Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie prawa do uwzględnienia w rozliczeniach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy jako podatkowe koszty uzyskania przychodu – poniesionych kosztów także wówczas, gdy data dostarczenia towaru lub wykonania usługi lub data otrzymania faktury lub innych dowodów dokumentujących te zdarzenia przypadnie po dniu transakcji (wniesieniu aportu) – jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
18 marca 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 9 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług. Uzupełnił go Pan pismem z 7 czerwca 2022 r. (data wpływu 8 czerwca 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Pana intencją jest potwierdzenie skutków podatkowych planowanego przedsięwzięcia polegającego na wniesieniu wyodrębnionej części Pana (dalej również Wnioskodawca) działalności gospodarczej – działalności hotelarskiej („działalność hotelarska”) – jako aportu do spółki komandytowej, w zamian za co otrzyma Pan udział kapitałowy w tej spółce, oraz przyporządkowany Mu ogół praw i obowiązków (wniesienie tego aportu na podstawie umowy rozporządzającej – przenoszącej wyodrębnioną działalność hotelarską do spółki zwane będzie dalej „transakcją”).
Jest Pan osobą fizyczną i będzie pozostawać polskim rezydentem podatkowym. Prowadzi Pan działalność gospodarczą w branży … także prowadzi działalność hotelarską, która będzie przedmiotem transakcji, tj. świadczy usługi hotelarskie (i restauracyjne) w ramach kompleksu w …, gdzie mieszczą się m.in. apartamenty hotelowe i domki do wynajęcia.
Wnioskodawca dokonał skutecznego wyboru sposobu rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych („PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)”) tzw. metodą liniową, tj. na zasadzie art. 30c i nast. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych; (dalej: ustawa o PIT) i prowadzi w 2022 r. ewidencję przychodów i kosztów w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.
Wnioskodawca pragnie w niniejszym postępowaniu w szczególności potwierdzić wybrane aspekty sukcesji praw i obowiązków związanych z wnoszoną działalnością hotelarską, znaczenie dla rozliczeń podatku dochodowego od osób fizycznych („PIT”) i podatku VAT (podatek od towarów i usług), że jeśli działalność hotelarska stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”), a nie przedsiębiorstwo.
Wnioskodawca podjął czynności prawne i faktyczne, których celem było zinwentaryzowanie zorganizowanego zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym praw i obowiązków, związanych z opisaną wyżej działalnością hotelarską (zwaną dalej „ZCP”). Ustalono, że przedmiotem transakcji będzie zespół składników materialnych i niematerialnych, który należy uznać za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Z tego powodu Wnioskodawca na potrzeby niniejszego postępowania wskazuje, że ZCP będąca aportem do spółki komandytowej wypełnia hipotezę przepisu art. 6 pkt 1 i w zw. z art. 2 ust. 2 ustawy o VAT, a w konsekwencji – transakcja, której dotyczy ten wniosek będzie stanowiła czynność wyłączoną z opodatkowania podatkiem o towarów i usług w trybie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.
Opisywany aport ZCP do spółki komandytowej (z uwzględnieniem opisanych, ewentualnych wyłączeń) stanowić będzie też wniesienie w formie wkładu niepieniężnego zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 5a pkt 4 ustawy o PIT, co w konsekwencji oznacza, że powyższe nie będzie skutkować po Pana stronie powstaniem przychodu do opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 109 ustawy o PIT. Potwierdzenie tych okoliczności jest przedmiotem odrębnych wniosków o interpretację indywidualną.
Po dokonaniu transakcji będzie Pan prowadził w dalszym ciągu działalność gospodarczą i pozostanie podatnikiem VAT czynnym, a spółka komandytowa, do której wniesiona zostanie ZCP, będzie kontynuować działalność hotelarską, również jako czynny podatnik VAT.
Zakłada Pan, że wniesienie ZCP jako wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki komandytowej będzie miało miejsce w terminie około 30 dni od otrzymania interpretacji indywidualnej, przy czym termin ten może ulec zmianie. W każdym jednak przypadku spółka komandytowa pozostawać będzie podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych na dzień dokonania aportu.
Dostrzega Pan, że pomimo starannego zaplanowania transakcji oraz uprzedzenia o niej kontrahentów, dokumenty rozliczeniowe dotyczące działalności hotelarskiej prowadzonej przez Pana przed dokonaniem transakcji mogą wpłynąć do Pana (lub bezpośrednio do spółki komandytowej) po dokonaniu transakcji, a nadto mogą wydarzyć się sytuacje i zdarzenia, które wymagać będą dokonania korekt dokumentów rozliczeniowych w czasie.
W uzupełnieniu wniosku wskazano, że zawarte w pytaniu nr 2 określenie „wydatki poniesione na nabycie towarów (innych niż środki trwałe oraz towary handlowe i materiały)”, dotyczy następujących towarów i usług (pozycji kosztowych) związanych z działalnością hotelarską: wynagrodzenia pracowników, usługi sprzątania czy prania, zapasy i półprodukty do przygotowywania posiłków oraz do bezpośredniej konsumpcji przy barze (np. napoje), koszty usług marketingowych i promocyjnych, koszty pośrednictwa sprzedażowego (komercyjnego), infrastruktura i urządzenia umożliwiające świadczenie usług (grzewcze, wodne, elektryczne), meble i wyposażenie wnętrz, artykuły dekoracyjne, zabawki i inne koszty związane z zabawami animatorów, koszty mediów, koszty badań wody, etc.
Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów według metody memoriałowej. Zamierza On uwzględnić (ująć) w kosztach uzyskania przychodów w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej wydatki, których dotyczy pytanie nr 2 w okresie rozliczeniowym poprzedzającym transakcję (wniesienie aportu).
Wydatki, których dotyczy pytanie nr 2 zostaną udokumentowane, oprócz faktur, takimi dokumentami jak RW, WZ, listy płac, dokumenty proste kosztów rozliczanych w czasie, polecenie księgowania amortyzacji i innymi, o ile będą dla Wnioskodawcy sporządzone lub otrzymane po dniu transakcji (wniesienia aportu).
Ponadto Wnioskodawca podał, że wskazana we wniosku spółka komandytowa posiadać będzie siedzibę na terytorium Polski.
Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)
Czy Wnioskodawca będzie uprawniony uwzględnić w rozliczeniach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej poniesione rzeczywiście przez Wnioskodawcę koszty prowadzenia działalności gospodarczej (inne niż określone w art. 22 ust. ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b ustawy o PIT) z tytułu opisanych we wniosku wydatków poniesionych na nabycie towarów (innych niż środki trwałe oraz towary handlowe i materiały) i usług związanych z działalnością hotelarską – jako podatkowe koszty uzyskania przychodu – także wówczas, gdy data dostarczenia towaru lub wykonania usługi lub data otrzymania faktury lub innych dowodów dokumentujących te zdarzenia przypadnie po dniu transakcji (wniesieniu aportu)?
(pytanie oznaczone we wniosku nr 2)
Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)
Wnioskodawca będzie uprawniony uwzględnić w rozliczeniach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej poniesione rzeczywiście przez Wnioskodawcę koszty prowadzenia działalności gospodarczej (inne niż określone w art. 22 ust. ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b ustawy o PIT) z tytułu opisanych we wniosku wydatków poniesionych na nabycie towarów (innych niż środki trwałe oraz towary handlowe i materiały) i usług związanych z działalnością hotelarską – jako podatkowe koszty uzyskania przychodu – także wówczas, gdy data dostarczenia towaru lub wykonania usługi lub data otrzymania faktury lub innych dowodów dokumentujących te zdarzenia przypadnie po dniu transakcji (wniesieniu aportu).
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Na wstępie zaznaczyć należy, że w przypadku aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej: ZCP) przez osobę fizyczną do spółki niemającej osobowości prawnej nie znajdują zastosowania przepisy Ordynacji podatkowej regulujące uprawnienia podmiotów wynikające z tzw. sukcesji podatkowej, w szczególności zawarte w art. 93-93c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Zgodnie z art. 93a § 5 ustawy Ordynacja podatkowa:
Spółka niemająca osobowości prawnej, do której osoba fizyczna wniosła na pokrycie udziału wkład w postaci swojego przedsiębiorstwa, wstępuje w przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa wniesionego przedsiębiorstwa, z wyjątkiem tych praw, które nie mogą być kontynuowane na podstawie przepisów regulujących opodatkowanie spółek niemających osobowości prawnej.
Zatem, stosownie do art. 93a § 5 Ordynacji podatkowej, spółka niemająca osobowości prawnej, do której osoba fizyczna wniosła na pokrycie udziału wkład w postaci swojego przedsiębiorstwa, wstępuje w przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa wniesionego przedsiębiorstwa, z wyjątkiem tych praw, które nie mogą być kontynuowane na podstawie przepisów regulujących opodatkowanie spółek niemających osobowości prawnej.
Wspomniany przepis nie obejmuje natomiast swym zakresem innych przypadków, w tym wniesienia tytułem aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa do innego podmiotu, tu przez osobę fizyczną do spółki komandytowej.
Wskazana powyżej okoliczność braku sukcesji podatkowej w przypadku nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie wyłącza jednak generalnego obowiązku, jaki ciąży na podatnikach, w postaci prawidłowego ustalenia dochodu do opodatkowania za dany rok podatkowy. Nie ulega wątpliwości, że każda ze stron opisanej transakcji jest zobowiązana do prawidłowego ustalenia wysokości kosztów podatkowych związanych z działalnością gospodarczą wykonywaną przed, jak i po wniesieniu aportem zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca planuje przedsięwzięcie polegające na wniesieniu wyodrębnionej części Pana działalności gospodarczej – działalności hotelarskiej – jako aportu do spółki komandytowej. Przedmiotem transakcji będzie zespół składników materialnych i niematerialnych – zorganizowana część przedsiębiorstwa. Dokumenty rozliczeniowe dotyczące działalności hotelarskiej prowadzonej przez Wnioskodawcę przed dokonaniem transakcji mogą wpłynąć do Niego (lub bezpośrednio do spółki komandytowej) po dokonaniu transakcji. Wydatki poniesione na nabycie towarów (innych niż środki trwałe oraz towary handlowe i materiały), dotyczą następujących towarów i usług (pozycji kosztowych) związanych z działalnością hotelarską: wynagrodzenia pracowników, usługi sprzątania czy prania, zapasy i półprodukty do przygotowywania posiłków oraz do bezpośredniej konsumpcji przy barze (np. napoje), koszty usług marketingowych i promocyjnych, koszty pośrednictwa sprzedażowego (komercyjnego), infrastruktura i urządzenia umożliwiające świadczenie usług (grzewcze, wodne, elektryczne), meble i wyposażenie wnętrz, artykuły dekoracyjne, zabawki i inne koszty związane z zabawami animatorów, koszty mediów, koszty badań wody, etc. Wydatki te zostaną udokumentowane, oprócz faktur, takimi dokumentami jak RW, WZ, listy płac, dokumenty proste kosztów rozliczanych w czasie, polecenie księgowania amortyzacji i innymi, o ile będą dla Wnioskodawcy sporządzone lub otrzymane po dniu transakcji (wniesienia aportu).
Odnosząc się do kwestii „czy Wnioskodawca będzie uprawniony uwzględnić w rozliczeniach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej poniesione rzeczywiście przez Niego koszty prowadzenia działalności gospodarczej (inne niż określone w art. 22 ust. ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b ustawy o PIT) z tytułu opisanych we wniosku wydatków poniesionych na nabycie towarów (innych niż środki trwałe oraz towary handlowe i materiały) i usług związanych z działalnością hotelarską – jako podatkowe koszty uzyskania przychodu – także wówczas, gdy data dostarczenia towaru lub wykonania usługi lub data otrzymania faktury lub innych dowodów dokumentujących te zdarzenia przypadnie po dniu transakcji (wniesieniu aportu)”
(pytanie oznaczone we wniosku nr 2) należy stwierdzić co następuje.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 3.
Stosownie do treści tego przepisu, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 (…).
Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:
-
musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
-
nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
-
musi być należycie udokumentowany.
Zgodnie z generalną zasadą zawartą w cytowanym przepisie, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to pomiędzy tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego typu, że poniesienie wydatku ma, lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Podatnik ma zatem możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem że mają one bezpośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma wpływ lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.
Przy czym, obowiązek wskazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności gospodarczej, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, spoczywa na podatniku.
Definicja sformułowana przez ustawodawcę w art. 22 ust. 1 ww. ustawy ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.
Innymi słowy, dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony.
Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, a właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:
- przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz
- potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.
Wskazać w tym miejscu należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych daje podatnikom możliwość prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów stosując do ewidencji zdarzeń gospodarczych jedną z dwóch przewidzianych przepisami prawa podatkowego metod:
- metodę memoriałową – określoną w art. 22 ust. 5-5c ww. ustawy lub
- metodę uproszczoną – wynikającą z art. 22 ust. 4 tejże ustawy.
Wybór metody należy do podatnika, z tym zastrzeżeniem, że wybraną metodę powinien stosować konsekwentnie przez cały rok podatkowy.
