Wnioskodawca, spółka kapitałowa z siedzibą w Polsce, planuje nieodpłatne przekazanie pracownikom upominków z okazji otwarcia nowego obiektu sieci X w Europie. Upominki, w postaci walizek, tabliczek czekolady oraz magazynu X, nie będą dostępne w sprzedaży. Łączna wartość tych świadczeń nie przekroczy 100 zł na pracownika. Organ podatkowy uznał, że takie nieodpłatne świadczenia nie stanowią przychodu ze stosunku pracy dla pracowników, co oznacza, że Wnioskodawca nie ma obowiązku pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Organ podkreślił, że świadczenia te mają charakter reklamowo-promocyjny i nie przynoszą pracownikom korzyści majątkowej.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
12 listopada 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 8 listopada 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika. Uzupełniliście go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – w dniu 2 marca 2022 r.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca jest Spółką kapitałową z siedzibą w Polsce, podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, której przedmiotem działalności jest sprzedaż detaliczna produktów codziennego użytku poprzez sieć …. W związku z zatrudnianiem pracowników oraz wypłatą wynagrodzeń za pracę Wnioskodawca występuje w roli płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.
Spółka należy do międzynarodowej grupy X., która będzie świętowała otwarcie … … w Europie. W związku z tym, Wnioskodawca, planuje przekazać nieodpłatnie na rzecz pracowników upominki. Upominki mogą przyjąć postać:
‒ walizki na zakupy specjalnie zaprojektowanej dla sieci X. Walizka będzie w barwach Spółki z dużym logo Spółki oraz będzie posiadać oznaczenie nazwy firmy na …. Taki przedmiot nie jest dostępny do sprzedaży w sklepach,
‒ tabliczki czekolady ze specjalnie zindywidualizowanym opakowaniem, na którym widnieje informacja o otwarciu …, z tego też względu niedostępny w sprzedaży,
‒ magazynu X., zawierającego wyłączenie treści dotyczące marki X..
Całkowita wartość powyższych świadczeń nie przekroczy 100 zł na pracownika. Dodatkowo będą one przysługiwały każdemu z pracowników Wnioskodawcy, niezależnie od stażu pracy i pozycji. Upominki nie stanowią lub nie będą stanowić dla pracowników dodatkowej formy gratyfikacji/wynagrodzenia za wykonaną pracę ani nie pełnią roli motywacyjnej. W szczególności, otrzymywanie przez pracowników upominków nie wynika z zawartych z Wnioskodawcą umów o pracę, regulaminu pracy lub innych przepisów wewnątrzzakładowych. Upominki mają zostać przyznane w celu reklamy oraz promocji Spółki oraz będą miały charakter wyłącznie okolicznościowy w związku z otwarciem … … X. w Europie.
Czy obdarowanie pracowników upominkami (prezentami) z okazji i w okolicznościach wskazanych powyżej będzie stanowić dla pracowników przychód ze stosunku pracy i czy w związku z powyższym, na Wnioskodawcy jako płatniku podatku dochodowego od osób fizycznych ciążyć będzie obowiązek pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych zgodnie z art. 31 ww. ustawy?
Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania przedstawionego powyżej, upominki otrzymane przez pracowników z okazji otwarcia … … w Europie, nie będą stanowić nieodpłatnego świadczenia ze stosunku pracy ze względu na charakter planowanej czynności mającej na celu nieekwiwalentne i jednostronne obdarowanie pracowników. W konsekwencji na Wnioskodawcy nie będą ciążyć obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.
Stosownie do treści art. 9 ust. 1 ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21,52,52a i 52C oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Z treści powyższego przepisu wynika że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w cytowanej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.
Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o PIT. W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT źródłami przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.
Z kolei, stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Z przytoczonego wyżej przepisu wynika bardzo szeroka definicja przychodu ze stosunku pracy, której celem jest opodatkowanie jako przychód ze źródła stosunek pracy możliwie najszerszego zakresu świadczeń pracodawcy na rzecz pracowników obejmując tym zakresem nie tylko wynagrodzenie za pracę i inne typowe świadczenia pracownicze, ale również wartość świadczeń nieodpłatnych lub świadczeń częściowo odpłatnych. Z tego można by wywodzić zasadę, że generalnie każde świadczenie otrzymane przez pracownika od pracodawcy stanowi przychód ze stosunku pracy.
Zgodnie z art. 31 ustawy o PIT osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej. Na podstawie powyższego przepisu, Wnioskodawca jest obowiązany do obliczania i odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od przychodów ze stosunku pracy uzyskanych przez pracowników Spółki.
Kwestia opodatkowania nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych przez pracowników od pracodawców budziła wątpliwości i prowadziła do sporów interpretacyjnych. Zagadnienie to zostało rozstrzygnięte przez Trybunał Konstytucyjny (dalej: TK) w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13. W wyroku tym Trybunał Konstytucyjny wskazał, że nie wszystkie świadczenia otrzymywane przez pracowników od pracodawców można uznać za przychód w rozumieniu ustawy. Jak wskazał TK: „W ocenie Trybunału jest oczywiste, że pracodawcy (poza wyjątkowymi sytuacjami) nie dokonują darowizn na rzecz swoich pracowników. Jednocześnie jest oczywiste, że wynagrodzenie za pracę może przybierać nie tylko pieniężną postać lecz także postać różnego rodzaju świadczeń, które - nawet nieujęte w umowie o pracę - w praktyce są postrzegane jako jego element. Gdyby się zdarzyło, że pracodawca rzeczywiście chce obdarować konkretnego pracownika, np. z okazji jubileuszu zatrudnienia wręcza mu zegarek, wówczas korzyść tę należałoby potraktować jako podlegającą ustawie z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2016 r. poz. 205). A zatem to nie zamiar obdarowania stanowi kryterium odróżnienia świadczeń pracodawcy, o których wartość należy podnieść podlegający opodatkowaniu dochód pracownika, od tych, które jego dochodu nie zwiększają. Kryterium tym musi być obiektywna ocena, czy świadczenie leżało w interesie pracownika, a jest tak wtedy, gdy stanowi ono realne przysporzenie majątkowe (korzyść), którego efekt jest uchwytny w jego majątku".
Ponadto, zgodnie z ww. wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego, za przychód pracownika z tytułu "innych nieodpłatnych świadczeń", o których mowa w art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą być uznane takie świadczenia, które:
1. zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
2. zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
3. korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).
Mając na uwadze opisane we wniosku zdarzenie przyszłe, powołane przepisy prawa podatkowego oraz jednoznaczne stanowisko Trybunału Konstytucyjnego stwierdzić należy, że obiektywne kryterium - wystąpienia po stronie pracowników przysporzenia majątkowego (korzyści) - nie jest spełnione. Wnioskodawca planuje wręczyć pracownikom firmy upominki opatrzone logiem i nazwą Spółki, stanowiące gadżety reklamowe i promocyjne. W tym przypadku, po stronie pracowników nie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku. Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby pracownicy nie otrzymali firmowych upominków z okazji otwarcia … …, to wydaliby pieniądze na ich zakup. Ponadto, mając na uwadze, że prezenty mają charakter okolicznościowy oraz są przyznane pracownikom przede wszystkim w celu reklamy oraz promocji Wnioskodawcy, stwierdzić należy, że nieodpłatne świadczenie zostałoby spełnione w interesie pracodawcy. Powyższe stanowisko zostało potwierdzone również przez organy podatkowe w licznych interpretacjach indywidualnych.
Podsumowując, wręczenie pracownikom przez Wnioskodawcę w ramach promocji wizerunku firmy gadżetów reklamowych (walizek zakupowych, tabliczek czekolady, magazynu X.), nie stanowi dla nich przysporzenia w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, wartość tych świadczeń nie skutkuje powstaniem przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń, o którym mowa w art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a Wnioskodawca nie jest zobowiązany z tego tytułu do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; (dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili