Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

22 lutego 2022 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 22 lutego 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych sprzedaży udziałów w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismami z 16 maja 2022 r. oraz 31 maja 2022 r.

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1. Zainteresowany będący stroną postępowania:

Wnioskodawca 1

2. Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

Wnioskodawca 2

3. Zainteresowana niebędąca stroną postępowania:

Wnioskodawca 3

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawcy … (dalej zwany: „Wnioskodawcą 1”), … (dalej zwany: „Wnioskodawcą 2”) i … (dalej zwana: „Wnioskodawcą 3”), zwani dalej łącznie również „Wnioskodawcami”, są w częściach ułamkowych (łącznie 3/8) posiadaczami prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej, zabudowanej budynkami (dalej jako: „Nieruchomość”). Wnioskodawcy są ze sobą spokrewnieni w linii bocznej – są rodzeństwem.

Postanowieniem z 2 stycznia 2013 r., … , Wnioskodawca 1, Wnioskodawca 2 i Wnioskodawca 3, nabyli w drodze dziedziczenia udziały w prawie użytkowania wieczystego Nieruchomości po zmarłej matce …. Każdy z Wnioskodawców otrzymał w drodze spadku po zmarłej matce po 1/8 udziału w prawie użytkowania wieczystego Nieruchomości. Pozostałe udziały w prawie użytkowania wieczystego Nieruchomości (5/8) należą do ojca Wnioskodawców. Nieruchomość jest przeznaczona do świadczenia usług turystycznych.

Na nieruchomościach znajdują się następujące budynki:

1. budynek kuchni ze stołówką, recepcją, biurem (wraz z pokojami dla personelu) - ok. 500 m2,

2. budynek gospodarczy - 195 m2 (dawny pawilon sanitarny),

3. pawilon kolonijny - 744 m2 (80 miejsc noclegowych),

4. 5 segmentów w zabudowie szeregowej p.u. - 67 m2 każdy (8 miejsc noclegowych każdy),

5. 3 budynki kolonijne - 140 m2 (30 miejsc noclegowych każdy),

6. świetlica - 140 m2 (8 miejsc noclegowych),

7. 5 budynków typu `(...)`..- 60 m2 (10 miejsc noclegowych każdy),

8. domek - 67 m2 (5 miejsc noclegowych),

9. domek - 27 m2,

10. budynek gospodarczy - 69 m2 (dawne ambulatorium).

Nieruchomość była dotychczas wykorzystywana wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej przez ojca Wnioskodawców. Udział w prawie użytkowania wieczystego Nieruchomości należący do ojca Wnioskodawców został również wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w jego działalności gospodarczej. Ojciec Wnioskodawców prowadzi działalność turystyczną, dla której w CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej) został wskazany kod: „Hotele i podobne obiekty zakwaterowania” (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 55.10.Z).

Wyłącznie ojciec Wnioskodawców ponosił wydatki na utrzymanie i ulepszenie wskazanych we wniosku budynków znajdujących się na przedmiotowej Nieruchomości. Ojciec Wnioskodawców miał prawo do obniżenia kwoty podatku VAT (podatek od towarów i usług) należnego o kwotę podatku VAT naliczonego do wydatków ponoszonych w stosunku do obiektów, które znajdowały się na Nieruchomości. Ojciec Wnioskodawców dokonał przysługującego mu odliczenia. Ponosił wydatki m.in. na przebudowę, rozbudowę, czy modernizację. Tego typu wydatki na ulepszenie budynków stanowiły 9,26% wartości początkowej nieruchomości, zatem wydatki te nie przekroczyły 30% wartości początkowej tych obiektów.

