Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Dnia 25 stycznia 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 21 stycznia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Prowadzi Pani działalność gospodarczą jako wspólnik spółki cywilnej (…), posiadając 90% udziałów. Działalność przedmiotowa polega na pomocy społecznej z zakwaterowaniem dla osób w podeszłym wieku i osób niepełnosprawnych (kod PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 87.30.Z) oraz m.in. na działalności fizjoterapeutycznej również w domu pacjenta (kod PKD 86.90.A). Spółka jest zwolniona z podatku VAT (podatek od towarów i usług) na podstawie art. 43 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W miesiącu grudniu 2019 r. spółka dokonała zakupu samochodu osobowego (…) o wartości 77.380,00 zł, który został wprowadzony do ewidencji środków trwałych spółki i podlegał amortyzacji zgodnie z przepisami art. 22a-22o Ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych).

Wartość początkowa środka trwałego wprowadzonego do ewidencji środków trwałych wynosiła 77.380,00 zł. Zakup przedmiotowego samochodu został sfinansowany w kwocie 65.000,00 zł z Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Osi priorytetowej (…) Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (…) na lata 2014-2020, natomiast z własnych środków pieniężnych pochodziła kwota 12.380,00 zł, co stanowi 16% wartości początkowej tego środka trwałego.

Spółka prowadziła amortyzację tego środka trwałego metodą liniową. Do podatkowych kosztów uzyskania przychodów każdego miesiąca były zaliczone odpisy amortyzacyjne tylko od tej części wartości początkowej samochodu, która została sfinansowana z własnych środków, a więc 16% odpisu amortyzacyjnego, czyli 206,33 zł (z czego 185,70 zł dotyczy Pani części udziałów), natomiast pozostała część, która była sfinansowana z dotacji (84%) – nie stanowiła podatkowego kosztu uzyskania przychodu.

W październiku 2020 r. przedmiotowy samochód został sprzedany (w wyniku wypadku drogowego nie nadawał się do dalszego użytku) za kwotę 47.653,33 zł (Pani przychód według udziałów wyniósł: 42.888,00 zł).

Suma odpisów amortyzacyjnych zaliczonych do podatkowych kosztów uzyskania przychodów za okres 10 miesięcy wyniosła 1.856,97 zł (90% od 2.063,30 zł).

Suma odpisów amortyzacyjnych niezaliczonych do podatkowych kosztów uzyskania przychodów wyniosła za okres 10 miesięcy 9.749,97 zł (90% od 10.833,30 zł).

W związku z niejednoznaczną praktyką organów podatkowych w tym temacie – ma Pani wątpliwości co do prawidłowego określenia wysokości dochodu z tytułu sprzedaży przedmiotowego środka trwałego.

Pytanie

Czy prawidłowym działaniem jest określenie dochodu/straty (proporcjonalnie do posiadanych udziałów) ze sprzedaży środka trwałego w postaci samochodu osobowego w ten sposób, że przychód ze sprzedaży został pomniejszony o wartość początkową środka trwałego wpisaną do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, pomniejszoną o sumę odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszt uzyskania przychodu, przy czym wartość początkowa obejmie również tę niezamortyzowaną część tej wartości, która była sfinansowana z dotacji?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie niezamortyzowana część środka trwałego w tej części, w której została sfinansowana z dotacji, pomimo że odpisy amortyzacyjne od tej kwoty nie stanowiłyby podatkowego kosztu uzyskania przychodu – jest częścią składową tej wartości początkowej, która pomniejsza przychód z odpłatnego zbycia środka trwałego. Wartość początkowa jest pomniejszana tylko o sumę odpisów amortyzacyjnych, które zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów (w tym przypadku o 1.856,97 zł, co stanowi 90% z 2.063,30 zł.).

Nie ma więc potrzeby rozbijania wartości początkowej środka trwałego, w części niezamortyzowanej, na kwotę sfinansowaną z dotacji i kwotę pochodzącą ze środków własnych.

Za takim stanowiskiem przemawia brzmienie art. 24 ust. 2a Ustawy, zgodnie z którym: „Dochodem albo stratą w ramach działalności, o której mowa w ust. 2 zdanie drugie, z odpłatnego zbycia nabytego uprzednio samochodu osobowego będącego środkiem trwałym jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia tego samochodu a jego wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w części nieprzekraczającej odpowiednio kwot, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 4, po pomniejszeniu tej wartości o sumę odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia tego samochodu zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów”. Zacytowany przepis wyraźnie wskazuje, że: przychód ze sprzedaży samochodu osobowego będącego środkiem trwałym ulega pomniejszeniu o kwotę wartości początkowej środka trwałego wykazaną w ewidencji środków trwałych, która to wartość jest pomniejszona o sumy odpisów amortyzacyjnych zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Należy zwrócić uwagę, że przy określeniu sposobu ustalania dochodu lub straty z tytułu odpłatnego zbycia takiego środka trwałego – ustawodawca nie zastosował kosztów uzyskania przychodów, w rozumieniu zasad ogólnych. Dochód/strata ustalany jest tutaj zgodnie ze szczególnymi przepisami określonymi w art. 24 ust. 2a w związku z ust. 2 zdanie drugie Ustawy o PIT, niezależnie od źródła finansowania wydatków na nabycie środka trwałego.

Ustawa o PIT nie ogranicza również wartości początkowej środka trwałego, która pomniejsza przychód ze sprzedaży tego środka do tej części, która była sfinansowana ze środków własnych.

Tak więc w sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku kwotę przychodu ze sprzedaży samochodu osobowego w wysokości 42.888,00 zł (90% z 47.653,33 zł) należy pomniejszyć o wartość początkową środka trwałego wprowadzoną do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a więc o wartość 69.462,00 zł (90% z 77.380,00 zł), która zostanie uprzednio pomniejszona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych, obejmującą zarówno odpisy zaliczone do kosztów uzyskania przychodów o wartości 1.856,97 zł (90% z 2.063,30 zł), czyli 185,70 zł x 10 miesięcy, jak i odpisy amortyzacyjne niestanowiące kosztów uzyskania przychodów o wartości 9.749,97 zł (90% z 10.833,30 zł), czyli 975,00 zł x 10 miesięcy, a więc o niezamortyzowaną część wartości początkowej, co daje kwotę 58.035,06 zł (90% z 64.483,40 zł).

Potwierdzeniem powyższego stanowiska są również interpretacje indywidualne nr: 0113-KDIPT2-3.4011.109.2018.2DS oraz 0113-KDIPT2-1.4011.296.2018.2.DJD.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

a) środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

b) składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,

c) składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,

d) składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

– wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że prowadzi Pani działalność gospodarczą jako wspólnik spółki cywilnej (dalej: Spółka). W grudniu 2019 r. Spółka dokonała zakupu samochodu osobowego, który został wprowadzony do ewidencji środków trwałych Spółki i podlegał amortyzacji. Zakup tego samochodu został sfinansowany w przeważającej części z dotacji, natomiast z własnych środków pieniężnych pochodziła mniejsza kwota. Spółka prowadziła amortyzację tego środka trwałego metodą liniową. Do podatkowych kosztów uzyskania przychodów każdego miesiąca były zaliczone odpisy amortyzacyjne tylko od tej części wartości początkowej samochodu, która została sfinansowana z własnych środków, a więc 16% odpisu amortyzacyjnego, natomiast pozostała część, która była sfinansowana z dotacji (84%) – nie stanowiła podatkowych kosztów uzyskania przychodów. W październiku 2020 r. samochód ten został sprzedany.

W odniesieniu do przedstawionej sytuacji zauważamy, że w art. 24 ust. 2 pkt 1 (zdanie drugie) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostały określone szczególne uregulowania prawne dotyczące zasad ustalania dochodu z odpłatnego zbycia środków trwałych.

Zgodnie z tym przepisem:

Dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b, a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.

Jednocześnie zgodnie z art. 24 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Dochodem albo stratą w ramach działalności, o której mowa w ust. 2 zdanie drugie, z odpłatnego zbycia nabytego uprzednio samochodu osobowego będącego środkiem trwałym jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia tego samochodu a jego wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w części nieprzekraczającej odpowiednio kwot, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 4, po pomniejszeniu tej wartości o sumę odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia tego samochodu zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Przy czym – zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych zostały uregulowane w art. 22g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z uregulowań prawnych zawartych w art. 24 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że dochód z odpłatnego zbycia samochodu osobowego będącego środkiem trwałym ustala się przy uwzględnieniu trzech wielkości, tj. przychodu z odpłatnego zbycia tego środka trwałego, jego wartości początkowej wykazanej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz dokonanych od tego środka trwałego odpisów amortyzacyjnych (z uwzględnieniem art. 23 ust. 1 pkt 4 tej ustawy). Dochód ustalany jest zgodnie z ww. przepisem szczególnym i to niezależnie od źródła finansowania wydatków.

Równocześnie zwracamy uwagę, że zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

a) nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,

b) nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,

c) ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

– wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Na sumę odpisów amortyzacyjnych, o której mowa wyżej, składają się zarówno odpisy amortyzacyjne zaliczone do kosztów podatkowych, jak również odpisy amortyzacyjne niestanowiące kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawodawca w art. 23 ust 1 pkt 45 omawianej ustawy podatkowej wskazał, że:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Zakresem tego przepisu objęte są wszelkie dotacje, subwencje, dopłaty, otrzymane środki pieniężne stanowiące zwrot podatnikowi poniesionych wydatków na nabycie środków trwałych. Zatem z powołanego przepisu wynika, że nie są kosztem podatkowym odpisy amortyzacyjne w części ustalonej od wartości środka trwałego, która została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Jednak wartość odpisów amortyzacyjnych, także tych niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, należy uwzględniać podczas ustalania dochodu ze sprzedaży środka trwałego.

Na podstawie powyższych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdzamy, że w Pani sprawie zastosowanie znajdą szczególne zasady ustalania dochodu określone w art. 24 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym – dochód ustala się, pomniejszając przychód z odpłatnego zbycia środka trwałego (tu: samochodu osobowego) o wydatki na jego nabycie stanowiące wartość początkową (niezależnie od źródła finansowania tych wydatków). Tak obliczoną różnicę należy powiększyć o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych – również tych, które nie zostały zaliczone wcześniej do kosztów uzyskania przychodów.

Na zakończenie należy także zacytować przepisy art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:

Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Ponieważ w opisanej przez Panią sytuacji Spółka jest spółką niebędącą osobą prawną, wszystkie przychody i koszty ich uzyskania ma Pani obowiązek rozliczać wg Pani udziałów w zyskach Spółki.

Reasumując – prawidłowym działaniem jest określenie dochodu/straty (proporcjonalnie do posiadanych przez Panią udziałów w Spółce) ze sprzedaży środka trwałego w postaci samochodu osobowego w ten sposób, że przychód ze sprzedaży został pomniejszony o wartość początkową środka trwałego wpisaną do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, pomniejszoną o sumę odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszty uzyskania przychodów, przy czym wartość początkowa obejmuje również niezamortyzowaną część tej wartości, która była sfinansowana z dotacji.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

W odniesieniu do powołanych przez Panią interpretacji stwierdzamy, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego tę interpretację.

W odniesieniu do przedstawionych we wniosku kwot (m.in. przychodów, kosztów – w tym wysokości odpisów amortyzacyjnych) wskazujemy, że nie mamy obowiązku odnosić się do nich, ponieważ interpretacji indywidualnej, w myśl art. 14b § 1 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, podlegają przepisy prawa podatkowego. Zatem nie możemy potwierdzić prawidłowości dokonanych przez Panią wyliczeń, gdyż zasady arytmetycznego wyliczania, w tym przypadku wysokości przychodów, kosztów ich uzyskania – w tym wysokości odpisów amortyzacyjnych, nie podlegają interpretacji indywidualnej.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).