0114-KDIP3-2.4011.1085.2021.4.JM

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Dnia 30 listopada 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 26 listopada 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uwzględnienia przez płatnika kosztów uzyskania przychodu ze stosunku pracy oraz kwoty zmniejszającej podatek przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez byłych pracowników.

Uzupełniliście go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 28 stycznia 2022 r. (data wpływu 28 stycznia 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

O****pis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest wojewódzką samorządową jednostką organizacyjną działającą w formie jednostki budżetowej, powołaną w oparciu o uchwałę Sejmiku Województwa nr (`(...)`) z dnia 19 września 2007 r. Wnioskodawca działa w szczególności na podstawie:

- ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2077 ze zm.),

- ustawy z 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2018 r. poz. 913 ze zm.),

- ustawy z 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2017 r. poz. 1307 ze zm.),

- ustawy z 11 lipca 2014 r. o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014-2020 (Dz. U. z 2018 r. poz. 1431 ze zm.).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa, w celu wykonywania zadań województwo tworzy wojewódzkie samorządowe jednostki organizacyjne oraz może zawierać umowy z innymi podmiotami.

Konsekwentnie, art. 45 tej ustawy wskazuje, że Zarząd województwa wykonuje zadania województwa przy pomocy urzędu marszałkowskiego i wojewódzkich samorządowych jednostek organizacyjnych lub wojewódzkich osób prawnych.

Wnioskodawcy powierzona została w szczególności realizacja funkcji Instytucji Pośredniczącej we wdrażaniu Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020.

Wnioskodawca wypłaca niektóre składniki wynagrodzenia również byłym pracownikom, których stosunek pracy uległ rozwiązaniu w poprzednich okresach rozliczeniowych. Wnioskodawca, który dokonuje wypłaty wynagrodzenia byłemu pracownikowi, z którym w momencie wypłaty nie łączy już stosunek pracy, jest zobowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy na zasadach określonych w art. 32 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, z zastosowaniem odpowiednich kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust 2 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 32 ust. 3 ww. ustawy, zaliczkę pomniejsza się o kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, jeżeli pracownik przed pierwszą wypłatą wynagrodzenia w roku podatkowym złoży zakładowi pracy oświadczenie według ustalonego wzoru.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

Pracownicy Wnioskodawcy są finansowani ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014 - 2020. Wypłata wynagrodzenia byłym pracownikom następuje z budżetu środków Regionalnego Programu Operacyjnego oraz budżetu własnego województwa z tytułu wdrażania RPO … 2014 - 2020. Do wypłaconych byłym pracownikom składników wynagrodzenia należą: dodatkowe wynagrodzenie roczne, nadgodziny, nagrody o charakterze uznaniowym. Pracownicy przed pierwszą wypłatą wynagrodzenia złożyli druk PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-2 uprawniający płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych do zmniejszania miesięcznej zaliczki na podatek o kwotę 1/12 kwoty zmniejszającej. Byli pracownicy nie powiadomili Wnioskodawcy o zmianie stanu faktycznego wynikającego ze złożonego wcześniej oświadczenia. Wypłata składników wynagrodzenia byłym pracownikom nastąpiła w 2021 r.

Pytanie

Czy właściwym jest zastosowanie przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłaconych świadczeń dla byłych pracowników podstawowych kosztów uzyskania przychodów ze stosunku pracy oraz nie uwzględnianie kwoty stanowiącej 1/12 kwoty zmniejszającej podatek?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, wynagrodzenie wypłacone byłemu pracownikowi jest świadczeniem stanowiącym przychód ze stosunku pracy, co oznacza, że mają do niego zastosowanie uregulowania dotyczące kosztów uzyskania przychodów z tego właśnie tytułu określone w art. 22 ust. 2 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak stanowi art. 31 ww. ustawy, jako płatnik Wnioskodawca jest zobowiązany obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy na zasadach określonych w art. 32 cytowanej ustawy, z zastosowaniem odpowiednich kosztów uzyskania przychodów.

Wraz z utratą przez pracownika statusu pracownika wygasa złożone przez niego oświadczenie. W związku z tym, płatnik wypłacając byłemu pracownikowi wynagrodzenie nie może przy obliczaniu zaliczki na podatek uwzględnić podwyższonych kosztów uzyskania przychodu określonych w art. 22 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 32 ust. 3 ww. ustawy, zaliczkę pomniejsza się o kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, jeżeli pracownik przed pierwszą wypłatą wynagrodzenia w roku podatkowym złoży zakładowi pracy oświadczenie według ustalonego wzoru.

Wyżej wskazany przepis odwołuje się wprost do określenia „pracownik” , dlatego też złożone przez pracownika oświadczenie zachowuje ważność tylko podczas łączącego pracownika z pracodawcą stosunku pracy.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie można zatem zastosować ww. ulgi w stosunku do wypłaconego świadczenia, które ma swoje źródło w łączącym wcześniej byłego pracownika z pracodawcą stosunku pracy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca wymienia źródła przychodów, którymi m.in. są:

Stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Przepis art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast w myśl art. 12 ust. 1 powołanej ustawy:

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:

Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są – stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W ust. 2 art. 22 tej ustawy, ustawodawca ustala wysokość tzw. zryczałtowanych kosztów uzyskania przychodów odnoszących się do danego roku podatkowego. Zgodnie z treścią tego przepisu:

Koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej:

1. wynoszą 250 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 3.000 zł – w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;

2. nie mogą przekroczyć łącznie 4.500 zł za rok podatkowy – w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;

3. wynoszą 300 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 3.600 zł – w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę;

4. nie mogą przekroczyć łącznie 5.400 zł za rok podatkowy – w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.

W świetle powyższego, zakład pracy przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy obowiązany jest od uzyskanych w danym miesiącu przychodów wypłacanych byłym pracownikom odliczyć miesięczną kwotę kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli w podstawowej wysokości. Zakład pracy uprawniony jest bowiem do stosowania kosztów uzyskania przychodu z art. 22 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jedynie w przypadku, gdy pracownik złoży oświadczenie o spełnieniu warunku określonego w tym przepisie. Możliwość stosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów uwarunkowana została więc stosowanymi oświadczeniami, które z kolei wygasają po ustaniu stosunku pracy.

W zakresie prawa do zmniejszenia zaliczki na podatek dochodowy o kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, określonej w pierwszym przedziale obowiązującej skali podatkowej, wskazujemy, że:

Jak stanowi art. 32 ust. 1 ustawy,

Zaliczki, o których mowa w art. 31, za miesiące od stycznia do grudnia, z zastrzeżeniem ust. 1a, wynoszą:

1. za miesiące, w których dochód podatnika uzyskany od początku roku w tym zakładzie pracy nie przekroczył kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali – 17% dochodu uzyskanego w danym miesiącu;

2. za miesiąc, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku w tym zakładzie pracy przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali – 17% od tej części dochodu uzyskanego w tym miesiącu, która nie przekroczyła tej kwoty, i 32% od nadwyżki ponad kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali

3. za miesiące następujące po miesiącu, o którym mowa w pkt 2 – 32% dochodu uzyskanego w danym miesiącu.

Według art. 32 ust. 1a ustawy,

Jeżeli podatnik złoży płatnikowi oświadczenie, że za dany rok zamierza opodatkować dochody łącznie z małżonkiem bądź na zasadach określonych w art. 6 ust. 4, a za rok podatkowy przewidywane, określone w oświadczeniu:

1. dochody podatnika nie przekroczą górnej granicy pierwszego przedziału skali, a odpowiednio małżonek lub dziecko nie uzyskują żadnych dochodów z wyjątkiem renty rodzinnej – zaliczki za wszystkie miesiące roku podatkowego wynoszą 17% dochodu uzyskanego w danym miesiącu i są dodatkowo pomniejszane za każdy miesiąc o kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, o której mowa w art. 27 ust. 1b pkt 1.

2. dochody podatnika przekroczą górną granicę pierwszego przedziału skali, a odpowiednio małżonek lub dziecko nie uzyskują żadnych dochodów z wyjątkiem renty rodzinnej lub dochody małżonka mieszczą się w niższym przedziale skali, zaliczki za wszystkie miesiące roku podatkowego wynoszą 17% dochodu uzyskanego w danym miesiącu.

Na podstawie art. 32 ust. 1b ustawy,

Płatnicy, którym podatnik złożył oświadczenie wymienione w ust. 1a, pobierają zaliczki według zasad określonych w ust. 1a pkt 1 i 2 począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostało złożone oświadczenie.

Stosownie do art. 32 ust. 2 ustawy:

Za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub w ust. 9 pkt 1-3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a. Jeżeli świadczenia w naturze, świadczenia ponoszone za podatnika lub inne nieodpłatne świadczenia przysługują podatnikowi za okres dłuższy niż miesiąc, przy obliczaniu zaliczek za poszczególne miesiące przyjmuje się ich wartość w wysokości przypadającej na jeden miesiąc. Jeżeli nie jest możliwe określenie, jaka część tych świadczeń przypada na jeden miesiąc, a doliczenie całej wartości w miesiącu ich uzyskania spowodowałoby niewspółmiernie wysoką zaliczkę w stosunku do wypłaty pieniężnej, zakład pracy, na wniosek podatnika, ograniczy pobór zaliczki za dany miesiąc i pobierze pozostałą część zaliczki w następnych miesiącach roku podatkowego.

W myśl art. 32 ust. 3 ustawy:

Zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 1 pkt 1 i 2, ust. 1a i 2 pomniejsza się o kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, o której mowa w art. 27 ust. 1b pkt 1, jeżeli pracownik przed pierwszą wypłatą wynagrodzenia w roku podatkowym złoży zakładowi pracy oświadczenie według ustalonego wzoru, w którym stwierdzi, że:

1. nie otrzymuje emerytury lub renty za pośrednictwem płatnika;

2. nie osiąga dochodów z tytułu członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną;

3. nie osiąga dochodów, od których jest obowiązany opłacać zaliczki na podstawie art. 44 ust. 3;

4. nie otrzymuje świadczeń pieniężnych wypłacanych z Funduszu Pracy lub z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych;

5. ten zakład pracy jest właściwy do stosowania tego zmniejszenia.

Przedstawiliście Państwo informacje z których wynika, że:

1. Wypłacacie Państwo składniki wynagrodzenia: dodatkowe wynagrodzenie roczne, nadgodziny, nagrody o charakterze uznaniowym, również byłym pracownikom, których stosunek pracy uległ rozwiązaniu w poprzednich okresach rozliczeniowych.

2. Pracownicy przed pierwszą wypłatą wynagrodzenia złożyli druk PIT-2 uprawniający płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych do zmniejszania miesięcznej zaliczki na podatek o kwotę 1/12 kwoty zmniejszającej.

3. Byli pracownicy nie powiadomili Państwa o zmianie stanu faktycznego wynikającego ze złożonego wcześniej oświadczenia.

4. Wypłata składników wynagrodzenia byłym pracownikom nastąpiła w 2021 r.

Zgodnie z art. 32 ust. 4 ustawy,

Zakład pracy nie zmniejsza zaliczki w sposób określony w ust. 3, jeżeli podatnik powiadomił go o zmianach stanu faktycznego wynikającego z oświadczenia.

Zakład pracy obliczając zaliczkę na podatek dochodowy od wynagrodzenia wypłacanego byłemu pracownikowi powinien uwzględnić koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. czyli w podstawowej wysokości. Zakład pracy uprawniony jest bowiem do stosowania kosztów uzyskania przychodu z art. 22 ust. 2 pkt 3 ustawy PIT jedynie w przypadku, gdy pracownik złoży oświadczenie o spełnieniu warunku określonego w tym przepisie. Możliwość stosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów uwarunkowana została więc stosowanymi oświadczeniami, które z kolei wygasają po ustaniu stosunku pracy.

Analogiczna sytuacja występuje w przypadku stosowania 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, gdzie również zakład pracy uprawniony jest do odliczania przedmiotowej kwoty jedynie na wniosek pracownika, czyli zgodnie z złożonym oświadczaniem. Tym samym w przypadku wypłaty wynagrodzenia po ustaniu stosunku pracy zakład pracy nie powinien odliczać 1/12 kwoty zmniejszającej podatek ponieważ złożone przez byłego pracownika oświadczenia wygasły.

Podsumowując, od wypłacanych byłym pracownikom świadczeń należnych z tytułu uprzednio łączącego strony stosunku pracy, były pracodawca – jako płatnik – powinien obliczyć i pobrać zaliczkę na podatek dochodowy z zastosowaniem miesięcznych kosztów uzyskania przychodów ze stosunku pracy, o których mowa w art. 22 ust. 2 pkt 1 ustawy bez pomniejszenia tej zaliczki o kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja opiera się na opisie stanu faktycznego, który przedstawili Państwo we wniosku – nie potwierdza natomiast, czy opisane okoliczności rzeczywiście miały miejsce.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).