Wnioskodawca 1 również prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Przedmiotem przeważającej działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę 1 jest „Działalność związana z oprogramowaniem” (PKD 62.01 .Z). Wnioskodawca 1 jest czynnym podatnikiem VAT. Zakres prowadzonej przez Wnioskodawcę 1 działalności gospodarczej nie obejmuje czynności związanych z nieruchomościami, nie prowadził On nigdy wspólnie ze swoim ojcem działalności turystycznej. Udział w prawie użytkowania wieczystego Nieruchomości przysługujący Wnioskodawcy 1 nigdy nie znajdował się w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy 1. 1/8 udziału w prawie użytkowania wieczystego Nieruchomości objętej wnioskiem cały czas od momentu nabycia do dnia składania niniejszego wniosku należy do majątku prywatnego Wnioskodawcy 1.

Wnioskodawca 2 i Wnioskodawca 3 nie prowadzą działalności gospodarczej, nie są również zarejestrowanymi podatnikami VAT czynnymi. Udziały w prawie użytkowania wieczystego Nieruchomości objętej wnioskiem cały czas, od momentu ich nabycia, należą do majątków prywatnych Wnioskodawcy 2 (1/8) i Wnioskodawcy 3 (1/8). Wnioskodawcy 2 i 3 nie prowadzili również ze swoim ojcem działalności turystycznej.

Wnioskodawcy nigdy nie ponosili żadnych nakładów na ulepszenie wskazanych we wniosku budynków. Wnioskodawcy wraz z ojcem planują zbycie prawa użytkowania wieczystego Nieruchomości. Planowana sprzedaż prawa użytkowania wieczystego Nieruchomość nie była i nie jest w żaden sposób przez Wnioskodawców i ich ojca reklamowana. Na Nieruchomości nie były ponoszone również jakiekolwiek nakłady pieniężne w celu ułatwienia jej sprzedaży, uatrakcyjnienia oferty, zwiększenia jej rentowności.

Wnioskodawcy wraz z ojcem nie podjęli również jakichkolwiek działań, które miałyby wpływ na zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (dalej jako: „MPZP”) przedmiotowej Nieruchomości, celem zmiany jej charakteru. Wnioskodawcy oraz ich ojciec nie udzielili żadnemu podmiotowi trzeciemu pełnomocnictwa do występowania w ich imieniu w zakresie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i/lub ustalenia warunków zabudowy. Zgodnie z aktualnie obowiązującym dla Nieruchomości MPZP (uchwała Rady Gminy … z 28 lutego 2017 r., Nr …), może ona zostać poddana pod zabudowę i przeznaczona jest na usługi turystyczne. Wnioskodawcy wraz z ojcem złożyli wniosek o przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności. Na ten moment nie została wydana decyzja w powyższej sprawie. Wnioskodawcy wraz ze swoim ojcem zawarli umowę dotyczącą pośrednictwa przy sprzedaży nieruchomości z jednym podmiotem wyspecjalizowanym. Nie jest wykluczone, że zawarta zostanie kolejna umowa pośrednictwa.

W uzupełnieniu wniosku z 16 maja 2022 r., Wnioskodawcy wskazali, że budynki znajdujące się na gruncie nie stanowią części składowej gruntu. Budynki osadzone na gruncie objętym prawem użytkowania wieczystego gruntów należącym do Wnioskodawców stanowią odrębny przedmiot własności. Powstanie budynków posadzonych na gruncie, który to jest objęty wnioskiem, jest powiązane z zaszłościami historycznymi dotyczącymi regionu …. Część zabudowań powstała w czasie, w którym terytoria dzisiejszego województwa … należały do …, a następnie …. Wówczas nieruchomość należała do osoby fizycznej. Natomiast pozostałe zabudowania powstały w czasach powojennych, kiedy terytorium … należało już do Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Wówczas przedmiotową nieruchomością administrowała …. Z tych względów oraz perturbacji historycznych brak jest dokumentów zawierających szczegółowe dane na temat budowy poszczególnych budynków. Niemniej Wnioskodawcy udało się zebrać informacje dotyczące zabudowań w zakresie ich pierwszych właścicieli oraz daty ich budowy.

Zatem, zgodnie z posiadaną przez Wnioskodawców wiedzą na temat nieruchomości budynkowych, poniżej przedstawiają oni daty budowy poszczególnych budynków wraz z osobami lub podmiotami wznoszącymi te budynki:

1. budynek kuchni ze stołówką, recepcją, biurem (wraz z pokojami dla personelu), ok. 500 m2 - rok budowy: 1930, właściciel: …;

2. budynek gospodarczy 195 m2 (dawny pawilon sanitarny) - rok budowy: 1970, właściciel: …;

3. pawilon kolonijny 744 m2 (80 miejsc noclegowych) - rok budowy: 1970, właściciel: …;

4. 5 segmentów w zabudowie szeregowej p.u. 67 m2 każdy (8 miejsc noclegowych każdy) - rok budowy: 1970, właściciel: …;

5. 3 budynki kolonijne 140 m2 (30 miejsc noclegowych każdy) - rok budowy: 1980, właściciel: …;

6. świetlica 140 m2 (8 miejsc noclegowych) - rok budowy: 1980, właściciel: …;

7. 5 budynków typu `(...)`..60 m2 (10 miejsc noclegowych każdy) - rok budowy: 1980, właściciel: …;

8. domek `(...)`..67 m2 (5 miejsc noclegowych) - rok budowy: 1920, właściciel: …;

9. domek 27 m2 - rok budowy: 1970, właściciel: …;

10. budynek gospodarczy 69 m2 (dawne ambulatorium) - rok budowy: 1930, właściciel: ….

Zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntów Nieruchomości nie nastąpi przed przekształceniem go w prawo własności. Na dzień złożenia uzupełnienia wniosku właściwe miejscowo dla Nieruchomości Starostwo nie wyraża zgody na przekształcenie użytkowania wieczystego w prawo własności.

W kolejnym uzupełnieniu wniosku z 31 maja 2022 r., Wnioskodawcy wskazali, że nabycie przedmiotowej Nieruchomości przez spadkodawcę, tj. matkę Wnioskodawców 1, 2 oraz 3 nastąpiło 27 maja 2004 r. Samo nabycie Nieruchomości nastąpiło na podstawie postanowienia o przysądzeniu prawa użytkowania wieczystego wydanego przez Sąd Rejonowy w … w sprawie o sygn. akt … na rzecz spadkodawczyni oraz jej męża.

Pytania (pytanie Nr 2 zostało ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 16 maja 2022 r.):

1. Czy przychód uzyskany ze zbycia udziałów w prawie użytkowania wieczystego Nieruchomości należących do Wnioskodawców będzie stanowić przychód ze źródła przychodu wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też przychód ze źródła przychodu wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) (odpłatne zbycie nieruchomości) ww. ustawy?

2. W przypadku, w którym Organ uzna, że przychód uzyskany ze zbycia udziałów w prawie użytkowania wieczystego Nieruchomości należącej do Wnioskodawców 1, 2, 3 będzie stanowić przychód ze źródła przychodu wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 8) lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to czy przychód ten będzie stanowić przychód niepodlegający opodatkowaniu ze względu na upływ terminu wskazanego w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 tej ustawy?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, ze zm.), źródłem przychodu jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

a) środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

b) składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,

c) składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,

d) składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z treścią uzasadnienia do uchwały siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 maja 2021 r., sygn. akt II FPS 1/21: „to zatem podatnik decyduje o tym, czy powiązać określone składniki swojego mienia z wykonywaniem działalności gospodarczej, czy też zachować je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą i oddać np. w najem (`(...)`). Przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze są zaliczane bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f., chyba że stanowią składnik majątkowy mienia osoby fizycznej, który został przez nią wprowadzony do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej.”

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 14 stycznia 2020 r., sygn. akt II FSK 2072/18 zauważa, że: „o fakcie dokonania sprzedaży gruntu w charakterze podatnika prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą, a nie w ramach zarządu majątkiem prywatnym (wykonywania prawa własności), decyduje stopień aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, który wskazuje, że angażowane są środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w ramach prowadzenia działalności gospodarczej. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym sprzedaży terenu nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.”

W ocenie Wnioskodawców, biorąc pod uwagę przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ww. orzecznictwo przytoczone powyżej, przychód uzyskany z odpłatnego zbycia udziałów w prawie użytkowania wieczystego Nieruchomości, należących do Wnioskodawców, nie będzie stanowić przychodu ze źródła działalności gospodarczej wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Udziały w nieruchomości należące do Wnioskodawców należą bowiem do ich majątków prywatnych i nie są składnikami wprowadzonymi do majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą. Ewentualne zbycie udziałów w prawie użytkowania wieczystego Nieruchomości nie stanowi zdarzenia powtarzalnego i ciągłego oraz nie będzie związane z wykonywaną przez Nich działalnością zawodową.

Wskazać należy, że co prawda Wnioskodawca 1 prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, lecz jest to działalność usługowa w sektorze IT, niezwiązana z działalnością turystyczną. Wnioskodawca 1 nigdy nie wykorzystywał wskazanego w opisie zdarzenia przyszłego udziału w prawie użytkowania wieczystego Nieruchomości na potrzeby swojej pozarolniczej działalności gospodarczej. Udział w prawie użytkowania wieczystego Nieruchomości należący do Wnioskodawcy 1 nie został również ujęty w prowadzonej przez Wnioskodawcę 1 ewidencji podatkowej, tj. ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Jego działalności. Ponadto, Wnioskodawca 1 nie współprowadził działalności turystycznej ze swoim ojcem.

Jak słusznie wskazuje Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 13 kwietnia 2018 r., sygn. akt II FSK 970/16: „w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2004 r. nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) u.p.d.o.f., odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, które nie były ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a które nie stanowią składników majątku wskazanych w art. 14 ust. 2c tej ustawy.”

Posiadanie przez Wnioskodawcę 1 udziału w prawie użytkowania wieczystego Nieruchomości opisanej w zdarzeniu przyszłym ograniczało się i ogranicza wyłącznie do zwyczajnego posiadania majątku prywatnego, odrębnego od Jego działalności zawodowej, gospodarczej. Nie było też nigdy ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych działalności gospodarczej Wnioskodawcy 1. Samo nabycie udziału w prawie użytkowania wieczystego Nieruchomości nastąpiło nie w wyniku transakcji handlowej Wnioskodawcy 1, np. w postaci zakupu, bądź zamiany, lecz specyficznej czynności prawnej jaką jest nabycie spadku po zmarłej matce. Dlatego zbycie udziału w prawie użytkowania wieczystego Nieruchomości przez Wnioskodawcę nr 1 nie powinno być traktowane jako wykonywana przez Wnioskodawcę 1 działalność gospodarcza, lecz zwykłe administrowanie majątkiem prywatnym. Z tego względu w przypadku zbycia udziału w prawie użytkowania wieczystego Nieruchomości przez Wnioskodawcę 1 nie może być mowy o przychodzie ze źródła przychodu z działalności gospodarczej.

W przypadku Wnioskodawców 2 i 3, w ocenie Wnioskodawców, sytuacja jest zupełnie klarowna. Nie prowadzili Oni działalności gospodarczej sami albo z ojcem. Nabycie udziałów w prawie użytkowania wieczystego Nieruchomości przez Wnioskodawców 2 i 3 nastąpiło w wyniku dziedziczenia po zmarłej matce. Udziały w prawie użytkowania wieczystego Nieruchomości w przypadku Wnioskodawców 2 i 3 od momentu ich nabycia stanowiły i stanowią ich majątek prywatny. Nie mogły być siłą rzeczy ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych oraz prawnych, gdyż Wnioskodawcy 2 i 3 nie prowadzą działalności gospodarczej.

Konkludując, przychód powstały ze zbycia przedmiotowych udziałów w prawie użytkowania wieczystego Nieruchomości nie powinien być w świetle takiej sytuacji traktowany, jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, lecz jako odpłatne zbycie nieruchomości stanowiące zwykłe administrowanie majątkiem prywatnym. Co za tym idzie, w przypadku Wnioskodawców 1, 2 i 3, nie może być mowy o powstaniu przychodu ze źródła z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) i c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

· nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

· prawa wieczystego użytkowania gruntów

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zgodnie z powołanym wyżej przepisem ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodu jest odpłatne zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie takiego prawa użytkowania wieczystego gruntów.

W ocenie Wnioskodawców, przychód z ewentualnego zbycia udziałów w prawie użytkowania wieczystego Nieruchomości należących do Wnioskodawców, będzie stanowić przychód ze źródła przychodu z odpłatnego zbycia udziałów w prawie użytkowania wieczystego (nieruchomości). Aby nie powielać całej argumentacji wskazanej w części dotyczącej źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawcy wskazują najważniejsze z ich punktu widzenia kwestie świadczące o tym, że przychód ze sprzedaży udziałów prawa użytkowania wieczystego w Nieruchomości przez Wnioskodawców będzie stanowić przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości, a nie ze źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Przede wszystkim, Wnioskodawcy 1, 2 i 3 nigdy nie prowadzili samodzielnie lub razem ze swoim ojcem działalności gospodarczej w przedmiocie turystyki. Przy czym podkreślić należy, że Wnioskodawcy 2 i 3 nie prowadzili działalności gospodarczej w ogóle. Co prawda Wnioskodawca 1 prowadzi działalność gospodarczą, niemniej jest to działalność w zakresie usług IT, absolutnie niezwiązana z działalnością turystyczną. Co za tym idzie, Wnioskodawcy nie osiągali nigdy żadnych przychodów z tytułu posiadania udziałów w prawie użytkowania wieczystego Nieruchomości opisanej w zdarzeniu przyszłym. Udziały w prawie użytkowania wieczystego Nieruchomości należące do Wnioskodawców w związku z powyższym, nie były ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w przypadku Wnioskodawcy 1, a siłą rzeczy także nie mogły być ujęte w ewidencjach Wnioskodawców 2 i 3. Nabycie udziałów w użytkowaniu wieczystym Nieruchomości w przypadku Wnioskodawców nastąpiło w wyniku spadkobrania po własnej matce. Zatem, nie można takiemu działaniu przypisać cech biznesowych służących pomnażaniu zysku w sposób profesjonalny.

Końcowo Wnioskodawcy 1, 2 i 3 nie podjęli również żadnych kroków w celu uatrakcyjnienia potencjalnej transakcji zbycia swoich udziałów. Nie poczynili i nie zamierzają czynić nakładów na nieruchomości wchodzącej w skład posiadanych przez Nich udziałów w prawie użytkowania wieczystego Nieruchomości w celu ich uatrakcyjnienia ich zbycia, nie podejmowali czynności zmierzających do zareklamowania sprzedaży. Samo złożenie wniosku o przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności oraz zawarcie umowy dotyczącej pośrednictwa przy sprzedaży nieruchomości z jednym podmiotem wyspecjalizowanym nie może stanowić o zawodowym działaniu Wnioskodawców w zakresie sprzedaży udziałów w prawie użytkowania wieczystego Nieruchomości.

Nie można zatem uznać, że Wnioskodawcy 1, 2 i 3 prowadzą w zakresie zbycia swoich udziałów pozarolniczą działalność gospodarczą. Nadto, udziały Wnioskodawców nie są ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych działalności gospodarczej. Zatem przychód ze zbycia udziałów w prawie użytkowania wieczystego Nieruchomości należących do Wnioskodawców będzie stanowić przychód ze źródła odpłatnego zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Powyższe potwierdza również uchwała 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 lutego 2014 r., sygn. akt II FPS 8/13, w której NSA wskazał, że: „mając na uwadze treść zacytowanego przepisu art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) u.p.d.o.f., należy stwierdzić, że ustawodawca w sposób jasny (jednoznaczny) wskazuje, iż niezbędne jest spełnienie łącznie dwóch przesłanek do uznania przychodu ze sprzedaży za przychód z działalności gospodarczej:

1. sprzedaż musi dotyczyć środka trwałego (przesłanka pierwsza),

2. ujętego w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (przesłanka druga). Użyte przez ustawodawcę pojęcia w ramach przesłanki pierwszej nie pozostawiają jakichkolwiek dwuznaczności natury interpretacyjnej, gdyż zarówno pojęcie „sprzedaży”, jak i określenie „środka trwałego”, pozostaje dostatecznie zdefiniowane w przepisach prawa. Również przesłanka druga, tj. konieczność „ujęcia” w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych środka trwałego, po odczytaniu zwrotu „ujęcie” prowadzi do jednoznacznych rezultatów. W Słowniku języka polskiego pod hasłem „ująć” między innymi czytamy: „sformułować coś w pewien sposób, dać czemuś określoną formę” (zob. red. M. Szymczak: Słownik języka polskiego, Warszawa 1989 r., s. 587.).

Dlatego też nie ulega wątpliwości, że dokonana sprzedaż środka trwałego bezwzględnie powinna być poprzedzona uprzednim właściwym „sformułowaniem go – ujęciem” w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych oraz prawnych. Naczelny Sąd Administracyjny w pełni podziela pogląd, że wyniki wykładni wewnętrznej systemowej u.p.d.o.f. nie mogą podważać rezultatów zaprezentowanej wyżej podstawowej wykładni, jaką pozostaje wykładnia językowa przepisu art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) u.p.d.o.f. Obowiązek ewidencjonowania środków trwałych, wywodzony z art. 22d ust. 2 u.p.d.o.f., nie jest argumentem wystarczającym do obalenia wyników wykładni językowej. Słusznie bowiem podkreśla się, że w niektórych kategoriach wydatków ustawodawca zdecydował się na wprowadzenie reguł, które uniemożliwiają podatnikom rozpoznanie kosztów uzyskania przychodów już w momencie ich poniesienia. Ustawodawca zdecydował się nie tylko na podział kosztów na koszty bezpośrednio związane z przychodami oraz koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, ale również ustalenie czytelnej i jasnej reguły, że ujęcie jako koszt uzyskania przychodów wydatków na nabycie (wytworzenie) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych możliwe jest - co do zasady - przez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych. Taką regulacją jest również art. 22c u.p.d.o.f., stanowiący konsekwencję wprowadzenia zasad przesuwających moment ujęcia wydatków jako kosztu uzyskania przychodów w chwili zaistnienia zdarzeń wskazanych przez przepisy.

Zgodnie z tym przepisem, nie podlegają amortyzacji:

1. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,

2. budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu,

3. dzieła sztuki i eksponaty muzealne,

4. wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 22b ust. 2 pkt 1,

5. składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tę działalność

- zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jednocześnie na mocy art. 22d ust. 2 u.p.d.o.f. wskazane składniki majątku podlegają obowiązkowi ujęcia ich w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Poza tym należy wskazać na systematykę źródeł przychodów z art. 10 ust. 1 u.p.d.o.f., w którym odrębnie wymieniono w pkt 3) pozarolniczą działalność gospodarczą oraz w pkt 8) odpłatne zbycie: nieruchomości (lit. a), określonych ograniczonych praw rzeczowych (lit. b), prawa wieczystego użytkowania (lit. c) i innych rzeczy (lit. d) - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany. Sam zatem ustawodawca wskazuje, że odpłatne zbycie rzeczy i określonych praw może następować w ramach działalności gospodarczej lub poza nią. Szczegółowego zaś wskazania, co jest przychodem z wykonywania działalności gospodarczej, dokonuje legislator podatkowy w art. 14 u.p.d.o.f. Poza tym należy wskazać, mając na uwadze legalną definicję działalności gospodarczej z art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f., że przychodami uzyskiwanymi z działalności gospodarczej, w tym m. in. z tytułu sprzedaży rzeczy i określonych praw (art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f.) są przede wszystkim te, które pochodzą ze sprzedaży towarów handlowych, kupowanych z zamiarem ich dalszej odsprzedaży. Zaznaczyć należy jedynie w tym miejscu, że profesjonalny obrót w ramach działalności gospodarczej, w świetle jej definicji z art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f., ma charakter obiektywny i niezależny od subiektywnego przekonania osoby fizycznej prowadzącej działalność zarobkową we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły. Godzi się jednak podkreślić, że sam ustawodawca wyraźnie odróżnia jako odrębne źródło przychodów sprzedaż określonych rzeczy i praw (art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f.), wymagając jedynie, aby nie następowało to „w wykonaniu działalności gospodarczej”. Z kolei do przychodów z tej ostatniej art. 14 ust. 2c u.p.d.o.f. zalicza również te pochodzące z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących środkami trwałymi, lecz pod drugą ze wskazanych powyżej przesłanek, a mianowicie ujęcia ich w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.”

Mając na względzie powyższe w ocenie Wnioskodawców, przychód z planowanej sprzedaży udziałów w prawie użytkowania wieczystego Nieruchomości należących do Wnioskodawców będzie stanowić przychód z odpłatnego zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntów, tj. ze źródła przychodu wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad. 2. (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku z 31 maja 2022 r.)

Zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Mając na względzie opis zdarzenia przyszłego oraz przytoczoną wyżej regulację ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy wskazać, że nabycie prawa do użytkowania wieczystego w Nieruchomości przez Spadkodawcę, tj. matkę Wnioskodawców 1, 2, 3 nastąpiło 27 maja 2004 r., a zatem ponad 18 lat temu. W związku z tym faktem wskazać należy, że pięcioletni termin, tudzież okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych upłynął z końcem 2009 r. Co z kolei oznacza, że zbycie udziałów w użytkowaniu wieczystym Nieruchomości przez Wnioskodawców 1, 2, 3 nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Abstrahując od powyższego, nawet gdyby uznać, że bieg pięcioletniego terminu, okresu wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć od momentu nabycia spadku przez Wnioskodawców 1, 2, 3, tzn. od 2013 r., to okres ten upłynął z końcem 2018 r. Dlatego również w takim wariancie zbycie udziałów użytkowania wieczystego do Nieruchomości przez Wnioskodawców nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, niezależnie od przyjętego momentu nabycia udziałów w prawie użytkowania wieczystego Nieruchomości, tj. niezależnie od tego, czy za datę początkową pięcioletniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznana zostanie data nabycia prawa wieczystego do Nieruchomości przez spadkodawcę, czy też przez samych Wnioskodawców 1, 2, 3, samo zbycie udziałów w użytkowaniu wieczystym Nieruchomości przez Wnioskodawców 1, 2, 3 i tak nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. A to ze względu na upływ pięcioletniego terminu, okresu wskazanego przez ustawodawcę w treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Odstępuję od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny Państwa stanowiska.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Końcowo tutejszy Organ zauważa, że przeanalizował powołane przez Państwa we wniosku wyroki sądów administracyjnych. Przy czym wskazać należy, że powołane orzeczenia sądów administracyjnych dotyczą indywidualnych spraw innych podmiotów oraz innych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych niż przedstawione we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa nie jest ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania dowodowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Zainteresowany będący stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r., poz. 329, ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, który stanowi:

Interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.