Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 stycznia 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 28 grudnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 4 kwietnia 2022 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą związaną z oprogramowaniem. Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym i posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 w zw. z ust. 1a ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych). Formą opodatkowania Wnioskodawcy jest opodatkowanie na zasadach ogólnych.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności zawiera z kontrahentami umowy, w ramach których przede wszystkim tworzy utwory w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o Prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej jako: "UoPAiPP"), uzewnętrzniane w szczególności w formie programu komputerowego (dalej jako: "utwory"). Wnioskodawca rozważa zastosowanie preferencyjnej stawki podatkowej od dochodów kwalifikowanych osiąganych z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, zgodnie z przepisem zawartym w art. 30ca ustawy o PIT (dalej jako: "IP Box").

Utwory tworzone przez Wnioskodawcę

Prace wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz danego kontrahenta polegają na projektowaniu i programowaniu systemów komputerowych. Utwory wytworzone przez Wnioskodawcę stanowią logicznie uporządkowany ciąg instrukcji, przeznaczony do uzyskania za pośrednictwem sprzętu komputerowego wyniku pożądanego przez danego kontrahenta. Wnioskodawcy zawsze przysługują prawa autorskie do utworzonych przez niego i przenoszonych na podmioty trzecie utworów (tj. elementów tego oprogramowania). W każdym przypadku utwory, do których prawa autorskie Wnioskodawca przenosi na podmioty trzecie, są tworzone przez niego od podstaw. Są one rezultatem jego twórczej i indywidualnej pracy podejmowanej w sposób systematyczny w celu tworzenia nowych zastosowań, które posiadają cechy oryginalności i innowacyjności. Utwory są utrwalane w postaci elektronicznej. Powstaje zatem nowe prawo własności intelektualnej.

Wnioskodawca wykonuje prace twórcze, które mają na celu tworzenie utworów (tj. nowych praw własności intelektualnej w postaci programów komputerowych reprezentowanych przez kod źródłowy). W toku prowadzonych przez Wnioskodawcę prac wytworzony przez Wnioskodawcę utwór (tj. nowe prawo własności intelektualnej) w postaci programu komputerowego (kod źródłowy) stanowi własność kontrahenta. Utwór ten jest stale rozwijany i ulepszany przez Wnioskodawcę do momentu osiągnięcia poziomu zgodnego z postawionym zapotrzebowaniem i ustalonymi celami i hipotezami.

W przypadku realizacji każdego zlecenia, polegającego na tworzeniu przez Wnioskodawcę nowych praw własności intelektualnej, prowadzone przez Wnioskodawcę prace mają charakter nowatorski, twórczy, są nieprzewidywalne, prowadzone w sposób metodyczny. Wytwarzane oprogramowanie korzysta z całkowicie nowych platform, dlatego ścieżka jego wytwarzania nie jest w pełni zbadana i powszechnie znana. Metody wytwarzania są udokumentowane, co pozwala na ponowne ich wykorzystanie.

Prace twórcze

Zakres i charakter wykonywanych przez Wnioskodawcę prac jest określony przez strony w umowie (tj. Wnioskodawcę i kontrahenta) i jednocześnie zależy od modelu współpracy oraz bieżącego zapotrzebowania biznesowego danego kontrahenta.

Wnioskodawca prowadzi prace twórcze, uwzględniając ogólne wytyczne co do zastosowania, czy też funkcjonalności tworzonego utworu przekazane przez kontrahenta. Wymaga to stosowania nowatorskich podejść i kreatywnego wykorzystywania dostępnych zasobów systemowych oraz wykorzystania zdobytej dotychczas wiedzy w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania. Wnioskodawca w sposób ciągły zwiększa zdobywaną wiedzę, którą potencjalnie może wykorzystać w przyszłości do tworzenia nowych zastosowań. Wiedza zdobyta w trakcie tworzenia programu komputerowego pozwala na uzyskanie przewagi nad konkurencją i wytwarzanie bezpiecznych aplikacji w technologii blockchain.

Co istotne, pracom twórczym prowadzonym przez Wnioskodawcę towarzyszy niepewność co do efektów tych prac. Oznacza to, że Wnioskodawca, przyjmując zlecenie od kontrahenta nie ma pewności, czy i w jakim stopniu utwór wytworzony przez Wnioskodawcę odpowiadać będzie zapotrzebowaniu biznesowemu kontrahenta. Stąd osiągnięcie pożądanych efektów często wymaga podjęcia wielu prób i błędów. Ze względu na wykorzystywany blockchain, który ma krótką historię, a otaczające go środowisko jest nierozwinięte, niekiedy okazuje się, że stworzone rozwiązanie nie spełnia założeń i wymagane jest stworzenie kolejnej iteracji oprogramowania, naprawiającej te błędy.

Czasami Wnioskodawca prowadzi prace we współpracy z programistami będącymi, podobnie jak Wnioskodawca, niezależnymi przedsiębiorcami świadczącymi usługi programistyczne na rzecz tego kontrahenta (dalej jako: "programiści"). Wnioskodawca nie zawiera z programistami osobnych umów o współpracy. Łączy go wyłącznie umowa z kontrahentem.

Harmonogram prac, podział zadań ustalany jest na początku projektu, przy współpracy z kontrahentem na rzecz którego realizowane jest projekt. Co istotne, harmonogram prac służy wyłącznie priorytetyzacji zadań. Kontrahent może zadecydować o priorytetach. Jednakże w większości przypadków decyzje w tym zakresie podejmuje Wnioskodawca. Zapotrzebowanie biznesowe, które zostało ustalone z kontrahentem na początku projektu jest doprecyzowywane w trakcie jego realizacji lub w razie niepowodzenia efektów przyjętego uprzednio rozwiązania.

Przykładowo, Wnioskodawca w roku 2021 był zaangażowany w realizację projektu, który polegał na tworzeniu innowacyjnych rozwiązań w technologii blockchain, w tym (`(...)`) i aplikacji pozwalającej (`(...)`). Część stworzonych narzędzi i bibliotek zostaje udostępniona dla innych twórców korzystających z tego samego ekosystemu. Dodatkowo, część pracy twórczej polega na tworzeniu narzędzi na wykorzystywanej platformie blockchain, które docelowo mają ułatwić bądź umożliwić wytwarzanie bardziej wydajnego i zaawansowanego oprogramowania. Aplikacja ta jest rewolucyjna w branży (`(...)`) opartych na blockchainie oraz strategiczna dla rozwoju firmy kontrahenta. Obecnie Wnioskodawca prowadzi prace badawczo-rozwojowe nad dalszym usprawnieniem dla istniejących aplikacji oraz projektuje nowe, które będą mogły korzystać z aplikacji stworzonych uprzednio.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca realizował oraz będzie realizować w przyszłości projekty o podobnych charakterze, tj. polegające na tworzeniu utworów celem tworzenia nowego oprogramowania od podstaw lub rozwijania istniejącego oprogramowania o nowe lub ulepszone funkcjonalności. Zaangażowanie bowiem w projekty o charakterze innowacyjnym i badawczo-rozwojowym stanowi specjalizację Wnioskodawcy.

Niektóre z umów zawartych przez Wnioskodawcę zawierają postanowienia przewidujące karę umowną za nieprzestrzeganie warunków umowy.

Zleceniodawca ogranicza się do długoterminowego planowania i dostarcza zaktualizowane, doprecyzowywane informacje o aktualnych zapotrzebowaniach. Kwestie badań nad realizacją projektu są pozostawiane Wnioskodawcy. Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność wynika z zapotrzebowania biznesowego zidentyfikowanego przez kontrahenta lub bezpośrednio przez klienta końcowego.

Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę w ramach tworzenia i rozwijania oprogramowania jest działalnością twórczą. Celem bowiem tej działalności jest opracowywanie nowych koncepcji lub pomysłów, które przyczyniają się do systematycznego poszerzania wiedzy. Realizowana przez Wnioskodawcę praca wymaga kreatywności i innowacyjnego podejścia, a efekty tej pracy charakteryzują się oryginalnością i indywidualnością.

W wyniku prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności związanej z tworzeniem i rozwijaniem programów komputerowych powstają nowe produkty. Podejmując działalność, Wnioskodawca opiera się w szczególności na dotychczasowym doświadczeniu oraz dostępnej aktualnie wiedzy w zakresie programowania. Działalność Wnioskodawcy prowadzona jest w sposób metodyczny. Oznacza to, że jest ona prowadzona w sposób zaplanowany (odbywa się na podstawie określonych celów i założeń, zgodnie z harmonogramem) oraz rejestrowany jest proces tej pracy (czas pracy poświęcony na pracę twórczą), jak i jej wynik (tj. program komputerowy). Działalność związana z tworzeniem programów komputerowych nie jest działalnością rutynową i powtarzalną, tzn. nie obejmuje rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

W wyniku prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności dochodzi do zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystaniu tych zasobów do tworzenia nowych rozwiązań przede wszystkim w zakresie rozwiązań informatycznych wykorzystywanych w branży (`(...)`). Część wiedzy powstałej w wyniku tworzenia rozwiązań jest udostępniana dla społeczności twórców na platformie, a powstałe techniki wytwarzania oprogramowania są wykorzystywane w branży (`(...)`). Dodatkowo, część zdobytej wiedzy zostaje uporządkowana w formie narzędzi, które mogą być wykorzystywane w nowych projektach przyspieszając ich tworzenie.

Zwiększenie zasobów wiedzy polega na ciągłym odkrywaniu nowych, nieszablonowych rozwiązań w zakresie narzędzi informatycznych, które wykorzystywane są przez Wnioskodawcę do tworzenia oraz rozwijania i ulepszania oprogramowania. Zdobywanie nowych zasobów wiedzy opiera się na przeprowadzanych przez Wnioskodawcę eksperymentach na zasadzie prób i błędów, mających na celu weryfikację początkowych założeń i hipotez. Następnie, w przypadku walidacji danego rozwiązania i wdrożeniu go w życie, służy ono, wraz ze zdobytą nową wiedzą, do dalszego, ciągłego tworzenia nowych zastosowań w praktyce.

Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę ma charakter i wpisuje się w niżej wymienione kryteria, tj.:

‒ jest ukierunkowana na nowe odkrycia: prowadzone przez Wnioskodawcę działalność jest ukierunkowana na nowe odkrycia - aktualnie w zakresie rozwijania aplikacji wykorzystywanej w przygotowywaniu narzędzi informatycznych. Podejmowana przez Wnioskodawcę praca ma bowiem na celu odkrywanie nowych rozwiązań w zakresie narzędzi informatycznych, które mogą być wykorzystane w praktyce gospodarczej. Działalność Wnioskodawcy jest ukierunkowana na rozwój technologii blockchain i technologii (`(...)`) opartych o blockchain;

‒ jest oparta na oryginalnych koncepcjach i hipotezach: prowadzona przez Wnioskodawcę działalność opiera się na nowatorskich, oryginalnych i nieoczekiwanych założeniach, koncepcjach i hipotezach. W toku bowiem prowadzonych przez Wnioskodawcę prac nad tworzeniem i rozwijaniem programów komputerowych nie prowadzi działalności, która ma charakter powtarzalny, rutynowy lub odtwórczy. Realizowane przez Wnioskodawcę projekty są projektami innowacyjnymi, które mają na celu opracowanie i wdrożenie określonych, nowych lub ulepszonych funkcjonalności. Działalność Wnioskodawcy opiera się na realizacji projektów, które nie zostały jeszcze stworzone na wykorzystywanej platformie, bądź są znacznie bardziej wydajne i praktyczne od konkurencyjnych produktów. W ramach działalności powstają nowe produkty, które stają się częścią wykorzystywanej platformy blockchain;

‒ brak jest pewności co do jej wyniku końcowego: prowadzonym przez Wnioskodawcę pracom towarzyszy niepewność co do efektów tych prac. Oznacza to, że przyjmując zlecenie od kontrahenta Wnioskodawca nie ma pewności, czy i w jakim stopniu program komputerowy wytworzony przez niego odpowiadać będzie zapotrzebowaniu biznesowemu kontrahenta, tj. czy odpowiadać będzie przyjętym hipotezom i koncepcjom. Stąd osiągnięcie pożądanych efektów często wymaga podjęcia wielu prób i błędów;

‒ jest zaplanowana formalnie i uwzględniona w budżecie: Z uwagi na prowadzoną przez Wnioskodawcę formę działalności gospodarczej (tj. jednoosobową działalność gospodarczą) budżet prowadzonych przez Wnioskodawcę prac obejmuje głównie koszty związane z wynajmem biura, nabyciem sprzętu komputerowego i narzędzi informatycznych oraz inne bieżące koszty niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej. Z uwagi na fakt, że prace prowadzone są przez Wnioskodawcę osobiście, a zasadniczo całość prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności związana jest z tworzenie i rozwijaniem programów komputerowych, budżet prac pokrywa się z budżetem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Ze względu na charakter działalności i skupienie działalności na jednej platformie, możliwe jest wyznaczenie kumulatywnego kosztu nabycia sprzętu, narzędzi, licencji na oprogramowanie, subskrypcji i podróży w celu współpracy z kontrahentem. Oznacza to, że prowadzona przez Wnioskodawcę działalność jest formalnie zaplanowana i uwzględniona w budżecie;

‒ prowadzi do uzyskania wyników, które mogą być powtórzone: Prowadzone przez Wnioskodawcę prace owocują wynikiem, który potencjalnie i praktycznie daje możliwość transferu nowej wiedzy, zapewniając jej wykorzystanie i umożliwiając innym podmiotom odtworzenie wyników w ramach własnej działalności badawczo-rozwojowej. Dotyczy to zarówno sytuacji, gdy pierwotna hipoteza nie zostanie potwierdzona lub gdy produkt nie może zostać opracowany zgodnie z pierwotnym zamierzeniem. Tym samym, wytworzone programy mogą pozwolić innym na odtworzenie wyników i wykorzystanie ich do własnych badań tylko w przypadku powodzenia. Ze względu na szybką iterację, niepowodzenia nie są dokumentowane, o ile nie jest to konieczne. Narzędzia, które zostały wytworzone dodatkowo pozwalają innym na poznanie dobrych i skutecznych praktyk. Wyniki prowadzonych przez Wnioskodawcę prac zawsze zostają wyartykułowane, tj. w postaci kodów źródłowych programów, dokumentacji oraz bibliotek (zbiorów różnych rodzajów plików źródłowych).

Przeniesienie praw autorskich

Autorskie prawa do utworów tworzonych przez Wnioskodawcę są przenoszone automatycznie na kontrahenta. W rezultacie podmiot, na rzecz którego został przeniesiony utwór wytworzony przez Wnioskodawcę staje się jego właścicielem. Niemniej, Wnioskodawca prowadzi na własne potrzeby dokumentację ewidencjonującą łączny czas pracy w danym miesiącu. Czas pracy dzielony jest przez Wnioskodawcę na czas poświęcony na tworzenie utworów oraz na ewentualne wykonywanie pracy nietwórczej (dalej jako: "Dokumentacja").

Dodatkowo, czas pracy ujęty w Dokumentacji odzwierciedla rzeczywiste zaangażowanie Wnioskodawcy w świadczenie usług na rzecz kontrahenta oraz bardziej szczegółowo w realizację konkretnych projektów, w tym tworzenie poszczególnych praw własności intelektualnej. Prowadzenie Dokumentacji ma na celu w szczególności umożliwienie Wnioskodawcy określenie proporcji czasu poświęconego na pracę twórczą w stosunku do ogółu czasu poświęconego na świadczenie usług na rzecz kontrahenta.

Zbieranie informacji zawartych w Dokumentacji jest uzasadnione specyfiką prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Ułatwiają one bowiem Wnioskodawcy szacowanie w przyszłości oczekiwanego przez niego wynagrodzenia na potrzeby negocjacji warunków współpracy z kontrahentem lub ewentualnego renegocjowania warunków współpracy z kontrahentem. Dokumentacja umożliwia również wiarygodne określenie listy utworów wytworzonych przez Wnioskodawcę i zbytych na rzecz kontrahenta w danym miesiącu. Dane dotyczące wytworzonych utworów są zbierane i pozwalają na określenie ww. listy. W przypadku sprzedaży autorskich praw majątkowych, Wnioskodawca przenosi całość autorskich praw majątkowych na rzecz kontrahenta.

Wysokość wynagrodzenia

Wnioskodawca wykonuje usługi programistyczne przenosząc na kontrahenta prawa autorskie do wytworzonych przez siebie utworów. Wnioskodawca otrzymuje w zamian z góry ustalone przez strony wynagrodzenie. W świetle obecnie zawartej przez Wnioskodawcę umowy Wnioskodawca nie zawsze wykonuje jednak wyłącznie pracę twórczą, w wyniku której powstają utwory.

Wobec powyższego, w sytuacji, w której:

1. otrzymywane przez Wnioskodawcę wynagrodzenie stanowi wynagrodzenie należne zarówno za wykonanie prac twórczych (tj. prac w wyniku których powstaje utwór), jak i prac innych niż prace twórcze (przykładowo usług wsparcia technicznego, bieżącego utrzymania itp.), tj. prac mających charakter rutynowy i powtarzalny, w wyniku których nie powstają utwory (dalej jako: "praca nietwórcza"), a

2. zarówno z umów, jak i z opisu wystawianych przez Wnioskodawcę faktur wprost nie wynikało jaka część wynagrodzenia stanowi wynagrodzenie za zbyte przez Wnioskodawcę utwory, a jaka za wykonywanie pracy nietwórczej,

na potrzeby stosowania przepisów o IP Box, a w szczególności na potrzeby określenia przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT (tj. autorskiego prawa do programu komputerowego; dalej jako: "Prawo IP"), Wnioskodawca rozważa określenie w każdym okresie rozliczeniowym (tj. miesiącu) przychodów ze sprzedaży Praw IP stosując następującą metodykę:

1. W przypadku, w którym zawarta umowa nie przewiduje wprost stawki godzinowej za świadczenie usług programistycznych, lecz określa jedynie miesięczne, ryczałtowe wynagrodzenie, celem ustalenia stawki godzinowej kwota wynagrodzenia otrzymanego przez Wnioskodawcę od danego kontrahenta zostaje podzielona przez liczbę godzin, którą Wnioskodawca poświęcił na wykonywanie prac na rzecz tego kontrahenta - umożliwia to ustalenie średniej stawki godzinowej za godzinę pracy Wnioskodawcy na rzecz kontrahenta w danym okresie rozliczeniowym (tj. miesiącu);

2. W następnej kolejności Wnioskodawca mnoży liczbę godzin (ustaloną na podstawie Dokumentacji) poświęconą na tworzenie Praw IP na rzecz danego kontrahenta przez uzgodnioną w umowie z kontrahentem lub ustaloną w sposób o którym mowa w pkt 1 stawkę godzinową - umożliwia to ustalenie przychodów z Praw IP;

3. Liczba godzin poświęconych na pracę nietwórczą (ustalona na podstawie Dokumentacji) mnożona jest przez stawkę godzinową ustaloną w sposób analogiczny do pkt 2 - umożliwia to ustalenie wynagrodzenia z tytułu wykonywania pracy nietwórczej

dalej jako: "Metodyka".

Z uwagi, że obecnie zawarta przez Wnioskodawcę umowa o świadczenie usług programistycznych wprost nie przewiduje stawki godzinowej, powyższa Metodyka znajduje zastosowanie celem określenia przychodu z Prawa IP.

Ewidencja dochodu kwalifikowanego

Wnioskodawca nie ma obowiązku prowadzenia pełnej księgowości (ksiąg rachunkowych). Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Na potrzeby skorzystania z IP Box, obok Dokumentacji, Wnioskodawca prowadzi odrębną od księgi przychodów i rozchodów ewidencję, o której mowa w art. 30cb ust. 2 ustawy o PIT (dalej jako: "Ewidencja").

Sposób prowadzenia Ewidencji zapewnia wyodrębnienie poszczególnych Praw IP oraz ustalenie przychodu kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde Prawo IP oraz pozwala na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku o PIT, przypadających na każde Prawo IP, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Jednocześnie, w przypadku, w którym w danym miesiącu Wnioskodawca otrzyma wynagrodzenie zarówno za wykonywanie pracy nietwórczej, jak i za przeniesienie majątkowych praw autorskich do wytworzonych przez siebie Praw IP (a z zawartej umowy ani z wystawionej przez Wnioskodawcę faktury nie wynika jaka część wynagrodzenia przypada na wynagrodzenie z tytułu przeniesienia majątkowych praw autorskich do Praw IP, a jaka z tytułu wykonywania pracy nietwórczej), celem określenia w Ewidencji przychodu z każdego Prawa IP Wnioskodawca zastosuje przyjętą Metodykę.

Niemniej, z uwagi na obecnie ustalony przez Wnioskodawcę sposób określania wysokości wynagrodzenia z tytułu świadczonych usług programistycznych, Wnioskodawca ustala przychód z Praw IP stosownie do pkt 1, 2 i 3 Metodyki. Następnie, do tak ustalonego przychodu Wnioskodawca przyporządkowuje koszty uzyskania przychodów, celem precyzyjnego określenia dochodu (straty) przypadającego na każde Prawo IP. Ostatecznie Wnioskodawca, zgodnie z przepisami o IP Box, określa dochód kwalifikowany z Praw IP.

Osiągane przez Wnioskodawcę dochody są dochodami ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Uzupełnienie wniosku

W ramach działalności prowadzonej samodzielnie Wnioskodawca nie prowadzi badań naukowych w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 lub 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W ramach działalności prowadzonej samodzielnie Wnioskodawca prowadzi prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Prace rozwojowe prowadzone są od 2 kwietnia 2021 r.

Prace rozwojowe dotyczą prototypowania nowych programów z wykorzystaniem blockchainu (`(...)`). Celem było stworzenie systemu, które nie istniał dotychczas na tej platformie (nowoczesnej zdecentralizowanej (`(...)`)). Wykonane czynności obejmowały: zaprojektowanie systemu z wykorzystaniem istniejących publikacji naukowych; implementację prototypu takiego systemu; testowanie tego prototypu; stworzenie materiałów opisujących rozwiązanie problemu, stworzone innowacje odróżniające prototyp od konkurencyjnych.

Pomimo kilku nieudanych prototypów ostatecznie prace rozwojowe zostały zakończone pozytywnym wynikiem. Ostateczny prototyp programu będzie wykorzystywany komercyjnie przez kontrahenta w dowolnej formie. Stworzony prototyp nie jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę w jego działalności gospodarczej. Planuje prowadzić dalsze prace rozwojowe, aby stworzyć nowe prototypy z wykorzystaniem nabytej wiedzy i wyników poprzednich prac. Została stworzona nowoczesna (`(...)`) oraz (`(...)`) oparte na stworzonym prototypie. Wykorzystane prototypy charakteryzują się innowacyjnymi rozwiązaniami technicznymi, co odróżnia je od konkurencji. Zastosowane nowe techniki pozwalają na znacznie bardziej elastyczne wykorzystanie i integrację tych aplikacji z innymi aplikacjami (`(...)`) opartymi o technologię blockchain.

Zrealizowane programy powstały od podstaw. Nie istniały gotowe rozwiązania, których implementacja i wykorzystanie miałoby rutynowy charakter. Część utworzonego prototypu, czyli skompilowany kod aplikacji blockchain, nie może być zmieniony po opublikowaniu, dlatego nie ma możliwości realizowania okresowych czy rutynowych prac nad prototypem.

W ramach dotychczasowej samodzielnej działalności Wnioskodawca nie prowadził prac o innym charakterze niż wymienione powyżej.

