0113-KDIPT2-3.4011.894.2021.1.MS

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest:

· prawidłowe – w części, w jakiej uważa Pan, że przychody z wniesienia aportu do Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością podlegają opodatkowaniu na terytorium Polski, i

· nieprawidłowe – w części, w jakiej uważa Pan, że przychody te są wolne od podatku na postawie art. 21 ust. 1 pkt 109 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 września 2021 r. wpłynął Pana wniosek z 27 września 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z wniesienia aportu do Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Pan (dalej: Wnioskodawca lub Podatnik) jest obywatelem austriackim, który na stałe mieszka i przebywa w Austrii. W Austrii znajduje się również jego ośrodek życia prywatnego i zawodowego (w Austrii prowadzi działalność gospodarczą i uzyskuje większość swoich dochodów). Wnioskodawca nie prowadzi w Polsce działalności gospodarczej zarejestrowanej w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. W Polsce Wnioskodawca zajmuje się wynajmem nieruchomości (lokali mieszkalnych i użytkowych). Podatnik posiada w Polsce udziały w nieruchomościach oraz nieruchomości (dalej: Nieruchomości), w których znajdują się lokale o różnym przeznaczeniu (lokale mieszkalne oraz lokale niemieszkalne).

Wnioskodawca posiada następujące Nieruchomości:

1. `(...)`. udziału w prawie własności nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem kamienicy, położonej w (`(...)`). Nieruchomość gruntowa zabudowana jest budynkiem kamienicy w zabudowie zwartej (budynek wzniesiony w pierwszej połowie XX wieku). W budynku znajdują się głównie lokale mieszkalne (10) i jeden użytkowy (na parterze), komórki lokatorskie, a na ostatniej kondygnacji poddasza pomieszczenia strychowe. Udział w nieruchomości został nabyty na podstawie:

a) aktu notarialnego z 2018 r. – udział wynoszący 1/16 (jedna szesnasta) części oraz udział wynosząc 1/224 (jedna dwieście dwudziesta czwarta) części. Sprzedaż nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

b) aktu notarialnego z 2018 r. – udział wynoszący 2/16 (dwie szesnaste) części. Sprzedaż podlegała zwolnieniu z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT (podatek od towarów i usług),

c) aktu notarialnego z 2018 r. – udział wynoszący 15/112 (piętnaście sto dwunastych) części. Sprzedaż podlegała zwolnieniu z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Środki finansowe na zakup nieruchomości pochodziły częściowo z pożyczki (ok. 90 %) a częściowo (w niewielkiej części około 10%) ze środków własnych. Na dzień nabycia cześć lokali była zajęta przez osoby trzecie na podstawie umów najmu, a część wolna.

2. prawo własności nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem kamienicy, położonej w (`(...)`). Nieruchomość gruntowa zabudowana jest budynkiem kamienicy w zabudowie zwartej wraz z mieszkalną oficyną (budynek wzniesiony w drugiej połowie XX wieku). Budynek kamienicy – dwukondygnacyjny z poddaszem użytkowym, podpiwniczony, w całości wykorzystywany na cele mieszkalne (pięć lokali mieszkalnych); piwnica jako zaplecze lokali mieszkalnych. Nieruchomość została nabyta na podstawie aktu notarialnego z 2021 r. Na dzień nabycia wszystkie lokale były zajęte przez osoby trzecie na podstawie umów najmu. Sprzedaż nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Środki finansowe na zakup nieruchomości pochodziły z majątku prywatnego;

3. udziału 1/2 w prawie własności nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem kamienicy, położonej w (`(...)`). Nieruchomość gruntowa zabudowana jest budynkiem kamienicy w zabudowie wolno stojącej wraz z mieszkalną oficyną (budynek wzniesiony w pierwszej połowie XX wieku). Budynek kamienicy – trzykondygnacyjny z poddaszem użytkowym, obejmujący cztery lokale użytkowe (każdy na osobnej kondygnacji), oficyna – dwukondygnacyjna, obejmująca pięć lokali mieszkalnych. Nieruchomość została nabyta na podstawie aktu notarialnego z 2020 r. Na dzień składania wniosku o interpretację trwa procedura wyodrębnienia samodzielnych lokali i zniesienia współwłasności nieruchomości.

