0113-KDIPT2-2.4011.23.2022.1.KR

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 stycznia 2022 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego i opodatkowania dochodów uzyskanych w Irlandii. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni jest polską obywatelką, która od stycznia 2007 r. na stałe przebywa i pracuje w …., w Irlandii. Od początku ww. długoletniego pobytu w Irlandii, miejscem wykonywania działalności zarobkowej Wnioskodawczyni jest Irlandia. Wnioskodawczyni od czasu przeprowadzki do Irlandii w 2007 r. nie uzyskiwała żadnych dochodów z tytułu działalności zarobkowej w Polsce. Innymi słowy, od 15 lat Wnioskodawczyni uzyskuje dochody tylko z pracy zarobkowej na terenie Irlandii.

Od 23 stycznia 2007 r. Wnioskodawczyni pracuje w domu starców w …, w Irlandii. Przez około pierwszy rok Wnioskodawczyni pracowała jako asystentka opiekunów, następnie jako pielęgniarka, natomiast od 2013 r. Wnioskodawczyni pracuje jako zastępca dyrektora ww. domu starców w Irlandii. Wnioskodawczyni pracuje w ww. domu starców na podstawie irlandzkiej umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony.

Z informacji posiadanych przez Wnioskodawczynię Jej obecny pracodawca, o którym mowa powyżej, nie posiada zakładu ani siedziby w Polsce - jedyną siedzibą pracodawcy Wnioskodawczyni jest Irlandia.

Wnioskodawczyni mieszka na stałe w wynajętym pokoju w domu w Irlandii. Miejsce, w którym mieszka Wnioskodawczyni zostało przez Nią urządzone i zastrzeżone do swojego trwałego użytkowania z założeniem, iż pobyt w nim nie jest zamierzony jedynie na krótki czas. Miejsce to jest do dyspozycji Wnioskodawczyni w każdym czasie, w sposób ciągły. Wnioskodawczyni dba o to, aby w miejscu tym mieć odpowiedni komfort życia i wygodę. W 2021 r. Wnioskodawczyni złożyła do urzędu skarbowego w Polsce zgłoszenie ZAP-3 o miejscu zamieszkania w Irlandii.

W Irlandii Wnioskodawczyni posiada rachunek bankowy, rachunek oszczędnościowy oraz kartę kredytową wydaną przez irlandzki bank. Wnioskodawczyni posiada również numer telefonu u irlandzkiego operatora, za który opłaca w Irlandii rachunki oraz samochód osobowy zakupiony i zarejestrowany w Irlandii, którego ubezpieczenie jest również opłacane przez Wnioskodawczynię w Irlandii. Wnioskodawczyni zarządza swoim mieniem przede wszystkim ze swojego miejsca zamieszkania w Irlandii.

Wnioskodawczyni posiada numer PPS (ang. Personal Public Service Number), który jest niepowtarzalnym numerem nadawanym osobom zamieszkałym na terenie Irlandii, dzięki któremu możliwe jest uzyskanie dostępu do świadczeń pomocy społecznej, instytucji państwowych i informacji w Irlandii. Numer PPS jest konieczny m.in. do rozliczenia podatku dochodowego w Irlandii, powiązania danej osoby z opłacanymi przez Nią składkami na ubezpieczenie społeczne czy też załatwienia większości spraw w irlandzkich urzędach.

Ze względu na uzyskiwanie dochodów ze stosunku pracy na terenie Irlandii Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych w Irlandii - ze wszystkich swoich dochodów w Irlandii (stosunek pracy) Wnioskodawczyni rozlicza się przed irlandzkim aparatem skarbowym. Pracodawca Wnioskodawczyni systematycznie odprowadza zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w związku z zatrudnieniem Wnioskodawczyni u ww. pracodawcy. Po zakończeniu roku podatkowego na Wnioskodawczyni spoczywają obowiązki związane z rozliczeniem, które zostały unormowane w prawie irlandzkim. Wnioskodawczyni uważa, że jest uprawniona do uzyskania irlandzkiego certyfikatu rezydencji podatkowej, o który wystąpiła w ostatnim czasie (na moment złożenia niniejszego wniosku nie uzyskała jednakże jeszcze odpowiedzi organu podatkowego w Irlandii).

W związku z uzyskiwaniem dochodów w Irlandii, tam również Wnioskodawczyni uiszcza składki na ubezpieczenia społeczne oraz zdrowotne - składki te są odprowadzane „automatycznie” z wynagrodzenia Wnioskodawczyni. Co więcej, Wnioskodawczyni opłaca w Irlandii prywatne ubezpieczenie na życie oraz ubezpieczenie emerytalne.

W Irlandii Wnioskodawczyni posiada rodzinę, tj. siostrę wraz z mężem i dziećmi. Wnioskodawczyni spędza z nimi wiele wolnych weekendów oraz świąt obchodzonych w Irlandii. Wnioskodawczyni wrosła również w swoje środowisko zawodowe. Z ludźmi, z którymi pracuje, a także innymi osobami w Irlandii utrzymuje kontakty towarzyskie i przyjacielskie relacje.

W Irlandii Wnioskodawczyni odbyła (i zapewne odbędzie jeszcze w przyszłości) różnego rodzaju szkolenia podnoszące kwalifikacje zawodowe ze względu na stanowisko zajmowane przez Wnioskodawczynię w Irlandii (przykładowo, Wnioskodawczyni odbyła 3-miesięczne szkolenie w zakresie geriatrii, które było warunkiem uzyskania awansu w pracy Wnioskodawczyni). Niezależnie, jak wskazano powyżej, Wnioskodawczyni co jakiś czas uczestniczy w Irlandii w innych szkoleniach związanych z Jej zawodem, które pozwalają Jej na stały rozwój i zwiększają szanse na rozszerzenie ścieżki kariery w Irlandii.

Konkludując, w Irlandii Wnioskodawczyni prowadzi wszystkie swoje sprawy życia codziennego - pracuje, korzysta z opieki lekarskiej, opłaca rachunki, posiada rachunek bankowy, telefon oraz samochód, spotyka się z rodziną i ze znajomymi, interesuje się sprawami społecznymi, uczestniczy w życiu kulturalnym, itp.

Wnioskodawczyni jest również w posiadaniu oświadczenia podpisanego przez pracodawcę Wnioskodawczyni, w którym ww. pracodawca potwierdza, że Wnioskodawczyni pracuje na terenie Irlandii 15 lat, posiada stałe miejsce zamieszkania w …, tam też posiada rodzinę (siostrę z mężem i dziećmi) oraz życie towarzyskie oraz fakt, iż Wnioskodawczyni przebywa na terytorium Irlandii co najmniej 183 dni w danym roku kalendarzowym.

W ocenie Wnioskodawczyni, związki jakie Wnioskodawczyni wykazuje z Rzeczpospolitą Polską to m.in. posiadanie domu - w domu tym zamieszkuje małżonek Wnioskodawczyni, z którym Wnioskodawczyni pozostaje we wspólności majątkowej. Wnioskodawczyni posiada w Polsce również dwójkę dzieci. Są one już jednakże pełnoletnie. Z małżonkiem oraz dziećmi Wnioskodawczyni widuje się jednakże nieregularnie i okazjonalnie (niektóre święta oraz urlop wypoczynkowy w Polsce, wizyty małżonka oraz dzieci w Irlandii). Łącznie Wnioskodawczyni nie przebywa w Polsce, co do zasady, więcej niż 183 dni w ciągu roku kalendarzowego.

Co istotne, w Polsce Wnioskodawczyni nie posiada rachunku bankowego w polskim banku czy też numeru telefonu u polskiego operatora. Wnioskodawczyni nie przynależy również do żadnej organizacji społecznej czy politycznej w Polsce. Wnioskodawczyni również co do zasady nie głosuje regularnie w jakichkolwiek wyborach politycznych w Polsce.

Oprócz ww. nieruchomości, Wnioskodawczyni posiada również w Polsce samochód osobowy, którego prawnym współwłaścicielem jest również jedna z córek Wnioskodawczyni. Jednakże, co do zasady, przez większość czasu samochód użytkowany jest jedynie przez córkę Wnioskodawczyni, natomiast sama Wnioskodawczyni korzysta z samochodu sporadycznie - jedynie w przypadku przebywania tymczasowo na terenie Polski.

Konkludując, życie osobiste oraz gospodarcze Wnioskodawczyni ma miejsce przede wszystkim w Irlandii. Jak już wspomniano, Wnioskodawczyni w Polsce nie osiąga dochodu ze stosunku pracy ani z innych źródeł oraz co do zasady przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej mniej niż 183 dni w roku. W Irlandii Wnioskodawczyni posiada stałą pracę od 15 lat, rodzinę (siostrę wraz z dziećmi i mężem), przyjaciół oraz życie towarzyskie. Tam też Wnioskodawczyni ma zorganizowane życie w odniesieniu do interesów gospodarczych.

W Polsce Wnioskodawczyni przebywa w okresach nieregularnych, trudnych do zaplanowania i przewidzenia w krótkim odstępie czasu. Często też zdarza się, że Wnioskodawczyni wykorzystuje urlop wypoczynkowy przysługujący Jej z pracy w Irlandii, w innych krajach niż Polska.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że na moment składania ww. wniosku Wnioskodawczyni oczekiwała na decyzje irlandzkich organów podatkowych w zakresie wydania Jej certyfikatu rezydencji podatkowej w Irlandii (jak wskazano w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym złożonego wniosku: „Wnioskodawczyni uważa, że jest uprawniona do uzyskania irlandzkiego certyfikatu rezydencji podatkowej, o który wystąpiła w ostatnim czasie (na moment złożenia niniejszego wniosku nie uzyskała jednakże jeszcze odpowiedzi organu podatkowego w Irlandii)”. Co jednakże istotne, dnia 11 stycznia 2022 r. (tj. już po złożeniu ww. wniosku) Wnioskodawczyni otrzymała ww. certyfikat rezydencji podatkowej za 2021 r. wydany przez irlandzkie organy podatkowe, w którym wskazano, że według danych organu …. (Wnioskodawczyni) jest zarejestrowana jako podatnik w Irlandii i na podstawie dostępnych danych organ może potwierdzić, iż … (Wnioskodawczyni) jest rezydentem podatkowym Irlandii za rok podatkowy zakończony 31 grudnia, zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartą pomiędzy Irlandią a Polską (ang. Certification of Tax Residence for Tax Year 2021: According to my records, … has been registered for tax in Ireland. I can confirm based on the information available to me that …. is tax resident in Ireland for the tax year ended 31 December, in accordance with the Ireland/Poland Double Taxation Convention).

Pytanie

1. Jakiemu obowiązkowi podatkowemu - nieograniczonemu (o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)), bądź ograniczonemu (o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o PIT) Wnioskodawczyni podlega w Polsce w 2021 r. oraz w latach następnych (przy założeniu braku znaczących zmian stanu faktycznego oraz prawnego w kolejnych latach)?

2. Czy Wnioskodawczyni jest zobowiązana do złożenia zeznania podatkowego PIT w Polsce za 2021 r. oraz za lata następne (przy założeniu braku znaczących zmian stanu faktycznego oraz prawnego w kolejnych latach) w przypadku, gdy nie uzyska w 2021 r. oraz w latach następnych żadnych dochodów na terenie Polski?

Pani stanowisko w sprawie:

1. Wnioskodawczyni podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm., dalej: „ustawa o PIT”) w Polsce w 2021 r. oraz w latach następnych (przy założeniu braku znaczących zmian stanu faktycznego oraz prawnego w kolejnych latach).

2. Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do złożenia zeznania podatkowego PIT w Polsce za 2021 r. oraz za lata następne (przy założeniu braku znaczących zmian stanu faktycznego oraz prawnego w kolejnych latach) w przypadku, gdy nie uzyska w 2021 r. oraz w latach następnych żadnych dochodów na terenie Polski.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ustawy o PIT, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Jednocześnie, stosownie do art. 3 ust. 2a ustawy o PIT, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 4a ww. ustawy, powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Reasumując, posiadanie miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej związane jest z obowiązkiem rozliczania dochodów w Polsce na zasadach nieograniczonego obowiązku podatkowego, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o PIT. Natomiast w przypadku posiadania miejsca zamieszkania poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oznacza podleganie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o PIT i obowiązek płacenia podatku tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce.

Jednocześnie, należy wskazać, iż definicja miejsca zamieszkania w ustawie o PIT obejmuje dwa kryteria, tj. (i) posiadanie na terytorium Polski ośrodka interesów życiowych rozumianych jako centrum interesów osobistych lub centrum interesów gospodarczych lub (ii) pobyt na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych).

Jak przykładowo wskazano w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 9 października 2018 r. (nr 0112-KDIL3-2.4011.320.2018.1.JK): Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Jednocześnie, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Kryterium długości pobytu należy uznać za spełnione po przekroczeniu 183 dni pobytu na terytorium Polski w danym roku kalendarzowym - nieprzekroczenie tej liczby dni pobytu na terytorium Polski w danym roku kalendarzowym skutkuje niespełnieniem tego kryterium.

W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o PIT, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omawianego powyżej warunku posiadania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów życiowych.

Należy jednakże podkreślić, że uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy o PIT, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, bowiem jak wskazano wcześniej, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy o PIT, stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o PIT).

W związku z powyższym, ocena czy osoba fizyczna podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie, z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Jak wskazano w stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym), Wnioskodawczyni na stałe przebywa w Irlandii oraz wykonuje na jej terenie działalność zarobkową, zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzona w Madrycie dnia 13 listopada 1995 r. (Dz. U. z 1996 r., Nr 29, poz. 129, z późn. zm., dalej: „UPO Polska-lrlandia”).

Stosownie do art. 4 ust. 1 UPO Polska-lrlandia, w rozumieniu niniejszej umowy określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, pobytu, siedzibę, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze. Jednakże określenie to nie obejmuje żadnej osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie z tytułu dochodu osiąganego ze źródeł położonych tylko w tym Państwie.

Na podstawie art. 4 ust. 2 UPO Polska-lrlandia, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie określony w następujący sposób:

a) osobę uważa się za mająca miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ona silniejsze powiązania osobiste lub gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b) jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;

c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem;

d) jeżeli jest ona obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Jak wskazano w wielu innych interpretacjach indywidualnych dotyczących podobnych kwestii związanych z ustaleniem nieograniczonego lub ograniczonego obowiązku podatkowego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisów, należy sięgnąć do Komentarza Modelowej Konwencji OECD.

Głównym celem Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do ww. Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji.

Należy wskazać, że według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD, posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej, zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Mając na uwadze opisany stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) oraz przedstawiony powyżej stan prawny, w ocenie Wnioskodawczyni, stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Irlandii.

W pierwszej kolejności należy bowiem podkreślić, że w 2021 r. Wnioskodawczyni nie przebywała fizycznie w Polsce dłużej niż 183 dni (Wnioskodawczyni nie planuje również w latach następnych przebywać w Polsce dłużej niż 183 dni w danym roku podatkowym). W związku z powyższym, kryterium pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym, o którym mowa w art. 3 ust. 1a pkt 2 ustawy o PIT nie został spełniony w 2021 r. ani nie powinien zostać spełniony w następnych latach.

Po drugie, w ocenie Wnioskodawczyni, ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze Wnioskodawczyni wykazuje z Irlandią, bowiem:

- w Irlandii Wnioskodawczyni mieszka na stałe i pracuje na podstawie umowy o pracę już od 15 lat - tak długi okres życia poświęcony na życie w innym kraju niż Polska zdecydowanie wskazuje, że pobyt Wnioskodawczyni w Irlandii nie jest tymczasowy i to tam Wnioskodawczyni prowadzi swój byt przez już sporą część swojego życia,

- w Irlandii Wnioskodawczyni wynajmuje pokój, w którym spędza wolne chwile - miejsce, w którym mieszka Wnioskodawczyni zostało przez Nią urządzone i zastrzeżone do swojego trwałego użytkowania z założeniem, że pobyt w nim nie jest zamierzony jedynie na krótki czas, miejsce to jest do dyspozycji Wnioskodawczyni w każdym czasie (w sposób ciągły), Wnioskodawczyni dba o to, aby w miejscu tym mieć odpowiedni komfort życia i wygodę,

- w Irlandii Wnioskodawczyni posiada wszystkie niezbędne do dorosłego i stabilnego życia pomoce za pomocą, których jest w stanie zarządzać swoim mieniem - Wnioskodawczyni posiada numer telefonu u irlandzkiego operatora, rachunek bankowy, rachunek oszczędnościowy oraz kartę kredytową w irlandzkim banku, Wnioskodawczyni posiada również samochód zarejestrowany w Irlandii, za który opłaca regularne ubezpieczenie oraz indywidualny irlandzki numer PPS,

- w Irlandii opłaca podatek dochodowy z tytułu uzyskanych tam dochodów w związku ze swoim zatrudnieniem, dodatkowo Wnioskodawczyni jest tam również płatnikiem obowiązkowych składek społecznych i zdrowotnych - pracodawca Wnioskodawczyni odprowadza zaliczki na podatek dochodowy oraz składki na ww. ubezpieczenia od przychodów Wnioskodawczyni, dodatkowo na Wnioskodawczyni po zakończeniu roku podatkowego spoczywają obowiązki związane z rozliczeniem, które jest unormowane w prawie irlandzkim, Wnioskodawczyni oczekuje również na uzyskanie certyfikatu rezydencji podatkowej w Irlandii, który będzie potwierdzać Jej irlandzką rezydencję podatkową,

- w Irlandii opłaca dodatkowo prywatne ubezpieczenie emerytalne oraz ubezpieczenie na życie - w związku ze stałym pobytem w Irlandii to tam Wnioskodawczyni dba o komfort i bezpieczeństwo swojego życia oraz zabezpiecza przyszłość,

- w Irlandii posiada rodzinę, tj. siostrę wraz z mężem oraz dziećmi - Wnioskodawczyni jest związana emocjonalnie z rodziną posiadaną w Irlandii, z którą utrzymuje stały kontakt - Wnioskodawczyni spędza bowiem z nimi wiele wolnych weekendów oraz świąt obchodzonych w Irlandii,

- w Irlandii posiada życie towarzyskie, które ukształtowało się silnie poprzez aż 15-letni pobyt w ww. kraju - z ludźmi, z którymi pracuje, a także z innymi osobami w Irlandii utrzymuje kontakty towarzyskie i przyjacielskie relacje,

- w Irlandii odbyła szereg szkoleń podnoszących Jej kwalifikacje zawodowe - szkolenia przechodzone przez Wnioskodawczynię są ukierunkowane na podnoszenie swoich umiejętności, które są niezbędne w pracy na terenie Irlandii, szkolenia te są prowadzone w języku angielskim i pozwalają na stały rozwój oraz zwiększanie szans na rozszerzanie ścieżki kariery w Irlandii.

Wnioskodawczyni posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rodzinę (małżonek oraz pełnoletnie dzieci), prawo własności nieruchomości oraz samochód. Ze względu jednakże na nieregularne pobyty w Polsce, które zależą od wielu czynników w życiu Wnioskodawczyni (w tym przede wszystkim od tego co dzieje się w życiu Wnioskodawczyni w Irlandii), w ocenie Wnioskodawczyni, to w Irlandii posiada przede wszystkim ośrodek interesów osobistych i gospodarczych.

W ocenie Wnioskodawczyni, powyższe okoliczności są odosobnione i nie powinny wpływać na ocenę tzw. rezydencji podatkowej. Wszelkie pozostałe okoliczności świadczą o tym, że miejscem zamieszkania Wnioskodawczyni jest Irlandia, w której wymieniona przebywa już od 15 lat i gdzie realizuje cele osobiste jak i zawodowe.

Jednocześnie, Wnioskodawczyni pragnie zwrócić uwagę na fragment wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 20 grudnia 2016 r. (sygn. akt I SA/Ol 272/16, orzeczenie prawomocne) - Wnioskodawczyni pragnie podkreślić, że jest świadoma, że niniejsze orzeczenie dotyczy odmiennego stanu faktycznego oraz dotyczy indywidualnej sprawy innego podatnika, jednakże w ocenie Wnioskodawczyni, Sąd Administracyjny w uzasadnieniu swojego stanowiska przedstawił pewne wskazówki w zakresie analizy rezydencji podatkowej i posiadania w danym kraju bliskich oraz nieruchomości.

Jak wskazano ww. orzeczeniu: (`(...)`) dla potrzeb ustalenia ośrodka interesów życiowych osoby fizycznej należy wziąć pod uwagę wiele czynników. W niniejszej sprawie wnioskodawca przez dłuższe okresy w roku przebywa w Polsce niż w Holandii, przy czym w Polsce zamieszkuje jego żona. Jednakże wnioskodawca jednocześnie oświadczył, że w Holandii posiada rodzinę (dzieci, wnuki, pozostali krewni, większość znajomych), nieruchomość oraz wyłącznie w Holandii uzyskuje dochody i posiada ubezpieczenie zdrowotne, zaś w Polsce nie posiada żadnych nieruchomości ani nie prowadzi inwestycji. Obywatele państw Unii Europejskiej mogą posiadać członków rodziny i nieruchomości w różnych krajach, przy czym nie musi to oznaczać, że w każdym z tych krajów zamieszkują.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawczyni, nie spełnia Ona również przesłanki, o której mowa w art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy o PIT, a co za tym idzie, nie podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Dodatkowo, Wnioskodawczyni pragnie podkreślić, że zgodnie z przytaczaną wcześniej UPO Polska-lrlandia oraz Komentarzem do Modelowej Konwencji OECD, w przypadku, gdyby ustalono, że podmiot posiada ognisko domowe w obu państwach będących stronami umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, miejscem zamieszkania będzie państwo, z którym osoba dzieli mocniejsze więzi osobiste i ekonomiczne (pojęcia te korespondują z określeniem ośrodka interesów życiowych zawartym w ustawie o PIT).

Jednocześnie, gdyby w toku rozstrzygania nie udało się jednoznacznie stwierdzić miejsca zamieszkania na podstawie wymienionych kryteriów, należy wziąć pod uwagę miejsce, w którym osoba przebywa w proporcjonalnie największej części swojego czasu (art. 4 ust. 2 lit. b) UPO Polska-lrlandia).

Mając na uwadze powyższe, należy wskazać, że w ocenie Wnioskodawczyni centrum interesów osobistych oraz gospodarczych Wnioskodawczyni znajduje się w Irlandii. W przypadku jednak, gdyby organ uznał, że nie jest to sytuacja jednoznaczna, należy wziąć pod uwagę miejsce zamieszkania, w którym Wnioskodawczyni zwykle przebywa, tj. Irlandię - to tam Wnioskodawczyni od 15 lat spędza większość swojego życia.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawczyni, biorąc pod uwagę powyższe rozważania, podlega Ona ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o PIT.

Wnioskodawczyni pragnie również wskazać, że organy podatkowe wydają interpretacje indywidualne potwierdzające, iż dany wnioskodawca podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce w podobnych stanach faktycznych do stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) Wnioskodawczyni.

Przykładowo:

- w interpretacji indywidualnej z dnia 16 sierpnia 2021 r. (nr 0114-KDIP3-2.4011.407.2021.2.JK2) organ podatkowy wskazał, że wnioskodawca nie posiada miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce, zatem podlega/będzie podlegał w Polsce (o ile nie ulegnie zmianie stan faktyczny oraz prawny) ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlega/będzie podlegał opodatkowaniu tylko od dochodów (przychodów) osiągniętych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (wnioskodawca wskazał m.in., iż na stałe zamieszkuje w Wielkiej Brytanii, rodzina wnioskodawcy mieszka zarówno w Polsce, jak i w Wielkiej Brytanii - w chwili obecnej żona z córka mieszkają w Polsce, syn wraz z wnioskodawcą mieszka i pracuje w Wielkiej Brytanii),

- w interpretacji indywidualnej z dnia 30 kwietnia 2021 r. (nr 0114-KDIP3-2.4011.39.2021.2.JM) organ podatkowy wskazał, że w 2020 r. oraz w latach następnych wnioskodawczyni podlega i będzie podlegać w Polsce (o ile nie zmieni się stan faktyczny i prawny) ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (wnioskodawczyni wskazała m.in. iż posiada na terenie Polski rodzinę - dwóch synów, którzy są pełnoletni, wnioskodawczyni zdecydowaną większość roku spędza na terenie Wielkiej Brytanii),

- w interpretacji indywidualnej z dnia 27 kwietnia 2021 r. (nr 0113-KDIPT2-2.4011.69.2021.2.AKR) organ podatkowy potwierdził, że wnioskodawca nie jest rezydentem podatkowym Rzeczypospolitej Polskiej, tj. osobą mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy o PIT i nie podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (wnioskodawca wskazał w stanie faktycznym m.in. iż miejscem zamieszkania jest Wielka Brytania, tam wynajmuje lokal mieszkalny, organizuje swoje życie osobiste oraz uzyskuje dochody, w Polsce posiada natomiast żonę oraz mieszkanie, w którym jest zameldowany).

Mając na uwadze powyższe oraz wszystkie przesłanki wskazane wcześniej przez Wnioskodawczynię, w ocenie Wnioskodawczyni, stwierdzić należy, że nie posiada Ona miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce. Zatem, zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o PIT, będzie podlegała w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w 2021 r. oraz w latach następnych (przy założeniu braku znaczących zmian stanu faktycznego oraz prawnego).

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawczyni, nie jest Ona również zobowiązana do złożenia zeznania podatkowego PIT w Polsce za 2021 r. oraz za lata następne (przy założeniu braku znaczących zmian stanu faktycznego oraz prawnego), w przypadku, gdy nie uzyska w 2021 r. oraz w latach następnych żadnych dochodów na terenie Polski.

Należy podkreślić, że Wnioskodawczyni jest świadoma, iż brak zobowiązań podatkowych w Polsce wystąpi tylko w sytuacji braku uzyskiwania przez Nią dochodów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zatem, sama zmiana miejsca zamieszkania nie zwolni Wnioskodawczyni z obowiązku zapłaty podatku, jeżeli uzyska dochody na terenie Polski.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawczyni:

1. Wnioskodawczyni podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o PIT) w Polsce w 2021 r. oraz w latach następnych (przy założeniu braku znaczących zmian stanu faktycznego oraz prawnego w kolejnych latach),

2. Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do złożenia zeznania podatkowego PIT w Polsce za 2021 r. oraz za lata następne (przy założeniu braku znaczących zmian stanu faktycznego oraz prawnego w kolejnych latach) w przypadku, gdy nie uzyska w 2021 r. oraz w latach następnych żadnych dochodów na terenie Polski.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2021 r., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ww. ustawy, analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ww. ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzona w Madrycie dnia 13 listopada 1995 r. (Dz. U. z 1996 r., Nr 29, poz. 129), zmodyfikowana przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę i Irlandię dnia 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 1369).

Stosownie do art. 4 ust. 1 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, pobytu, siedzibę, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze. Jednakże określenie to nie obejmuje żadnej osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie z tytułu dochodu osiąganego ze źródeł położonych tylko w tym Państwie.

Stosownie do art. 4 ust. 2 ww. Umowy, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie określony w następujący sposób:

a) osobę uważa się za mająca miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ona silniejsze powiązania osobiste lub gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b) jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;

c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem;

d) jeżeli jest ona obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Jeżeli podatnik zostaje uznany za rezydenta podatkowego drugiego państwa na skutek spełnienia kryteriów przewidzianych w krajowym prawie podatkowym tego państwa, a w Polsce jest uznawany za rezydenta podatkowego na mocy wyżej opisanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mamy do czynienia z podwójną rezydencją podatkową.

Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przewidują specjalne reguły kolizyjne w przypadku podwójnej rezydencji podatkowej, pozwalające ustalić, w którym państwie dana osoba posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Reguły te zawarte są w powołanym wyżej art. 4 ust. 2 ww. Umowy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest polską obywatelką, która od stycznia 2007 r. na stałe przebywa i pracuje w …, w Irlandii. Od początku ww. długoletniego pobytu w Irlandii, miejscem wykonywania działalności zarobkowej Wnioskodawczyni jest Irlandia. Wnioskodawczyni od czasu przeprowadzki do Irlandii w 2007 r. nie uzyskiwała żadnych dochodów z tytułu działalności zarobkowej w Polsce. Od 15 lat Wnioskodawczyni uzyskuje dochody tylko z pracy zarobkowej na terenie Irlandii. Od 23 stycznia 2007 r. Wnioskodawczyni pracuje w domu starców w …, w Irlandii na podstawie irlandzkiej umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony. Wnioskodawczyni mieszka na stałe w wynajętym pokoju w domu, w Irlandii. Miejsce, w którym mieszka Wnioskodawczyni zostało przez Nią urządzone i zastrzeżone do swojego trwałego użytkowania z założeniem, iż pobyt w nim nie jest zamierzony jedynie na krótki czas. Miejsce to jest do dyspozycji Wnioskodawczyni w każdym czasie, w sposób ciągły. Wnioskodawczyni dba o to, aby w miejscu tym mieć odpowiedni komfort życia i wygodę. W 2021 r. Wnioskodawczyni złożyła do urzędu skarbowego w Polsce zgłoszenie ZAP-3 o miejscu zamieszkania w Irlandii. W Irlandii Wnioskodawczyni posiada rachunek bankowy, rachunek oszczędnościowy oraz kartę kredytową wydaną przez irlandzki bank. Wnioskodawczyni posiada również numer telefonu u irlandzkiego operatora, za który opłaca w Irlandii rachunki oraz samochód osobowy zakupiony i zarejestrowany w Irlandii, którego ubezpieczenie jest również opłacane przez Wnioskodawczynię w Irlandii. Wnioskodawczyni zarządza swoim mieniem przede wszystkim ze swojego miejsca zamieszkania w Irlandii. Wnioskodawczyni posiada numer PPS (ang. Personal Public Service Number), który jest niepowtarzalnym numerem nadawanym osobom zamieszkałym na terenie Irlandii, dzięki któremu możliwe jest uzyskanie dostępu do świadczeń pomocy społecznej, instytucji państwowych i informacji w Irlandii. Numer PPS jest konieczny m.in. do rozliczenia podatku dochodowego w Irlandii, powiązania danej osoby z opłacanymi przez nią składkami na ubezpieczenie społeczne czy też załatwienia większości spraw w irlandzkich urzędach. Ze względu na uzyskiwanie dochodów ze stosunku pracy na terenie Irlandii Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych w Irlandii - ze wszystkich swoich dochodów w Irlandii (stosunek pracy) Wnioskodawczyni rozlicza się przed irlandzkim aparatem skarbowym. Pracodawca Wnioskodawczyni systematycznie odprowadza zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w związku z zatrudnieniem Wnioskodawczyni u ww. pracodawcy. Po zakończeniu roku podatkowego na Wnioskodawczyni spoczywają obowiązki związane z rozliczeniem, które zostały unormowane w prawie irlandzkim. Dnia 11 stycznia 2022 r. Wnioskodawczyni otrzymała certyfikat rezydencji podatkowej za 2021 r. wydany przez irlandzkie organy podatkowe, w którym wskazano, że według danych organu Wnioskodawczyni jest zarejestrowana jako podatnik w Irlandii i na podstawie dostępnych danych organ może potwierdzić, iż Wnioskodawczyni jest rezydentem podatkowym Irlandii za rok podatkowy zakończony 31 grudnia, zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartą pomiędzy Irlandią a Polską. W związku z uzyskiwaniem dochodów w Irlandii, tam również Wnioskodawczyni uiszcza składki na ubezpieczenia społeczne oraz zdrowotne - składki te są odprowadzane „automatycznie” z wynagrodzenia Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni opłaca w Irlandii prywatne ubezpieczenie na życie oraz ubezpieczenie emerytalne. W Irlandii Wnioskodawczyni posiada rodzinę, tj. siostrę wraz z mężem i dziećmi. Wnioskodawczyni spędza z nimi wiele wolnych weekendów oraz świąt obchodzonych w Irlandii. Wnioskodawczyni wrosła również w swoje środowisko zawodowe. Z ludźmi, z którymi pracuje, a także innymi osobami w Irlandii utrzymuje kontakty towarzyskie i przyjacielskie relacje. W Irlandii Wnioskodawczyni odbyła (i odbędzie jeszcze w przyszłości) różnego rodzaju szkolenia podnoszące kwalifikacje zawodowe ze względu na stanowisko zajmowane przez Wnioskodawczynię w Irlandii. Wnioskodawczyni uczestniczy w Irlandii w innych szkoleniach związanych z jej zawodem, które pozwalają Jej na stały rozwój i zwiększają szanse na rozszerzenie ścieżki kariery w Irlandii. W Irlandii Wnioskodawczyni prowadzi wszystkie swoje sprawy życia codziennego - pracuje, korzysta z opieki lekarskiej, opłaca rachunki, posiada rachunek bankowy, telefon oraz samochód, spotyka się z rodziną i ze znajomymi, interesuje się sprawami społecznymi, uczestniczy w życiu kulturalnym, itp. Związki jakie Wnioskodawczyni wykazuje z Rzeczpospolitą Polską to m.in. posiadanie domu - w domu tym zamieszkuje małżonek Wnioskodawczyni, z którym Wnioskodawczyni pozostaje we wspólności majątkowej. Wnioskodawczyni posiada w Polsce również dwójkę dzieci. Są one już jednakże pełnoletnie. Z małżonkiem oraz dziećmi Wnioskodawczyni widuje się jednakże nieregularnie i okazjonalnie (niektóre święta oraz urlop wypoczynkowy w Polsce, wizyty małżonka oraz dzieci w Irlandii). Łącznie Wnioskodawczyni nie przebywa w Polsce, co do zasady, więcej niż 183 dni w ciągu roku kalendarzowego. W Polsce Wnioskodawczyni nie posiada rachunku bankowego w polskim banku czy też numeru telefonu u polskiego operatora. Wnioskodawczyni nie przynależy również do żadnej organizacji społecznej czy politycznej w Polsce. Wnioskodawczyni również co do zasady nie głosuje regularnie w jakichkolwiek wyborach politycznych w Polsce. Oprócz ww. nieruchomości, Wnioskodawczyni posiada również w Polsce samochód osobowy, którego współwłaścicielem jest również jedna z córek Wnioskodawczyni. Przez większość czasu samochód użytkowany jest jedynie przez córkę Wnioskodawczyni, natomiast sama Wnioskodawczyni korzysta z samochodu sporadycznie - jedynie w przypadku przebywania tymczasowo na terenie Polski. Życie osobiste oraz gospodarcze Wnioskodawczyni ma miejsce przede wszystkim w Irlandii. Wnioskodawczyni w Polsce nie osiąga dochodu ze stosunku pracy ani z innych źródeł oraz co do zasady przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej mniej niż 183 dni w roku. W Irlandii Wnioskodawczyni posiada stałą pracę od 15 lat, rodzinę (siostrę wraz z dziećmi i mężem), przyjaciół oraz życie towarzyskie. Tam też Wnioskodawczyni ma zorganizowane życie w odniesieniu do interesów gospodarczych. W Polsce Wnioskodawczyni przebywa w okresach nieregularnych, trudnych do zaplanowania i przewidzenia w krótkim odstępie czasu. Często też zdarza się, że Wnioskodawczyni wykorzystuje urlop wypoczynkowy przysługujący Jej z pracy w Irlandii w innych krajach niż Polska.

Mając zatem na uwadze, że w okresie którego dotyczy wniosek, najbliższa rodzina Wnioskodawczyni, tj. małżonek i dzieci, mieszkają w Polsce oraz z małżonkiem Wnioskodawczyni pozostaje we wspólności majątkowej małżeńskiej uznać należy, że centrum interesów osobistych (ośrodek interesów życiowych) Wnioskodawczyni znajduje się w Polsce. Ponadto, w Polsce Wnioskodawczyni posiada nieruchomość (wspólność majątkowa), samochód osobowy (współwłasność) - centrum interesów gospodarczych. Jednocześnie, Wnioskodawczyni pracuje w Irlandii i przebywa na terytorium Irlandii co najmniej 183 dni w danym roku kalendarzowym, jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych w Irlandii, jest w posiadaniu irlandzkiego certyfikatu rezydencji podatkowej. W Irlandii Wnioskodawczyni posiada rodzinę, tj. siostrę wraz z Jej mężem i dziećmi.

W konsekwencji miejsce zamieszkania dla celów podatkowych Wnioskodawcy należy ustalić zgodnie z regułami kolizyjnymi zawartymi w art. 4 ust. 2 ww. Umowy.

Zgodnie z komentarzem do Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku, lit. a w art. 4 ust. 2 oznacza, że przy stosowaniu Konwencji (gdy istnieje kolizja ustawodawstw obu państw) uważa się, że miejsce zamieszkania osoby fizycznej znajduje się tam, gdzie osoba ta posiada stałe ognisko domowe, ognisko to musi być trwałe, co oznacza, że osoba ta urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki okres.

Jeżeli osoba fizyczna posiada stałe ognisko domowe w obu Umawiających się Państwach, to postanowienia ust. 4 przyznają pierwszeństwo państwu, z którym jego osobiste i gospodarcze powiązania są ściślejsze. Przez takie powiązania rozumie się ośrodek interesów życiowych.

W złożonym wniosku Wnioskodawczyni wyjaśniła, że posiada stałe miejsce zamieszkania w Irlandii (…), oraz że miejsce, w którym mieszka zostało przez Nią urządzone i zastrzeżone do swojego trwałego użytkowania z założeniem, że pobyt w nim nie jest zamierzony jedynie na krótki czas.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny (2021 r.) oraz zdarzenie przyszłe (lata następne) – o ile nie zmieni się stan faktyczny i prawny, w szczególności fakt, że Wnioskodawczyni pracuje w Irlandii i posiada stałe miejsce zamieszkania w Irlandii, w kontekście wyżej powołanych przepisów prawa stwierdzić należy, że w analizowanej sprawie zastosowanie ma art. 4 ust. 2 lit. a) Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu. Zatem, Wnioskodawczyni dla celów podatkowych posiada miejsce zamieszkania w Irlandii. W konsekwencji, w 2021 r. oraz w latach następnych Wnioskodawczyni podlegała/podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podlegała/podlega opodatkowaniu w Polsce tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Nie podlegała/nie podlega opodatkowaniu od dochodów uzyskanych na terytorium Irlandii.

Należy wyjaśnić, że brak zobowiązań podatkowych w Polsce wystąpi tylko w sytuacji braku uzyskiwania dochodów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Reasumując, należy stwierdzić, że w 2021 r. oraz w latach następnych – o ile nie zmieni się stan faktyczny i prawny Wnioskodawczyni podlegała/podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podlegała/podlega opodatkowaniu w Polsce tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i w związku z tym za okres którego dotyczy wniosek (o ile nie zmieni się stan faktyczny i prawny) Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do złożenia zeznania rocznego w Polsce, o ile w tym czasie nie uzyskała/nie uzyska żadnych dochodów (przychodów) na terytorium Polski podlegających opodatkowaniu.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi Pani zastosować się do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).