zł zaproponowała prowadząca wówczas sprawę mec. K.B. z Departamentu Prawnego (`(...)`) i ona też przygotowała wezwanie do zapłaty. Nie interesowało Pani wówczas z czego wynikała ta kwota (na podstawie jakich przepisów została ustalona). W związku z brakiem reakcji Kliniki na wezwanie do zapłaty Departament Prawny (`(...)`) przygotował 31 grudnia 2020 r. pozew do Sądu Rejonowego w B. o zapłatę nieuregulowanej kwoty. Pani reprezentantem w sądzie był radca prawny R.B.,(`(...)`)Odkąd pozew został złożony w sądzie, pozwany za pośrednictwem Rzecznika Praw Pacjenta zaczął dążyć do podpisania z Panią ugody. Biuro Rzecznika Praw Pacjenta przygotowało ugodę, której projekt został przekazany do sądu. Strony 29 stycznia 2021 r. podpisały (nie w sądzie) ugodę zatytułowaną "ugoda pozasądowa". Zgodnie z treścią ugody 18 lutego 2021 r. (`(...)`) spółka z.o.o. zapłaciła Pani 20.000,00 zł. Rzecznik wydał 26 lutego 2021 r. pismo cofające pozew sądowy o zapłatę, a w następstwie tego Sąd Rejonowy w B. wydał postanowienie o umorzeniu postępowania. W drodze korespondencji elektronicznej 16 marca 2022 r. R.B. odpowiadając na Pani wcześniejsze pytanie poinformował, że opisana wyżej kwota, którą Rzecznik Praw Pacjenta dochodził w Pani imieniu z racji zadośćuczynienia "`(...)` nie była ustalona na podstawie przepisów prawa, gdyż takiego nie ma. Żądaną kwotę ustala się w oparciu o doznania i roszczenia indywidualne poszczególnych osób. Wysokość zadośćuczynienia została tutaj ustalona w oparciu o zebrany materiał dowodowy w sprawie, przewidywania jaką kwotę sąd może przyznać, oraz jak zakończyły się przed sądem podobne sprawy." Nadmieniła Pani, że do tej pory nie otrzymała Pani dokumentu PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych) od podmiotu (`(...)`) sp. z.o.o. w związku z wypłaconą przez niego 18 lutego 2021 r. kwotą zadośćuczynienia. Kwota zadośćuczynienia nie została również uwzględniona w Pani rocznym rozliczeniu podatkowym na portalu podatki.gov.pl.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

Zadośćuczynienie zostało wysłane przez (`(...)`) sp. z o.o. Ubezpieczyciel tej spółki zgodnie z decyzją (`(...)`) sp. z o.o., nie brał udziału w postępowaniu. W 2021 r. uzyskała Pani dochody podlegające opodatkowaniu zgodnie z art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz wykazaniu w zeznaniu podatkowym PIT-37 za 2021 r. Mowa tu o dochodach z tytułu umowy o pracę oraz świadczeniach z ZUS (Zakład Ubezpieczeń Społecznych).

Pytania

1. Czy zadośćuczynienie w kwocie 20.000,00 zł otrzymane od (`(...)`)Sp. z.o.o. na podstawie opisanej ugody spełnia przesłanki zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 Ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 poz.1128 z późn.zm. - dalej u.p.d.o.f.)?

2. Czy w przypadku nie spełnienia przesłanek do zwolnienia z podatku dochodowego wskazany przychód należy opodatkować na podstawie art.27 u.p.d.o.f. i rozliczyć w zeznaniu rocznym PIT-37 za 2021 r.?

Pani stanowisko w sprawie

Ad. 1

W sprawie podjęto czynności procesowe. Umorzenie postępowania przez Sąd Rejonowy w (`(...)`) było jednoznaczne z brakiem zastrzeżeń do ugody. Można więc przyjąć, że jest to forma akceptacji przez sąd ugody podpisanej przez strony. Ugoda podpisana 29 stycznia 2021 r. pomimo, że zatytułowana jako "ugoda pozasądowa" nie rożni się od ugody sądowej. Reasumując uważa Pani, że zadośćuczynienie wypłacone Pani 18 lutego 2021 r. w związku z podpisaniem ugody opisanej we wniosku spełnia przesłanki do zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych podane w art. 21 u.p.d.o.f.

Ad. 2

Uważa Pani, że przesłanki do zwolnienia z podatku dochodowego zostały spełnione i wskazany przychód nie podlega opodatkowaniu na podstawie art. 27 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz nie podlega rozliczeniu w zeznaniu rocznym PIT-37 za 2021 r.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy:

Wolne od podatku są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1320 ze zm.), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż sądowe.

Powyższym zwolnieniem, objęte są tylko odszkodowania i zadośćuczynienia i to tylko te, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a)-g) zacytowanego przepisu.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:

1. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,
2. dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15 i 15a.

Na podstawie powyższych regulacji zwolnieniem przedmiotowym objęte zostały kwoty wypłat z ubezpieczeń majątkowych i osobowych. Jedyne ograniczenia co do stosowania analizowanej preferencji podatkowej zawarte zostały w lit. a) i b) pkt 4 ust. 1 art. 21 ww. ustawy.

Podkreślenia wymaga, że zadośćuczynienie, analogicznie jak odszkodowanie, jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającego na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach przez prawo chronionych. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy. Co prawda w doktrynie i judykaturze powszechnym jest wiązanie pojęcia odszkodowania jedynie z uszczerbkiem majątkowym, natomiast pojęcia „zadośćuczynienia” za doznaną krzywdę (uszczerbkiem niematerialnym), jednakże tego rodzaju rozróżnienia nie dokonują przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, pojęcie odszkodowania odnosi się również do zadośćuczynienia, będącego formą wynagrodzenia szkody.

Ogólne warunki, zasady podejmowania i prowadzenia działalności w zakresie ubezpieczeń majątkowych i osobowych określa ustawa z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. z 2021 r. poz. 1130 z późn. zm.).

Na podstawie art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.):

Przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Zgodnie z art. 805 § 2 ww. ustawy:

Świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie:

1. przy ubezpieczeniu majątkowym – określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku;

2. przy ubezpieczeniu osobowym – umówionej sumy pieniężnej, renty lub innego świadczenia w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku w życiu osoby ubezpieczonej.

Zgodnie z art. 822 § 1 Kodeksu cywilnego:

Przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej jest rodzajem ubezpieczenia majątkowego, o którym mowa w art. 822 ustawy Kodeks cywilny. Świadczenie należne od ubezpieczyciela z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ma wyrównywać uszczerbek majątkowy powstały już w wyniku wystąpienia zdarzenia wyrządzającego szkodę osobie trzeciej.

Zgodnie z art. 361 § 1 Kodeksu cywilnego:

Zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła.

W myśl art. 361 § 2 Kodeksu cywilnego:

W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Z kolei, zgodnie z art. 444 § 1 ww. ustawy:

W razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu.

Natomiast, stosownie do art. 445 § 1 ww. ustawy:

W wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Przedstawiła Pani informacje, z których wynika, że:

1. Stwierdzono naruszenie Pani praw pacjenta przez lekarza. Do podmiotu zatrudniającego lekarza wystosowano wezwanie do zapłaty kwoty tytułem zadośćuczynienia za krzywdę powstałą w skutek naruszenia praw do świadczeń zdrowotnych.

2. W związku z brakiem reakcji podmiotu zatrudniającego lekarza na wezwanie do zapłaty Departament Prawny Biura Rzecznika Praw Pacjenta przygotował 31 grudnia 2020 r. pozew do sądu o zapłatę nieuregulowanej kwoty.

3. Odkąd pozew został złożony w sądzie, pozwany za pośrednictwem Rzecznika Praw Pacjenta zaczął dążyć do podpisania z Panią ugody. Biuro Rzecznika Praw Pacjenta przygotowało ugodę, której projekt został przekazany do sądu.

4. 29 stycznia 2021 r. Strony podpisały (nie w sądzie) ugodę zatytułowaną "ugoda pozasądowa". Zgodnie z treścią ugody podmiot zatrudniający lekarza zapłacił Pani przedmiotową kwotę.

5. Rzecznik wydał 26 lutego 2021 r. pismo cofające pozew sądowy o zapłatę, a w następstwie tego sąd wydał postanowienie o umorzeniu postępowania. Opisana kwota zadośćuczynienia, którą Rzecznik Praw Pacjenta dochodził w Pani imieniu nie była ustalona na podstawie przepisów prawa gdyż takiego nie ma. Żądaną kwotę ustala się w oparciu o doznania i roszczenia indywidualne poszczególnych osób. Wysokość zadośćuczynienia została tutaj ustalona w oparciu o zebrany materiał dowodowy w sprawie, przewidywania jaką kwotę sąd może przyznać, oraz jak zakończyły się przed sądem podobne sprawy.

6. Zadośćuczynienie zostało wysłane przez podmiot zatrudniający lekarza. Ubezpieczyciel tego podmiotu (spółki) nie brał udziału w postępowaniu.

Zastosowanie zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymaga łącznego spełnienia następujących warunków:

1. otrzymane świadczenie musi być odszkodowaniem lub zadośćuczynieniem,

2. odszkodowanie lub zadośćuczynienie musi być przyznane na podstawie:

a. ustawy,

b. przepisów wykonawczych do ustawy,

c. układów zbiorowych pracy lub innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy Kodeks pracy,

3. wysokość bądź zasady ustalania odszkodowania lub zadośćuczynienia muszą wprost wynikać z ww. aktów,

4. nie mogą zachodzić wyłączenia, o których mowa w lit. a)-g) art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

We wniosku wskazała Pani, że przyznane zadośćuczynienie zostało wypłacone w wyniku zawartego ze spółką porozumienia - ugody pozasądowej.

Wyróżnia się ugodę sądową i ugodę pozasądową.

Ugoda sądowa zawierana jest, jak sama nazwa wskazuje, przed sądem, w trakcie posiedzenia i ma ona moc wyroku sądowego. Natomiast ugoda pozasądowa może zostać zawarta w dowolnym momencie pomiędzy stronami, między którymi wystąpił jakikolwiek spór.

Zatem umorzenie postępowania przez Sąd nie jest równoznaczne z zawarciem ugody sądowej.

Z opisu przedstawionego we wniosku jednoznacznie wynika, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z ugodą pozasądową, która była podstawą wypłaty kwoty pieniężnej.

Ponadto źródłem wypłaty zadośćuczynienia nie był przepis rangi ustawowej, lecz umowa zawarta ze spółką. Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że wypłacona kwota ma charakter umowny, gdyż wynika jedynie z ustaleń pomiędzy stronami ugody, a jej wysokość uwzględnia interesy obu stron. Wysokość przyznanego świadczenia nie wynika z przepisów ustaw, układów zbiorowych pracy lub innych opartych na ustawie porozumieniach zbiorowych regulujących wysokość lub zasady ustalania odszkodowania.

Zadośćuczynienie, którego podstawą jest porozumienie – ugoda pozasądowa zawarta przez strony, mocą ich woli, nie podlega zwolnieniu podatkowemu jako odszkodowanie ustawowe, gdyż bezpośrednią podstawą wypłacenia takiego odszkodowania były postanowienia ugody, a nie ustawa.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 917 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny:

Przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać.

Z wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 29 listopada 2006 r., sygn. akt SK 51/06, wynika, że w przypadku gdy podstawą przyznania odszkodowania jest zawarta umowa lub ugoda inna niż ugoda sądowa, wówczas takie świadczenie nie podlega zwolnieniu określonemu w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Trybunał orzekając niekonstytucyjność art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ww. ustawy, w brzmieniu, który utracił moc z dniem 11 grudnia 2006 r., stwierdził , że świadczenia o charakterze odszkodowawczym, do których podatnik nabył prawo w drodze ugody, lecz nie zawartej przed sądem, nadal nie są wolne od podatku, bowiem, cyt.: „Zwolnienie z podatku wszelkich odszkodowań, także ustalanych w umowach (w tym – w ugodach), dałoby szerokie pole do nadużyć; najprostszą formą ucieczki przed podatkiem byłoby ubranie dochodu w formę odszkodowania. Niebezpieczeństwo nadużyć jest jednak wyeliminowane, a w każdym razie bardzo ograniczone, gdy odszkodowanie jest ustalone ugodą sądową”.

Zatem otrzymane przez Panią zadośćuczynienie za doznaną krzywdę w postaci naruszenia praw pacjenta nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Otrzymana kwota podlega wyłączeniu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. została wypłacona w wyniku ugody pozasądowej, zatem nie podlega zwolnieniu określonemu w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Kwota, którą Pani otrzymała tytułem zadośćuczynienia, nie będzie podlegać zwolnieniu od podatku dochodowego także na mocy art. 21 ust. 1 pkt 4, gdyż nie jest to kwota otrzymana od ubezpieczyciela. Kwota ta nie korzysta także ze zwolnienia na podstawie innego przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Otrzymana przez Panią kwota, stanowi przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który należy opodatkować na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i wykazać w zeznaniu rocznym PIT-37 za 2021 r.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pani zastosować do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (`(...)`) Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).