Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 marca 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 29 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatku (IP BOX).

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 27 maja 2022 r. (wpływ 30 maja 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

O****pis stanu faktycznego

Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadzi od 2 grudnia 2015 r. jednoosobową pozarolniczą działalność gospodarczą zarejestrowaną w centralnej ewidencji i informacji o działalności gospodarczej. Przedmiotem działalności jest działalność związana z wytwarzaniem oprogramowania (kod PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 62.01.Z). Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w świetle art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)) i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. W 2019, 2020 i 2021 roku wnioskodawca rozliczał się z osiąganych dochodów podatkiem liniowym, w sposób kwartalny. Wnioskodawca rezydenturę posiadał w Polsce, a osiągane dochody opodatkowywał w kraju.

Na podstawie zawartych umów ze zleceniodawcami, które były umowami na podwykonawstwo (freelance), Wnioskodawca świadczył usługi programistyczne. Wnioskodawca nie podlegał kierownictwu ze strony zleceniodawców ani jakiejkolwiek wyznaczonej przez nich osoby. Wnioskodawca był odpowiedzialny wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie oraz ponosił ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością. W ramach umów wnioskodawca przenosił na zleceniodawców całość autorskich praw majątkowych do programów komputerowych, za co otrzymywał wynagrodzenie. Dochód, który osiągał Wnioskodawca jest, według niego, dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi.

Na potrzeby wykonywania tych usług Wnioskodawca nie nabywał żadnych wyników prac badawczo-rozwojowych ani praw autorskich innych podmiotów. Wnioskodawca, jako członek zespołu programistów pracujących dla Zleceniodawców (na podstawie odrębnych umów zawartych ze Zleceniodawcami), wytwarzał oprogramowanie, a w tym również rozwijał, poprawiał kod programu napisany przez siebie oraz przez pozostałych członków zespołu. Całość prac wykonywana była samodzielnie, bez korzystania z usług podwykonawców. Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę (również na skutek rozwinięcia lub ulepszenia istniejącego wtedy oprogramowania) w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności gospodarczej było rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji, stanowiło utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca odpowiedzialny był za wytworzenie nowych programów komputerowych, zintegrowanych z większym rozwiązaniem (dalej: system) mającym na celu wspomaganie projektowania transformatorów prądowych wypełnionych cieczą, transformatorów suchych, jak i transformatorów mocy. System zapewniał inżynierom wysoką niezawodność, redukując jednocześnie koszty cyklu życia produktu końcowego i zapewniając przy tym optymalną wydajność. Użytkownik sytemu miał możliwość doboru rdzenia stanowiącego obwód magnetyczny oraz uzwojeń owiniętych wokół elementów rdzenia należących do obwodów elektrycznych. W systemie istniała również możliwość doboru materiałów, z których zostanie wykonany transformator. System pozwalał użytkownikowi na policzenie kosztów związanych ze stratami jałowymi generowanymi w rdzeniu transformatora oraz stratami obciążeniowymi wynikłymi na skutek przepływu prądu przez uzwojenia górnego i dolnego napięcia. Na całość systemu składały się również moduły odpowiedzialne za uzwojenia osadzone na kolumnach, obliczanie generowanych strat mocy oraz obliczanie temperatur generowanych przez transformator. Użytkownik w systemie dobierał także rodzaj chłodzenia i wylicza jaki to ma wpływ na sprawność transformatora.

Wnioskodawca realizował projekty programistyczne począwszy od etapu analizy wymagań działania systemu, poprzez projektowanie, implementację, testy, wdrożenie oraz sprawdzenie działania systemu. Stworzenie danego rozwiązania było czynnością nierozerwalnie powiązaną z różnymi etapami. Jeden proces wpływał na inne. Na dalszym etapie świadczone są usługi wsparcia w modernizacji wdrożonych systemów. Proces polega na szczegółowej weryfikacji indywidualnych potrzeb końcowego użytkownika systemu, zapoznanie się ze specyfikacją oraz zbadanie i zaprojektowanie możliwych rozwiązań, dobranie odpowiednich technologii do wytworzenia oprogramowania i metod jego implementacji. Wnioskodawca tworzy nowe funkcjonalności w oparciu o wyniki wcześniejszej analizy. Przygotowuje również koncepcję rozwiązania z uwzględnieniem języków programowania i technologii wybranych na etapie projektowania oprogramowania. Na całość implementacji systemu składa się również przygotowywanie automatycznych testów jednostkowych oraz integracyjnych weryfikujących poprawność funkcjonalną oprogramowania na etapie jego tworzenia oraz zapewniające możliwość wykonania testów regresyjnych po wprowadzeniu koniecznych usprawnień, poprawek czy też optymalizacji w kodzie źródłowym zidentyfikowanych na etapie testów systemowych, wydajnościowych, obciążeniowych lub testów akceptacyjnych.

Wnioskodawca był również odpowiedzialny za automatyzację procesów wdrażania oraz integracji systemu podczas wszystkich faz cyklu życia oprogramowania przy wykorzystaniu A. Korzystając z platformy B. oraz języka C. stworzył mechanizm automatycznego budowania oraz wdrażania aplikacji na środowisko w chmurze. Prace obejmowały prace programistyczne oraz weryfikację poprawności działania. Wnioskodawca brał udział w budowie środowiska dla systemu w D. W wyniku rozwoju i optymalizacji rozwiązań proces został zautomatyzowany i oparty na skryptach. Narzędzia wykorzystywane w automatyzacji zarządzania zostały stworzone w języku skryptowym. Implementacja wielu rozwiązań pozwoliła skrócić nieefektywne funkcjonalności i zastąpić wiele czynności wykonywanych manualnie.

Całość rozwiązań wnioskodawcy ma również na celu udoskonalanie możliwości integracji pomiędzy modułami w systemie. Dodatkowo do jego zakresu obowiązków należało opracowanie nowych narzędzi mających na celu automatyzację testowania i weryfikacji oprogramowania w środowisku stanowiącym model warunków rzeczywistego funkcjonowania. Zaimplementowany proces skrócił czas wdrażania zmian w oprogramowaniu i weryfikowania poprawności tych zmian.

Wnioskodawca na co dzień wykorzystuje powszechnie dostępną wiedzę z dziedzin takich nauk jak: informatyka, elektronika, matematyka czy statystyka w celu wytworzenia oprogramowania. Ma to miejsce poprzez przeprowadzenie szeregu testów i doświadczeń zarówno przed, w trakcie, jak i po implementacji programu komputerowego. Zdobywanie, poszerzanie oraz łączenie wiedzy z wyżej wymienionych dziedzin jest nieodłącznym elementem codziennej pracy wnioskodawcy i odbywa się w sposób systematyczny. W związku z rosnącymi potrzebami klientów i nowymi funkcjonalnościami, charakter pracy Wnioskodawcy jest wysoce twórczy i innowacyjny. Dzieje się tak dlatego, ponieważ stosowane rozwiązania są unikatowymi w branży, a co za tym idzie nie ma możliwości wykorzystania rozwiązań już istniejących. Oprogramowanie, które powstaje w wyniku świadczenia przez wnioskodawcę usług, jest rezultatem własnej, indywidualnej i twórczej działalności intelektualnej, a co za tym idzie stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.). Zgodnie z zawartymi umowami, Wnioskodawca dostawał od Zleceniodawców wynagrodzenie za sprzedaż usług programistycznych, w cenie którego uwzględnione jest kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Tym samym, całość autorskich praw majątkowych do oprogramowania wytworzonego przez wnioskodawcę była przeniesiona na Zleceniodawców. Działalność gospodarcza wykonywana przez Wnioskodawcę jest działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Według ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, badania to również badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń. Według tej definicji moja praca spełnia zapisy ustawy. W pracy, którą wykonuje Wnioskodawca tworzony jest kod programu, którego celem jest stworzenie danego rozwiązania od podstaw i jest to rozwiązanie do tej pory niespotykane w stosowanych przez rynek praktykach. Jeśli nawet rozwijany jest program stworzony wcześniej, jest to rozwój i wprowadzenie zupełnie nowych funkcjonalności.

Praca Wnioskodawcy ma cechy prac wykonywanych w ramach badań aplikacyjnych. Praca którą wykonuje nie ma nazw badań, nie ma metod badawczych. Wnioskodawca nie jest naukowcem a programistą, który tworzy kod programu. Wykonywana praca zawsze prowadzi do osiągnięcia celu, który jest zakładany na początku danego projektu. Złożony wniosek, dotyczy lat 2019-2021. Zatem wszystkie czynności, opisane we wniosku dotyczą tego okresu.

Według ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, prace rozwojowe „są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Według tej definicji praca Wnioskodawcy spełnia zapisy ustawy. Wykonywana praca zawsze prowadzi do osiągnięcia celu, który jest zakładany na początku danego projektu.

Złożony wniosek dotyczy lat 2019-2021. Zatem wszystkie czynności, opisane we wniosku dotyczą tego okresu. Efekt końcowy, który jest celem od samego początku tworzenia danego rozwiązania, nie jest wykorzystywany w działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Działa On na zlecenie Zleceniodawcy i to on dalej wykorzystuje efekty wykonanych prac w swojej działalności. Wnioskodawca zbywa prawa autorskie do programu komputerowego i za ten program komputerowy otrzymuje wynagrodzenie. Zazwyczaj końcowy efekt składa się kodu programu, który ma generować odpowiednie funkcjonalności. W wyniku dokonanych prac tworzone były rozwiązania innowacyjne, niewystępujące w podobnych branżach. Wnioskodawca nie oferował stworzonych prac w prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie wykonuje rutynowych czynności, polegających na powtarzalnym tworzeniu kodu programu. Wykonywane czynności zawsze były niepowtarzalne, nowe. Wnioskodawca nie podejmował się zwykłego tworzenia prostego kodu, którego funkcjonalności były podobne do wielu innych występujących w branż.

Wnioskodawca w żadnym wypadku nie wykonywał innego rodzaju prac, niż te zawarte zgodnie z definicjami w ustawie.

Opisane we wniosku czynności dotyczą całości prowadzonej działalności gospodarczej. Wniosek odnosi się do dochodów uzyskiwanych w ramach projektów opisanych we wniosku. Nie występują pozostałe dochody, które Wnioskodawca chciałby opodatkować w inny sposób. Nie ma wyodrębnionych zadań, które mogłyby dyskwalifikować wniosek od ulgi IP BOX. Nie są to wyodrębnione zadania w ramach tej samej umowy z danym Zleceniodawcą. Są to całe umowy z danym Zleceniodawcą. Każdy przychód w ramach takiej umowy Wnioskodawca chce opodatkować według ulgi, tzw. ulgi IP BOX. Nie ma takich sytuacji, że w ramach jednej umowy wykonywane są różnego rodzaje czynności i nie można określić, które z nich dotyczą czynności informatycznych, a które zbycia praw autorskich do programu komputerowego.

Według definicji podanej przez Encyklopedię Zarządzania, program komputerowy jest zbiorem poleceń, które zostały napisane przez programistę (specjalistę) w języku komputerowym. Stworzenie danego rozwiązania od podstaw, które jest indywidualne, prawie niemożliwe do identycznego skopiowania przez innego człowieka, według ustawy o prawach autorskich powinno być chronione. I takie jest również stanowisko Wnioskodawcy. Efekty prowadzonych prac zawsze odznaczały się oryginalnym podejściem, twórczym charakterem. Zawsze to były kreacje nowych rozwiązań. Nie były efektem powtarzalnej, rutynowej pracy czy skopiowania istniejących rozwiązań, które Organ nazywa „umiejętnościami programistycznymi”. Były to twórcze realizacje funkcjonalności zleconych przez Zleceniodawców.

Wnioskodawcy nie przysługują osobiste/majątkowe prawa do prac, które stworzył. Zawsze zbywa wszystkie prawa autorskie do programu komputerowego, który tworzy, na poczet Zleceniodawcy, z którym ma podpisaną umowę. Każdy kod programu, który tworzy jest według definicji Encyklopedii Zarządzania, programem komputerowym.

W każdym przypadku tworzenie „programu komputerowego” wiązało się z samodzielnym podejmowaniem prac. Wnioskodawca nigdy nie zlecał swoich obowiązków podwykonawcom. Nigdy, nikt nie wykonywał tej pracy za Wnioskodawcę. Do każdego zadania należało się odpowiednio przygotować i żeby daną funkcjonalność stworzyć, trzeba było prowadzić prace rozwojowe lub badania aplikacyjne zgodnie z definicjami w ustawie.

Wnioskodawca nie był właścicielem rozwijanego/ulepszanego oprogramowania. Nie posiadał również licencji do tego oprogramowania. Zawsze działał na zlecenie Zleceniodawcy, który był odpowiedzialny za odpowiednie umowy skonstruowane z klientem, będącym właścicielem oprogramowania. Nawet rozwijając istniejące już oprogramowanie, Wnioskodawca tworzył kod programu zupełnie od nowa, wprowadzając do istniejącego programu komputerowego nowe zapisy.

Otrzymywane wynagrodzenie składało się ze stawki godzinowej. Na podstawie ilości godzin, które Wnioskodawca poświęcił, żeby daną funkcjonalność stworzyć, otrzymywał wynagrodzenie od Zleceniodawcy. Rozliczenie miało charakter miesięczny. Wynagrodzenie dotyczyło jedynie zbycia praw autorskich do stworzonego programu komputerowego. Nie było innych usług, za które otrzymywał On wynagrodzenie.

Nie było innych czynności, które Wnioskodawca mógłby wydzielać przy rozliczeniu miesięcznym.

W umowie z klientami Wnioskodawca ma zapisy, które dotyczą praw autorskich i stawki wynagrodzenia za ich przeniesienie, w powiązaniu ze stawką godzinową. Rozliczenie danych prac odbywało się na podstawie raportów generowanych dla Zleceniodawcy, na podstawie których były wymieniane informacje o kwocie do rozliczenia. Istnieją dokumenty pomiędzy Wnioskodawcą a Zleceniodawcami, z których jasno wynika, z czego wynika dane wynagrodzenia i czego dotyczy. Jeśli nawet okres upłynął wcześniej, to najczęściej zaczynał się kolejny okres prac, nad innym projektem. Rozliczenie pozostawało wtedy wciąż miesięczne.

Wynagrodzenie Wnioskodawcy, zgodnie z umowami, które na przestrzeni lat 2019-2021 zawierał, zależne jest od stawki godzinowej na stworzenie danej funkcjonalności. De facto jest to powiązanie z efektem prac ponieważ, żeby daną funkcjonalność stworzyć, trzeba poświęcić na to odpowiednią ilość czasu.

W umowie z klientami istnieją zapisy, które dotyczą praw autorskich i stawki wynagrodzenia za ich przeniesienie, w powiązaniu ze stawką godzinową. Rozliczenie danych prac odbywało się na podstawie raportów generowanych dla Zleceniodawcy, na podstawie których wzajemnie informowano się o kwocie do rozliczenia. Istnieją dokumenty pomiędzy Wnioskodawcą a Zleceniodawcami, z których jasno wynika, z czego wynika dane wynagrodzenia i czego dotyczy.

Rozpoczęcie prowadzenia ewidencji miało miejsce z chwilą wejścia w życie ustawy o możliwości rozliczania dochodów według preferencyjnej stawki podatkowej, zwanej potocznie ulgą IP BOX.

W tej ewidencji Wnioskodawca wyodrębnia poszczególne kwalifikowane prawa własności intelektualnej oraz ustala przychód, koszty uzyskania przychodu i dochód, ewentualnie stratę. Ewidencja jest prowadzona na bieżąco w kumulatywnym podsumowaniu w arkuszu kalkulacyjnym. Wnioskodawca nie prowadzi ksiąg rachunkowych ponieważ nie jest do tego zobligowany.

Wnioskodawca chce opodatkować całość dochodów ponieważ w całości dotyczą przenoszenia praw autorskich na Zleceniodawców.

Pytanie

Czy kwalifikowane dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uzyskane w ramach opisanej sytuacji gospodarczej, za rok 2019, 2020 oraz 2021, Wnioskodawca może opodatkować stawką 5% zgodnie z art. 30ca ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych? I czy czynności które wykonuje Wnioskodawca mieszczą się w ramach działalności badawczo-rozwojowej?

Pana stanowisko w sprawie

Wnioskodawca chce skorzystać z przepisów art. 30ca ustawy, które w związku z obowiązującymi od 1 stycznia 2019 r. regulacjami IP Box umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Wnioskodawca chce opodatkować dochody uzyskiwane w roku 2019, 2020 oraz 2021 preferencyjnym opodatkowaniem. W tym celu Wnioskodawca od początku 2019 r. prowadzi na bieżąco i w należyty sposób ewidencję odrębną od księgi przychodów i rozchodów, w której wykazuje informacje księgowe zgodne z wymogami art. 30cb ustawy. Ewidencja ta jest prowadzona poprzez sporządzanie techniką komputerową w postaci arkusza kalkulacyjnego kumulatywnego, comiesięcznego zestawienia dokumentów, które potwierdzają poniesione wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego IP na koniec danego miesiąca. Informacje księgowe zawarte w owej ewidencji pozwalają:

‒ ustalić przychody, koszty uzyskania przychodów i dochód (stratę) przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej,

‒ wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej,

‒ ustalić łączny dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, w wydanych „objaśnieniach podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP Box”.

Ministerstwo Finansów zachęca podatników, szczególnie tych prowadzących działalność związaną z wytwarzaniem oprogramowania, do składania wniosków o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej w tym zakresie ze względu na dynamikę zmian w budowie i działaniu programów komputerowych oraz ze względu na brak wykształconej praktyki przepisów związanych z IP Box..

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe**.**

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Powziął Pan wątpliwość, czy prowadzona przez Pana działalność gospodarcza polegająca na tworzeniu programów komputerowych stanowi działalność badawczo-rozwojową.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), zgodnie z którą:

Przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy: ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych – oznacza to:

a. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668 ze zm.),

b. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że :

oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r. poz. 478 ze zm.):

Badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

W celu stwierdzenia, czy prowadzi Pan działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. Tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazaną w art. 5a pkt 38 updof).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji - głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika m.in., że Wnioskodawca samodzielnie prowadził badania naukowe oraz prace rozwojowe w myśl art. 4 ust. 2 pkt 1 lub 2 oraz art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Badania naukowe oraz prace rozwojowe były realizowane przez Wnioskodawcę w latach 2019-2021. Celem prowadzonych badań naukowych oraz prac rozwojowych było wytworzenie programu komputerowego (kodu źródłowego), podlegającego ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wykonywana praca zawsze prowadziła do osiągnięcia celu, który był zakładany na początku danego projektu. Wytworzenie lub rozwinięcie oprogramowania odbywało się w wyniku przeprowadzenia szeregu testów i doświadczeń zarówno przed, w trakcie, jak i po implementacji programu komputerowego. Zdobywanie, poszerzanie oraz łączenie wiedzy z wyżej wymienionych dziedzin jest nieodłącznym elementem codziennej pracy wnioskodawcy i odbywało się w sposób systematyczny. Działalność gospodarcza wykonywana przez Wnioskodawcę była działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę (również na skutek rozwinięcia lub ulepszenia istniejącego wtedy oprogramowania) w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności gospodarczej było rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji, stanowiło utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Przedstawione we wniosku Pana działania spełniały definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 updof, gdyż:

a) były podejmowane w sposób systematyczny,

b) miały charakter twórczy,

c) obejmowały badania naukowe/prace rozwojowe oraz

d) podejmowane były w celu zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Tworzenie przez Pana oprogramowania komputerowego stanowiło działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128, ze zm.):

Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Pojęcie „kwalifikowane prawo własności intelektualnej” zostało wyjaśnione w art. 30ca ust. 2 ustawy. W myśl tego przepisu:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,

2. prawo ochronne na wzór użytkowy,

3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),

8. autorskie prawo do programu komputerowego

- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Kolejno art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że:

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 tej ustawy:

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a+b)x 1,3

a+b+c+d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a- prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b- nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d. od podmiotu niepowiązanego.

c- nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego,

d- nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Natomiast art. 30ca ust. 5 ww. ustawy stanowi:

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 przywołanej ustawy:

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W myśl art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu ;

4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Na podstawie art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Stosownie do art. 30cb ust. 3 cytowanej ustawy:

W przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box.

W ramach tych rozwiązań podatnik może opodatkować preferencyjną 5% stawką podatkową swoje dochody z praw własności intelektualnej. Warunkiem jest, aby:

‒ podatnik był właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem tych praw lub posiadał prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i

‒ prawa te były chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego.

Prawa takie są zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Podatnik może również skorzystać z ulgi Innovation Box jeśli zakupi kwalifikowane prawa własności intelektualnej, o których mowa powyżej, a następnie poniesie koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Do ulgi Innovation Box kwalifikuje się:

‒ dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

‒ dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również,

‒ dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży produktu lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest prowadzenie przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania jest wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy.

Stosowanie ulgi jest prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Z korzystaniem z ulgi wiążą się jednak szczególne obowiązki po stronie podatników – w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji, która pozwala na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Podatnicy nie prowadzący ksiąg rachunkowych mogą spełnić wymóg dotyczący takiej ewidencji przez sporządzanie kumulatywnego, comiesięcznego zestawienia dokumentów potwierdzających poniesione wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego IP. Zestawienie wydatki od początku działalności badawczo-rozwojowej prowadzącej do wytworzenia kwalifikowanego IP do końca danego miesiąca kalendarzowego. Zestawienie to powinno być sporządzane jest przez narastające ujęcie wydatków dotyczących poszczególnych zadań. Należy je sporządzać na podstawie zestawienia dokumentów, które potwierdzają poniesione wydatki.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Oprogramowanie definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062 ze zm.).

Oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Z informacji, które przedstawił Pan we wniosku oraz jego uzupełnieniu wynika, że:

1. tworzył, ulepszał i rozwijał Pan programy komputerowe w ramach indywidualnej działalności gospodarczej;

2. tworzył, ulepszał i rozwijał Pan programy komputerowe w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej spełniającej definicje wskazane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych;

3. wytwarzane i rozwijane przez Pana programy komputerowe stanowiły utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i podlega ochronie na podstawie art. 74 tej ustawy;

4. dokonywał Pan odpłatnego przeniesienia autorskiego prawa majątkowego do wytworzonego/rozwiniętego programu komputerowego;

5. otrzymane wynagrodzenie dotyczyło jedynie zbycia praw autorskich do stworzonego programu komputerowego.

6. prowadził Pan „na bieżąco” i „od początku” realizacji opisanej we wniosku działalności zmierzającej do wytworzenia kwalifikowanego IP, odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, która wyodrębnia każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadających na każde ww. prawo w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu. Ewidencja była prowadzona od wejścia w życie przepisów dot. ulgi IP Box, tj. od 1 stycznia 2019 r.

Osiąga Pan dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. We wniosku wskazał Pan jednoznacznie, że dokonywał Pan zbycia (przeniesienia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

W ww. przepisie art. 30ca ust. 7 ustawy, ustawodawca wskazuje zamknięty katalog tytułów, z jakich może być osiągany dochód uznawany za uzyskany z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Wśród nich ustawodawca wymienił uwzględnienie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w cenie sprzedaży produktu lub usługi (art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy). Przepis ten dotyczy sytuacji, gdy podatnik wykorzystuje posiadane kwalifikowane prawo własności intelektualnej dla potrzeb wytwarzania produktów lub dla potrzeb świadczenia usług, które oferuje w swojej działalności gospodarczej. Produkt lub usługa oferowane przez podatnika są wynikiem posiadania przez niego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Kształt, cechy, właściwości produktów lub usług są efektem wykorzystania w praktyce gospodarczej podatnika wartości intelektualnych, które powstały w wyniku prowadzonych przez niego prac badawczo-rozwojowych i które podlegają ochronie prawnej jako „przypisane” do podatnika. Przykładem są sytuacje, gdy produkt jest wytwarzany w oparciu o posiadane przez podatnika patenty albo usługa jest świadczona z wykorzystaniem rozwiązań, które podlegają ochronie jako kwalifikowane prawa własności intelektualnej.

Natomiast art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy ma zastosowanie, gdy całość praw własności intelektualnej do tworzonego i rozwijanego oprogramowania jest przekazywana odpłatnie na rzecz danego kontrahenta. W toku realizowanych prac, podatnik wytwarza utwory objęte prawami własności intelektualnej. Kontrahent zyskuje wszystkie prawa do wytworzonych utworów, a podatnik je traci, za co otrzymuje wynagrodzenie. Tak, więc należności otrzymywane z tego tytułu są dochodem ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Oznacza to tym samym, że może Pan zastosować stawkę 5% od dochodów z tytułu świadczonych usług w ramach prowadzonej działalności opisanej we wniosku. Z ulgi tej może Pan skorzystać w zeznaniach rocznych za lata 2019-2021 r.

Podsumowując, może Pan zastosować stawkę 5% od dochodów z powyższego tytułu, osiągniętych w ramach prowadzonej działalności opisanej we wniosku. Z ulgi tej może Pan skorzystać w zeznaniach rocznych za lata 2019-2021.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie należy wskazać, że okoliczność wykazania wartości wynagrodzenia za przeniesienie prawa własności intelektualnej w umowie lub fakturze nie podlega ocenie w drodze interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).