Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie zakwalifikowania do właściwego źródła osiąganych przez Pana przychodów z dzierżawy znaków towarowych jest prawidłowe, natomiast w pozostałej części jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 grudnia 2021 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie. Wniosek został uzupełniony pismem z 16 lutego 2022 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP, podlegającym obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce ich osiągania. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie handlu częściami oraz akcesoriami samochodowymi.

Miejscem wykonywania działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest X. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług), a jego działalność jest opodatkowana podatkiem VAT. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca wykorzystuje znak towarowy … zarejestrowany i zastrzeżony prawem ochronnym numer … znajdujący się na oferowanych przez Wnioskodawcę częściach, ale także na opakowaniach, materiałach reklamowych itp.

Znak towarowy został wytworzony w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, a wydatki na jego wytworzenie oraz promocję stanowiły koszt działalności podatnika. Znak towarowy wykorzystywany jest przez Wnioskodawcę od początku prowadzenia działalności, tj. od roku 2008, natomiast prawo ochronne do znaku towarowego wnioskodawca uzyskał w roku 2014 w zakresie ochrony na terytorium RP. W roku 2018 Wnioskodawca rozszerzył zakres ochrony znaku na terytorium całej Unii Europejskiej. Znak towarowy nie został z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności odsprzedany lub wyprowadzony na potrzeby osobiste właściciela (podatnika). W związku z ograniczeniem prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawca planuje odpłatnie udostępnić (wydzierżawić) znak innej firmie.

Uzupełnienie wniosku

Wnioskodawca planuje odpłatnie wydzierżawić znak towarowy innej firmie na podstawie umowy dzierżawy w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego. Umowa dzierżawy znaku towarowego zostanie zawarta przez Wnioskodawcę jako prowadzącego jednoosobową działalność gospodarczą w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej.

Znak towarowy stanowi składnik majątku firmy od momentu jego wytworzenia. W 2008 r. znak towarowy X został wytworzony w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej pod jego nadzorem przez pracownika firmy w programie graficznym. Pomimo, że stanowi składnik majątku firmy, ze względu na brak kosztów wytworzenia nigdy nie był amortyzowany, został wprowadzony do ewidencji wyposażenia z zerową wartością w styczniu 2014 r. przed zgłoszeniem go do urzędu patentowego.

Opłaty za pomoc prawną przy rejestracji znaku i zarejestrowanie wytworzonego znaku zostały zaliczone w koszty działalności jako opłaty administracyjne w dacie poniesienia. 24 lutego 2014 r. został objęty ochroną na terenie Rzeczpospolitej Polskiej w Urzędzie Patentowym pod numerem prawa wyłącznego …. Jako uprawniony widnieje: M. W…., X., PL (nazwa firmy pod jaką prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą).

W dniu 1 sierpnia 2017 r. został objęty ochroną na terenie UE w EUIPO (EUROPEAN UNION INTELLECTUAL PROPERTY OFFICE) pod numerem …. Jako uprawniony (właściciel) jest ujawniony … W. M. (nazwa firmy pod jaką prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą).

Pytanie

Biorąc pod uwagę, że:

a) znak towarowy stanowi majątek firmy Wnioskodawcy i został wytworzony w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej,

b) wszelkie koszty związane z rejestracją znaku towarowego, opłatami w bazach urzędu patentowego stanowiły koszty działalności gospodarczej i znak nie został w żaden sposób zbyty

c) umowa dzierżawy znaku towarowego zostanie zawarta przez Wnioskodawcę jako prowadzącego jednoosobową działalność gospodarczą w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej

czy można uznać, że przychody uzyskane z wydzierżawienia innej firmie na podstawie umowy dzierżawy w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego tego znaku za przychody z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r.?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy przychód z odpłatnej dzierżawy znaku towarowego stanowiącego majątek jego firmy innej firmie na podstawie umowy dzierżawy w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego, przy założeniu, że umowa dzierżawy znaku towarowego zostanie zawarta przez niego jako prowadzącego jednoosobową działalność gospodarczą w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, będzie stanowił przychody z działalności gospodarczej, a tym samym może być opodatkowany podatkiem liniowym lub ryczałtem ewidencjonowanym.

Uzasadnienie stanowiska wnioskodawcy stanowią wyrok NSA z 8 listopada 2019 r., sygn. II FSK 3715/17 oraz interpretacja podatkowa nr 0115-KDIT1.4011.23.2021.2.MR wskazujące, że przychody z umowy dzierżawy, której przedmiotem są prawa majątkowe, w tym w postaci praw ze znaku towarowego powinny być opodatkowane na zasadach przewidzianych dla opodatkowania ogólnie traktowanych umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze. Nie podlegają one opodatkowaniu jako przychody z praw majątkowych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Źródła przychodów zostały wymienione w art. 10 ust. 1 analizowanej ustawy, wśród których możemy wskazać:

‒ pozarolniczą działalność gospodarczą (pkt 3),

‒ kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c (pkt 7).

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ww. ustawy pozarolniczą działalnością gospodarczą jest działalność zarobkowa:

a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

‒ prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przychodami z działalności gospodarczej – w myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 analizowanej ustawy – są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego sporządzone na piśmie oświadczenie o zastosowaniu opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych określonego w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym (art. 9a ust. 1 ww. ustawy). Podatnicy mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c (art. 9a ust. 2 zdanie pierwsze).

Za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw (art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Przywołane wyżej przepisy wskazują więc, że co do zasady przychody powinny być przypisywane do tego ze źródeł, którego opis w sposób bardziej szczegółowy odpowiada sposobowi jego powstania, chyba że ustawa nakazuje expressis verbis zaliczenie ich do przychodów z innego źródła.

Jeżeli w ramach działalności gospodarczej wykonywanej zarobkowo, w sposób zorganizowany i ciągły, we własnym imieniu, na własny rachunek podatnik osiąga przychody, które jednocześnie odpowiadają opisowi przychodów z innego niż pozarolnicza działalność gospodarcza źródła przychodu i nie zostały zaliczone w sposób jednoznaczny do tego źródła, to przychody te należy zakwalifikować do przychodów z działalności gospodarczej. Inaczej mówiąc, jeżeli działalność gospodarcza polega na uzyskiwaniu określonego rodzaju przychodów, to nawet jeśli przychody te mogłyby (gdyby nie były właśnie w ramach tej działalności uzyskane) być zaliczone do innego źródła, to uznać je należy za przychody z działalności gospodarczej.

Mając na uwadze przepisy prawa podatkowego oraz przedstawione zdarzenie przyszłe, w sytuacji gdy Wnioskodawca prowadząc działalność gospodarczą we wskazanym we wniosku zakresie osiąga przychody z dzierżawy znaków towarowych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, przychód z tego tytułu należy zaliczyć do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Nie można natomiast zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, że przychody z umowy dzierżawy, której przedmiotem są znaki towarowe powinny być opodatkowane na zasadach przewidzianych dla opodatkowania ogólnie traktowanych umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze i nie podlegają one opodatkowaniu jako przychody z praw majątkowych. W sytuacji bowiem, gdy dzierżawa znaku towarowego następowałaby poza prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą, w związku z brzmieniem art. 18 analizowanej ustawy, przychody te byłyby kwalifikowane do źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, nie zaś do przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 6, tj. do przychodów z najmu i dzierżawy.

Informacje dodatkowe

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpetacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒ Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).