Wnioskodawca otrzymał od wierzyciela informację podatkową PIT-11 za 2021 rok, która wskazywała na przychód z tytułu umorzenia długu. Wnioskodawca nie zgadzał się z tym, argumentując, że przychód powstał w 2022 roku, kiedy podpisał oświadczenie o przyjęciu zwolnienia z długu. Organ podatkowy jednak uznał, że przychód powstał w 2021 roku, w momencie wydania przez wierzyciela decyzji o umorzeniu długu. Organ stwierdził, że umorzenie długu stanowi nieodpłatne świadczenie, które podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym organ uznał stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe i potwierdził, że wierzyciel prawidłowo wykazał przychód z tytułu umorzenia długu w PIT-11 za 2021 rok.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
31 marca 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 29 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania przychodu z tytułu umorzenia długu. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 9 maja 2022 r. (wpływ 10 maja 2022 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Wierzyciel: Z. G. M. w (…)
Dłużnik: W. M. (składający niniejszy wniosek)
W dniu (…) 2022 r. otrzymał Pan od wierzyciela dwie przesyłki listowe zwykłe (nierejestrowane) zawierające odpowiednio:
1. informację podatkową PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-11 za rok 2021 wskazującą w polu nr 88 przychód uzyskany w roku podatkowym 2021;
2. pismo informujące o umorzeniu ciążących na Panu zobowiązań na podstawie decyzji (`(...)`) miasta (…) z dnia (…) 2021 r., na podstawie przepisów Uchwały Rady Miejskiej z dnia (…) 2010 r. z załączonym wzorem oświadczenia o przyjęciu zwolnienia z długu.
Dnia (…) 2022 r. wysłał Pan przesyłką poleconą do Wierzyciela - oświadczenie o przyjęciu z dniem (…) 2022 r. zwolnienia z długu oraz pismo, w którym wniósł Pan o dokonanie korekty informacji podatkowej PIT-11 (zerującej) za rok 2021 i sporządzenia właściwej informacji podatkowej PIT-11 za rok 2022, uzasadniając swoje stanowisko obowiązującymi regulacjami prawnymi oraz wydanym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w podobnej sprawie.
W obliczu braku odpowiedzi od Wierzyciela przez okres przekraczający 30 dni podjął Pan kontakt telefoniczny z Wierzycielem w dniu (…) 2022 r., prosząc o zajęcie stanowiska w przedmiotowej sprawie. Telefonicznie uzyskał Pan informację, że Wierzyciel nie zamierza podejmować żadnych działań w przedmiotowej sprawie, stojąc na stanowisku, iż sporna informacja podatkowa PIT-11 została wystawiona zgodnie ze stanem faktycznym i prawnym, co według pracownika Wierzyciela miało zostać potwierdzone przez wydaną opinię Krajowej Administracji Skarbowej.
W trakcie rozmowy z infolinią KAS, która miała miejsce w dniu (…) 2022 r. uzyskał Pan informację, iż infolinia KAS nie wydaje wiążących stanowisk ani opinii.
W dniu (…) 2022 otrzymał Pan nierejestrowaną przesyłkę listową od Wierzyciela, w której stwierdza on, że: „po ponownym przeanalizowaniu sprawy oraz uzyskaniu opinii Krajowej Administracji Skarbowej, Z. G. M. w (…) prawidłowo wystawił PIT-11 za rok 2021”.
Natychmiast, tego samego dnia podjął Pan kontakt telefoniczny z wierzycielem, składając prośbę o przekazanie Panu kopii złożonego zapytania przez Wierzyciela do KAS i wystawionej przez KAS opinii. Dowiedział się Pan wtedy, że zapytanie nie zostało formalnie złożone, a opinię wierzyciel uzyskał od KAS telefonicznie - co stoi w sprzeczności z informacją uzyskaną przez Pana podczas rozmowy na infolinii KAS.
Po rozmowie i za radą pracownika wydziału podatku dochodowego od osób fizycznych Urzędu Skarbowego w (…) zdecydował się Pan zwrócić z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej.
Wystawiony przez Wierzyciela dokument poświadczający zdarzenie prawne, do którego w rzeczywistości nie doszło w roku podatkowym 2021 (informacja podatkowa PIT-11 za rok 2021) stwierdza uzyskanie przez Pana przychodu w tym roku, co w następstwie powoduje powstanie zobowiązania podatkowego za rok 2021.
Czy w przedstawionym stanie faktycznym i prawnym, sporządzony przez Wierzyciela dokument podatkowy PIT-11 powoduje po Pana stronie powstanie zobowiązania podatkowego? Jeśli tak – to jaki jest moment powstania przychodu oraz w zeznaniu za który rok podatkowy powinien być wykazany przedmiotowy przychód ?
Stoi Pan na stanowisku, że zgodnie ze stanem faktycznym i prawnym na dzień składania niniejszego wniosku, w roku 2021 nie doszło do czynności prawnej umorzenia zobowiązania, która to czynność dla swej ważności wymaga pisemnego świadectwa woli wierzyciela i dłużnika, co reguluje art. 508 KC: „Zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje”, Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2001 roku, sygn. akt SA/Bk 113/01: „Oświadczenie wierzyciela o zwolnieniu z długu musi być akceptowane przez dłużnika. By natomiast zostało zaakceptowane, wpierw musi dotrzeć do jego wiadomości”, Pismo Ministerstwa Finansów z 8 lutego 1996 r. (sygn. PO 3/722-80/95): „`(...)` w przypadku, gdy wierzyciel nie posiada stosownego oświadczenia dłużnika, że zwolnienie z długu zostało przez dłużnika przyjęte, nie może zaliczyć umorzonej kwoty do kosztów”.
Jak z powyższego wynika, sama wola wierzyciela zwolnienia z długu, bez oświadczenia dłużnika o przyjęciu zwolnienia z zobowiązana nie stanowi czynności prawnej w rozumieniu art. 508 KC. Nie można zatem mówić o nieodpłatnym świadczeniu w roku 2021 (w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 361), skoro wynika ono z nieistniejącej czynności prawnej, która zaistniała w roku 2022.
Wierzyciel przekazał Dłużnikowi wraz z informacją o zwolnieniu z długu wzór oświadczenia o przyjęciu przez Dłużnika zwolnienia z długu, domagając się niezwłocznego dostarczenia podpisanego przez Dłużnika oświadczenia do siedziby Wierzyciela: „`(...)` winien Pan niezwłocznie po otrzymaniu niniejszego pisma doręczyć do siedziby ZGM (…) podpisane dołączone do niniejszego pisma oświadczenie o przyjęciu zwolnienia z długu w wyżej wyliczonej wysokości” - co wskazuje na pełną świadomość stanu prawnego Wierzyciela.
Sporządzony przez Wierzyciela dokument podatkowy PIT-11 nie powoduje po Pana stronie powstania zobowiązania podatkowego za rok podatkowy 2021, gdyż dokumentuje zdarzenie prawne, które w 2021 roku nie miało miejsca i jako nieistniejące nie może powodować skutków formalno-prawnych za ten rok podatkowy. Stwierdzić należy, iż przychód faktycznie miał miejsce, ale w roku podatkowym, w którym oferta Wierzyciela została przyjęta, tj. 2022, a powstał z chwilą podpisania i przekazania Wierzycielowi oświadczenia o przyjęciu zwolnienia z zobowiązania tj. (…) 2022 i w zeznaniu podatkowym za rok 2022 powinien być wykazany.
Zdarzenie prawne "Zwolnienia z zobowiązania” uregulowane zostało w art.508 KC i dopiero wypełnienie jego postanowień w całości warunkuje wygaśnięcie zobowiązania, a tym samym zaistnienie zdarzenia prawnego powodującego skutki formalno-prawne. Kodeks Cywilny przewiduje możliwość złożenia przez wierzyciela oświadczenia o zrzeczeniu się wierzytelności, które w świetle prawa, na gruncie wspomnianego przepisu musi być traktowane jedynie jako oferta i do momentu przyjęcia jej przez dłużnika ma charakter niewiążący dla stron. Dopiero akceptacja przez dłużnika złożonego przez wierzyciela oświadczenia wypełnia postanowienia art.508 KC i stanowi zawarcie umowy umorzenia wierzytelności w rozumieniu prawa.
Art. 508 KC opisuje czynność prawną zwolnienia z zobowiązania dłużnika przez wierzyciela: "Zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje". Dotychczasowe orzecznictwo Sądów Administracyjnych oraz opinie wydawane przez Ministerstwo Finansów zdają się być zgodne z przedstawioną argumentacją:
‒ Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2001 roku, sygn. akt SA/Bk 113/01: „Oświadczenie wierzyciela o zwolnieniu z długu musi być akceptowane przez dłużnika. By natomiast zostało zaakceptowane, wpierw musi dotrzeć do jego wiadomości”;
‒ Pismo Ministerstwa Finansów z 8 lutego 1996 r. (sygn. PO 3/722-80/95): „`(...)` w przypadku, gdy wierzyciel nie posiada stosownego oświadczenia dłużnika, że zwolnienie z długu zostało przez dłużnika przyjęte, nie może zaliczyć umorzonej kwoty do kosztów”.
Jak można wywieść z dotychczasowej linii orzeczniczej i stanowiska Ministerstwa Finansów, sama wola wierzyciela zwolnienia z długu (wskazana w formie oświadczenia o zwolnieniu z długu dłużnika), nie stanowi podstawy do dokonywania jakichkolwiek czynności natury formalno-prawnej (w tym sporządzania informacji podatkowej PIT-11), gdyż dokumentowałaby one stan nieistniejący.
Nie może bowiem stanowić nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2012 poz. 361) świadczenie, które wynika z nieważnej/nieistniejącej czynności prawnej.
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie do art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Na podstawie art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:
jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika, za które można uznać zwolnienia z długu. Ponieważ przepisy ustawy nie zawierają legalnej definicji pojęcia „nieodpłatne świadczenia”, należy przyjąć takie rozumienie tego terminu, jakie ukształtowało się w orzecznictwie sądowo-administracyjnym.
Pojęcie „nieodpłatne świadczenie” było m.in. przedmiotem interpretacji Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w uchwale podjętej w składzie siedmiu sędziów w dniu 18 listopada 2002 r., sygn. akt FSP 9/02 stwierdził, że:
„Dla celów podatkowych pojęcie „nieodpłatnego świadczenia” (…) ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko świadczenie w cywilistycznym znaczeniu (działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony - por. art. 353 Kc), ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2002 r., III RN 106/01, jeszcze nie publ., a także wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 sierpnia 1999 r., III RN 31/99 - OSNAPU 2000 nr 13 poz. 496)”.
Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega – co do zasady – każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego.
O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji gdy podatnik – czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów – uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.
Natomiast katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9:
Źródłami przychodów są inne źródła.
Jak stanowi art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.
Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 tej ustawy. W związku z tym, każde świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.
Z informacji przedstawionych przez Pana wynika, że:
1. ciążące na Panu wobec Z. G. M. w (`(...)`) zobowiązania zostały umorzone decyzją (`(...)`) miasta (`(...)`) z dnia (`(...)`) 2021 r.;
2. pismo informujące o umorzeniu zobowiązania wraz z informacją PIT-11 wykazującą przychód za 2021 r. otrzymał Pan od wierzyciela nierejestrowaną przesyłką listowną (`(...)`) 2022 r.;
3. oświadczenie o przyjęciu zwolnienia z długu z dniem (`(...)`) 2022 r. wysłał Pan przesyłką poleconą (`(...)`) 2022r.
Powziął Pan w wątpliwość, czy płatnik prawidłowo wykazał przychód w PIT-11 za 2021 r., ponieważ uważa Pan, że momentem powstania przychodu jest moment podpisania oświadczenia o przyjęciu zwolnienia długu, a więc (`(...)`) 2022 r. i przychód z tego tytułu powinien być wykazany w PIT-11 za 2022 rok.
Pojęcie „umorzenie zobowiązania” nie zostało zdefiniowane w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dlatego zasadne jest odwołanie się w tym zakresie do reguł wykładni językowej.
„Umorzenie” wg Słownika Języka Polskiego PWN oznacza: „zmniejszenie lub zlikwidowanie zobowiązania pieniężnego poprzez uzyskanie zrzeczenia się należności przez wierzyciela lub spłatę stopniową długu. Umorzyć dług. Umorzyć podatek, należność”. Skutkiem umorzenia jest zmniejszenie lub zlikwidowanie w części lub w całości zobowiązania dłużnika w stosunku do wierzyciela, za jego zgodą, co prowadzi do wygaśnięcia w całości lub w części zobowiązania.
Stosownie do art. 353 § 1 ustawy Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.):
Zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien żądanie spełnić.
Instytucję zwolnienia z długu reguluje art. 508 Kodeksu cywilnego, w myśl którego:
Zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje.
Jest to rodzaj umowy wierzyciela z dłużnikiem, bowiem oświadczenie wierzyciela wymaga przyjęcia (zgody) dłużnika. Brak zgody powoduje więc, że czynność prawna mająca na celu zwolnienie dłużnika z długu nie wywołuje skutków prawnych.
Niewątpliwie w sytuacji, w której na skutek umowy o zwolnienie z długu dochodzi do umorzenia zobowiązania – świadczeniobiorca uzyskuje przysporzenie, skutkujące powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu. Osiąga bowiem korzyść majątkową o konkretnym wymiarze, gdyż zmniejsza się zobowiązanie jakie musiałby zapłacić gdyby nie umorzenie.
Dla osiągnięcia przychodu przez świadczeniobiorcę nie jest jednak istotne, czy pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem dochodzi do zawarcia umowy o zwolnienie z długu, czy też następuje to w skutek jednostronnego oświadczenia woli wierzyciela. Zasadnicze znaczenie ma bowiem to, że w następstwie takich zdarzeń dłużnik zostaje zwolniony z obowiązku spłaty zadłużenia. Po jego stronie powstaje tym samym przychód stanowiący równowartość umorzonej kwoty zobowiązania, którego nie musi już świadczyć na rzecz wierzyciela.
Zatem umorzenie ciążących na Panu zobowiązań powstało w momencie wydania przez Prezydenta miasta (…) decyzji o umorzeniu w dniu (…) 2021 r.
W konsekwencji, płatnik prawidłowo wykazał przychód z tego tytułu w PIT-11 za 2021 r.
Interpretacja dotyczy:
‒ stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.
‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili