Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 stycznia 2022 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązku wykazania dochodów zagranicznych w składanym zeznaniu podatkowym. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z dnia 27 marca 2022 r. (data wpływu). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Pana wniosek dotyczy rozliczenia rocznego za rok 2021. Razem z żoną pracował Pan w Wielkiej Brytanii przez okres 15 lat. Nie byliście Państwo związani z Polską. Nie mieliście żadnych interesów życiowych w Polsce. Wróciliście Państwo do Polski na koniec czerwca 2021. W przesłanym uzupełnieniu wyjaśnił Pan, że pragnie się dowiedzieć czy powinien się rozliczyć z zarobków uzyskanych od stycznia do czerwca 2021 r. w Wielkiej Brytanii. Od 2005 r. był Pan rezydentem podatkowym w Wielkiej Brytanii. Do czerwca 2021 r. pracował Pan i mieszkał w Wielkiej Brytanii. Do Polski powrócił Pan 12 czerwca 2021 r. Przed dniem powrotu do Polski miał Pan stałe miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii. Przed dniem powrotu nie miał Pan w Polsce żadnych nieruchomości i inwestycji, żadnych kredytów, konto bankowe złożył Pan dopiero w maju 2021 r. przez internet. Cała Pana rodzina, tj. żona i dzieci mieszkały z Panem w Wielkiej Brytanii. Do Polski przyjeżdżał Pan na 2-tygodniowe wakacje do rodziców. Przed powrotem do Polski centrum Pana interesów osobistych i gospodarczych znajdowało się w Wielkiej Brytanii, gdzie również umiejscowiona była Pana aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska. Po powrocie do Polski Pana stałe miejsce zamieszkania znajduje się w Polsce, gdzie ma Pan również centrum interesów osobistych i gospodarczych (centrum interesów życiowych). Od powrotu, w Polsce umiejscowiona jest Pana aktywność społeczna, polityczna, kulturalna i obywatelska, w Polsce też Pan zazwyczaj przebywa. W okresie od stycznia do czerwca 2021 r. nie uzyskiwał Pan żadnych dochodów w Polsce. W tym okresie uzyskiwał Pan dochody z pracy wykonywanej na terytorium Wielkiej Brytanii. Wynagrodzenie było wypłacane przez pracodawcę który ma siedzibę i adres zamieszkania w tym kraju.

Pytanie

Czy powinien się Pan rozliczać z przychodów uzyskanych w Wielkiej Brytanii w 2021 r.?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, do momentu powrotu do Polski angielskie dochody nie podlegały opodatkowaniu w Polsce, ponieważ podatek dochodowy opłacał Pan w miejscu zamieszkania, tj. w Wielkiej Brytanii, gdzie był Pan rezydentem.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl natomiast art. 4a ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 250 poz. 1840 ze zm.):

w rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem art. 4 ww. Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Przy tym wskazać należy, iż według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Z opisu zdarzenia wynika, że Pana wniosek dotyczy rozliczenia rocznego za rok 2021. Razem z żoną pracował Pan w Wielkiej Brytanii przez okres 15 lat. Nie byliście Państwo związani z Polską. Nie mieliście żadnych interesów życiowych w Polsce. Wróciliście Państwo do Polski na koniec czerwca 2021. W przesłanym uzupełnieniu wyjaśnił Pan, że pragnie się dowiedzieć czy powinien się rozliczyć z zarobków uzyskanych od stycznia do czerwca 2021 r. w Wielkiej Brytanii. Od 2005 r. był Pan rezydentem podatkowym w Wielkiej Brytanii. Do czerwca 2021 r. pracował Pan i mieszkał w Wielkiej Brytanii. Do Polski powrócił Pan 12 czerwca 2021 r. Przed dniem powrotu do Polski miał Pan stałe miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii. Przed dniem powrotu nie miał Pan w Polsce żadnych nieruchomości i inwestycji, żadnych kredytów, konto bankowe złożył Pan dopiero w maju 2021 r. przez internet. Cała Pana rodzina, tj. żona i dzieci mieszkały z Panem w Wielkiej Brytanii. Do Polski przyjeżdżał Pan na 2-tygodniowe wakacje do rodziców. Przed powrotem do Polski centrum Pana interesów osobistych i gospodarczych znajdowało się w Wielkiej Brytanii, gdzie również umiejscowiona była Pana aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska. Po powrocie do Polski Pana stałe miejsce zamieszkania znajduje się w Polsce, gdzie ma Pan również centrum interesów osobistych i gospodarczych (centrum interesów życiowych). Od powrotu, w Polsce umiejscowiona jest Pana aktywność społeczna, polityczna, kulturalna i obywatelska, w Polsce też Pan zazwyczaj przebywa. W okresie od stycznia do czerwca 2021 r. nie uzyskiwał Pan żadnych dochodów w Polsce. W tym okresie uzyskiwał Pan dochody z pracy wykonywanej na terytorium Wielkiej Brytanii. Wynagrodzenie było wypłacane przez pracodawcę który ma siedzibę i adres zamieszkania w tym kraju.

Mając zatem na uwadze, że od 2005 r. mieszkał Pan w Wielkiej Brytanii, gdzie zamieszkiwała również Pana żona i dzieci, i gdzie posiadał Pan centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych), uznać należy, że w 2021 r. - do momentu powrotu wraz rodziną do Polski – nie posiadał Pan miejsca zamieszkania dla celów podatkowych na terenie Polski. W konsekwencji - do momentu powrotu wraz rodziną - w Polsce podlegał Pan ograniczonemu obowiązkowi podatkowi, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wyłącznie od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Natomiast w związku z powrotem w dniu 12 czerwca 2021 r. wraz z rodziną na stałe do Polski, gdzie od momentu powrotu znajduje się centrum Pana interesów osobistych i gospodarczych, uznać należy, że po przeniesieniu miejsca zamieszkania do Polski podlega Pan w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że od momentu powrotu podlega Pan w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.

W konsekwencji przychody uzyskane z pracy wykonywanej w Wielkiej Brytanii w okresie od 1 stycznia 2021 r. do dnia powrotu do Polski, tj. do dnia 12 czerwca 2021 r. nie podlegały opodatkowaniu w Polsce, co oznacza, że nie powinien ich Pan wykazywać w zeznaniu podatkowym w Polsce.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; (dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).