Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Dnia 7 stycznia 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 4 stycznia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 25 marca 2022 r. (wpływ 28 marca 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Zwraca się Pani z prośbą o interpretację indywidualną odnośnie możliwości wliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na kurs z zakresu medycyny estetycznej.

Jest Pani lekarzem w trakcie specjalizacji z Dermatologii i Wenerologii, na co dzień (w ramach umowy o pracę) zajmuje się Pani leczeniem schorzeń skóry w (…).

Działalność gospodarczą prowadzi Pani od 19.10.2021 r. W ramach jednoosobowej działalności gospodarczej (85.42.Z) prowadzi Pani zajęcia z dermatologii ze studentami kierunku lekarskiego (…). Od października bieżącego roku jest Pani uczestnikiem dwuletniego kursu estetyki lekarskiej prowadzonego przez (…).

W 2022 r. w ramach działalności gospodarczej planuje Pani rozpocząć pracę jako dermatolog, świadcząc także usługi z zakresu medycyny estetycznej (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 86.21.Z). Zdobytą na kursie wiedzę będzie Pani wykorzystywać w różnorodnych możliwościach terapeutycznych, a także metody profilaktyki starzenia i chorób. Udział w kursie umożliwia Pani poszerzenie wiedzy oraz nabycie umiejętności pozwalających na kompleksową opiekę nad pacjentami dermatologicznymi w przyszłej działalności gospodarczej. Zdobytą na kursie wiedzę wykorzystuje Pani obecnie codziennie, omawiając różnorodność możliwości terapeutycznych, a także metody profilaktyki starzenia i chorób skóry, prowadząc zajęcia ze studentami. Całkowity koszt uczestnictwa w dwuletnim kursie wynosi 38 tysięcy złotych netto.

Wydatki te nie są uwzględniane obecnie w kosztach uzyskania przychodu. Jednak po ukończeniu kursu i podjęciu praktycznej praktyki dermatologicznej w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej taki związek będzie oczywisty. Ponoszone aktualnie koszty kursu będą się przekładać na osiągane źródła przychodu. Wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych nie zostały ujęte w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt uzyskania przychodów, zawartym w treści art. 23 ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych).

Uważa Pani, że zostały wykazane związki między poniesionymi wydatkami (tj. kurs edukacyjny) a celem, jakim jest osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodu.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz, aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Dlatego uważa Pani, że wydatki na kurs estetyki lekarskiej prowadzonego przez (…) może uznać za swój koszt uzyskania przychody na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy PIT.

W uzupełnieniu wniosku udzielił Pani następujących informacji:

Działalność gospodarcza opodatkowana jest podatkiem liniowym, kurs z zakresu medycyny estetycznej rozpoczęła Pani w dniu 23.10.2021 r., dotychczas poniesione koszty na kurs to 11 tys. złotych, poniesione koszty udziału w kursie z zakresu medycyny estetycznej są udokumentowane bankowym potwierdzeniem płatności: (1000 zł – opłata przelewem 20.10.2021 r. , 10000 zł – opłata przelewem 02.03.2022 r.).

Pytanie

Czy koszt udziału w kursie z zakresu medycyny estetycznej określone w opisie stanu faktycznego, może stanowić dla podatnika koszt uzyskania przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu Ustawy o PDOF art. 22 ust. 1 ustawy?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy koszt udziału z zakresu medycyny estetycznej określonym w opisie stanu faktycznego, może stanowić dla podatnika koszt uzyskania przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu Ustawy o PDOF art. 22 ust. 1 ustawy.

Istnieje silny, bezpośredni związek pomiędzy zawartością edukacyjną programu kursu a prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą zarówno obecną, jak i w założeniu z przyszłą działalnością. W ramach jednoosobowej działalności gospodarczej (85.42.Z) prowadzi Pani zajęcia z dermatologii ze studentami (…). W kwietniu 2022 r. rozpoczyna Pani pracę w Przychodni Dermatologicznej, gdzie będę świadczyć także usługi z zakresu medycyny estetycznej (PKD 86.21.Z).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zauważyć należy, iż przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód).

Przez pojęcie „zachować" należy rozumieć „dochować coś w stanie niezmienionym, nienaruszonym, utrzymać”. Natomiast „zabezpieczyć” oznacza „uczynić bezpiecznym, niezagrożonym, dać ochronę”. Można więc przyjąć, że koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, które umożliwią dalsze funkcjonowanie źródła. Kosztami podatkowymi są zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatkowymi, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, jednak dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa poniesienie ich jest uzasadnione. Zatem kosztem uzyskania przychodów są tylko takie, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki: pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, być właściwie udokumentowany.

Wydatki ponoszone w związku z udziałem w kursie z zakresu medycyny estetycznej nie zostały wymienione w katalogu zawartym w art. 23 ww. ustawy, a zatem mogą być one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Oznacza to, że zaliczenie wydatków do kosztów podatkowych jest możliwe, jeżeli zostaną spełnione kryteria wynikające z powyższego przepisu.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego między poniesieniem kosztu a powstaniem przychodów lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy – oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli między jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodów istnieje związek przyczynowy (ewentualnie z zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów).

A zatem warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

· został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztów uzyskania przychodów podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

· jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

· pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

· poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

· został właściwie udokumentowany,

· nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Tym samym – możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodów uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia jego przychodów.

Dokonując oceny charakteru ponoszonych wydatków, należy rozstrzygnąć, czy spełniają one kryteria określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz czy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 tej ustawy. Ocena prawna danego wydatku wymaga bowiem uwzględnienia unormowań art. 23 ust. 1 ww. ustawy, w którym ustawodawca dokonał enumeratywnego wyliczenia wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, nawet jeśli ponoszone są w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Z przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że jakkolwiek podmioty gospodarcze mogą dowolnie i swobodnie podejmować decyzje finansowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to jednak kwalifikacja wydatków do kosztów podatkowych winna opierać się na przepisach prawa podatkowego. Nie każdy wydatek z racji tylko samego jego poniesienia jest kosztem podatkowym. Aby tak było, wydatek musi spełniać wskazane kryteria ustawowe. Nie ma w tym względzie dowolności i uznaniowości podyktowanej pozaustawowymi kryteriami.

Wskazujemy również, że sam fakt nie objęcia ustawowym wykazem wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest wystarczający do podatkowej kwalifikacji kosztów. Brak takiego wydatku w katalogu kosztów negatywnych nie skutkuje automatycznym przyjęciem, że stanowi on koszt podatkowy.

Z opisu sprawy wynika, że od października 2021 r. prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą, w ramach której prowadzi zajęcia z dermatologii ze studentami kierunku lekarskiego. Również od października 2021 r. jest Pani uczestnikiem dwuletniego kursu estetyki lekarskiej. W 2022 r. w ramach działalności gospodarczej planuje Pani rozpocząć pracę jako dermatolog, świadcząc także usługi z zakresu medycyny estetycznej. Udział w kursie umożliwia Pani poszerzenie wiedzy oraz nabycie umiejętności pozwalających na kompleksową opiekę nad pacjentami dermatologicznymi. Zdobytą na kursie wiedzę wykorzystuje Pani również w obecnej działalności. Ponoszone aktualnie koszty będą przekładać się na osiągane źródła przychodów. Całkowity koszt uczestnictwa w kursie wynosi 38 tys. zł. Dotychczas poniosła Pani koszty w wysokości 1 000 zł w październiku 2021 r. oraz 10 000 tys. zł w marcu 2022 r.

Stwierdzamy zatem, że opłaty za uczestnictwo w kursie z zakresu medycyny estetycznej spełniają wymagane warunki, tj. pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z istniejącym już źródłem przychodów i są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, a ponadto nie znajdują się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym – wydatki te mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Panią pozarolniczej działalności gospodarczej.

Reasumując – koszt udziału w kursie z zakresu medycyny estetycznej określony w opisie sprawy może stanowić dla Pani koszt uzyskania przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).