Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe.

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 grudnia 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 26 listopada 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązku potrącenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od zapłaty należności za czas przejazdu asystenta w związku z realizacją usług asystenta osobistego osoby niepełnosprawnej. Wniosek został na wezwanie uzupełniony 10 marca 2022 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Ośrodek Pomocy Społecznej; dalej: Wnioskodawca – jest jednostką, która została powołana w strukturach Gminy `(...)` jako jednostka budżetowa na podstawie odrębnych przepisów. Posiada własny NIP, REGON, prowadzi odrębne od Gminy księgi rachunkowe.

Ośrodek Pomocy Społecznej realizuje Program `(...)`Ministerstwa `(...)`.

W ramach realizacji ww. Programu Ośrodek Pomocy Społecznej zatrudnia asystenta osobistego osoby niepełnosprawnej na podstawie umowy zlecenia. Asystent osobisty pobiera wynagrodzenie za określoną liczbę przepracowanych godzin. Usługa polega też m.in. na dowozie osoby niepełnosprawnej do różnych miejsc swoim prywatnym samochodem. Strony umówiły się, że zleceniodawca będzie zwracał zleceniobiorcy koszty dojazdów według tzw. kilometrówki `(...)`zł/km.

Zgodnie z brzmieniem pkt 2 rozdziału VI ww. Programu asystent osobisty osoby niepełnosprawnej – Kwalifikowalność kosztów.

Koszt świadczenia usług asystenta może dotyczyć wszystkich kosztów związanych z ich świadczeniem, w szczególności takich jak: (..) c) zakup biletów komunikacji publicznej/prywatnej jednorazowych lub miesięcznych oraz koszt dojazdu własnym/innym środkiem transportu np. taksówką asystentów w związku z wyjazdami, które dotyczą realizacji usług wymienionych w treści Programu, w wysokości nie większej niż `(...)` zł miesięcznie,(`(...)`)

3. Koszty będą kwalifikowane, jeśli:

1. pod opieką asystenta w tym samym czasie będzie pozostawać tylko 1 uczestnik Programu;

2. będzie prowadzona ewidencja biletów komunikacji publicznej/prywatnej jednorazowych lub miesięcznych, zawierająca m.in. informacje dotyczące: daty pobrania biletów, liczby pobranych biletów, danych asystenta, daty i celu podróży;

3. będzie prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu stanowiącego własność asystenta (załącznik nr 10 do Programu pn. Wzór ewidencji przebiegu pojazdu) lub ewidencja kosztów przejazdu innym środkiem transportu np. taksówką, zawierająca następujące informacje: dane asystenta, datę i cel podróży, do której należy dołączyć dowód poniesienia wydatku np. rachunek, paragon, fakturę dokumentującą ww. przejazd.(`(...)`)

Asystent osobisty osoby niepełnosprawnej wypełnia Ewidencję Przebiegu Pojazdu zgodnie z załącznikiem nr 9 do Programu Ministerstwa `(...)` – asystent osobisty osoby niepełnosprawnej (w załączeniu).

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że `(...)` w `(...)` zawarł dnia 1 lipca 2021 r. na czas określony do dnia 31 grudnia 2021 r. umowę zlecenia z asystentem osobistym osoby niepełnosprawnej, której przedmiotem było świadczenie przez wykonawcę usług asystenta osobistego osoby niepełnosprawnej w ramach Programu `(...)`ogłoszonego przez Ministerstwo `(...)`

Asystent osobisty osoby niepełnosprawnej nie był pracownikiem socjalnym w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2021 poz. 2268 tekst jednolity z dnia 9 grudnia 2021 r.).

Asystent osobisty osoby niepełnosprawnej używał prywatnego samochodu do celów służbowych w jazdach lokalnych oraz poza miejscowością, w której znajduje się siedziba `(...)`. (np. do szpitala w `(...)`).

Pytanie

Czy od zapłaty należności za czas przejazdu osoby niebędącej pracownikiem, tj. asystenta osobistego osoby niepełnosprawnej własnym środkiem transportu w związku z realizacją usług asystenta osobistego osoby niepełnosprawnej, Ośrodek Pomocy Społecznej powinien potrącać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych?

Pytanie dotyczy przejazdów lokalnych oraz przejazdów poza miejscowością, w której znajduje się siedziba Ośrodka Pomocy Społecznej.

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, oskładkowanie otrzymywanego przez asystenta osobistego osoby niepełnosprawnej zwrotu kosztów używania samochodu prywatnego celem realizacji umowy uzależnione jest od tego, czy samochód prywatny był wykorzystywany przez zleceniobiorcę w podróży, czy też w jazdach lokalnych. Zwrot kosztów używania przez zleceniobiorcę samochodu prywatnego w podróży jest wolny od podatku do wysokości określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w sferze budżetowej z tytułu podróży służbowej. Natomiast zwrot kosztów używania przez zleceniobiorcę samochodu prywatnego w jazdach lokalnych podlega opodatkowaniu.

Uzasadnienie

Diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem, np. zleceniobiorcy są wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju – art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych; dalej: u.p.d.o.f.

Zwolnienie to stosuje się tylko wówczas, gdy diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub

2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub

3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub

4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie w związku z wykonywaniem tych funkcji (art. 21 ust. 13 u.p.d.o.f.).

W przypadku zleceniobiorcy pod pojęciem „podróży” w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b u.p.d.o.f. należy rozumieć wykonywanie zadania poza miejscowością, w której znajduje się siedziba zleceniodawcy bądź stałe miejsce wykonywania zadań przez zleceniobiorcę (wyrok WSA w Gliwicach z 20 stycznia 2016 r., sygn. akt I SA/GI 896/15, interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 2 lutego 2018 r., nr 0114-KDIP3-3.4011.575.2017.1.JM.

Zwolnieniem od podatku dochodowego od osób fizycznych nie są natomiast objęte należności otrzymywane przez zleceniobiorcę z tytułu używania samochodu prywatnego w jazdach lokalnych. Zwolnieniem, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b u.p d.o.f., nie jest bowiem objęty zwrot kosztów z tytułu używania samochodu prywatnego w jazdach lokalnych (interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 12 stycznia 2018 r., nr 0111-KDIB2-3.4011.187.2017.2.SK.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca w zakresie własnego stanowiska dodał, że Jego zdaniem od zapłaty należności za czas przejazdu osoby niebędącej pracownikiem, tj. asystenta osobistego osoby niepełnosprawnej własnym środkiem transportu w związku z realizacją usług asystenta osobistego osoby niepełnosprawnej, powinien On potrącać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych w przypadku realizowania transportów lokalnych.

Natomiast realizowanie przez asystenta osobistego osoby niepełnosprawnej przejazdów poza miejscowością, w której znajduje się siedziba Ośrodka Pomocy Społecznej … jest wolne od podatku do wysokości określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w sferze budżetowej z tytułu podróży służbowej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 tej ustawy działalność wykonywana osobiście stanowi odrębne źródło przychodów.

Stosownie do treści art. 13 pkt 8 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,

2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością,

3. przedsiębiorstwa w spadku

– z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

a) podróży służbowej pracownika,

b) podróży osoby niebędącej pracownikiem

– do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odrębnymi przepisami, o których mowa w ww. artykule są przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167).

Stosownie do treści § 2 powołanego rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

1. diety;

2. zwrot kosztów:

a) przejazdów,

b) dojazdów środkami komunikacji miejscowej,

c) noclegów,

d) innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

Ponadto, zgodnie z § 3 ust. 3 ww. rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej, na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży krajowej lub podróży zagranicznej samochodem osobowym, motocyklem lub motorowerem niebędącym własnością pracodawcy.

Stosownie do § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia, w przypadkach, o których mowa w ust. 3, pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1265 oraz z 2013 r. poz. 21). W tym zakresie obowiązują przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. z 2002 r. Nr 27, poz. 271, z późn. zm.).

Aby jednak przedmiotowe świadczenia – do wysokości określonej w ww. rozporządzeniach – korzystały ze zwolnienia, muszą być spełnione warunki wynikające z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią przepis ust. 1 pkt 16 lit. b stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub

2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub

3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub

4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że Wnioskodawca zatrudnia asystenta osobistego osoby niepełnosprawnej na podstawie umowy zlecenia. Asystent osobisty pobiera wynagrodzenie za określoną liczbę przepracowanych godzin. Usługa polega też m.in. na dowozie osoby niepełnosprawnej do różnych miejsc swoim prywatnym samochodem. Strony umówiły się, że zleceniodawca będzie zwracał zleceniobiorcy koszty dojazdów według tzw. kilometrówki `(...)`zł/km.

Jak wynika z treści art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku świadczenia pieniężnego dla powstania przychodu wystarczające jest jego postawienie do dyspozycji lub otrzymanie, a wówczas przysporzenie jest niewątpliwe i bezwarunkowe (oznacza zwiększenie aktywów). W omawianym przypadku będziemy mieli do czynienia z wypłacanym zleceniobiorcom zwrotem poniesionych wydatków, a więc ze świadczeniem pieniężnym. W konsekwencji, w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, świadczenie to stanowi przychód zleceniobiorcy, który należy zakwalifikować do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 13 pkt 8 tej ustawy.

Przystępując do oceny możliwości zastosowania przez Wnioskodawcę, jako płatnika, zwolnienia przedmiotowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do zwracanych, udokumentowanych kosztów dojazdu zleceniobiorcy do miejsca świadczenia zleconych czynności – koniecznym jest ustalenie, jak należy rozumieć pojęcie „podróży” ujęte w tym przepisie.

Odnosząc się do znaczenia pojęć „podróż osoby niebędącej pracownikiem” i „podróż służbowa” wskazać należy, że nie są one tożsame. Według internetowego Słownika Języka Polskiego (www.sjp.pl) „podróż” to przebywanie drogi do odległego miejsca; przemierzanie rozległych terenów; podróżowanie.

Zauważyć należy, że podróż służbowa realizowana jest w ramach stosunku pracy, którego definicję zawiera art. 22 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1320). Przepis ten stanowi, że przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca – do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. Umówione miejsce świadczenia pracy jest więc istotnym elementem stosunku pracy, zaś jej wykonywanie poza wyznaczonym miejscem odbywa się na polecenie pracodawcy.

Zgodnie z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ww. ustawy (czyli dotyczące podróży osób niebędących pracownikami) ma zastosowanie, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji. Ustawodawca zatem obu ww. przypadków (podróży służbowej i podróży osoby niebędącej pracownikiem) nie traktuje w sposób tożsamy. Natomiast zakres ww. zwolnienia jest ograniczony do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Z opisu we wniosku wynika, że asystent osobisty osoby niepełnosprawnej używał prywatnego samochodu do celów służbowych w jazdach lokalnych oraz poza miejscowością, w której znajduje się siedziba Wnioskodawcy.

Wobec tego w sytuacji, gdy przejazdy zleceniobiorcy odbywać się będą w obrębie miejscowości, w której znajduje się siedziba Wnioskodawcy, czyli w sytuacji gdy mają one charakter jazd lokalnych – to wówczas zwrot tych kosztów nie będzie korzystał ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wyjazdy takie nie spełniają bowiem definicji podróży w celu osiągnięcia przychodu.

Oznacza to, że z tytułu zwrotu ww. kosztów dojazdu na Wnioskodawcy będą ciążyły obowiązki płatnika wynikające z powołanego art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ze zwolnienia – na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b z zastrzeżeniem art. 21 ust. 13 ww. ustawy – korzystać będą natomiast przejazdy zleceniobiorcy związane z dojeżdżaniem do innej miejscowości, niż siedziba Wnioskodawcy, do wysokości określonej w przepisach rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej, w powiązaniu z przepisami rozporządzenia Ministra Infrastruktury regulującymi maksymalne stawki za 1 km przebiegu. Oznacza to, że w tym zakresie na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika. Jeżeli zaś zwracane koszty będą wyższe od limitów określonych w przedmiotowych rozporządzeniach, to nadwyżka ponad te limity podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który przedstawili Państwo we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).