W kontekście przedstawionego opisu sytuacji faktycznej Wnioskodawca wykorzystuje określenie "system komputerowy" jako działający zależnie od siebie zbiór: aplikacji blockchain, oprogramowania serwerowego, interfejsu użytkownika niezbędnego do interakcji. Prototyp aplikacji blockchain będący częścią obecnej zdecentralizowanej (`(...)`). Prototyp aplikacji blockchain będący częścią (`(...)`). Obydwa prototypy mają unikalny charakter i w znaczący sposób różnią się od siebie.

Wytwarzanie oraz rozwijanie oprogramowania ma miejsce w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jako prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Każde wytworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie stanowi odrębny program komputerowy podlegający ochronie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wszystkie efekty realizowanych przez Wnioskodawcę zleceń programistycznych na rzecz kontrahenta (oraz docelowo klientów kontrahenta) stanowią odrębne programy komputerowe podlegające ochronie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W zakresie związanych z wytwarzaniem oprogramowania Wnioskodawca dokonuje przeniesienia praw autorskich na kontrahenta w zamian za wynagrodzenie według przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a szczególnie z zachowaniem art. 41 i 53 tejże ustawy.

Rozwijanie i dodawanie nowych funkcjonalności dotyczy prototypów do momentu aż zostaną wykorzystane przez kontrahenta, późniejsza ich zmiana jest niemożliwa. Wprowadzane zmiany nie mają charakteru rutynowego, czy okresowych zmian. Efekty prac w postaci programów komputerowych, co do których majątkowe prawa autorskie przenosi na kontrahenta zawsze są efektem podejmowanych przez niego prac rozwojowych w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Wniosek dotyczy roku 2021, dochody zostały osiągnięte z tytułu określonego w art. 30ca ust. 7 pkt 2 updof jako autorskie prawo do programu komputerowego.

Na bieżąco, tj. od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, o której mowa w art. 30cb ust. 2 updof. Ewidencja prowadzona jest w arkuszu excel.

Efektem prac prowadzonych w ramach zespołu programistów jest każdorazowo program komputerowy podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Prawa autorskie do programów komputerowych stworzonych w zespole przysługują oprócz Wnioskodawcy również kontrahentowi (X NIP: `(...)`), który skierował swojego pracownika do współpracy przy tworzeniu programu komputerowego.

W sytuacji gdy w efekcie prac Wnioskodawcy powstaje część oprogramowania, która dopiero w połączeniu z innymi częściami wytworzonymi przez inne osoby stanowi program komputerowy podlegający ochronie na podstawie art. 74 ww. ustawy nie ma odrębnej, wspólnie zawartej umowy. Natomiast w takim przypadku przysługujący jemu udział w prawach autorskich do utworu wspólnego zostaje przeniesiony na kontrahenta (X NIP: `(...)`). Następnie rezultat prac jest przekazywany przez kontrahenta do ostatecznego użytkownika.

W przypadku współtworzenia programów komputerowych autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie na podstawie art. 74 ww. ustawy przysługiwało Wnioskodawcy w zakresie wytworzonej części programu. Wytworzył również aplikacje, które mogą działać samodzielnie, niezależnie od programów stworzonych przez innego członka zespołu. W przypadku gdy prawo autorskie do programu komputerowego przysługiwało niepodzielnie wszystkim twórcom, to ze względu na innowacyjny charakter nieznany był czas konieczny do stworzenia programu komputerowego. Wobec powyższego wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich było ustalane według stawki godzinowej.

Odpowiedzialność wobec osób trzecich ponosi kontrahent. Czynności zlecane Wnioskodawcy nie są wykonywane pod kierownictwem kontrahenta. Miejscem wykonywania zleceń jest najczęściej siedziba działalności gospodarczej Wnioskodawcy oraz siedziba kontrahenta. Czas wykonywania zlecenia jest nienormowany, przy czym powinien odbywać się między godz. 6.00 a 22.00. Wykonując ww. czynności Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze np. niewypłacalności kontrahenta.

Pytania

1. Czy podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na projektowaniu i programowaniu systemów komputerowych mieści się kategorii działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako prace rozwojowe, o których mowa w art. 5a pkt 40 tej ustawy?

2. Czy prawidłowy, w świetle przepisów o IP Box, jest sposób prowadzenia Ewidencji przez Wnioskodawcę, a w szczególności czy prawidłowa jest przyjęta przez Wnioskodawcę Metodyka (tj. sposób ustalania w Ewidencji przychodu przypadającego na dane Prawo IP w przypadku, w którym w danym miesiącu Wnioskodawca otrzyma wynagrodzenie zarówno za wykonywanie pracy nietwórczej oraz za przeniesienie praw autorskich do wytworzonych przez siebie Praw IP)?

3. Czy wobec przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Wnioskodawca jest uprawniony do stosowania preferencyjnej stawki PIT w stosunku do dochodów kwalifikowanych osiąganych z Praw IP, zgodnie z treścią przepisów o IP Box?

Przedmiotem tej interpretacji jest odpowiedź na wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 i 3. W zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania nr 1 – prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym przedstawione w opisie zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego prace twórcze, w wyniku których powstają utwory, stanowią prace badawczo-rozwojowe w rozumieniu przepisów, o których mowa w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, działalność badawczo-rozwojowa (B+R) rozumiana jest jako działalność twórcza obejmująca badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowana w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i 40 ustawy o PIT. W myśl art. 5a pkt 39 ustawy o PIT, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

‒ badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668),

‒ badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o PIT wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, badania naukowe są działalnością obejmującą:

‒ badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

‒ badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru.

Po drugie, z art. 5a pkt 38 ustawy o PIT wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób.

W ocenie Wnioskodawcy, najbardziej właściwą definicją systematyczności prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona, ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Nie ma również wymogu ciągłego lub długotrwałego prowadzenia działalności przez podatnika, by uznać daną działalność za działalność spełniającą kryterium systematyczności, albo też by podatnik musiał planować tego rodzaju działalność na przyszłość. Podobnie, nie ma wymogu, aby podatnik otworzył działalność na przykład na okres trzech miesięcy lub nawet jednego miesiąca lub jednego tygodnia lub jednego dnia w celu przeprowadzenia określonego projektu badawczo-rozwojowego, jeżeli takie działania są uzasadnione charakterem i planowanym rezultatem działalności badawczo-rozwojowej. W każdym z powyższych przypadków zostanie bowiem spełnione kryterium systematyczności działalności prowadzonej przez podatnika.

Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe, jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania naukowe (zdefiniowane w art. 5a pkt 39 ustawy o PIT) oraz (ii) prace rozwojowe (o których mowa w art. 5a pkt 40 ustawy o PIT).

Należy zwrócić uwagę na podkreślone wyłączenie zawarte w art. 5a pkt 40 ustawy o PIT, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które pomimo ulepszenia istniejących usług oraz innych operacji w toku z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość) nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Przenosząc powyższe na przedstawiony opis stanu faktycznego, w ocenie Wnioskodawcy, podejmowanego przez niego prace twórcze, w wyniku których powstają utwory w postaci utworu stanowią prace badawczo-rozwojowe, o których mowa w ustawie o PIT.

W szczególności projektem o charakterze badawczo-rozwojowym jest, w ocenie Wnioskodawcy, projekt realizowany w roku 2021, który polegał na tworzeniu innowacyjnych rozwiązań w technologii blockchain, w tym (`(...)`) i aplikacji pozwalającej (`(...)`). Część stworzonych narzędzi i bibliotek zostaje udostępniona dla innych twórców korzystających z tego samego ekosystemu. Dodatkowo, część pracy twórczej polega na tworzeniu narzędzi na wykorzystywanej platformie blockchain, które docelowo mają ułatwić bądź umożliwić wytwarzanie bardziej wydajnego i zaawansowanego oprogramowania. Aplikacja ta jest rewolucyjna w branży (`(...)`) opartych na blockchainie oraz strategiczna dla rozwoju firmy kontrahenta. Wnioskodawca w ramach realizowanych przez siebie prac:

‒ wykorzystuje dostępne zasoby systemowe oraz zdobytą dotychczas wiedzę w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania;

‒ prowadzi indywidualną pracę intelektualną podejmowanej w sposób systematyczny w celu tworzenia nowych zastosowań które posiadają cechy oryginalności i innowacyjności;

‒ prowadząc prace twórcze w sposób ciągły, zwiększa zdobywaną wiedzę, którą potencjalnie może wykorzystać w przyszłości do tworzenia nowych zastosowań;

‒ pracom twórczym kontrahenta towarzyszy niepewność co do efektów;

‒ prace twórcze podejmowane przez Wnioskodawcę nie mają charakteru rutynowego i powtarzalnego.

Wnioskodawca prowadzi prace rozwojowe w zakresie technologii blockchain. W tym zakresie współpracuje z jednym kontrahentem X NIP: `(...)`. Prace rozwojowe dotyczą prototypowania nowych programów z wykorzystaniem blockchainu (`(...)`). Celem tych prac było stworzenie prototypów programów, które nie istniały dotychczas na tej platformie. Z wytworzonych prototypów powstały: nowoczesna (`(...)`) oraz (`(...)`). Zastosowane nowe techniki pozwalają na znacznie bardziej elastyczne wykorzystanie i integrację tych aplikacji z innymi aplikacjami (`(...)`) opartymi o technologię blockchain. Wykonane czynności obejmowały: zaprojektowanie systemu z wykorzystaniem istniejących publikacji naukowych; implementację prototypu takiego systemu; testowanie tego prototypu; stworzenie materiałów opisujących rozwiązanie problemu; stworzone innowacje odróżniające prototyp od konkurencyjnych. Prace nad kilkoma prototypami nie powiodły się, ale ostatecznie udało się stworzyć działający prototyp. Wnioskodawca planuje prowadzić dalsze prace rozwojowe, aby stworzyć nowe prototypy z wykorzystaniem nabytej wiedzy i wyników poprzednich prac. Zrealizowane programy powstały od podstaw. Nie istniały gotowe rozwiązania, których implementacja i wykorzystanie miałoby rutynowy charakter. Część utworzonego prototypu, czyli skompilowany kod aplikacji blockchain, nie może być zmieniony po opublikowaniu, dlatego nie ma możliwości realizowania okresowych czy rutynowych prac nad prototypem.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, prowadzi on prace badawczo-rozwojowe w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania nr 3 – jest uprawniony do stosowania preferencyjnej stawki PIT w stosunku do dochodów kwalifikowanych osiąganych z Praw IP, zgodnie z treścią przepisów o IP Box.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o PIT dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o PIT oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy PIT, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

‒ prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,

2. prawo ochronne na wzór użytkowy,

3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),

8. autorskie prawo do programu komputerowego

‒ podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Przepisy ustawy o PIT nie zawierają definicji pojęcia "autorskie prawo do programu komputerowego". Niemniej pojęcie to funkcjonuje na gruncie przepisów UoPAiPP. Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest bowiem ochroną na mocy art. 74 ww. ustawy. Jak stanowi art. 74 ust. 2 UoPAiPP, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

Pomimo objęcia ochroną autorskiego prawa do programu komputerowego, w przepisach UoPAiPP również nie została zawarta definicja legalna tego pojęcia. W rezultacie, celem ustalenia zakresu pojęcia "program komputerowy", w szczególności w kontekście przepisów o IP Box, należy zdaniem Wnioskodawcy odwołać się do dotychczasowego orzecznictwa sądowego oraz praktyki, w tym praktyki organów podatkowych, a także do stanowiska doktryny oraz dorobku OECD.

Zgodnie ze stanowiskiem organów podatkowych (np. interpretacja indywidualna z dnia 1 sierpnia 2019 r., nr 0115-KDIT3.4011.242.2019.3.MR): „W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box. W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 UoPAiPP ustawy, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane prawo własności intelektualnej w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych”.

Do definicji "programu komputerowego" odnoszą się również opublikowane dnia 16 lipca 2019 r. objaśnienia podatkowe dot. preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP BOX (dalej jako: "Objaśnienia"): „Zarówno ustawy podatkowe, jak i ustawy pozapodatkowe, w szczególności ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych, nie definiują pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego”. Praktyka stosowania tego pojęcia na świecie potwierdza, że ze względu na dynamiczny rozwój nowych technologii, w których programy komputerowe zajmują kluczową pozycję, nie da się ustalić wyczerpującej i niezmiennej definicji tego pojęcia oraz uniknąć rozbieżności interpretacyjnych. Innymi słowy, w obecnym stanie prawnym w Polsce nie ma możliwości ustawowego i wyczerpującego zdefiniowania pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego”. Przede wszystkim, podstawą przyznania ochrony prawnej dla programu komputerowego jest fakt, że stanowi on przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej danego autora lub autorów) ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od przeznaczenia i sposobu wyrażania. To oznacza, że wyeliminowanie lub ograniczenie swobody twórczej (eliminacja lub ograniczenie własnego/indywidualnego działania twórczego) wyłącza lub ogranicza prawnoautorską ochronę programu komputerowego, tym samym także eliminuje możliwość skorzystania z preferencji IP Box.

O ocenie charakteru indywidualnej pracy twórczej nie decydują postanowienia umowy, ale rzeczywisty wkład pracy każdego z twórców programu komputerowego, co podlega każdorazowo odrębnej ocenie. W konsekwencji, decydujące jest autentyczne podejście transakcyjne, gdzie należy badać faktyczne (autentyczne) działania podejmowane przez podatnika w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności badawczo-rozwojowej, skutkującej wytworzeniem, ulepszeniem lub rozwinięciem programu komputerowego.

Doktryna prawa autorskiego przyjmuje różne kazuistyczne podejścia do definiowania pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego”, które wskazują, że część chronioną prawem formę (ekspresji) utworu jest w szczególności kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego.

Pozaustawowa definicja pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego” w sposób uzasadniony nawiązuje zatem do terminologii informatycznej, dostosowywanej następnie do potrzeb dalszej analizy prawnej dobra niematerialnego jakim jest program komputerowy. Fundamentem informatycznego rozumienia programu komputerowego jest samo pojęcie „programu”, czyli zapisanego przy pomocy wybranego języka programowania algorytmu rozwiązania określonego zadania. Zatem program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu. A contrario, żaden wytwór nie jest programem komputerowym, jeżeli nie służy do wyrażania w sposób pośredni lub bezpośredni algorytmów lub logicznych relacji pomiędzy funkcjami, które mają zostać wykonane, i fizycznymi możliwościami urządzeń używanych do digitalizacji. Ze specjalistycznej literatury i praktyki budowania i stosowania programów komputerowych, można również wywnioskować, że za program komputerowy często uważany jest za zestaw instrukcji (rozkazów) przeznaczonych do użycia bezpośrednio lub pośrednio na komputerze w celu osiągnięcia określonego rezultatu. Zbiór wspomnianych instrukcji może być wyrażony znakiem językowym, symbolami matematycznymi lub nawet znakami graficznymi.

Elementy programu komputerowego chronione prawem autorskim to przede wszystkim: i) forma programów (rozumiana jako określone przedstawienie zarówno kodu jak i instrukcji), a więc informacje zawarte w kodzie źródłowym programu komputerowego, w opisie procedur operacyjnych, zestawieniu danych, w informacjach konwersacyjnych i dialogowych. Wszystkie powyższe elementy zaliczane są do elementów twórczych, co uzasadnia ich ochronę przez prawo autorskie; ii) interfejsów (oparta na analogicznych podstawach jak ochrona innych składników programu) - gdy informacje, które zostały uzyskane na podstawie dekompilacji danego interfejsu nie pozwalają na opracowanie interfejsu zastępczego, to w takiej sytuacji należy wykreować możliwość przeniesienia interfejsu do innego kompatybilnego programu, gdyż sam interfejs nie stanowiłby samodzielnego przedmiotu ochrony”.

Pojęcie "program komputerowy" użyte zostało także w prawodawstwie Unii Europejskiej - w treści Dyrektywy 2009/24/WE regulującej kwestie ochrony programów komputerowych.

W pkt 7 preambuły wskazanej dyrektywy znajduje się reguła przewidująca, że: „do celów niniejszej dyrektywy pojęcie program komputerowy obejmuje programy w jakiejkolwiek formie, w tym programy zintegrowane ze sprzętem komputerowym; pojęcie to obejmuje również przygotowawcze prace projektowe prowadzące do rozwoju programu komputerowego z zastrzeżeniem, że charakter prac przygotowawczych jest taki, że program komputerowy może korzystać z nich na późniejszym etapie”. W pkt 10 preambuły wskazano „Rolą programu komputerowego jest wejście w kontakt i wspólne funkcjonowanie z innymi częściami składowymi systemu komputerowego i użytkownikami, w tym celu wymagane są logiczne i, tam gdzie to właściwe, fizyczne wzajemne połączenia i wzajemne oddziaływanie, tak aby pozwolić wszystkim elementom oprogramowania i sprzętu komputerowego funkcjonować z innym oprogramowaniem, sprzętem komputerowym i użytkownikami we wszelkich formach działania, do jakich są przeznaczone. Części programu umożliwiające takie wzajemne połączenia i wzajemne oddziaływanie między elementami oprogramowania i sprzętu komputerowego są ogólnie znane pod nazwą »interfejsów«. To funkcjonalne wzajemne połączenie i wzajemne oddziaływanie jest ogólnie znane pod nazwą »interoperacyjności«(`(...)`)” Interoperacyjność w świetle treści preambuły oznacza zdolność do wymiany informacji oraz wszechstronnego wykorzystania informacji już wymienionych.

Należy podkreślić, że mimo iż wskazana treść Dyrektywy 2009/24/WE opisuje rodzaje programów komputerowych, to ustawodawca unijny nie zdecydował się wpisać jej do przepisów dyrektywy, a jedynie do preambuły, która nie ma charakteru normatywnego.

Zdaniem Wnioskodawcy, wskazane postawienia Dyrektywy 2009/24/WE potwierdzają prawidłowość podejścia nakazującego szerokie rozumienie pojęcia "autorskie prawa do programu komputerowego", przez które należy rozumieć w szczególności oprogramowanie oraz jego części składowe.

W doktrynie wskazuje się również na nomenklaturę informatyczną, zgodnie z którą program komputerowy powinien być rozumiany jako logicznie uporządkowany ciąg instrukcji, przeznaczony do uzyskania za pośrednictwem sprzętu komputerowego wyniku pożądanego przez użytkownika systemu informatycznego (R. Golat, Programy komputerowe, s. 12.; cyt. za M. Porzeżyński, Zdolność patentowa programów komputerowych, s. 9: (`(...)`).

W jednym z najważniejszych podręczników programowania (M. Ben-Ari, Understanding, s. 18 i n.) wskazano, że pojęcie "program komputerowy" oznacza sekwencję symboli opisującą realizowanie obliczeń zgodnie z regułami zwanymi językiem oprogramowania. Nie odwołano się w niej znowu do rozwiązywania jakiegokolwiek problemu, co jest zasadniczym zadaniem programu komputerowego (zob. M. Porzeżyński, Zdolność patentowa programów komputerowych, s. 9: (`(...)`)).

Podsumowując, należy stwierdzić, że program komputerowy to zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze w celu osiągnięcia określonego rezultatu. Wskazuje się też, ze program komputerowy może być definiowany w sposób negatywny - a więc żaden wytwór nie jest programem komputerowym, jeżeli nie służy do wyrażania w sposób pośredni lub bezpośredni algorytmów lub logicznych relacji pomiędzy funkcjami, które mają zostać wykonane, i fizycznymi możliwościami urządzeń używanych do digitalizacji (Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Komentarz; red. prof. dr hab. Piotr Ślęzak; Warszawa 2017).

Zatem należy przyjąć, że ochronie na gruncie prawa autorskiego podlegają także zapisy programu komputerowego w postaci kodów źródłowych programów.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że efekty prac twórczych podejmowanych Wnioskodawcę powinny zostać uznane za program komputerowych w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT. Spełniają one bowiem definicję programu komputerowego, zostały wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej oraz podlegają ochronie na gruncie przepisów UoPAiPP.

W szczególności, w ocenie Wnioskodawcy, za program komputerowych w rozumieniu przepisów o IP Box należy również uznać część (linijki) kodu źródłowego implementowane do istniejącego i rozwijanego przez Wnioskodawcę oprogramowania. Części (linijki) kodu źródłowego są bowiem implementowane do istniejącego oprogramowania celem, przykładowo, wdrożenia nowej lub ulepszonej funkcjonalności tego oprogramowania.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o PIT).

Art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT wskazuje natomiast, w jaki sposób należy ustalać wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Zgodnie z brzmieniem tego przepisu, dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym należy pomnożyć przez Wskaźnik nexus obliczony według wzoru: (a+b)x 1,3 / (a+b+c+d), w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a - prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT,

c - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT,

d - nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Jak wynika z brzmienia art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT, do kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

W przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1 (art. 30ca ust. 6 ustawy o PIT).

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy o PIT, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie Wnioskodawcy, z uwagi, że w szczególności prowadzi on prace badawczo-rozwojowe w wyniku których powstaje Prawo IP, podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów UoPAiPP, do którego prawa autorskie, w ramach świadczonych usług programistycznych, są przenoszone za wynagrodzeniem na kontrahenta, Wnioskodawca jest uprawniony do skorzystania z preferencyjnej stawki podatkowej od dochodów kwalifikowanych uzyskiwanych z Praw IP zgodnie z przepisami o IP Box.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

‒ prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

a) badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r. poz. 478 i 619),

b) badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one:

prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce:

Badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,

2. prawo ochronne na wzór użytkowy,

3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2021 r. poz. 213),

8. autorskie prawo do programu komputerowego

‒ podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062 ze zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy:

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Na mocy art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W myśl art. 30ca ust. 8 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.:

Do ustalenia dochodów (strat), o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepis art. 23o stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 30ca ust. 8 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.:

Do ustalenia dochodów (strat), o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepisy art. 23o i art. 23p stosuje się odpowiednio.

Na mocy art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w których osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy:

W przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja – zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Wskazana ewidencja jest bardzo ważna, ponieważ jej prowadzenie w sposób niezapewniający osiągnięcie ww. celów, spowoduje po stronie podatnika obowiązek zapłaty podatku dochodowego według skali bądź stawki liniowej. Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Odnosząc powyższe do rozpatrywanej sprawy, przedstawione we wniosku działania podejmowane przez Wnioskodawcę polegające na tworzeniu i rozwijaniu oprogramowania mieszczą się w definicji działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż – jak wskazał w opisie zdarzenia – działania te obejmują prace rozwojowe, a ponadto mają twórczy charakter, są podejmowane w sposób systematyczny, w celu tworzenia nowych zastosowań, które posiadają cechy oryginalności i innowacyjności, prowadzone są od 2 kwietnia 2021 r., w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystaniu tych zasobów do tworzenia nowych rozwiązań. Należy przy tym podkreślić, że – co do zasady – działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez podatnika ani też całość prowadzonej przez niego działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu.

Tworzone i rozwijane w ramach działalności gospodarczej oprogramowanie komputerowe podlegające ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – w zakresie w jakim stanowi nowe i indywidualne rozwiązania będące bezpośrednim efektem prac badawczo-rozwojowych Wnioskodawcy – jest kwalifikowanym IP w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca na bieżąco, od początku realizacji działalności rozwojowej zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję w postaci arkusza kalkulacyjnego.

W konsekwencji, w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca może opodatkować sumę kwalifikowanych dochodów z tytułu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. autorskich praw do programów komputerowych, preferencyjną 5% stawką podatkową. Zaznaczyć należy w tym miejscu, że o ile podstawą opodatkowania preferencyjną 5% stawką podatkową jest suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym, to wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

‒ stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz

‒ zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).