Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanych stanów faktycznych oraz zdarzeń przyszłych w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 grudnia 2021 r. wpłynął Pana wniosek z 31 grudnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box). Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 4 kwietnia 2022 r. (wpływ 4 kwietnia 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanów faktycznych oraz zdarzeń przyszłych

Wnioskodawca jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, stosownie do treści art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2019 r., poz. 1387 z późn. zm.). Wnioskodawca posiada rezydencję podatkową oraz nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą, polegającą na tworzeniu i rozwijaniu oprogramowania komputerowego.

W związku z prowadzoną działalnością, Wnioskodawca w ramach umowy o współpracy ze spółką prawa handlowego świadczy od roku 2019 usługi informatyczne, analityczne oraz prace polegające na koordynacji wytwarzania oprogramowania, w szczególności koordynacji, projektowania, modelowania, kodowania i testowania tworzonych systemów informatycznych. Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Do Wnioskodawcy nie mają zastosowania przepisy ustawy o rachunkowości. Z uwagi na powyższe Wnioskodawca nie prowadzi ksiąg rachunkowych, lecz podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi to prace zlecone, określone w umowie o współpracy, związane z wytwarzaniem oprogramowania. W cenie sprzedaży wyżej wskazanych usług, Wnioskodawca uwzględnia kwalifikowane prawa własności intelektualnej. Wnioskodawca tworzy poszczególne moduły programów komputerowych samodzielnie, tzn. bez korzystania z usług podwykonawców w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie nabywał wyników prac badawczo-rozwojowych (dalej: B+R) prowadzonych przez inne firmy ani praw autorskich innych firm. W praktyce na co dzień Wnioskodawca w drodze doświadczeń, testów, budowania prototypów, zdobywa, poszerza i łączy interdyscyplinarną wiedzę zarówno z nauk podstawowych (matematyka, statystyka) jak i stosowanych (informatyka, algorytmika), by następnie wykorzystywać ją przy tworzeniu programów komputerowych. Wymienione powyżej aktywności Wnioskodawcy występują w sposób stały i nieodłączny przy tworzeniu i rozwijaniu oprogramowania. Autorskie oprogramowanie i jego moduły stworzone i rozwijane przez Wnioskodawcę stanowią utwory podlegające ochronie na podstawie ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1191). Wnioskodawca w ramach wynagrodzenia określonego w umowie o współpracy przenosi na rzecz spółki prawa handlowego całość swoich, autorskich praw majątkowych do wszelkiego oprogramowania lub innych utworów zrealizowanych w ramach i w czasie trwania ww. umów o współpracy.

Wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu realizacji zawartej umowy jest równocześnie wynagrodzeniem m.in. z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych do utworu. Zgodnie z treścią zawartej umowy o współpracy Wnioskodawca ponosi pełną odpowiedzialność za wykonywane przez niego czynności będące przedmiotem umowy.

Wnioskodawca jest odpowiedzialny za wszelkie szkody powstałe w związku z wykonywaniem przez niego czynności, a wyrządzone zarówno spółce, z którą współpracuje Wnioskodawca jak i osobom trzecim. Wszelkie ryzyko i wydatki związane z organizacją jak i sama organizacja czasu pracy, miejsca i sposobu realizacji obowiązków wynikających z umowy zawartej ze Spółką, należy wyłącznie do Wnioskodawcy. Wnioskodawca realizuje czynności określone w umowie w czasie przez siebie określonym i nie działa pod kierownictwem spółki. Reasumując, ww. Spółka nie sprawuje kierownictwa nad Wnioskodawcą w rozumieniu art. 22 Kodeksu Pracy. Spółka z którą współpracuje Wnioskodawca na podstawie umowy wskazanej we wniosku nie ponosi ryzyka działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Wnioskodawca ponosi pełne ryzyko w związku z prowadzoną przez niego działalnością. Wnioskodawca dokonuje implementacji i modyfikacji oprogramowania. Czynności te dokonywane są na zlecenie podmiotu będącego jego właścicielem.

Wnioskodawca chciałby skorzystać z przepisów art. 30ca i art. 30cb ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych), które umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania odnośnie do dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego (art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT). Wnioskodawca w wystawionym rachunku dokumentującym wykonane zlecenie wynikające z wskazanej we wniosku umowy o współpracy wykazuje sprzedaż usługi:

Prace związane z wytwarzaniem oprogramowania w cenie brutto. Wykonawca w ramach wynagrodzenia brutto, stanowiącego iloczyn godzin roboczych i stawki za godzinę brutto przenosi na Spółkę całość autorskich praw majątkowych do wszelkiego oprogramowania lub innego Utworu zrealizowanego na rzecz Spółki w czasie trwania umowy współpracy w następujących polach eksploatacji:

a) utrwalanie utworu w dowolnej formie i w dowolny sposób,

b) zwielokrotnienie (także w sieci Internet), w tym na każdym nośniku,

c) wprowadzanie utworu do obrotu (także w sieci Internet), w tym wielokrotne rozpowszechnianie utworu (w całości i we fragmentach) poprzez jego emisję telewizyjną w programach krajowych i zagranicznych stacjach telewizyjnych, a także satelitarnych,

d) publiczne rozpowszechnianie utworu (także w sieci Internet),

e) publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie utworu, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym,

f) tłumaczenie, przystosowywanie, zmiany układu oraz jakiekolwiek inne zmiany w utworze,

g) nadawanie utworu za pomocą wizji lub fonii przewodowej albo bezprzewodowej przez stację naziemną lub za pośrednictwem satelity,

h) wprowadzanie utworu do pamięci komputera,

i) najem, dzierżawa, użyczenie.

Wnioskodawca przenosi prawa autorskie do Utworu z chwilą stworzenia Utworu. Ww. prawa autorskie obejmują w szczególności: programy komputerowe, dokumentację techniczną i funkcjonalną, projekty, materiały szkoleniowe i wszelkie dokumenty, opracowania, procedury, patenty, wynalazki, znaki towarowe, wszystkie utwory, które mogą być przedmiotem praw autorskich oraz know-how.

Przeniesienie praw autorskich do utworu obejmuje wyrażające go elementy, w szczególności dokumentację oraz kody źródłowe. Spółka, jako nabywca praw autorskich do utworu, ma prawo do przeniesienia praw i obowiązków wynikających z przekazanych mu przez Wnioskodawcę praw na osoby trzecie. Dotyczy to tak całości jak i części składowych utworu. Przeniesienie praw określone umową następuje na wyłączną własność Spółki i jest nieograniczone terytorialnie. Spółka nabywa również prawo zezwalania na korzystanie z praw zależnych. Prawa autorskie uprawniają Spółkę do zmian w utworach, dokonywania poprawek i modyfikacji oraz adaptacji utworów według własnego uznania, bez żadnych roszczeń ze strony Wykonawcy w stosunku do Zamawiającego w tym zakresie. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca świadczy usługi z zakresu wytwarzania oprogramowania, konsultacji i analizy biznesowej IT w tym:

- realizacji zadań programistycznych,

- analizy wymagań funkcjonalnych i technicznych,

- integracji wytworzonego oprogramowania z oprogramowaniem zewnętrznym.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej opracowuje nowe oraz ulepszone produkty, procesy, usługi niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej oraz na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają od rozwiązań już funkcjonujących. Wnioskodawca w ramach zawartej umowy o współpracę wykonuje następujące zadania w ramach działalności:

Obszar prac badawczych:

- Tworzenie programów komputerowych i ich prototypów korzystających z autorskich algorytmów do rozwiązywania złożonych problemów;

- Automatyzacja procesów przez zastąpienie lub usprawnienie pracy ludzkiej programami komputerowymi.

Obszar prac rozwojowych:

- Tworzenie nowych programów komputerowych i ich prototypów (…);

- Tworzenie nowych funkcjonalności w istniejących programach komputerowych;

- Rozbudowa istniejących funkcjonalności w istniejących programach komputerowych;

- Integracja wytworzonych programów z istniejącymi programami komputerowymi;

- Naprawianie błędów w istniejących programach komputerowych;

- Ulepszanie procesów przez zapewnienie kontroli realizowanej przez programy komputerowe;

- Projektowanie i tworzenie innowacyjnych metod wprowadzania i prezentacji danych;

- Migracja danych do systemów informatycznych;

- Integracje między systemami informatycznymi;

- Ulepszanie kodu programów komputerowych w celu zapewnienia większej odporności na błędy, większego bezpieczeństwa i większej wydajności.

Przebieg prac wykonywanych przez Wnioskodawcę: (…)

W ocenie Wnioskodawcy prowadzona przez niego działalność może być traktowana jako działalność twórcza, obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowana przez Wnioskodawcę w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Ewidencja kwalifikowanego prawa własności intelektualnej:

Dla każdego miesiąca Wnioskodawca przygotowuje dokumentację wykonanych zadań w następującej postaci:

- Identyfikator zadania (…),

- Nazwa zadania,

- Czas poświęcony na zadanie.

Sporządzona przez Wnioskodawcę ewidencja zawiera następujące pozycje:

- daty dokumentów księgowych, ich numery oraz kwoty z nich wynikające,

- wyodrębnia każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, z których Wnioskodawca uzyskuje przychody z tytułu prac związane z wytwarzaniem oprogramowania, według specyfikacji opisanej powyżej,

- wykazuje przychody, koszty ich uzyskania, a także dochód (stratę) przypadające na każde wyodrębnione kwalifikowane prawo własności intelektualnej,

- wyodrębnia koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy.

Przygotowana przez Wnioskodawcę ewidencja ma zapewnić możliwość ustalenia łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Od dnia 1 stycznia 2019 roku i nadal Wnioskodawca realizuje obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem dochodów z kwalifikowanych IP. Wnioskodawca ewidencjonował/ewidencjonuje na bieżąco zdarzenia na cele stosowania preferencji IP Box za cały rok 2019 i lata następne. Wnioskodawca dochował staranności, by dla celów obliczenia dochodu z kwalifikowanego IP, ewidencja była prowadzona w sposób należyty tak, aby móc w rocznym zeznaniu podatkowym za 2019 rok i lata następne wykazać łączną sumę przychodów, kosztów podatkowych, dochodów, strat, dochodów podlegających opodatkowaniu stawką 5% oraz dochodu, który nie będzie podlegał preferencyjnemu opodatkowaniu.

Ponadto w piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku doprecyzowano opis sprawy:

Wnioskodawca wskazuje, że tworzenie przez niego oprogramowania ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności, będącej działalnością o charakterze twórczym. Z uwagi na fakt, iż opracowane oprogramowanie stanowi utwór podlegający ochronie prawno-autorskiej, gdyż jest ono opracowywane przez Wnioskodawcę w sposób twórczy na bazie jego wiedzy, doświadczeń i umiejętności (wyraz własnej twórczości indywidualnej). Ponadto w ramach umowy o współpracę Wnioskodawca deklaruje przenosić na swojego Zleceniodawcę majątkowe prawa autorskie i prawa pokrewne do nieograniczonego w czasie i przestrzeni korzystania i rozporządzania utworami powstałymi w wyniku wykonywania przez Wnioskodawcę pracy.

Wnioskodawca potwierdza, iż działalność w zakresie tworzenia (ew. rozwijania/ulepszania) opisanych programów komputerowych jest działalnością podejmowaną w sposób systematyczny (tj. metodyczny, uporządkowany) w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej prowadzi prace w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodyczny, według zdefiniowanego systemu, na podstawie przygotowanego harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia.

Wnioskodawca potwierdza, iż działalność w zakresie tworzenia (ew. rozwijania/ulepszania) oprogramowania odbywa się w ramach działalności obejmującej nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Wnioskodawca wskazuje, iż wniosek o wydanie interpretacji dotyczy roku 2019, 2020, 2021 i lat następnych. Wnioskodawca doprecyzowuje, że wniosek dotyczy okresu przekraczającego jeden rok podatkowy. Opisane i wyeksponowane we wniosku oraz uzupełnieniu informacje/dane/warunki są spełnione we wszystkich latach objętych stanem faktycznym.

Z uwagi na fakt, iż wniosek o wydanie interpretacji dotyczy również „lat następnych” (zdarzenia przyszłego) Wnioskodawca jednoznacznie wskazuje, iż opisane i wyeksponowane we wniosku oraz uzupełnieniu informacje/dane/warunki będą obowiązywać również w przyszłości.

Pytania

1. Czy czynności opisane przez Wnioskodawcę w stanie faktycznym i podejmowane przez niego w roku 2019 i latach następnych stanowiły/stanowią działalność badawczo-rozwojową, w rozumieniu art. 5a pkt 38 i pkt 40 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2018 r., poz. 1509 z późn. zm., dalej: ustawa o PIT), a w konsekwencji Wnioskodawcy przysługuje prawo do skorzystania z opodatkowania zgodnie z art. 30ca ww. ustawy o PIT – stawką 5% dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uzyskanego w ramach opisanej sytuacji gospodarczej za lata 2019, 2020, 2021?

2. Czy prowadzona przez Wnioskodawcę ewidencja spełnia wymogi ustawowe określone w art. 30cb ust. 2 ustawy o PIT?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 1, czynności podejmowane przez Wnioskodawcę w roku 2019 i w latach następnych, zgodnie z przedstawionym opisem, stanowiły/stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, która uprawnia Wnioskodawcę do skorzystania z opodatkowania zgodnie z art. 30ca ww. ustawy – stawką 5% dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uzyskanego w ramach opisanej sytuacji gospodarczej z lata 2019, 2020, 2021.

Wnioskodawca uzasadniając niniejsze stanowisko, wskazuje na art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, który definiuje pojęcie działalności badawczo-rozwojowej. Zgodnie z jego treścią działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Zarówno pojęcie badań naukowych jak i prac rozwojowych zostały natomiast zdefiniowane w kolejnych przepisach, tj. odpowiednio w art. 5a pkt 30 ustawy o PIT oraz pkt 40 ustawy o PIT poprzez odesłanie do definicji zawartych w art. 4 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668).

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1868), badania naukowe są działalnością obejmującą:

- badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

- badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności.

Natomiast, stosownie do treści art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668), prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Wnioskodawca wskazuje, iż analiza przytoczonych powyżej przepisów prowadzi do wniosku, że o prowadzeniu działalności badawczo-rozwojowej na gruncie ustawy o PIT należy mówić wówczas gdy:

1. działalność obejmuje badania naukowe lub prace rozwojowe,

2. realizowane prace mają twórczy charakter,

3. prace w tym zakresie prowadzone są w systematyczny sposób,

4. wykonywane prace mają na celu zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystania jej do tworzenia nowych zastosowań.

W tym miejscu Wnioskodawca oświadcza, że w jego ocenie wszystkie wskazane powyżej przesłanki występują w przypadku obszarów B+R realizowanych przez Wnioskodawcę.

1. Badania naukowe i prace rozwojowe.

W pierwszej kolejności należy zaznaczyć, że działalność Wnioskodawcy w zakresie prowadzonych obszarów B+R wyczerpuje pojęcia zarówno prac rozwojowych jak i badań naukowych zawartych we wskazanych powyżej przepisach. Wnioskodawca prowadzi bowiem prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności i przedmiotowe prace nastawione są na opracowywanie nowych produktów lub usług (oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę) lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń, co wyczerpuje wskazaną powyżej definicję badań naukowych. Oprócz tego Wnioskodawca wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów. Tym samym, Wnioskodawca prowadzi prace rozwojowe zdefiniowane we wskazanych powyżej przepisach. Wnioskodawca prowadzi bowiem prace nastawione zarówno na zdobycie nowej wiedzy jak i wykorzystanie dostępnej wiedzy w zakresie narzędzi informatycznych do tworzenia własnego, autorskiego i innowacyjnego oprogramowania lub jego znaczącego ulepszenia. Tym samym, zgodnie ze wskazanymi powyżej ustawowymi definicjami Wnioskodawca prowadzi zarówno prace rozwojowe, jak i badania naukowe.

2. Twórczy charakter prac.

Kolejną przesłanką warunkującą uznanie działalności Wnioskodawcy za działalność badawczo-rozwojową jest twórczy charakter tej działalności. W zakresie obszarów B+R prowadzonych przez Wnioskodawcę przesłanka ta jest również spełniona. Należy podkreślić, że rozwiązania i końcowe produkty informatyczne proponowane klientom Wnioskodawcy w ramach obszarów B+R nie powielają prostych i funkcjonujących na rynku typowych koncepcji. Spółka z którą współpracuje Wnioskodawca otrzymuje nowoczesne i innowacyjne narzędzia IT, których nie da się nabyć na otwartym rynku. W przypadku obszarów B+R nie występuje element typowej standaryzacji. Cele jakie są zakładane do osiągnięcia przez klientów wymagają unikatowego podejścia i twórczej pracy koncepcyjnej od samego początku realizacji prac projektowych. Tym samym tworzone przez Wnioskodawcę produkty informatyczne mają zawsze charakter twórczy. Jednocześnie należy podkreślić, że oprogramowanie jako rezultat prac rozwojowych i badań aplikacyjnych prowadzonych przez Wnioskodawcę podlega ochronie prawnej wynikającej z ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2018 r., poz. 1191).

3. Prowadzenie prac w systematyczny sposób.

Działania Wnioskodawcy w obszarach B+R mają nie tylko twórczy charakter, ale są również prowadzone w sposób systematyczny, co stanowi kolejną przesłankę wynikającą z ustawowej definicji działalności badawczo-rozwojowej. Należy podkreślić, że w ramach procesu tworzenia i rozwoju nowych rozwiązań informatycznych prace Wnioskodawcy są zaplanowane i prowadzone w sposób uporządkowany i regularny. Prace nad poszczególnymi zadaniami trwają kilka miesięcy. Nie mają one charakteru incydentalnego.

4. Zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystanie wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Zgodnie z definicją ustawową działalność badawczo-rozwojowa musi także mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystania do tworzenia nowych zastosowań. Podejmowane przez Wnioskodawcę działania w ramach obszarów B+R ze swej istoty zmierzają do uzyskania specjalistycznej wiedzy i umiejętności, które będą wykorzystywane w obecnie prowadzonych lub kolejnych działaniach. W uwagi na powyższe należy stwierdzić, że działalność Wnioskodawcy w zakresie realizowanych obszarów B+R spełnia wszelkie przesłanki wynikające z ustawowej definicji działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT. Wnioskodawca podkreśla, że uznanie prac w zakresie tworzenia i rozwijania oprogramowania za działalność badawczo-rozwojową zostało potwierdzone przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach.

W tym miejscu Wnioskodawca, przykładowo wskazuje na:

1. interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 19 lutego 2018 r., nr 0114-KDIP2-1.4010.380.2017.1.JF,

2. interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 października 2017 r., nr 0111- KDIB1-3.4010.204.2017.1 IZ,

3. interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 września 2017 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.190.2017.1.APO,

4. interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 27 marca 2017 r., nr 3063-ILPB2.4510.226.2016.3.AO.

Konkludując, autorskie oprogramowanie – jego moduły, o którym mowa we wniosku, zostało wytworzone w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności B+R, spełniającej definicję zawartą w art. 5a pkt 38 i 40 ustawy o PIT. Zdaniem Wnioskodawcy, dochody uzyskiwane z tytułu zbywania praw autorskich do programów komputerowych są kwalifikowanymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o której mowa w art. 30ca ustawy o PIT. Tym samym Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż jest uprawniony jest do opodatkowania wskazanych powyżej dochodów przy zastosowaniu stawki, określonej w tym przepisie. W uzasadnieniu swojego stanowiska Wnioskodawca w pierwszej kolejności podnosi, że zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Natomiast zgodnie z treścią przepisu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,

2. prawo ochronne na wzór użytkowy,

3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r., poz. 432),

8. autorskie prawo do programu komputerowego

‒ podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Zdaniem Wnioskodawcy w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym spełnione są wszystkie przesłanki zastosowania art. 30ca ustawy o PIT, tj. Wnioskodawca:

1. uzyskuje dochód w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej,

2. uzyskuje kwalifikowany dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ponadto Wnioskodawca zauważa, iż z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej mamy do czynienia wówczas, gdy:

1. jest to prawo wskazane przez ustawodawcę w art. 30ca ust. 2 pkt 1-8 ustawy o PIT, podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska. W rozpatrywanym przypadku kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest autorskie prawo do programu komputerowego wskazane w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT. Jak wskazano powyżej Wnioskodawca uzyskuje dochody z zbywania praw autorskich do programów komputerowych. Przedmiotowe prawo podlega zatem ochronie prawnej na podstawie przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1191). Zakres przedmiotowej ochrony został wskazany w art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1191),

2. przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

W niniejszym stanie faktycznym przedmiot ochrony, czyli prawa autorskie do programów komputerowych powstają w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej. W ocenie Wnioskodawcy jego działalność w zakresie realizowanych obszarach B+R spełnia bowiem wszelkie przesłanki wynikające z ustawowej definicji działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT. Dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę ze zbywania praw autorskich do programów komputerowych są kwalifikowanymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Tym samym, Wnioskodawca uważa, że jest uprawniony do opodatkowania wskazanych powyżej dochodów przy zastosowaniu stawki określonej w art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, tj. 5 % podstawy opodatkowania. Wnioskodawca uzyskuje bowiem dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej w wyniku dochodu ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi (art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy o PIT).

Reasumując, w związku z faktem spełnienia przesłanek ustawowych, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż jest uprawniony do opodatkowania dochodów z tytułu sprzedaży prac związanych z wytwarzaniem autorskiego oprogramowania przy zastosowaniu stawki określonej w art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 2, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że prowadzona przez niego ewidencja spełnia wymogi ustawowe określone w art. 30cb ust. 2 ustawy o PIT.

Wnioskodawca, podkreśla, że z uwagi na fakt, iż chce skorzystać z preferencji do opodatkowania dochodów z tytułu sprzedaży autorskich praw majątkowych do programów komputerowych przy zastosowaniu stawki określonej w art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie bowiem z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy: podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji. W myśl art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy: w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja – zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Wnioskodawca zdaje sobie sprawę, iż wskazana ewidencja jest bardzo ważna, ponieważ jej prowadzenie w sposób nie zapewniający osiągnięcie ww. celów, spowoduje po jego stronie obowiązek zapłaty podatku dochodowego podatkiem liniowym. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że prowadzona przez niego ewidencja zapewnia ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Reasumując Wnioskodawca podkreśla, iż prowadzona przez niego odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja zawiera wszystkie elementy wskazane art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej – oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych – oznacza to:

a) badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 poz. 478 i 619),

b) badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano:

Ilekroć w ustawie jest mowa o pracach rozwojowych – oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r. poz. 478 ze zm.):

Badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce:

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy prowadzi Pan działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazaną w art. 5a pkt 38 ww. ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz cytowane przepisy, stwierdzamy, że przedstawione we wniosku Pana działania spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż są podejmowane w sposób systematyczny, mają charakter twórczy oraz podejmowane są w celu zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Rozpatrując z kolei możliwość skorzystania przez Pana z tzw. ulgi Innovation Box, należy zauważyć, że przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,

2. prawo ochronne na wzór użytkowy,

3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2021 r. poz. 213),

8. autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Zgodnie z art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca omawianej ustawy:

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) * 1,3

-----------------

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

W myśl art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

W myśl art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Zgodnie z art. 30cb ust. 2 ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Na mocy art. 30cb ust. 3 ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży produktu lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowaniu formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Podatnik będzie miał możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik będzie mógł skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielenia prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Należy w tym miejscu wyeksponować, że opodatkowaniu preferencyjną stawką podatkową w wysokości 5% może podlegać wyłącznie dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnych uzyskany w danym roku podatkowym.

Ponadto, o ile podstawą opodatkowania preferencyjną stawką podatkową jest suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych IP osiągniętych w roku podatkowym, to wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus obliczonego według wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Co istotne, podatnik ma obowiązek ustalenia odrębnych wskaźników nexus dla poszczególnych kwalifikowanych IP. Wymaga przy tym zaznaczenia, że opodatkowaniu 5% stawką nie będzie podlegał cały uzyskany przez Pana dochód z prowadzonej działalności i świadczenia usług na rzecz zleceniodawcy, lecz suma przemnożonych przez wskaźniki nexus dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. autorskich praw do programów komputerowych uwzględnionych w cenie sprzedaży świadczonej usługi na rzecz zleceniodawcy.

Art. 30ca ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: do ustalenia dochodów (strat), o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepis art. 23o stosuje się odpowiednio.

Dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej „zawartego” w cenie danego produktu lub usługi winien być ustalany na podstawie zasady ceny rynkowej (zgodnie z przepisami art. 23o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Przez odpowiednie stosowanie zasad cen transferowych do obliczenia dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej rozumie się również stosowanie metod weryfikacji cen transferowych oraz przepisów wykonawczych w tym zakresie.

Należy zatem stwierdzić, że dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie produktu/usługi weryfikuje się, stosując metodę najbardziej odpowiednią w danych okolicznościach i wybraną spośród wymienionych w art. 23p ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy zauważyć, że istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem i rozwinięciem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

- wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

- kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz

- dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym powinien Pan również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Należy zatem przyjąć, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym, w odniesieniu do kosztów należy mieć na uwadze ograniczenia w zaliczaniu takich wydatków do kosztów uzyskania przychodów zawarte w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz to, że w przypadku podlegających amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych kosztem jest ustalony na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpis amortyzacyjny.

Jak wskazuje Minister Finansów w objaśnieniach z 15 lipca 2019 r., zgodnie z akapitem 39 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5 koszty kwalifikowane winny być uwzględniane we wskaźniku niezależnie od metody ich ujmowania w kosztach podatkowych, zgodnie z ogólnymi zasadami podatkowymi. Dlatego też koszty dla celów kalkulacji wskaźnika należy rozumieć szerzej (funkcjonalnie w kontekście ww. Raportu OECD), niż w odniesieniu do ustalania kosztów uzyskania przychodów na gruncie pozostałych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy także wspomnieć, że wskaźnik nexus „(…) służy do określania tej części dochodu z kwalifikowanego IP, która podlega preferencyjnej 5% stawce podatkowej, powinien być liczony kumulatywnie na przestrzeni lat. Oprócz właściwych przepisów o IP BOX, potwierdzają to wytyczne przedstawione przez OECD w Raporcie BEPS Działanie nr 5 (akapit 45 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5)”.

Wobec powyższego należy podkreślić, że wysokość dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

- dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i

- wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem dla potrzeb obliczenia podstawy opodatkowania podlegającej preferencyjnemu opodatkowaniu stawką 5% podatnik jest zobowiązany do wyliczenia dwóch podstawowych wartości:

- dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym oraz

- wskaźnika, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz wyżej wskazane przepisy prawa:

- czynności opisane w stanie faktycznym i podejmowane przez Pana w roku 2019 i latach następnych stanowiły/stanowią działalność badawczo-rozwojową, w rozumieniu art. 5a pkt 38 i pkt 40 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji przysługuje Panu prawo do skorzystania z opodatkowania zgodnie z art. 30ca ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – stawką 5% dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uzyskanego w ramach opisanej sytuacji gospodarczej za lata 2019, 2020, 2021 oraz w latach następnych;

- prowadzona przez Pana ewidencja spełnia wymogi ustawowe określone w art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu do powołanych przez Pana interpretacji informujemy, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego tą interpretację.

Podkreślić należy, że wydając interpretacje indywidualne opieramy swoje rozstrzygnięcie wyłącznie o przedstawiony przez Wnioskodawcę we wniosku opis sprawy i przyjmujemy argumenty podnoszone przez Wnioskodawcę bez ich weryfikowania. Nie można jednak wykluczyć, że właściwy organ podatkowy prowadząc w przyszłości ewentualne postępowanie podatkowe, po przeanalizowaniu całokształtu zebranego materiału dowodowego, będzie mógł poczynić ustalenia prowadzące go do odmiennych wniosków niż zawarte w niniejszej interpretacji.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

- stanów faktycznych, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzeń oraz

- zdarzeń przyszłych, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (`(...)`) Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).