(`(...)`) 2021 r. Sąd wydał postanowienie częściowe znoszące współwłasność (postanowienie nieprawomocne – najprawdopodobniej uprawomocni się około (`(...)`) 2021 r.). Na mocy postanowienia Wnioskodawca otrzyma 2 lokale użytkowe nr 1 i 3 w budynku frontowym oraz dwa lokale mieszkalne nr 7 i 10 w oficynie na wyłączną własność z łącznym udziałem w gruncie wynoszącym dla wszystkich lokali 50%. Po uprawomocnieniu się postanowienia utworzone będą dla każdego z lokali osobne księgi wieczyste. Na dzień nabycia wszystkie lokale niemieszkalne były zajęte przez osoby trzecie na podstawie umów najmu, cztery lokale mieszkaniowe były zajęte przez osoby trzecie na podstawie umowy najmu a jeden był zamieszkiwany przez sprzedawcę. Obecnie nie wszystkie lokale są wynajęte.

Sprzedaż nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Środki finansowe na zakup udziału w nieruchomości pochodziły częściowo z pożyczki (ok. 90%), a częściowo (w niewielkiej części około 10%) ze środków własnych.

Od dnia zakupu Wnioskodawca wszedł w prawa i obowiązki wynajmujących (zbywców nieruchomości bądź udziałów w nieruchomościach) będących stronami umów najmu. W umowach najmu Wnioskodawca działa osobiście samodzielnie, osobiście wraz z innymi współwłaścicielami lub poprzez Stowarzyszenie (`(...)`)

Wszystkie nieruchomości zostały zakupione z rynku wtórnego (nie są to nowe nieruchomości). Nieruchomości w ostatnich dwóch latach nie były w znaczny sposób remontowane i odnawiane. Nie ponoszono nakładów na ich ulepszenie, które stanowiłyby co najmniej 30% ich wartości początkowej. Podatek dochodowy z tytułu przychodów z najmu rozliczony został na zasadach ogólnych według skali podatkowej określonej w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nieruchomości były amortyzowane a odpisy amortyzacyjne zaliczane były w ciężar kosztów uzyskania przychodów z najmu.

Wnioskodawca planuje wnieść do polskiej Spółki z o.o. (dalej: Spółka) w zamian za udziały:

1. ww. Nieruchomości (wraz z znajdującym się w nich lub na gruncie wyposażeniem),

2. prawa i obowiązki wynikające z umów najmu, których stroną jest Wnioskodawca (zarówno tych, które przejdą na Nabywcę z mocy prawa, na podstawie art. 678 § 1 Kodeksu cywilnego, jak i tych, dla których przeniesienia konieczna będzie cesja ), w tym należności powstałe przed dniem wniesienia aportu a nie wyegzekwowane przez Wnioskodawcę,

3. zobowiązania, a także wierzytelności, które są związane z prowadzonym najmem, w tym w szczególności zobowiązania płatnicze, zobowiązania z innych umów związanych z działalnością, np. dostawcami mediów (np. energii, gazu, wody, ścieków itd.), umów o świadczenie usług (np. usługi sprzątania posesji),

4. za zgodą pożyczkodawcy zobowiązania wynikające z umów pożyczek,

5. kopię dokumentacji związaną z prowadzonym najmem, w szczególności umowy najmu, faktury i rachunki związane z działalnością, dokumentacje pozwalającą na kontynuowanie dotychczasowych zasad amortyzacji nieruchomości.

W tym celu Wnioskodawca dokona aportu do Spółki ww. składników majątku (materialnych i niematerialnych) związanych z Nieruchomościami, które pozwalają na prowadzenie działalności w postaci najmu lokali mieszkalnych i niemieszkalnych.

Na chwilę obecną Spółka nie prowadzi działalności operacyjnej. Po wniesieniu aportu Spółka będzie kontynuować najem Nieruchomości w dotychczasowym zakresie na bazie wniesionych składników majątkowych. Wnioskodawca zastanawia się nad konsekwencjami podatkowymi aportu ww. składników majątku do Spółki.

Pytania

1. Czy przychody z wniesienia aportu do Spółki będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na terytorium Polski?

2. Czy wniesienie aportu do Spółki obejmującego opisany w zdarzeniu przyszłym zespół składników majątkowych będzie korzystało ze zwolnienia z opodatkowania na postawie art. 21 ust. 1 pkt 109 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pana stanowisko w sprawie

Ad 1

W ocenie Wnioskodawcy, przychody z tytułu wniesienia aportu do Spółki będą podlegały opodatkowaniu na terytorium Polski.

Zgodnie z art. 3. ust .1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2021. poz. 1128 ze zm.; dalej: „ustawa o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)”) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Wnioskodawca jest austriackim rezydentem podatkowym. Oznacza to, że w Polsce podlegania ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy PIT. Zgodnie z tym przepisem osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zatem opodatkowaniu w Polsce podlegają wyłącznie dochody Wnioskodawcy (przychody) osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Za takie dochody (przychody) uważa się między innymi dochody (przychody) z:

· działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

· położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości.

Przepisy ustawy o PIT dotyczące opodatkowania nierezydentów stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W kwestii opodatkowania dochodów uzyskiwanych w Polsce (w tym dochodów z nieruchomości) należy sięgnąć do umowy między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisana w Wiedniu dnia 13 stycznia 2004 r. (Dz. U. z 2005 r. nr 224, poz. 1921 ze zm.; dalej: Umowa).

Art. 6 ust. 1 Umowy stanowi, że dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z gospodarstwa rolnego lub leśnego) położonego w drugim Umawiającym się Państwie może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Art. 6 ust. 3 umowy wskazuje, że postanowienia ustępu 1 stosuje się do dochodu osiągniętego z bezpośredniego użytkowania, dzierżawy lub innego rodzaju użytkowania majątku nieruchomego.

Jednocześnie art. 6 ust. 4 wskazuje, ze postanowienia ustępów 1 i 3 stosuje się również do dochodu z majątku nieruchomego przedsiębiorstwa i do dochodu z majątku nieruchomego służącego do wykonywania wolnego zawodu.

Natomiast w art. 13 ust. 1 wskazuje, że zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Austrii z przeniesienia tytułu własności majątku nieruchomego, o którym mowa w artykule 6 (majątku nieruchomego) położonego w Polsce są opodatkowane w Polsce.

Z uwagi na to zbycie Nieruchomości, w tym wniesienie ich do spółki w drodze aportu w zamian za udziały podlega opodatkowaniu w Polsce.

Jednocześnie Wnioskodawca zwraca uwagę, że dochód z majątku nieruchomego, w tym z Jego zbycia zgodnie z Umową, nie jest kwalifikowany jako dochód z prowadzenia działalności gospodarczej.

Art. 7 ust. 7 stanowi, że jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej umowy, to postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia tego artykułu. Oznacza to, że przychody ze zbycia nieruchomości zawsze będą kwalifikowane jako dochody ze zbycia majątku nieruchomego a nie zyski przedsiębiorstw określone w art. 7 Umowy.

Ad 2

W ocenie Wnioskodawcy, wyniesienie do Spółki aportem składników majątku opisanych w zdarzeniu przyszłym będzie korzystało ze zwolnienia z opodatkowania na postawie art. 21 ust. 1 pkt 109 ustawy o PIT z uwagi na to, że aport obejmuje zorganizowany zespół składników majątkowych w postaci przedsiębiorstwa.

Wniesienie do Spółki aportu w zamian za udziały (aport) co do zasady będzie podlegało opodatkowaniu.

Ustawa o PIT w art 10 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy wskazuje, że przepisów dotyczących sprzedaży nieruchomości nie stosuje się do odpłatnego zbycia w formie wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki lub spółdzielni środków obrotowych, środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Oznacza to, że u przyszłego wspólnika opodatkowaniu w takim przypadku podlega przychód z kapitałów pieniężnych, będący odrębnym źródłem przychodów do sprzedaży nieruchomości.

Zgodnie z ustawą o PIT (art. 17 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy), przychód ustala się w wartości wkładu określonej w statucie lub umowie spółki, a w razie jej braku wartości wkładu określonej w innym dokumencie o podobnym charakterze. Jeżeli jednak wartość ta będzie niższa od wartości rynkowej tego wkładu albo wartość wkładu nie została określona w statucie, umowie albo innym dokumencie o podobnym charakterze, za przychód uważa się wartość rynkową takiego wkładu określoną na dzień przeniesienia własności przedmiotu wkładu niepieniężnego (art. 17 ust. 1 pkt 9 ustawy).

Co do zasady przychód należy określić w wysokości rynkowej wartości nieruchomości będących przedmiotem aportu. Podatek z tytułu objęcia udziałów w Spółce wynosi 19% i naliczany jest od dochodu (zgodnie z art. 30b ust. 1 ustawy o PIT).

Jednakże taki sposób opodatkowania nie dotyczy sytuacji, w której udziały obejmowane są w zamian za wkład niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Zgodnie bowiem z art. 21 ust. 1 pkt 109 ustawy o PIT, wolne od podatku dochodowego są przychody, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 9, jeżeli przedmiotem wkładu niepieniężnego jest przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część. W takiej sytuacji po stronie wspólnika wnoszącego aport powstaje przychód, który jest zwolniony z opodatkowania.

Definicja przedsiębiorstwa została zawarta w art. 5 pkt 3 ustawy o PIT. Zgodnie z tym przepisem, ilekroć w ustawie jest mowa o przedsiębiorstwie oznacza to przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego.

Zgodnie natomiast z art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.; dalej „KC”), przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

5. koncesje, licencje i zezwolenia;

6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;

7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

8. tajemnice przedsiębiorstwa;

9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Jak wynika z tej definicji, przedsiębiorstwo jest zespołem składników majątkowych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Nie chodzi zatem o jakikolwiek zbiór składników materialnych i niematerialnych, które są wykorzystywane w działalności podatnika, ale o ich „zespół”. Przez „zespół” należy rozumieć zbiór składników pomiędzy którymi istnieją powiązania, które pozwalają uznać ten zbiór za wyodrębnioną funkcjonalnie całość. Przeznaczeniem tego zespołu jest prowadzenie działalności gospodarczej. Powiązania pomiędzy elementami przedsiębiorstwa wynikają z funkcji pełnionych w działalności. Wyliczenie zawarte w cytowanym przepisie ma wyłącznie charakter przykładowy co oznacza, że w skład przedsiębiorstwa nie muszą wchodzić wszystkie wymienione w definicji składniki majątku lub mogą wchodzić inne niż wymienione składniki majątku. W zasadzie każdy przypadek należy ocenić indywidualnie biorąc pod uwagę specyfikę danej działalności gospodarczej. Kluczowym dla uznania, że przedmiot transakcji stanowi przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 KC (a co za tym idzie art. 5a pkt 3 ustawy o PIT) jest to, że stanowi on „zespół” składników materialnych i niematerialnych o cechach „zorganizowania” oraz „przeznaczenia” do prowadzenia działalności gospodarczej.

W tym kontekście warto zwrócić uwagę na art. 552 KC, który wskazuje, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. Co do zasady sprzedaż przedsiębiorstwa obejmuje wszystkie jego składniki majątkowe, chyba że strony mowy postanowią inaczej. Niemniej jednak w takim przypadku należy dokonać szczegółowej analizy czy zbyty zespół składników majątkowych może w dalszym ciągu być traktowany jak przedsiębiorstwo.

Określony zespół składników majątkowych stanowi przedsiębiorstwo jeżeli istnieją organizacyjne i funkcjonalne powiązania pomiędzy składnikami majątku pozwalające na prowadzenie przy ich pomocy działalności gospodarczej danego rodzaju. Przedsiębiorstwo tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest pozostawanie własnością jednego podmiotu. Zespół składników majątkowych powinien być zdolny do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej w składzie takim, w jakim jest zbywany na rzecz drugiego podmiotu. Oznacza to, że zbywany zespół składników majątkowych musi sam w sobie być zdolny do prowadzenia samodzielnej działalności, a nie dopiero po połączeniu z przedsiębiorstwem nabywcy czy też po uzupełnieniu go o inne składniki majątkowe.

Takie rozumienie definicja przedsiębiorstwa potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych oraz Krajowa Informacja Skarbowa w wydawanych interpretacjach podatkowych.

W wyroku NSA z 8 marca 2016 r., sygn. akt II FSK 3246/13 sąd wskazał, że „Okoliczności determinujące możliwość uznania określonego zespołu składników niematerialnych i materialnych za przedsiębiorstwo jest takie ich zorganizowanie, aby wspomniany zespół mógł służyć do prowadzenia działalności gospodarczej. Z tego też powodu przedsiębiorstwo nie jest jedynie sumą składników niematerialnych i materialnych wchodzących w jego skład, lecz pewnym samoistnym dobrem o wartości majątkowej. Dopiero właśnie czynnik organizacyjny, oparty na kryterium funkcjonalności i celowości zestawienia składników, pozwala uznać ten zespół za przedsiębiorstwo”.

Podobny pogląd wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 6 września 2017 r., sygn. akt II FSK 2095/15 stwierdzając, że „NSA w składzie rozpoznającym sprawę niniejszą podziela stanowisko sądu pierwszej instancji, że o statusie przedsiębiorstwa decydują względy organizacyjne, funkcjonale i celowościowe. Aby mówić o wniesieniu aportu w postaci przedsiębiorstwa, musi zostać dokonane przeniesienie składników niezbędnych do realizacji jego zadań. Należy zgodzić się z tezą zawartą w wyroku NSA z 8 marca 2016 r. w sprawie sygn. akt II FSK 3246/13, że okolicznością determinującą możliwość uznania określonego zespołu składników niematerialnych i materialnych za przedsiębiorstwo jest takie ich zorganizowanie, aby wspomniany zespół mógł służyć do prowadzenia działalności gospodarczej”.

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 30 czerwca 2021 r. nr: 0113-KDIPT2-3.4011.412.2021.2.GG wskazując „Jak wynika z tej definicji, przedsiębiorstwo jest zespołem składników majątkowych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Nie chodzi zatem o jakikolwiek zbiór składników materialnych i niematerialnych, które są wykorzystywane w działalności podatnika, ale o ich „zespół”. Przez „zespół” należy rozumieć zbiór składników pomiędzy którymi istnieją powiązania, które pozwalają uznać ten zbiór za wyodrębnioną funkcjonalnie całość. Przeznaczeniem tego zespołu jest prowadzenie działalności gospodarczej. Powiązania pomiędzy elementami przedsiębiorstwa wynikają z funkcji pełnionych w działalności. (`(...)`)

W doktrynie wskazuje się (uzasadniając to twierdzenie treścią art. 55(2) Kodeksu cywilnego), że wyłączenie niektórych składników przedsiębiorstwa podatnika z transakcji zbycia nie wyklucza przyjęcia, że mimo tego wyłączenia doszło do zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55(1) Kodeksu cywilnego. Warunkiem takiego uznania jest przejście na nabywcę takiego zespołu składników, który umożliwia kontynuowanie działalności gospodarczej, prowadzeniu której służy przedsiębiorstwo. Innymi słowy, wyłączenie nie może dotyczyć elementów istotnych dla zachowania przedsiębiorstwa jako funkcjonalnie powiązanego zespołu składników, który jako całość umożliwia prowadzenie danej działalności gospodarczej”.

Definicja przedsiębiorstwa ma zatem charakter obiektywny, tzn. że każdy zespół składników majątkowych wykazujący się powiązaniami organizacyjnymi i funkcjonalnymi, wykorzystywany w określonym celu gospodarczym jest przedsiębiorstwem.

W ocenie Wnioskodawcy, aport składników majątkowych wymienionych w opisie zdarzenia przyszłego wypełnia warunki do uznania go za przedsiębiorstwo. Przenoszone składniki majątku pozwolą Spółce na automatyczne kontynuowanie działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę w postaci najmu lokali. Na Spółkę przejdą m. in. prawa własności Nieruchomości wraz z ich wyposażeniem, prawa i obowiązki wynikające z umów najmu oraz przeniesione zostaną wszelkie inne prawa i obowiązki wynikające z praw do Nieruchomości, np. umowy o dostawę mediów. Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka zostanie wyposażona we wszystkie składniki majątkowe, które są niezbędne do kontynuowania działalności polegającej na najmie lokali.

W tym zakresie bez znaczenia pozostaje fakt, że Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej zarejestrowanej w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.

Dla oceny skutków podatkowych wniesienia aportu do Spółki pozostanie to bez znaczenia. 0 uznaniu prowadzonej przez Podatnika działalności za działalność gospodarczą na gruncie ustawy o PIT decyduje bowiem spełnienie obiektywnych warunków jej prowadzenia określonych w art. 5a pkt 6. Przepis ten stanowi, że:

„ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Zatem działalność podatnika polegająca na wynajmie lokali powinna na gruncie ustawy o PIT być traktowana jak działalność gospodarcza.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe, zatem odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny w zakresie pytania nr 1.

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku w zakresie pytania nr 2 jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1128 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wniesienie aportu do spółki kapitałowej regulują przepisy art. 10 ust. 1 pkt 7 i art. 17 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się wartość wkładu określoną w statucie lub umowie spółki, a w razie ich braku wartość wkładu określoną w innym dokumencie o podobnym charakterze – w przypadku wniesienia do spółki albo do spółdzielni wkładu niepieniężnego; jeżeli jednak wartość ta jest niższa od wartości rynkowej tego wkładu albo wartość wkładu nie została określona w statucie, umowie albo innym dokumencie o podobnym charakterze, za przychód uważa się wartość rynkową takiego wkładu określoną na dzień przeniesienia własności przedmiotu wkładu niepieniężnego; przepis art. 19 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Przy czym stosownie do art. 5a pkt 28 ww. ustawy: ilekroć w ustawie jest mowa o spółce – oznacza to:

a) spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),

b) spółkę kapitałową w organizacji,

c) spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną mające siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

d) spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania,

e) spółkę jawną będącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Skutki podatkowe wniesienia wkładu do spółki (czyli m.in. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością – art. 5a pkt 28 ustawy) zależą od charakteru wkładu. I tak, w przypadku, gdy podatnik obejmuje udziały (akcje) w spółce:

· w zamian za wkład niepieniężny – powstaje u niego przychód, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 9 ustawy;

· w zamian za wkład pieniężny – nie powstaje u niego przychód podatkowy (art. 17 ust. 1 pkt 9 ustawy a contrario).

Różnice w podatkowym traktowaniu sytuacji objęcia udziałów w zamian za wkład pieniężny i niepieniężny wynikają z tego, że:

1. w przypadku wkładu pieniężnego podmiot, który wnosi wkład dokonuje po prostu odpłatnego „nabycia” (w potocznym znaczeniu tego pojęcia) udziałów (akcji) za środki pieniężne;

2. w przypadku wkładu niepieniężnego podmiot, który wnosi wkład dokonuje natomiast:

- odpłatnego „nabycia” (w potocznym znaczeniu tego pojęcia) udziałów (akcji) w zamian za „cenę” w wartości przedmiotu wkładu, oraz jednocześnie

- odpłatnego zbycia przedmiotu wkładu – podmiot, który wnosi wkład przenosi własność przedmiotu wkładu na spółkę w zamian za określoną „cenę”; „ceną” tą jest wartość objętych udziałów (akcji) w spółce.

Ratio legis (sens ustawodawczy) art. 17 ust. 1 pkt 9 wiąże się więc z faktem, że wkład niepieniężny jest formą odpłatnego zbycia przedmiotu wkładu.

Także w odniesieniu do samego objęcia udziałów w zamian za wkład niepieniężny (jako czynności, która generuje przychód podatkowy) ustawodawca przewidział zróżnicowanie jego skutków podatkowych.

I tak, stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 109 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku są przychody, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 9, jeżeli przedmiotem wkładu niepieniężnego jest przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część.

A zatem, w przypadku, gdy podatnik obejmuje udziały (akcji) w spółce w zamian za wkład niepieniężny, po jego stronie powstaje przychód, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym:

- jeżeli przedmiotem wkładu niepieniężnego jest przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część – przychód ten jest wolny od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 109 ustawy;

- jeżeli wkład niepieniężny ma postać inną niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część – ustawa nie przewiduje zwolnienia tego przychodu od podatku i przychód taki podlega opodatkowaniu w trybie art. 30b.

Dla oceny, czy przedmiotem wkładu jest przedsiębiorstwo albo jego zorganizowana część, należy posłużyć się definicjami z art. 5a ustawy.

W myśl tego przepisu, ilekroć w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych jest mowa o:

· zorganizowanej części przedsiębiorstwa – oznacza to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania (art. 5a pkt 4);

· przedsiębiorstwie – oznacza to przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego (art. 5a pkt 3).

Zgodnie natomiast z art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

5. koncesje, licencje i zezwolenia;

6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;

7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

8. tajemnice przedsiębiorstwa;

9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zgodnie zaś z przepisem art. 552 ustawy Kodeks cywilny, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Jak wynika z tej definicji przedsiębiorstwo jest zespołem składników majątkowych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Nie chodzi zatem o jakikolwiek zbiór składników materialnych i niematerialnych, które są wykorzystywane w działalności podatnika, ale o ich „zespół”. Przez „zespół” należy rozumieć zbiór składników pomiędzy którymi istnieją powiązania, które pozwalają uznać ten zbiór za wyodrębnioną funkcjonalnie całość. Przeznaczeniem tego zespołu jest prowadzenie działalności gospodarczej. Powiązania pomiędzy elementami przedsiębiorstwa wynikają z funkcji pełnionych w działalności.

Analizując powyższe należy stwierdzić, że przedsiębiorstwo – dla celów prawa podatkowego – należy rozumieć jako ogół praw podmiotowych, stosunków faktycznych (np. zakresu i walorów dostawców i klienteli czyli odbiorców, opinii o przedsiębiorstwie czyli jego renomy, lokalizacji, stopnia ściągalności jego wierzytelności, środków pieniężnych, udziałów) oraz różnych innych wartości (np. systemu organizacyjnego, doświadczeń w zakresie działalności przedsiębiorstwa, jakości znanej i stosowanej technologii itd.), jakie prowadzący przedsiębiorstwo (jego właściciel) sam lub ze współpracującymi osobami wiąże w zorganizowany zespół majątkowy.

Oznacza to, że jeżeli do spółki, w rozumieniu art. 5a pkt 28 cytowanej ustawy podatkowej, w tym do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, wnoszony jest aport będący przedsiębiorstwem lub jego zorganizowaną częścią, to powstały z tego tytułu przychód jest zwolniony z opodatkowania (art. 21 ust. 1 pkt 109 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Natomiast jeżeli aport wniesiony do spółki kapitałowej w postaci składników majątku niestanowiących przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części (wkład niepieniężny) następuje w warunkach, o których mowa w cytowanym art. 17 ust. 1 pkt 9 ustawy podatkowej, to u wnoszącego taki wkład powstaje przychód kwalifikowany do źródła przychodów z kapitałów pieniężnych.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca posiada udziały w nieruchomościach oraz prawo własności nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem kamienicy w (…). Wnioskodawca nie prowadzi w Polsce działalności gospodarczej zarejestrowanej w Centralnej ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. W Polsce zajmuje się wynajmem nieruchomości o różnym przeznaczeniu (lokale mieszkalne oraz lokale niemieszkalne). Podatek dochodowy z tytułu przychodów z najmu rozlicza na zasadach ogólnych według skali podatkowej. Wnioskodawca wskazał, że nieruchomości były amortyzowane, a odpisy amortyzacyjne zaliczane były w ciężar kosztów uzyskania przychodów z najmu.

Mając na uwadze powyższe zauważyć należy, że odrębnymi źródłami przychodów są m.in. określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3), oraz najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym źródła przychodu jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzić należy, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy).

Co do zasady więc, wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz w najem. Jedynie w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, albo najem jest przedmiotem tej działalności, zgodnie z treścią powołanego wcześniej art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynajmowanie nieruchomości traktowane jest jako pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania m.in. lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania m.in. na podstawie umowy najmu lub dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Wskutek powyższych okoliczności nieruchomości były amortyzowane, a Wnioskodawca dokonywał odpisów amortyzacyjnych, które stanowiły koszty uzyskania przychodów z najmu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą rozstrzygnięcia, czy wniesienie aportem do Spółki udziałów w nieruchomościach oraz nieruchomości będzie korzystało ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 109 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przechodząc na grunt analizowanej sprawy należy wskazać, iż „Wnioskodawca nie prowadzi w Polsce działalności gospodarczej zarejestrowanej w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej”. „W Polsce Wnioskodawca zajmuje się wynajmem nieruchomości (lokali mieszkalnych i użytkowych). Wnioskodawca posiada w Polsce udziały w nieruchomościach oraz nieruchomości (dalej: Nieruchomości), w których znajdują się lokale o różnym przeznaczeniu (lokale mieszkalne oraz lokale niemieszkalne)”.

Z okoliczności faktycznych wynika również, że w umowach najmu Wnioskodawca działa osobiście samodzielnie, osobiście wraz z innymi współwłaścicielami lub poprzez Stowarzyszenie (…). Natomiast Podatek dochodowy z tytułu przychodów z najmu rozliczony został na zasadach ogólnych według skali podatkowej określonej w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nieruchomości były amortyzowane a odpisy amortyzacyjne zaliczane były do kosztów uzyskania przychodów z najmu. Wnioskodawca lokował własne środki finansowe oraz pożyczki w zakup opisanych nieruchomości (w tym także lokali), które były następnie przedmiotem najmu.

Wnioskodawca nie wskazał we wniosku okoliczności świadczących o tym, że:

~-~podejmował czynności zmierzające do wyraźnego wyodrębnienia przedsiębiorstwa poprzez stworzenie zorganizowanego zespołu składników materialnych i niematerialnych mających służyć tej działalności;

~-~ stworzył strukturę organizacyjną pozwalającą Mu na zarządzanie tą wydzieloną częścią majątku;

~-~ wypracował strategię tej działalności (plany co do jej rozwoju, badania rynku pod kątem potrzeb potencjalnych najemców, dostosowywania składników majątków do tych potrzeb);

~-~ prowadził księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Składniki majątkowe mienia opisanego we wniosku nie zostały przez Wnioskodawcę wprowadzone do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej w Austrii. Wnioskodawca sam zdecydował o pozostawieniu wymienionych we wniosku składników majątku w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą.

Porównując przedstawiany przez Wnioskodawcę zakres wkładu niepieniężnego oraz wyszczególnione w ustawowej definicji składniki tworzące przedsiębiorstwo, należy uznać , że przedmiotem planowanej transakcji nie jest przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 ustawy Kodeks cywilny, lecz poszczególne składniki majątkowe wynajmowane przez Wnioskodawcę poza prowadzoną przez Niego działalnością gospodarczą. Wnioskodawca zajmuje się wynajmem nieruchomości (lokali mieszkalnych i użytkowych), jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, a zatem nie jest możliwe faktyczne kontynuowanie przez nabywcę Spółkę z o.o. działalności gospodarczej prowadzonej dotychczas przez zbywcę osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji. W literaturze przedmiotu wskazuje się, iż „Definicja przedsiębiorstwa implikuje istnienie przedsiębiorcy, który dysponuje zespołem środków służącym do wykonywania przez niego działalności”.

W analizowanej sprawie, czynności podejmowane przez Wnioskodawczynię wskazują, że nie mają one charakteru profesjonalnego działania przypisywanego przedsiębiorcom i mieszczą się w zwykłych działaniach związanych z właściwym zarządem własnym majątkiem. Wnioskodawca nie prowadzi w sposób profesjonalny zorganizowanego i ciągłego działania w celu wynajmu opisanych nieruchomości.

Mając na względzie powołane przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie z tytułu wniesienia do spółki kapitałowej aportu w postaci nieruchomości niewykorzystywanych w pozarolniczej działalności gospodarczej, powstanie u Wnioskodawcy przychód o którym mowa w cytowanym art. 17 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przychód z kapitałów pieniężnych niepodlegający zwolnieniu przedmiotowemu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 109 ww. ustawy. Przepis art. 21 ust. 1 pkt 109 ww. ustawy wymaga, aby przedmiotem wkładu było przedsiębiorstwo, a nie by w wyniku wkładu majątek spółki, do której wkład jest wnoszony (posiadany przed aportem i uzyskany w ramach aportu) stanowił przedsiębiorstwo.

Dodatkowe informacje

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Powołana przez Pana interpretacja indywidualna nie jest wiążąca dla tutejszego Organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osadzonej w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie w każdej z nich zawarte jest wiążące. W związku z tym, organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami – nie tylko innych organów podatkowych, jednakże nie stosują wprost tych rozstrzygnięć także i z tego powodu, że nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Odnosząc się do powołanych przez Pana orzeczeń sądowych należy wskazać, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się odnoszą, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i musi Pan zastosować się do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.