Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 grudnia 2021 r. wpłynął Pana wniosek z 6 grudnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatku (IP BOX).

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie z 4 lutego 2022 r.– pismem z 14 lutego 2022 r. (wpływ 14 lutego 2022 r.) oraz na drugie wezwanie w sprawie z 17 lutego 2022 r. – pismem z 28 lutego 2022 r. (wpływ 28 lutego 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

O****pis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej)). Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku z tym posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 w zw. z art. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 z późn. zm.) (dalej jako: „u.p.d.o.f.”). Przeważającym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest działalność związana z oprogramowaniem (kod PKD (Polska Klasyfikacja Działalności): 62.01.Z). Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej dnia 18 maja 2021 r., a wybrana przez niego forma opodatkowania to podatek liniowy w wysokości 19% – podatkowa księga przychodów i rozchodów.

Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego, o którym mowa w ustawie z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 706). Wnioskodawca nie prowadzi również działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej ani na terenie objętym decyzją o wsparciu nowej inwestycji.

Wnioskodawca na podstawie umowy o współpracy zawartej w dniu 24 maja 2021 r. świadczy usługi związane z tworzeniem oprogramowania na rzecz (`(...)`) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: „Spółka”), a sposób ich wykonania oraz użyte rozwiązania są wyborem Wnioskodawcy.

Wnioskodawca wskazuje, że nie świadczy usług bezpośredniego na rzecz klienta końcowego tj. klienta Spółki, lecz na rzecz Spółki, która pełni rolę „pośrednika”. Spółka jest tzw. (`(...)`), który dostarcza oraz wdraża zindywidualizowane oprogramowania pod specjalne wymagania swoich klientów (klientów końcowych).

Z racji tego, że oprogramowanie tworzone w (`(...)`) jest dużo bardziej złożone, skomplikowane, a co za tym idzie innowacyjne, realizacja określonych projektów wymaga dużo bardziej zaawansowanej wiedzy technicznej czy szczegółowej analizy biznesowej przed rozpoczęciem prac nad projektem.

Wnioskodawca jako przedsiębiorca ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat i czynności wykonywane w ramach zawartej umowy, a w szczególności za rażące zaniedbania. Wnioskodawca ponosi tez ryzyko gospodarcze, ponieważ w razie niepowodzenia realizowanego projektu straci Klienta – Spółka zaprzestanie z nim współpracy. Czynności wykonywane w ramach świadczenia usług na rzecz Spółki nie są wykonywane pod kierownictwem, ani w miejscu i czasie przez nią wyznaczonym. Wnioskodawca ma możliwość wykonywania zleceń zdalnie, w różnych miejscach oraz czasie, a także nie jest związany sztywnymi godzinami pracy.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca realizuje projekty programistyczne polegające na projektowaniu, tworzeniu, testowaniu oraz analizowaniu oprogramowania komputerowego.

Zgodnie z treścią umowy reguluje ona zasady współpracy pomiędzy Spółką a Wnioskodawcą w zakresie:

a) Wdrażania programów komputerowych „pod klucz”,

b) Usług konsultingowych w zakresie IT,

c) Przeprowadzania szkoleń,

d) Przeprowadzania demonstracji,

e) Wykonywania prac projektowych,

f) Przygotowania materiałów marketingowych,

g) Analiz rynku,

h) Doradztwa informatycznego,

i) Doradztwa projektowego.

Czynności prowadzące do powstania oprogramowania zasadniczo podzielić można na dwie kategorie:

Wnioskodawca realizuje od podstaw dane rozwiązanie informatyczne będące programem komputerowym, tworząc stosowny kod źródłowy, stając się jako twórca podmiotem, któremu przysługują autorskie prawa majątkowe do stworzonego oprogramowania.

Wnioskodawca realizuje prace podlegające na rozwijaniu/ulepszaniu już istniejących rozwiązań informatycznych; w takiej sytuacji, z uwagi na twórczy charakter prac realizowanych przez Wnioskodawcę, powstaje zmodyfikowana /ulepszona wersja opracowywanego rozwiązania, będąca odrębnym programem komputerowym.

Spółka zleca wykonywanie ww. zadań w cyklach miesięcznych w formie Zamówienia, według aktualnego zapotrzebowania. Wnioskodawca w niektórych sytuacjach może uczestniczyć w odbiorze/przekazaniu dzieła użytkownikowi końcowemu, jednak na dzień składania wniosku Wnioskodawca nie brał udziału w przekazaniu.

Wnioskodawca zgodnie z zawartą umową zobowiązany jest wykonywać zlecone w zamówieniu zadania zgodnie z obowiązującymi w Spółce wytycznymi w zakresie realizacji projektów znajdujących się w jej wewnętrznym systemie teleinformatycznym. Wnioskodawca świadczy usługi programistyczne zgodnie ze wskazówkami Spółki lub jej przedstawiciela, a jeżeli uczestniczy w projekcie, w którym zadania organizuje kierownik projektu – także zgodnie ze wskazówkami tego kierownika. Kierownik projektu jest odpowiedzialny za finalne oprogramowanie, jednak nie tworzy on „instrukcji” jak dane rozwiązanie należy zaimplementować, w tym zakresie decyzja co do sposobu wykonywania zadań podejmowana jest wyłącznie przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca realizuje zlecenia związane z oprogramowaniem tworząc kod źródłowy jako członek zespołu programistów. Jednocześnie Wnioskodawca chciałby wskazać, że każdy programista pracujący w zespole działa w sposób niezależny, tzn. jest odpowiedzialny za własne zadania – każdy z programistów odpowiada za wytworzenie innej, nowej funkcjonalności. Ponadto należy zaznaczyć, że Wnioskodawca realizuje zlecone zadania samodzielnie, a sposób ich wykonania leży wyłącznie w jego gestii.

Na dzień składania wniosku o wydanie interpretacji podatkowej do Organu, Wnioskodawca tworzy wyłącznie kod źródłowy, jednak nie może wykluczyć, że w przyszłości będzie tworzył również dokumentację techniczną/projektową.

Należy podkreślić, że w doktrynie prawa autorskiego przyjmuje się, że „Formą wyrażenia” programu jest „każdy obiektywnie postrzegalny sposób zapisu poleceń adresowanych do komputera”, pod warunkiem, że forma ta umożliwia albo reprodukcję działającego programu, albo uzyskanie tego programu w przyszłości” (Z. Okoń, w: Flisak, Komentarz Pr. Aut, 2017, s. 954, cyt. za A. Michalak, komentarz do art. 74 w: ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Komentarz, Warszawa 2019). Na gruncie prawa wspólnotowego w art. 1 ust. 1 dyrektywy 2009/24/WE ustawodawca unijny wskazuje, że do celów dyrektywy pojęcie „programy komputerowe” obejmuje ich przygotowawczy materiał projektowy. Ponadto motyw 7 niniejszej dyrektywy wskazuje, że pojęcie „program komputerowy” obejmuje programy w jakiejkolwiek formie, w tym programy zintegrowane ze sprzętem komputerowym; pojęcie to obejmuje również przygotowawcze prace projektowe prowadzące do rozwoju programu komputerowego z zastrzeżeniem, że charakter prac przygotowawczych jest taki, że program komputerowy może korzystać z nich na późniejszym etapie. Warto zaznaczyć, że „takie materiały są traktowane jako jeden ze sposobów wyrażenia programu komputerowego, pod warunkiem że są szczegółowe w stopniu umożliwiającym postępującemu rutynowo programiście „zakodować” je do postaci kodu źródłowego bądź przeprowadzić tę operację za pomocą odpowiedniego oprogramowania [A. Michalak, komentarz do art. 74 w: ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Komentarz, Warszawa 2019].

W polskim orzecznictwie sądowym wskazuje się, że nie ma znaczenia, jaki kształt bądź formułę przybiorą w konkretnym przypadku przygotowawcze materiały projektowe. Mogą być to odręczne notatki, wydruk, dokumentacja techniczna, wytwórcza bądź użytkowa (wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 4 lutego 2010 r., I ACa 912/09, niepubl.; wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 27 lutego 2013 r., I ACa 1157/12.

Ponadto w interpretacji indywidualnej z dnia 30 marca 2018 r. o sygn. akt: 0112-KDIL3-3.4011.48.2018.2.DS, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że „wypełniają przesłanki wynikające z art. 22 ust. 9b pkt 1 ustawy o nie tylko kody źródłowe programów komputerowych podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz także opisy koncepcji, analizy, specyfikacje, instrukcje, propozycje rozwiązań architektonicznych, systemowych niebędące składnikami programu komputerowego, ale powstające w związku z tworzeniem takiego programu, a także utwory połączone z programem komputerowych (np. utwory audiowizualne), podręczniki użytkownika, czy też interfejsy użytkownika”. Takie rozumienie pojęcia działalności twórczej w zakresie programów komputerowych zostało przyjęte na potrzeby wykładni art. 22 ust. 9b pkt 1, jednak należy podkreślić, że w objaśnieniach podatkowych dotyczących ulgi IP Box przyjęto, że „pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko`(...)`”.

Wnioskodawca w aktualnie realizowanym projekcie korzysta z języków oprogramowania takich jak A., B. oraz C. Wnioskodawca nie może wykluczyć, że w przyszłości może korzystać również z innych języków oprogramowania. Z reguły programowanie w danym języku programowania determinowane jest specyfiką danego projektu – to w jakim języku programowania będzie realizowany dany projekt/część projektu.

Cechą charakterystyczną pracy programisty jest dostosowanie oprogramowania do wymagań biznesowych klienta. W praktyce każdy projekt jest inny – Wnioskodawca jako programista musi wybrać odpowiednią technologię, aby spełnić wymagania biznesowe. Kod źródłowy tworzony przez Wnioskodawcę nosi znamiona unikalności, ponieważ nie istnieje inny taki sam kod źródłowy. Wybór rozwiązań architektury oprogramowania jest decyzją, która należy wyłącznie do Wnioskodawcy.

Zgodnie z zawartą umową Spółka, z momentem przeniesienia przez Wnioskodawcę autorskich praw majątkowych, jest uprawniona do korzystania w całości lub w dowolnej części z utworów stanowiących programy komputerowe, co do których zostały przeniesione autorskie prawa majątkowe, na wszelkich znanych w dniu zawarcia umowy polach eksploatacji, w tym w zakresie wskazanym w art. 74 ust. 4 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1062) (dalej jako: „Pr. Aut.”). Wnioskodawca przekazuje Spółce utwory, poprzez wgranie wszystkich niezbędnych kodów źródłowych lub innych plików stanowiących utwór (albo jego część) poprzez wgranie ich do wskazanego przez Spółkę repozytorium kodu.

Z tytułu świadczenia usług programistycznych na rzecz Spółki Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie określone stawką godzinową. Na podstawie miesięcznej ilości godzin poświęconej na świadczenie usług programistycznych Wnioskodawca wystawie Spółce fakturę. Co do zasady realizacja skomplikowanych projektów programistycznych jest rozłożona w czasie, wobec każdego z projektów można przyporządkować kilka lub kilkanaście faktur przychodowych. Ponadto w związku z tym, że podstawą wynagrodzenia za usługi jest stawka godzinowa, istnieje możliwość dokładnego określenia wysokości dochodu pochodzącego z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych do oprogramowania.

Strony ustaliły w umowie, że wynagrodzenie (honorarium) za przeniesienie autorskich praw majątkowych do programów komputerowych (oprogramowania) zawarte jest w otrzymywanym wynagrodzeniu, przy czym nie może ono przekroczyć 10% tego wynagrodzenia.

Na potrzeby wniosku dla lepszego zobrazowania prowadzonych prac, Wnioskodawca wskazuje przykładowe działania w dotychczas realizowanych projektach:

Od daty rozpoczęcia współpracy ze Spółką Wnioskodawca uczestniczył w dwóch realizowanych w projektach:

Pierwszy projekt dotyczył stworzenia zindywidualizowanego systemu zarządzającego obrotem dokumentami (digitalizacja procesów, wykonywanych dotychczas w formie papierowej). Wnioskodawca uczestnicząc w projekcie korzystał z języka programowania A. Z racji tego, że projekt realizowany jest przez Spółkę od dłuższego czasu Wnioskodawca nie uczestniczył w projekcie od samego początku – do projektu dołączył w maju 2021 r., a więc w miesiącu rozpoczęcia współpracy.

Dedykowane oprogramowanie jest tzw. aplikacją webową - „aplikacja internetowa, nazywana również aplikacją webową lub sieciową, jest programem, który pracuje na zewnętrznym serwerze (`(...)`). Służy do komunikacji z użytkownikiem za pośrednictwem sieci z wykorzystaniem przeglądarki, będącej aplikacją kliencką. Komunikacja ma charakter interaktywny, w przeciwieństwie do statycznej strony (`(...)`), której zawartość się nie zmienia i ma informacyjny charakter (Chomiak-Orsa I., Siewiera P. 2017, s. 2)”.(…).

Ogólna koncepcja oprogramowania wynika z dokumentacji techniczno-biznesowej, która została stworzona na podstawie analizy wymagań klienta końcowego dokonanej przez „product ownera” (z ang. właściciela produktu), czyli osobę odpowiedzialną za zorganizowanie i stworzenie dokumentacji projektowej. Na dzień składania wniosku projekt jest nadal realizowany, jednak Wnioskodawca już w nim nie uczestniczy.

Drugi projekt dotyczy rozwoju bazowego oprogramowania używanego w przedsiębiorstwie klienta końcowego poprzez dodanie nowych modułów, które powodują powstanie nowych funkcjonalności w modyfikowanym oprogramowaniu.

W gruncie rzeczy projekt ma na celu całkowite „przeprogramowanie” bazowego oprogramowania poprzez dostosowanie go do indywidualnych potrzeb przedsiębiorstwa zlecającej wykonanie tej usługi.

Wnioskodawca wraz z innymi członkami zespołu tworzy system sterujący maszynami odpowiedzialnymi za przetwarzanie liści tytoniowych służących do produkcji wyrobów tytoniowych.

Głównym założeniem projektu jest automatyzacja i optymalizacja procesów przetwarzania i produkcji wyrobów tytoniowych. W dużym uproszczeniu zespół programistów ma za zadanie wytworzyć funkcjonalności odpowiadające za gromadzenie oraz analizę danych przesyłanych z czujników zainstalowanych na maszynach stanowiących linie technologiczne. Następnie na podstawie zbieranych i analizowanych danych oprogramowanie (system) steruje np. prędkością obrotu wiatraków w celu ustalenia odpowiedniej wilgotności czy temperatury tytoniu.

W projekcie Wnioskodawca jest odpowiedzialny za zaprogramowanie logiki obliczeń potrzebnych dla serwisu implementującego logikę biznesową.

Przykładowe zadania realizowane w projekcie:

a) Implementacja logiki biznesowej opartej na teorii logiki rozmytej (ang. traingular membership function);

b) Implementacja szkieletu serwisu.

Jako, że ulepszanie/rozwijane oprogramowanie bazowe jest własnością przedsiębiorstwa zlecającego (klienta końcowego), Wnioskodawca nie będzie właścicielem oprogramowania modyfikowanego, ale czasowo właścicielem składowych (części) oprogramowania, które powoduje finalne ulepszenia owego oprogramowania. Nowe oprogramowanie, które powoduje ulepszenie starego to nowe funkcjonalności, które stanowią odrębny program komputerowy. Więc owe dodane funkcjonalności są częściami oprogramowania, które jest również przedmiotem praw autorskich oraz podlega ochronie na podstawie art. 74 Pr. Aut. Właścicielem programu komputerowego, które powoduje ulepszenia oprogramowania bazowego stanie się więc finalnie Spółka. W wyniku modyfikacji/rozwoju oprogramowania powstają więc nowe kody źródłowe, algorytmy w językach oprogramowania, a więc nowy program komputerowy stanowiący nowe prawo własności intelektualnej.

Wnioskodawcy nie będzie przysługiwać licencja wyłączna do korzystania z tego prawa, ponieważ prawa autorskie do nowych funkcjonalności modyfikowanego oprogramowania, które to stanowią nowy odrębny program komputerowi przenosi na Spółkę za zapłatą wynagrodzenia.

Wnioskodawca dnia 19 października 2021 roku zawarł kolejną umowę o świadczeniu usług programistycznych ze Spółką (`(...)`). (dalej jako: „Spółka 2”). Zgodnie z treścią umowy Wnioskodawca zobowiązuje się do świadczenia usług programistycznych. Uzgodnienia poszczególnych warunków oraz zadań danego zlecenia ustalane są między Wnioskodawcą a Spółką 2 w formie elektronicznej - za pośrednictwem poczty elektronicznej.

Zgodnie z zawartą umową Wnioskodawca za wynagrodzeniem przenosi na rzecz Spółki 2 autorskie prawa majątkowe do utworów stanowiących programy komputerowe na wszystkich polach eksploatacji znanych w chwili zawarcia umowy, a w szczególności w zakresie:

1. Nieograniczonego w czasie i przestrzeni korzystania z utworów na dowolnej liczbie urządzeń technicznych oraz stanowisk komputerowych, w tym prawa do uruchamiania, wyświetlania, uzyskiwania dostępu do utworów, wprowadzania danych, aktualizacji danych, kasowania danych, dokonywania eksportu danych, zwielokrotnienia, tłumaczenia formy i modyfikowania kodu źródłowego;

2. Utrwalania utworów na jakichkolwiek nośnikach;

3. Trwałego i/lub czasowego zwielokrotniania, kopiowania tak całości, jak i części utworów jakimikolwiek środkami technicznymi przy wykorzystaniu dowolnych technik i na dowolnej ilości nośników, w tym sporządzanie kopii zapasowych utworów;

4. Wyświetlania, stosowania, przekazywania, wprowadzania i przechowywania utworów w pamięci komputera oraz innych urządzeń;

5. Tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakiejkolwiek innej zmiany w utworach;

6. Publicznego rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu;

7. Instalowania i deinstalowania utworów na komputerach posiadanych bądź wskazanych przez Spółkę 2;

8. Wyświetlania, stosowania, przekazywania, przechowywania utworu w pamięci komputera oraz innych urządzeń;

9. Stosowania, wyświetlania, przekazywania i przechowywanie niezależnie od formatu, systemu lub standardu;

10. Tworzenia nowych wersji i adaptacji (tłumaczenie, przystosowanie, zmianę układu lub jakiekolwiek inne zmiany);

11. Publicznego rozpowszechniania, w szczególności udostępniania w ten sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym, w szczególności elektroniczne udostępnianie na żądanie jak również użyczenia i najmu;

12. Rozpowszechniania, publikowania w sieci Internet oraz w sieciach zamkniętych;

13. Zezwolenia na tworzenie opracowań i przeróbek utworu oraz rozporządzanie i korzystanie z takich opracowań na wszystkich polach eksploatacji określonych w umowie;

14. Wprowadzania danych, aktualizacji danych, kasowania danych, dokonywania eksportu danych;

15. Dokonywania zmian w celu modyfikacji i adaptacji na potrzeby zmiany/rozbudowy utworu/modułów utworu;

16. Otrzymania kodu źródłowego do utworu oraz prawo do jego wykorzystania w celu utrzymania i rozwoju utworu;

17. Zwielokrotnienia kodu źródłowego do utworu i jego modyfikacji oraz jego kompilacji, lub tłumaczenia jego formy, dekompilacji, włączając w to prawo do trwałego lub czasowego zwielokrotniania w całości lub w części W ramach zawartej umowy ze Spółką 2 zakres działań Wnioskodawcy nie uległ zmianie tj. Wnioskodawca tworzy oraz ulepsza/rozwija programy komputerowe (oprogramowanie).

W ramach zawartej umowy ze Spółką 2 zakres działań Wnioskodawcy nie uległ zmianie tj. Wnioskodawca tworzy oraz ulepsza/rozwija programy komputerowe (oprogramowanie).

Wnioskodawca ponosi lub planuje ponosić następujące koszty bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością gospodarczą w zakresie świadczenia usług programistycznych:

1. Zakup sprzętu komputerowego niezbędnego do pisania kodu źródłowego, a tym samym tworzenia programów komputerowych.

Należy podkreślić, że tworzenie kodu źródłowego zdecydowanie wymaga sprawnego i nowoczesnego sprzętu komputerowego i elektronicznego. Komputer - zarówno stacjonarny, jak i laptop jest podstawowym narzędziem pracy każdego programisty. W związku z tym Wnioskodawca poniósł/poniesie wydatki na zakup monitora, zasilacza awaryjnego (`(...)`), laptopa, drukarki, sieciowego serwera plików, telefonu oraz telewizora - zostanie on umieszczony w biurze Wnioskodawcy, telewizor będzie pełnił funkcję monitora.

2. Wydatki związane z zakupem licencji na korzystanie z oprogramowania dla programistów „D.”.

3. Wydatki związane z eksploatacją samochodu osobowego.

W dzisiejszych czasach czas jest na wagę złota, zwłaszcza specyfika pracy wymaga podejmowania często szybkich decyzji. W związku z tym w celu szybkiego dotarcia do Klienta w celu konsultacji dotyczących tworzenia oprogramowania Wnioskodawca ponosi wydatki na paliwo, obowiązkowe ubezpieczenia czy bieżący serwis samochodu osobowego. Wnioskodawca wykorzystuje samochód również w celu dotarcia do specjalistycznych sklepów w celu nabycia potrzebnych urządzeń programistycznych.

4. Koszt usługi księgowej i doradztwo prawnopodatkowe.

Koszt poniesiony przez Wnioskodawcę na księgowość pozwala na wyszczególnienie koniecznej ewidencji na potrzeby skorzystania z preferencyjnej 5% stawki podatku dochodowego. Koszt ten jest nieodzowny jeśli wytwarzane oprogramowanie ma być wykonane zgodnie z zasadami lege artis. Natomiast koszt poniesiony na usługi związane z doradztwem prawnopodatkowym dotyczy zasięgnięcia opinii prawnej oraz wystąpienie z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. W tym kontekście Wnioskodawca będzie miał możliwość otrzymania odpowiedzi na pytanie, czy jego działalność gospodarcza jest związana z działalnością badawczo-rozwojową.

5. Wydatki związane z odprowadzaniem składek na ubezpieczenia społeczne.

Pod pojęciem wydatków związanych z odprowadzaniem składek na ubezpieczenia społeczne Wnioskodawca rozumie takie wydatki jak: składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe, wypadkowe oraz wpłaty na Fundusz Pracy.

Składki na ubezpieczenia społeczne stanowią obciążenia obowiązkowe, aby móc prowadzić legalnie jednoosobową działalność gospodarczą w Polsce, co w przypadku Wnioskodawcy przekłada się na możliwość świadczenia usług programistycznych. Nie można zapominać również o celu wymienionych opłat, które mają za zadanie zapewnić środki pieniężne w razie niemożności wykonywania działalności przez Wnioskodawcę, co w dłuższej perspektywie może wydłużyć jego zdolność zawodową.

6. Koszty związane z wyposażeniem stanowiska pracy Wnioskodawcy.

W tym celu Wnioskodawca ponosi wydatki związane z zakupem stelażu pod biurko oraz blatu na wymiar. Należy podkreślić, że zakup ten jest wprost związany z wytworzeniem oprogramowania, ponieważ odpowiednie miejsce pracy (biurko) bezpośrednio wpływa na jakość świadczonych usług programistycznych (większy komfort pracy).

7. Wydatek związany z zakupem sejfu z zamkiem elektronicznym do trzymania dokumentów oraz pendrive’ów związanych bezpośrednio z wytwarzaniem przez Wnioskodawcę oprogramowania komputerowego.

8. Wydatek związany z zakupem solidnych stalowych drzwi – koszt ten jest bezpośrednio związany z zakupem sieciowego serwera plików. Wnioskodawca z uwagi na ograniczoną przestrzeń biurową zamierza zainstalować sieciowy serwer plików w piwnicy. W związku z tym w celu zapewniania odpowiedniej ochrony przez włamaniem Wnioskodawca zamierza wymienić stare zużyte drzwi na drzwi antywłamaniowe.

Na potrzeby ulgi IP BOX Wnioskodawca prowadzi i będzie prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, o której mowa w art. 30cb u.p.d.o.f. Ewidencja jest i będzie prowadzona na bieżąco w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane IP oraz w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 3 u.p.d.o.f. przypadających na każde kwalifikowane IP, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie przedmiotowej odrębnej od podatkowej księgi przychodów ewidencji od 24 maja 2021 roku, a więc od dnia zawarcia ramowej umowy o współpracy ze Spółką.

Wnioskodawca na potrzeby rozliczenia dochodu z uwzględnieniem preferencyjnej 5% stawki podatku dochodowego zamierza obliczać wskaźnik nexus, a także ustalać wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej poprzez iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w danym roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Wnioskodawcy jako twórcy przysługują autorskie prawa do oprogramowania komputerowego, które powstaje w wyniku jego twórczej aktywności polegającej na tworzeniu, a także ulepszaniu/rozwijaniu kodu źródłowego oprogramowania. W efekcie finalnym wynikiem działań Wnioskodawcy jest oprogramowanie (program komputerowy) podlegające ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1062).

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej opracowuje nowe oraz ulepsza procesy oraz usługi niewystępujące dotychczas w jego praktyce gospodarczej. Działalność Wnioskodawcy nakierowana jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, a sposób ich wykonania leży w jego gestii.

Twórczy oraz innowacyjny charakter prac przejawia się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi oraz rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżnia się od rozwiązań już u niego funkcjonujących. Realizowane prace mają na celu tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań w postaci oprogramowania, a zaprojektowanie i wytworzenie danego rozwiązania leży w gestii Wnioskodawcy.

Wnioskodawca w ramach bezpośrednio prowadzonej działalności gospodarczej opracowuje nowe programy komputerowe (oprogramowanie) na rzecz swoich Kontrahentów oraz ich „klientów końcowych” czyniąc to z wykorzystaniem własnej wiedzy oraz umiejętności, ale niekoniecznie tworzy innowacyjne rozwiązania w wymiarze światowym, gdyż nie weryfikuje On tego w takiej skali.

Innowacyjność i twórczość należy odnosić wobec działalności w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy tj. w stopniu minimalnym, wystarczające jest działanie twórcze na skalę przedsiębiorstwa. Nie ma tu znaczenia czy podobne rozwiązania (ulepszone procesy, usługi czy produkty) zostały już opracowane przez inny podmiot.

Wnioskodawca nabywa, łączy oraz kształtuje i wykorzystuje aktualnie dostępną wiedzę i umiejętności z zakresu technologii programistycznych do projektowania i tworzenia nowych bądź ulepszonych programów komputerowych (oprogramowania), które w efekcie przyczyna się do zwiększenia jego zasobów wiedzy oraz umiejętności. Zdobytą wiedzę i umiejętności Wnioskodawca może wykorzystać oraz wykorzystuje w ramach realizacji bieżących bądź przyszłych projektów. Tworzenie dedykowanych rozwiązań informatycznych w postaci oprogramowania komputerowego wymaga od Wnioskodawcy podjęcia określonego wysiłku intelektualnego. Wskazać należy, że z uwagi na stopień skomplikowania technicznego rozwiązań tworzonych przez Wnioskodawcę w ramach dotychczas realizowanych projektach, Wnioskodawca musi zlokalizować oraz zidentyfikować aktualnie dostępną wiedzę z zakresu technologii programistycznych. Jednak z uwagi na dynamiczny rozwój szeroko rozumianego IT Wnioskodawca musi odpowiednio tą wiedzę wyselekcjonować według kryterium przydatności na potrzeby realizacji danego projektu. W opinii Wnioskodawcy prowadzi On działalność w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Minister Finansów w punkcie 40 objaśnień podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP BOX wskazuje, że „wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany”. Wnioskodawca z uwagi na przedmiot swojej działalności gospodarczej regularnie realizuje określone projekty programistyczne, które nakierowane są na tworzenie nowych rozwiązań niewystępujących dotychczas w jej praktyce gospodarczej, ani w praktyce gospodarczej Kontrahentów.

Działania Wnioskodawcy polegające na modyfikacji/ulepszaniu/rozwijaniu oprogramowania zawsze zmierzały oraz nadal zmierzają do poprawy użyteczności albo funkcjonalności oprogramowania.

Całokształt prac związanych z tworzeniem kodu źródłowego, a w efekcie oprogramowania komputerowego w żadnym wypadku nie jest działalnością rutynową. Wnioskodawca nie świadczy usług polegających na wprowadzaniu okresowych i rutynowych zmian w oprogramowaniu, a dotychczas prowadzone prace związane są z projektowaniem, tworzeniem oraz rozwijaniem oprogramowania, a więc są bezpośrednio związane z działalnością twórczą.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że w przypadku wystąpienia czynności o charakterze rutynowym oraz niezwiązanych bezpośrednio z wkładem twórczym nie zamierza on objąć wynagrodzenia przypadającego za wykonywanie tych czynności w kalkulacji wynagrodzenia przypadającego opodatkowaniu preferencyjną 5% stawką podatku dochodowego.

Wnioskodawca wskazuje, że otrzymuje dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Wnioskodawca wskazuje, że na dzień składania odpowiedzi na wezwanie Organu w ewidencji środków trwałych znajduje się wyłącznie samochód osobowy.

Wnioskodawca wskazuje, że od dnia 18 maja 2021 roku (data rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej) do 31 grudnia 2021 roku poniósł następujące wydatki:

a. dysk wewnętrzny (`(...)`);

b. słuchawki komputerowe wraz z mikrofonem - (`(...)`),

c. sejf (`(...)`),

d. koszty związane z eksploatacją samochodu osobowego (m.in. naprawa, zakup płynów),

e. odpisy amortyzacyjne związane z samochodem osobowym,

f. koszty paliwa,

g. tonery do drukarki,

h. inwerter 12V,

i. antywłamaniowe drzwi do piwnicy,

j. koszty zakupu sprzętu komputerowego (m.in. monitor, kabel zasilający, dyski (`(...)`), zasilacz, laptop),

k. koszty usług księgowych,

l. koszty związane z subskrypcją oprogramowania dla programistów „(`(...)`)”.

m. koszty związane z doradztwem podatkowym w zakresie porad prawnopodatkowych dotyczących możliwości skorzystania z ulgi IP BOX, w tym przygotowanie i złożenie wniosku o wydanie interpretacji podatkowej.

n. koszty związane z subskrypcją oprogramowania dla programistów „(`(...)`)”.

Wszystkie wydatki wymienione we wniosku zostały faktycznie poniesione bezpośrednio na działalność związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Wnioskodawca wskazuje, że wydatku związanego z opłatą za wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej nie zamierza uwzględnić w kalkulacji wskaźnika nexus. Przez koszt usługi doradczej należy rozumieć koszt związany z doradztwem podatkowym w zakresie porad prawnopodatkowych dotyczących możliwości skorzystania z ulgi IP BOX, w tym przygotowanie i złożenie wniosku o wydanie interpretacji podatkowej.

Wnioskodawca składki na ubezpieczenia społeczne odlicza od dochodu na podstawie art. 26 ust. 1 u.p.d.o.f.

Wnioskodawca od 1 września 2021 roku, a więc od dnia rozpoczęcia współpracy ze Spółką prowadzi i będzie prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, o której mowa w art. 30cb u.p.d.o.f. Ewidencja jest i będzie prowadzona na bieżąco w sposób zapewniający wyodrębnienie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 u.p.d.o.f. w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

W związku z powyższym właściwym przepisem jest art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca zamierza zastosować preferencyjną 5% stawkę podatku dochodowego w odniesieniu do dochodów osiągniętych od dnia 24 maja 2021 r. do 31 grudnia 2021 r.

Od dnia 1 stycznia 2022 Wnioskodawca zamierza opodatkować osiągane przychody zryczałtowanym podatkiem dochodowym zgodnie z ustawą z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1993 z póżn. zm.).

Wnioskodawca w przyszłości zamierza kontynuować działalność związaną z tworzeniem oraz rozwijaniem oprogramowania (zawierać nowe podobne umowy o świadczenie usług programistycznych z innymi Kontrahentami.

Jednocześnie Wnioskodawcza wskazuje, że zakres działalności gospodarczej podlegającej na świadczeniu usług programistycznych, a w efekcie tworzeniu/ulepszaniu/rozwijaniu oprogramowania komputerowego nie ulegnie zmianie.

Pismem z 28 lutego 2022 r. uzupełnił Pan wniosek w następujący sposób :

Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, o której mowa w art. 30cb u.p.d.o.f. od dnia 24 maja 2021 roku, a więc od dnia zawarcia pierwszej umowy o współpracy - Wnioskodawca prowadził taką ewidencję do dnia 31 grudnia 2021 roku, ponieważ od 1 stycznia 2022 roku zmienił formę opodatkowania na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

W związku z powyższym Wnioskodawca w odpowiedzi na wezwanie omyłkowo wskazał błędną datę.

Wnioskodawca wskazuje, że wniosek dotyczy wyłącznie roku 2021, a więc okresu od dnia 24 maja 2021 roku do 31 grudnia 2021 roku. Charakter prac programistycznych nie ulegnie zmianie, jednak w związku z tym, że Wnioskodawca zmienił formę opodatkowania na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych to nie zamierza on w roku 2022 korzystać z preferencji IP BOX.

Wnioskodawca wskazuje, że przedmiotem pytań objęte są wyłącznie dochody z kwalifikowanego IP, które były ewidencjonowane od początku tj. od chwili poniesienia pierwszych kosztów - odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja była prowadzona na bieżąco. Ewidencja ta wyodrębnia każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 u.p.d.o.f. Przypadających na każde kwalifikowane IP w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Pytania:

1. Czy zgodnie z opisanym we wniosku stanem faktycznym, działalność Wnioskodawcy spełnia przesłankę uznania jej za działalność badawczo-rozwojową na gruncie art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych?

2. Czy programy komputerowe (oprogramowanie) wytwarzane oraz rozwijanie/ulepszane przez Wnioskodawcę spełnia przesłanki kwalifikowanego IP, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych?

3. Czy obliczając wskaźnik nexus Wnioskodawca będzie miał prawo do uwzględnienia w literce „a” kosztów opisanych w niniejszym wniosku?

4. Czy w przedstawionym wyżej stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu odpłatnego przeniesienia autorskich praw majątkowych do programów komputerowych (oprogramowania) bądź ich części stanowi sprzedaż kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym Wnioskodawca uprawniony jest do opodatkowania dochodów uzyskiwanych z tego tytułu przy zastosowaniu 5% stawki podatku, o której mowa w art. 30ca ww. ustawy?

Pana stanowisko w sprawie

Ad.1.

Zgodnie z treścią art. 5a pkt 38 u.p.d.o.f. działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Użycie przez ustawodawcę spójnika „lub” oznacza, że dla uznania działalności gospodarczej podatnika za działalność badawczo-rozwojową wystarczające jest prowadzenie przez niego badań naukowych lub prac rozwojowych. Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i pkt 40 u.p.d.o.f.

W myśl art. 5a pkt 39 u.p.d.o.f., ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych, oznacza to:

a. Badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

b. Badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Prace rozwojowe z kolei w myśl art. 5a pkt 40 u.p.d.o.f. należy odczytywać poprzez definicję zawartą w art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W świetle art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. Badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2. Badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Z kolei stosownie do treści art. 4 ust. 3 omawianej ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowo zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

W opinii Wnioskodawcy prowadzona przez niego działalność gospodarcza związana z oprogramowaniem spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w części dotyczącej prowadzenia prac rozwojowych. Wnioskodawca nabywa, łączy oraz kształtuje i wykorzystuje aktualnie dostępną wiedzę i umiejętności z zakresu technologii programistycznych do projektowania i tworzenia nowych bądź ulepszonych programów komputerowych (oprogramowania), które w efekcie przyczynia się do zwiększenia jego zasobów wiedzy oraz umiejętności. Zdobytą wiedzę i umiejętności Wnioskodawca może wykorzystać oraz wykorzystuje w ramach realizacji bieżących bądź przyszłych projektów.

Prace wykonywane są w sposób twórczy, ponieważ prowadzą do powstania nowych utworów podlegających ochronie prawnej na podstawie art. 74 Pr.Aut. Tworzone lub ulepszane oprogramowanie stanowi nowy wytwór intelektu posiadający cechę nowości. Przy czym w literaturze dominuje pogląd, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia” [M. Pożniak-Niedzielska, A. Niewęgłowski, Prawo autorskie. System prawa prywatnego, tom 13, J. Barta (red.), wyd. 3, Warszawa 2013, s. 9.].

Działalność Wnioskodawcy nakierowana jest na tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań, a sposób ich wykonania leży w jego gestii. Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę jest wyrazem jego twórczego i indywidualnego działania.

W wyniku jego działalności związanej z tworzeniem oprogramowania każdorazowo powstaje nowy wytwór intelektu w postaci nowego i oryginalnego utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 Pr. Aut. Zgodnie z jego treścią przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

W orzecznictwie wskazuje się, że przez działalność twórczą należy rozumieć działalność, której rezultat powinien:

a. Być odpowiednio ustalony,

b. Mieć charakter indywidualny,

c. Mieć charakter oryginalny.

Zdaniem Wnioskodawcy tworzone przez niego oprogramowanie nie jest wynikiem mechanicznych działań - tworzenie dedykowanych rozwiązań informatycznych w postaci oprogramowania komputerowego wymaga od Wnioskodawcy podjęcia określonego wysiłku intelektualnego. Ponadto należy wskazać, że w zależności od wymagań stawianych przez klienta końcowego (ogólnie określonych w dokumentacji projektowej). Wnioskodawca projektuje oraz tworzy oprogramowanie bądź ulepsza już istniejące. Wskazać należy, że z uwagi na stopień skomplikowania technicznego rozwiązań tworzonych przez Wnioskodawcę w ramach dotychczas realizowanych projektach, Wnioskodawca musi lokalizować oraz identyfikować aktualnie dostępną wiedzę z zakresu technologii programistycznych. Jednak z uwagi na dynamiczny rozwój szeroko rozumianego IT Wnioskodawca musi odpowiednio wyselekcjonować tą wiedzę według kryterium przydatności na potrzeby realizacji danego projektu.

Wnioskodawca świadcząc usługi związane z tworzeniem oprogramowania rozwija swoją specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które następnie może wykorzystać w ramach realizacji bieżących lub przyszłych projektów, a oprogramowanie tworzone na potrzeby klienta końcowego zwiększa dorobek jego przedsiębiorstwa.

Podejmowana przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza w zakresie tworzenia oprogramowania szczegółowo wskazana w opisie stanu faktycznego obejmuje zatem nabywanie, łączenie kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności w zakresie oprogramowania, do projektowania i tworzenia nowych, zmienionych lub ulepszonych programów komputerowych (oprogramowania). Wnioskodawca tworzy kod źródłowy określonej funkcjonalności oprogramowania finalnego (gotowego produktu) od podstaw bazując tylko na ogólnych wymaganiach określonych przez Product Ownera w dokumentacji projektowej, a więc sposób tworzenia i użyte rozwiązania są wyłącznie jego indywidualnym wyborem. Podkreślić należy również fakt, iż zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przedmiotem ochrony prawa autorskiego mogą być poszczególne elementy lub nawet krótkie fragmenty (urywki) programu, jeśli tylko one same spełniać będą wymogi podane w art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych - chodzi tu o elementy programu jako takiego, a więc instrukcje działania dla komputera lub ich zestawy (Wyrok TSUE z dnia 22 grudnia 2010 r., C-393/09, Bezpećnostni softwarova asociace, ECLI:EU:C:2010:816).

Końcowo Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z wydanymi objaśnieniami podatkowymi IP BOX „pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko (`(...)`) holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs”.

Podsumowując zdaniem Wnioskodawcy prowadzona przez niego działalność gospodarcza niewątpliwie spełnia kryteria działalności rozwojowej, ponieważ:

Działalność w zakresie tworzenia dedykowanego oprogramowania prowadzona jest w sposób systematyczny, czyli metodyczny zaplanowany i uporządkowany. Wnioskodawca samodzielnie planuje to w jaki sposób opracować i wytworzyć zleconą funkcjonalność, tak aby spełniała ogólne wymogi określone w dokumentacji projektowej. Należy zaznaczyć, że wymogi nigdy nie są dokładnie, tak więc sposób wykonania danej funkcjonalności leży wyłącznie w gestii Wnioskodawcy.

Efektem prowadzonych przez Wnioskodawcę prac programistycznych jest zwiększenie jego zasobów wiedzy oraz doświadczenia, a zdobyta wiedza i umiejętności mogą następnie być wykorzystane do tworzenia nowych zastosowań w bieżących bądź przyszłych projektach. Należy wskazać, że w myśl akapitu 42 objaśnień podatkowych Ministerstwa Finansów dotyczących ulgi IP BOX „głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych (`(...)`) lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu”. Wnioskodawca realizując dany projekt badawczo-rozwojowy oprócz własnego doświadczenia wykorzystuje aktualnie dostępną wiedzę z zakresu programowania. Jednak jej wykorzystanie oprócz lokalizacji wymaga dokonania odpowiedniej selekcji pod kątem przydatności w ramach danego projektu. Przede wszystkim realizacja każdego projektu wymaga indywidualnego podejścia w zależności od wymagań jakie musi spełniać dana funkcjonalność (dany projekt).

W wyniku jego twórczej, kreatywnej działalności powstają nowe utwory – programy komputerowe (oprogramowanie) podlegające ochronie prawnej na podstawie art. 74 Pr. Aut., do których prawa autorskie posiada wyłącznie Wnioskodawca.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, utwory powstające w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej spełniają przesłanki, aby uznać je za kwalifikowane prawa własności intelektualnej. Zgodnie z treścią art. 30ca ust. 2 pkt 8 u.p.d.o.f. kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest autorskie prawo do programu komputerowego – podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczypospolita Polska oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Katalog kwalifikowanych IP zawartych w wyżej omawianym przepisie jest katalogiem zamkniętym. Oznacza to, że tylko i wyłącznie dochód uzyskiwany z tych praw może zostać opodatkowany preferencyjną 5% stawką podatku dochodowego.

Przepisy ustaw podatkowych, a także poza podatkowych nie definiują pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego”. Wobec tego przy próbie jego definicji należy odwołać się do doktryny prawa autorskiego, dyrektyw unijnych, a także orzecznictwa.

W Polsce oprogramowanie definiowane jest jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ono ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przy czym należy podkreślić, że zgodnie z omawianą ustawą przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie oprogramowanie może być zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 u.p.d.o.f, pod warunkiem, że jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z Polską Normą PN-ISO/IEC 2382-1:1996-1.05.01 program komputerowy to jednostka syntaktyczna zgodna z zasadami konkretnego języka programowania, składająca się z deklaracji i instrukcji lub rozkazów potrzebnych do rozwiązania funkcji, zadania lub problemu (M. Szmit, Wybrane zagadnienia opiniowania sądowo-informatycznego, Warszawa 2014, s. 178).

W świetle objaśnień podatkowych Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP BOX: „Fundamentem informatycznego rozumienia programu komputerowego jest samo pojęcie „programu”, czyli zapisanego przy pomocy wybranego języka programowania algorytmu rozwiązania określonego zadania. Zatem program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu (`(...)`). Zwracamy także uwagę, że w świetle art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych daleko idąca synonimiczność (niemalże tożsamość) pojęć „program komputerowy” i „oprogramowanie” wynika z publikacji przedstawicieli doktryny prawa autorskiego, a więc występuje spójność pomiędzy wyinterpretowanym z prawa i praktyki stosowania prawa unijnego zakresem definicyjnym autorskiego prawa do programu komputerowego a tym uregulowanym w prawie polskim”.

Ministerstwo Finansów w punkcie 89 ww. wskazanych objaśnień wskazuje ponadto, że „pojęcie program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko, w szczególności obejmując interfejs, gdy ten spełnia warunek interoperacyjności programu komputerowego z oprogramowaniem i sprzętem komputerowym, co musi być ustalone w każdym przypadku oddzielnie na podstawie rzeczywistych ustaleń, a nie tylko formalnych postanowień, na przykład umownych. Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs”.

W wyniku działalności Wnioskodawcy powstają konkretne i odrębne utwory na gruncie art. 1 Pr. Aut., które są przejawem działalności twórczej o indywidualnym charakterze. Stosownie do treści art. 1 ust. 2 pkt 1 Pr. Aut. programy komputerowe mogą być wyrażone słowem, symbolami matematycznymi oraz znakami graficznymi. Zgodnie z treścią art. 8 Pr. Aut. twórcy przysługują prawa autorskie do wytworzonych utworów, jednocześnie na podstawie art. 17 omawianej ustawy twórcy przysługuje także wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz wynagrodzenia za korzystanie z utworu.

Ad. 3

Zgodnie z art. 30ca ust 4 i 5 u.p.d.o.f., wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru: (a+b) x 1,3/(a+b+c+d), w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a. Prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b. Nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c. Nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d. Nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa wyżej, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Wnioskodawca ponosi następujące bezpośrednie koszty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą:

1. Zakup sprzętu komputerowego niezbędnego do pisania kodu źródłowego, a tym samym tworzenia programów komputerowych.

Należy podkreślić, że tworzenie kodu źródłowego zdecydowanie wymaga sprawnego i nowoczesnego sprzętu komputerowego i elektronicznego. Komputer – zarówno stacjonarny, jak i laptop jest podstawowym narzędziem pracy każdego programisty. W związku z tym Wnioskodawca poniósł/poniesie wydatki na zakup monitora, zasilacza awaryjnego (`(...)`), laptopa, drukarki, sieciowego serwera plików, telefonu oraz telewizora - zostanie on umieszczony w biurze Wnioskodawcy, telewizor będzie pełnił funkcję monitora.

2. Wydatki związane z zakupem licencji na korzystanie z oprogramowania dla programistów „D.”.

3. Wydatki związane z eksploatacją samochodu osobowego.

W dzisiejszych czasach czas jest na wagę złota, zwłaszcza specyfika pracy wymaga podejmowania często szybkich decyzji. W związku z tym w celu szybkiego dotarcia do Klienta w celu konsultacji dotyczących tworzenia oprogramowania Wnioskodawca ponosi wydatki na paliwo, obowiązkowe ubezpieczenia czy bieżący serwis samochodu osobowego. Wnioskodawca wykorzystuje samochód również w celu dotarcia do specjalistycznych sklepów w celu nabycia potrzebnych urządzeń programistycznych.

4. Koszt usługi księgowej i doradztwo prawnopodatkowe.

Koszt poniesiony przez Wnioskodawcę na księgowość pozwala na wyszczególnienie koniecznej ewidencji na potrzeby skorzystania z preferencyjnej 5% stawki podatku dochodowego. Koszt ten jest nieodzowny jeśli wytwarzane oprogramowanie ma być wykonane zgodnie z zasadami lege artis. Natomiast koszt poniesiony na usługi związane z doradztwem prawnopodatkowym dotyczy zasięgnięcia opinii prawnej oraz wystąpienie z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. W tym kontekście Wnioskodawca będzie miał możliwość otrzymania odpowiedzi na pytanie, czy jego działalność gospodarcza jest związana z działalnością badawczo-rozwojową.

5. Wydatki związane z odprowadzaniem składek na ubezpieczenia społeczne.

Pod pojęciem wydatków związanych z odprowadzaniem składek na ubezpieczenia społeczne Wnioskodawca rozumie takie wydatki jak: składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe, wypadkowe oraz wpłaty na Fundusz Pracy.

Składki na ubezpieczenia społeczne stanowią obciążenia obowiązkowe, aby móc prowadzić legalnie jednoosobową działalność gospodarczą w Polsce, co w przypadku Wnioskodawcy przekłada się na możliwość świadczenia usług programistycznych. Nie można zapominać również o celu wymienionych opłat, które mają za zadanie zapewnić środki pieniężne w razie niemożności wykonywania działalności przez Wnioskodawcę, co w dłuższej perspektywie może wydłużyć jego zdolność zawodową.

6. Koszty związane z wyposażeniem stanowiska pracy Wnioskodawcy.

W tym celu Wnioskodawca ponosi wydatki związane z zakupem stelażu pod biurko oraz blatu na wymiar. Należy podkreślić, że zakup ten jest wprost związany z wytworzeniem oprogramowania, ponieważ odpowiednie miejsce pracy (biurko) bezpośrednio wpływa na jakość świadczonych usług programistycznych (większy komfort pracy).

7. Wydatek związany z zakupem sejfu z zamkiem elektronicznym do trzymania dokumentów oraz pendrive’ów związanych bezpośrednio z wytwarzaniem przez Wnioskodawcę oprogramowania komputerowego.

8. Wydatek związany z zakupem solidnych stalowych drzwi - koszt ten jest bezpośrednio związany z zakupem sieciowego serwera plików. Wnioskodawca z uwagi na ograniczoną przestrzeń biurową zamierza zainstalować sieciowy serwer plików w piwnicy. W związku z tym w celu zapewniania odpowiedniej ochrony przez włamaniem Wnioskodawca zamierza wymienić stare zużyte drzwi na drzwi antywłamaniowe.

Ad. 4

Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego oraz stanowisko Wnioskodawcy wyrażone w punktach 1-3 w jego ocenie oprogramowanie, które podlega ochronie prawnej na podstawie art. 74 Pr. Aut, powstałe w wyniku prowadzenia przez niego działalności badawczo-rozwojowej stanowi kwalifikowane IP, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8. Zgodnie z zawartymi umowami Wnioskodawca za wynagrodzeniem przenosi na rzecz Kontrahentów autorskie prawa majątkowe do programów komputerowych (oprogramowania), a więc otrzymuje dochód ze sprzedaży kwalifikowanego IP.

W związku z powyższym w ocenie Wnioskodawcy dochód ten podlega opodatkowaniu preferencyjną 5% stawką podatku dochodowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Powziął Pan wątpliwość, czy prowadzona przez Pana działalność gospodarcza polegająca na tworzeniu i rozwijaniu Oprogramowania stanowi działalność badawczo-rozwojową.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), zgodnie z którą:

Przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy: ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych – oznacza to:

a. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668 ze zm.),

b. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że :

oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r. poz. 478 ze zm.):

Badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

W celu stwierdzenia, czy prowadzi Pan działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazaną w art. 5a pkt 38 updof).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji - głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika m.in., że Pana działalność w zakresie tworzenia i rozwijania Oprogramowania jest działalnością twórczą. Działalność ta obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych, do projektowania i tworzenia nowych lub ulepszonych programów komputerowych (oprogramowania), z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich. Działalność prowadzona jest przez Pana w sposób ciągły i systematyczny, a jej efektem jest tworzenie Oprogramowania dopasowanego do indywidualnych potrzeb klientów. Powyższe działania zmierzają do zwiększenia oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Przedstawione we wniosku Pana działania spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 updof, gdyż:

a) są podejmowane w sposób systematyczny,

b) mają charakter twórczy,

c) obejmują prace rozwojowe oraz

d) podejmowane są w celu zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Tworzenie i rozwijanie przez Pana Oprogramowania stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, Pana stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Pojęcie „kwalifikowane prawo własności intelektualnej” zostało wyjaśnione w art. 30ca ust. 2 ustawy. W myśl tego przepisu:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,

2. prawo ochronne na wzór użytkowy,

3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),

8. autorskie prawo do programu komputerowego

- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Kolejno art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że:

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 tej ustawy:

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a+b)x 1,3

a+b+c+d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a- prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b- nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d. od podmiotu niepowiązanego.

c- nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego,

d- nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Natomiast art. 30ca ust. 5 ww. ustawy stanowi:

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 przywołanej ustawy:

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W myśl art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu ;

4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Na podstawie art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Stosownie do art. 30cb ust. 3 cytowanej ustawy:

W przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box.

W ramach tych rozwiązań podatnik może opodatkować preferencyjną 5% stawką podatkową swoje dochody z praw własności intelektualnej. Warunkiem jest, aby:

‒ podatnik był właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem tych praw lub posiadał prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i

‒ prawa te były chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego.

Prawa takie są zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Podatnik może również skorzystać z ulgi Innovation Box jeśli zakupi kwalifikowane prawa własności intelektualnej, o których mowa powyżej, a następnie poniesie koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Do ulgi Innovation Box kwalifikuje się:

‒ dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

‒ dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również,

‒ dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży produktu lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest prowadzenie przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania jest wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy.

Stosowanie ulgi jest prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Z korzystaniem z ulgi wiążą się jednak, szczególne obowiązki po stronie podatników – w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji, która pozwala na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Podatnicy nie prowadzący ksiąg rachunkowych mogą spełnić wymóg dotyczący takiej ewidencji przez sporządzanie kumulatywnego, comiesięcznego zestawienia dokumentów potwierdzających poniesione wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego IP. Zestawienie obejmuje wydatki od początku działalności badawczo-rozwojowej prowadzącej do wytworzenia kwalifikowanego IP do końca danego miesiąca kalendarzowego. Zestawienie to powinno być sporządzane jest przez narastające ujęcie wydatków dotyczących poszczególnych zadań. Należy je sporządzać na podstawie zestawienia dokumentów, które potwierdzają poniesione wydatki.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062 ze zm.):

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Oprogramowanie definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Z informacji, które przedstawił Pan we wniosku oraz jego uzupełnieniu wynika, że:

1. tworzy i rozwija Pan Oprogramowanie w ramach indywidualnej działalności gospodarczej;

2. tworzy i rozwija Pan Oprogramowanie w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej spełniającej definicje wskazane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych;

3. wytwarzane i rozwijane przez Pana Oprogramowanie stanowi utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i podlega ochronie na podstawie art. 74 tej ustawy;

4. dokonuje Pan odpłatnego przeniesienia autorskiego prawa majątkowego do wytworzonego Oprogramowania;

5. uzyskuje Pan dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

6. prowadził Pan „na bieżąco” realizacji opisanej we wniosku działalności zmierzającej do wytworzenia kwalifikowanego IP, odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, która wyodrębnia każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadających na każde ww. prawo w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu. Ewidencja była prowadzona od 24 maja 2021 r. do 31 grudnia 2021 r.

Autorskie prawo do Oprogramowania wytwarzane przez Pana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30ca ust. 7 pkt 2 osiąga Pan dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Dochód ze zbycia tego prawa lub jego części stanowi kwalifikowany dochód w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w związku z art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odpłatne przeniesienie prawa autorskiego do programu komputerowego w ramach wykonywanych przez Pana usług programistycznych stanowi sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym osiąga Pan kwalifikowany dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ww. ustawy.

Może Pan zastosować stawkę 5% od dochodów z powyższego tytułu, osiągniętych w ramach prowadzonej działalności za rok 2021 (za okres wyszczególniony we wniosku).

W konsekwencji, Pana stanowisko w zakresie pytania nr 2 i 4 jest prawidłowe.

Wątpliwości Pana budzi również kwestia uznania wskazanych we wniosku wydatków za koszty do obliczenia wskaźnika nexus.

Jak wskazuje Pan, w ramach prowadzonej działalności ponosi Pan następujące koszty:

1. zakup sprzętu komputerowego i elektronicznego (laptop, monitor, zasilacz awaryjny (`(...)`), drukarki i tonery, słuchawki z mikrofonem, dysk wewnętrzny, dyski (`(...)`), sieciowy serwer plików, telefon, telewizor spełniający funkcję monitora, inwerter 12V);

2. zakup licencji – oprogramowanie „D.”;

3. wydatki związane z eksploatacją samochodu osobowego (paliwo, ubezpieczenie, serwis, odpisy amortyzacyjne);

4. usługa księgowa i doradztwo prawnopodatkowe;

5. składki na ubezpieczenia społeczne;

6. zakup wyposażenia stanowiska pracy (biurko);

7. zakup sejfu z zamkiem elektronicznym do przechowywania dokumentów oraz pendrive’ów;

8. zakup solidnych stalowych drzwi w celu zabezpieczenia pomieszczenia z serwerem plików.

Istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

‒ wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

‒ kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz

‒ dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym powinien Pan również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty poniesione faktycznie przez podatnika, uwzględniane pod literą „a” we wzorze na wyliczenie wskaźnika, przez który przemnażany jest dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągnięty w roku podatkowym, to koszty związane z prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, a nie koszty działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 26e ww. ustawy, zawężone do tzw. kosztów kwalifikowanych.

Wskaźnik nexus „(…) służy do określania tej części dochodu z kwalifikowanego IP, która podlega preferencyjnej 5% stawce podatkowej, powinien być liczony kumulatywnie na przestrzeni lat.

Wysokość dochodu z kwalifikowanego IP ustali Pan jako iloczyn:

‒ dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i

‒ wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dla potrzeb obliczenia podstawy opodatkowania podlegającej preferencyjnemu opodatkowaniu stawką 5% zobowiązany jest Pan do wyliczenia dwóch podstawowych wartości:

‒ dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym oraz

‒ wskaźnika, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Może Pan wskazane we wniosku następujące koszty:

1. zakup sprzętu komputerowego i elektronicznego (laptop, monitor, zasilacz awaryjny (`(...)`), drukarki i tonery, słuchawki z mikrofonem, dysk wewnętrzny, dyski (`(...)`), sieciowy serwer plików, telefon, telewizor spełniający funkcję monitora, inwerter 12V);

2. zakup licencji – oprogramowanie „D.”;

3. wydatki związane z eksploatacją samochodu osobowego (paliwo, ubezpieczenie, serwis, odpisy amortyzacyjne);

4. usługa księgowa i doradztwo prawnopodatkowe;

5. składki na ubezpieczenia społeczne;

6. zakup wyposażenia stanowiska pracy (biurko);

7. zakup sejfu z zamkiem elektronicznym do przechowywania dokumentów oraz pendrive’ów;

8. zakup solidnych stalowych drzwi w celu zabezpieczenia pomieszczenia z serwerem plików.

ująć we wskaźniku nexus, jako koszty bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową, związaną z tworzeniem praw własności intelektualnej.

Należy jednocześnie zaznaczyć, że w przypadku składników majątku, które stanowią podlegające amortyzacji środki trwałe, koszt zakupu takich środków trwałych (które podlegają amortyzacji podatkowej oraz mają związek z wytworzeniem kwalifikowanego IP), nie może zostać uwzględniony w całości we wskaźniku nexus. Uwzględnić można jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane przez podatnika w roku podatkowym, w którym będzie korzystał z preferencyjnej stawki podatkowej.

Wobec powyższego, Pana stanowisko w zakresie pytania nr 3 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Należy dodać, że wybór metody ustalenia odpowiedniej proporcji zależy od okoliczności faktycznych konkretnej sprawy. Pełna weryfikacja stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącej poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której mają zastosowanie przepisy określone w art. 14h ustawy – Ordynacja podatkowa.

Należy również wskazać, że powyższa interpretacja dotyczy, zgodnie ze wskazaniem w piśmie z 28 lutego 2022 r., prowadzenia opisanej przez Pana działalności gospodarczej od 24 maja 2021 r. do 31 grudnia 2021 r.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

‒ stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz

‒ zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).