Interpretacja dotyczy opodatkowania przychodów z najmu miejsc parkingowych przez osobę fizyczną. Organ uznał, że przychody z najmu miejsc parkingowych, zarówno na miesiące, jak i na godziny, powinny być opodatkowane stawką 8,5% zryczałtowanego podatku dochodowego. Nie można ich opodatkować częściowo na zasadach ryczałtu ewidencjonowanego oraz częściowo na zasadach działalności nierejestrowanej. Organ stwierdził, że miesięczny przychód z najmu miejsc parkingowych przekroczył kwotę 1.300 zł, co wyklucza możliwość opodatkowania tej działalności na zasadach działalności nierejestrowanej. W związku z tym cały przychód z najmu miejsc parkingowych powinien być opodatkowany stawką 8,5% zryczałtowanego podatku dochodowego.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyInterpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
12 października 2021 r. wpłynął Pana wniosek z 7 października 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy sposobu opodatkowania przychodów z najmu.
Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwania – pismem z 9 grudnia 2021 r. (data wpływu 15 grudnia 2021 r.) oraz pismem z 14 stycznia 2022 r. (data wpływu 21 stycznia 2022 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Od maja 2018 r. prowadzi Pan parking płatny (…). Jest Pan współwłaścicielem tego terenu. Z miejsc postojowych korzystają właściciele, najemcy lokali użytkowych oraz klienci tych lokali. Resztę miejsc wolnych wynajmował Pan osobom zewnętrznym, mieszcząc się w przepisach o działalności nierejestrowalnej. Teren ten powiększył Pan sam własnymi rękami, karczując, usuwając złom, śmieci i gruz, uzyskując więcej miejsc parkingowych.
Od września 2018 r. zaczął Pan wynajmować te miejsca na karnety miesięczne, płatne przelewem na konto. Płacił Pan 17% zryczałtowanego podatku i z tego, czego dowiedział się Pan na Infolinii Krajowej Informacji Skarbowej: „Jeżeli jest to wynajem prywatny, to stawka opodatkowania powinna wynosić 8,5%”. Był to Pana błąd, niedopatrzenie i zła interpretacja przepisów.
Oprócz wynajmu na abonament, czasami zostaje Panu kilka wolnych miejsc, które udaje się Panu wynająć na godzinę, dwie, trzy lub pół dnia. Nie jest tak codziennie, ale często. Czasem są to trzy miejsca, czasami pięć, a czasem jedno. Bywa tak, że w ogóle nie ma miejsc wolnych, aby wynająć danego dnia na chwilę, gdyż plac jest zapełniony przez mieszkańców, najemców oraz klientów lokali użytkowych.
Co do miejsc wynajmowanych na krótki czas korzysta Pan dalej z przepisów o działalności gospodarczej nierejestrowalnej, gdyż nie udało się Panu przekroczyć kwoty połowy minimalnego wynagrodzenia.
Obecność Pana na parkingu jest między godziną 7.00 rano, a 12.00 w południe i to niecodziennie, więc niecodziennie pobiera Pan pieniądze za tę usługę. Kwota za godzinę postoju to 4 zł. Powyżej 3 godzin opłata wynosi 10 zł, jedna doba to koszt 20 zł.
Urząd skarbowy ma wątpliwości, czy taka forma prowadzenia działalności jest prawidłowa. Został Pan odesłany do Izby Skarbowej, tam po rozmowie telefonicznej został Pan skierowany do Krajowej Informacji Skarbowej. We wszystkich trzech instytucjach usłyszał Pan, że przepisy są bardzo niejasne i bardzo często oraz szybko się zmieniają. W rozmowie telefonicznej z dnia (…) października 2021 r. z Panią z Krajowej Informacji Skarbowej dowiedział się Pan, że może się tak rozliczać, gdyż są to „ dwie różne sprawy”, tylko stawka oprocentowania powinna wynosić 8,5% przy wynajmie prywatnym. Jednakże zarówno Pan, jak i Urząd skarbowy chcielibyście mieć to wyjaśnione na piśmie.
Nigdy wcześniej nie prowadził Pan działalności gospodarczej.
Uzupełnienie i doprecyzowanie stanu faktycznego.
Pytanie
Czy część działalności może Pan opodatkować ryczałtem i w jakiej wysokości, 8,5 % czy 17 %, chodzi o wynajem miejsc parkingowych na miesiące, oraz czy wynajem miejsc parkingowych na godziny może Pan rozliczać na zasadach o działalności gospodarczej nierejestrowanej, jeżeli przychód nie przekracza połowy minimalnej krajowej?
Pana stanowisko w sprawie
Pana zdaniem przychód może być opodatkowany ryczałtem w wysokości 8,5 %, oraz część przychodu z wynajmu miejsc na godziny, może być rozliczana na zasadach o działalności gospodarczej nierejestrowanej, skoro nie przekracza połowy minimalnej krajowej.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.
Stosownie do art. 10 ust. 1 tej ustawy:
Źródłami przychodu są:
Ustawa powyższa zawiera definicję pojęcia działalności gospodarczej, wyrażoną w artykule 5a pkt 6. Zgodnie z brzmieniem tego przepisu:
Ilekroć w ustawie jest mowa o:
działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:
a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych
- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9;
Zgodnie z art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 2020 r.:
Za pozarolnicza działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
Aby dane przychody zostały zaliczone do źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, muszą być łącznie spełnione trzy podstawowe warunki:
Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza albo jako odrębne źródło przychodów (tzw. najem prywatny). Jeśli najem faktycznie spełnia obiektywne przesłanki uznania go za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 przywołanej ustawy lub jego przedmiotem są składniki majątku związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, to powinien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności, niezależnie od tego, czy podatnik dokonał jej rejestracji.
Stosownie do treści art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 2020 r.:
Dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy wybiorą opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.
Z przytoczonych powyżej przepisów prawnych wynika zatem, że przychody z najmu można opodatkować ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, ale tylko wtedy, gdy kwalifikują się one do przychodów ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zasady opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne uregulowane są w przepisach ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2021 r. poz. 1993).
Jak stanowi art. 2 ust. 1a ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym w 2020 r.:
Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.
Zgodnie z brzmieniem art. 6 ust. 1a tej ustawy w brzmieniu obowiązującym w 2020 r.:
Opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.
Stosownie do treści art. 9 ust. 4 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym w 2020 r.:
W przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, za równoznaczne z dokonaniem wyboru opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy uznaje się pierwszą w roku podatkowym wpłatę na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z tego tytułu, a jeżeli pierwszy taki przychód podatnik osiągnął w grudniu roku podatkowego – złożenie zeznania, o którym mowa w art. 21 ust. 2 pkt 2.
Przepis art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym w brzmieniu obowiązującym w 2020 r. stanowi, że :
Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, do kwoty 100.000 zł; od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 12,5% przychodów.
Natomiast odrębnym źródłem przychodu są tzw. inne źródła. Na gruncie ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych, w myśl obowiązującego od dnia 30 kwietnia 2018 r. art. 20 ust. 1ba, przychody osiągane z działalności, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców, należy kwalifikować do przychodów z innych źródeł, które ustawodawca ujął w art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy.
Zgodnie z przepisem art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.
Stosownie do art. 20 ust. 1ba cytowanej ustawy:
Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się również przychody osiągane z działalności, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. poz. 646).
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. poz. 646):
Nie stanowi działalności gospodarczej działalność wykonywana przez osobę fizyczną, której przychód należny z tej działalności nie przekracza w żadnym miesiącu 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia, o którym mowa w ustawie z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. z 2017 r., poz. 847 oraz z 2018 r., poz. 650), i która w okresie ostatnich 60 miesięcy nie wykonywała działalności gospodarczej.
Stosowanie tego przepisu jest prawem, a nie obowiązkiem potencjalnego przedsiębiorcy. Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 2 ww. ustawy:
Osoba wykonująca działalność, o której mowa w ust. 1, może złożyć wniosek o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Działalność ta staje się działalnością gospodarczą z dniem określonym we wniosku.
W myśl art. 5 ust. 3 ww. ustawy:
Jeżeli przychód należny z działalności, o której mowa w ust. 1, przekroczył w danym miesiącu wysokość określoną w ust. 1, działalność ta staje się działalnością gospodarczą, począwszy od dnia, w którym nastąpiło przekroczenie wysokości, o którym mowa w ust. 1.
W takim przypadku osoba fizyczna staje się automatycznie przedsiębiorcą, prowadzącym działalność gospodarczą.
Jak wynika z art. 5 ust. 4 ustawy Prawo przedsiębiorców:
W przypadku, o którym mowa w ust. 3, osoba wykonująca działalność gospodarczą, składa wniosek o wpis do Centralnej Ewidencji Informacji o Działalności Gospodarczej w terminie 7 dni od dnia, w którym nastąpiło przekroczenie wysokości, o którym mowa w ust. 1.
Niezłożenie wniosku w terminie nie zmieni sytuacji - wejście w obowiązki przedsiębiorcy następuje z mocy prawa.
Stosownie do art. 5 ust. 6 ww. ustawy:
Przez przychód należny, o którym mowa w ust. 1, rozumie się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.
Wskazać należy, że zwolnienie z rejestracji przysługuje jedynie osobom fizycznym, podejmującym działalność w sposób samodzielny. Zwolnienie nie przysługuje działalności wykonywanej w ramach spółki cywilnej.
Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 5 ww. ustawy:
Przepisu ust. 1 nie stosuje się do działalności wykonywanej w ramach umowy spółki cywilnej.
Jak wynika z art. 5 ustawy Prawo przedsiębiorców, nie stanowi działalności gospodarczej działalność wykonywana przez osobę fizyczną:
której przychód należny z tej działalności nie przekracza w żadnym miesiącu 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia, o którym mowa w ustawie z 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę; w 2020 r. minimalne wynagrodzenie wynosi 2600 zł, więc miesięczny przychód nie może przekroczyć kwoty 1300 zł,
która w okresie ostatnich 60 miesięcy nie
- wykonywała działalności gospodarczej,
- która nie działa w ramach umowy spółki cywilnej.
Brak zarejestrowanej działalności gospodarczej nie oznacza, że uzyskiwane dochody są zwolnione z opodatkowania. Pojęcie działalności nieewidencjonowanej odnosi się bowiem do braku wpisu w ewidencji działalności gospodarczej.
Osoba prowadząca działalność nierejestrową jest zobowiązana do odprowadzenia z tej działalności należnego podatku dochodowego.
Zatem zgodnie z art. 10 ust. 1 źródłami przychodu może być m.in. działalność gospodarcza, najem oraz inne źródła. Najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza albo jako odrębne źródło przychodów (tzw. najem prywatny).
W tym miejscu wskazać należy na Uchwałę NSA z 24 maja 2021 r. II FPS 1/21 gdzie wskazano: „To zatem podatnik decyduje o tym czy „powiązać” określone składniki swojego mienia z wykonywaniem działalności gospodarczej, czy też zachować je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą i oddać np. w najem. (`(...)`)
Przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze są zaliczane bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f., chyba że stanowią składnik majątkowy mienia osoby fizycznej, który został przez nią wprowadzony do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej.
Zasadą jest zatem kwalifikowanie przychodów do źródła - najem, a wyjątkiem sytuacja, w której podatnik, z uwagi na zakwalifikowanie składników majątku do kategorii "związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą" - do przychodów z działalności gospodarczej.”
Zatem jeśli najem faktycznie spełnia obiektywne przesłanki uznania go za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 przywołanej ustawy lub jego przedmiotem są składniki majątku związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, to powinien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności.
Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają zakazu jednoczesnego osiągania przez podatników przychodów z obydwu ww. źródeł przychodów. Ponadto należy wskazać, że podatnik może uzyskiwać przychody z działalności nierejestrowanej, które na gruncie przepisów podatkowych są przychodami z innych źródeł.
Z wniosku wynika, że jest Pan współwłaścicielem terenu, który wynajmuje Pan jako miejsca parkingowe na podstawie karnetu miesięcznego lub na godzinę, dwie, trzy, na pół dnia. Ponadto łączny przychód z wynajmu miejsc parkingowych na miesiące i na godziny w 2020 r. wyniósł 34.802 zł, a więc miesięczny przychód wynajmu miejsc parkingowych przekroczył kwotę 1.300 zł.
Nie ma Pan możliwości opodatkowania przychodów z najmu tego samego przedmiotu (parkingu) częściowo na zasadach ryczałtu ewidencjonowanego, a częściowo na zasadach działalności nierejestrowanej.
Co więcej w związku z tym, że Pana miesięczny przychód wynajmu miejsc parkingowych przekroczył w 2020 r. kwotę 1.300 zł miesięcznie, nie miał Pan możliwości opodatkowania przychodów z najmu miejsc parkingowych w ramach działalności nierejestrowanej.
Zatem cały przychód z tytułu najmu miejsc parkingowych powinien Pan w 2020 r. opodatkować stawką 8,5% zryczałtowanego podatku.
Końcowo należy wskazać, że Organ nie rozstrzygał kwestii, czy najem miejsc parkingowych może być w świetle przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców. rozliczany na zasadach działalności nierejestrowanej. Ustalenie jakie czynności i w jakich warunkach mogą być wykonywane w ramach działalności nierejestrowanej, leży poza naszymi kompetencjami. Kwestia ta bowiem nie wynika z przepisów podatkowych, w związku z czym należy dokonać takiej oceny w oparciu o odrębne przepisy. Zasady prowadzenia działalności nierejestrowanej regulują przepisy ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili