0115-KDWT.4011.298.2021.3.MJA

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 października 2021 r. wpłynął Pana wniosek z 20 października 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uznania poniesionych wydatków za koszty uzyskania przychodów. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 5 stycznia 2022 r. (data wpływu 14 stycznia 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W 2015 roku wraz z małżonką kupił Pan mieszkanie. W roku 2019 w niniejszym mieszkaniu zauważył Pan wady lokalu w prawie każdym pomieszczeniu. Od tego czasu starał się Pan, aby deweloper, od którego kupował Pan mieszkanie, usunął wady w ramach rękojmi. Przez ponad rok, z różnych powodów/wymówek od strony dewelopera wszystkie wyznaczone terminy usunięcia wad w mieszkaniu były przesuwane, nie odbywały się lub z powodu pandemii Covid „temat się przeciągał (…) w nieskończoność”.

W dniu (…) 2020 roku, po ponad roku próśb, spotkań i „walki” z deweloperem, zostało podpisane porozumienie, pomiędzy deweloperem, generalnym wykonawcą, a Panem - właścicielem mieszkania.

Na podstawie niniejszego porozumienia generalny wykonawca, wypłacił Panu w dniu (…) 2020 roku odszkodowanie w wysokości: (…) zł za szkody wywołane przez wady lokalu. Zgodnie z porozumieniem generalny wykonawca wystawił Panu PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-11, który musiał Pan uwzględnić w zeznaniu podatkowym za rok 2020 - co oczywiście Pan uczynił.

Uważa Pan jednakże, że jest pokrzywdzonym w tej kwestii. Wady lokalu wystąpiły nie z Pana winy, a z powodu błędów popełnionych przez generalnego wykonawcę w trakcie budowy. Sama sytuacja i „walka” z deweloperem w celu usunięcia niniejszych wad lokalu była dla Pana stresująca i czasochłonna. Gdyby deweloper poczuł się do winy i usunął wady po zgłoszeniu, to nie byłoby problemu. Teraz Pan musi na własną rękę usunąć wszystkie wady za odszkodowanie, które otrzymał od dewelopera, pomniejszone o podatek, który musiał Pan odprowadzić wraz z rozliczeniem za 2020 rok.

Obecnie przy bardzo wysokich cenach materiałów budowlanych, wzroście cen usług, a także z powodu podatku jaki musiał Pan odprowadzić za odszkodowanie będzie Pan zmuszony dołożyć do naprawy dużo więcej pieniędzy niż te otrzymane z odszkodowania, pomniejszone o podatek.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy wydatki, które poniesie Pan w przyszłości na usunięcie usterek deweloperskich będą kosztami uzyskania przychodów otrzymanego odszkodowania?

Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Uważa Pan, że wydatki które poniesie w przyszłości na usunięcie usterek deweloperskich w Pana mieszkaniu powinny zostać uznane jako koszty uzyskania przychodu. To nie z Pana winy doszło do powstania usterek deweloperskich w mieszkaniu. Robił Pan wszystko aby deweloper sam na własny koszt usunął usterki deweloperskie. Deweloper nie chciał tego zrobić, a jedyną formą rozwiązania tego problemu po długich miesiącach było wypłacenie Panu odszkodowania. Koszty usunięcia usterek w Pana mieszkaniu i tak będą znacznie wyższe niż otrzymane odszkodowanie.

Uważa Pan, że rozpatrzenie Pana wniosku i uznanie za zasadny będzie sprawiedliwe i dlatego bardzo o to prosi.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Stosownie do treści art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.),

dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24– 24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnymi źródłami przychodów są inne źródła.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy,

przychodami, z zastrzeżeniem art. 14–15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do treści art. 20 ust. 1 ww. ustawy,

za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12–14 i art. 17.

Cytowany przepis art. 20 ust. 1 ww. ustawy zawiera otwarty katalog przychodów, w związku z czym do kategorii tej mogą zostać zaliczone również inne (niż wymienione w tym przepisie) przychody, objęte ogólną definicją przychodów, zawartą w art. 11 ust. 1 cyt. ustawy.

Jednocześnie należy mieć na uwadze postanowienia art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z kolei art. 22 ust. 4 ww. ustawy stanowi, że koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 5, 6 i 10.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być, zatem taki wydatek, którego związek z przychodem nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika. Kwalifikacja wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ze względu na kryterium celowości, leży bowiem w gestii podatnika. Należy jednak mieć na uwadze, że prawidłowość dokonanej kwalifikacji podlega ocenie organów podatkowych.

We wniosku wskazał Pan m.in., że:

‒ w 2015 r. wraz z małżonką kupił mieszkanie,

‒ w 2019 r. w mieszkaniu zauważył wady lokalu w prawie każdym pomieszczeniu i od tego czasu starał się, aby deweloper, od którego kupił mieszkanie usunął wady w ramach rękojmi,

‒ przez ponad rok, z różnych powodów/wymówek od strony dewelopera wszystkie wyznaczone terminy usunięcia wad w mieszkaniu były przesuwane,

‒ (…) 2020 roku, po ponad roku próśb i spotkań z deweloperem, zostało podpisane porozumienie, pomiędzy deweloperem, generalnym wykonawcą, a Panem - właścicielem mieszkania,

‒ na podstawie porozumienia generalny wykonawca, wypłacił (…) 2020 roku odszkodowanie w wysokości: (…) zł za szkody wywołane przez wady lokalu. Zgodnie z porozumieniem generalny wykonawca wystawił PIT-11, który uwzględnił Pan w zeznaniu podatkowym za rok 2020.

Odnosząc wyżej wskazane przepisy do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż wydatki poniesione na usunięcie powstałych wad w lokalu mieszkalnym będą stanowiły koszt uzyskania przychodów z tytułu otrzymania kwoty pieniężnej stanowiącej świadczenie przeznaczone na usunięcia usterek w lokalu mieszkalnym.

Wydatki te, jako koszty uzyskania przychodu otrzymanego w roku 2020, należy powiązać z tym przychodem. Zatem, w sytuacji, gdy środki finansowe na usunięcie usterek otrzymał Pan w 2020 roku, a usterki usunął/będzie Pan usuwał w kolejnym roku (kolejnych latach), należy – w momencie wydatkowania uzyskanych środków na usunięcie usterek w mieszkaniu – skorygować złożone zeznanie podatkowe za 2020 rok, wykazując poniesione koszty.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie Zainteresowanego – co wynika z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie dla Pana. Natomiast Pana żona, chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie i uiścić stosowną opłatę.

Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa, a więc istotą interpretacji indywidualnej jest rozstrzygnięcie, czy podatnik prawidłowo postrzega, jakie skutki prawne na gruncie określonych przepisów prawa podatkowego wywołuje przedstawiony przez niego stan faktyczny albo zdarzenie przyszłe.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2022 r. poz. 329); dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).