W tym miejscu wskazać należy, że ogólna zasada rozliczania kosztów uzyskania przychodów wyrażona została w art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:
Koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 5, 6 i 10.
Oznacza to, że przy stosowaniu tej metody wydatki stanowią koszt uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia – bez względu na to, jakiego okresu dotyczą.
Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi w 2022 roku ewidencję przychodów i kosztów w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów według metody memoriałowej.
Zatem, moment zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów działalności gospodarczej winien być ustalony zgodnie z regulacjami zawartymi w art. 22 ust. 5-5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli w sposób przewidziany dla podatników prowadzących księgi rachunkowe.
Stosownie do art. 22 ust. 5 ww. ustawy:
U podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.
W myśl art. 22 ust. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:
sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego
– są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.
Przy czym, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 5a pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane jest zeznanie (art. 22 ust. 5b ww. ustawy).
Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 5c cytowanej ustawy:
Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.
Stosownie do treści art. 22 ust. 6 ww. ustawy:
Zasady określone w ust. 5-5c, z zastrzeżeniem ust. 6b, mają zastosowanie również do podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, pod warunkiem, że stale w każdym roku podatkowym księgi te będą prowadzone w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się tylko do tego roku podatkowego.
W myśl natomiast art. 22 ust. 6b ww. ustawy:
Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6 (a więc prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów), z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji kosztu „bezpośredniego” oraz kosztu „pośredniego”. Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.
Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie, którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie.
Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.
Zatem, dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:
- bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód,
- inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).
Przyporządkowanie ponoszonych kosztów do kosztów bezpośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, bądź kosztów innych niż koszty bezpośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami winno być dokonywane w oparciu o kryterium celowości i konieczności ich ponoszenia dla osiągnięcia zamierzonego przedsięwzięcia.
Podsumowując, mając na względzie powyższe, stwierdzić należy, że zgodnie z zasadą potrącalności kosztów w czasie wyrażoną w art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli poniesiony koszt można bezpośrednio odnieść do osiągniętego przychodu, wówczas powinien on być uwzględniony w rachunku podatkowym, w tym roku, w którym osiągnięty został przychód. Odstąpienie od zasady potrącalności kosztów możliwe jest tylko wtedy, gdy zarachowanie kosztu w danym roku podatkowym nie było możliwe, np. gdy podatnik otrzymał fakturę (rachunek) dotyczącą danego roku podatkowego z opóźnieniem – po zamknięciu ksiąg rachunkowych i złożeniu zeznania – wówczas koszt ten potrąca się w roku, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.
Z kolei pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.
Jak wskazuje art. 22 ust. 5c cytowanej ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącane w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.
Koszty inne niż bezpośrednie winny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia, tj. zgodnie z brzmieniem art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W świetle tego przepisu za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.
Zatem, wydatki, które stanowią koszty pośrednie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia, za wyjątkiem kosztów amortyzacji oraz wynagrodzeń i narzutów pracowników, dla których przepisy ustawy o podatku dochodowym przewidują odrębne regulacje.
Reasumując, w sytuacji gdy data dostarczenia towaru lub wykonania usługi lub data otrzymania faktury lub innych dowodów dokumentujących te zdarzenia przypadnie po dniu transakcji (wniesieniu aportu) w postaci zcp, to Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej poniesionych rzeczywiście przez Wnioskodawcę opisanych we wniosku wydatków na nabycie towarów (innych niż środki trwałe oraz towary handlowe i materiały) i usług związanych z działalnością hotelarską zgodnie z zasadami wynikającymi z powołanymi wyżej przepisami art. 22 ust. 5-5c w związku z art. 22 ust. 6 i ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Dodatkowe informacje
Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie pytania nr 2 dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast wniosek w zakresie podatku od osób towarów i usług został załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Nadmienia się, ze wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem zapytania. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie podlegały – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – ocenie Organu.
Końcowo należy podkreślić, że wykazanie związku poniesionych wydatków z uzyskanym przychodem nie leży w kompetencji organu interpretacyjnego, gdyż wykracza poza zakres indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego. Zasadność zaliczania wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów może zostać zweryfikowanie jedynie w toku ewentualnego postępowania dowodowego przeprowadzonego przez uprawniony organ podatkowy. Należy bowiem zauważyć, że rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest przeprowadzanie postępowania dowodowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia, w toku ewentualnego postępowania dowodowego, okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
-
z zastosowaniem art. 119a;
-
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
-
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.
Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).