Interpretacja dotyczy lekarza rezydenta zatrudnionego na podstawie umowy o pracę na czas określony w celu odbycia specjalizacji. Między lekarzem a pracodawcą (Wnioskodawcą) zawarto porozumienie, w którym lekarz zobowiązał się do świadczenia pracy przez cały okres specjalizacji, a pracodawca zobowiązał się do wypłaty dodatku w wysokości 2000 zł miesięcznie. Lekarz jednak rozwiązał umowę o pracę przed zakończeniem specjalizacji, co skutkowało koniecznością zapłaty odszkodowania na rzecz pracodawcy zgodnie z porozumieniem. Lekarz domaga się, aby pracodawca w rocznym rozliczeniu PIT-11 za 2021 r. pomniejszył jego przychody o kwotę zapłaconego odszkodowania. Organ podatkowy uznał, że kwota ta nie powinna pomniejszać przychodów lekarza w PIT-11, ponieważ stanowi zwrot nienależnie pobranego świadczenia, a nie odszkodowanie.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
9 grudnia 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 30 listopada 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku płatnika. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Zdarzenie dotyczy lekarza rezydenta, który zatrudniony był na podstawie umowy o pracę na czas określony od 1 grudnia 2018 r. do 30 listopada 2024 r. w celu odbycia specjalizacji, zwanym dalej „Lekarzem”.
Dodatkowo poza umową o pracę pomiędzy Lekarzem, a Wnioskodawcą zawarte zostało porozumienie, w którym:
Lekarz oświadczył, że zobowiązuje się świadczyć pracę na rzecz Wnioskodawcy w wymiarze, o którym mowa w art. 93 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej, na podstawie zawartej umowy o pracę, przez cały okres trwania specjalizacji;
Wnioskodawca zobowiązał się do wypłaty na rzecz Lekarza, począwszy od 1 stycznia 2019 r., poza wynagrodzeniem wynikającym z umowy o pracę, dodatku w wysokości 2 000 zł (dwa tysiące 00/100) miesięcznie brutto - przez cały okres trwania specjalizacji, z zastrzeżeniem:
- warunkiem wypłaty w/w dodatku jest świadczenie przez Lekarza pracy w pełnym wymiarze przez cały okres trwania specjalizacji;
- w przypadku niewywiązania się przez Lekarza ze zobowiązania, o którym mowa w pkt. 1, Lekarz jest obowiązany do zapłaty na rzecz Szpitala odszkodowania w wysokości równej iloczynowi liczby miesięcy pobierania dodatku i kwoty dodatku wypłaconego netto w każdym miesiącu.
Jednocześnie Wnioskodawca informuje, że zgodnie z zawartym porozumieniem, od każdego dodatku (2 000 zł brutto), wypłacanego co miesiąc, była pobierana zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składki ZUS (Zakład Ubezpieczeń Społecznych).
W trakcie trwania specjalizacji Lekarz rozwiązał umowę o pracę z Wnioskodawcą, a tym samym nie dotrzymał warunków zawartego porozumienia. W związku z powyższym, Lekarz zgodnie z zawartym pomiędzy nim a Wnioskodawcą porozumieniem, dokonał zapłaty na rzecz Wnioskodawcy odszkodowania w wysokości równej iloczynowi liczby miesięcy pobierania dodatku i kwoty dodatku wypłaconego netto w każdym miesiącu - zgodnie z warunkami porozumienia.
Lekarz, po zapłacie Wnioskodawcy odszkodowania z tytułu niedotrzymania warunków porozumienia żąda od Niego, aby w rocznym rozliczeniu PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-11 za 2021 r. pomniejszone zostały jego uzyskane przychody o kwotę zapłaconego Wnioskodawcy odszkodowania.
Czy w związku z zapłatą przez Lekarza na rzecz Wnioskodawcy odszkodowania (z powodu niedotrzymania przez Lekarza warunków porozumienia), Wnioskodawca w rocznym rozliczeniu PIT-11 za 2021 r. powinien pomniejszyć uzyskane przychody o kwotę zapłaconego przez Lekarza odszkodowania?
Uzyskane odszkodowanie przez Wnioskodawcę z tytułu niedotrzymania warunków porozumienia przez Lekarza nie jest nienależnie pobranym wynagrodzeniem, lecz karą dla Lekarza za niedotrzymanie warunków porozumienia zawartego pomiędzy Wnioskodawcą, a Lekarzem.
W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, nie należy pomniejszać przychodu Lekarza w PIT-11 za 2021 r. o kwotę zapłaconego Szpitalowi odszkodowania przez Lekarza z tytułu niedotrzymania warunków porozumienia.
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie m.in. wymienia się stosunek pracy.
Natomiast przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Z treści art. 31 ww. ustawy wynika, że osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.
Stosownie do art. 39 ust. 1 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r., płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46, 74 i 148. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych (PIT-11).
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji odszkodowania w związku z powyższym należy odnieść się do przepisów prawa cywilnego.
Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740, ze zm., dalej : „Kodeks cywilny”) także nie zawiera legalnej definicji odszkodowania; można ją jednak wywieść z jej regulacji. Odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającym na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach chronionych przez prawo. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy. Co prawda, w doktrynie i judykaturze powszechnym jest wiązanie pojęcia odszkodowania jedynie z uszczerbkiem majątkowym, natomiast pojęcia zadośćuczynienia z doznaną krzywdą (uszczerbkiem niematerialnym), jednakże tego rodzaju rozróżnienia nie dokonują przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Stosownie do art. 361 § 1 Kodeksu cywilnego, zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W myśl natomiast art. 361 § 2 Kodeksu cywilnego, w powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w sprawie nie mamy do czynienia z odszkodowaniem w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego, lecz ze zwrotem nienależnie pobranego świadczenia w związku z niedotrzymaniem przez Lekarza warunków porozumienia i rozwiązaniem umowy o pracę.
W myśl art. 410 § 2 Kodeksu cywilnego, świadczenie jest nienależne, jeżeli ten, kto je spełnił, nie był w ogóle zobowiązany lub nie był zobowiązany względem osoby, której świadczył, albo jeżeli podstawa świadczenia odpadła lub zamierzony cel świadczenia nie został osiągnięty, albo jeżeli czynność prawna zobowiązująca do świadczenia była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia.
Ustawodawca wprowadził procedurę określającą sposób zachowania się płatnika w przypadku otrzymania od podatnika zwrotu kwot wcześniej wypłaconych. W myśl art. 41b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik dokonał zwrotu nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, przy ustalaniu wysokości podatku (zaliczek) płatnicy, o których mowa w art. 31, 33, 35 i 41, odejmują od dochodu kwotę dokonanych zwrotów, łącznie z pobranym podatkiem (zaliczką).
Powyższy przepis realizuje zasadę uwzględniania podatnikowi kwot przez niego zwróconych w możliwie najkrótszym czasie, czyli w rozliczeniach związanych z obliczeniem zaliczek na podatek. Zatem płatnik, któremu podatnik zwrócił na skutek różnych okoliczności kwotę przez niego wcześniej wypłaconą, obowiązany jest pomniejszyć miesięczny dochód ustalany dla celów obliczenia zaliczki, o dokonany przez pracownika zwrot począwszy od miesiąca, w którym on nastąpił. Jeżeli kwota dokonanego zwrotu przekracza dochód danego miesiąca, płatnik może o powstałą różnicę pomniejszyć dochód z miesiąca następnego, aż do pełnego pomniejszenia. Przy czym, powyższe pomniejszenia mogą być stosowane przez płatnika wyłącznie w tym roku podatkowym, w którym podatnik dokonał zwrotu.
Brak możliwości rozliczania przez płatnika kwoty zwrotów w latach następnych nie oznacza, iż powyższa kwota podatnikowi przepada. Oprócz procedury polegającej na odejmowaniu przez płatnika od dochodu kwoty zwróconej przez podatnika ustawodawca umożliwia dokonywanie takich odliczeń przez podatnika.
Jeżeli więc płatnik nie odliczy dokonanego przez podatnika zwrotu od bieżących dochodów podatnika, na skutek upływu roku podatkowego bądź osiągania przez niego niewielkich dochodów lub ustania źródła przychodu, wówczas odliczenia dokonuje sam podatnik na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który dokona tego poprzez odliczenie świadczenia od dochodu w zeznaniu rocznym, składanym za rok podatkowy, w którym dokonał zwrotu nienależnie pobranego wynagrodzenia.
Przepis art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. stanowi bowiem, że podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb i art. 30da-30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot dokonanych w roku podatkowym zwrotów nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, w kwotach uwzględniających pobrany podatek dochodowy, jeżeli zwroty te nie zostały potrącone przez płatnika.
Kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 5, przekraczająca kwotę dochodu, o którym mowa w ust. 1, może być odliczona od dochodu uzyskanego w najbliższych kolejno po sobie następujących 5 latach podatkowych (art. 26 ust. 7h ww. ustawy).
Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa, należy stwierdzić, że w sytuacji zwrotu nienależnie pobranego świadczenia, za rok ubiegły płatnik zobowiązany jest sporządzić informację PIT-11, odzwierciedlającą zaistniały w roku ubiegłym stan faktyczny – wysokość faktycznie wypłaconych dochodów i faktycznie pobranych, a nie należnych zaliczek na podatek dochodowy – a więc bez uwzględnienia faktu zwrotu nienależnego świadczenia.
Zatem, w związku ze zwrotem przez Lekarza nienależnie pobranego świadczenia, Wnioskodawca jako płatnik zobowiązany jest sporządzić informację PIT-11 za 2021 r. , odzwierciedlającą zaistniały w tym roku stan faktyczny, a więc bez uwzględnienia faktu zwrotu nienależnego świadczenia.
W konsekwencji Wnioskodawca nie jest obowiązany pomniejszyć przychodu Lekarza w PIT-11 za 2021 r. o kwotę zapłaconego przez niego „odszkodowania” z tytułu niedotrzymania warunków porozumienia.
Mając na uwadze, że Wnioskodawca uzasadniając własne stanowisko stwierdził, że uzyskane przez Niego „odszkodowanie” nie jest nienależnie pobranym wynagrodzeniem, lecz karą dla Lekarza za niedotrzymanie warunków porozumienia, w myśl zasady, że wadliwa argumentacja prawna przedstawiona we wniosku, przy prawidłowo wywiedzionym skutku prawnym, winna skutkować uznaniem stanowiska podatnika za nieprawidłowe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili