0114-KDIP3-2.4011.1107.2021.3.MG

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 grudnia 2021 r. wpłynął Pani wniosek z 3 grudnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy powstania przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej w sytuacji otrzymania zwrotu poniesionych wydatków.

Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 25 lutego 2022 r. (data wpływu 25 lutego 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Rozpoczęła Pani niedawno działalność gospodarczą. W 2021 r. wybrała Pani opodatkowanie podatkiem liniowym. Jest Pani zarejestrowanym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług) i VAT-UE. Ostatnio rozpoczęła Pani świadczenie usług reprezentanta handlowego oraz doradcy biznesowego (zwanych dalej „Usługami”) na rzecz firmy z Czech (zwana dalej „Kontrahentem”). Świadczenie tych usług będzie związane z częstymi wyjazdami, głównie zagranicznymi. Zgodnie z umową zawartą z Kontrahentem, koszty poniesione przez Panią w związku ze świadczeniem usług na rzecz Kontrahenta, tzn. koszty przejazdu, usług hotelowych, gastronomicznych itp. (zwane dalej „Kosztami podróży”) zostaną w pełnej wysokości przez Kontrahenta zwrócone.

W 2022 r. planuje Pani wybrać w podatku dochodowym opodatkowanie w formie podatku zryczałtowanego.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

1. Opisane we wniosku zdarzenie przyszłe dotyczy stanu prawnego obowiązującego od 15 listopada 2021 r. (czyli od dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej; zatem do dnia 31 grudnia 2021 r., ale też od 1 stycznia 2022 r.).

2. Obecnie z tytułu obciążenia „kosztami podróży” wystawia Pani Kontrahentowi faktury.

Pytania

1. Jakim dokumentem powinna Pani dokumentować obciążenie Kontrahenta Kosztami podróży?

2. Czy Koszty podróży powinny powiększać u Pani podstawę opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku Nr 2. W zakresie pytania Nr 1 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pani stanowisko w sprawie

Ad 2.

Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy o PPE, co do zasady opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych, o których mowa w art. 14 ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych). W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o PIT, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z przytoczonych powyżej uregulowań prawnych wynika, że podstawą generowania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami. Określona w umowie wysokość wynagrodzenia za świadczone Usługi stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, tym samym generuje przychód.

Składnikiem przychodu osiąganego ze świadczenia Usług przez Panią nie będą natomiast zwrot Kosztów podróży dokonywany przez Kontrahenta, jeżeli z umowy wynika, że to Kontrahent jest zobowiązany do ich ponoszenia. Dodatkowe Koszty podróży zwracane przez najemcę w związku ze świadczeniem Usług przez Panią nie mieszczą się w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po Pani stronie.

Podobna sytuacja jest w przypadku świadczeń związanych z najmem. W wydawanych interpretacjach prezentowany jest pogląd, że ustalając przychód z najmu opodatkowanego zryczałtowanym podatkiem, można wykluczyć opłaty za media, pod warunkiem, że zawarta umowa wskazuje na ich wyodrębnienie z ogólnej opłaty za najem oraz przenosi je na najemcę. Nie ma natomiast przeciwwskazań, aby wynajmujący przyjął płatności i dokonał ich w imieniu i na rachunek najemcy. Przychodem podatnika z tytułu najmu jest wówczas jedynie czysty zarobek, po odjęciu od niego opłat administracyjnych i za media.

Reasumując, w Pani ocenie Koszty podróży nie powinny powiększać podstawy opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Opodatkowaniu ryczałtem powinien podlegać jedynie przychód z tytułu świadczenia Usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

‒ prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9;

Z powyższego wynika, że co do zasady, wszelkie przysporzenia majątkowe uzyskane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, stanowią przychód z tej działalności, chyba że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zalicza określony przychód do innego źródła niż pozarolnicza działalność gospodarcza.

W świetle art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

„Kwoty należne” to te przychody, które wynikają ze źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza i które w następstwie prowadzenia tej działalności stają się wymagalną wierzytelnością, choćby faktycznie środków z tego tytułu jeszcze nie uzyskano. Termin „kwota należna” jest w tym ujęciu tożsamy z pojęciem „wymagalne świadczenie (wierzytelność)”.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2021 r. poz. 1993 ze zm.):

Opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym, z zastrzeżeniem ust. 1e i 1f, w tym również, gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej „spółką”.

Stosownie natomiast do treści art. 14 ust. 3 pkt 3a ww. ustawy:

Do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się zwróconych innych wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Powyższy przepis wyłącza z przychodów z działalności gospodarczej kwoty zwrócone podatnikowi na pokrycie wydatków, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tej działalności.

Odnosząc się szczegółowo do tego unormowania, należy wskazać, że „zwrot” w języku powszechnym oznacza oddanie, zwrócenie czegoś.

Użyte w art. 14 ust. 3 pkt 3a omawianej ustawy określenie „inne wydatki” koresponduje natomiast z poprzedzającym go punktem 3 art. 14 ust. 3, dotyczącym zwrotu określonego rodzaju wydatków. Przez inne wydatki należy zatem rozumieć wydatki inne niż wymienione w art. 14 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego, jeżeli zwrot poniesionych wydatków dotyczyć będzie kosztów, które zgodnie z przepisami podatkowymi nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, wówczas zwrócone wydatki nie będą dla podatnika przychodem podatkowym.

Takie rozwiązanie wynika literalnie z art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie, posługując się zasadami wnioskowania a contrario, z treści art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mając ponadto na względzie art. 14 ust. 1, można wyprowadzić zasadę, że zwrócone wydatki zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, stanowią przychody podatnika.

Tym samym, skutki podatkowe związane ze zwrotem wydatków są generalnie uzależnione od tego, czy wydatki, które będą zwracane mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z przepisami, czy też nie. Jeżeli zwracane wydatki zgodnie z przepisami podatkowymi będą podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, wówczas kwota zwrotu powinna podlegać zaliczeniu do przychodów. Natomiast, jeżeli zwrot poniesionych wydatków dotyczyć będzie kosztów, które zgodnie z przepisami podatkowymi nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, wówczas zwrócone wydatki nie będą dla podatnika przychodem podatkowym.

Powyższa zasada ma zastosowanie również do podatników, którzy jako formę opodatkowania wybrali ryczałt. W takim przypadku, opodatkowaniu podlega przychód, a koszty uzyskania przychodu są tylko hipotetyczne, gdyby podatnik wybrał inną formę opodatkowania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że rozpoczęła Pani świadczenie usług reprezentanta handlowego oraz doradcy biznesowego na rzecz Kontrahenta. Świadczenie tych usług będzie związane z częstymi wyjazdami, głównie zagranicznymi. Zgodnie z umową zawartą z Kontrahentem, koszty poniesione przez Panią w związku ze świadczeniem usług na rzecz Kontrahenta, tzn. koszty przejazdu, usług hotelowych, gastronomicznych itp. (zwane dalej „Kosztami podróży”) zostaną w pełnej wysokości przez Kontrahenta zwrócone. Obecnie z tytułu obciążenia „kosztami podróży” wystawia Pani Kontrahentowi faktury.

Zatem zwrot poniesionych wydatków - „kosztów podróży” poniesionych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą – dotyczyć będzie kosztów, które zgodnie z przepisami podatkowymi mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyłącza takich wydatków z katalogu kosztów uzyskania przychodów. Zatem winny stanowić u Pani przychód podatkowy.

W omawianej sprawie opodatkowaniu podlegają wszelkie wpływy majątkowe powstałe przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Zgodnie z tą zasadą również otrzymany przez Panią zwrot części kosztów w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowi dla Pani przychód podlegający opodatkowaniu. Wobec tego Pani jako osoba prowadząca działalność gospodarczą, otrzymująca rekompensatę pieniężną w kwocie odpowiadającej „kosztom podróży” jest zobowiązana uznać ten wpływ za przychód podatkowy.

Nie można zgodzić się z Pani stanowiskiem, że - tak jak w przypadku osiągnięcia przychodów z najmu prywatnego - składnikiem przychodu osiąganego ze świadczenia Usług przez Panią nie będzie zwrot Kosztów podróży dokonywany przez Kontrahenta, jeżeli z umowy wynika, że to Kontrahent jest zobowiązany do ich ponoszenia.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie, otrzymany od kontrahenta zwrot „kosztów podróży”, w części odpowiadającej wydatkom zaliczonym do kosztów podatkowych, zgodnie z przepisami podatkowymi będzie stanowił przychód z prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej powiększający podstawę opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

‒ stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

‒ zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pani zastosować do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…).

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).