Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanych: stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 lutego 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 22 lutego 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca urodził się w (`(...)`) r. Jest on doktorem nauk prawnych, doradcą podatkowym, radcą prawnym i doradcą restrukturyzacyjnym.

Pytanie

Czy przychody uzyskiwane przez Wnioskodawcę w zeznaniu rocznym za lata 2019 r. i w zeznaniach za kolejne lata podatkowe: a) ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy, b) z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8, c) z tytułu odbywania praktyki absolwenckiej, o której mowa w przepisach ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz. U. z 2018 r. poz. 1244), d) z tytułu odbywania stażu uczniowskiego, o którym mowa w art. 121a ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe – otrzymane przez niego są wolne od opodatkowania do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu zmienionym ustawą z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych („Ustawa Zmieniająca”) zwolnione są przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy oraz umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8, otrzymane przez podatnika do ukończenia 26. roku życia, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł.

Stosownie do art. 5 ust. 1 Ustawy Zmieniającej do przychodów uzyskanych w 2019 r. limit zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy zmienianej w art. 1, wynosi 35 636,67 zł.

W ocenie wnioskodawcy powyższe zwolnienie, wbrew literalnej treści przepisu, powinno znaleźć zastosowanie również do Wnioskodawcy. Co do zasady konstytucyjny wymóg określoności prawa nakazuje przy interpretacji przepisów nadawać im takie rozumienie, które nie wykracza poza ich możliwy sens leksykalny. W określonych sytuacjach, w szczególności gdy wynik interpretacji językowej przepisu prowadzi do rezultatów sprzecznych z zasadami i wartościami Konstytucyjnymi, dopuszczalne pozostaje jednak „przełamanie granicy językowej wykładni”. W takim przypadku dochodzi bowiem do konfliktu zasad konstytucyjnych (zasady praworządności i określoności z inną zasadą konstytucyjną). Konflikt taki, ze względu na zasadę bezpośredniego stosowania Konstytucji, powinien być rozstrzygnięty poprzez ważenie zasad konstytucyjnych (zob. M. Kondej, Przełamanie rezultatów wykładni językowej, Ruch Prawniczy-Ekonomiczny i Socjologiczny, s. 39-52, M. Kondej, Zasady i wartości konstytucyjne jako źródło dyrektyw wykładni. Mechanizm ważenia rezultatów stosowania dyrektyw wykładni, Kwartalnik Prawo-Społeczeństwo-Ekonomia 4/2019, s. 29-38 pod adresem: http://kpse.pl).

W kontekście poczynionych uwag nie powinno być wątpliwości, iż interpretacja art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymaga odniesienia treści tej regulacji do norm Konstytucyjnych. W tym kontekście wskazać należy, iż władztwo finansowe państwa w zakresie nakładania obowiązku ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych nie jest nieograniczone. Przepisy konstytucji odnoszące się w ogólności do statusu jednostki oraz do jej relacji z państwem, takie, jak zasada państwa prawnego, proporcjonalność czy równość traktowania znajdują zastosowane tak do praw i wolności, jak i do powszechnego obowiązku ponoszenia ciężarów publicznych.

Stanowienie i realizacja ciężarów publicznych podlega w szczególności ocenie z punktu widzenia art. 32 Konstytucji (wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 20 listopada 2002 r., K 41/02).

Stosownie do art. 32 ust. 1 Konstytucji wszyscy są wobec prawa równi. Wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne. Zgodnie zaś z art. 32 ust. 2 Konstytucji nikt nie może być dyskryminowany w życiu politycznym, społecznym lub gospodarczym z jakiejkolwiek przyczyny.

W doktrynie prawa Konstytucyjnego, jak zwraca uwagę (…), nie ulega wątpliwości, że zwrot „z jakiejkolwiek przyczyny” oznacza zakaz dyskryminacji m.in. ze względu na wiek ((…), Dyskryminacja ze względu na wiek – regulacje prawne, internet pod adresem: https: (…)). Powyższe znajduje pełne potwierdzenie w orzecznictwie TK, ETPC i TSUE. Zakaz dyskryminacji odnosi się do zróżnicowań o nieuzasadnionym (arbitralnym) charakterze.

Ustawodawcy generalnie przysługuje znaczna swoboda określania cech relewantnych według, których klasyfikuje on poszczególnych adresatów aktów prawnych. Niemniej każda klasyfikacji musi być rozpatrywana na tle całokształtu wolności i praw, które konstytucja gwarantuje jednostce. Art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych) różnicuje zasady opodatkowania ze względu na wiek osoby fizycznej, przyznając preferencje podatkowe (zwolnienie) osobom młodszym. Mamy w tym przypadku więc z dyskryminacją osób starszych. Pytaniem pozostaje to czy dyskryminacja ta ma uzasadniony (dopuszczalny) charakter.

Ustawodawca uzasadniając wprowadzenie art.21 ust. 1 pkt. 148 ustawy o PIT wskazuje, iż „zmniejszenie obciążeń pozwoli młodym ludziom łatwiej rozpocząć pracę i równocześnie da możliwość powrotu na rynek pracy osobom pracującym w szarej strefie. Przyczyni się to do poprawy współczynnika aktywności zawodowej osób młodych oraz spadku bezrobocia wśród tej grupy wiekowej /…/ że młode osoby, podejmując zatrudnienie, często opuszczają dom rodzinny, tworzą nowe gospodarstwo domowe, co generuje dodatkowe koszty. Podjęcie pracy wymaga także poniesienia innych wydatków, np. związanych z uzupełnieniem wykształcenia, czy nabycia nowych umiejętności. Sytuacja osób młodych jest zatem niejednokrotnie trudniejsza od sytuacji osób, które zdążyły już „okrzepnąć” na rynku pracy, co determinuje poziom aktywności zawodowej i bezrobocia wśród osób młodych”. Powyższe ratio legis regulacji nie stanowi w ocenie wnioskodawcy dostatecznego uzasadnienia wprowadzenia dyskryminacji ze względu na wiek.

Przyjęcie wieku jako kryterium różnicującego nie odpowiada celowi regulacji:

• Zmniejszenie obciążeń podatkowych nie wpływa na „zwiększenie” ilość miejsc pracy, a jedynie na zwiększenie pensji netto pracowników w młodym wieku.

Zwiększone koszty, w związku ze zmianą miejsca zamieszkania i utworzeniem gospodarstwa domowego ponoszą nie tylko młode osoby. W dobie nieustannej transformacji gospodarczej konieczność uzupełnianie wykształcenia i nabywania umiejętności dotyczy także osób w innym wieku niż osoby młode. Nawet pobieżna analiza uzasadnienia pokazuje więc, że zróżnicowane wprowadzone przez ustawodawcę art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o PIT ma charakter arbitralny i dyskryminacyjny, a więc pozostaje niekonstytucyjne. Cele w postaci wsparcia osób w szczególnej sytuacji życiowej (zmieniających miejsce zamieszkania / uzupełniających wykształcenie) ustawodawca mógłby w zgodzie z konstytucją realizować w sposób niedyskryminujący poprzez wprowadzenie ulg kierunkowych.

Teza Wnioskodawcy o niekonstytucyjności ulgi dla młodych znajduje potwierdzenie w poglądach doktryny. E. Drodzowski wskazuje, że "nowe zwolnienie budzi istotne wątpliwości natury konstytucyjnej na gruncie art. 2 i 32 w zw. z art. 84 Konstytucji RP, a więc zasady równego rozkładu ciężaru podatkowego i powszechności opodatkowania. Niektóre z cech istotnych dobranych przez ustawodawcę podatkowego nie przechodzą pomyślnie testu konstytucyjności odstępstwa od zasady równego rozkładu ciężaru podatkowego.

Po pierwsze, kategorie zwalnianych przychodów sprawiają wrażenie dobranych arbitralnie, natomiast granica wieku kwalifikująca do zwolnienia niezupełnie odzwierciedla problem z zatrudnieniem wynikający z danych przekazanych przez projektodawcę.

Po drugie, zarówno zwolnienie przychodu z umowy zlecenia, jak i zwolnienie przychodu określonej grupy wiekowej nie pozostają w związku z wartościami, zasadami czy normami konstytucyjnymi" (E. Drodzowski, PIT dla młodych, czyli czy ustawodawcy podatkowemu wszystko wolno?, Monitor Podatkowy 8/2019, Legalis/el.) Podobne stanowisko zajmuje A. Mariański wskazując, że "dowolność zwalniania według takich kategorii jak rasa, wiek czy płeć prowadzi do naruszenia konstytucyjnie chronionych wartości w każdym społeczeństwie demokratycznym. Wszystkie zwolnienia muszą realizować zasadę równości i sprawiedliwości, a ich zakres nie może prowadzić do naruszenia zasady powszechności opodatkowania" (A. Mariański, 5. Zdolność płatnicza a kryterium wieku [w:] Regulacje prawa finansów publicznych i prawa podatkowego. Podsumowanie stanu obecnego i dynamika zmian. Księga jubileuszowa dedykowana profesor Wiesławie Miemiec, red. P. Borszowski, Warszawa 2020) Organy i sądy mają w takiej sytuacji obowiązek bezpośredniego zastosowania wynikającego z Konstytucji zakazu dyskryminacji ze względu na wiek. W analizowanej sytuacji, jedyną możliwością usunięcia dyskryminacji i doprowadzenia do zgodności normy ustawowej z zasadami konstytucyjnymi pozostaje wyłączenie dyskryminującego kryterium (wieku) i odniesienie normy ustawowej do wszystkich podatników w tym Wnioskodawcy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1128 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z uregulowań zawartych w przywołanym art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkie dochody z wyjątkiem tych, które ustawodawca enumeratywnie wymienił jako zwolnione od podatku oraz od których ustawodawca zaniechał poboru podatku.

Jednocześnie wskazać należy, że w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca sformułował katalog zwolnień podatkowych. Przepis ten, jako stanowiący odstępstwo od zasady równości opodatkowania, powinien być w pierwszej kolejności interpretowany według reguł wykładni językowej, gramatycznej.

Jak stanowi art. 84 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78 poz. 483 ze zm.), wyrażający zasadę powszechności opodatkowania:

Każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie.

Norma ta zawiera regułę, w myśl której w przypadku zaistnienia stanów określonych w ustawie podmioty objęte zakresem opodatkowania są zobowiązane do poniesienia ciężaru podatkowego. Norma wynikająca z art. 84 ustawy Konstytucja RP stanowi również dyrektywę interpretacyjną tekstu prawnego, nakazującą traktować opodatkowanie jako zasadę, natomiast wszelkie przywileje w postaci zwolnień, ulg lub wyłączeń podatkowych jako wyjątek od tej zasady, a tym samym jako odstępstwo od normy konstytucyjnej. Tak rozumiana zasada powszechności opodatkowania wywodzona z przepisów Konstytucji zakazuje w szczególności domniemania istnienia przywileju podatkowego. Zastosowanie jakiegokolwiek przywileju winno wprost wynikać z przepisów ustawy podatkowej.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 sierpnia 2019 r. do 31 grudnia 2020 r.:

Wolne od podatku dochodowego są przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy oraz umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8, otrzymane przez podatnika do ukończenia 26. roku życia, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85.528 zł.

Stosownie natomiast do treści art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2021 r.:

Wolne od podatku dochodowego są przychody:

a) ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy,

b) z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,

c) z tytułu odbywania praktyki absolwenckiej, o której mowa w przepisach ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz.U. z 2018 r. poz. 1244),

d) z tytułu odbywania stażu uczniowskiego, o którym mowa w art. 121a ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe

– otrzymane przez podatnika do ukończenia 26. roku życia, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł.

Norma ta została wprowadzona do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych artykułem 1 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1394).

Przy tym, zgodnie z treścią art. 5 ww. ustawy:

1. Do przychodów uzyskanych w 2019 r. limit zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy zmienianej w art. 1, wynosi 35 636,67 zł.

2. Przy obliczaniu zaliczek na podatek od dochodów uzyskanych w 2019 r. nie stosuje się zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy zmienianej w art. 1, chyba że podatnik złoży płatnikowi pisemne oświadczenie, że uzyskane w okresie od dnia 1 sierpnia 2019 r. do dnia 31 grudnia 2019 r. przychody z tytułów określonych w art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy zmienianej w art. 1 będą w całości zwolnione od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy zmienianej w art. 1.

3. W przypadku otrzymania oświadczenia, o którym mowa w ust. 2, płatnik nie pobiera zaliczek na podatek najpóźniej od miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymał oświadczenie, do końca miesiąca, w którym przychody z tytułów określonych w art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy zmienianej w art. 1 uzyskane od tego płatnika od dnia 1 sierpnia 2019 r. podlegały zwolnieniu od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy zmienianej w art. 1.

Analiza treści powyższego zwolnienia podatkowego prowadzi do wniosku, że zwolnienie to nie ma charakteru jedynie podmiotowego, ale ma charakter podmiotowo-przedmiotowy. Podmiotowy, bowiem jest adresowane do podatników podatku dochodowego, którzy nie ukończyli 26 roku życia. Przedmiotowy, bo nie wszystkie przychody osiągnięte przez wskazanych metrykalnie podatników mogą korzystać z tego zwolnienia – dotyczy ono bowiem jedynie przychodów enumeratywnie wymienionych w cytowanym art. 21 ust. 1 pkt 148. Możliwość zastosowania tego zwolnienia ustawodawca uzależnił zatem od łącznego spełnienia wszystkich przesłanek wytyczonych analizowanym przepisem – zarówno tej podmiotowej, jak i tej przedmiotowej. Są to warunki niezbędne do zastosowania zwolnienia.

Jak podano na stronie 1 uzasadnienia do projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, wprowadzającej analizowany przepis (Druk Sejmowy VIII kadencji nr 3551, Warszawa, 25 czerwca 2019 r.):

„Projekt ustawy stanowi realizację zapowiedzi zmian w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie likwidacji podatku PIT dla młodych do ukończenia 26 roku życia. Celem tych zmian jest obniżenie obciążeń fiskalnych młodych osób, które wykonują pracę na podstawie stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy, stosunku służbowego, stosunku pracy nakładczej lub umów zlecenia zawartej z firmą. Jest to pierwszy krok w kierunku zmniejszenia klina podatkowego. Zmniejszenie obciążeń pozwoli młodym ludziom łatwiej rozpocząć pracę i równocześnie da możliwość powrotu na rynek pracy osobom pracującym w szarej strefie. Przyczyni się to do poprawy współczynnika aktywności zawodowej osób młodych oraz spadku bezrobocia wśród tej grupy wiekowej (…)”.

Jednocześnie na stronie 5 tego uzasadnienia wyjaśniono, że:

„Tak ukształtowany zakres podmiotowy i przedmiotowy zwolnienia wynika z celu, który ma być zrealizowany. Jak wskazano na wstępie, celem tym ma być aktywizacja zawodowa osób młodych poprzez ułatwienie im wejścia na rynek pracy. Stąd zwolnienie od podatku adresowane jest do podatników do 26 roku życia, czyli starszych o rok od osób, które co do zasady kończą naukę i podejmują stałą pracę (vide art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy PIT). Jednocześnie nie chodzi o każdy rodzaj pracy zarobkowej, a wyłącznie wykonywanej w ramach stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy, pracy nakładczej, służby oraz umowy zlecenia zawartej z firmą, będących najpopularniejszymi formami zatrudnienia organizowanymi przez zatrudniającego”.

Tymczasem z przedstawionych we wniosku: stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w szczególności wynika, że Wnioskodawca w latach objętych pytaniem podatkowym, tj. ani w roku 2019, ani tym bardziej w latach kolejnych, nie był podatnikiem do ukończenia 26. roku życia, albowiem urodził się w roku 1988. Tym samym, Wnioskodawca nie mieści się w kręgu podmiotowym adresatów zwolnienia uregulowanego w art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że na gruncie przedstawionych we wniosku: stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego żaden z otrzymanych przez Wnioskodawcę przychodów w roku 2019 i w kolejnych latach podatkowych nie jest wolny od podatku dochodowego na mocy art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, albowiem nie została spełniona podmiotowa przesłanka wieku zastosowania przedmiotowego zwolnienia.

Dodatkowo zauważyć również należy, że przed 1 stycznia 2021 r. analizowanym zwolnieniem nie są objęte przychody z tytułu odbywania praktyki absolwenckiej, o której mowa w przepisach ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz.U. z 2018 r. poz. 1244), ani z tytułu odbywania stażu uczniowskiego, o którym mowa w art. 121a ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe, bowiem nie zostały wymienione w kręgu przedmiotowym przychodów podlegających ww. zwolnieniu, a zatem nie została w stosunku do nich spełniona przesłanka przedmiotowa zastosowania tegoż zwolnienia.

Jak już bowiem wykazano wyżej, od strony przedmiotowej omawiane zwolnienie – w brzmieniu obowiązującym w okresie od dnia 1 sierpnia 2019 r. do 31 grudnia 2020 r. – może mieć zastosowanie jedynie do przychodów ze:

· stosunku służbowego,

· stosunku pracy,

· pracy nakładczej,

· spółdzielczego stosunku pracy oraz

· umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawodawca na zasadzie zamkniętej listy wskazał zatem wprost źródła przychodów objętych zwolnieniem wynikającym z art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do żadnych innych źródeł przychodów, nawet bardzo podobnych, zwolnienie zastosowania mieć zatem nie może, co jest zresztą zgodne z przywołanym wyżej uzasadnieniem wprowadzenia omawianego unormowania, a także z samą racjonalnością ustawodawcy, definiującego co należy rozumieć przez poszczególne źródła przychodów. Gdyby wola ustawodawcy była inna, wskazałby to w przepisie, jak to uczynił np. w art. 20 ust. 1 ww. ustawy, gdzie wymienione rodzaje przychodów opatrzył klauzulą „w szczególności”, na skutek czego oprócz wprost wymienionych przychodów, dopuścił jeszcze inne, niewymienione wprost.

Jednocześnie, do przychodów uzyskanych w 2019 r. limit zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148 cyt. ustawy podatkowej wynosi 35 636,67 zł, a zatem i z tego powodu w przypadku roku 2019 nie mogą korzystać przychody w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł.

W odniesieniu natomiast do podnoszonej przez Wnioskodawcę argumentacji opartej na zarzucie niekonstytucyjności ww. zwolnienia należy zauważyć, że w polskim porządku prawnym o tym, czy dane uregulowanie jest niezgodne z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej ma kompetencje orzec wyłącznie Trybunał Konstytucyjny, a skoro takie orzeczenie o niezgodności nie zapadło, na obecnym etapie taka argumentacja Wnioskodawcy stanowi od strony formalnej jedynie polemikę, opartą na subiektywny przekonaniu Wnioskodawcy. Rozstrzyganie bowiem o niezgodności bądź zgodności konkretnego uregulowania z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej nie mieści się w obszarze właściwości rzeczowej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).