0115-KDIT3.4011.211.2022.3.AW

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

Stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 lutego 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 19 lutego 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu z działalności gospodarczej prowadzonej po przeprowadzce do Republiki Czeskiej. Wniosek został uzupełniony 17 marca 2022 r. i 30 marca 2022 r.

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest obywatelem Polskim. W drugiej połowie 2022 roku zamierza przeprowadzić się do Republiki Czeskiej oraz zarejestrować i prowadzić na jej terenie działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług informatycznych. Działalność będzie wykonywana na terenie Republiki Czeskiej – zdalnie za pomocą komputera z miejsca zamieszkania lub w ramach pracy w przestrzeni coworkingowej (także w Czechach).

Wnioskodawca zamierza zameldować się oraz wynająć mieszkanie na terenie Republiki Czeskiej, gdzie będzie stale zamieszkiwał wraz ze swoją małżonką. Wnioskodawca w wynajmowanym mieszkaniu będzie opłacać media takie jak: prąd, gaz, woda, Internet. Wnioskodawca planuje również otworzyć konto w czeskim banku oraz zarejestrować samochód na terenie Republiki Czeskiej.

Wnioskodawca nie będzie przebywał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej powyżej 183 dni w roku podatkowym.

Obecnie Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Polski, zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji Gospodarczej pod firmą: X. W ramach działalności świadczy usługi z zakresu programowania na rzecz kontrahenta posiadającego siedzibę na terytorium Polski. Przed przeprowadzką do Republiki Czeskiej Wnioskodawca zamierza wyrejestrować działalność w Polsce oraz zarejestrować ją w Republice Czeskiej. Jednocześnie Wnioskodawca – przynajmniej w początkowym okresie po przeprowadzce za granicę – świadczyć będzie usługi programistyczne wyłącznie na rzecz wspomnianego kontrahenta z Polski.

Ponadto Wnioskodawca posiada w Polsce działkę budowlaną, jednakże nie będzie wykorzystywał jej do działalności gospodarczej ani w żaden inny sposób nie będzie czerpać z niej korzyści. Nie planuje także realizować na niej jakichkolwiek inwestycji budowlanych.

W uzupełnieniu wniosku z 17 marca 2022 r. wskazano:

‒ Wniosek dotyczy uzyskiwanych przychodów w roku podatkowym 2022.

‒ Wnioskodawca zamierza wynająć mieszkanie w Republice Czeskiej 1 lipca 2022 roku.

‒ Wnioskodawca zamierza zameldować się w Republice Czeskiej 1 lipca 2022 roku.

‒ Wnioskodawca obecnie mieszka w A. Wnioskodawca nie jest właścicielem ww. nieruchomości, nieruchomość jest własnością rodziców Wnioskodawcy.

‒ Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości.

‒ Wnioskodawca nabył działkę budowlaną w celu lokaty kapitału.

‒ Wnioskodawca nie posiada żadnych innych ruchomości podlegających obowiązkowi rejestracji.

‒ Wnioskodawca nie ma dzieci.

‒ Tak. Wnioskodawca zamierza przenieść swoje centrum interesów życiowych na terytorium Republiki Czeskiej [odpowiedź na pytanie organu: Czy przeprowadzenie się do Republiki Czeskiej nastąpi z zamiarem stałego przeniesienia tam centrum interesów życiowych?].

‒ Wnioskodawca posiada wyłącznie obywatelstwo Polskie.

‒ Od momentu przeprowadzki Wnioskodawca będzie posiadał stałe miejsce zamieszkania na terytorium Republiki Czeskiej. Obecnie posiada stałe miejsce zamieszkania w Polsce.

‒ Od momentu przeprowadzki Wnioskodawca będzie mieszkał i pracował na terytorium Republiki Czeskiej. Wraz z Wnioskodawcą będzie mieszkała jego żona. Wnioskodawca zamierza korzystać w Republice Czeskiej z ośrodków kultury jak np. kino, teatr oraz zostać objęty tam opieką medyczną. Z Polską będzie go łączyć dalsza rodzina oraz nieruchomość budowlana, której jest właścicielem, a której nie zamierza wykorzystywać do działalności gospodarczej ani osiągać z niej żadnych dochodów [odpowiedź na pytanie organu: Jakie – w ww. okresie – będzie miał Pan powiązania osobiste i majątkowe z Polską, a jakie z Republiką Czeską (w szczególności: rodzina, posiadane nieruchomości, inwestycje, znajomi, ubezpieczenia na życie lub majątkowe, itp.)?].

‒ Od daty przeprowadzki – w Republice Czeskiej [odpowiedź na pytanie organu – W którym kraju – w ww. okresie – będzie znajdowało się centrum Pana interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych)?].

‒ Od daty przeprowadzki – w Republice Czeskiej [odpowiedź na pytanie organu – Gdzie – w ww. okresie – będzie posiadał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych zgodnie z wewnętrznym prawem tego kraju?

‒ Od daty rejestracji działalności – w Republice Czeskiej. Podkreślenia przy tym wymaga, że Wnioskodawca zamierza zarejestrować działalność na terenie Czech niezwłocznie po dokonaniu przeprowadzki [odpowiedź na pytanie organu – W jakim kraju będzie siedziba Pana firmy?].

‒ Z konta bankowego, które Wnioskodawca otworzy w czeskim banku po przeprowadzce. Wynagrodzenie za pracę również będzie przelewane na konto prowadzone w banku prowadzącym działalność w Czechach [odpowiedź na pytanie organu – Z jakiego konta (polskiego, czeskiego, innego – jeśli tak, to jakiego?) będzie Pan płacił za nabywane w ramach działalności gospodarczej towary i usługi?].

‒ Wnioskodawca po przeprowadzce będzie świadczył usługi dla kontrahenta z Polski, jednak planuje także aktywnie poszukiwać innych kontrahentów.

‒ Może dojść do sytuacji, że w roku podatkowym 2022, Wnioskodawca (do czasu wyprowadzki na terytorium Republiki Czeskiej) będzie świadczył usługi na rzecz polskich kontrahentów z terytorium Polski w okresie przekraczającym sześć miesięcy w dwunastomiesięcznym okresie.

Zauważyć jednak należy, że wniosek dotyczy rozliczania przychodów osiąganych po przeprowadzce do Republiki Czeskiej, tj. osiągniętych po zmianie rezydencji podatkowej. Kwestia zamiany rezydencji podatkowej w ciągu roku podatkowego była przedmiotem między innymi interpretacji podatkowej z 9 grudnia 2021 roku, sygn. 0115-KDIT2.4011.625.2021.1.ENB, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że zmiana rezydencji podatkowej, która spełnia przewidziane dla niej warunki, powoduje, iż pomimo że podatnik spędził na terytorium innego kraju powyżej 183 dni w roku podatkowym, to od momentu zmiany rezydencji podatkowej na inny kraj, w tym kraju podatnik podlegać będzie obowiązkowi podatkowemu. Poniżej fragment treści interpretacji: „Ilość dni Pani pobytu w Wielkiej Brytanii przekroczyła w tym roku kalendarzowym 183 dni. Z tego względu spełniła Pani kryterium pozwalające uznać Panią za rezydenta podatkowego Wielkiej Brytanii za okres od stycznia do września 2021 r. W tym okresie na terytorium Wielkiej Brytanii posiadała Pani centrum interesów osobistych (ośrodek interesów życiowych), tam Pani pracowała, wynajmowała mieszkanie a córka chodziła do przedszkola. W związku z tym, że rezydenturę zmieniła Pani w trakcie trwania roku podatkowego, przyjmuje Pani, że za okres do września 2021 r. będzie musiała się rozliczyć w Wielkiej Brytanii, natomiast od momentu przeprowadzki do Polski, tj. za okres od września do grudnia 2021 r. będzie Pani musiała rozliczać się w Polsce, składając PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-37”.

‒ W kontekście doprecyzowanego stanu faktycznego, Wnioskodawca nie znajduje podstaw do przeformułowania swojego stanowiska w sprawie.

W uzupełnieniu wniosku z 30 marca 2022 r. wskazano:

‒ W przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym nie zajdą okoliczności, polegające na tym, że działalność gospodarcza Wnioskodawcy realizowana przez jego przedsiębiorstwo w Republice Czeskiej na rzecz polskiego kontrahenta będzie trwała na terytorium Polski przez okres lub okresy przekraczające łącznie sześć miesięcy w jakimkolwiek dwunastomiesięcznym okresie.

‒ Użyte przez Wnioskodawcę zwroty „usługi informatyczne" oraz „usługi programistyczne" są tożsame, a Wnioskodawca posługuje się nimi zamiennie.

‒ Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej obejmują przede wszystkim:

‒ rozbudowywanie i modyfikowanie systemów informatycznych będących własnością lub współwłasnością Zleceniodawcy;

‒ wykonywanie elementów programów komputerowych w postaci kodu źródłowego;

‒ projektowanie rozwiązań w zakresie architektury systemów komputerowych.

‒ W związku z przeniesieniem działalności Wnioskodawcy do Republiki Czeskiej zawarta zostanie z polskim kontrahentem nowa umowa.

‒ Obecna współpraca z kontrahentem odbywała się na podstawie umowy B2B – cywilnoprawnej umowy nienazwanej zbliżonej konstrukcyjnie do umowy o świadczenie usług.

‒ Współpraca będzie kontynuowana na zasadzie umowy B2B.

‒ Strony zawarły umowę na czas nieokreślony.

‒ Umowa, którą strony podpiszą po przeprowadzce Wnioskodawcy do Republiki Czeskiej, także będzie na czas nieokreślony.

Pytanie

Czy dochód z działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę po przeprowadzce na terytorium Republiki Czeskiej, lecz uzyskiwany z usług świadczonych na rzecz podatników posiadających siedzibę w Polsce, będzie podlegał opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Pana stanowisko

Zdaniem Wnioskodawcy dochód osiągany z działalności gospodarczej prowadzonej po przeprowadzce do Republiki Czeskiej nie będzie opodatkowany w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: u.p.d.o.f.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 2a u.p.d.o.f. osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium RP miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium RP.

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

‒ posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

‒ przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Po przeprowadzce do Republiki Czeskiej Wnioskodawca nie będzie przebywał na terytorium Polski powyżej 183 dni, jedna z przesłanek więc niewątpliwie się nie zaktualizuje.

W orzecznictwie za centrum interesów osobistych i gospodarczych osoby fizycznej, uważa się przede wszystkim związki osobiste i ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są więzi rodzinne, towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczna, kulturalna i wszelka inna działalność, miejsce wykonywania działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, a także miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem itd. (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 28 września 2018).

Należy stwierdzić, że od czasu przeprowadzki do Czech, centrum interesów osobistych Wnioskodawcy będzie znajdować się na terytorium Republiki Czeskiej gdzie będzie stale przybywać, wynajmować mieszkanie razem z żoną, posiadać zameldowanie oraz prowadzić zarejestrowaną na terytorium tego kraju działalność gospodarczą. O przeniesieniu swojego centrum interesów osobistych do Republiki Czeskiej również będzie świadczyć zarejestrowanie tam samochodu, otwarcie konta bankowego, opłacanie mediów w tym Internet.

Powyższe okoliczności jasno wskazują, że centrum życia osobistego Wnioskodawcy od czasu wyprowadzki znajdować będzie się w Republice Czeskiej. W Polsce – co prawda – nadal będzie posiadać działkę budowlaną jednakże nie będzie osiągać z niej żadnych przychodów.

Wątpliwości może budzić jedynie spełnienie przesłanki przeniesienia centrum życia gospodarczego, z uwagi na osiąganie całości dochodów od Polskich rezydentów podatkowych.

