Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych, świadcząc usługi prawne dla Kancelarii Radców Prawnych. Jako aplikant radcowski jest zrzeszony w Okręgowej Izbie Radców Prawnych. Pytanie dotyczy możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków na roczną opłatę za aplikację radcowską oraz składki członkowskie na rzecz OIRP. Organ podatkowy uznał, że wydatki te, pod warunkiem prawidłowego udokumentowania, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym 2022 oraz w roku następnym, ponieważ są niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy i mają związek z osiąganiem przychodów z tej działalności.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyInterpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Dnia 25 lutego 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 19 lutego 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:
Wnioskodawca od dnia 3 stycznia 2022 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych (skala podatkowa).
Wnioskodawca świadczy usługi prawne na rzecz swojego kontrahenta – Kancelarii Radców Prawnych.
W związku z doradczym charakterem świadczonych usług Wnioskodawca jest również czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
Wnioskodawca jest aplikantem radcowskim zrzeszonym przy Okręgowej Izbie Radców Prawnych w (…) (dalej OIRP).
Wnioskodawca rozpoczął odbywanie aplikacji radcowskiej w 2021 r. na podstawie umowy z 31 grudnia 2020 r. o prowadzenie i odbywanie aplikacji radcowskiej (dalej zwaną aplikacją). Obecnie, od stycznia 2022 r. Wnioskodawca odbywa drugi rok aplikacji.
Instytucja aplikacji radcowskiej uregulowana jest w rozdziale IV ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych. Jej odbycie jest niezbędnym etapem w drodze zdobywania uprawnień radcy prawnego, a przynależność do samorządu radców prawnych jest obowiązkiem aplikanta.
Status aplikanta radcowskiego jest często warunkiem decydującym o możliwości podjęcia przez aplikanta radcowskiego współpracy z danym kontrahentem z uwagi na uprawnienia przyznane aplikantom radcowskim przez ustawę o radcach prawnych, tj. prawo zastępowania radcy prawnego przed sądami, organami ścigania, organami państwowymi, samorządowymi i innymi instytucjami, z wyjątkiem Sądu Najwyższego, Naczelnego Sądu Administracyjnego, Trybunału Konstytucyjnego i Trybunału Stanu oraz prawo sporządzania i podpisywania pism procesowych związanych z występowaniem radcy prawnego przed sądami, organami ścigania i organami państwowymi, samorządowymi i innymi instytucjami – z wyraźnego upoważnienia radcy prawnego, z wyłączeniem apelacji, skargi kasacyjnej i skargi konstytucyjnej. Powyższe uprawnienia wynikają z art. 35.1 ust. 1 i ust. 4 ww. ustawy.
Ustawa o radcach prawnych wskazuje również na obowiązki, które aplikant radcowski musi spełnić, aby kontynuować i ukończyć aplikację radcowską i przystąpić do egzaminu radcowskiego, a w efekcie uzyskania uprawnień radcy prawnego. Te warunki i obowiązki to m.in. zaliczanie egzaminów, a także uiszczanie składek członkowskich i opłaty rocznej.
Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 grudnia 2020 r. w sprawie wysokości opłaty rocznej za aplikację radcowską (Dz. U. 2020.2273 z dnia 2020.12.17) opłata roczna dla aplikantów wynosi 5 850 zł i zgodnie z uchwałą OIRP może być płatna w dwóch ratach:
- I rata opłaty za aplikację radcowską w wysokości 3.000,00 zł płatna do dnia 31 stycznia 2022 r.
- II rata opłaty za aplikację radcowską w wysokości 2.850,00 zł płatna do dnia 31 maja 2022 r.
Dodatkowo Wnioskodawca musi uiszczać miesięczne składki członkowskie na rzecz OIRP, których wysokość to 20 zł miesięcznie.
Czy Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć jako koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za bieżący rok podatkowy, tj. 2022 rok i następny rok podatkowy, koszty odbywanej aplikacji radcowskiej, tj. opłaty rocznej oraz składki członkowskiej, które Wnioskodawca będzie uiszczać na rzecz OIRP?
Wnioskodawca uważa, że wydatki ponoszone w związku z obowiązkowym odbywaniem aplikacji radcowskiej i przynależnością do OIRP stanowią koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za koszt uzyskania przychodu można uznać każdy wydatek, który ponoszony jest w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Ustawa wskazuje, że poza ww. przesłankami wydatek nie może mieścić się w katalogu wydatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodu, o których mowa w art. 23 ww. ustawy.
Orzecznictwo, w tym Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 29 marca 2004 r. (I SA/Ka 557/03), wskazuje, że kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów. Zwrot „w celu” oznacza, że aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to pomiędzy tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.
Wnioskodawca twierdzi, że wyżej wskazane przez niego wydatki spełniają wszystkie powyższe przesłanki i mogą stanowić koszt uzyskania przychodu.
Wydatki, które Wnioskodawca zamierza ponosić, są uzasadnione, związane z działalnością gospodarczą i ponoszone w celu osiągnięcia przychodu.
Jak wskazano w stanie faktycznym, Wnioskodawca, chcąc wykonywać wolny zawód radcy prawnego, zobligowany jest do odbycia aplikacji radcowskiej. Odbywanie aplikacji radcowskiej i przynależność do samorządu radców prawnych jest obowiązkiem, a nie wyborem aplikanta radcowskiego. Aplikant radcowski, który chce utrzymać przyznany mu status i szczególne uprawnienia, zobligowany jest do ponoszenia opłat rocznych i miesięcznych składek członkowskich.
Zgodnie z art. 29 pkt 4a ustawy o radcach prawnych brak ponoszenia opłat rocznych i składek członkowskich stanowi podstawę do skreślenia radcy prawnego z listy radców prawnych. Przepis ten stosuje się odpowiednio do aplikantów radcowskich.
Z uwagi na dynamiczny rozwój rynku usług prawnych i dużą konkurencję panującą na tym rynku usług, status aplikanta istotnie wpływa na możliwości i wysokość osiąganego przychodu w ramach działalności gospodarczej.
Kontrahenci i Zleceniodawcy najczęściej wymagają legitymowania statusem aplikanta radcowskiego z uwagi na uprawnienia (prawo zastępstwa procesowego radcy prawnego) oraz pewną gwarancję posiadanej wiedzy (warunkiem rozpoczęcia aplikacji jest zdanie wymagającego egzaminu wstępnego).
Brak odbycia aplikacji radcowskiej pozbawi Wnioskodawcę możliwości uzyskania uprawnień radcy prawnego. Uprawnienia radcy prawnego są zakończeniem drogi uzyskiwania uprawnień – będzie to stanowić kolejny istotny krok dla działalności gospodarczej Wnioskodawcy, gdyż doprowadzi do kolejnego zwiększenia uprawnień Wnioskodawcy i osiągania wyższych przychodów.
Wnioskując z powyższego, wydatki niezbędne do kontynuowania aplikacji radcowskiej są uzasadnione gospodarczo, racjonalne, a ich poniesienie niewątpliwie przyczyni się do osiągnięcia przychodu, zachowania przychodu i zabezpieczenia tego źródła przychodu.
Wynika to z charakteru aplikacji radcowskiej jako specjalistycznego szkolenia zawodowego, które przygotowuje do wykonywania wolnego zawodu radcy prawnego. Obowiązek odbycia aplikacji jest ustawowym warunkiem, niezbędnym do uzyskania i wykonywania profesji radcy prawnego – zgodnie z art. 32 ust. 1 oraz art. 35 pkt 4 ustawy o radcach prawnych. W żadnym z punktów nie można uznać wydatków związanych z odbywaniem aplikacji radcowskiej za wydatki o charakterze osobistym czy fakultatywnym.
W żadnym wypadku nie można porównać aplikacji radcowskiej do odbywania edukacji podczas np. studiów magisterskich.
W związku z powyższym, brak ponoszenia wydatków związanych z odbywaniem aplikacji radcowskiej pozbawiłby Wnioskodawcę utraty źródła przychodu i istotnie ograniczył możliwość świadczenia doradztwa prawnego i zastępstwa procesowego na rzecz obecnego Kontrahenta i przyszłych potencjalnych Kontrahentów.
W niniejszym wniosku Wnioskodawca zapytał o możliwość kwalifikacji wydatków na aplikację w bieżącym – 2022 r. podatkowym i w następnym roku podatkowym. Taka konstrukcja pytania wynika z faktu, że w roku 2022 Wnioskodawca kontynuuje aplikację radcowską na drugim roku aplikacji i będzie ją kontynuować w kolejnym roku podatkowym (trzeci rok aplikacji radcowskiej).
Wnioskodawca świadom jest, że w razie otrzymania pozytywnego stanowiska Organu Podatkowego jako koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie mógł zakwalifikować tylko te wydatki związane z odbywaniem aplikacji radcowskiej, które zostały poniesione po założeniu przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.
Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza także ugruntowana na przestrzeni ostatnich lat linia orzecznicza sądów administracyjnych i linia interpretacyjna organów podatkowych.
Przykładowo: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 31 maja 2012 r. (I SA/Po 301/12, LEX nr 1211356); wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 12 lutego 2014 r. (I SA/Kr 2213/13, LEX nr 1429151); wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4 sierpnia 2016 r. (II FSK 2246/14, Legalis 1511930); interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 28 maja 2019 r. (0112-KDIL3-3.4011.159.2019.1.MW); interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 14 lipca 2021 r. (0115-KDIT3.4011.424.2021.1.AD); interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16 września 2016 r. (0115-KDIT3.4011.281.2019.1.ES).
Mając na celu zwięzłość wniosku, Wnioskodawca odstąpił od cytowania wskazanych orzeczeń i indywidualnych interpretacji podatkowych.
Uwzględniając powyższe, Wnioskodawca jest zdania, że niezbędne wydatki związane z odbywaniem aplikacji radcowskiej, tj. opłata roczna i comiesięczne składki członkowskie w przedstawionym stanie faktycznym spełniają definicję kosztu uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, dlatego przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.
W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty. Jednak, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Ustawodawca wiąże bowiem koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodów, ewentualnie zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.
Podkreślamy, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.
Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednak ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.
Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego na wstępie przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:
- pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
- nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, enumeratywnie wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
- być właściwie udokumentowany.
Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które zostały poniesione, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości. Należy przy tym pamiętać, że koszty uzyskania przychodów nie są kosztami uzyskania jakichkolwiek przychodów, lecz zawsze związane są z uzyskaniem przychodu z konkretnego źródła. Koszty uzyskania przychodu z danego źródła pomniejszają przychody z tego właśnie źródła. Koszty te są zatem ściśle i funkcjonalnie przyporządkowane do danego źródła przychodów.
Tym samym możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu uzależniona jest od obiektywnej, rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten spowoduje zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu, jakim jest w rozpatrywanym przypadku działalność gospodarcza. Jednak na podatniku spoczywa nie tylko obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z uzyskiwanym przychodem, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, ale także obowiązek właściwego ich udokumentowania.
Wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych w formie aplikacji radcowskiej czy składek członkowskich nie są ujęte w katalogu zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów. Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów. Dla uzyskania takiego statusu konieczne jest również zaistnienie związku przyczynowego między poniesionym wydatkiem a celem, jakim jest osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.
Do stwierdzenia, czy poniesione wydatki na aplikację radcowską bądź składki członkowskie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, istotnym jest ustalenie, czy są one potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej, mają związek z tą działalnością oraz czy też może służą one tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia niezwiązanego z działalnością gospodarczą, które co do zasady mają charakter osobisty.
Jako uzasadnione racjonalnie i gospodarczo koszty, których poniesienie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów ze źródła, jakim jest działalność gospodarcza, należy uznać wydatki na kształcenie, które pozwolą podatnikowi nabyć umiejętności i wiedzę niezbędną w prowadzeniu działalności gospodarczej.
Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że od dnia 3 stycznia 2022 r. prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych. Świadczy Pan usługi prawne na rzecz swojego kontrahenta – Kancelarii Radców Prawnych. Jest Pan aplikantem radcowskim zrzeszonym przy Okręgowej Izbie Radców Prawnych w (…) (dalej OIRP). Rozpoczął Pan odbywanie aplikacji radcowskiej w 2021 r. Od stycznia 2022 r. odbywa Pan drugi rok aplikacji. Jej odbycie jest niezbędnym etapem w drodze zdobywania uprawnień radcy prawnego, a przynależność do samorządu radców prawnych jest obowiązkiem aplikanta. Ustawa o radcach prawnych wskazuje również na obowiązki, które aplikant radcowski musi spełnić, aby kontynuować i ukończyć aplikację radcowską i przystąpić do egzaminu radcowskiego, a w efekcie uzyskać uprawnienia radcy prawnego. Te warunki i obowiązki to m.in. zaliczanie egzaminów, a także uiszczanie miesięcznych składek członkowskich na rzecz OIRP oraz opłaty rocznej za aplikację radcowską.
Mając zatem na uwadze brzmienie analizowanego przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz kierując się treścią wniosku stwierdzamy, że wydatki – pod warunkiem ich prawidłowego udokumentowania – poniesione przez Pana na opłatę roczną za aplikację oraz koszty obowiązkowych składek członkowskich, jako wydatki poniesione w roku podatkowym, w którym istniało już źródło przychodów – mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Do kosztów uzyskania przychodów będzie Pan mógł również – pod warunkiem kontynuowania działalności i należytego udokumentowania poniesionych wydatków – zaliczyć koszty z ww. tytułu, które poniesie Pan do końca 2022 r. oraz w roku następnym.
Reasumując – będzie Pan mógł zaliczyć jako koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za bieżący rok podatkowy, tj. 2022 rok, i następny rok podatkowy koszty odbywanej aplikacji radcowskiej, tj. opłaty rocznej oraz składek członkowskich na rzecz OIRP.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Ponadto wskazujemy, że powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości tej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, stwierdzamy, że tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w tym postępowaniu.
W odniesieniu do powołanych przez Pana interpretacji stwierdzamy, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego tę interpretację.
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili