Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 stycznia 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 31 stycznia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Zwraca się Pani z wnioskiem o interpretację indywidualną dotyczącą ustalenia Pani rezydencji podatkowej na rok 2021, a co za tym idzie – Pani obowiązku podatkowego.

W połowie 2019 r., zaraz po studiach wyprowadziła się Pani z Polski do Anglii z zamiarem pracy i życia tam – myślała Pani, że już nigdy nie wróci do Polski. Mieszkała Pani i pracowała tam w państwowej firmie od połowy 2019 r. do końca lutego 2021 r., płacąc podatki w Anglii, w tym za okres styczeń-luty 2021 r. W Anglii miała Pani wynajęte mieszkanie, była Pani zarejestrowana pod tamtejszym adresem, płaciła Pani rachunki, podatki, miała Pani ubezpieczenie zdrowotne i żyła jako mieszkaniec tamtego kraju. Pani życie towarzyskie również toczyło się tylko i wyłącznie w Anglii.

W czasie Pani pobytu w Anglii jak i przed wyjazdem nigdy nie pracowała Pani w Polsce, nie pobierała Pani żadnych zasiłków, stypendiów i nie miała żadnych dochodów z Polski. Nie ma Pani też męża ani dzieci. Pani ośrodek interesów życiowych był w Anglii. Mieszkała Pani poza Polską więcej niż 183 dni w roku.

Będąc w Anglii nadarzyła się dla Pani okazja powrotu do Polski i rozpoczęcia pracy w Polsce od 1 marca 2021 r. Propozycja ta była korzystna ze względu na rozwój Pani kariery zawodowej. W związku z tym, z dniem 28 lutego 2021 r. zakończyła Pani pracę u pracodawcy angielskiego, zakończyła wynajem mieszkania w Anglii, wyrejestrowała się z tamtejszego adresu i powróciła Pani do Polski.

Z dniem 1 marca 2021 r. rozpoczęła Pani pracę u pracodawcy w Polsce. 3 marca 2021 r. wynajęła Pani mieszkanie w Polsce. Od tego czasu mieszka Pani i żyje w Polsce, Pani ośrodek interesów życiowych się zmienił z Anglii na Polskę. Od 1 marca 2021 r. płaci Pani podatki w Polsce i żyje jak mieszkaniec tego kraju. Od 1 marca 2021 r. z Anglii nie dostaje Pani żadnych dochodów ani zasiłków.

Pytania

Wobec powyżej opisanej sytuacji i zmiany ośrodka interesów życiowych z dniem 1 marca 2021 r. chciałaby Pani zapytać:

1. Czy z dochodów za okres styczeń-luty 2021 (osiągniętych w Anglii) powinna Pani rozliczać się w Anglii, a w Polsce rozliczać się z dochodów osiągniętych tutaj – w okresie marzec-grudzień 2021 r.?

2. Czy nawet jeśli nie musi Pani rozliczać się w Polsce z dochodów osiągniętych w Anglii (czyli za okres styczeń-luty 2021 r.), to musi je Pani wpisać w polski PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych) za 2021 r.? Jeśli tak, to gdzie powinna je Pani wpisać?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie, na podstawie interpretacji ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, stosuje się do Pani ograniczony obowiązek podatkowy za dochody uzyskane przed 1 marca 2021 r. (za okres styczeń-luty 2021 r.), czyli w odniesieniu do dochodów uzyskanych poza granicami Polski, kiedy to była Pani mieszkańcem Anglii i Pani ośrodek interesów życiowych znajdował się w Anglii. Natomiast od 1 marca 2021 r., w związku ze zmianą ośrodka interesów życiowych obowiązuje Panią nieograniczony obowiązek podatkowy.

Podsumowując, w Pani opinii, za dochody uzyskane w Anglii za okres styczeń-luty 2021 rozlicza się Pani w Anglii i nie musi ich wpisywać w polski PIT. Natomiast z dochodów uzyskanych po 1 marca 2021. (czyli tych od polskiego pracodawcy) powinna Pani rozliczyć się w Polsce.

Jeśli Pani rozumowanie jest błędne, prosi Pani o dokładne wyjaśnienie i o odniesienie się do każdego z Pani argumentów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W myśl art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Jak stanowi art. 4a ww. ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 250 poz. 1840 ze zm.):

Określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem art. 4 ww. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z przedstawionych informacji wynika, że w połowie 2019 r., zaraz po studiach, wyprowadziła się Pani z Polski do Anglii z zamiarem pracy i życia tam – myślała Pani, że już nigdy nie wróci do Polski. Mieszkała Pani i pracowała tam w państwowej firmie od połowy 2019 r. do końca lutego 2021 r., płacąc podatki w Anglii. W Anglii miała Pani wynajęte mieszkanie, była Pani zarejestrowana pod tamtejszym adresem, płaciła Pani rachunki, podatki, miała Pani ubezpieczenie zdrowotne i żyła jako mieszkaniec tamtego kraju. Pani życie towarzyskie również toczyło się tylko i wyłącznie w Anglii. W czasie Pani pobytu w Anglii jak i przed wyjazdem nigdy nie pracowała Pani w Polsce, nie pobierała Pani żadnych zasiłków, stypendiów i nie miała żadnych dochodów z Polski. Nie ma Pani też męża ani dzieci. Pani ośrodek interesów życiowych był w Anglii. Mieszkała Pani poza Polską więcej niż 183 dni w roku.

Będąc w Anglii nadarzyła się dla Pani okazja powrotu do Polski i rozpoczęcia pracy w Polsce od 1 marca 2021 r. W związku z tym, 28 lutego 2021 r. zakończyła Pani pracę u pracodawcy angielskiego, zakończyła wynajem mieszkania w Anglii, wyrejestrowała się z tamtejszego adresu i powróciła Pani do Polski. 1 marca 2021 r. rozpoczęła Pani pracę u pracodawcy w Polsce. 3 marca 2021 r. wynajęła Pani mieszkanie w Polsce. Od tego czasu mieszka Pani i żyje w Polsce, Pani ośrodek interesów życiowych się zmienił z Anglii na Polskę. Od 1 marca 2021 r. płaci Pani podatki w Polsce i żyje jak mieszkaniec tego kraju. Od 1 marca 2021 r. z Anglii nie dostaje Pani żadnych dochodów ani zasiłków.

Mając na uwadze powyższe, należy uznać, że w okresie od połowy 2019 r. do 28 lutego 2021 r. – do momentu powrotu do Polski – nie posiadała Pani miejsca zamieszkania dla celów podatkowych na terenie Polski. W konsekwencji podlegała Pani w Polsce w tym okresie ograniczonemu obowiązkowi podatkowi, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wyłącznie od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Oznacza to, że dochody osiągnięte w tym czasie w Anglii nie podlegały opodatkowaniu w Polsce.

Natomiast w związku z powrotem na stałe do Polski, 1 marca 2021 r. przeniosła Pani centrum swoich interesów osobistych i gospodarczych (swój ośrodek życiowy) do Polski, w konsekwencji czego nastąpiła zmiana Pani miejsca zamieszkania. Skutkuje to tym, że po przeniesieniu miejsca zamieszkania do Polski podlega Pani w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co oznacza, że od 1 marca 2021 r. podlega Pani w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Podsumowując, Pani dochody uzyskane z tytułu pracy wykonywanej w okresie od stycznia do lutego 2021 r. w Anglii nie podlegają w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Natomiast dochody uzyskane od 1 marca 2021 r. – po powrocie na stałe do Polski – będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych bez względu na miejsce położenia ich źródeł.

Dochody uzyskane w Anglii przed 1 marca 2021 r. nie podlegają wykazaniu w zeznaniu podatkowym składanym za 2021 r. w Polsce.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).