Przyjmując jednak nawet, że dla celów podatkowych możliwym jest uznanie – ze względu na wspomniane więzi gospodarcze – że Wnioskodawca posiada miejsce zamieszkania na terytorium Polski to jednocześnie posiadał będzie faktycznie stałe miejsce zamieszkania na terytorium Republiki Czeskiej. Zastosowanie znajdą więc reguły kolizyjne zawarte w umowie podpisanej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Warszawie dnia 13 września 2011 r. (Dz. U. z 2012 r. poz. 991 ze zm.).

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ww. umowy, jeżeli osoba fizyczna – zgodnie z regulacjami krajowymi – ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się w pierwszej kolejności poprzez rozważenie, w którym Państwie ma ona stałe miejsce zamieszkania. Zważywszy, że Wnioskodawca będzie posiadał stałe miejsce zamieszkania w Czechach, nie będzie on podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Rozważenia wymaga, czy Wnioskodawca będzie posiadał ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, z uwagi na osiągane w Polsce dochody.

W art. 3 ust. 2b u.p.d.o.f. zostały wyszczególnione dochody, które należy uznać za osiągane na terytoriom RP. Działalność, którą zamierza wykonywać Wnioskodawca nie znajduje odwzorowania w wymienionych przykładach, jednak z uwagi na wyrażenie „w szczególności” mamy do czynienia z otwartym katalogiem dochodów, które mogą zostać uznane za osiągane na terytorium Polski. W tym miejscu zauważenia wymaga, że świadczenia Wnioskodawcy mają charakter niematerialny. Z orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego wynika natomiast, że ocena czy nierezydent podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, nie może być oparta wyłącznie o miejsce wykonania usługi niematerialnej. Musi też uwzględniać siedzibę podmiotu, który wypłaca wynagrodzenie za wykonanie takiej usługi. Z tego względu pod pojęciem „dochody osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej” należy rozumieć zarówno dochody osiągane z działań podejmowanych na terytorium RP, jak również dochody z działań podejmowanych poza granicami Polski na rzecz polskiego rezydenta (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 20 grudnia 2018 r. sygn. akt ll FSK 3659/16).

W związku z powyższym Wnioskodawca świadcząc usługi niematerialne na rzecz kontrahentów z Polski będzie podlegać ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu ponieważ:

‒ świadczone usługi mają charakter niematerialny,

‒ usługi będą świadczone na rzecz polskiego rezydenta.

W świetle przedstawionych faktów, należy stwierdzić, że od stycznia 2022 roku do dnia wyjazdu do Republiki Czeskiej Wnioskodawca będzie posiadał miejsce zamieszkania w Polsce i w związku z tym będzie podlegał w tym okresie w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlegał opodatkowaniu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodu. Natomiast od dnia wyjazdu do Republiki Czeskiej i przeniesienia tam ośrodka interesów życiowych Wnioskodawca będzie podlegać w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, że w tym okresie opodatkowaniu w Polsce będzie podlegać jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Polski na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem jednak umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 przywołanej wcześniej umowy: Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność gospodarczą w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Analiza powyższego artykułu wskazuje, że dochód przedsiębiorstwa, co do zasady, opodatkowany jest w państwie rezydencji. Natomiast w przypadku posiadania zakładu w Polsce – opodatkowany zostanie tam zysk z tego zakładu. Stosownie do Komentarza Modelowej Konwencji OECD, która to stanowi wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, określenie „przedsiębiorstwo” ma zastosowanie do prowadzenia wszelkiej działalności zarobkowej. Przedsiębiorstwo Wnioskodawcy, z uwagi na miejsce zarejestrowania i faktycznego wykonywania działalności, zlokalizowane będzie na terytorium Republiki Czeskiej.

Artykuł 5 umowy definiuje pojęcie zakładu. Zgodnie z nim przez „zakład” uważa się, stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa w szczególności:

‒ siedzibę zarządu,

‒ filię,

‒ biuro,

‒ fabrykę,

‒ warsztat oraz

‒ kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.

Określenie "zakład" ponadto obejmuje:

‒ plac budowy lub prace konstrukcyjne, montażowe lub instalacyjne, oraz czynności nadzorcze z nimi związane, ale tylko wówczas, gdy taki plac budowy, prace lub czynności trwają dłużej niż dwanaście miesięcy;

‒ świadczenie usług, włączając usługi doradcze lub menedżerskie, przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa lub przez pracowników lub inny personel zaangażowany w tym celu przez przedsiębiorstwo, ale tylko wówczas, gdy działalność o takim charakterze trwa na terytorium drugiego Umawiającego się Państwa przez okres lub okresy przekraczające łącznie sześć miesięcy w jakimkolwiek dwunastomiesięcznym okresie.

Wnioskodawca zamierza prowadzić działalność zdalnie – z mieszkania bądź w ramach biur coworkingowych. Usługi będą świadczone na terytorium Republiki Czeskiej, odbiorcami tych usług będą polscy kontrahenci. Wnioskodawca nie będzie dysponował na terenie Polski żadną stałą placówką, przez którą w całości lub częściowo prowadzić będzie swoje przedsiębiorstwo. Wnioskodawca posiadać będzie jedynie nieruchomość w postaci działki budowlanej, która to nie będzie wykorzystywana do działalności gospodarczej.

Model prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności nie będzie więc spełniał jakichkolwiek kryteriów pozwalających uznać, że Wnioskodawca posiada zakład na terytorium Polski. Zyski przedsiębiorstwa Wnioskodawcy – zgodnie z cytowanym wyżej art. 7 umowy – opodatkowane będą więc jedynie w kraju jego rezydencji tj. w Czechach.

Konkludując, przyjąć należy, że od momentu przeprowadzki do Republiki Czeskiej Wnioskodawca uzyska rezydencje Czeską oraz będzie opodatkowany od całości uzyskiwanych z działalności gospodarczej dochodów na terytorium Czech.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Ww. przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów życiowych.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu podpisana została w Warszawie dnia 13 września 2011 r. (Dz.U. z 2012 r., poz. 991 ze zm.).

W myśl art. 4 ust. 1 ww. umowy:

W rozumieniu niniejszej Umowy, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która według ustawodawstwa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu ze względu na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce faktycznego zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo oraz jego jednostkę terytorialną lub organy władz lokalnych. Jednakże, określenie to nie obejmuje żadnej osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko ze względu na dochód, jaki osiąga ze źródeł położonych w tym Państwie.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 omawianej umowy:

Jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się według następujących zasad:

a) uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b) jeżeli nie jest możliwe ustalenie, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych albo nie ma ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zazwyczaj przebywa;

c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem;

d) jeżeli osoba jest obywatelem obu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Przy tym wskazać należy, że według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Z treści wniosku i jego uzupełnień wynika, że:

‒ jest Pan obywatelem Polskim (posiada Pan wyłącznie obywatelstwo polskie);

‒ w drugiej połowie roku 2022 roku zamierza Pan przeprowadzić się do Republiki Czeskiej oraz zarejestrować i prowadzić na jej terenie działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług informatycznych;

‒ 1 lipca 2022 r. zamierza Pan zameldować się oraz wynająć mieszkanie na terenie Republiki Czeskiej, gdzie będzie Pan stale zamieszkiwał wraz ze swoją małżonką;

‒ w wynajmowanym mieszkaniu będzie Pan opłacać media takie jak: prąd, gaz, woda, Internet;

‒ planuje Pan również otworzyć konto w czeskim banku oraz zarejestrować samochód na terenie Republiki Czeskiej;

‒ nie posiada żadnych innych ruchomości (oprócz samochodu) podlegających obowiązkowi rejestracji;

‒ nie będzie Pan przebywał na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej powyżej 183 dni w roku podatkowym;

‒ przed przeprowadzką do Republiki Czeskiej zamierza Pan wyrejestrować działalność w Polsce oraz zarejestrować ją w Republice Czeskiej;

‒ posiada Pan w Polsce działkę budowlaną, którą nabył Pan w celu lokaty kapitału, jednakże nie będzie Pan jej wykorzystywał do działalności gospodarczej ani w żaden inny sposób nie będzie czerpać z niej korzyści,

‒ nie planuje Pan realizować na działce jakichkolwiek inwestycji budowlanych;

‒ nie posiada Pan innych nieruchomości;

‒ zamierza wynająć mieszkanie w Republice Czeskiej 1 lipca 2022 roku.

‒ nie ma Pan dzieci;

‒ zamierza Pan przenieść swoje centrum interesów życiowych na terytorium Republiki Czeskiej;

‒ od momentu przeprowadzki będzie posiadał Pan stałe miejsce zamieszkania na terytorium Republiki Czeskiej;

‒ od momentu przeprowadzki będzie Pan mieszkał i pracował na terytorium Republiki Czeskiej;

‒ wraz z Panem będzie mieszkała Pana żona;

‒ zamierza Pan korzystać w Republice Czeskiej z ośrodków kultury jak np. kino, teatr oraz zostać objęty tam opieką medyczną;

‒ z Polską będzie Pana łączyć dalsza rodzina oraz nieruchomość budowlana, której jest Pan właścicielem, a której nie zamierza Pan wykorzystywać do działalności gospodarczej ani osiągać z niej żadnych dochodów;

‒ od daty przeprowadzki to w Republice Czeskiej będzie znajdowało się centrum Pana interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych);

‒ od daty przeprowadzki to w Republice Czeskiej będzie posiadał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych zgodnie z wewnętrznym prawem tego kraju;

‒ od daty rejestracji działalności to w Republice Czeskiej kraju będzie siedziba Pana firmy. Przy czym podkreślił Pan, że zamierza zarejestrować działalność na terenie Czech niezwłocznie po dokonaniu przeprowadzki;

‒ za nabywane w ramach działalności gospodarczej towary i usługi będzie Pan płacił z konta bankowego, które otworzy w czeskim banku po przeprowadzce;

‒ wynagrodzenie za pracę również będzie przelewane na konto prowadzone w banku prowadzącym działalność w Czechach.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące uregulowania prawne stwierdzić należy, że od momentu przeprowadzenia do Republiki Czeskiej – w związku z przeniesieniem tam ośrodka interesów życiowych – będzie Pan podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wyłącznie od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do treści art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

5. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

6. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

6a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

7. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

8. niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da.

Z przepisów tych płynie wniosek, że uzyskiwanie dochodów w Polsce za pośrednictwem zakładu zagranicznego przedsiębiorcy, prowadzi do powstania źródła przychodów w Polsce, które powinny być opodatkowane w Polsce.

Tak samo do powstania źródła przychodów w Polsce, które powinny być opodatkowane w Polsce prowadzi m.in. uzyskiwanie dochodów z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Przy czym, w świetle art. 3 ust. 2d ww. ustawy:

za dochody (przychody), o których mowa w ust. 2b pkt 7, uważa się przychody wymienione w art. 29 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 2b pkt 1–6.

Stosownie natomiast art. 29 ust. 1, o którym mowa powyżej:

Podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów:

1. z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu;

2. z opłat za usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania za granicą, a organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu;

3. z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 10% przychodów;

4. uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 10% przychodów;

5. z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Z zaprezentowanych przez Pana okoliczności wynika, że:

‒ w drugiej połowie roku 2022 roku zamierza Pan zarejestrować i prowadzić na terenie Republiki Czeskiej działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług informatycznych;

‒ działalność będzie wykonywana na terenie Republiki Czeskiej – zdalnie za pomocą komputera z miejsca zamieszkania lub w ramach pracy w przestrzeni coworkingowej (także w Czechach);

‒ przed przeprowadzką do Republiki Czeskiej zamierza Pan wyrejestrować działalność w Polsce oraz zarejestrować ją w Republice Czeskiej;

‒ przynajmniej w początkowym okresie po przeprowadzce za granicę będzie Pan świadczyć usługi programistyczne wyłącznie na rzecz wspomnianego kontrahenta z Polski;

‒ w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym nie zajdą okoliczności, polegające na tym, że Pana działalność gospodarcza realizowana przez Pana przedsiębiorstwo w Republice Czeskiej na rzecz polskiego kontrahenta będzie trwała na terytorium Polski przez okres lub okresy przekraczające łącznie sześć miesięcy w jakimkolwiek dwunastomiesięcznym okresie;

‒ w związku z przeniesieniem działalności Wnioskodawcy do Republiki Czeskiej zawarta zostanie z polskim kontrahentem nowa umowa.

Zgodnie z definicją zagranicznego zakładu zawartą art. 5a pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcie to oznacza:

a) stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający miejsce zamieszkania na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,

b) plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający miejsce zamieszkania na terytorium innego państwa,

c) osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje

‒ chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej.

Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku, gdy właściwa umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Polska, nie stanowi inaczej.

W analizowanym zdarzeniu, siedziba Pana przedsiębiorstwa będzie znajdowała się na terytorium Republiki Czeskiej, dlatego też analiza czy posiada Pan zakład w Polsce powinna zostać przeprowadzona także na gruncie postanowień umowy z dnia 13 września 2011 r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 tej umowy:

Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność gospodarczą w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Jednocześnie z ust. 7 tego artykułu wynika, że:

Jeżeli zyski zawierają dochody, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej Umowy, to postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia niniejszego artykułu.

Z uwagi na rodzaj świadczonych przez Pana usług należy więc także odnieść się do treści art. 12 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, który stanowi, że:

1. Należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

2. Jednakże, takie należności mogą być również opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do należności ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 10 procent kwoty należności licencyjnych brutto.

3. Określenie "należności licencyjne" użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane w związku z korzystaniem lub prawem do korzystania z wszelkich praw autorskich, filmów lub taśm transmitowanych w radiu lub telewizji, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego a także urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje związane z doświadczeniem zawodowym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

4. Postanowienia ustępów 1 i 2 nie mają zastosowania, jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych, mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą należności licencyjne, działalność gospodarczą poprzez zakład w nim położony, a prawa lub majątek, z tytułu których wypłacane są należności licencyjne faktycznie wiążą się z działalnością tego zakładu. W takim przypadku stosuje się postanowienia artykułu 7.

5. Uważa się, że należności licencyjne powstają w Umawiającym się Państwie, jeśli osoba je wypłacająca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Państwie. Jeżeli jednak osoba wypłacająca należności licencyjne, bez względu na to, czy ma ona w Umawiającym się Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę, posiada w Umawiającym się Państwie zakład, w związku z którym powstał obowiązek wypłaty należności licencyjnych i zapłata tych należności jest pokrywana przez ten zakład, wówczas uważa się, że należności licencyjne powstają w tym Państwie, w którym zakład jest położony.

6. Jeżeli w wyniku szczególnych powiązań między osobą wypłacającą należności licencyjne a osobą do nich uprawnioną lub powiązań między tymi osobami a osobą trzecią, kwota należności licencyjnych, płacona za korzystanie, prawo lub informację, przekracza z jakiegokolwiek powodu kwotę, którą osoba wypłacająca należności i osoba uprawniona uzgodniłyby bez tych powiązań, wówczas postanowienia niniejszego artykułu stosuje się tylko do tej ostatniej wymienionej kwoty. W takim przypadku nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu zgodnie z prawem każdego Umawiającego się Państwa, z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej Umowy.

W złożonym wniosku nie wskazał Pan jednakże, że będzie Pan otrzymywał należności licencyjne. Tym samym w niniejszej interpretacji nie poddano analizie przytoczonego art. 12 umowy o unikaniu podwójnego.

Wracając natomiast do zysków przedsiębiorstwa należy się odnieść do treści art. 5 ust. 1 umowy:

W rozumieniu niniejszej Umowy określenie "zakład" oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność gospodarcza przedsiębiorstwa.

Zgodnie z ust. 2 tego artykułu:

Określenie "zakład" obejmuje w szczególności:

a) siedzibę zarządu;

b) filię;

c) biuro;

d) fabrykę;

e) warsztat, oraz

f) kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom lub każde inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.

Art. 5 ust. 3 umowy stanowi natomiast, że:

Określenie "zakład" ponadto obejmuje:

a) plac budowy lub prace konstrukcyjne, montażowe lub instalacyjne, oraz czynności nadzorcze z nimi związane, ale tylko wówczas, gdy taki plac budowy, prace lub czynności trwają dłużej niż dwanaście miesięcy;

b) świadczenie usług, włączając usługi doradcze lub menedżerskie, przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa lub przez pracowników lub inny personel zaangażowany w tym celu przez przedsiębiorstwo, ale tylko wówczas, gdy działalność o takim charakterze trwa na terytorium drugiego Umawiającego się Państwa przez okres lub okresy przekraczające łącznie sześć miesięcy w jakimkolwiek dwunastomiesięcznym okresie.

Tym samym, umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje pojęcie tzw. stałego zakładu usługowego uzależniając jego istnienie także od spełnienia przesłanki w postaci aktywności przez okres lub okresy przekraczające łącznie sześć miesięcy w jakimkolwiek dwunastomiesięcznym okresie. Skoro zaś – jak wynika z przedstawionego opisu – takiej aktywności usługodawcy brak jest na terytorium Polski i jednocześnie z przedstawionego opisu nie wynika, że Pana działalność gospodarcza prowadzona jest całkowicie lub częściowo przez stałą placówkę, to nie można uznać, że w związku z wykonywaniem przez Pana usług powstanie przychód (dochód) z tytułu działalności gospodarczej na terytorium Polski w związku z powstaniem zakładu.

Końcowo wskazać należy, że zarówno Polska, jak i Czechy notyfikowały ww. Konwencję polsko-czeską do objęcia Konwencją wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1369). Dniem wejścia w życie postanowień Konwencji MLI dla Polski jest dzień 1 lipca 2018 r., natomiast dla Czech dzień 1 września 2020 r. Niniejsze pozostaje jednakże bez wpływu na rozstrzygnięcie w sprawie.

Tym samym Pana stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Informacje dodatkowe

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie wydania interpretacji.

Wskazuję ponadto, że powołane w treści wniosku: interpretacja indywidualna oraz orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości niniejszej kwestii. Nie negując tych rozstrzygnięć, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację. Co więcej, rozstrzygnięcia w nich dokonane nie są rozbieżne z niniejszym rozstrzygnięciem.

Podkreślam też, że ta interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach przedstawionego przez Pana zdarzenia przyszłego w zakresie postawionego przez Pana pytania.

Organ interpretacyjny nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu zdarzenia przyszłego. Postępowanie w sprawie wydawania interpretacji indywidualnych, z uwagi na przedmiot i charakter wydawanych w jego toku rozstrzygnięć, jest bowiem postępowaniem szczególnym, odrębnym, do którego nie mają bezpośredniego zastosowania inne (poza wskazanymi w ustawie) przepisy Ordynacji podatkowej, w szczególności nie jest postępowaniem dowodowym, które może być prowadzone w toku kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej, czy postępowania podatkowego lub czynności sprawdzających. Organ wydający interpretację indywidualną nie może więc zbadać w sensie merytorycznym „sprawy podatkowej” wynikającej z przytoczonego we wniosku zdarzenia lecz jedynie pozytywnie lub negatywnie ocenić, z przytoczeniem przepisów prawa podatkowego, czy stanowisko pytającego zawarte we wniosku odnoszące się do regulacji przepisów materialnego prawa podatkowego jest słuszne i znajduje oparcie w okolicznościach przedstawionego zdarzenia. Organ wydający interpretację przepisów prawa podatkowego nie może przy tym prowadzić postępowania ani podejmować rozstrzygnięć zastrzeżonych dla innego trybu orzekania, w tym w postępowaniu kontrolnym czy podatkowym prowadzonym w oparciu o konkretną dokumentację. Dokonując interpretacji indywidualnej organ interpretacyjny przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒ Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).