Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanych stanów faktycznych w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 marca 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 3 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanów faktycznych

Wnioskodawczyni posiada podwójne obywatelstwo polskie i niemieckie. Od końca lutego 2021 r. posiada w Rzeczypospolitej Polskiej (PL) ośrodek interesów życiowych oraz stałe miejsce zamieszkania, jak również przebywa od końca lutego 2021 r. na terytorium PL powyżej 183 dni. Przed końcem lutego 2021 r. Wnioskodawczyni posiadała stałe miejsce zamieszkania na terenie Republiki Federalnej Niemiec (RFN) zgodnie z wewnętrznym prawem tego kraju oraz zazwyczaj przebywała w RFN.

Wnioskodawczyni otrzymuje od pracodawcy zmarłego męża miesięczne świadczenie pieniężne wypłacane tytułem „zugesagte Pension” tłum. „przyrzeczona emerytura”.

Mąż Wnioskodawczyni zawarł umowę o zatrudnienie „Anstellungsvertrag” z pracodawcą, na podstawie której pracodawca zobowiązał się między innymi do wypłaty świadczenia pieniężnego po osiągnięciu wieku emerytalnego, co stanowiło dobrowolne ubezpieczenie emerytalne w rozumieniu przepisów ustawy o poprawie zakładowego zabezpieczenia emerytalnego obowiązującego w RFN z dnia 19 grudnia 1974 r. „Gesetz zur Verbesserung der betriebglichen Altersversorgung”. Zgodnie z postanowieniami ww. umowy w przypadku śmierci uprawnionego świadczenie pieniężne w postaci „zugesagte Pension” tłum. „przyrzeczona emerytura” będzie otrzymywane przez żonę zmarłego, co ma miejsce w stanie faktycznym sprawy, przy czym należne świadczenie jest podzielone po 50% na pierwszą żonę zmarłego oraz Wnioskodawczynię, będącą drugą żoną zmarłego.

Niemiecki pracodawca wypłacający opisane powyżej świadczenie pobiera zaliczki na podatek dochodowy zgodnie z niemieckimi przepisami podatkowymi.

Pytania

1. Czy świadczenie pieniężne wypłacane tytułem „zugesagte Pension” tłum. „przyrzeczona emerytura” przez niemieckiego pracodawcę, wynikające z dobrowolnego programu emerytalnego u niemieckiego pracodawcy, na podstawie ustawy o poprawie zakładowego zabezpieczenia emerytalnego obowiązującego w RFN z dnia 19 grudnia 1974 r. „Gesetz zur Verbesserung der betriebglichen Altersversorgung” może zostać objęte dyspozycją art. 18 ust. 1 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. 2005 r Nr 12, poz. 90)?

2. Czy otrzymywane przez Wnioskodawczynię świadczenie pieniężne tytułem „zugesagte Pension” tłum. „przyrzeczona emerytura” wypłacane przez niemieckiego pracodawcę, wynikające z dobrowolnego programu emerytalnego u niemieckiego pracodawcy na podstawie ustawy o poprawie zakładowego zabezpieczenia emerytalnego obowiązującego w RFN z dnia 19 grudnia 1974 r. „Gesetz zur Verbesserung der betriebglichen Altersversorgung” jest zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) w zw. z art. 21 ust. 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawczyni, świadczenie pieniężne wypłacane tytułem „zugesagte Pension” tłum. „przyrzeczona emerytura” przez niemieckiego pracodawcę, wynikające z dobrowolnego programu emerytalnego u niemieckiego pracodawcy na podstawie ustawy o poprawie zakładowego zabezpieczenia emerytalnego obowiązującego w RFN z dnia 19 grudnia 1974 r. „Gesetz zur Verbesserung der betriebglichen Altersversorgung” jest objęte dyspozycją art. 18 ust. 1 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. 2005 r. Nr 12, poz. 90). Stosownie do art. 18 ust. 1 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku emerytury i podobne świadczenia lub renty, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (PL) z drugiego Umawiającego się Państwa (RFN), podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie (PL).

Natomiast zgodnie z art. 18 ust. 2 tejże umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu płatności otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie (PL) z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych drugiego Umawiającego się Państwa (RFN), podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie (RFN).

Emerytury wypłacane przez niemieckie podmioty prywatne, podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce. Ponieważ zakładowe programy emerytalne utworzone i działające w oparciu o przepisy ustawy z dnia 19 grudnia 1974 r. Gesetz zur Verbesserung der betriebliche Altersversorgung (w tłum. „Ustawa o poprawie zakładowego zabezpieczenia emerytalnego”) nie stanowią elementu niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń społecznych do otrzymanych z nich przez polskich rezydentów podatkowych wypłat tytułem świadczeń emerytalnych należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z Komentarzem do art. 18 Konwencji Modelowej OECD rodzaje wypłat objętych tym artykułem obejmują nie tylko emerytury wypłacane bezpośrednio byłym pracownikom najemnym, lecz również innym beneficjentom (`(...)`) oraz inne podobne świadczenia, np. renty starcze z tytułu dawnego zatrudnienia. Różne wypłaty mogą być dokonywane na rzecz pracownika po ustaniu jego zatrudnienia. Kwestię, czy takie wypłaty są objęte art. 18 można ocenić w zależności od ich istoty, z uwzględnieniem faktów i okoliczności w których są dokonywane. O ile określenie „emerytura” w ramach zwykłego znaczenia tego słowa obejmuje tylko okresowe wypłaty, o tyle sformułowanie „inne podobne świadczenia” jest dość szerokie, aby objąć wypłaty nieokresowe.

W ocenie Wnioskodawczyni zasadnym jest zatem wniosek, że opisane powyżej świadczenie pieniężne należy zakwalifikować jako emerytura lub podobne świadczenie, o których mowa w art. 18 ust. 1 omawianej Umowy, podlegające opodatkowaniu wyłącznie w PL.

W związku z tym takie świadczenie powinno zostać opodatkowane wyłącznie na terytorium RP, gdzie podatnik ma nieograniczony obowiązek podatkowy. W świetle obowiązujących przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoba o nieograniczonym obowiązku podatkowym w Polsce, która otrzymała emeryturę lub rentę z zagranicy bez pośrednictwa płatnika powinna ją opodatkować zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 44 ust. 1a pkt 2 w zw. z art. 44 ust. 3a i 3c ww. ustawy.

Taka interpretacja znajduje potwierdzenie także w indywidualnej interpretacji podatkowej wydanej przez Dyrektora Krajowej Izby Skarbowej z dnia 27 lutego 2020 r znak 0115-KDIT2 4011.74.2019.2 ENB.

W odniesieniu do drugiego pytania podatnik wskazuje, że program prowadzony przez niemieckiego pracodawcę został utworzony i działa w oparciu o obowiązujące w RFN przepisy dotyczące zakładowych programów emerytalnych. Zgodnie z art. 1 ust. 1 zdanie 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1974 r. Gesetz zur Verbesserung der betriebliche Altersversorgung (w tłum. „Ustawa o poprawie zakładowego zabezpieczenia emerytalnego”) pracodawca może realizować zakładowy program emerytalny w sposób bezpośredni, czyli poprzez zawarcie odpowiedniej umowy bezpośrednio z danym pracownikiem w tym przedmiocie, co miało miejsce w okolicznościach niniejszej sprawy.

Zatem w przedmiotowej sprawie świadczenie emerytalne, które otrzymuje Wnioskodawczyni z dobrowolnego zakładowego ubezpieczenia emerytalnego, utworzonego i działającego w oparciu o przepisy dotyczące pracowniczych programów emerytalnych obowiązujących w Niemczech podlega opodatkowaniu tylko w PL według zasad wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku nieograniczonej rezydencji podatkowej w PL.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są wypłaty środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym dokonane na rzecz uczestnika lub osób uprawnionych do tych środków po śmierci uczestnika - z zastrzeżeniem ust. 33.

Jak wynika z ust. 33 ww. przepisu przez pracownicze programy emerytalne rozumie się pracownicze programy emerytalne utworzone i działające w oparciu o przepisy dotyczące pracowniczych programów emerytalnych obowiązujące w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub w innych państwach należących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej

Na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 850) przez wypłatę rozumie się dokonaną przez uczestnika lub osobę uprawnioną wypłatę gotówkową lub realizację przelewu środków zgromadzonych w ramach programu na wskazany przez uczestnika lub tę osobę rachunek bankowy – na warunkach określonych w umowie zakładowej, w przypadku spełnienia warunków określonych w ustawie. Warunki te określone są w art. 42 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym wypłata następuje:

· na wniosek uczestnika po osiągnięciu przez niego wieku 60 lat;

· na wniosek uczestnika po przedstawieniu przez niego decyzji o przyznaniu prawa do emerytury i po ukończeniu 55. roku życia;

· w przypadku ukończenia przez uczestnika 70 lat, jeżeli wcześniej nie wystąpił z wnioskiem o wypłatę środków;

· na wniosek osoby uprawnionej, w przypadku śmierci uczestnika.

Z powyższego wynika, że zamiarem ustawodawcy było, aby określenie „wypłata” dotyczyło świadczeń, które realizują cel programu emerytalnego, tj. zabezpieczenie źródła utrzymania osobie otrzymującej wypłatę po przejściu na emeryturę.

W ocenie Wnioskodawczyni, mając zatem na uwadze wskazane we wniosku okoliczności - w szczególności fakt, że wypłata wskazanego we wniosku świadczenia następuje w związku z osiągnięciem wieku emerytalnego przez zmarłego męża Wnioskodawczyni i miała na celu zabezpieczenie źródła przychodu po przejściu na emeryturę – oraz przywołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że opisane we wniosku świadczenie emerytalne korzysta ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) w związku z art. 21 ust. 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższa interpretacja znajduje potwierdzenie także w indywidualnej interpretacji podatkowej wydanej przez Dyrektora Krajowej Izby Skarbowej z dnia 27 lutego 2020 r. znak 0115-KDIT2.4011 74.2019.2. ENB.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W myśl art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 4a ww. ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W kontekście powyższego wyjaśnienia wymaga, że ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w przywołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Z podanego opisu sprawy wynika, że od końca lutego 2021 r. posiada w Rzeczypospolitej Polskiej (PL) ośrodek interesów życiowych oraz stałe miejsce zamieszkania, jak również przebywa od końca lutego 2021 r. na terytorium PL powyżej 183 dni. Wnioskodawczyni otrzymuje od pracodawcy zmarłego męża miesięczne świadczenie pieniężne wypłacane tytułem „zugesagte Pension” tłum. „przyrzeczona emerytura”. Mąż Wnioskodawczyni zawarł umowę o zatrudnienie „Anstellungsvertrag” z pracodawcą, na podstawie której pracodawca zobowiązał się między innymi do wypłaty świadczenia pieniężnego po osiągnięciu wieku emerytalnego, co stanowiło dobrowolne ubezpieczenie emerytalne w rozumieniu przepisów ustawy o poprawie zakładowego zabezpieczenia emerytalnego obowiązującego w RFN z dnia 19 grudnia 1974 r. „Gesetz zur Verbesserung der betriebglichen Altersversorgung”.

Biorąc pod uwagę podany opis sprawy, w szczególności zaś fakt, że Wnioskodawczyni otrzymuje przedmiotowe świadczenie w okolicznościach takich, że posiada w Rzeczypospolitej Polskiej ośrodek interesów życiowych oraz stałe miejsce zamieszkania, jak również przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej powyżej 183 dni, należy stwierdzić, że w Polsce Wnioskodawczyni jest objęta nieograniczonym obowiązkiem podatkowym, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W konsekwencji, w odniesieniu do otrzymanego przez Wnioskodawczynię z Niemiec świadczenia emerytalnego zastosowanie znajduje umowa z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r., Nr 12, poz. 90).

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ww. umowy:

Emerytury i podobne świadczenia lub renty, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie.

Natomiast w myśl art. 18 ust. 2 tejże umowy:

Bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu płatności otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie.

Oznacza to, że emerytury i podobne świadczenia oraz renty otrzymywane z Niemiec, wypłacane osobom mającym miejsce zamieszkania w Polsce podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce. Wyjątek dotyczy jednak sytuacji gdy świadczenia (płatności) są wypłacane z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Republiki Federalnej Niemiec, bowiem wówczas, stosownie do ww. art. 18 ust. 2 umowy świadczenia takie podlegają opodatkowaniu tylko w państwie źródła, tj. w Niemczech.

Zgodnie natomiast z Komentarzem do art. 18 Konwencji Modelowej OECD:

Rodzaje wypłat objętych tym artykułem obejmują nie tylko emerytury wypłacane bezpośrednio byłym pracownikom najemnym, lecz również innym beneficjentom (…) oraz inne podobne świadczenia, np. renty starcze z tytułu dawnego zatrudnienia. Różne wypłaty mogą być dokonywane na rzecz pracownika po ustaniu jego zatrudnienia. Kwestię, czy takie wypłaty są objęte art. 18 można ocenić w zależności od ich istoty, z uwzględnieniem faktów i okoliczności w których są dokonywane.

O ile określenie „emerytura” w ramach zwykłego znaczenia tego słowa obejmuje tylko okresowe wypłaty, o tyle sformułowanie „inne podobne świadczenia” jest dość szerokie, aby objąć wypłaty nieokresowe.

Zatem, na gruncie opisu sprawy otrzymywane przez Wnioskodawczynię z Niemiec przedmiotowe świadczenie pieniężne z tytułu dobrowolnego ubezpieczenia emerytalnego w rozumieniu przepisów ustawy o poprawie zakładowego zabezpieczenia emerytalnego obowiązującego w RFN z dnia 19 grudnia 1974 r. „Gesetz zur Verbesserung der betriebglichen Altersversorgung” podlega opodatkowaniu tylko w Polsce, według zasad wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie natomiast art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wolne od podatku dochodowego są wypłaty środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym dokonane na rzecz uczestnika lub osób uprawnionych do tych środków po śmierci uczestnika - z zastrzeżeniem ust. 33.

Jak wynika z art. 21 ust. 33 ww. ustawy:

Przez pracownicze programy emerytalne rozumie się pracownicze programy emerytalne utworzone i działające w oparciu o przepisy dotyczące pracowniczych programów emerytalnych obowiązujące w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub w innych państwach należących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 2139 ze zm.):

Przez wypłatę rozumie się dokonaną przez uczestnika lub osobę uprawnioną wypłatę gotówkową lub realizację przelewu środków zgromadzonych w ramach programu na wskazany przez uczestnika lub tę osobę rachunek bankowy - na warunkach określonych w umowie zakładowej, w przypadku spełnienia warunków określonych w ustawie.

Warunki te określone są w art. 42 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym:

Wypłata następuje:

1. na wniosek uczestnika po osiągnięciu przez niego wieku 60 lat;

2. na wniosek uczestnika po przedstawieniu przez niego decyzji o przyznaniu prawa do emerytury i po ukończeniu 55. roku życia;

3. w przypadku ukończenia przez uczestnika 70 lat, jeżeli wcześniej nie wystąpił z wnioskiem o wypłatę środków;

4. na wniosek osoby uprawnionej, w przypadku śmierci uczestnika.

Z powyższego wynika, że zamiarem ustawodawcy było, aby określenie „wypłata” dotyczyło świadczeń, które realizują cel programu emerytalnego, tj. zabezpieczenie źródła utrzymania osobie otrzymującej wypłatę po przejściu na emeryturę.

Mając zatem na uwadze wskazane we wniosku okoliczności – w szczególności fakt, że celem przedmiotowego świadczenia było zabezpieczenie źródła przychodu po przejściu na emeryturę zmarłego męża Wnioskodawczyni po osiągnięciu wieku emerytalnego –otrzymywane przez Wnioskodawczynię z Niemiec przedmiotowe świadczenie pieniężne z tytułu dobrowolnego ubezpieczenia emerytalnego w rozumieniu przepisów ustawy o poprawie zakładowego zabezpieczenia emerytalnego obowiązującego w RFN z dnia 19 grudnia 1974 r. „Gesetz zur Verbesserung der betriebglichen Altersversorgung” jest w Polsce wolne od podatku dochodowego, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) w związku z art. 21 ust. 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanów faktycznych, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzeń.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).