Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 stycznia 2022 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 4 kwietnia 2022 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą. W ramach swojej działalności, na rzecz podmiotów trzecich świadczył, świadczy i będzie świadczyć usługi programistyczne, w tym:

‒ projektowanie i tworzenie programów sterujących (`(...)`);

‒ twórcze rozwijanie/optymalizowanie istniejących programów na (`(...)`);

‒ tworzenie wizualizacji procesów przemysłowych na (`(...)`);

‒ projektowanie systemów automatyki oraz wykonywanie schematów elektrycznych i dokumentacji projektowej;

‒ serwis programistyczny, elektryczny oraz konsultacje.

Realizacja ww. usług programistycznych dzieli się na trzy kategorie:

1. Główna działalność - Wnioskodawca otrzymuje zlecenie na stworzenie konkretnego projektu. W oparciu o uzyskane wytyczne klienta (opis funkcjonalny, dokumentacje techniczną, założenia itd.) Wnioskodawca tworzy m.in. programy do (`(...)`)). Zakończenie procesu tworzenia oprogramowania polega na jego właściwym wdrożeniu przez Wnioskodawcę. W tym celu Wnioskodawca udaje się do miejsca wskazanego przez kontrahenta. Przykładowo jest to miejsce, gdzie kontrahent posiada linie przemysłową, czy panele operatorskie, do których Wnioskodawca zobowiązał się stworzyć oprogramowanie. Nierozłącznym elementem tworzenia tego oprogramowania jest także sporządzenie dokumentacji technicznej.

2. Serwis u klienta - Wnioskodawca otrzymuje zlecenie dotyczące rozwoju lub optymalizacji oprogramowania kontrahenta. Pod pojęciami rozwijania i optymalizacji oprogramowania należy rozumieć podejmowanie przez Wnioskodawcę czynności zmierzających do poprawy lub poszerzenia użyteczności albo funkcjonalności dotychczas zastanego oprogramowania poprzez dopełnienie go o nowe komponenty (np. nowy kod źródłowy), co w istocie stanowi stworzenia nowego oprogramowania. Innymi słowy, jest to uzupełnienie istniejącego oprogramowania o nowe, zintegrowane z nim oprogramowanie. Wnioskodawca rozwija/optymalizuje oprogramowanie kontrahenta analogicznie do usług opisanych w punkcie pierwszym.

3. Zdalna pomoc - Wnioskodawca zdalnie świadczy usługi doradcze na rzecz swoich kontrahentów. Zazwyczaj odnosi się to do problemów natury technicznej, co do których Wnioskodawca stara się znaleźć rozwiązanie. Nie wpisuje się to jednak w proces tworzenia oprogramowania, więc nie jest objęte zakresem wniosku.

W praktyce praca Wnioskodawcy sprowadza się do opracowywania i wytwarzania kodu przy użyciu języków programowania i wykorzystania narzędzi cyfrowych, przykładowo takich jak (`(...)`). Usługi te nie stanowią rutynowych ani okresowych zmian wprowadzanych do oprogramowania, gdyż każdorazowo ma miejsce wytworzenie nowych utworów, a Wnioskodawca ponosi ryzyko związane ze swoją twórczością.

Produkty pracy Wnioskodawcy w zależności od rodzaju zlecenia stanowią:

‒ program na (`(...)`),

‒ program na (`(...)`),

‒ schematy elektryczne i dokumentacja techniczna dla powyższych.

Wnioskodawca w toku realizacji ww. usług programistycznych zdobywa, poszerza i łączy w drodze własnych doświadczeń lub testów umiejętności oraz interdyscyplinarne zasoby wiedzy dotyczące nauk podstawowych (matematyka, statystyka), jak i stosowanych (informatyka), w tym w zakresie narzędzi informatycznych, bądź oprogramowania, aby móc tę wiedzę i umiejętności w swojej działalności.

Pracą nad projektami oprogramowania Wnioskodawca zajmuje się osobiście, bądź współpracując z innymi specjalistami, jednak wówczas jego praca jest samodzielna. Stara się stosować kreatywne pomysły i nowatorskie rozwiązania, w wyniku których powstaje innowacyjna technologia. Czynności związane z realizowaniem usług programistycznych Wnioskodawca konsekwentnie planuje, a następnie realizuje w sposób systematyczny, przy użyciu obranej metodologii pracy.

Wnioskodawca komercjalizuje oprogramowanie, które powstało w ramach świadczonych przez niego usług programistycznych, przekazując odpłatnie całość autorskich praw majątkowych. W ramach zawieranych umów przenosi na rzecz kontrahentów całość majątkowych praw autorskich do programów komputerowych na wskazanych w umowie polach eksploatacji. Z tego tytułu uzyskuje wynagrodzenie w umownie ustalonej wysokości.

Wnioskodawca świadcząc opisane usługi, ponosi następujące wydatki:

1. zakup sprzętu elektronicznego, tj. komputery i części do niego przeznaczone;

2. opłaty za dostęp do narzędzi cyfrowych, tj. chmury obliczeniowe, serwery, odrębne oprogramowanie;

3. opłaty za dostęp do usług telekomunikacyjnych, tj. abonament za Internet i telefoniczny;

4. zakup źródeł wykorzystywanej wiedzy, tj. książki, szkolenia, poradniki;

5. koszty podróży do kontrahenta, tj. usługi transportowe, nocleg w hotelu.

Wnioskodawca podkreśla, że wskazał wydatki już poniesione oraz takie, które w przyszłości zamierza ponieść na wytwarzane oprogramowanie. To czy dany wydatek zostanie faktycznie poniesiony w przyszłości zależy od wymagań stawianych w danym projekcie. Przy czym Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych ani praw autorskich od innych podmiotów.

Oprócz tego Wnioskodawca ponosi tradycyjne koszty związane z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą, w tym usługi księgowe, czy leasing. Koszty te bezpośrednio nie dotyczą wytwarzanego oprogramowania i autorskich praw majątkowych z tym związanych.

W związku z tak przedstawionym opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), Wnioskodawca zamierza w rocznych zeznaniach podatkowych dla podatku dochodowego od osób fizycznych, składanych począwszy od 2019 roku przez lata kolejne, korzystać z przepisów dotyczących ulgi IP BOX, zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy z dn. 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U.2021.1128) - dalej „ustawa o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)”, stosując 5% stawkę opodatkowania do dochodów uzyskiwanych ze świadczenia usług programistycznych.

Uzupełnienie wniosku

Wnioskodawca posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium RP w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 1a ustawy o PIT.

Przedstawiona we wniosku działalność Wnioskodawcy:

a. jest systematycznie wykonywaną działalnością twórczą,

b. nie obejmuje badań naukowych,

c. obejmuje prace rozwojowe rozumiane jako nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter.

W tym zakresie:

‒ Wnioskodawca w stanie niezmiennym prowadzi prace rozwojowe od 1 stycznia 2019 r., których przedmiot polega na stworzeniu oprogramowania w toku czynności opisanych we wniosku,

‒ prace rozwojowe zostały/zostaną zakończone pozytywnym wynikiem. Wynikiem było/jest stworzenie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Mają one zawsze formę oprogramowania napisanego w języku programistycznym. Wnioskodawca wykorzysta te wyniki jako produkt będący składową usługi programistycznej świadczonej na rzecz Zleceniodawcy. Wnioskodawca wykorzystuje te wyniki we wszystkich efektach swojej pracy,

‒ w wyniku prac rozwojowych Wnioskodawca zaprojektował i stworzył nowy, zmieniony lub ulepszony produkt, proces lub usługę,

‒ Wnioskodawca zawsze oferuje usługi będące efektem prac rozwojowych. Ww. produkty, procesy lub usługi mają nowy, bardziej innowacyjny, ulepszony charakter, nie są wynikiem działalności obejmującej wprowadzanie rutynowych i okresowych zmian do tych produktów, procesów lub usług,

‒ w przypadku braku prowadzenia takich prac Wnioskodawca nie jest w stanie stworzyć oprogramowania, tym samym nie mógłby on wykonać swojego zobowiązania wynikającego z umowy o świadczenie usług programistycznych.

Efekty pracy Wnioskodawcy stanowi oprogramowanie, które podlega ochronie prawnoautorskiej na podstawie art. 74 u.p.a.p.p. oraz zawsze rzeczywiście odznacza się oryginalnym, twórczym charakterem i są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej. Nie mają przy tym charakteru powtarzalnego, nie są jedynie techniczną realizacją szczegółowych projektów kontrahentów.

Dzieła będące efektem świadczonych usług programistycznych zawszę są odrębnymi programami komputerowymi, które podlegają ochronie prawnoautorskiej na podstawie art. 74 u.p.a.p.p. i Wnioskodawcy jako twórcy zawsze przysługują osobiste i majątkowe prawa autorskie do tych programów komputerowych.

Jak wskazano, w przypadku braku prowadzenia prac rozwojowych Wnioskodawca nie jest w stanie stworzyć oprogramowania, tym samym nie mógłby on wykonać swojego zobowiązania wynikającego z umowy o świadczenie usług programistycznych. Zatem zawsze tworzenie programów komputerowych wiąże się z samodzielnym, odrębnym podejmowaniem prac rozwojowych w rozumieniu Prawa o szkolnictwie wyższym i nauce.

Programy komputerowe, do których majątkowe prawa autorskie Wnioskodawca przenosi na kontrahentów zawsze są efektem prac rozwojowych w rozumieniu Prawa o szkolnictwie wyższym i nauce.

Jak wskazano w treści wniosku, pod pojęciami rozwijania i optymalizacji oprogramowania należy rozumieć podejmowanie przez Wnioskodawcę czynności zmierzających do poprawy lub poszerzenia użyteczności albo funkcjonalności dotychczas zastanego oprogramowania poprzez dopełnienie go o nowe komponenty (np. nowy kod źródłowy), co w istocie stanowi stworzenia nowego oprogramowania. Innymi słowy, jest to uzupełnienie istniejącego oprogramowania o nowe, zintegrowane z nim oprogramowanie. W związku z tym, w efekcie rozwijania i optymalizowania powstają odrębne programy komputerowe podlegające ochronie na podstawie art. 74 u.p.a.p.p.

Sposób „przeniesienia” każdego z majątkowych praw autorskich do programu komputerowego następuje zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 ww. ustawy.

Działania skupiające się na rozwijaniu i optymalizowaniu istniejących programów komputerowych nie mają charakteru rutynowych i okresowych zmian.

Zgodnie z zawieranymi umowami Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie wyłącznie za przeniesienie autorskich praw majątkowych do stworzonych dzieł – programów komputerowych. Wysokość wynagrodzenia za przeniesione na Zamawiającego prawa autorskiego do dzieł jest każdorazowo wyceniona indywidualnie w zależności od specyfikacji i wytycznych dzieła.

Wnioskodawca prowadzi ewidencję księgową w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Od momentu poniesienia pierwszego z kosztów na prowadzoną działalność Wnioskodawca na bieżąco prowadzi dodatkową ewidencję rachunkową sporządzoną techniką komputerową w postaci arkusza kalkulacyjnego, obejmujące comiesięczne zastawienie dokumentów. Ewidencja ta zawiera przychody i poniesione wydatki w ramach poszczególnych projektów tworzenia oprogramowania na koniec danego miesięcznego okresu. W przypadku gdy w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca osiąga przychody ze świadczenia usług innych niż opisane usługi programistyczne, koszty przyporządkowane są do przychodu, na który miały bezpośredni wpływ. Jeśli alokacja konkretnego kosztu nie jest możliwa, koszty te rozliczane są na wszystkie osiągnięcie przychody w danym miesiącu, poprzez zastosowanie proporcji przychodowej. Na podstawie tego Wnioskodawca na koniec każdego miesięcznego okresu rozliczeniowego ustala dochód przypadający na każdy projekt tworzenia oprogramowania, a także iloczyn tego dochodu oraz wskaźnika obliczonego według wzoru zawartego w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, w którym uwzględnia wartość wypunktowanych wyżej wydatków na działalność gospodarczą, co uznaje za „potencjalnie kwalifikowane dochody” ze świadczenia opisanych usług programistycznych.

Wnioskodawca musi ponosić wydatki pod postacią kosztów podróży celem realizacji opisanych czynności, zakupu sprzętu elektronicznego, który powinien być wymieniany cyklicznie, aby zapewniać najwydajniejszą i sprawną pracę nad realizowanymi projektami. Wnioskodawca ponosi również wydatki na narzędzia informatyczne niezbędne do tworzenia i przetwarzania oprogramowania. Przy czym Wnioskodawca nie mógłby prowadzić tego rodzaju działalności bez dostępu do podstawowych usług telekomunikacyjnych, na które składa się dostęp do sieci internetowej i telefonicznej. Ponadto, warunkiem sine qua non wytarzania oprogramowania jest posługiwanie się specjalistyczną wiedzą, którą Wnioskodawca pozyskuje z książek, szkoleń i poradników.

Zgodnie z zawieranymi umowami Wnioskodawca osobiście ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywanie czynności.

Wnioskodawca realizuje opisaną działalność w sposób samodzielny, jako niezależny przedsiębiorca, jednocześnie przestrzegając postanowień umów z kontrahentami. Oznacza to, że Wnioskodawca nie podlega żadnemu kierownictwu i posiada pełną swobodę w trakcie wykonywania swoich usług, wobec których wyłącznie w celu zapewnienia ich efektywnego wykonania, w umowach może zobowiązywać się je wykonywać w miejscach kluczowych ze względu na właściwości gospodarcze swoje i kontrahenta. Wnioskodawca jako wykonujący te czynności ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością.

Pytania

1. Czy przedstawiona we wniosku działalność Wnioskodawcy (całość działalności gospodarczej w zakresie prac programistycznych odbywających się na opisanych we wniosku zasadach) stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT?

2. Czy autorskie prawa majątkowe do dzieł wytworzonych przez Wnioskodawcę w ramach przedstawionej we wniosku działalności stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT?

3. Czy dochód Wnioskodawcy pochodzący z realizacji usług objętych wnioskiem jest dochodem określonym art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT?

4. Czy wypunktowane we wniosku koszty są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania nr 1 – przedstawiona we wniosku działalność stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, działalność badawczo-rozwojowa (B+R) rozumiana jest jako działalność twórcza obejmująca badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowana w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W odniesieniu do definicji pojęć "prac naukowych" oraz "prac rozwojowych", zgodnie z art. 5a pkt 39 i 40 ustawy o PIT, ustawodawca odsyła do definicji zawartych w ustawie z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U.2021.478) - dalej "p.s.w.n.".

Art. 4 ust. 2 p.s.w.n. stanowi, że badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednio zastosowanie komercyjne;

2. badania aplikacyjne rozumiane jako mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Z kolei w myśl art. 4 ust. 3 p.s.w.n., prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystanie dostępnej aktualnej wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Warto zauważyć, że dla spełnienia definicji działalności B+R nie jest konieczne, aby działalność spełniała jednocześnie przesłanki badań naukowych i prac rozwojowych. Na podstawie przytoczonego przepisu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, by mówić o działalności B+R niezbędne jest realizowanie badań naukowych lub prac rozwojowych.

Jak wskazano, czynności wykonywane przez Wnioskodawcę są podejmowane w sposób systematyczny, gdyż są planowane, uporządkowane i wykonywane metodycznie. Wnioskodawca świadcząc usługi programistyczne nabywa, kształtuje i łączy w drodze własnych doświadczeń lub testów umiejętności oraz wiedzę dotyczącą nauk podstawowych (matematyka, statystyka), jak i stosowanych (informatyka), w tym w zakresie narzędzi informatycznych, bądź oprogramowania, aby móc tę wiedzę i umiejętności wykorzystać do tworzenia nowego oprogramowana. Nie jest to zarazem działalność obejmująca rutynowe i okresowe zmiany, gdyż Wnioskodawca każdorazowo jest twórcą nowych utworów oraz stale ponosi ryzyko związane z swoją działalnością wytwórczą. Zgodnie z doktryną naukową i orzecznictwem wkład twórczy jest przeciwieństwem rutynowości. Zatem działalność Wnioskodawcy jest systematyczna oraz kreatywna, a jej rezultatem jest zindywidualizowane, posiadające cechy innowacyjności i oryginalności oprogramowanie.

Konfrontacja przytoczonego stanu rzeczy z definicją legalną działalności B+R, prowadzi do konkluzji iż działalność Wnioskodawcy stanowi działalność B+R.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania nr 2 – autorskie prawa majątkowe do wytworzonych przez niego dzieł stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualnej w myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej (kwalifikowanymi IP) są:

1. patent,

2. prawo ochronne na wzór użytkowy,

3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dn. 26 czerwca 2003 r. O ochronie prawnej odmian roślin (Dz.U.2021.2013),

7. autorskie prawo do programu komputerowego

‒ podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest RP, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest UE, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności B+R.

Na wstępie warto zwrócić uwagę, że w przepisach podatkowych i pozapodatkowych nie znajduje się definicja legalna terminu "program komputerowy". Jak stanowi art. 1 ust. 2 pkt 1 u.p.a.p.p, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci niezależnie od wartości przeznaczania i sposobu wyrażania (utwór). Z kolei art. 1 ust. 2 pkt 1 u.p.a.p.p. wskazuje, że w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

Art. 74 u.p.a.p.p. kwalifikuje programy komputerowe jako utwory będące przedmiotem jego ochrony i to już z momentem ich wytworzenia, bez konieczności spełnienia jakichkolwiek wymogów formalnych.

Wnioskodawca w toku realizacji usług programistycznych opracowuje oraz wytwarza przy użyciu języków programowania i narzędzi cyfrowych dzieła będące oprogramowaniem, bowiem zgodnie z definicją Słownika Języka Polskiego PWN "oprogramowanie" stanowi zbiór programów wprowadzonych do komputera, a pojęcie „program” definiuje się jako ciąg instrukcji napisanych w języku komputera. Nadto, z Objaśnień podatkowych z dn. 15 lipca 2019 r. ws. IP BOX wynika, iż pojęcie "program komputerowy" nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko, a uwzględnienie prawa autorskiego do programu komputerowego w szerokim rozumieniu (funkcjonalnym), jako oprogramowanie w katalogu kwalifikowanych IP jest prawidłowe.

Co więcej, produkty pracy, tj. dokumentacja techniczna czy schematy elektryczne także stanowią utwory podlegające art. 74 u.p.a.p.p., gdyż stanowią one nieodzowną część tworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania, a w świetle art. 1 ust. 2 pkt 1 u.p.a.p.p. programy komputerowe mogą być wyrażone słowem symbolami matematycznymi, znakami graficznymi. Jednocześnie, zgodnie z Objaśnieniami podatkowymi ws. IP BOX, pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko, w szczególności obejmując interfejs, gdy ten spełnia warunek interoperacyjności programu komputerowego z oprogramowaniem i sprzętem komputerowym, co musi być ustalone w każdym przypadku oddzielnie na podstawie rzeczywistych ustaleń, a nie tylko formalnych postanowień, na przykład umownych. Holistycznie i funkcjonalnie program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informatycznych konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs, a także tezami znajdującymi się w doktrynie naukowej, jak i w orzecznictwie, stanowiącymi iż:

a. materiały są traktowane jako jeden ze sposób wyrażenia programu komputerowego, pod warunkiem, że są szczegółowe w stopniu umożliwiającym postępującemu rutynowo programiście „zakodować" je do postaci kodu źródłowego, bądź przeprowadzić tę operację za pomocą odpowiedniego oprogramowania (A. Michalak red. Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Komentarz, Warszawa 2019 - art. 74),

b. nie ma znaczenia jaki kształt, bądź formułę przybiorą w konkretnym przypadku przygotowane materiały projektowe, przykładowo mogą to być odręczne notatki, wydruk, dokumentacja techniczna, wytwórcza, bądź użytkowa (wyr. SA w Łodzi z dn. 4 lutego 2010 r., I ACa 912/09, niepubl.: wyr. SA w Łodzi z dn. 27 lutego 2013 r., I ACa 1157/12).

W związku z powyższym, kierując się szeroką definicją terminu "program komputerowy", jak i wyrażonym w Objaśnieniach podatkowych ws. IP BOX stanowiskiem Ministra Finansów, Wnioskodawca twierdzi, iż w wyniku świadczonych przez niego usług programistycznych dochodzi do następujących:

a. powstają programy komputerowe, które są rezultatem jego twórczej i indywidualnej działalności intelektualnej, co sprawia że należy kwalifikować je jako utwór w myśl art. 1 ust. 1 -2 pkt 1 u.p.a.p.p. i podlegają ochronie prawnej jak utwory literackie na podstawie art. 74 u.p.a.p.p.,

b. są twórczo rozwijane i ulepszane programy komputerowe w taki sposób, że powstają nowe utwory w rozumieniu art. 1 ust. 1-2 u.p.a.p.p. Rozumiany w ten sposób utwór będący programem komputerowym wiąże się z nowym prawem własności intelektualnej, także podlegającym ochronie prawnej na podstawie art. 74 u.p.a.p.p.

Autorskie prawo do programu komputerowego zostało natomiast wymienione w katalogu kwalifikowanych praw własności intelektualnej (vide art. 30ca ust. 1 pkt 7 ustawy o PIT). Argumentacja dotycząca wytworzenia w ramach działalności B+R została przedstawiona w stanowisku do pytania nr 1. Należy zatem uznać, iż autorskie prawa majątkowe do dzieł będących artefaktami twórczości Wnioskodawcy stanowią kwalifikowane IP.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania nr 3 – dochód pochodzący z realizacji usług objętych wnioskiem jest dochodem określonym art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT.

W myśl art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. Z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2. Ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3. Z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4. Z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Art. 9 ust. 2 ustawy o PIT stanowi, że dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Jak wynika z Objaśnień podatkowych ws. IP BOX, obliczając wysokość dochodu z kwalifikowanego IP, który w dalszej kolejności zostanie przemnożony przez wskaźnik Nexus w celu obliczenia końcowego dochodu podlegającego 5% stawce podatku, niezbędne jest określenie związanych z kwalifikowanym IP przychodów oraz kosztów.

Jak wskazano, Wnioskodawca komercjalizuje oprogramowanie, które powstało w ramach świadczonych przez niego usług programistycznych, przekazując odpłatnie całość autorskich praw majątkowych. W ramach zawieranych umów przenosi na rzecz kontrahentów całość majątkowych praw autorskich do programów komputerowych, na wskazanych w umowie polach eksploatacji.

Z tego tytułu uzyskuje wynagrodzenie w umownie ustalonej wysokości. Zdaniem Wnioskodawcy pozwala to uznać, że jego przychód pomniejszony o koszty jego uzyskania, jest dochodem określonym w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy i PIT, czyli jest to dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągnięty ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania nr 4 – wypunktowane we wniosku koszty są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru [(a+b)*1,3]/(a+b+c+d), w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a - prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność B+R związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d - nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

W świetle art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT, do kosztów o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym IP, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Jednocześnie, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o PIT.

Jak wskazano, Wnioskodawca świadcząc opisane usługi, ponosi następujące wydatki:

1. zakup sprzętu elektronicznego, tj. komputery i części do niego przeznaczone;

2. opłaty za dostęp do narzędzi cyfrowych, tj. chmury obliczeniowe, serwery, odrębne oprogramowanie;

3. opłaty za dostęp do usług telekomunikacyjnych, tj. abonament za Internet i telefoniczny;

4. zakup źródeł wykorzystywanej wiedzy, tj. książki, szkolenia, poradniki;

5. koszty podróży do kontrahenta, tj. usługi transportowe, nocleg w hotelu.

W ocenie Wnioskodawcy każdy z wypunktowanych wydatków spełnia przesłanki do uznania go za koszt uzyskania przychodów oraz jest bezpośrednio związany z autorskim prawem majątkowym do dzieł wytworzonych w ramach opisanej działalności, ponieważ Wnioskodawca musi ponosić wydatki pod postacią kosztów podróży celem realizacji opisanych czynności, zakupu sprzętu elektronicznego, który powinien być wymieniany cyklicznie, aby zapewniać najwydajniejszą i sprawną pracę nad realizowanymi projektami. Wnioskodawca ponosi również wydatki na narzędzia informatyczne niezbędne do tworzenia i przetwarzania oprogramowania. Przy czym Wnioskodawca nie mógłby prowadzić tego rodzaju działalności bez dostępu do podstawowych usług telekomunikacyjnych, na które składa się dostęp do sieci internetowej i telefonicznej.

Ponadto, warunkiem sine qua non wytarzania oprogramowania jest posługiwanie się specjalistyczną wiedzą, którą Wnioskodawca pozyskuje z książek, szkoleń czy poradników. Wszystko to determinuje związek przyczynowy pomiędzy wskazanymi wydatkami, a wytwarzanym przez Wnioskodawcę oprogramowaniem i związanymi z tym autorskimi prawami majątkowymi.

Wypunktowane koszty są zatem bezpośrednio związane z przedmiotowym kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (tj. autorskim prawem do programów komputerowych), a co za tym idzie koszty te powinny być zaliczane do lit. „a” w zmiennych wskaźnika Nexus.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

‒ prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

a) badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r. poz. 478 i 619),

b) badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one:

prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce:

Badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,

2. prawo ochronne na wzór użytkowy,

3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2021 r. poz. 213),

8. autorskie prawo do programu komputerowego

‒ podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062 ze zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy:

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Na mocy art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W myśl art. 30ca ust. 8 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.:

Do ustalenia dochodów (strat), o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepis art. 23o stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 30ca ust. 8 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.:

Do ustalenia dochodów (strat), o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepisy art. 23o i art. 23p stosuje się odpowiednio.

Na mocy art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w których osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy:

W przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja – zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Wskazana ewidencja jest bardzo ważna, ponieważ jej prowadzenie w sposób niezapewniający osiągnięcie ww. celów, spowoduje po stronie podatnika obowiązek zapłaty podatku dochodowego według skali bądź stawki liniowej. Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Odnosząc powyższe do rozpatrywanej sprawy, przedstawione we wniosku działania podejmowane przez Wnioskodawcę polegające na tworzeniu, rozwijaniu, ulepszaniu (optymalizacji) oprogramowania mieszczą się w definicji działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż – jak wskazał w opisie zdarzenia – działania te obejmują prace rozwojowe, a ponadto mają twórczy charakter, są podejmowane w sposób systematyczny, niezmiennie od 1 stycznia 2019 r., w celu wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań (produktów). Należy przy tym podkreślić, że – co do zasady – działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez podatnika ani też całość prowadzonej przez niego działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu.

Tworzone, rozwijane, ulepszane w ramach działalności gospodarczej oprogramowanie komputerowe podlegające ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – w zakresie w jakim stanowi nowe i indywidualne rozwiązania będące bezpośrednim efektem prac badawczo-rozwojowych Wnioskodawcy – jest kwalifikowanym IP w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uzyskane przez Wnioskodawcę dochody z tytułu odpłatnego przeniesienia na klienta praw autorskich do wytworzonego a także rozwijanego, ulepszanego (optymalizowanego) programu komputerowego mieszczącego się w pojęciu kwalifikowanego IP z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. stanowiącego utwór prawnie chroniony wytworzony lub rozwinięty w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy, kwalifikują się do kategorii dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ww. ustawy.

Ponadto z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca na bieżąco, od początku realizacji działalności rozwojowej zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, prowadzi odrębną prowadzi dodatkową ewidencję rachunkową sporządzoną techniką komputerową w postaci arkusza kalkulacyjnego, obejmujące comiesięczne zastawienie dokumentów. Na podstawie ewidencji Wnioskodawca na koniec każdego miesięcznego okresu rozliczeniowego ustala dochód przypadający na każdy projekt tworzenia oprogramowania, a także iloczyn tego dochodu oraz wskaźnika obliczonego według wzoru zawartego w art. 30ca ust. 4 ustawy.

W konsekwencji, w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca może opodatkować sumę kwalifikowanych dochodów, osiągniętych w roku 2019 oraz w kolejnych latach, z tytułu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. autorskich praw do programów komputerowych, preferencyjną 5% stawką podatkową. Zaznaczyć należy w tym miejscu, że o ile podstawą opodatkowania preferencyjną 5% stawką podatkową jest suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym, to wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus.

Ustalając wskaźnik nexus należy pamiętać, aby istniał związek między:

‒ wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

‒ kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz

‒ dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika. Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym Wnioskodawca powinien również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem. Przyjąć należy zatem, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę – wskazane w opisie zdarzenia w pkt 1-5 – mogą stanowić koszty, o których mowa w literze a wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

‒ stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz

‒ zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).