Wnioskodawca doznał szkód na skutek błędów medycznych w 2019 r. i złożył wniosek do Wojewódzkiej Komisji do spraw orzekania o zdarzeniach medycznych o ustalenie zdarzenia medycznego. Komisja uznała, że leczenie w szpitalu stanowi "zdarzenie medyczne" i zobowiązała szpital do wypłaty odszkodowania oraz zadośćuczynienia. Szpital wypłacił Wnioskodawcy odszkodowanie w 2021 r. Wnioskodawca pyta, czy ta kwota podlega opodatkowaniu dochodowym od osób fizycznych. Organ podatkowy potwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy jest słuszne - wypłacona kwota jest zwolniona z podatku dochodowego, ponieważ jej wysokość oraz zasady ustalania wynikają bezpośrednio z przepisów ustawy o prawach pacjenta oraz rozporządzenia Ministra Zdrowia.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyInterpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zaistniałego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
29 kwietnia 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 28 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych otrzymania kwoty z tytułu zdarzenia medycznego. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 7 czerwca 2022 r. (wpływ 9 czerwca 2022 r.)
Treść wniosku jest następująca:
Opis zaistniałego stanu faktycznego.
W 2019 r. Wnioskodawca poniósł szkody na skutek błędów medycznych. Jako Wnioskodawca złożył do Wojewódzkiej Komisji do spraw orzekania o zdarzeniach medycznych wniosek o ustalenie zdarzenia medycznego. Procedurę tego postępowania regulują przepisy ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzecznika Praw Pacjenta (Dz. U. z 2017 r., poz. 1318).
Zgodnie z tymi przepisami wniosek taki zmierza do ustalenia winy szpitala oraz wypłaty zadośćuczynienia za doznaną krzywdę śmierć osoby bliskiej.
Orzeczeniem Wojewódzka Komisja ustaliła, że leczenie w szpitalu stanowiło tzw. „zdarzenie medyczne”, czyli, że podczas leczenia pacjenta popełniono błędy, których następstwem była szkoda majątkowa i niemajątkowa w postaci uszkodzenia ciała i rozstroju zdrowia.
Zgodnie z art. 67k ust. 2 w takiej sytuacji szpital był zobowiązany do złożenia – za pośrednictwem komisji – propozycji wysokości odszkodowania i zadośćuczynienia.
W tym miejscu należy wyjaśnić, że przepisy tej ustawy dotyczące „ubezpieczyciela” stosuje się odpowiednio do „podmiotu leczniczego” czyli szpitala, w sytuacji gdy szpital nie posiada odpowiedniego ubezpieczenia i odszkodowanie wypłaca sam.
Działając w oparciu o przepisy Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 27 czerwca 2013 r. Szpital złożył xx października 2021 r. propozycję o wypłacie kwoty mieszczącej się w tym ustalonym limicie i wynoszącej (`(...)`) zł.
Wnioskodawca złożył oświadczenie o przyjęciu propozycji szpitala. W roku 2021 szpital wypłacił odszkodowanie w wysokości (`(...)`) zł.
Czy wypłacona przez szpital na rzecz Wnioskodawcy kwota odszkodowania i zadośćuczynienia wynikająca z orzeczenia Wojewódzkiej Komisji do spraw orzekania o zdarzeniach medycznych jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych?
Zdaniem Wnioskodawcy, wypłacona przez szpital na rzecz Wnioskodawcy kwota odszkodowania wynikająca z orzeczenia wojewódzkiej komisji do spraw orzekania o zdarzeniach medycznych jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych.
Skutki podatkowe wypłaconego odszkodowania określa art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli wysokość lub zasady ustalenia wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.
Ustawą odrębną w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych) jest ustawa o prawach pacjenta. Normuje on zarówno postępowanie jak i kompetencje organów państwowych, a także zasady ustalania odpowiedzialności za tzw. zdarzenia medyczne. Zgodnie z art. 67a ustawy o prawach pacjenta zdarzeniem medycznym jest błąd w diagnozie lub leczeniu powodujący pogorszenie zdrowia lub śmierć pacjenta.
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.).
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Wolne od podatku są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:
a) określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
b) odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
c) odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
d) odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
e) odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
f) odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
g) odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
Powołane uregulowania prawne wskazują jednoznacznie, że nie wszystkie odszkodowania/zadośćuczynienia otrzymane przez osoby fizyczne wolne są od podatku dochodowego. Ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie ww. przepisów korzystają jedynie te odszkodowania/zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów rangi ustawy lub aktów wykonawczych wydanych na ich podstawie, z wyjątkiem wyłączonych ze zwolnienia wolą ustawodawcy.
Zasady i tryb ustalania odszkodowania i zadośćuczynienia w przypadku zdarzeń medycznych reguluje rozdział 13a ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz. U. z 2020 r. poz. 849 ze zm.), zwaną dalej „ustawą o prawach pacjenta”. Celem postępowania przed wojewódzką komisją jest ustalenie, czy zdarzenie, którego następstwem była szkoda majątkowa lub niemajątkowa, stanowiło zdarzenie medyczne (art. 67i ust. 1 ustawy o prawach pacjenta). Jak wynika z treści art. 67b ust. 1 pkt 1 ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, w przypadku zakażenia, uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, o których mowa w art. 67a ust. 1 – pacjent lub jego przedstawiciel ustawowy mogą wystąpić z wnioskiem o ustalenie zdarzenia medycznego.
Wojewódzka komisja po naradzie wydaje, w formie pisemnej, orzeczenie o zdarzeniu medycznym albo jego braku, wraz z uzasadnieniem (art. 67j ust. 1 ustawy o prawach pacjenta). W zakresie uregulowanym omawianą ustawą ubezpieczyciel jest związany orzeczeniem wojewódzkiej komisji. Ubezpieczyciel za pośrednictwem wojewódzkiej komisji, przedstawia w terminie 30 dni podmiotowi składającemu wniosek propozycję odszkodowania i zadośćuczynienia (art. 67k ust. 1 i 2 ustawy o prawach pacjenta).
Propozycja ta nie może być wyższa niż maksymalna wysokość odszkodowania i zadośćuczynienia określona art. 67k ust. 7 ustawy o prawach pacjenta, tj.:
- zakażenia, uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia pacjenta – wynosi 100.000 zł;
- śmierci pacjenta – wynosi 300.000 zł.
Natomiast w myśl art. 67k ust. 3 ww. ustawy w przypadku gdy ubezpieczyciel nie przedstawi w terminie, o którym mowa w ust. 2, propozycji odszkodowania i zadośćuczynienia, ubezpieczyciel jest obowiązany do ich wypłaty w wysokości określonej we wniosku, nie wyższej niż określona w ust. 7.
W przypadku, o którym mowa w ust. 3, wojewódzka komisja wystawia zaświadczenie, w którym stwierdza złożenie wniosku o ustalenie zdarzenia medycznego, wysokość odszkodowania lub zadośćuczynienia oraz fakt nieprzedstawienia propozycji, o której mowa w ust. 3. Zaświadczenie stanowi tytuł wykonawczy. Przepisy działu II tytułu I części trzeciej Kodeksu postępowania cywilnego stosuje się (art. 67k ust. 4 cyt. ustawy).
Z kolei w przypadku, gdy ubezpieczyciel przedstawi propozycję, podmiot składający wniosek w terminie 7 dni od dnia jej otrzymania składa, za pośrednictwem wojewódzkiej komisji, ubezpieczycielowi oświadczenie o jej przyjęciu albo odrzuceniu. Wraz z oświadczeniem o przyjęciu propozycji podmiot składający wniosek składa oświadczenie o zrzeczeniu się wszelkich roszczeń o odszkodowanie i zadośćuczynienie pieniężne za doznaną krzywdę mogących wynikać ze zdarzeń uznanych przez wojewódzką komisję za zdarzenie medyczne w zakresie szkód, które ujawniły się do dnia złożenia wniosku (art. 67k ust. 5 i 6 ustawy o prawach pacjenta).
Ponadto art. 67k ust. 11 ustawy o prawach pacjenta zawiera upoważnienie dla ministra właściwego do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej, Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych, Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych oraz Polskiej Izby Ubezpieczeń, do określenia w drodze rozporządzenia, szczegółowego zakresu i warunków ustalania wysokości omawianego świadczenia oraz jego wysokości w odniesieniu do jednego pacjenta w przypadku poszczególnych rodzajów zdarzeń medycznych.
Na tej podstawie Minister Zdrowia w dniu 27 czerwca 2013 r. wydał rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu oraz warunków ustalania wysokości świadczenia w przypadku zdarzenia medycznego (Dz. U. z 2013 r. poz. 750).
Powołane wyżej regulacje – na podstawie art. 67k ust. 10 pkt 1 ustawy o prawach pacjenta – w zakresie w jakim dotyczą ubezpieczyciela, stosuje się do podmiotu leczniczego prowadzącego szpital, w przypadku wyczerpania sumy ubezpieczenia w odniesieniu do wszystkich zdarzeń medycznych w szpitalu, których skutki są objęte umową ubezpieczenia, o której mowa w art. 67i ust. 2 pkt 2, albo niezawarcia tej umowy.
Mając na uwadze powyższe regulacje należy uznać, że wysokość i zasady ustalania omawianych odszkodowań i zadośćuczynień wynikają, z przepisów:
- ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta,
- rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie szczegółowego zakresu oraz warunków ustalania wysokości świadczenia w przypadku zdarzenia medycznego.
Reasumując, biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że wypłacona Wnioskodawcy kwota z tytułu zdarzenia medycznego korzysta ze zwolnienia wynikającego z treści art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Ponadto należy wskazać, że analiza załączników dołączonych do wniosku o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem tut. Organ nie jest uprawniony do oceny załączników dołączonych do wniosku lub uzupełnienia.
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Pan do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili