Interpretacja dotyczy oceny stanowiska wnioskodawcy w kwestii kwalifikacji kosztów odsetek oraz prowizji od kredytu zaciągniętego przez spółkę komandytową na zakup udziałów w innej spółce. Organ podatkowy uznał, że odsetki i prowizje związane z tym kredytem stanowią dla wspólników spółki komandytowej koszty uzyskania przychodów z pozostałej działalności gospodarczej, a nie koszty w ramach tzw. koszyka kapitałowego. Organ potwierdził, że odsetki i prowizje nie są wydatkami na nabycie udziałów, lecz kosztami finansowania ich zakupu, które mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyInterpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
18 lutego 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 10 lutego 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji kosztów uzyskania przychodów do źródła przychodów.
Treść wniosku jest następująca:
Wnioskodawca jest wspólnikiem – komandytariuszem spółki komandytowej. Przedmiotem działalności spółki komandytowej jest m.in. wynajem nieruchomości własnych lub dzierżawionych na cele użytkowe. Spółka komandytowa zaciągnęła w 2020 r. kredyt na zakup udziałów w spółce z o.o.
Spółka komandytowa była zainteresowana zakupem tylko gruntów spółki z o.o. wraz ze znajdującymi się na nich nieruchomościami, w celu poszerzenia prowadzenia swojej działalności, ale z uwagi na to, że wspólnicy Spółki z o.o. nie wyrazili zgody na sprzedaż gruntu, spółka komandytowa musiała zakupić udziały, stając się jedynym udziałowcem. W 2020 r. spółka komandytowa poniosła koszty odsetek i prowizji od tego kredytu. Kredyt jest długoterminowy i w latach następnych spółka komandytowa będzie ponosiła koszty odsetek od tego kredytu.
Czy odsetki i prowizje zapłacone przez spółkę komandytową są kosztem uzyskania przychodu z innych źródeł przychodów i podlegają wykazaniu w zeznaniu PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych) 36L czy ze źródła przychodów zyski kapitałowe i podlegają wykazaniu w zeznaniu PIT-38 za 2020 r. i za 2021 r. (do 30 kwietnia 2021 r.), proporcjonalnie do udziału w zyskach i stratach w spółce komandytowej czy dopiero są kosztem podatkowym w dacie sprzedaży udziałów przez spółkę komandytową?
Od 1 stycznia 2018 r., w wyniku wejścia w życie ustawy z 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, został wprowadzony podział przychodów podlegających opodatkowaniu na dwa odrębne źródła:
a) przychód z zysków kapitałowych,
b) przychód z pozostałej działalności gospodarczej.
Za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się m in. dywidendy i inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych faktycznie uzyskane z tego udziału oraz przychody z odpłatnego zbycia udziałów (akcji), udziałów w spółdzielni oraz papierów wartościowych - art. 17 ust. 1 pkt 4 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. z dnia 24 czerwca 2021 r. poz. 1128 ze zm.; dalej u.p.d.o.f.).
Choć spółka komandytowa nie jest osobą prawną, to udział w zysku tej spółki traktowany jest – na gruncie PIT – jako udział w zyskach osób prawnych (art. 5a pkt 31 u.p d.o.f).
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Zatem, kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo - skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.
Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 38 u.p.d.o.f., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia albo umorzenia tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych (z nieistotnym w omawianej sytuacji zastrzeżeniem przepisów art. 23 ust. 3e u.p.d.o.f. oraz art. 16 ust. 7e u.p.d.o.p.).
Zatem, odsetki i prowizje nie są wydatkiem na nabycie udziałów, ale kosztem finansowania ich nabycia.
Potwierdził to NSA w wyroku z dnia 7 kwietnia 2006 r., sygn. akt II FSK 508/05 stwierdzając, że „w wypadku zaciągnięcia przez podatnika kredytu bądź pożyczki na wydatki związane z objęciem lub nabyciem udziałów, wkładów, akcji i innych papierów wartościowych, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (`(...)`), odsetki od kredytu bądź pożyczki oraz inne opłaty z tym związane nie są wydatkami na objęcie lub nabycie w rozumieniu powołanego przepisu i stanowią koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia”.
Mając na względzie cel alokowania środków na zakup udziałów, (udziały zostały nabyte z tego względu, że było zainteresowanie nieruchomością, jaka znajdowała się w użytkowaniu wieczystym przez spółkę, w której nabywano udziały), nie było możliwości nabycia nieruchomości bezpośrednio od spółki, gdyż jej udziałowcy mieli wolę zakończenia aktywnej działalności z uwagi na wiek. Celem nabycia udziałów było poszerzenie portfela inwestycyjnego o kolejną nieruchomość w atrakcyjnej lokalizacji przemysłowej, z uwzględnieniem faktu, że znajduje się w pobliżu poprzedniej inwestycji spółki, a także tego, że w tej lokalizacji bardzo trudno jest nabyć nieruchomość inwestycyjną. Dodać należy, że posiadanie nieruchomości w tej lokalizacji daje gwarancję zysku, chociażby z czynszu najmu. Zapłacone prowizje i odsetki mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów z pozostałej działalności gospodarczej. Potwierdził to wyrok NSA z dnia 23 lipca 2021 r., sygn. akt II FSK 2627/20.
NSA w wydanym rozstrzygnięciu odszedł od dotychczasowej linii orzeczniczej, dominującej w wyrokach wojewódzkich sądów administracyjnych, które akceptowały stanowisko organów podatkowych, zgodnie z którym odsetki od pożyczki w opisanej wyżej sytuacji w każdym przypadku powinny być rozliczane wyłącznie w ramach, tzw. koszyka kapitałowego.
Zdaniem NSA:
· skoro odsetki naliczone z tytułu pożyczki zaciągniętej w celu sfinansowania nabycia udziałów stanowią koszty o charakterze pośrednim, nie ma możliwości ich bezpośredniej alokacji do koszyka operacyjnego albo kapitałowego,
· w świetle art. 15 ust. 2, ust. 2a, ust. 2b ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) podatnik, który osiąga jednocześnie przychody z zysków kapitałowych i innych źródeł przychodów ma obowiązek alokować koszty pośrednie zgodnie z proporcją wynikającą ze stosunku kwot z koszyków przychodowych w danym roku podatkowym,
· fakt, że w przyszłości może dojść do sprzedaży udziałów i osiągnięcia przychodów z tego tytułu nie oznacza, że odsetki od pożyczki udzielonej na zakup udziałów muszą zostać automatycznie rozliczone w ramach koszyka kapitałowego.
W świetle powyższego Wnioskodawca uważa, że odsetki i prowizje od przedmiotowego kredytu zapłacone przez spółkę komandytową w 2020 r. są kosztami uzyskania przychodów wspólników spółki komandytowej. Podlegają one zatem wykazaniu w zeznaniach PIT-36L (w przypadku wspólników będących osobami fizycznymi) oraz w zeznaniu CIT-8 (w przypadku wspólnika będącego spółką z o.o.) złożonych za 2020 r. w proporcji do posiadanych udziałów.
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Na wstępie zauważyć należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest wyłącznie ocena stanowiska Wnioskodawcy odnośnie podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie będącym przedmiotem pytania postawionego we wniosku.
Natomiast przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie jest ocena tej części stanowiska Wnioskodawcy, w której odnosi się do kwalifikacji wskazanych we wniosku kosztów w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.
Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1526 ze zm.):
użyte w ustawie określenie spółka osobowa oznacza spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną.
Stosownie do treści art. 8 § 1 Kodeksu spółek handlowych,
spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.
Na gruncie przepisów podatkowych – spółka komandytowa nie była do 31 grudnia 2020 r. samodzielnym podatnikiem podatku dochodowego, a dochody tej spółki nie stanowiły odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegały natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki komandytowej.
Zatem, sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce komandytowej uzależniony był do 31 grudnia 2020 r. od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem takiej spółki była osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Od 1 stycznia 2021 r., w związku z wejściem w życie przepisów ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r. poz. 2123, dalej jako: ustawa zmieniająca), spółki komandytowe stały się podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych. W konsekwencji – spółka komandytowa przestała być spółką transparentną podatkowo i jej wspólnicy utracili status podatników z tytułu uzyskiwanych przychodów i ponoszonych kosztów przez tego rodzaju spółki. Przy czym, w świetle przepisów przejściowych do ustawy zmieniającej, wprowadzono postanowienia regulujące tzw. kwestię praw nabytych.
Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy zmieniającej,
do dochodów wspólników spółki komandytowej lub spółki jawnej uzyskanych z udziału w zyskach takiej spółki, osiągniętych przez taką spółkę przed dniem, w którym taka spółka stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, stosuje się przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu obowiązującym przed dniem, w którym taka spółka stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.
Na gruncie przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), podatnikiem nie jest spółka osobowa (spółka komandytowa), podatnikami są natomiast jej wspólnicy. Opodatkowując dochody z tytułu udziału w spółce komandytowej, wspólnik będący podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych stosuje regulacje zawarte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Niniejszy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. przez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).
Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawierają specyfikację źródeł przychodów, na podstawie których następuje przypisanie konkretnego przychodu do źródła przychodu. Przypisanie do konkretnego źródła przychodów jest istotne, ponieważ w zależności od ustalenia źródła przychodów – dla tego przychodu powstają dalsze skutki podatkowe prowadzące do obliczenia uzyskanego dochodu lub poniesionej straty w danym okresie rozliczeniowym.
Stosownie do art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.
Zgodnie z art. 8 ust. 1 tej ustawy:
przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.
W myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy:
zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:
rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;
ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.
W związku z tym przychody i koszty związane z działalnością spółki komandytowej (przed dniem, w którym taka spółka stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych) wspólnicy określają proporcjonalnie do posiadanego udziału w zysku spółki. W konsekwencji każdy ze wspólników oblicza odrębnie dochód z udziału w spółce i każdy samodzielnie od tego dochodu oblicza podatek dochodowy.
Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 omawianej ustawy:
źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami ze źródła przychodów.
Powyższy przepis ma charakter ogólny, co oznacza, że każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie i kwalifikacji prawnej. Mając na uwadze ugruntowaną praktykę organów podatkowych, jak również doktrynę prawa podatkowego, za koszty uzyskania przychodów uznaje się wyłącznie takie wydatki, które spełniają kumulatywnie następujące warunki:
- zostały faktycznie poniesione przez podatnika z jego zasobów majątkowych;
- mają definitywny charakter;
- nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie;
- pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;
- ich poniesienie ma na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów;
- nie wchodzą w zakres katalogu z art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz
- zostały należycie udokumentowane.
Podatnik ma zatem możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów podatkowych, niewskazanych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pod warunkiem że wykaże istnienie związku przyczynowego między ich poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź możliwością powstania przychodów. Innymi słowy, dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotny jest cel, w jakim został on poniesiony.
Z art. 23 ust. 1 pkt 32 i 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:
· naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów);
· odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.
Zatem odsetki są kosztem, jeśli spełniają następujące przesłanki:
· są faktycznie zapłacone,
· pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami (zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów),
· nie zwiększają kosztów inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.
Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma faktyczne przeznaczenie kredytu. Istotne jest to, czy ponoszone wydatki spełniają kryterium związku z uzyskiwanym przychodem z działalności gospodarczej. Jednak to na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia faktu, że pobrane środki (kredyt) zostały przeznaczone na cel związany z tą działalnością. Wnioskodawca musi wykazać, że zostały one poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.
Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy:
nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia albo umorzenia tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 3e.
Pojęcie wydatków na objęcie lub nabycie udziałów/akcji w spółce mającej osobowość prawną nie zostało zdefiniowane w przepisach podatkowych.
Celem ustalenia, jaka kategoria wydatków mieści się w zawartym w powyższym przepisie sformułowaniu: „wydatki na nabycie lub objęcie prawa do udziałów”, należy odwołać się do jego wykładni językowej. Według Słownika Języka Polskiego przez – „wydatek: należy rozumieć sumę, która ma być wydana albo sumę wydaną na coś” (internetowy Słownik języka polskiego PWN, https://sjp.pwn.pl).
Nabycie akcji (udziałów) bez konieczności ponoszenia kosztu w postaci odsetek jest możliwe, dlatego wydatki związane z kredytem/pożyczką nie warunkują skutecznego nabycia udziałów czy akcji, a zatem nie mogą być one uznane za wydatki na objęcie lub nabycie udziałów albo akcji.
W przypadku zaciągnięcia przez podatnika kredytu bądź pożyczki na wydatki związane z objęciem lub nabyciem udziałów, wkładów, akcji i innych papierów wartościowych, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odsetki i prowizje od kredytu bądź pożyczki oraz inne opłaty z tym związane nie są wydatkami na objęcie lub nabycie w rozumieniu powołanego przepisu i stanowią koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.
Zatem, odsetki i prowizja od kredytu zaciągniętego przez spółkę komandytową na nabycie udziałów w spółce z o.o. nie są wydatkami na objęcie lub nabycie udziałów (akcji) w rozumieniu art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Są bowiem zapłatą za pozyskanie kapitału czyli są zapłatą za uzyskaną pożyczkę bądź kredyt (ceną ich uzyskania), a nie wydatkami na nabycie udziałów (akcji).
W związku z powyższym, po spełnieniu powyższych przesłanek, zarówno odsetki, jak i prowizja od kredytu przeznaczonego przez spółkę komandytową na nabycie udziałów w spółce z o.o. stanowią koszty, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, odsetki i prowizja od kredytu przeznaczonego przez spółkę komandytową na nabycie udziałów w spółce z o.o. stanowią dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów, proporcjonalnie do udziału w zyskach spółki komandytowej stosownie do art. 8 ust. 2 w związku z art. 8 ust. 1 tej ustawy.
Zatem, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym odsetki i prowizje od przedmiotowego kredytu zapłacone przez spółkę komandytową w 2020 r. i za okres do 30 kwietnia 2021 r. podlegają jako koszty podatkowe wykazaniu w zeznaniu podatkowym PIT 36L proporcjonalnie do udziału w zyskach i stratach w spółce komandytowej.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie jest ocena tej części stanowiska Wnioskodawcy, która dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych.
Końcowo, Organ informuje, że niniejsza interpretacja została ono wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania, ani konsekwencji wiążących, w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego ani do żadnego innego wspólnika.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb Ordynacji podatkowej. Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.
Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili