Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego we wniosku stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 listopada 2021 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 11 lutego 2022 r. (data wpływu).Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca od 3 stycznia 2017 roku prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, obecnie pod adresem …, zarejestrowaną w CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej) pod numerem NIP … oraz REGON … pod kodami PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 62.01.Z, 47.91.Z, 58.21.Z, 58.29.Z, 59.11.Z, 59.12.Z, 59.13.Z, 62.02.Z, 62.03.Z, 62.09.Z, 63.11.Z, 63.12.Z, 74.20.Z, 95.11.Z.

Wnioskodawca ma nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. 2021 poz. 1128, dalej – ustawa o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)). Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego określonego w ustawie z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz.U. 2021 poz. 706 ze zm.). Wnioskodawca w związku z prowadzeniem jednoosobowej działalności gospodarczej prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Jako formę opodatkowania Wnioskodawca wybrał opodatkowanie według skali.

Wnioskodawca w okresie od stycznia 2019 do dnia dzisiejszego współpracował z następującymi podmiotami:

1. firmą X. sp. z o.o. sp. k. - spółka z siedzibą w A. o numerze KRS (Krajowy Rejestr Sądowy) … (obecnie w likwidacji) - świadczenie usług programowania od 3 stycznia 2017 do 31 sierpnia 2020 roku,

2. firmą Y sp. z o.o. - spółka z siedzibą w B. o numerze KRS … (przekształconą ze spółki Y sp. z o.o. sp. k. o numerze KRS …) - świadczenie usług programowania od 1 sierpnia 2020 roku do dnia dzisiejszego - w dalszej części wniosku określana jako Spółka / Kontrahent.

Konstrukcja umów z wymienionymi podmiotami oraz zakres i charakter usług świadczonych przez Wnioskodawcę w czasie współpracy z nimi były niemal tożsame, dlatego w dalszej części wniosku przedstawi On warunki współpracy z podmiotem z punktu 2 podkreślając, że są one analogiczne do warunków współpracy z podmiotem wymienionym w punkcie 1. Wnioskodawca świadczy usługi tworzenia oprogramowania w projektach informatycznych realizowanych przez Spółkę w modelu outsourcingu, w którym końcowymi odbiorcami usług świadczonych przez Wnioskodawcę są Klienci Spółki. Usługi programistyczne świadczone przez Wnioskodawcę dla Kontrahentów obejmują w szczególności:

1. tworzenie oraz rozwijanie systemu informatycznego działającego na systemach …, na komputerach klasy PC, w środowisku sieciowym,

2. poprawianie błędów w istniejącym oprogramowaniu,

3. tworzenie oraz rozwijanie struktur danych w bazach danych,

4. spotkania dotyczące ustalenia szczegółów funkcjonalności, konsultacji technicznych,

5. poszukiwanie nowych narzędzi, technologii, algorytmów, funkcjonalności, których celem jest usprawnienie procesu tworzenia systemu,

6. aktualizacja, testowanie, utrzymywanie systemu na środowiskach klienta.

Wykonując prace programistyczne dla Spółki Wnioskodawca jest współtwórcą rozwiązań implementowanych do systemu używanego przez firmy z branży …. System ten pomaga w rozwijaniu …. Realizując usługi programistyczne Wnioskodawca może wykonywać je w dowolnym miejscu oraz dowolnym czasie, przy dochowaniu terminów wyznaczonych przez Spółkę na zrealizowanie określonych usług. Wnioskodawca nie jest związany sztywnymi godzinami pracy i może ją wykonywać według ustalonego przez siebie planu. W razie niewywiązania się z warunków umowy Spółka na mocy umowy może rozwiązać z nim kontrakt natychmiastowo, bez zachowania okresu wypowiedzenia. Wnioskodawca ponosi pełną odpowiedzialność wobec osób trzecich (Klientów) za rezultat oraz wykonywanie prac. Poza odpowiedzialnością wobec osób trzecich Wnioskodawca ponosi pełne ryzyko gospodarcze, ponieważ prowadząc działalność jest uzależniony od zmienności otoczenia bliższego i dalszego, szczególnie rozwiązań technologicznych wykazujących się dużą zmiennością i mających realny wpływ na zapotrzebowanie rynku.

Można więc jednoznacznie stwierdzić, że w okresie od 3 stycznia 2017 roku do dnia dzisiejszego przez Wnioskodawcę niezaprzeczalnie była i jest prowadzona działalność gospodarcza w rozumieniu art. 3 Prawa przedsiębiorców (Dz.U. 2021 poz. 162 ze zm.) bez naruszeń warunków zawartych w art. 5b. ustawy o PIT. W ramach świadczonych usług Wnioskodawca wytwarza oprogramowanie będące elementem większej struktury będącej systemem informatycznym używanym przez Klientów z branży …. Poprzez tworzenie oprogramowania Wnioskodawca opracowuje innowacyjne sposoby łączenia danych z wielu różnych baz danych, systemów i plików w …. Jest to rozbudowany system złożony z wielu modułów, współpracujących ze sobą na różnych poziomach, niezbędnych w całym procesie …. Obowiązki Wnioskodawcy wobec Spółki będące częścią świadczonych przez Niego usług nie przyczyniające się do wytworzenia programów komputerowych lub ich części nie są przedmiotem niniejszego wniosku o interpretację. Są to obowiązki wobec Spółki i Klientów:

1. związane z dopełnieniem czynności formalnych, takie jak: udział w spotkaniach organizacyjnych, prowadzenie harmonogramu wykonanych zadań,

2. czynności związane z wytworzeniem oprogramowania, ale niebędące czynnościami twórczymi, takie jak: zapoznawanie się z dokumentacją Klientów, rutynowe usuwanie błędów w programach Klientów (poprawianie błędów w istniejącym oprogramowaniu, tworzenie dokumentacji stworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania na potrzeby Klienta,

3. czynności, które skutkują wytworzeniem elementów oprogramowania niepodlegających ochronie praw autorskich, takich jak: tworzenie interfejsów bazujących na graficznych elementach ogólnie przyjętych (symbole, paski, ikony, okna, przyciski), wykorzystanie elementów interfejsu niecechujących się funkcjami technicznymi (zdjęcia, obrazy, grafiki).

Wnioskodawca podczas współpracy ze Spółką bierze udział w wytworzeniu złożonego systemu informatycznego tworzonego m. in. w językach …. Łączy się on z wieloma bazami danych … oraz serwisami sieciowymi …, obsługuje wiele rodzajów plików. System pozwala przechowywać, edytować, importować, eksportować szczegółowe dane …. W systemie jest możliwość tworzenia harmonogramów prac. System pozwala tworzyć zestawy wymagań, które muszą spełniać …, zestawy testów do tych wymagań, ułatwia obsługę błędów i innych problemów z …. Pozwala oceniać, opisywać, komentować wykonane testy sprzętu. Pozwala generować statystyki, zestawienia tabelaryczne, raporty.

Wnioskodawca w ramach swojej działalności rozwija i rozbudowuje wyżej opisany system, dodając do niego nowe funkcjonalności, np. poprzez pisanie skryptów służących do budowania wersji aplikacji lub tworzenie mniejszych aplikacji do przeprowadzania testów automatycznych. Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę pozwala na automatyzację procesów tworzenia systemu Klienta, co przekłada się na oszczędność czasu oraz dokładność przeprowadzanych testów. Należy w tym miejscu zaznaczyć, że rozwijając system Klienta Wnioskodawca wytwarza całkowicie nowe, odrębne oprogramowanie, które korzysta z ochrony na podstawie art. 74 ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych (Dz.U. 2021 poz. 1062 ze zm., dalej: ustawa o PAIPP). W wyniku dodania nowych funkcjonalności system Klienta staje się wzbogacony o elementy niewystępujące do tej pory. W celu ulepszenia i wzbogacenia systemu Spółka udostępnia repozytorium kodu Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie nabywa więc praw do części systemu, który ulepsza oraz nie jest jego użytkownikiem na podstawie licencji wyłącznej lub niewyłącznej, ponieważ nie może korzystać z praw autorskich do programu na określonych polach eksploatacji oraz udzielać licencji do tego oprogramowania ani odnosić żadnych innych korzyści z udostępnionego mu kodu źródłowego systemu. System klienta jest Wnioskodawcy udostępniany jedynie w celu jego rozbudowy przez Wnioskodawcę. Efekty pracy Wnioskodawcy w miesiącu roboczym są objęte prawem autorskim, które jest przenoszone na Spółkę w ramach wynagrodzenia w momencie zapłaty za wykonanie usług programistycznych. Aby stworzyć określony program, Wnioskodawca współpracuje z osobą odpowiedzialną za kontakt z klientem w celu ustalenia wyglądu nowych funkcjonalności, które mają zostać stworzone przez Wnioskodawcę, ewentualnie we współpracy z zespołem programistów. Wnioskodawca bierze udział w dopasowaniu odpowiedniej technologii oraz rozwiązań w celu zamiany wizji klienta w gotowy produkt; Wnioskodawca przy tym stara się tworzyć oraz szukać nowych rozwiązań, technologii, które usprawniłyby tworzone aplikacje oraz sam proces ich tworzenia. Wnioskodawca pracuje nad optymalizacją działania baz danych, serwisów, aplikacji. Biorąc udział w projekcie wykorzystuje i łączy On wcześniej nabytą wiedzę, umiejętności i doświadczenie w zakresie funkcjonalności nowych technologii oraz języków programowania w celu projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych rozwiązań kluczowych dla działania programów wykorzystywanych przez Klientów. Osoba odpowiedzialna za kontakt z Klientem zbiera wymagania od Klienta, ustala z nim wspólną wizję produktu i ramy czasowe wykonania zlecenia. Po zebraniu wywiadu osoba ta kontaktuje się z całym zespołem programistycznym, przedstawia wymagania Klienta i na tej podstawie są ustalane zadania priorytetowe oraz szczegóły przyszłych funkcjonalności, w tym rozdysponowanie zadań między programistów. Po rozdzieleniu zadań, zapoznaniu się z dokumentacją oraz uzyskaniu dostępów do środowisk programistycznych Klienta Wnioskodawca przystępuje do implementacji nowej funkcjonalności. Już na tym etapie Wnioskodawca ma określony cel do spełnienia (wykonanie zadania, które sprowadza się do stworzenia określonej funkcjonalności), określony czas narzucony przez Klienta do wykonania zadania oraz zasoby, na które składa się środowisko programistyczne Klienta wraz z wszelkimi technologiami, które są udostępnione Wnioskodawcy w celu stworzenia przez Niego funkcjonalności/programu. Wnioskodawca podkreśla, że bez działania w sposób uporządkowany i według ustalonej wcześniej metodologii działania nie jest możliwe stworzenie programu komputerowego. Specyfika tworzenia programu komputerowego w zespole wymaga, żeby działania osoby pracującej nad danym rozwiązaniem były uporządkowane i metodyczne. W projekcie należy określić cele, jakie ma spełniać program komputerowy, dobrać odpowiednie narzędzia programistyczne pozwalające na osiągnięcie tych celów, zaplanować i podzielić pracę oraz zweryfikować działanie programu. W ramach działalności programistycznej Wnioskodawca opracowuje nowe koncepcje, narzędzia oraz rozwiązania.

Oprogramowanie stworzone przez Wnioskodawcę jest wynikiem określonych procesów myślowych wymagających od twórcy kreatywnego podejścia do rozwiązania konkretnych problemów, które nie mogłyby zostać rozwiązane przy mechanicznym, rutynowym działaniu. Rezultatem twórczych działań Wnioskodawcy jest kod, który jest tworem ustalonym, przeniesionym z umysłu Wnioskodawcy do środowiska programistycznego, przechowywanym we współdzielonych systemach Wnioskodawcy oraz zespołu projektowego. Kod stworzony przez Wnioskodawcę jest również tworem innowacyjnym na skalę przedsiębiorstw, którzy są końcowymi odbiorcami usług Wnioskodawcy, czyli dla Klientów. Klienci powierzają swoje struktury informatyczne Spółce i blisko z Nią współpracują w celu uzyskania innowacyjnych rozwiązań mających realny wpływ na działanie firm Klientów - poprzez automatyzację wewnętrznych procesów lub zwiększenie atrakcyjności oferowanych usług bądź towarów wśród ich odbiorców.

Dzięki systemowi, którego współtwórcą jest Wnioskodawca możliwe jest przyspieszenie procesu projektowania oraz tworzenia nowych urządzeń, możliwość ich testowania, oceniania różnych wersji produktu, porównania ich. Spółka jedynie pośredniczy w dostawie innowacyjnych rozwiązań, których twórcami są programiści - między innymi Wnioskodawca. Wyodrębnienie wkładu Wnioskodawcy, czyli oprogramowania wytworzonego przez Niego z większej całości, jakim jest system Klienta jest możliwe poprzez system kontroli wersji, który pokazuje, jakie elementy systemu zostały przez Wnioskodawcę wytworzone.

W efekcie twórczej działalności programistycznej Wnioskodawcy powstaje kod stanowiący osobny program komputerowy, który przenosi swoje właściwości na system będący własnością Spółki lub Klientów i rozszerza jego funkcjonalność. Napisany kod spełnia definicje techniczne programu komputerowego. Program komputerowy jest zakodowaną sekwencją instrukcji wykonywanych bezpośrednio lub pośrednio przez komputer albo inne urządzenie zdolne do przetwarzania informacji w celu osiągnięcia określonego rezultatu (J. Sobczak, Prawa autorskie i prawa pokrewne, 2000 r.). Program komputerowy jest zestawem instrukcji, komend kierowanych do komputera, który ma doprowadzić po odpowiednim przetworzeniu tych instrukcji przez komputer do wywołania określonych funkcji komputera, przy czym instrukcje te mogą być wyrażone w jakiejkolwiek formie lub postaci, a także stanowić mogą materiały projektowe, pod warunkiem jednak, że wyłącznie na ich podstawie możliwe jest stworzenie programu komputerowego (A. Wachowska, Ochrona gry komputerowej. Aktualne wyzwania prawne, 2015 r.).

Kod tworzony przez Wnioskodawcę spełnia podane definicje techniczne programów komputerowych, które podlegają ochronie na podstawie art. 1 oraz 74 ustawy o PAIPP. Wnioskodawcy przysługiwały majątkowe prawa autorskie do wytworzonych przez siebie programów do momentu przeniesienia praw autorskich na Kontrahenta. Na mocy umowy zawartej ze Spółką Wnioskodawca przenosi prawa autorskie do programów na Spółkę z momentem zapłaty Wnioskodawcy wynagrodzenia za miesiąc, w którym program komputerowy został Kontrahentowi dostarczony, na podstawie comiesięcznie wystawianej faktury. Po przeniesieniu praw autorskich prawa te Wnioskodawcy nie przysługują. Wynagrodzenie dla Wnioskodawcy jest obliczane jako iloczyn stawki godzinowej oraz ilości przepracowanych godzin, przy czym wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich jest wypłacane w ramach wynagrodzenia za świadczenie całokształtu usług programistycznych.

W odniesieniu do Utworów stanowiących program komputerowy przeniesienie autorskich praw majątkowych następuje na polach eksploatacji określonych w art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a ponadto w zakresie:

a) trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w tym w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie,

b) rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu programu komputerowego lub jego kopii,

c) wprowadzania do sieci Internet i Intranet.

Wnioskodawca w ramach swojej działalności polegającej na tworzeniu programów komputerowych ponosi następujące koszty:

1. księgowość i doradztwo podatkowe,

2. zakup i serwis sprzętu oraz zakup akcesoriów komputerowych,

3. artykuły biurowe,

4. Fundusz Pracy,

5. opłaty za Internet,

6. opłaty za dostęp do programu fakturowania,

7. koszty eksploatacyjne samochodu,

8. koszty związane z poszerzaniem wiedzy w zakresie programowania.

Obsługa księgowa dotyczy prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, rozliczenia dla potrzeb podatku od towarów i usług oraz usług doradztwa podatkowego. Prowadzenie ksiąg i ewidencji podatkowych przez przedsiębiorcę prowadzącego jednoosobową działalność gospodarczą jest działaniem niezbędnym do dopełnienia niezbędnych obowiązków wobec państwa i organów podatkowych. Wnioskodawca zlecił jej prowadzenie firmie zewnętrznej, ponieważ dzięki temu ma pewność, że jego księgi są prowadzone rzetelnie i niewadliwie. Zewnętrzne biuro doradztwa podatkowego prowadzi dodatkowe ewidencje niezbędne do kalkulacji dochodu przypadającego na każde majątkowe prawo autorskie do programu komputerowego na podstawie informacji dostarczonych przez Wnioskodawcę. Przez zakup sprzętu i akcesoriów komputerowych należy rozumieć zakup:

‒ komputera stacjonarnego wraz z akcesoriami - na sprzęt komputerowy składają się: płyta główna, procesor, pamięć ram, dyski, obudowa, chłodzenie, zasilacz, wentylatory, napęd DVD, monitory, TV jako monitor, stojaki na monitory, przewody video, przewody USB, mysz, klawiatura, podkładka, pendrive, hub USB, czytnik kart pamięci, system Windows, głośniki, karta graficzna, listwa zasilająca, przewody, UPS, baterie, akumulatory, ładowarki, słuchawki wraz ze stojakiem, serwer plików. Komputer jest podstawowym narzędziem pracy Wnioskodawcy, dzięki któremu może On pracować nad tworzeniem programów komputerowych, uruchamiać środowiska programistyczne, na których kod jest tworzony;

‒ laptopa - sprzęt używany naprzemiennie wraz z komputerem stacjonarnym, służący w pracy mobilnej, będący podstawowym narzędziem pracy w tworzeniu programów komputerowych;

‒ urządzeń sieciowych: switchów, przewodów sieciowych, access pointów, routera, serwerów - sprzęt utrzymujący infrastrukturę sieciową z dostępem do Internetu oraz środowisk testowych;

‒ telefonu - stanowi niezbędne wyposażenie służące Wnioskodawcy do kontaktu z przedstawicielami Spółki/Klienta w celu ustalenia funkcjonalności oprogramowania. Łatwość przekazywania informacji drogą telefoniczną wpływa na szybkość i poprawność tworzenia oprogramowania przez Wnioskodawcę,

‒ sprzętu zabezpieczającego infrastrukturę i dostępy: czytników kart PKI (karta zezwalająca na dostęp do środowisk programistycznych Klienta), kluczy … (umożliwiających dwustopniową weryfikację podczas logowania do zewnętrznych systemów klienta), czujników i syren składających się na system alarmowy.

Oprócz wymienionych wydatków Wnioskodawca ponosi również koszty naprawy serwisowej sprzętu w celu utrzymania infrastruktury komputerowej i jej prawidłowego działania. Dokonywanie zakupu sprzętu komputerowego oraz ponoszenie kosztów związanych z jego serwisem jest niezbędne, aby Wnioskodawca mógł tworzyć programy komputerowe i ich części. Oprogramowanie wytwarzane jest przy pomocy komputera, zapisywane w jego pamięci i bez wykorzystania tego rodzaju sprzętu niemożliwe byłoby jego ustalenie. Wnioskodawca używa komputera do uzyskania dostępu do środowisk programistycznych klienta w celu wytwarzania elementów systemu. Komputer jest niezbędnym narzędziem pracy każdego programisty, ponieważ bez niego ustalenie kodu i tym samym praca twórcza byłyby niemożliwe. Oprócz komputera, na którym kod jest przechowywany, Wnioskodawca korzysta z wymienionych wcześniej akcesoriów komputerowych, które umożliwiają wprowadzanie kodu, znacząco ułatwiają pracę oraz uwydatniają jej efekty.

Przez zakup artykułów biurowych należy rozumieć zakup papieru ksero, zeszytów, artykułów piśmienniczych - są to wydatki ponoszone w celu ułatwienia procesu twórczego - wykonywanie szkiców, obliczeń.

Fundusz Pracy jest obligatoryjną częścią składki ZUS (Zakład Ubezpieczeń Społecznych), którą jest zobowiązany płacić przedsiębiorca do 60-go roku życia, jeżeli opłaca składki w pełnym wymiarze. W tym miejscu Wnioskodawca oświadcza, że zapłacone składki na ubezpieczenie społeczne (składki na ubezpieczenie emerytalne, rentowe oraz wypadkowe) są odliczane od dochodu na podstawie na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zaś księgowane jako koszt uzyskania przychodu w kolumnie 13 księgi. Płacenie przez przedsiębiorcę składki na Fundusz Pracy, będącej elementem składki do ZUS-u jest niezbędne, aby móc prowadzić w Polsce legalnie działalność gospodarczą, co w przypadku Wnioskodawcy przekłada się na możliwość świadczenia usług programistycznych.

Internet jest niezbędny do uzyskania połączenia sieciowego ze środowiskiem, na którym pracuje Wnioskodawca. Internet służy również Wnioskodawcy do bieżącego kontaktu z zespołem projektowym, dzięki któremu jest możliwe szybkie dzielenie się informacjami z zakresu rozwijania systemu Klienta poprzez wytwarzanie oprogramowania. Internet w pracy programisty jest niezbędnym narzędziem do uzyskiwania niezbędnej wiedzy programistycznej. W dzisiejszych realiach przy bardzo szybko zmieniającej się technologii niemożliwym jest czerpanie aktualnej wiedzy z zakresu programowania w całości z książek. Dzięki połączeniu internetowemu Wnioskodawca ma dostęp do wciąż aktualizowanej bazy wiedzy, z której może korzystać na bieżąco w swojej działalności.

Program do fakturowania jest niezbędnym oprogramowaniem w działalności gospodarczej. Dla podatników VAT (podatek od towarów i usług) czynnych wystawianie faktury VAT zgodnej z przepisami jest obligatoryjne. Ponadto faktura umożliwia rozliczenie się ze Spółką oraz dokumentuje wysokość przychodu ze sprzedaży usługi programistycznej, w tym przychodu ze sprzedaży praw do programów komputerowych wytworzonych przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca nabywa w ramach działalności literaturę fachową traktującą o tworzeniu oprogramowania oraz bierze udział w konferencjach i szkoleniach, na których zdobywa wiedzę oraz poszerza sieć kontaktów. Wiedza zdobyta z książek i szkoleń ma bezpośredni wpływ na jakość, funkcjonalność i innowacyjność kodu tworzonego przez Wnioskodawcę.

Dwa samochody są używane w działalności jako niezbędne środki przemieszczania się Wnioskodawcy. Samochody umożliwiają Wnioskodawcy transport do siedziby Spółki w celu świadczenia usług programistycznych oraz na spotkania szkoleniowe. Korzystanie z szybkiego środka transportu, jakim jest samochód pośrednio umożliwia Wnioskodawcy większe skupienie na pracy twórczej, ponieważ dzięki większej ilości zaoszczędzonego czasu może się skupić bardziej na swojej działalności - w tym pisaniu kodu. Samochody nie są środkami trwałymi w przedsiębiorstwie - są prywatną własnością Wnioskodawcy, jednak są używane w działalności w sposób, jaki opisano.

Koszty eksploatacyjne z tytułu użytkowania samochodów, które rozlicza Wnioskodawca w działalności, to wydatki serwisowe, zakup paliwa, sezonowa wymiana opon, opłaty za okresowe przeglądy, myjnia, akcesoria samochodowe. Powyżej wymienione koszty są w całości ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów i są one kosztami niezbędnymi do prowadzenia działalności gospodarczej, ale w całości nie mogą być przypisane określonemu rodzajowi przychodów.

Jako, że Wnioskodawca współpracując ze Spółką uzyskuje przychody ze sprzedaży praw autorskich do programów w cenie usługi programistycznej, wymienione koszty dotyczą wytworzenia programów komputerowych w określonej proporcji, stanowiącej udział miesięcznego przychodu z przeniesienia praw autorskich do utworu do całej kwoty na fakturze wystawianej dla Kontrahenta przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca, aby ustalić część kosztów przypadających na wytworzenie danego oprogramowania stosuje przychodowy klucz podziału kosztów pośrednich, który unormowany jest w art. 22 ust. 3 i 3a ustawy o PIT do poszczególnych rodzajów przychodów - do przychodów dotyczących wytworzenia (rozwinięcia, ulepszenia) oprogramowania oraz do przychodów pozostałych powiązanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Wysokość kosztów dotyczących działalności twórczej oblicza się wzorem: przychód z działalności twórczej (skutkującej wytworzeniem, rozwinięciem, ulepszeniem oprogramowania) / przychód ogółem * koszty pośrednie, zaś koszty dotyczące konkretnego utworu oblicza się wzorem: przychód ze sprzedaży utworu / przychód z działalności twórczej * koszty pośrednie działalności twórczej.

Wysokość przychodu z działalności twórczej oraz wysokość przychodu ze sprzedaży konkretnego utworu Wnioskodawca ustala na podstawie ilości godzin poświęconych w miesiącu na działalność twórczą lub wytworzenie danego utworu. Wnioskodawca wyodrębnia również z powyższych kosztów część, która została poniesiona bezpośrednio przez Wnioskodawcę w celu wytworzenia danego programu i obliczoną wartość umieszcza w literze a wskaźnika nexus dotyczącego dochodu z każdego programu. Wnioskodawca dotychczas nie nabył wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z programami komputerowymi od podmiotów powiązanych bądź niepowiązanych oraz kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Również w przyszłości prawdopodobnie nie wystąpią koszty tego typu.

Umowa ze Spółką zobowiązuje Wnioskodawcę do sporządzania raportów, na podstawie których rozlicza On ze spółką wynagrodzenie za świadczenie usług programistycznych. Raport ten ma formę ewidencji czasu pracy w arkuszu kalkulacyjnym, w którym Wnioskodawca szczegółowo opisuje zadania, nad którymi pracuje. Na podstawie raportu jest możliwe wyodrębnienie czasu pracy przeznaczonego na prace rutynowe oraz twórcze oraz prac twórczych na czas spędzony na wytworzenie poszczególnych programów komputerowych, do których prawa z kolei są przenoszone z chwilą wypłaty wynagrodzenia za okres, w którym dany program został dostarczony Spółce. Jako, że umowa ze spółką określa wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich w ramach wynagrodzenia za całokształt usług, Wnioskodawca w odrębnej ewidencji ustala część wynagrodzenia przypadającą na każde prawo do programu komputerowego, które zostało wytworzone według odpowiedniej proporcji liczonej wzorem: czas pracy poświęcony na wytworzenie programu komputerowego / czas pracy w okresie rozliczeniowym * wynagrodzenie za miesiąc.

Wynagrodzenie za przeniesienie prawa do programu komputerowego jest pomniejszane o koszty uzyskania przychodu z programu komputerowego, obliczonych w sposób opisany w punkcie V (według klucza podziału kosztów pośrednich). Obliczony w przedstawiony sposób dochód ze sprzedaży prawa do programu jest mnożony przez wskaźnik nexus obliczony dla każdego prawa autorskiego, zaś po przemnożeniu suma tych dochodów stanowi podstawę opodatkowania stawką 5%. Wnioskodawca dokonuje powyższych obliczeń w ewidencjach w formie arkuszy kalkulacyjnych, które pozwalają na wyodrębnienie poszczególnych praw majątkowych do wytworzonych programów komputerowych, ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu bądź straty przypadających na każde prawo autorskie do programu komputerowego oraz na wyodrębnienie kosztów dla każdego prawa, o których mowa w ustawie o PIT w art. 30 ca ust. 4. Wszystkie ewidencje są prowadzone na bieżąco od 1 stycznia 2019 roku.

Wnioskodawca rozważa coroczne korzystanie z preferencyjnego opodatkowania 5% stawką podatkową wobec dochodów uzyskiwanych z wytwarzania, rozwijania i ulepszania oprogramowania na podstawie przepisów o IP BOX, poczynając od zeznania rocznego składanego za rok podatkowy 2019. Wnioskodawca planuje kontynuować współpracę ze Spółką na dotychczasowych warunkach w kolejnych latach oraz nie wyklucza podjęcia współpracy na tych samych bądź podobnych zasadach z nowymi Kontrahentami bądź Klientami. Projekty, które Wnioskodawca planuje realizować w przyszłości, dotyczyć mogą firm z różnych branż, a tematyka i funkcjonalności tworzonych programów komputerowych mogą być zróżnicowane, ale opisany we wniosku charakter prowadzonej przez Wnioskodawcę przedmiotowej działalności pozostanie niezmieniony.

W piśmie uzupełniającym Wnioskodawca wskazał, że działalność, którą prowadzi nie polega na badaniach naukowych, ponieważ działania Wnioskodawcy nie mają na celu zdobywania nowej wiedzy, a wykorzystanie już istniejącej. Działalność Wnioskodawcy polegająca na tworzeniu oprogramowania komputerowego jest działalnością twórczą obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do projektowania i tworzenia nowych funkcjonalności (ulepszania lub powstawania nowych produktów) - z wyłączeniem wprowadzania rutynowych zmian i niezbędnych poprawek do tworzonego oprogramowania.

Wnioskodawca stwierdza, że jego działalność dotycząca tworzenia oprogramowania cechuje się:

1. Twórczością: Wnioskodawca w celu tworzenia i rozwijania systemów informatycznych Klientów wytwarza innowacyjne funkcjonalności, które znacząco usprawniają te systemy. Aby stworzyć odpowiednie i skuteczne rozwiązania, Wnioskodawca musi przeanalizować problem, zaprojektować funkcjonalności a następnie odpowiednio je zaimplementować. Wymaga to działań angażujących procesy myślowe oraz kreatywność Wnioskodawcy. Funkcjonalności implementowane przez Wnioskodawcę są twórcze na skalę przedsiębiorstwa Klienta, który wykorzystuje wiedzę wynajętych programistów (również Wnioskodawcy), aby udoskonalać swój produkt. Kod napisany przez Wnioskodawcę jest tworem ustalonym w środowisku programistycznym, wynikiem określonych procesów myślowych Wnioskodawcy oraz wnosi nową wartość do systemów informatycznych Klientów. Dodatkowo Wnioskodawca usprawnia proces tworzenia systemów informatycznych poprzez pisanie kodu automatyzującego procesy, które są powtarzalne i rutynowe, aby nie były one wykonywane przez człowieka, a automatycznie przez program. Stworzenie takich mechanizmów również wymaga od Wnioskodawcy uruchomienia procesów myślowych oraz kreatywności.

2. Systematycznością: aby stworzyć określoną funkcjonalność Wnioskodawca musi działać od początku do końca w sposób systematyczny na dwóch płaszczyznach: zespołowej i indywidualnej. Podczas spotkań przedstawiciela Klienta z programistami ustala się cele, które ma spełniać system informatyczny, podział zadań między programistami oraz terminy, do których określone funkcjonalności mają zostać wykonane i wdrożone. Aby stworzyć daną funkcjonalność Wnioskodawca musi działać w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Przypadkowość działań zarówno zespołu, jak i Wnioskodawcy sprawiłaby, że oprogramowanie nie powstałoby lub byłoby pełne błędów, zaś jego wdrożenie na rynek byłoby nieskuteczne. W związku z tym Wnioskodawca i jego zespół muszą współpracować w sposób jak najbardziej optymalny, a zaplanowane, metodyczne i uporządkowane działanie to umożliwia.

3. Wykorzystaniem zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań: Wnioskodawca wykorzystuje dotychczas zdobytą wiedzę do tworzenia produktu, jakimi są systemy informatyczne Klientów. Dzięki temu, że Wnioskodawca wdraża nowe funkcjonalności do produktu oraz automatyzuje procesy w nim zachodzące produkt może stanowić konkurencję na rynku dla innych podobnych do niego systemów. Ponadto, na skutek wdrażania nowych funkcjonalności oraz eksperymentowania z nimi zwiększa się nie tylko wiedza Wnioskodawcy, ale i współpracujących z nim programistów oraz samego Klienta, który może wykorzystać te rozwiązania w przyszłości.

Wytworzenie oprogramowania nastąpiło w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności o cechach opisanych w niniejszym wniosku.

Wśród obowiązków wobec Kontrahentów nie wszystkie będą stanowić prace mogące zostać uznane za prace badawczo-rozwojowe. Niektóre z tych obowiązków mają charakter rutynowy i powtarzalny, a niektóre charakter twórczy i innowacyjny. We wniosku obowiązki mające niewątpliwie twórczy charakter to:

1. tworzenie oraz rozwijanie systemu informatycznego działającego na systemach Windows, na komputerach klasy PC, w środowisku sieciowym,

2. tworzenie oraz rozwijanie struktur danych w bazach danych,

3. poszukiwanie nowych narzędzi, technologii, algorytmów, funkcjonalności, których celem jest usprawnienie procesu tworzenia systemu (oraz ich wdrażanie do tego systemu).

Wskutek wykonywania powyższych usług dla Klientów może powstać kod źródłowy, którego wdrożenie wywoła określony, zaplanowany efekt w systemie informatycznym Klienta. Kod ten, określający konkretną funkcjonalność, stanowi twór indywidualny, oryginalny i odrębny, więc niewątpliwie spełniający przesłanki znajdujące się w art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Efekty prac Wnioskodawcy mające odzwierciedlenie w kodzie źródłowym oraz powstające wskutek powyżej wymienionych działań spełniają definicje techniczne programu komputerowego i tym samym podlegają ochronie z art. 74. ustawy i prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawcy każdorazowo przysługują do nich autorskie prawa majątkowe, co jest wyraźnie podkreślone w umowach między nim a Kontrahentami.

Przez rozwinięcie oprogramowania należy rozumieć wdrażanie całkowicie nowych funkcjonalności do systemu informatycznego Klienta poprzez tworzenie nowego kodu spełniającego definicje techniczne programu komputerowego. Wdrażanie nowych funkcjonalności nie ma charakteru rutynowego i okresowego, jest ono zależne od bieżących potrzeb Klienta i jego wymagań. Oczywiście zdarza się, że poza ich implementacją Wnioskodawca wprowadza niezbędne poprawki w oprogramowaniu wynikające z oczywistych błędów w systemie informatycznym, jednak zadania te nie stanowią działalności badawczo-rozwojowej i tym samym nie stanowią przedmiotu niniejszego wniosku o interpretację.

W wyniku rozwinięcia oprogramowania Klienta (systemu informatycznego) tworzony jest nowy kod źródłowy, który jest zestawem instrukcji adresowanych do komputera, który po przetworzeniu przez komputer wywoła określone efekty w systemie Klienta. Kod ten stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze i jest on ustalany w określonym środowisku programistycznym. Kod spełnia techniczne definicje programu komputerowego i definicję utworu z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz podlega ochronie na podstawie art. 74 tejże ustawy.

Wnioskodawca ściśle współpracuje z przedstawicielem Klienta, któremu są przedstawiane wymagania odnośnie systemu informatycznego. Te wymagania następnie są przekazywane przez pośrednika zespołowi programistycznemu, którego częścią jest Wnioskodawca. Każdy z programistów, w tym Wnioskodawca, otrzymuje określone zadania do wykonania. W wyniku zrealizowania tego zadania Wnioskodawca może stworzyć kod źródłowy będący utworem w rozumieniu art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i podlegający ochronie prawnoautorskiej na podstawie art. 74 tejże ustawy. Prawa do oprogramowania powstałego wskutek realizacji zadania przysługują tylko wyłącznemu twórcy kodu, czyli Wnioskodawcy. Wnioskodawca jest jedynym właścicielem oprogramowania i to jemu przysługują prawa autorskie do wytworzonego oprogramowania do momentu zapłaty wynagrodzenia za jego stworzenie. Części systemu informatycznego, których Wnioskodawca jest wyłącznym twórcą i które są następnie implementowane do tego systemu podlegają ochronie określonej w art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Przeniesienie autorskich praw majątkowych do utworów (programów komputerowych) następuje za wynagrodzeniem wskutek wykonania umowy o współpracy, która została zawarta w formie pisemnej. W umowie jest zawarty rozdział regulujący kwestie związane z prawem autorskim: komu przysługują prawa do wytworzonego oprogramowania, kiedy zostają przeniesione prawa do utworów i na jakich szczegółowo wymienionych polach eksploatacji są one przenoszone (z wyszczególnieniem autorskich praw do programów komputerowych). Umowa obejmuje tylko pola eksploatacji znane w chwili jej zawarcia. Przy przenoszeniu autorskich praw do programu komputerowego każdorazowo są spełnione warunki zawarte w rozdziale 5 ustawy o prawie autorskich i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca w odrębnej ewidencji od księgi przychodów i rozchodów wyodrębnia każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Odrębne ewidencje umożliwiają ustalenie przychodu ze sprzedaży każdego wyodrębnionego kwalifikowanego IP oraz wysokość kosztów uzyskania przychodów dotyczących każdego kwalifikowanego IP. Ewidencja pozwala na wyodrębnienie oraz włączenie kosztu w rozumieniu art. 30ca pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do odpowiedniej litery wskaźnika nexus celem kalkulacji tego wskaźnika oraz na obliczenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Wnioskodawca zamierza zastosować preferencję do dochodów ze sprzedaży autorskiego programu komputerowego za rok 2019, 2020, 2021 oraz dalsze lata. Wnioskodawca w przyszłości może rozpocząć współpracę z innymi podmiotami, jednak wskutek podjęcia współpracy nie ulegną zmianie podstawowe i kluczowe aspekty dotychczasowej działalności Wnioskodawcy:

1. Wnioskodawca wytwarzając oprogramowanie spełniające cechy utworu nadal będzie bezpośrednio prowadził działalność o charakterze twórczym, systematycznym i przy wykorzystaniu wcześniej zdobytej wiedzy do tworzenia nowych zastosowań w tym samym zakresie, jaki opisał wcześniej.

2. Wskutek opisanej działalności Wnioskodawca nadal będzie wytwarzał kod źródłowy spełniający definicje techniczne programów komputerowych, będący utworem/utworami w rozumieniu art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz podlegający ochronie prawnoautorskiej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych,

3. Wnioskodawca będzie jedynym właścicielem wytworzonego przez siebie oprogramowania do momentu przeniesienia majątkowych praw autorskich za wynagrodzeniem na Zleceniodawców (Kontrahentów, Klientów),

4. Wnioskodawca nadal będzie prowadził na bieżąco odrębną od księgi przychodów i rozchodów ewidencję, o której mowa w art. 30cb ust. 2, w której będą wykazywane kwalifikowane prawa własności intelektualnej oraz obliczany kwalifikowany dochód ze sprzedaży tych praw.

Pana pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

1. Czy podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na: tworzeniu i rozwijaniu systemów informatycznych poprzez implementację oprogramowania stworzonego przez Wnioskodawcę, tworzeniu i rozwijaniu struktur danych w bazach danych, tworzeniu nowych funkcjonalności, których celem jest usprawnienie procesu tworzenia systemów informatycznych stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT?

2. Czy prawa autorskie do oprogramowania wytwarzanego samodzielnie przez Wnioskodawcę, którego celem jest tworzenie i rozwijanie systemów informatycznych Klientów, struktur danych w bazach danych oraz usprawnienie procesu tworzenia systemów informatycznych, są kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT?

3. Które z wymienionych poniżej kosztów:

a) księgowość i doradztwo podatkowe,

b) zakup i serwis sprzętu oraz zakup akcesoriów komputerowych,

c) artykuły biurowe

d) Fundusz Pracy,

e) opłaty za Internet,

f) opłaty za dostęp do programu fakturowania,

g) koszty eksploatacyjne samochodu,

h) koszty związane z poszerzaniem wiedzy w zakresie programowania,

ponoszone przez Wnioskodawcę wskutek prowadzonej przez niego działalności gospodarczej będą kosztami uzyskania przychodu w kontekście art. 30ca ust. 7 w zw. z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT?

4. Które z wymienionych poniżej kosztów:

a) księgowość i doradztwo podatkowe,

b) zakup i serwis sprzętu oraz zakup akcesoriów komputerowych,

c) artykuły biurowe

d) Fundusz Pracy,

e) opłaty za Internet,

f) opłaty za dostęp do programu fakturowania,

g) koszty eksploatacyjne samochodu,

h) koszty związane z poszerzaniem wiedzy w zakresie programowania,są kosztami faktycznie poniesionymi przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT?

5. Czy odpłatne przeniesienie prawa autorskiego do oprogramowania przez Wnioskodawcę w ramach wykonywanej usługi programistycznej dla Spółki stanowi sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy o PIT?

6. Czy w przedstawionym powyżej stanie faktycznym możliwe jest zastosowanie stawki opodatkowania 5% do osiągniętego kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, wyliczonego zgodnie z art. 30ca ustawy o PIT?

Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

AD. 1.

Działalność badawczo-rozwojowa jest zdefiniowana w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT. Według ustawy, działalność badawczo-rozwojowa jest działalnością twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Badania naukowe są to:

a) badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce - rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowanych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,

b) badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce - rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Prace rozwojowe w kontekście art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Należy zauważyć, że ustawa o PIT nie wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa polega na wykonywaniu badań naukowych i prac rozwojowych jednocześnie; w świetle ustawy, w której w definicji działalności badawczo-rozwojowej między wyrażeniami „badania naukowe” i „prace rozwojowe” użycie spójnik „lub” wskazuje, że podatnik nie musi prowadzić jednocześnie badań naukowych i prac rozwojowych. Aby podatnik mógł określić swoją działalność jako badawczo-rozwojową wystarczy, że będzie prowadził albo prace naukowe albo prace rozwojowe.

Analizując powyższe definicje należy stwierdzić, że aby określić działalność jako badawczo-rozwojowa, działalność ta powinna być: twórcza, systematyczna, zwiększać zasoby wiedzy oraz wykorzystywać te zasoby do tworzenia nowych zastosowań. Objaśnienia z 15 lipca 2019 roku dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej IP BOX (dalej: Objaśnienia IP BOX) opierając się na orzecznictwie wskazują, że przez działalność twórczą należy rozumieć działalność, której rezultat powinien: a) być odpowiednio ustalony, co może odbyć się w dowolnej formie (między innymi niezależnie od sposobu wyrażenia), przez co należy rozumieć jego uzewnętrznienie, oraz możliwość wyodrębnienia, gdy stanowi część większej całości, mającej charakter zbiorowy; b) mieć charakter indywidualny, tj. nie może być wynikiem wyłącznie mechanicznych działań, lecz określonych procesów myślowych, wymagających od twórcy kreatywności; c) mieć charakter oryginalny (wnosić obiektywnie nową wartość; stanowić „nowy wytwór intelektu”), przy czym oryginalność należy rozpatrywać wstecznie (tj. rezultat pracy nie jest twórczy, jeżeli istnieje identyczne, uprzednio stworzone dzieło).

Zdaniem Wnioskodawcy jego działalność w zakresie: a. tworzenia i rozwijania systemów informatycznych poprzez implementację oprogramowania stworzonego przez Wnioskodawcę, b. tworzenia i rozwijania struktur danych w bazach danych, c. tworzenia nowych funkcjonalności, których celem jest usprawnienie procesu tworzenia systemów informatycznych, spełnia definicję działalności twórczej.

Rezultat działań Wnioskodawcy jest odpowiednio ustalony - Wnioskodawca pisząc kod w różnych językach programowania przenosi go do środowiska programistycznego, przez co kod ten ulega uzewnętrznieniu, co umożliwia zapoznanie się z nim osobie trzeciej. Kod ten ma charakter indywidualny, ponieważ jest wynikiem procesów myślowych Wnioskodawcy, jego dotychczas nabytej wiedzy i doświadczenia. Twór ten ma charakter oryginalny - wnosi on nową wartość dla Kontrahentów i dla jej Klientów, którzy w dalszej kolejności mogą go wykorzystać do `(...)`.

Odwołując się do definicji systematyczności w słowniku języka polskiego PWN (przywołanym w Objaśnieniach podatkowych z 15 lipca 2019 roku o preferencji IP BOX) są to działania prowadzone w sposób uporządkowany, według pewnego systemu, zaś efekty tych działań są planowe i metodyczne. W Objaśnieniach IP BOX jest podkreślone, że działalność, aby była prowadzona w sposób systematyczny, nie musi być prowadzona w sposób ciągły; wystarczy, że podatnik zaplanuje i przeprowadzi jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele, harmonogram i zasoby. W każdym projekcie, w którym dotychczas Wnioskodawca brał udział, były określone cele, które były realizowane poprzez tworzenie oprogramowania. Wnioskodawca współpracuje z zespołami działającymi według określonego planu, a to wymaga od niego odpowiedniej organizacji i uporządkowania swojej pracy. Każdy projekt polegający na stworzeniu systemu informatycznego, aplikacji czy programów komputerowych musi być odpowiednio zaplanowany, ponieważ brak harmonogramu, celów oraz planu według którego pracują programiści oraz inni członkowie zespołu uniemożliwiłoby ich powstanie. Wnioskodawca poprzez tworzenie i rozwijanie systemów informatycznych czy struktura danych w bazach danych oraz poprzez tworzenie nowych funkcjonalności celem usprawniania procesów w systemach informatycznych zwiększa zasoby wiedzy Kontrahentów oraz Klientów w zakresie technologii informatycznych używanych w branży `(...)`. Korzyści ze zwiększania zasobów wiedzy są obopólne: Wnioskodawca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w bieżącym lub przyszłych projektach, zaś Klienci mają możliwość wdrożenia nowych rozwiązań do swoich systemów i aplikacji.

Zdaniem Wnioskodawcy wytwarzanie, ulepszanie czy rozwijanie oprogramowania charakteryzuje się cechami prac rozwojowych, nie zaś badań naukowych. Wnioskodawca wykorzystuje już nabytą wiedzę do prowadzenia dalszych działań innowacyjnych. Biorąc powyższe pod uwagę Wnioskodawca stwierdza, że jego zdaniem część działalności, w której skupia się na tworzeniu i rozwijaniu systemów informatycznych i struktur danych w bazach danych oraz na tworzeniu nowych funkcjonalności, których celem jest usprawnienie procesu tworzenia systemów informatycznych spełnia kryteria działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT poprzez prowadzenie przez Wnioskodawcę prac rozwojowych określonych w art. 5a ust. 40 ustawy o PIT.

AD. 2.

Według art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest między innymi autorskie prawo do programu komputerowego, podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Wnioskodawca wytwarza części oprogramowania będące kombinacją komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego. Mimo, że Wnioskodawca tworzy jedynie części systemu Klienta, to części te zdaniem Wnioskodawcy spełniają definicję programu komputerowego.

Odwołując się do definicji zawartych w literaturze fachowej, program komputerowy można definiować jako „zestaw instrukcji (rozkazów, poleceń) adresowanych do komputera, których wykonanie przez komputer prowadzi do uzyskania określonych wyników” (A. Okoń, Prawa autorskie i prawa pokrewne, 1995 r.) Jako, że implementacja kodu tworzonego przez Wnioskodawcę wywołuje określone wyniki w systemie Klienta, co prowadzi do wzbogacenia systemu o nowe funkcjonalności, można stwierdzić, że definicja ta została spełniona.

Zdaniem Wnioskodawcy elementy systemu tworzone przez Niego korzystają z ochrony prawnoautorskiej na podstawie art. 1 oraz 74 ustawy o PAIPP. Według art. 1 ust.1 ustawy o PAIPP przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Art. 1 ust. 3 tejże ustawy wskazuje, że twór podlega ochronie już w momencie ustalenia - nawet jeżeli miałby postać nieukończoną. Art. 74 ustawy o PAIPP dodatkowo kwalifikuje programy komputerowe jako utwory będące przedmiotem jego ochrony z momentem ich ustalenia, bez konieczności spełnienia jakichkolwiek wymogów formalnych.

Zdaniem Wnioskodawcy tworzone przez niego oprogramowanie oraz jego części posiadają wszystkie wymienione cechy zawarte w art. 1 ust. 1 ustawy o PAIPP (co zostało uargumentowane w stanowisku wobec Pytania nr 1) i dodatkowo spełnia definicje techniczne oprogramowania komputerowego - więc podlega ono ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o PAIPP. Wytwarzanie, rozwijanie i ulepszanie programów komputerowych następuje wskutek prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej - co również zostało poparte w stanowisku wobec Pytania nr 1.

Wnioskodawca tworząc kod spełniający definicję programu komputerowego jest jego jedynym właścicielem i w momentach określonych w umowach przenosi prawa autorskie do tych programów na określonych polach eksploatacji na Spółkę. Mając na uwadze powyższe zdaniem Wnioskodawcy prawa autorskie do programów komputerowych wytwarzanych samodzielnie przez Niego są kwalifikowanym prawami własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ust. 8 ustawy o PIT.

AD. 3.

Według art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Art. 9 ust 2. tejże ustawy stanowi zaś, że dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24- 24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. Koszty uzyskania przychodów w art. 22 ust. 1 ustawy o PIT są definiowane jako koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z przytoczonych przepisów można wywnioskować, że dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (samodzielnego bądź uwzględnionego w cenie usługi) ustala się analogicznie do zasad zawartych w art. 9 ust. 2 ustawy o PIT, z tym, że poniesione koszty muszą wykazywać pośredni lub bezpośredni związek z przychodami osiągniętymi ze zbycia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy kosztami pomniejszającymi dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej będą: a. księgowość i doradztwo podatkowe, b. zakup i serwis sprzętu oraz zakup akcesoriów komputerowych, c. artykuły biurowe, d. Fundusz Pracy, e. opłaty za Internet, f. opłaty za dostęp do programu fakturowania, g. koszty eksploatacyjne samochodu, h. koszty związane z poszerzaniem wiedzy w zakresie programowania.

Wszystkie wymienione rodzaje kosztów są kosztami uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ustawy o PIT i są one księgowane w kolumnie 13 podatkowej księgi przychodów i rozchodów Wnioskodawcy. Koszty te są związane zarówno z kategorią przychodów osiąganych ze sprzedaży programów komputerowych, jak i przychodami ze świadczenia usług konsultingowych niestanowiących według Wnioskodawcy prac rozwojowych, więc będą jedynie w części pomniejszać kwalifikowany dochód. W celu ustalenia, jaka część kosztów dotyczy wytworzenia, rozwinięcia i ulepszenia danego programu komputerowego, zastosowany będzie przychodowy klucz podziału kosztów pośrednich, który został uregulowany w art. 22 ust. 3 i 3a ustawy o PIT, ponieważ w sytuacji Wnioskodawcy nie jest możliwy inny, bardziej adekwatny podział kosztów. Koszty obciążą dany przychód ze sprzedaży kwalifikowanego IP w takim stosunku, w jakim pozostaje ten przychód w ogólnej kwocie przychodów. Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy kosztami pomniejszającymi dochód z danego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej będą: a. księgowość i doradztwo podatkowe, b. zakup i serwis sprzętu oraz zakup akcesoriów komputerowych, c. artykuły biurowe, d. Fundusz Pracy, e. opłaty za Internet, f. opłaty za dostęp do programu fakturowania, g. koszty eksploatacyjne samochodu, h. koszty związane z poszerzaniem wiedzy w zakresie programowania w stosunku, w jakim pozostaje przychód osiągnięty z tego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w ogólnej kwocie przychodów.

AD. 4.

Według art. 30ca ust. 4 oraz 5 wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

[(a + b) * 1,3] / [a + b + c + d]

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a - prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo- rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b - nabycie wyników prac badawczo- rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c - nabycie wyników prac badawczo rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d - nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do opisanych kosztów nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Mając na uwadze przytoczone przepisy Wnioskodawca stwierdza, że kosztami, które będą kosztami faktycznie poniesionymi przez podatnika w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT będą: a. księgowość i doradztwo podatkowe, b. zakup i serwis sprzętu oraz zakup akcesoriów komputerowych, c. artykuły biurowe, d. Fundusz Pracy, e. opłaty za Internet, f. opłaty za dostęp do programu fakturowania, g. koszty eksploatacyjne samochodu, h. koszty związane z poszerzaniem wiedzy w zakresie programowania.

Powyższe wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę są również kosztami w rozumieniu art. 22 w zw. z art. 23 ustawy o PIT i mają na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów - tj. prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej i przy zachowaniu odpowiedniej metodologii alokacji zostaną elementem wskaźnika nexus.

Zdaniem Wnioskodawcy, wymienione koszty powinno się w odpowiedniej wysokości podstawić do litery a wskaźnika, ponieważ koszty te są ponoszone na prowadzoną przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojową i w określonej wysokości są związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

AD. 5.

Według art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W ramach swojej działalności Wnioskodawca wytwarza, rozwija oraz oprogramowanie, do którego prawa przenosi wraz z momentem zapłaty za utwór, zaś wynagrodzenie za przeniesienie tych utworów otrzymuje po wystawieniu faktury. Wnioskodawca za każdy miesiąc wystawiał fakturę dla Spółki za całokształt świadczonych przez Niego usług programistycznych. Faktura dla Spółki zawiera jedną pozycję, której wysokość uzależniona jest od stawki godzinowej i ilości przepracowanych godzin w miesiącu, zaś zasady ustalania wynagrodzenia są zawarte w umowie ze Spółką. Część wynagrodzenia dotyczy przeniesienia praw autorskich do programu komputerowego na Spółkę. Część ta została ustalona w ewidencji opisanej w części VI niniejszego wniosku i stanowi ona iloczyn ilości godzin poświęconych na wytworzenie danego utworu i stawki godzinowej.

Autorskie prawa do programów komputerowych wytwarzanych przez Wnioskodawcę są według niego kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej, co zostało odpowiednio uargumentowane w stanowisku do Pytania nr 2. Wynagrodzenie za przeniesienie tych praw było ujęte w cenie usługi programistycznej, fakturowanej przez Wnioskodawcę na koniec miesiąca. Aby ustalić dochód ze sprzedaży utworu, Wnioskodawca prowadzi na bieżąco ewidencję, w której ustala różnicę między przychodami i kosztami osiągniętymi i poniesionymi w związku ze sprzedażą konkretnego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, zaś różnica ta, po przemnożeniu przez obliczony w ewidencji dla każdego prawa wskaźnik nexus stanowi dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca uważa, że dochód ze sprzedaży praw do programów komputerowych stanowi kwalifikowany dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 3 i jest to dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie usługi, jaką jest usługa programistyczna.

AD. 6.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Analizując artykuł 30ca ustawy o PIT należy zauważyć, że dla zastosowania 5% stawki podatku dochodowego konieczne jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

1. prowadzenie przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu ustawy o PIT;

2. wytwarzanie w ramach działalności kwalifikowanych praw własności intelektualnej;

3. uzyskiwanie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej;

4. określenie wysokości dochodu jaki może być objęty preferencyjną stawką podatku za pomocą wskaźnika nexus dla każdego kwalifikowanego IP odrębnie;

5. prowadzenie odrębnej ewidencji operacji związanych z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej.

Spełnienie powyższych przesłanek powoduje, że po zakończeniu roku podatkowego podatnik ma prawo do skorzystania z 5% stawki podatku dochodowego w stosunku do dochodów związanych ze sprzedażą kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. W opisanym przypadku Wnioskodawca: 1) prowadzi zarejestrowaną w Polsce działalność gospodarczą w ramach której realizowana jest działalność badawczo-rozwojowa w rozumieniu ustawy o PIT, co zostało uargumentowane w stanowisku Wnioskodawcy, 2) w następstwie działalności badawczo-rozwojowej wytwarza, rozwija i ulepsza programy komputerowe, które podlegają ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o PAIPP i stanowią one kwalifikowane prawa własności intelektualnej, co zostało uargumentowane w stanowisku Wnioskodawcy, 3) prowadzi zestawienie kwalifikowanych praw własności intelektualnej, ewidencję kosztów i przychodów przypadających na każde autorskie prawo do programu komputerowego oraz roczne zbiorcze zestawienia dochodów przypadających na poszczególne kwalifikowane IP.

Ewidencje prowadzone przez Wnioskodawcę:

a. wyodrębniają wszystkie prawa własności intelektualnej, nad którymi trwają prace od stycznia 2019 do dnia dzisiejszego,

b. wyodrębniają koszty będące elementami wskaźnika nexus dotyczącego każdego prawa własności intelektualnej,

c. umożliwiają ustalenie sumy kosztów i przychodów przypadających na każde prawo własności intelektualnej, a w konsekwencji ustalenia dochodu z każdego prawa własności intelektualnej

d. umożliwiają ustalenie sumy dochodów osiągniętych w danym roku ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej, która podlega opodatkowaniu stawką 5%.

W ocenie Wnioskodawcy zostały spełnione wszystkie przesłanki, które uprawniają do zastosowania 5% stawki podatku dochodowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128 z późn. zm.) stanowi, że:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy:

ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

a) badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668),

b) badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one:

prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r., poz. 478):

badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy:

kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,

2. prawo ochronne na wzór użytkowy,

3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),

8. autorskie prawo do programu komputerowego

‒ podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062 ze zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy:

ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Na mocy art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Artykuł 30ca ust. 6 tej ustawy stanowi:

w przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:

dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W myśl art. 30ca ust. 8 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych:

do ustalenia dochodów (strat), o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepis art. 23o i art. 23p stosuje się odpowiednio.

Należy podkreślić, że wskazany przepis do dnia 31.12.2021 r. brzmiał następująco:

do ustalenia dochodów (strat), o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepis art. 23o stosuje się odpowiednio.

Na mocy art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy:

w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja – zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Wskazana ewidencja jest bardzo ważna, ponieważ jej prowadzenie w sposób niezapewniający osiągnięcie ww. celów, spowoduje po stronie podatnika obowiązek zapłaty podatku dochodowego według skali bądź stawki liniowej. Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz cytowane wyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że:

‒ w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje Pan prace programistyczne prowadzące do powstania oprogramowania tworzonego na potrzeby indywidualne Zleceniodawcy;

‒ Pana działalność, której efektem jest tworzenie oprogramowania, jest działalnością twórczą, prowadzoną w sposób systematyczny, w celu zwiększenia oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań;

‒ Pana działalność w zakresie tworzenia i rozwijania oprogramowania spełnia definicję prac rozwojowych wskazaną w art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce ponieważ jest działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do projektowania i tworzenia nowych funkcjonalności (ulepszania lub powstawania nowych produktów) - z wyłączeniem wprowadzania rutynowych zmian i niezbędnych poprawek do tworzonego oprogramowania.

W związku z powyższym, prowadzona przez Pana działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych, stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Pana ani też całość prowadzonej działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu.

Ponadto we wniosku wskazał Pan, że:

‒ efekty Pana prac mające odzwierciedlenie w kodzie źródłowym oraz powstające wskutek powyżej wymienionych działań spełniają definicje techniczne programu komputerowego i tym samym podlegają ochronie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Każdorazowo przysługują Panu autorskie prawa majątkowe do tych programów, co jest wyraźnie podkreślone w umowach między nim a Kontrahentami.

‒ przenosi Pan odpłatnie ogół praw autorskich na rzecz Zleceniodawców, na mocy umowy o współpracy.

Mając powyższe na uwadze, skoro prowadzona działalność obejmująca tworzenie i rozwijanie programu komputerowego stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to Oprogramowanie (program komputerowy), które Pan tworzy i rozwija w ramach takiej działalności podlegające ww. ochronie prawnej, stanowić może kwalifikowane prawo własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. autorskie prawo do programu komputerowego.

Od 1 stycznia 2019 roku prowadzi Pan na bieżąco odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, zawierającą wszelkie elementy wskazane w art. 30cb ustawy pozwalającą na wyodrębnienie wszystkich kategorii wskazanych w tym przepisie.

W konsekwencji, w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzić należy, że może Pan opodatkować sumę kwalifikowanych dochodów, osiągniętych w latach 2019-2022, z tytułu kwalifikowanych praw własności intelektualnej tj. autorskich praw do programów komputerowych preferencyjną 5% stawką podatkową.

Powyższe odnosi się również do lat kolejnych, o ile sposób prowadzenia działalności w zakresie kwalifikowanych praw własności intelektualnej nie ulegnie zmianie.

Zastrzeżenia wymaga, że uzyskiwane przez Pana dochody niestanowiące dochodów z przeniesienia praw własności intelektualnej uwzględnionych w cenie usługi, nie podlegają ocenie przez tutejszy organ.

Przechodząc do kwestii, które z wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności tj.:

1. księgowość i doradztwo podatkowe,

2. zakup i serwis sprzętu oraz zakup akcesoriów komputerowych,

3. artykuły biurowe

4. Fundusz Pracy,

5. opłaty za Internet,

6. opłaty za dostęp do programu fakturowania,

7. koszty eksploatacyjne samochodu,

8. koszty związane z poszerzaniem wiedzy w zakresie programowania,

‒ są kosztami uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej oraz które z nich należy uznać za koszty do obliczenia wskaźnika nexus, tut. organ wyjaśnia, co następuje.

Należy przede wszystkim podkreślić, że wysokość dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

‒ dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i

‒ wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem dla potrzeb obliczenia podstawy opodatkowania podlegającej preferencyjnemu opodatkowaniu stawką 5% podatnik jest zobowiązany do wyliczenia dwóch podstawowych wartości:

‒ dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym oraz

‒ wskaźnika, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Z objaśnień Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP BOX wynika bowiem, że:

„Obliczając wysokość dochodu z kwalifikowanego IP, który w dalszej kolejności zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus w celu obliczenia końcowego dochodu podlegającego 5% stawce podatku, niezbędne jest określenie związanych z kwalifikowanym IP przychodów oraz kosztów. Konieczne jest więc wskazanie przez podatnika przychodów osiąganych z danego kwalifikowanego IP oraz alokowanie do tych przychodów funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu. Zatem, dochodem z kwalifikowanego IP jest nadwyżka sumy przychodów osiągnięta z tego kwalifikowanego IP nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą z kwalifikowanego IP”.

Potwierdza to art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym: dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Do powołanej w zdaniu poprzednim regulacji odwołuje się również art. 30ca ust. 7 cytowanej ustawy.

W związku z powyższym należy określić – po pierwsze – przychody z kwalifikowanego prawa IP, a następnie koszty uzyskania tych przychodów.

Co do kosztów uzyskania przychodów to należy wskazać, że muszą to być koszty poniesione w celu uzyskania przychodów z tytułu wynagrodzenia za przeniesienie autorskich praw do programów komputerowych, a zatem funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni lub pośredni związane są z przychodem z kwalifikowanych praw IP.

W celu określenia takich kosztów zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy zawierającym katalog wydatków nieuznawanych za koszty podatkowe.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

‒ pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

‒ nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

‒ być właściwie udokumentowany.

Z powyższego wynika zatem, że kosztami, o których mowa w przepisach odnoszących się do IP Box, w zakresie obliczenia dochodu, który zostanie następnie przemnożony przez wskaźnik nexus, będą wszelkiego rodzaju koszty – które są funkcjonalnie związane z przychodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i które to w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu, o ile koszty te stanowić będą mogły koszt podatkowy.

Powyższe potwierdza również treść Objaśnień podatkowych wskazujących na możliwość uwzględnienia w kalkulacji dochodu (który następnie zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus) również kosztów pośrednich. Objaśnienia, nie wskazują natomiast, w jaki sposób koszty pośrednie należy przyporządkować do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i do pozostałych przychodów.

W celu alokowania kosztów pośrednich do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej można w drodze analogii zastosować zasadę wynikającą z treści art. 22 ust. 3 i ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z pierwszą regulacją wskazaną w zdaniu poprzednim, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Zasadę, o której mowa w ust. 3, stosuje się również w przypadku, gdy część dochodów z tego samego źródła przychodów podlega opodatkowaniu, a część jest wolna od opodatkowania, z wyłączeniem źródeł przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1 i 2 (art. 22 ust. 3a ww. ustawy).

Zatem, w przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Pana w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia oprogramowania, możliwe jest ustalenie faktycznego kosztu poniesionego w danym okresie na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność związaną z wytworzeniem oprogramowania według proporcji ustalonej jako stosunek przychodów ze zbycia oprogramowania do przychodów ogółem z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie.

Przy czym, to Pan zobowiązany jest wykazać związek danego wydatku z uzyskanym przychodem bądź prowadzoną działalnością nakierowaną na uzyskanie przychodu. Jest to zgodne z zasadą, że ciężar udowodnienia spoczywa na osobie, która z określonych faktów wywodzi skutki prawne.

Istotne jest przy tym, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

‒ wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

‒ kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz

‒ dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym Wnioskodawca powinien również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Należy zatem przyjąć, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktyczne poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Zatem, wydatki poniesione przez Pana na:

1. księgowość i doradztwo podatkowe,

2. zakup i serwis sprzętu oraz zakup akcesoriów komputerowych,

3. artykuły biurowe

4. Fundusz Pracy,

5. opłaty za Internet,

6. opłaty za dostęp do programu fakturowania,

7. koszty eksploatacyjne samochodu,

8. koszty związane z poszerzaniem wiedzy w zakresie programowania,

które ponosi Pan w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, w części w jakiej związane są z wytwarzaniem kwalifikowanego IP, mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w kontekście art. 30ca ust. 7 w zw. z art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym, w odniesieniu do wydatków związanych z eksploatacją prywatnych samochodów, należy mieć na uwadze ograniczenie wynikające z art. 23 ust. 1 pkt 46) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie, wymienione wydatki, przy zachowaniu właściwej proporcji, mogą stanowić koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej dla potrzeb wyliczenia wskaźnika nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy i mogą zostać ujęte pod odpowiednią literą wzoru.

Należy dodać, że mimo uznania przez organ za adekwatną, tj. znajdującą uzasadnienie w opisie sprawy, „proporcję” zaproponowaną przez Pana, nie jest wykluczona możliwość zastosowania innych metod ustalania tej proporcji w przypadku jej weryfikacji w postępowaniu dowodowym przez właściwy organ podatkowy. Wybór metody ustalania odpowiedniej proporcji zależy bowiem od okoliczności faktycznych konkretnej sprawy. Pełna weryfikacja Pana stanowiska może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej będącej poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której mają zastosowanie przepisy określone w art. 14h Ordynacji podatkowej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

‒ stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz

‒ zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis stanu faktycznego przedstawionego we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pani chroniła.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).