Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 listopada 2021 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 23 lutego 2022 r. (data wpływu). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym i prowadzi na terenie Polski pozarolniczą działalność gospodarczą oraz jest czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług). Przeważającym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest działalność związana z oprogramowaniem (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 62.01.Z.). Polega ona przede wszystkim na programowaniu – stworzeniu, a następnie utrzymywaniu i rozwijaniu programu komputerowego według indywidualnych potrzeb klienta. Działalność Wnioskodawcy ma charakter indywidualny – nie zatrudnia on pracowników.

W ramach swojej działalności gospodarczej Wnioskodawca zajmuje się tworzeniem i rozwijaniem autorskiego specjalistycznego oprogramowania według indywidualnych potrzeb klienta, z którym stale współpracuje. Wskazane oprogramowanie służy zwiększeniu wydajności przedsiębiorstw należących do nabywców oprogramowania, które współtworzy Wnioskodawca. Zadaniem tworzonego programu jest zwiększenie efektywności w przedsiębiorstwach klientów, a także redukcja kosztów ich działalności.

Współtworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie stanowi narzędzie do (`(...)`). Zadaniem XYZ jest stworzenie i utrzymanie (`(...)`). Narzędzie to umożliwia (`(...)`). XYZ to dziedzina stosunkowo nowa. Pierwsze publikacje na jej temat pojawiły się w 2017 roku i na rynku nie są dostępne jeszcze powszechnie narzędzia pozwalające w pełni ją stosować.

Współtworzona przez Wnioskodawcę aplikacja ma zawierać funkcjonalności niedopuszczające do takich sytuacji, poprzez monitorowanie i zapobieganie. Będzie ona stanowiła platformę (`(...)`). Głównym mechanizmem tworzonej aplikacji są tzw. (`(...)`).

Opisywana aplikacja do XYZ (`(...)`). Dzięki temu nabywcy licencji na korzystanie z gotowej aplikacji, będą mogli znacznie zwiększyć wartość własnych produktów (np. tworzonego przez siebie oprogramowania) poprzez (`(...)`). Docelowo doprowadzi to do zwiększenia wartości oprogramowania użytkowników aplikacji, z uwagi (`(...)`).

Aplikacja tworzona jest w zespole programistów i inżynierów. Zespół Wnioskodawcy liczy kilkanaście osób. Gotowa aplikacja jako całość będzie dziełem zespołu programistów świadczących swoje usługi dla klienta, który stanie się właścicielem gotowej aplikacji. Wnioskodawca jest zatem jednym z członów zespołu, bez którego pracy jednak aplikacja by nie powstała w zakładanym kształcie.

Podczas przygotowania aplikacji Wnioskodawca (Jak też pozostali członkowie zespołu) wykorzystują gotowe biblioteki, komponenty i frameworki, które pozwalają mu oszczędzić czas i zająć się na tworzeniu nowej, unikalnej wartości dla użytkowników, zamiast pisania tych elementów na nowo.

Aplikacja, po ukończeniu jej finalnej wersji i wprowadzeniu licencji do powszechnej sprzedaży, będzie w dalszym ciągu rozwijana przez Wnioskodawcę i pozostałych programistów. Rozwój aplikacji będzie polegał na poprawie zauważonych błędów oraz wprowadzaniu nowych funkcjonalności.

Działalność Wnioskodawcy ma na celu tworzenie nowych rozwiązań w oparciu o wykorzystanie zasobów wiedzy z zakresu programowania i informatyki. Wnioskodawca prowadzi swoją działalność programistyczną w sposób stały, regularny i metodyczny. Jest to przy tym główne źródło dochodu Wnioskodawcy. Wskutek działalności Wnioskodawcy powstają utwory (w rozumieniu prawa autorskiego), w postaci kodu (programu komputerowego), do którego autorskie prawa majątkowe przysługują Wnioskodawcy.

Tworzenie i rozwijanie aplikacji przez Wnioskodawcę następuje na podstawie pisemnej umowy o współpracy zawartej ze sprzedawcą gotowego oprogramowania. Wnioskodawca jest zatem podwykonawcą - indywidualnym programistą zobowiązanym do stałego świadczenia usług programistycznych na rzecz podmiotu oferującego gotowe oprogramowanie na rynku. Jak już wskazano, Wnioskodawca jest jednym z kilku programistów, a gotowe oprogramowanie jest wynikiem pracy całego zespołu. Zawarta przez Wnioskodawcę umowa o współpracy przewiduje miesięczne ryczałtowe wynagrodzenie Wnioskodawcy, które obejmuje wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług programistycznych, przeniesienia majątkowych praw autorskich do utworów powstałych w wykonaniu umowy oraz z tytułu ochrony informacji chronionych zleceniodawcy. Umowa nie przewiduje rozbicia wynagrodzenia na poszczególne części (np. procentowo) odpowiadające poszczególnym czynnościom. Wnioskodawca, na potrzeby prowadzonej przez siebie ewidencji na potrzeby IP BOX, ze swojego wynagrodzenia wyodrębnia jednak dochód stanowiący wyłącznie honorarium za przeniesienie autorskich praw majątkowych do stworzonych utworów (zmian kodu programu komputerowego).

Przenoszenie majątkowych praw autorskich do utworów stworzonych w wykonaniu ww. umowy o współpracy następuje co kwartał, na podstawie pisemnego oświadczenia Wnioskodawcy o przeniesieniu majątkowych praw autorskich do wszystkich utworów stworzonych przez Wnioskodawcę w danym kwartale. Utwory te, mają postać zmian kodu źródłowego oprogramowania, które utrwalane są poprzez ich zatwierdzenie i wprowadzenie do systemu (tzw. „commit").

Wnioskodawca prowadzi w ramach swojej działalności gospodarczej Podatkową Księgę Przychodów i Rozchodów. Dodatkowo, Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję, w której:

1. wyodrębniono każde prawo autorskie do programu komputerowego (każdy commit);

2. zapewniono ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde prawo autorskie do programu komputerowego (na każdy commit);

3. wyodrębniono koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 u.p.d.o.f., przypadające na każde prawo autorskie do programu komputerowego (każdy commit), w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4. dokonuje się zapisów w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z praw autorskich do wytworzonych przez Wnioskodawcę zmian w kodzie (programów komputerowych).

Wnioskodawca zamierza w zeznaniu rocznym za rok 2021 rozliczyć dochód uzyskany z opisanych powyżej autorskich praw do programów komputerowych z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%. Podobne zasady opodatkowania Wnioskodawca zamierza stosować również w rozliczeniu za przyszłe lata podatkowe.

Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę w ramach wytwarzania, rozwijania oraz ulepszania programów komputerowych lub ich części (tj. oprogramowania, części oprogramowania) jest działalnością twórczą. Działalność Wnioskodawcy nie obejmuje badań naukowych, ale obejmuje prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, tj. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym m.in. z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Jak już wskazano, efektem prowadzonych przez Wnioskodawcę prac jest współprojektowanie i współtworzenie przez Wnioskodawcę produktów, które mają nowy, bardziej innowacyjny, ulepszony charakter względem rozwiązań dotychczas funkcjonujących w praktyce gospodarczej (jak już wskazano, Wnioskodawca jest członkiem większego zespołu i współtworzy te rozwiązania). Efektem prowadzonych przez Wnioskodawcę prac jest współtworzenie produktu, który jest innowacyjny w ogólnej praktyce gospodarczej - kompleksowego programu do XYZ (w skrócie „XYZ"; pl. inżynieria niezawodności systemów informatycznych).

Wykonywane przez Wnioskodawcę zmiany w kodzie (utrwalane w postaci commitów) stanowią przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej) i stanowią samodzielne utwory w rozumieniu prawa autorskiego. Wnioskodawca dokonując zmian korzysta z języków programowania.

Efektem prac prowadzonych samodzielnie przez Wnioskodawcę jest część większego oprogramowania, która to jednak część ma charakter samodzielny - jest to kombinacja komend adresowanych do komputera w postaci kody źródłowego i wynikowego. Dlatego też w wyniku usług świadczonych przez Wnioskodawcę powstają utwory-programy komputerowe lub ich części, chronione w rozumieniu ustawy prawo autorskie i prawa pokrewne. Dlatego także programy i części programów tworzone samodzielnie przez Wnioskodawcę będą stanowić kwalifikowane prawo IP podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca przenosi na klienta jedynie prawa do stworzonych przez siebie części oprogramowania i z tego tytułu Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie. Przez Wnioskodawcę przenoszona jest całość autorskich praw majątkowych na rzecz zlecającego.

Wytworzony przez Wnioskodawcę utwór, mający postać zmian kodu źródłowego oprogramowania (tzw. „commit") jest samodzielnym programem komputerowym. Utwór ten podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach i stanowi on część większego utworu (kompletnego oprogramowania). Commit jest bowiem kombinacją komend adresowanych do komputera w postaci kodu źródłowego i wynikowego.

Wytwarzanie, rozwijanie oraz ulepszanie przez Wnioskodawcę jest działalnością prowadzoną w ramach zespołu programistów pracujących dla Kontrahenta (w ramach działalności badawczo-rozwojowej Kontrahenta) w celu wytworzenia nowych, ulepszonych produktów, procesów lub usług, które są oferowane w jego działalności.

W przypadku gdy Wnioskodawca ulepsza (rozwija) Oprogramowanie komputerowe, o którym mowa we wniosku, to nie jest właścicielem lub współwłaścicielem tego Oprogramowania, ani też użytkownikiem posiadającym prawo do jego użytkowania na podstawie licencji niewyłącznej; Wnioskodawca rozwijając (ulepszając) działa na zlecenie podmiotu będącego właścicielem tego Oprogramowania (przy czym trzeba podkreślić, że tworzone przez Wnioskodawcę „commity" są własnością Wnioskodawcy - do czasu przeniesienia praw autorskich.

Dochodem z wytworzonego, ulepszonego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej będą dochody osiągnięte przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej („commitów").

Względem użytkowników oprogramowania (klientów zleceniodawcy Wnioskodawcy) odpowiedzialność za rezultat oraz wykonywane przez Wnioskodawcę czynności ponosi kontrahent-w oparciu o bezwzględnie obowiązujący art. 474 kodeksu cywilnego (a Wnioskodawca z kolei odpowiada względem zleceniodawcy). Gdyby jednak Wnioskodawca wyrządził umyślnie szkodę osobie trzeciej, to odpowiada za nią osobiście (art. 415 i art. 429 kodeksu cywilnego).

Zlecone Wnioskodawcy czynności są wykonywane na podstawie umowy, ale nie są wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności - Wnioskodawca sam decyduje o czasie i miejscu ich wykonania (będąc jednak związany terminami realizacji, jak każdy przedsiębiorca). Wnioskodawca jako wykonujący te czynności ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością - ponosi odpowiedzialność odszkodowawczą za błędy w kodzie i ryzyko braku zapłaty za wykonane prace.

Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, o której mowa we wniosku „na bieżąco", tzn. wyodrębnienie przychodów i kosztów dotyczących wytworzenia każdego kwalifikowanego prawa w odrębnej ewidencji zostało zapoczątkowane z chwilą rozpoczęcia pracy nad danym prawem objętym preferencyjnym rozliczeniem.

Uzupełnienie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Zadania poszczególnych programistów w ramach projektu są rozdzielane przez zleceniodawcę Wnioskodawcy. Każdemu z programistów przysługują prawa autorskie do stworzonego przez siebie fragmentu kodu („commitów”). Natomiast oprogramowanie jako całość przysługuje zleceniodawcy.

Efektem prac prowadzonych samodzielnie przez Wnioskodawcę jest część większego oprogramowania, która to jednak część ma charakter samodzielny – jest to kombinacja komend adresowanych do komputera w postaci kody źródłowego i wynikowego. Dlatego też w wyniku usług świadczonych przez Wnioskodawcę powstają utwory-programy komputerowe lub ich części, chronione w rozumieniu ustawy prawo autorskie i prawa pokrewne. Dlatego także programy i części programów tworzone samodzielnie przez Wnioskodawcę będą stanowić kwalifikowane prawo IP podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca przenosi na klienta jedynie prawa do stworzonych przez siebie części oprogramowania i z tego tytułu Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie.

Wytworzony przez Wnioskodawcę utwór, mający postać zmian kodu źródłowego oprogramowania (tzw. „commit”) jest samodzielnym programem komputerowym. Utwór ten podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach i stanowi on część większego utworu (kompletnego oprogramowania). Commit jest bowiem kombinacją komend adresowanych do komputera w postaci kodu źródłowego i wynikowego.

Przenoszenie każdego z praw autorskich spełnia wymagania określone w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 ww. ustawy.

Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność jest prowadzona systematycznie w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Każdorazowo efektem pracy Wnioskodawcy jest program komputerowy wytworzony w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Pana działalności o wskazanych cechach.

Pana pytanie

Czy w przedstawionym stanie faktycznym, podatek od osiągniętych przez podatnika dochodów z tytułu wynagrodzenia za realizację umowy o współpracy w roku 2021 oraz latach następnych, obliczony zgodnie z art. 30ca ust. 4 u.p.d.o.f., będzie wynosił 5% podstawy opodatkowania?

Przedmiotem pytania nie jest cała działalność Wnioskodawcy a wyłącznie działalność opisana we wniosku – prace nad określonym, konkretnym projektem (aplikacja do XYZ). Chodzi zatem o wyodrębnione zadanie realizowane w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Używając pojęć „oprogramowanie do XYZ” oraz „aplikacja” Wnioskodawca ma na myśli ten sam program komputerowy, który współtworzy w ramach swojej działalności.

Pana stanowisko w sprawie wraz z jego uzupełnieniem

W ocenie Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, podatek od osiągniętych przez podatnika dochodów z tytułu wynagrodzenia za realizację umowy o współpracy, obliczony zgodnie z art. 30ca ust. 4 u.p.d.o.f., będzie wynosił 5% podstawy opodatkowania.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 u.p.d.o.f., podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Z kolei w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 u.p.d.o.f., kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest m.in. autorskie prawo do programu komputerowego, podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Ponadto, warunkiem preferencyjnego opodatkowania jest również prowadzenie ewidencji odpowiadającej wymogom opisanym w art. 30cb u.p.d.o.f.

Definicję działalności badawczo-rozwojowej zawiera art. 5a pkt 38 u.p.d.o.f. Zgodnie z tym przepisem wskazane pojęcie oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Z kolei prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń (art. 4 ust. 3 prawa o szkolnictwie wyższym).

W ocenie Wnioskodawcy, dochody uzyskiwane przez niego z praw autorskich do tworzonych i rozwijanych przez siebie programów komputerowych (zmian w kodzie źródłowym), obliczone zgodnie ze wskaźnikiem nexus (art. 30ca ust. 4 u.p.d.o.f.), spełniają wszystkie warunki niezbędne do opodatkowania w sposób określony w art. 30ca u.p.d.o.f.

Nie ulega wątpliwości, że Wnioskodawca w ramach opisanej we wniosku działalności programistycznej i w wykonaniu zawartej umowy o współpracę, tworzy programy komputerowe (rozumiane jako zmiany w kodzie źródłowym), do których przysługują mu autorskie prawa majątkowe. Przeniesienie tych praw na zleceniodawcę, jest źródłem kwalifikowanego dochodu Wnioskodawcy. Tworzone przez Wnioskodawcę programy komputerowe mają postać zatwierdzonych i wprowadzonych do systemu zmian kodu źródłowego (tzw. „commitów"). Są to utwory chronione prawem autorskim, które spełniają przyjętą w doktrynie definicję programu komputerowego. Za program komputerowy rozumie się bowiem kombinację komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego. Tworzenie takich kombinacji w postaci zmian kodu źródłowego jest głównym obowiązkiem Wnioskodawcy, w ramach jego działalności programistycznej.

Co istotne, przedmiot praw autorskich Wnioskodawcy, czyli wytworzone przez niego programy komputerowe, powstają w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej. Jest to bowiem efekt działalności twórczej Wnioskodawcy w postaci prac rozwojowych, podejmowanych w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Po pierwsze, prace prowadzone przez Wnioskodawcę, polegające na tworzeniu i rozwijaniu oprogramowania mają twórczy charakter, ponieważ służą tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań dopasowanych do wymagań klienta. Inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży natomiast po stronie Wnioskodawcy. Zmiany w kodzie pisane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej stanowią oryginalny wytwór jego twórczej pracy oraz przedmiot ochrony prawa autorskiego.

Po drugie, prace wykonywane przez Wnioskodawcę obejmują zdobywanie i wykorzystywanie wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Działalność Wnioskodawcy przyczynia się do tworzenia, rozwoju i ulepszania innowacyjnego programu zwiększającego wydajność przedsiębiorstw (innowacyjna platforma do XYZ).

Po trzecie, prace nad zmianami w kodzie mają systematyczny charakter. Są one bowiem wykonywane jako główny przedmiot działalności gospodarczej Wnioskodawcy, a więc w sposób zorganizowany i ciągły.

Stanowisko Wnioskodawcy w podobnego rodzaju działalności potwierdzają liczne interpretacje indywidualne wydane w bardzo podobnych sprawach. Jako przykład wskazać można interpretacje o numerach: 0112-KDIL3- 3.4011.326.2019.2.AA; 0113-KDIPT2-3.4011.456.2019.2.GG; 0112-KDIL3-3.4011.307.2019.2.MM.

W ocenie Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym, podatek od osiągniętych przez podatnika dochodów z tytułu wynagrodzenia za realizację umowy o współpracy, obliczony zgodnie z art. 30ca ust. 4 u.p.d.o.f., będzie wynosił 5% podstawy opodatkowania.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128 z późn. zm.) stanowi, że:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

‒ prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy:

ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

a) badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668),

b) badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one:

prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r., poz. 478):

badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy:

kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,

2. prawo ochronne na wzór użytkowy,

3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),

8. autorskie prawo do programu komputerowego

‒ podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062 ze zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy:

ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Na mocy art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Artykuł 30ca ust. 6 tej ustawy stanowi:

w przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:

dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W myśl art. 30ca ust. 8 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych:

do ustalenia dochodów (strat), o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepis art. 23o i art. 23p stosuje się odpowiednio.

Należy podkreślić, że wskazany przepis do dnia 31.12.2021 r. brzmiał następująco:

do ustalenia dochodów (strat), o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepis art. 23o stosuje się odpowiednio.

Na mocy art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy:

w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja – zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Wskazana ewidencja jest bardzo ważna, ponieważ jej prowadzenie w sposób niezapewniający osiągnięcie ww. celów, spowoduje po stronie podatnika obowiązek zapłaty podatku dochodowego według skali bądź stawki liniowej. Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

We wniosku wskazał Pan, że:

‒ Pana działalność obejmuje prace rozwojowe, określone w art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce;

‒ Pana działalność jest prowadzoną bezpośrednio przez Pana działalnością twórczą, prowadzoną systematycznie, w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań i wytwarza Pan w ramach niej programy komputerowe;

‒ każdorazowo efektem Pana pracy jest program komputerowy wytworzony w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Pana działalności o wskazanych cechach;

‒ przenoszenie każdego z praw autorskich spełnia wymagania określone w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 ww. ustawy;

‒ zawarta przez Pana umowa o współpracy ze Sprzedawcą gotowego oprogramowania przewiduje miesięczne wynagrodzenie Wnioskodawcy, które obejmuje m.in. wynagrodzenie z tytułu przeniesienia majątkowych praw autorskich do utworów;

‒ na potrzeby prowadzonej przez siebie ewidencji dla potrzeb IP BOX, ze swojego wynagrodzenia wyodrębnia Pan dochód stanowiący wyłącznie honorarium za przeniesienie autorskich praw majątkowych do stworzonych utworów (zmian kodu programu komputerowego).

‒ prowadzi Pan odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, o której mowa we wniosku „na bieżąco”, tzn. wyodrębnienie przychodów i kosztów dotyczących wytworzenia każdego kwalifikowanego prawa w odrębnej ewidencji zostało zapoczątkowane z chwilą rozpoczęcia pracy nad danym prawem objętym preferencyjnym rozliczeniem.

W związku z powyższym, prowadzona przez Pana działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych, stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Pana ani też całość prowadzonej działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu.

Skoro prowadzona działalność obejmująca tworzenie programu komputerowego stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to oprogramowanie (programy komputerowy), które Pan tworzy i rozwija w ramach takiej działalności podlegające ww. ochronie prawnej, stanowić może kwalifikowane prawo własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. autorskie prawo do programu komputerowego.

W konsekwencji, w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, że kwalifikowany dochód uzyskany z kwalifikowanych praw własności intelektualnej może Pan opodatkować preferencyjną 5% stawką podatkową.

Powyższe odnosi się również do lat kolejnych, o ile sposób prowadzenia działalności w zakresie kwalifikowanych praw własności intelektualnej nie ulegnie zmianie.

Zastrzeżenia wymaga, że uzyskiwane przez Pana dochody niestanowiące dochodów z przeniesienia praw własności intelektualnej, nie podlegają ocenie przez tutejszy organ.

Zaznaczyć również należy, że podstawą opodatkowania preferencyjną 5% stawką podatkową jest suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym. Natomiast wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika Nexus.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

‒ stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz

‒ zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Ocenie organu nie podlegało, czy prowadzi Pan prace rozwojowe w rozumieniu ustawy –Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, bowiem okoliczność ta stanowiła podany we wniosku element opisu stanu faktycznego.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).