Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 stycznia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 4 listopada 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 9 maja 2022 r. (data wpływu 16 maja 2022 r.)

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej zawiera umowy z osobami fizycznymi, będącymi cudzoziemcami niemającymi polskiego obywatelstwa oraz nieprowadzącymi w Polsce działalności gospodarczej. Głównie są to osoby posiadające ukraińskie obywatelstwo. Wnioskodawca przeprowadza odpowiednią procedurę ustalenia rezydencji podatkowej zatrudnianych cudzoziemców. Zakłada bowiem, iż w przypadku, gdy cudzoziemiec nie przedstawi zagranicznego certyfikatu rezydencji podatkowej, to za zasadne jest uznanie, że gdy poprzez oświadczenie deklarują swój ośrodek interesów gospodarczych lub osobistych w Polsce w okresie wykonywania umowy na rzecz Spółki spełniają warunki stania się polskimi rezydentami podatkowymi w świetle art.3 ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.; dalej jako: „ustawa PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)”). Również, Wnioskodawca stosuje taką praktykę w przypadku braku dostarczenia przez rezydentów polskich numeru PESEL jako identyfikatora podatkowego.

Mimo wyraźnie określonych kryteriów uzyskania numeru PESEL w Ustawie o ewidencji ludności, część rezydentów PL nie wykonuje wynikających z niej obowiązków administracyjnych, a w efekcie nie posiada lub nie dostarcza do Spółki przez okres zatrudnienia u Wnioskodawcy identyfikatora podatkowego PESEL. Wtedy bowiem, przekazują Wnioskodawcy dane adresowe ich miejsca zamieszkania w Polsce dla celów podatkowych.

Wnioskodawca chciałby pokreślić, iż nie posiada instrumentów prawnych, aby egzekwować wykonanie obowiązku dostarczenia numeru PESEL przez cudzoziemców będącymi rezydentami-PL przed końcem danego roku kalendarzowego. W związku z tym, Wnioskodawca jako płatnik z umów z cudzoziemcami-rezydentami PL ma problem techniczny z prawidłowym i kompletnym złożeniem informacji o wysokości osiągniętego przez takich podatników dochodu i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT na formularzu PIT-11 w rubryce C12 w wersji elektronicznej do urzędu skarbowego w terminie do 31 stycznia następującego po roku podatkowym. Dotychczasowa praktyka Ministerstwa Finansów w przypadku nieposiadania przez płatnika zaliczek na PIT indywidualnego numeru PESEL danego pracownika, akceptowała wypełnienie rubryki C12 (identyfikator podatkowy numer PESEL) w postaci wpisania na profilu elektronicznym ciągu cyfr 99999999999 albo 1111111111 i tym samym pozwalała wywiązać się z ciążących na płatniku obowiązków wynikających z art. 42 ust. 2 pkt 1 Ustawy PIT. Jednocześnie praktyka ta aprobowała sytuację, że polskim rezydentem podatkowym może być osoba, która nie posiada nr PESEL, ale spełnia przesłanki nieograniczonego obowiązku podatkowego na terytorium Polski z art. 3a ust. 1 pkt 1 Ustawy PIT.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku wskazano, że Wnioskodawca zawiera z osobami fizycznymi będącymi obywatelami Ukrainy umowy zlecenia. Cudzoziemcy będą posiadali wymagane polskimi przepisami pozwolenia na pobyt i pracę. Cudzoziemcy nie będą posiadać rachunków bankowych w oddziałach polskich banków. Wnioskodawca skierował do Zleceniobiorców żądanie o podanie numeru identyfikatora podatkowego. Zleceniobiorcy nie podali numeru identyfikatora podatkowego.

Pytanie

Czy Wnioskodawca wywiąże się z obowiązków płatnika z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdy złoży elektronicznie informacje PIT-11 w stosunku do Zleceniobiorców-rezydentów PL, którzy nie dostarczyli nr PESEL do Wnioskodawcy przed upływem terminu do złożenia informacji PIT-11, a tym samym będzie mógł traktować od początku współpracy, pracownika będącego obywatelem Ukrainy, jako polskiego rezydenta podatkowego na podstawie złożonego oświadczenia, w którym świadczy, że jego centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) mieści się w Polsce.

Państwa stanowisko w sprawie

Zgodnie z art.3 ust.2a ustawy PIT, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Określenia polskiej rezydencji podatkowej dokonuje się wyłącznie na podstawie spełnienia warunków z art. 3 ust. 1a Ustawy PIT, czyli za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub (ośrodek interesów życiowych) lub

2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Spełnienie jednego z ww. warunków jest wystarczające dla uznania, że osoba ta ma miejsce zamieszkania w Polsce w rozumieniu omawianego przepisu, a więc podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Pierwszym warunkiem uznania osoby zamieszkałej na terenie RP jest posiadanie ośrodka interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodka ważnych interesów). Przesłanka ta wymaga uwzględnienia okoliczności związanych z życiem osobistym i gospodarczym osób fizycznych. W celu utworzenia ośrodka interesów osobistych lub gospodarczych osoby fizycznej konieczne jest uwzględnienie m.in. „lokalizacji” stosunków rodzinnych i społecznych, działalności zawodowej i pozazawodowej oraz własnego majątku. W szczególności przez „ośrodek interesów osobistych” należy rozumieć tzw. dom, wszelkie relacje rodzinne i społeczne, społeczeństwo, politykę, kulturę, działalność obywatelską, przynależność do organizacji (klubów), hobby itp. Natomiast „ośrodek interesu gospodarczego” dotyczy prowadzenia działalności gospodarczej, źródeł dochodów, inwestycji, nieruchomości i ruchomości, polis ubezpieczeniowych, kredytów, rachunków bankowych itp. Za osoby zamieszkałe w Rzeczypospolitej Polskiej uważa się również osoby fizyczne, które przebywają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Zatem należy uznać, iż art. 3 ust. 1a ww. ustawy stanowi samodzielną podstawę uznania pewnych kategorii osób za rezydentów, niezależnie od faktu posiadania przez nich na terytorium RP istotnych ośrodków interesów życiowych, o których mowa powyżej.

Tym samym, jeżeli cudzoziemiec złoży oświadczenie, w którym deklaruje swój ośrodek interesów gospodarczych (lub osobistych) w Polsce, Wnioskodawca może traktować go jako osobę, która ma miejsce zamieszkania w Polsce w rozumieniu art. 3a ust. 1 ustawy PIT, czyli jako rezydenta podatkowego Polski dla potrzeb podatkowych, a w związku z tym obliczać zaliczki na podatek dochodowy z tytułu wypłacanego wynagrodzenia na zasadach ogólnych.

Wobec powyższego, obowiązki Wnioskodawcy, jako płatnika, w odniesieniu do wypłat należności z tytułu umów określa art. 41 ust. 1 Ustawy PIT, który wskazuje, że osoby prawne, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 8 (tj. z tytułu wykonywania usług na podstawie umowy), osobom określonym w art. 3 ust. 1 (czyli osobom, które posiadają w Polsce centrum interesów życiowych lub przebywają na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym), są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Ponadto, zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika wykonują swoje zadania - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru PIT-11.

Stosownie z przepisami ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników identyfikatorami podatkowymi są NIP i PESEL. Podmioty wypełniające obowiązki podatkowe powinny posługiwać się ww. identyfikatorami, w tym płatnicy składający informacje o dochodach PIT-11.

Należy wskazać, że istnienie ograniczonego lub nieograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce po stronie pracownika będącego cudzoziemcem, Spółka powinna ocenić wyłącznie na podstawie przesłanek wskazanych w art. 3 ust. 1a Ustawy PIT. Ustawa nie wprowadza dodatkowej przesłanki dla określenia rezydencji podatkowej osoby fizycznej w postaci obowiązku posiadania identyfikatora podatkowego podatnika. Zatem, brak dostarczenia Podatnikowi nr PESEL przez pracowników, którzy złożyli oświadczenie, że ich ośrodek interesów gospodarczych (lub osobistych) znajduje się w Polsce, pozostaje bez wpływu na uznanie ich za osoby, które mają miejsce zamieszkania w Polsce w rozumieniu art. 3a ust. 1 Ustawy PIT, czyli jako rezydentów podatkowych Polski dla potrzeb podatkowych. Jak wynika z ww. przepisów, w zakresie wynagrodzenia wypłacanego przez Wnioskodawcę rezydentom polskim, którzy złożyli oświadczenia o swoim centrum interesów życiowych, zgodnie z art. 3 ust.1 pkt 1 Ustawy PIT, które znajduje się w Polsce, Spółka jako płatnik jest zobowiązana do pobierania zaliczek na podatek dochodowy na zasadach ogólnych (art. 41 ust. 1 Ustawy PIT) oraz sporządzenie informacji PIT za ten okres.

Reasumując Spółka realizuje zobowiązania płatnika na podstawie art. art. 41 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 Ustawy PIT, gdy zgodnie z praktyką dozwoloną przez Ministerstwo Finansów składa informacje PIT 11 w odniesieniu do pracowników będących rezydentami polskimi, którzy nie przekazali wnioskodawcy numeru PESEL przed upływem terminu składania wniosków, pomimo zwrócenia się do tych podatników o podanie numeru identyfikacji podatkowej. Powyższe potwierdza stanowisko organów w wydawanych orzeczeniach, miedzy innymi Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w piśmie z 6 maja 2021 r., sygn. 0112-KDIL2-1.4011.166.2021.1.KF, uznaje za stosowne stwierdzenie Wnioskodawcy, iż „(`(...)`) zleceniobiorców, którzy złożyli oświadczenie, że ich ośrodek interesów gospodarczych (lub osobistych) znajduje się w Polsce, pozostaje bez wpływu na uznanie ich za osoby, które mają miejsce zamieszkania w Polsce w rozumieniu art. 3a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli jako rezydentów podatkowych Polski dla potrzeb podatkowych. Jak słusznie zauważył Wnioskodawca, nie ma podstaw prawnych, aby zleceniobiorcy, którzy nie dostarczyli Spółce nr PESEL byli tylko z tego powodu traktowani jako nierezydenci podatkowi w Polsce”.

Tożsame stanowisko zaprezentowane jest w piśmie z 22 września 2021 r., wydanym przez: Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-1.4011.668.2021.3.MKA, „Jak wynika z powołanych regulacji, od wynagrodzeń wypłacanych przez Wnioskodawcę Zleceniobiorcom-rezydentom PL, którzy złożyli oświadczenia, że ich ośrodek interesów życiowych w rozumieniu art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych znajduje się w Polsce, Spółka - jako płatnik - zobowiązana jest do poboru zaliczek na podatek dochodowy na zasadach ogólnych (art. 41 ust. 1 ww. ustawy) i sporządzenia za ten okres informacji PIT-11.

Podsumowując, jeśli rezydent PL złoży jedynie oświadczenie, w którym deklaruje swoje centrum interesów gospodarczych (lub osobistych) w Polsce w trakcie realizacji umowy na rzecz Spółki, a jednocześnie nie przedstawi on Wnioskodawcy zagranicznego certyfikatu rezydencji podatkowej, to spółka wywiązuje się z obowiązków płatnika, o których mowa w art.41 ust. 1 i ust.2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdy składa według praktyki dopuszczalnej przez Ministerstwo Finansów informacje PIT-11 w stosunku do Zleceniobiorców-rezydentów PL, którzy nie dostarczyli nr PESEL do Wnioskodawcy przed upływem terminu do złożenia informacji PIT-11, mimo skierowania do takich podatników żądania o podanie numeru identyfikatora podatkowego. Należy podkreślić, iż nie ma podstaw prawnych, aby pracownicy będący rezydentami Polskimi, którzy nie dostarczyli Spółce numer PESEL byli tylko z tego powodu traktowani jako nierezydenci podatkowi w Polsce.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.