0114-KDIP3-1.4011.1161.2021.2.AC

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 grudnia 2021 r. wpłynął Pana wniosek z 21 grudnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy kosztów uzyskania przychodów.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 26 lutego 2021 r. (data wpływu 26 lutego 2021 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest lekarzem i prowadzi działalność gospodarczą pod postacią Indywidualnej Praktyki Lekarskiej. 90% dochodów uzyskuje z pracy w Pogotowiu Ratunkowym i SOR.

Ze względu na zaistniałą sytuację pandemiczną oraz ciągły kontakt Wnioskodawcy i odzieży z pacjentami zainfekowanymi wirusem SARS-COV2, czy słuszne jest zaliczenie wydatku osobnej pralki oraz suszarki do prania ubrań roboczych, tj. umundurowania roboczego Zespołów Ratownictwa Medycznego oraz fartuchów SOR do kosztu uzyskania przychodu. Pranie ich w prywatnej pralce znacznie zwiększa ryzyko transmisji wirusa na ubrania osobiste Wnioskodawcy i jego rodziny, co może spowodować wyłączenie Wnioskodawcy z pracy zawodowej. Wnioskodawca posiada wiele kompletów umundurowania i fartuchów, które wymagają prania po każdym dyżurze.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą od 1 kwietnia 2008 r.

W dniu składania wniosku oraz w momencie rozliczenia zakupu Wnioskodawca dochody do końca 2021 r. opodatkowane były podatkiem liniowym, a od 2022 r. ryczałtem.

Miejscem zgłoszonym do prowadzenia przez Wnioskodawcę indywidualnej praktyki lekarskiej jest adres zamieszkania wskazany we wniosku ORD-IN.

Zakupiona pralka i suszarka nie stanowią odrębnych środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej.

Pralka i suszarka służą wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej.

Pytanie

Czy słuszne jest zaliczenie powyższego wydatku do kosztów uzyskania przychodów?

Pana stanowisko w sprawie

Przesłanką zaliczenia poniesionego wydatku do kosztu uzyskania przychodu jest istnienie związku przyczynowo-skutkowego między tym wydatkiem, w taki sposób, że jego poniesienie ma bezpośredni wpływ na powstanie przychodu. Obecna sytuacja epidemiologiczna pogłębia i znacznie uwidacznia zaistniały fakt. Wnioskodawca zaznacza, iż użytkowanie osobnego sprzętu AGD nie ma związku z posiadanym już podobnym sprzętem użytkowanym do celów prywatnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128 ze zm.)

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów).

Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

‒ został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

‒ jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

‒ pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

‒ poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

‒ został właściwie udokumentowany,

‒ nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

O tym, co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej, decyduje podmiot prowadzący tę działalność. Możliwość zakwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny jego charakteru. Nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodu i jako taki podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania.

Zasadę dotyczącą zwrotu „w celu” opisuje wyrok NSA z dnia 16.10.2012 r., sygn. akt II FSK 430/11, w którym stwierdzono: zwrot „w celu” oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo - skutkowym. Poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. Wydatek należy oceniać mając na uwadze racjonalność określonego działania dla osiągnięcia przychodu. Poniesienie wydatku musi zatem być powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ukierunkowaną na uzyskanie przychodów; wydatek powinien, przynajmniej potencjalnie, wpływać na wielkość uzyskiwanych lub spodziewanych przychodów z tej działalności. Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi więc uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego wydatku”.

Należy mieć również na uwadze negatywny katalog kosztów zawarty w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nie każdy wydatek, choćby jego poniesienie – z punktu widzenia podatnika – posiadało racjonalne i ekonomiczne uzasadnienie, może stanowić koszt uzyskania przychodów w działalności gospodarczej. Prowadząc działalność gospodarczą podatnik ponosi szereg wydatków, zarówno takich, których poniesienie w sposób bezpośredni związane jest działaniami firmy jak również i takich, których cechy – po przedstawieniu odpowiedniej argumentacji – uzasadniałyby ich związek z potencjalnym uzyskaniem przychodów, utrzymaniem źródła przychodów, bądź jego zabezpieczeniem.

Istotną przesłanką zaliczenia poniesionego wydatku do kosztu uzyskania przychodu jest istnienie związku przyczynowo-skutkowego między tym wydatkiem, w taki sposób, że jego poniesienie przyczyni się do powstania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu.

Katalog wydatków zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów został ograniczony przez wskazanie w art. 23 ww. ustawy tych wydatków, które nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Ustawodawca nie wskazał w ww. art. 23 wydatku na zakup pralki i suszarki jako wydatki nie stanowiące kosztu uzyskania przychodu.

Przy kwalifikowaniu wydatków do kosztów uzyskania przychodu, każdy przypadek poza wyraźnie wskazanymi w ustawie wymaga indywidualnej oceny pod katem bezpośredniego związku z przychodami i racjonalnością działania. Poniesienie powyższego wydatku, w ocenie organu podatkowego, nie wykazuje przesłanek racjonalnego działania, tym bardziej, że pralka i suszarka zainstalowana jest w miejscu zamieszkaniu podatnika.

Wydatek musi być zatem poniesiony w taki sposób, aby można było oceniając go obiektywnie, założyć z dużym prawdopodobieństwem, iż przyniesie on przychód. Oznacza to, że przy okazji prowadzenia działalności gospodarczej podatnik nie może kwalifikować jako koszty uzyskania przychodów tej działalności również innych wydatków, które nie są nakierowane na uzyskanie, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu z działalności gospodarczej, a przy okazji służą do realizacji innych celów, np. osobistych podatnika .

W rozpatrywanej sprawie nie wskazał Pan, w jaki sposób zakup pralki i suszarki może przyczynić się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej.

Pralka i suszarka są urządzeniami domowymi ułatwiającymi utrzymanie schludnego i czystego wyglądu każdej osobie funkcjonującej w życiu społecznym, nie tylko prowadzącej działalność gospodarczą.

Wydatki nie spełniają przesłanek, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co oznacza, że wskazane przez Pana wydatki na zakup pralki i suszarki nie mogą obiektywnie przyczyniać się do osiągnięcia przychodu, bądź też służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów jakim jest działalność gospodarcza.

Oznacza to, że wydatki te nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy Ordynacja podatkowa. Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktyczneg i musi się Pani zastosować do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒ Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, plac Marii Curie-Skłodowskiej 40, 20-400 Lublin. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.