Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 grudnia 2021 r. wpłynął Pana wniosek z 28 grudnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 28 stycznia 2022 r. (wpływ 28 stycznia 2022 r.) oraz pismem z 14 marca 2022 r. (data wpływu 14 marca 2022r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W roku 2004 zawarł Pan związek małżeński z M. z tego związku ma Pan dwoje dzieci: syna lat 15 oraz córkę lat 13, z ulgi prorodzinnej korzysta Pana była żona M. W roku 2010 w Sądzie Okręgowym zostało prawomocnym wyrokiem sądu rozwiązane małżeństwo, jak również od tego czasu czyli roku 2010 M. pobiera ulgę prorodzinną. W roku 2013 zawarł Pan kolejny związek małżeński z A., z tego związku ma Pan dwoje dzieci: K. lat 12 oraz B. lat 8. Z ulgi prorodzinnej za lata 2017, 2018 i 2019 korzysta A., przy czym w roku 2019 przed sądem okręgowym zapadł wyrok rozwiązujący małżeństwo Pana oraz A. Pana była żona M. dokonuje odliczeń od dochodu pełnej kwoty w wysokości 2.224,00 zł na Państwa dzieci (…). Na Pana trzecie i czwarte dziecko (…) dokonuje odliczeń od dochodu Pana była żona A. w pełnej kwocie 2.224,00 zł. Pan osobiście płaci alimenty regularnie i w pełnej zasądzonej kwocie. Cała czwórka dzieci uczy się, najstarszy syn uczęszcza do liceum ogólnokształcącego, natomiast pozostałe do szkół podstawowych. W latach 2017 i 2018 nie był Pan i nadal nie jest Pan pozbawiony praw rodzicielskich, ma je Pan jedynie ograniczone. Niemniej jednak na każdym etapie życia syna i córki uczestniczył Pan w wydarzeniach związanych z ich nauką. Ponadto woził Pan syna na treningi do szkoły, razem z córką chodził Pan na zakupy i sprawy związane z życiem codziennym. Nie zawarł Pan żadnej ugody z M. dotyczącą rozliczania ulgi. W roku 2017 i 2018 zamieszkiwał Pan wspólnie z A. oraz dziećmi (…). Uczestniczył Pan w ich życiu wykonując w pełni władzę rodzicielską, będąc ich prawnym opiekunem. Łożąc na ich potrzeby i na ich utrzymanie w tym również domu. Nie zawierał Pan z A. jakiegokolwiek porozumienia odnośnie ulgi. W latach 2017 i 2018 nie był Pan opiekunem innych dzieci niż te wymienione w wniosku. Dochody za lata 2017 i 2018 pochodziły z jednego stosunku pracy jakim jest umowa o nawiązanie stosunku służbowego w (…) od 25 lipca 2003 roku do chwili obecnej i z tego tytułu uzyskiwał Pan dochody.

W pismach stanowiących uzupełnienie wniosku wskazał Pan, że w latach 2017 i 2018 wykonywał Pan władzę rodzicielską w stosunku do dzieci (…), dbał Pan o ich prawidłowy rozwój. Spotykał się Pan z dziećmi, uczęszczał z nimi na basen oraz organizował inne rozrywki związane z ich urodzinami, dniem dziecka i innymi rozrywkami. Ponosił Pan koszty ich utrzymania płacąc regularnie alimenty oraz kupując drobne prezenty na ich urodziny oraz święta, opłacając również wspólnie spędzany czas wolny. W roku 2017 i 2018 dzieci zamieszkiwały i zamieszkują dalej z M. Pan natomiast spędzał z nimi czas wolny. Z uwagi na wiek dzieci same uczęszczały już do szkoły jak również same z niej wracały. W tygodniu władzę rodzicielską w większej mierze wykonywała M., Pana udział stanowiły spotkania z dziećmi w weekendy, ewentualnie w tygodniu zawiezienie bądź też odebranie syna z zajęć sportowych. W odniesieniu do (`(...)`) w roku 2017 i 2018 władza rodzicielska odbywała się wspólnie. Razem z ówczesną jeszcze żoną wykonywali Państwo władzę rodzicielską. Naprzemiennie odbierali Państwo dzieci ze szkoły jak również zawozili dzieci do szkoły. Wspólnie dbali Państwo o ich rozwój i kształcenie również to pozalekcyjne. Razem bądź też każde z osobna zabierało dzieci na basen, bądź też organizowali im Państwo wspólnie wyjścia na basen, plac zabaw i inne rozrywki. Będąc w tym okresie małżeństwem wydatki ponoszone były wspólnie. Artykuł 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawy nie miał zastosowania do żadnego z dzieci. Ustawa z dnia 24 sierpnia 2006 roku o podatku tonażowym również nie miała zastosowania do Pana dzieci, ustawa z dnia 6 lipca 2016 roku również nie miała zastosowania do Pana dzieci.

Otrzymuje Pan wynagrodzenie z jednego stosunku pracy (…). W odniesieniu do Pana jak i Pana dzieci (…) nie mają zastosowania przepisy z art. art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Nie zawierał Pan ugody z M. jak i A. dotyczącą rozliczenia ulgi. Z Pana strony nie ma żadnych przeciwskazań aby M. i A. rozliczały ulgę w pełnej wysokości przysługującej rodzicowi. Pan natomiast chciałbym jako ojciec, który posiada czwórkę dzieci odliczyć przysługującą Panu różnicę wynikającą z posiadania czwórki dzieci i możliwości odliczenia wyższych kwot w przypadku trzeciego dziecka (ulga 2 000,04 zł) różnica w kwocie 888 zł oraz czwartego (ulga 2 700 zł) różnica w kwocie 1 587,96 zł co daje łączną kwotę 2 475,96 zł za lata 2017 i 2018.

Pytanie sformułowane w uzupełnieniu wniosku

1. Czy w związku z tym, iż M. oraz A. odliczają zgodnie z ulgą prorodzinną pełne kwoty przysługujące na odliczenie w kwocie po 2 224,00 zł. Czy Pan jako ojciec, który posiada czwórkę dzieci może odliczyć przysługującą Panu różnicę wynikającą z posiadania czwórki dzieci i możliwości odliczenia wyższych kwot w przypadku trzeciego dziecka (ulga 2 000,04 zł) różnica w kwocie 888 zł oraz czwartego (ulga 2 700,00 zł ) różnica w kwocie 1 587,96 zł co daje łączną kwotę 2 475,96 zł za rok 2017 i 2018?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, z uwagi na fakt, iż posiada Pan czwórkę dzieci należy się Panu możliwość rozliczenia różnicy w przysługującej uldze prorodzinnej, która zostanie przeznaczona na wspólne wyjazdy bądź inne rozrywki.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;

2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;

3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:

a. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,

b. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;

2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;

3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:

a. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,

b. 166,67 zł na trzecie dziecko,

c. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

Art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Art. 27f ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka.

Art. 27f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

w przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem.

Art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu od 1 stycznia 2015 r. do 28 lutego 2017 r.:

odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;

2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;

3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;

4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu od 1 marca 2017 r.:

odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;

2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;

3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;

4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 31 lipca 2019 r.:

od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

1. małoletnie,

2. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

3. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

- podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

Art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu od 1 stycznia 2017 r.:

sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Art. 6 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w wersji od 1 stycznia 2017 r.:

zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Z art. 27f ust. 7 wynika natomiast, że przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Zgodnie z zacytowanymi wyżej przepisami ulga prorodzinna, przy spełnieniu określonych wymogów, przysługuje podatnikowi:

· wykonującemu władzę rodzicielską w stosunku do małoletniego dziecka/małoletnich dzieci, a także

· utrzymującemu pełnoletnie dziecko/pełnoletnie dzieci w związku z wykonywaniem przez podatnika ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

W pierwszej kolejności – przystępując do oceny możliwości zastosowania ulgi prorodzinnej – wskazać należy, że wysokość odliczenia kwoty z tytułu ulgi na dzieci, o której mowa w art. 27f ustawy, została określona na dziecko, przy czym rodzicom dziecka ustawodawca przyznał jeden wspólny limit. W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez oboje rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującej kwoty ulgi. Powyższe oznacza, że suma miesięcznych odliczeń dokonanych przez oboje rodziców względem tego samego dziecka nie może przekroczyć kwoty obliczonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy. Co istotne, kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej, z tym, że biorąc pod uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania „lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej”, tj. po wyrazach „kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych”, należy przyjąć, że podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców – z których każdy ma prawo do zastosowania ulgi – jest podział tej kwoty w częściach równych.

Tym samym, możliwość skonsumowania kwoty ulgi przez rodziców dziecka w inny sposób niż w proporcji pół na pół należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady) wymagającego zgody obojga rodziców.

Wyjaśnić należy, że odliczenia ulgi z tytułu wychowywania dziecka dokonuje ten z rodziców, który wykonuje w stosunku do niego władzę rodzicielską. W przypadku, gdy tylko jeden z rodziców wykonuje władzę rodzicielską w stosunku do dziecka, to rodzicowi temu przysługuje prawo do odliczenia ulgi w pełnej wysokości limitu określonego na to dziecko.

Jak bowiem wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 27 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 2378/15, (…) dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej, konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, to jest posiadanie władzy rodzicielskiej (nawet ograniczonej na podstawie wyroku sądowego) i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Czym innym jest bowiem posiadanie władzy a czym innym jej wykonywanie, a to oznacza, że utożsamianie ich na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje uzasadnienia. W celu nabycia prawa do przedmiotowej ulgi podatnik powinien wykazać zatem, że w danym roku podatkowym wykonywał, a nie tylko posiadał władzę rodzicielską (…).

Tym samym w przypadku rodzica małoletniego dziecka o prawie do ulgi decyduje faktyczne sprawowanie władzy rodzicielskiej. Samo posiadanie władzy rodzicielskiej (bez jej faktycznego wykonywania), podobnie jak utrzymywanie sporadycznych kontaktów z dzieckiem czy alimentacja nie wystarcza do zastosowania przedmiotowego odliczenia. Pogląd taki podzielają sądy administracyjne w wydawanych orzeczeniach. Stanowisko takie potwierdza orzecznictwo Sądów Administracyjnych, np. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 1420/15, z 26 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 447/16 i z 27 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 661/16 oraz powołany powyżej wyrok z 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2378/15.

Art. 93 § 1 ustawy z 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm.) władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom.

Art. 95 § 1 ustawa Kodeks rodzinny i opiekuńczy władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw.

Art. 97 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

Podkreślenia przy tym wymaga, że separacja bądź rozwód rodziców nie są równoznaczne z utratą przez rodzica prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Sąd rodzinny, ogłaszając separację bądź rozwiązując związek małżeński określa także prawa rodzicielskie. Jeżeli zatem nie pozbawia tego prawa jednego z rodziców, to uznaje, że rodzice są zdolni do porozumienia w sprawach dotyczących dziecka.

Zatem, o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka. Co istotne samo tylko uiszczanie alimentów na rzecz dziecka (nierzadko wymuszonych orzeczeniem sądowym), czy też sporadyczne spotkania z dzieckiem nie wypełniają tak rozumianego określenia wykonywanie władzy rodzicielskiej.

W konsekwencji, wykonywanie obowiązku alimentacyjnego wobec małoletnich dzieci, czyli fakt płacenia alimentów na małoletnie dzieci, nie jest rozstrzygający dla uznania, że rodzic wykonuje władzę rodzicielską. Obowiązek alimentacyjny jest bowiem niezależny od władzy rodzicielskiej, a co za tym idzie spoczywa także na rodzicach, którzy zostali pozbawieni tej władzy.

Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka. Przy czym przez wychowywanie należy rozumieć zapewnianie stałej opieki, prowadzącej do uzyskania pełnego rozwoju fizycznego i psychicznego. Chodzi zatem o aktywne uczestniczenie w wychowywaniu dziecka i realny wpływ na rozwój jego osobowości. Realizacja prawa wykonywania władzy rodzicielskiej może następować przykładowo poprzez osobiste kontakty z nauczycielami, interesowanie się stanem zdrowia dziecka i pomoc w jego leczeniu, zapewnianie wsparcia w nauce, interesowanie się sposobem spędzania wolnego czasu.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy wyjaśnić należy, że odliczenia ulgi z tytułu wychowywania dziecka dokonuje ten z rodziców, który wykonuje w stosunku do niego władzę rodzicielską.

W przypadku, gdy tylko jeden z rodziców wykonuje władzę rodzicielską w stosunku do dziecka, to rodzicowi temu przysługuje prawo do odliczenia ulgi w pełnej wysokości limitu określonego na to dziecko.

Samo dysponowanie prawem wykonywania władzy rodzicielskiej nie jest wystarczające do skorzystania z ulgi na dzieci. Jeżeli rodzic dzieci pomimo posiadania praw rodzicielskich nie zajmuje się dziećmi, a jego kontakty z dziećmi są sporadyczne, należy uznać, że rodzic ten nie wykonuje władzy rodzicielskiej i w związku z tym nie ma prawa do ulgi.

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do małoletnich dzieci obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska i władzę tę wykonują oboje rodzice, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu.

Przy czym ustawodawca nie wyklucza możliwości odliczenia przez jednego z nich ulgi na dzieci w całej wysokości, jednak konieczne jest w tym zakresie zawarcie porozumienia pomiędzy rodzicami. Z kolei brak stosownego porozumienia dotyczącego ustalenia proporcji oznacza, że w sytuacji, gdy każdy z rodziców spełnia warunki do zastosowania odliczenia, ulga przysługuje każdemu z nich w częściach równych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w 2010 r. rozwiązane zostało małżeństwo Pana z M., z którą ma Pan dwoje dzieci. W 2013 r. zawarł Pan kolejny związek małżeński z A. i z tego związku też ma Pan dwoje dzieci. Przez okres 2017-2018 zamieszkiwał Pan z A. i wspólnie z żoną sprawował Pan władzę rodzicielską wobec dwójki dzieci. Ponadto w latach 2017-2018 nie był Pan pozbawiony i nadal nie jest władzy rodzicielskiej (jest ona ograniczona) w odniesieniu do dzieci z pierwszego małżeństwa i na każdym etapie uczestniczył Pan w ich życiu. Ponosił Pan koszty utrzymania regularnie płacąc w pełnej wysokości zasądzone alimenty. Pana pierwsza żona dokonuje odliczeń od dochodu ulgi prorodzinnej w pełnej wysokości limitu przypadającego na dwoje dzieci. W 2019 r. zapadł wyrok rozwiązujący Pana drugi związek małżeński. Z ulgi prorodzinnej za lata 2017- 2019 przysługującej na dwoje dzieci skorzystała Pana druga była żona. Zatem matki dzieci dokonały odliczenia przedmiotowej ulgi w pełnej wysokości limitu przypadającego na każde dziecko. Nie zawierał Pan z byłymi małżonkami żadnej ugody, w kwestii ustalenia wysokości kwot odnośnie odliczenia ulgi prorodzinnej z tytułu sprawowania władzy rodzicielskiej wobec małoletnich dzieci. Z Pana strony nie ma żadnych przeciwskazań, aby Pana byłe małżonki odliczały w pełnej wysokości przysługujących im limit ulgi prorodzinnej.

Wątpliwość Pana budzi kwestia, czy przysługuje Panu możliwość skorzystania z ulgi prorodzinnej w odniesieniu do różnicy wynikającej z posiadania czwórki dzieci w sytuacji gdy matki dzieci skorzystały z odliczenia ulgi prorodzinnej w pełnej wysokości przysługujących im limitów na dwoje dzieci.

W tym miejscu jeszcze raz wyjaśnić należy, że w przywołanym art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (zdanie drugie), ustawodawca dał rodzicom możliwość wyboru, w jaki sposób dokonają odliczeń kwoty przysługującej im ulgi prorodzinnej. Jak już podkreślono – istotne jest, aby odliczona przez oboje rodziców kwota nie przekroczyła rocznego limitu ulgi określonego ustawą. W związku z tym możliwe jest skorzystanie z odliczenia od podatku przez jednego z rodziców lub w dowolnej proporcji przez oboje rodziców przy czym konieczne jest w tym zakresie uzyskanie porozumienia pomiędzy osobami uprawnionymi, gdyż to im ustawodawca pozostawił decyzję w tym względzie. W sytuacji natomiast braku takiego porozumienia odliczenie przysługuje w częściach równych.

Zatem odliczenie ulgi prorodzinnej dotyczy łącznie obojga rodziców. Stąd też w sytuacji, w której obydwoje rodzice wykonują władzę rodzicielską, również oboje są uprawnieni do korzystania z ulgi. Zatem rodzice powinni porozumieć się co do wysokości odliczenia przysługującej im kwoty ulgi. W przypadku, gdy rodzice nie mogą się porozumieć, odliczenie przysługuje w częściach równych.

Uwzględniając powyższe stwierdzić zatem należy, że w sytuacji, gdy w stosunku do małoletnich dzieci, zarówno Pan jak i matki dzieci, wykonywały władzę rodzicielską – to każdy z rodziców jest uprawniony do skorzystania z ulgi wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Skoro więc w latach 2017-2018 wykonywał Pan władzę rodzicielską w stosunku do swoich małoletnich dzieci, przedmiotowa ulga przysługuje zarówno Panu jak i matkom dzieci w częściach równych.

Z analizy sprawy wynika, że matki dzieci za lata 2017-2018 dokonały odliczenia ulgi prorodzinnej w pełnej wysokości w ramach przysługujących im limitów na dwoje dzieci. Z Pana strony nie ma natomiast żadnych formalnych przeciwwskazań, aby matki dzieci dokonały odliczenia w tenże sposób. Można zatem przyjąć, że pomimo braku formalnej zgody co do sposobu rozliczenia ulgi, przyjął Pan sposób rozliczenia matek dzieci za właściwy. Tym samym nie rości Pan prawa do innego sposobu rozliczenia ulgi.

Zatem w sytuacji więc, gdy z dwóch różnych związków małżeńskich posiada Pan czworo dzieci - w stosunku do których wykonywał władzę rodzicielską (dzieci małoletnie), – co uprawnia Pana do ulgi prorodzinnej na każde z nich, to niezależnie od tego, że byłe małżonki odliczyły ulgę w pełnej wysokości każda na dwoje dzieci, w świetle przytoczonych przepisów (po spełnieniu wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania) – przysługiwało Panu prawo do dokonania, w rozliczeniu za lata 2017-2018, odliczenia ulgi na małoletnią córkę (trzecie dziecko) oraz małoletniego syna (czwarte dziecko). Ulgę tę mógł Pan odliczyć w kwocie odpowiadającej różnicy pomiędzy kwotą odliczoną przez Pana drugą żonę na dwoje dzieci, a przysługującą Panu z tytułu wykonywania władzy rodzicielskiej na trzecie i czwarte dziecko.

Wobec powyższego przysługuje Panu prawo odliczenia w ramach ulgi prorodzinnej różnicy wynikającej z posiadania przez Pana czwórki dzieci w sytuacji gdy matki dzieci skorzystały z odliczenia ulgi prorodzinnej w pełnej wysokości przysługujących im limitów na dwoje dzieci.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).