Podatniczka w 2015 r. otrzymała nieruchomość w drodze darowizny, którą następnie podzieliła na działki. Dwie z tych działek sprzedała w 2018 r. Uzyskany przychód zamierzała przeznaczyć na budowę domu na działce męża. Przed nabyciem tytułu współwłasności do tej nieruchomości poniosła wydatki na budowę domu. Organ podatkowy uznał, że podatniczka ma prawo zaliczyć te wydatki do wydatków na własne cele mieszkaniowe, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co umożliwia jej skorzystanie ze zwolnienia od podatku dochodowego.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
9 lutego 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 26 stycznia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego. Treść wniosku jest następująca:
W 2015 r. otrzymała Pani poprzez umowę darowizny nieruchomość. Przyjęła Pani tę darowiznę do majątku osobistego. Dokonała Pani podziału nieruchomości na działki, z których dwie zbyła Pani w drodze umowy sprzedaży w 2018 r. Ponieważ zbycie tych nieruchomości nastąpiło przed upływem 5 lat licząc od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło ich nabycie, rozliczyła Pani dokonaną sprzedaż w zeznaniu PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-39 i zadeklarowała kwotę dochodu jako zwolnionego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. jako dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych wydatkowane na własne cele mieszkaniowe.
Po zbyciu przedmiotowych działek ponosiła Pani wydatki na zakup materiałów i usług budowlanych przeznaczonych na budowę domu, w którym będzie Pani mieszkała. Budowa domu, którego dotyczyły wydatki odbywała się na działce Pani męża.
11 grudnia 2021 r. dokonano aktem notarialnym przekazania nieruchomości, na której odbywa się budowa domu do majątku wspólnego małżeńskiego w formie darowizny pomiędzy Panią a Pani mężem, na co wyraziła Pani zgodę.
Czy wydatki na budowę domu poniesione przez Panią przed uzyskaniem tytułu współwłasności do nieruchomości można zaliczyć do wydatków na własne cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Pani zdaniem, może Pani zaliczyć wydatki na budowę domu poniesione przed uzyskaniem tytułu współwłasności do nieruchomości do wydatków na własne cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym może skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust.1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.
Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania wymienione zostały w art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy. I tak, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w powołanym wyżej ust. 1 pkt 131, uważa się na podstawie art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego.
Żaden z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zabraniał podatnikowi dokonywania wydatków na własne cele mieszkaniowe przed nabyciem prawa własności nieruchomości, gdy podatnik udowodni, że do końca okresu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt. 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanie się właścicielem lub współwłaścicielem nieruchomości, na której znajduje się nieruchomość mieszkalna.
Zatem wydatkowanie przez Panią uzyskanych ze sprzedaży opisanej we wniosku nieruchomości środków pieniężnych, na zakup materiałów budowlanych i usług do budowy domu, do którego tytuł prawny uzyska Pani przed upływem okresu wskazanego w przepisach prawa jako właściwego do wykonania wydatków, daje podstawę do skorzystania ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż w istocie ponosiła Pani wydatki na własne cele mieszkaniowe.
W tym miejscu należy również zauważyć, iż stosownie do art. 48 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny, budynki i inne urządzenia trwale związane z gruntem stanowią, co do zasady, części składowe gruntu i na mocy art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego nie mogą być odrębnym przedmiotem własności.
Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości zgodnie z zasadą superficies solo cedit, w myśl której własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Odrębnym przedmiotem własności budynek będzie wówczas, gdy wzniesiono go na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym. Biorąc pod uwagę konstrukcję ww. przepisu stwierdzić należy, że budynek trwale związany z nieruchomością gruntową stanowi jej część składową, co oznacza, że właścicielem zarówno gruntu, jak i budynku wzniesionego na tym gruncie, jest zawsze właściciel nieruchomości gruntowej, na której budynek ten został wybudowany.
Należy zwrócić uwagę, że art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera przymiotnik „własny” – przy interpretacji tych przepisów przymiotnika „własny” nie można pominąć. „Własny” to taki, który stanowi własność lub współwłasność podatnika. Ustawodawca w art. 21 ust. 26 ww. ustawy wskazał, że przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o którym mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.
Rozstrzygając zatem kwestię odnoszącą się do możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego – daty nabycia przez Panią działki, na której wybudowany został budynek mieszkalny – należy odwołać się również do przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy.
Stosownie do art. 31 § 1 ww. Kodeksu, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.
Jak stanowi art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa taka może poprzedzać zawarcie małżeństwa (art. 47 § 1 ww. Kodeksu).
Jest to zatem umowa, której celem jest ustanowienie ustroju majątkowego między małżonkami w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej. Umowa ta reguluje stosunki majątkowe małżonków przez czas trwania ich związku małżeńskiego. Ponadto, w doktrynie prawa rodzinnego podkreśla się, że w przypadku majątku osobistego małżonek pozostaje w stosunku do niego podmiotem wyłącznie uprawnionym, co oznacza, że jego uprawnienia do dysponowania przedmiotami wchodzącymi w skład majątku osobistego nie podlegają co do zasady żadnym ograniczeniom, w tym wynikającym z przepisów prawa rodzinnego, takimi jak konieczność uzyskania zgody współmałżonka co do możliwości rozporządzania konkretnym składnikiem majątku osobistego. Możliwe jest więc swobodne dokonywanie pomiędzy małżonkami czynności rozporządzających prowadzących do przeniesienia określonego przedmiotu majątkowego z majątku osobistego do majątku wspólnego.
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 13 maja 2016 r., sygn. akt II FSK 1110/14, wskazał, że małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa).
Umowa rozszerzająca wspólność majątkową małżeńską uregulowana została w art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Jest to umowa, której celem jest ustanowienie ustroju majątkowego między małżonkami w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej. Umowy o rozszerzenie wspólności ustawowej w zakresie, w jakim ustanawiają zasadę kształtującą ustrój majątkowy, są stricte umowami majątkowymi małżeńskimi, działają na przyszłość i mają charakter organizacyjny (wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 7 sierpnia 2015 r.). Tak więc skoro z chwilą objęcia nieruchomości wspólnością majątkową nie następuje jakiekolwiek wydzielenie części nieruchomości, a żadnemu z małżonków (współwłaścicieli) nie przysługuje własność fizycznie wydzielonej części rzeczy, to nie można przyjąć, że z chwilą rozszerzenia wspólności majątkowej (wspólności ustawowej) strona takiej umowy wyzbyła się prawa do tej rzeczy. Tożsamej oceny dokonano w szeregu innych wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego (przykładowo: wyrok z dnia 22 marca 2017 r., sygn. akt II FSK456/15, wyrok z dnia 7 kwietnia 2016 r., sygn. akt II FSK 313/14.
Biorąc zatem pod uwagę powyższe należy uznać, że od daty zawarcia umowy stanowiącej o objęciu wspólnością omawianej nieruchomości stała się Pani współwłaścicielem tego prawa już od daty jego nabycia przez męża.
Tym samym należy uznać że spełnia Pani ustawowe warunki z art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 pkt 1 Iit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w konsekwencji może zakwalifikować środki ze zbycia nieruchomości przeznaczone na budowę budynku mieszkalnego jako wydatki na własne cele mieszkaniowe. Mimo bowiem, że w faktycznym momencie wydatkowania kwoty uzyskanej ze sprzedaży nie była Pani współwłaścicielem gruntu, na którym jest budowany dom, to w wyniku zawarcia umowy darowizny stała się Pani jego współwłaścicielem, a za datę tego nabycia uznaje się datę nabycia nieruchomości przez Pani męża, który następnie nieruchomość włączył do majątku wspólnego. Prowadzi to do wniosku, że na skutek dokonania przez męża darowizny do wspólności majątkowej małżeńskiej, stała się Pani współwłaścicielką nieruchomości już od daty nabycia gruntu przez męża, a tym samym na moment wydatkowania pieniędzy ze zbycia działek na budowę budynku mieszkalnego wydatkowała je już Pani na własny cel mieszkaniowy, tj. na budowę budynku, który należał do wspólności majątkowej małżeńskiej.
W odniesieniu do okresu w jakim należało dokonać wydatków na własne cele mieszkaniowe, należy zauważyć, iż podatnicy, którzy w 2018 r. sprzedali nieruchomość lub prawo majątkowe, żeby skorzystać z tzw. ulgi mieszkaniowej, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy PIT, musieli wydatkować uzyskane przychody na własne cele mieszkaniowe najpóźniej do końca 2-letniego okresu, licząc od końca roku, w którym sprzedali nieruchomość (prawo majątkowe), czyli do końca 2020 r.
Niemniej jednak, Minister Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej wydał rozporządzenie z dnia 23 grudnia 2020 r. w sprawie przedłużenia terminu na wydatkowanie na własne cele mieszkaniowe przychodu uzyskanego w 2018 r. z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego. Na mocy tego Rozporządzenia, termin na wydatkowanie przez podatnika na własne cele mieszkaniowe przychodu uzyskanego w 2018 r. z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych został przedłużony do dnia 31 grudnia 2021 r.
Reasumując, mając na uwadze brzmienie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia jest wydatkowanie (począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie do 31 grudnia 2021 r.) środków z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych na wskazane w art. 21 ust. 25 ustawy cele mieszkaniowe uznać należy, iż w niniejszej sprawie środki te zostały wydatkowane na własne cele mieszkaniowe.
Tym samym, skoro uzyskany ze sprzedaży działek przychód został począwszy od daty sprzedaży nie później niż w okresie do 31 grudnia 2021 r. wydatkowany na własne cele mieszkaniowe jakim jest budowa domu mieszkalnego należącego do obojga małżonków, to nie ma przeszkód prawnych, aby przychód ten korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Przeznaczenie środków pieniężnych ze sprzedaży nieruchomości stanowiących Pani majątek osobisty (nabytych w drodze darowizny) na budowę domu wspólnego małżonków, udokumentowane fakturami wystawionymi na Panią, wypełnia dyspozycję własnego celu mieszkaniowego, a tym samym możliwe jest skorzystanie przez Panią z tzw. ulgi mieszkaniowej na zasadzie art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Stanowisko tożsame zostało wyrażone w interpretacjach indywidualnych, dla przykładu:
- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 26 października 2018 r. nr 0115-KDIT2-3.4011.258.2018.3.MK,
- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 6 maja 2021 r. nr 0115-KDIT1.4011.66.2021.2.JG,
- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 16 grudnia 2021 r. nr 0112-KDIL2-1.4011.919.2021.2.KB.
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili