Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 listopada 2021 r. wpłynął Pani wniosek z 18 listopada 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych wycofania środków trwałych z majątku przedsiębiorstwa i przekazania ich do majątku prywatnego oraz możliwości opodatkowania przychodów z najmu nieruchomości zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 1 lutego 2022 r. (data wpływu 2 lutego 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną (i) z miejscem zamieszkania w Polsce, (ii) polskim rezydentem podatkowym w podatku PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych), (iii) prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą w oparciu o wpis w CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej) (przeważająca działalność gospodarcza Wnioskodawczyni to działalność rachunkowo-księgowa; doradztwo podatkowe (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 69.20.Z), (iv) czynnym podatnikiem dodatku od towarów i usług. Wnioskodawczyni prowadzi również działalność w formie spółki cywilnej.

Wnioskodawczyni osiągając przychody z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w podatku PIT wybrała opodatkowanie zryczałtowanym 19% podatkiem liniowym. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Oprócz działalności rachunkowo-księgowej, Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, wynajmuje m.in. dwie nieruchomości - lokale mieszkalne („Nieruchomości”). Wynajem Nieruchomości nie jest przeważającą działalnością gospodarczą Wnioskodawczyni. Nieruchomości zostały nabyte 7 lutego 2014 r. przez Wnioskodawczynię oraz jej małżonka, między którymi istnieje małżeńska ustawowa wspólność majątkowa, przez zawarcie dwóch odrębnych notarialnych umów deweloperskich, w których deweloper zobowiązał się wybudować i przenieść na ich rzecz prawo własności dwóch lokali mieszkalnych. W umowach deweloperskich dotyczących Nieruchomości w § 2 ust. 10 wskazano, że: „Wnioskodawczyni oraz jej małżonek oświadczają, że nabycia lokalu dokonają na zasadach wspólności majątkowej ustawowej małżeńskiej oraz, że nabywany lokal przeznaczony będzie na wynajem, a jako stanowiący część małżeńskiego majątku wspólnego może być rozliczany dla celów podatkowych przez jednego z małżonków oraz, że rozliczany będzie przez Wnioskodawczynię”.

Równolegle podpisano dwie odrębne notarialne umowy najmu Nieruchomości zawarte między Wnioskodawczynią oraz Jej małżonkiem, a najemcą – deweloperem, na czas oznaczony 10 lat licząc od dnia przekazania lokali najemcy, z możliwością przedłużenia na kolejne 5 lat.

11 września 2015 r. w wykonaniu umów deweloperskich zawarto dwie odrębne notarialne umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego i przeniesienia jego własności. W tym samym dniu lokale [Nieruchomości] zostały wpisane do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawczyni i amortyzowane są stawką liniową 1,5%. Od października 2015 r. z tytułu wynajmu Nieruchomości przez Wnioskodawczynię osiągany jest przychód rozliczany w ramach prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni, jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, skorzystała z prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu Nieruchomości.

Obecnie, Wnioskodawczyni planuje wycofanie Nieruchomości z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz „przeniesienie” ich do majątku prywatnego oraz opodatkowanie dalszego przychodu z ich wynajmu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, zgodnie z art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Wycofanie Nieruchomości nastąpi 31 grudnia 2021 r., zaś pierwszy przychód z tytułu wynajmu w ramach, tzw. najmu prywatnego nastąpi w 2022 r.

Wynajem Nieruchomości nadal będzie opodatkowywany 23% podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) przez Wnioskodawczynię. W ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawczyni pozostaną jeszcze dwie nieruchomości: (i) lokal użytkowy wprowadzony do ewidencji w 2012 r. oraz (ii) lokal mieszkalny wniesiony do ewidencji środków trwałych Wnioskodawczyni w 2014 r., od których jest osiągany przychód z tytułu wynajmu.

2 lutego 2022 r. Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek, na wezwanie Organu i wskazała, że powodem wycofania nieruchomości z działalności gospodarczej prowadzonej przez Nią jest uporządkowanie źródeł przychodów (rozdzielenie przychodów związanych z prowadzeniem biura rachunkowego oraz przychodów pasywnych (niewymagających od Wnioskodawczyni nakładów pracy i działania) w postaci najmu tych dwóch nieruchomości. W związku z tym Wnioskodawczyni chciałaby również skorzystać z uproszczonej formy rozliczania uzyskiwanych z najmu przychodów, tj. w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych (w tym zakresie Wnioskodawczyni wskazuje, że zgodnie z Uchwałą 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 maja 2021 r., sygn. akt II FPS 1/21: „podatnik decyduje o tym, czy powiązać określone składniki swojego mienia z wykonywaniem działalności gospodarczej, czy też zachować je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą i oddać np. w najem. (`(...)`) Czynność polegająca na wycofaniu składnika majątku (np. nieruchomości) z działalności gospodarczej i przekazaniu go na potrzeby osobiste na gruncie ustawy o PIT nie rodzi dla osoby fizycznej żadnych skutków podatkowych w tym podatku. (`(...)`) Zasadą jest zatem kwalifikowanie przychodów do źródła – najem, a wyjątkiem jest sytuacja, w której podatnik, z uwagi na zakwalifikowanie składników majątku do kategorii związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą - [przychody kwalifikuje] do przychodów z działalności gospodarczej.”

W wyniku wycofania nieruchomości nastąpi wyłącznie przesunięcie rzeczy z majątku związanego z działalnością gospodarczą do majątku niezwiązanego z taką działalnością, lecz nadal nieruchomości będą mieniem Wnioskodawczyni. W celu obsługi najemców nie będzie zatrudniała pracowników, nie będzie korzystała z obsługi księgowej, obsługi zarządczej, zawierała umów cywilnoprawnych. Wnioskodawczyni z obecnym najemcą związana jest umową najmu zawartą na okres 10 lat (przy czym umowa nie stanowi, czy jest zawarta pomiędzy Wnioskodawczynią jako przedsiębiorcą, czy też nie - umowa najmu jest zawarta pomiędzy spółką obsługującą i wynajmującą apartamenty dla turystów a Wnioskodawczynią i Jej małżonkiem). Zawarta umowa najmu przewiduje najem długookresowy (10 lat) niewymagający od Wnioskodawczyni nakładów pracy, czy też działania polegającego na ciągłym poszukiwaniu najemców.

Po przeniesieniu do majątku prywatnego lokali mieszkalnych, na chwilę obecną - nie zostaną zawarte nowe umowy najmu tych nieruchomości. Przychód z wynajmu dwóch nieruchomości, które Wnioskodawczyni wycofuje z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych jest przychodem o charakterze stałym, pasywnym (ustalony roczny czynsz płatny miesięcznie). Wycofanie nieruchomości z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych jest decyzją związaną z uporządkowaniem źródeł przychodów Wnioskodawczyni.

Majątek Wnioskodawczyni jako osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą nie jest prawnie wyodrębniony od jej majątku niezwiązanego z działalnością gospodarczą (nazywanego również „prywatnym” lub „osobistym”), dlatego też przekazanie składnika majątku z prowadzonej działalności gospodarczej na inne własne potrzeby, w tym także zarobkowe, poprzez oddanie go w najem to wyłącznie przesunięcie rzeczy z majątku związanego z działalnością gospodarczą do majątku niezwiązanego z taką działalnością.

Na chwilę obecną - nieruchomości będą wynajmowane na rzecz dotychczasowego najemcy. Wnioskodawczyni z obecnym najemcą związana jest umową najmu zawartą na okres 10 lat (przy czym umowa nie stanowi czy jest zawarta pomiędzy Wnioskodawczynią jako przedsiębiorcą, czy też nie - umowa najmu jest zawarta pomiędzy spółką obsługującą i wynajmującą apartamenty dla turystów - a Wnioskodawczynią i jej małżonkiem). Wnioskodawczyni nie będzie podejmowała żadnych czynności celem zawarcia, czy też realizacji umów najmu (z wyjątkiem tych niezbędnych).

Pytania

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku, wycofanie Nieruchomości z Ewidencji Środków Trwałych Wnioskodawczyni (z majątku prowadzonej działalności gospodarczej i „przeniesienie” Nieruchomości do majątku prywatnego Wnioskodawczyni) nie spowoduje po Jej stronie powstania przychodu podatkowego w podatku PIT?

2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku, po wycofaniu Nieruchomości z Ewidencji Środków Trwałych Wnioskodawczyni (z majątku prowadzonej działalności gospodarczej i przeniesienia Nieruchomości do majątku prywatnego) Wnioskodawczyni będzie mogła uzyskiwane przychody z najmu zakwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT (określanego jako najem prywatny) oraz opodatkowywać te przychody zryczałtowanym podatkiem dochodowym według stawek 8,5%/12,5% (niezależnie od ewentualnego posiadania statusu czynnego podatnika podatku VAT i rozliczania VAT zgodnie z przepisami ustawy VAT) w obecnym stanie prawnym i stanie prawnym po wejściu w życie tzw. Polskiego Ładu?

Pani stanowisko w sprawie

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawczyni, prawidłowe jest stanowisko, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku, wycofanie Nieruchomości z Ewidencji Środków Trwałych Wnioskodawczyni z majątku prowadzonej działalności gospodarczej i „przeniesienie” Nieruchomości do majątku prywatnego Wnioskodawczyni nie spowoduje po Jej stronie powstania przychodu podatkowego w podatku PIT.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o PIT, za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Przychodem z działalności gospodarczej są również m.in. przychody z odpłatnego zbycia środków trwałych wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej (art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy o PIT).

Z kolei art. 14 ust. 2 ustawy o PIT stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

a) środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

b) składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,

c) składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,

d) składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z treści przytoczonych wyżej przepisów wynika, że za przychody z działalności gospodarczej uznaje się przychody uzyskane z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej. Zaznaczyć należy, że za odpłatne zbycie uważa się przeniesienie własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. Natomiast w przypadku wycofania składnika majątku do majątku prywatnego podatnika nie dojdzie do przeniesienia prawa własności nieruchomości, a tym samym podatnik nie będzie zobowiązany do opodatkowania dochodu z tego tytułu.

W związku z tym, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku, wycofanie Nieruchomości z Ewidencji Środków Trwałych z majątku prowadzonej działalności gospodarczej i przeniesienie Nieruchomości do majątku prywatnego nie spowoduje po stronie Wnioskodawczyni powstania przychodu podatkowego w podatku PIT.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawczyni, prawidłowe jest stanowisko, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku, po wycofaniu Nieruchomości z Ewidencji Środków Trwałych Wnioskodawczyni z majątku prowadzonej działalności gospodarczej i przeniesienia Nieruchomości do majątku prywatnego Wnioskodawczyni, będzie Ona mogła uzyskiwane przychody z najmu zakwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT (określanego jako najem prywatny) oraz opodatkowywać te przychody zryczałtowanym podatkiem dochodowym według stawek 8,5%/12,5% (niezależnie od ewentualnego posiadania statusu czynnego podatnika podatku VAT i rozliczania VAT zgodnie z przepisami ustawy VAT) w obecnym stanie prawnym i stanie prawnym po wejściu w życie tzw. Polskiego Ładu.

Zdaniem Wnioskodawczyni, jest możliwe opodatkowanie ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych przychodu z wynajmu lokali wycofanych z ewidencji środków trwałych (z majątku firmy).

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz do-chodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o PIT wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z po-szczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów ustawy o PIT, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i pkt 6:

1. pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),

2. najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).

Stosownie do treści art. 5a pkt 6 ustawy o PIT, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej, oznacza to działalność zarobkową:

a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy o PIT.

W myśl natomiast art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o PIT, przychodami z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza lub jako odrębne źródło przychodów, określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT. Co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzeczy w najem.

Zgodnie z treścią art. 1 pkt 1 i 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

1. prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą (pkt 1),

2. osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej (pkt 2).

Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, o czym stanowi art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Zgodnie z treścią art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o PIT.

Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, o których mowa w art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, wynosi 8,5% przychodów do kwoty 100 000 zł, natomiast od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 12,5% przychodów (art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne).

Przy czym, warunkiem skorzystania z ryczałtowej formy opodatkowania jest, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, złożenie pisemnego oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy, które podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego, pisemne oświadczenie składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy podatnik może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej. Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania, uważa się, że nadal prowadzi działalność opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do treści art. 9 ust. 4 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, za równoznaczne z dokonaniem wyboru opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy uznaje się pierwszą w roku podatkowym wpłatę na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z tego tytułu, a jeżeli pierwszy taki przychód podatnik osiągnął w grudniu roku podatkowego - złożenie zeznania, o którym mowa w art. 21 ust. 2 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Podsumowując powyższe rozważania podkreślić należy, że opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne - według stawki 8,5% do kwoty 100 000 zł, a od nadwyżki ponad tę kwotę według stawki 12,5% przychodów - mogą podlegać przychody z najmu, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z Uchwałą 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 maja 2021 r., sygn. akt II FPS 1/21: „podatnik decyduje o tym, czy powiązać określone składniki swojego mienia z wykonywaniem działalności gospodarczej, czy też zachować je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą , oddać np. w najem. W niektórych przypadkach o tego rodzaju związaniu będą świadczyć obiektywne okoliczności, np. amortyzowanie danego składnika majątku jako środka trwałego w ramach działalności gospodarczej wskazuje, że przychody z najmu należy zaliczyć do źródła przychodów z działalności gospodarczej niezależnie od stanowiska samego podatnika (por. wyrok NSA z 23 października 2013 r., sygn. akt II FSK 2832/11, CBOSA). Jak jednak wskazano w wyroku NSA z 5 kwietnia 2016 r., sygn. akt II FSK 379/14 (CBOSA): w większości przypadków decydujące znaczenie co do kwalifikacji określonych przychodów wynikających ze stosunku najmu należy przypisać samemu podatnikowi, który może powiązać posiadane i będące przedmiotem najmu składniki majątku z wykonywaniem działalności gospodarczej lub też pozostawić je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą. Czynność polegająca na wycofaniu składnika majątku (np. nieruchomości) z działalności gospodarczej i przekazaniu go na potrzeby osobiste na gruncie ustawy o PIT nie rodzi dla osoby fizycznej żadnych skutków podatkowych w tym podatku. Majątek osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą nie jest prawnie wyodrębniony od jej majątku niezwiązanego z działalnością gospodarczą (nazywanego również „prywatnym” lub „osobistym”), dlatego też przekazanie składnika majątku z prowadzonej działalności gospodarczej na inne własne potrzeby, w tym także zarobkowe, poprzez oddanie go w najem nie może być postrzegane jako bezskuteczne na gruncie podatkowym. Nastąpi w takim przypadku wyłącznie przesunięcie rzeczy z majątku związanego z działalnością gospodarczą do majątku niezwiązanego z taką działalnością, lecz nadal (`(...)`) rzecz ta będzie pozostawać mieniem tej samej osoby.

Podsumowując: NSA w składzie poszerzonym stwierdza, że uwzględniając powyżej zaprezentowaną argumentację, w szczególności w sytuacji braku ingerencji ustawodawcy, który może na potrzeby opodatkowania uznać, że najem w określonych przypadkach będzie kwalifikowany jako działalność gospodarcza (przykładowo wskazując próg ilościowy, czy kwotowy), a także biorąc pod uwagę wyrażoną w art. 10 ust. 1 ustawy o PIT zasadę rozłączności źródeł przychodów, należało podjąć uchwalę o treści następującej: „Przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze są zaliczane bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, chyba że stanowią składnik majątkowy mienia osoby fizycznej, który został przez nią wprowadzony do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej”.

Zasadą jest zatem kwalifikowanie przychodów do źródła - najem, a wyjątkiem jest sytuacja, w której podatnik, z uwagi na zakwalifikowanie składników majątku do kategorii związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą - przychody kwalifikuje do przychodów z działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 9 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (tzw. Polski Ład, obecnie podpisany przez Prezydenta RP, nieopublikowany w Dzienniku Ustaw) w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne: „wprowadza się następujące zmiany:

1. w art. 1:

2. a) pkt 2 otrzymuje brzmienie: osiągające przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT.”

Zgodnie z uzasadnieniem do tzw. Polskiego Ładu: „Zmieniony został przepis stanowiący dotychczas, że dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy PIT, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy wybiorą opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym (art. 9a ust. 6 ustawy PIT). Zmiana polega na wprowadzeniu zasady opodatkowania przychodów ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy PIT, tj. z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze, wyłącznie ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

Rezygnacja z opodatkowania na zasadach ogólnych według skali podatkowej dochodów osiąganych ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy PIT, uzasadnia uchylenie art. 16a ustawy PIT (…).

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawczyni, w przypadku wejścia w życie tzw. Polskiego Ładu nie zmieni się sytuacja Wnioskodawczyni i nadal prawidłowe będzie stanowisko wskazujące, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku, po wycofaniu Nieruchomości z Ewidencji Środków Trwałych Wnioskodawczyni z majątku prowadzonej działalności gospodarczej i przeniesienia Nieruchomości do majątku prywatnego Wnioskodawczyni, będzie Ona mogła uzyskiwane przychody z najmu zakwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT (określanego jako najem prywatny) oraz opodatkowywać te przychody zryczałtowanym podatkiem dochodowym według stawek 8,5%/12,5% (niezależnie od ewentualnego posiadania statusu czynnego podatnika podatku VAT i rozliczania VAT zgodnie z przepisami ustawy VAT).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

– pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),

– najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6);

– odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d) innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany (pkt 8).

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 cytowanej ustawy nie ma zastosowania do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy – nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności gospodarczej i dniem ich zbycia nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy).

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 omawianej ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

a) środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

b) składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,

c) składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,

d) składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

− wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy.

Stosownie natomiast do art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;

2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;

3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Z powyższych przepisów wynika, że aby dane przychody zostały zaliczone do źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, muszą być łącznie spełnione trzy podstawowe warunki:

– zaistniały przesłanki pozytywne, o których mowa w art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy pozwalające na stwierdzenie, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą,

– nie wystąpiły przesłanki negatywne, o których mowa w art. 5b ust. 1 ustawy oraz,

– wykluczono, że uzyskane przychody są zaliczane do jednego z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy).

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza albo jako odrębne źródło przychodów (tzw. najem prywatny). Jeśli najem faktycznie spełnia obiektywne przesłanki uznania go za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 przywołanej ustawy lub jego przedmiotem są składniki majątku związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, to powinien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności, niezależnie od tego, czy podatnik dokonał jej rejestracji.

Jak wskazano wyżej, aby daną działalność uznać za działalność gospodarczą, musi ona być prowadzona we własnym imieniu i łącznie spełniać warunki:

– celu zarobkowego,

– ciągłości,

– zorganizowanego charakteru.

Działalność zarobkowa to działalność taka, która daje możliwość wygenerowania zysku i ma na celu zapewnienie określonego dochodu. Jednak nawet ewentualna strata będąca wynikiem działalności nastawionej na zysk nie pozbawia jej takiego charakteru, gdyż istotny jest tu sam zamiar osiągnięcia dochodu. Zarobkowego charakteru nie mają natomiast czynności nastawione wyłącznie na zaspokojenie własnych potrzeb osoby, która je podejmuje.

Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Wiąże się z planowym charakterem działań i realizacją w sposób ciągły zamierzeń ukierunkowanych na osiąganie i zwiększanie zysków. Przesłanki ciągłości nie należy rozumieć jako konieczności wykonywania działalności bez przerwy – do jej zachowania wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikała intencja powtarzania określonego zespołu konkretnych czynności w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Prowadzenie działalności w sposób zorganizowany oznacza działanie metodyczne, systematyczne, uporządkowane, przebiegające według planu, przy udziale specjalnie dobranych środków, służących uzyskaniu dochodu. O takim zorganizowaniu mogą świadczyć (chociaż nie są decydujące) także niektóre czynności, jak na przykład wyodrębnienie pewnych składników materialnych lub niematerialnych służących danej działalności, dopełnienie obowiązków formalnych w zakresie zarejestrowania przedsiębiorcy, współpraca z podmiotami profesjonalnymi, świadczenie dodatkowych usług.

Należy przy tym podkreślić, że nie ma podstaw, aby kwalifikować do pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podejmowane przez podatnika czynności, które mieszczą się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mają na celu zwyczajowe gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb osobistych podatnika lub jego rodziny. Działań z zachowaniem normalnych, zwyczajowo przyjętych w takich przypadkach reguł gospodarności nie należy utożsamiać z działalnością gospodarczą.

Wskazane wyżej przesłanki w każdym przypadku należy rozważyć indywidualnie, mając na względzie całokształt okoliczności faktycznych danej sprawy, a więc wszystkie działania podejmowane przez podatnika, a nie tylko poszczególne czynności, pojedyncze elementy stanu faktycznego. Przy tym decydującego znaczenia nie ma tu subiektywne przekonanie podatnika o właściwej, jego zdaniem, kwalifikacji przychodów do danego źródła, ale to, czy w okolicznościach faktycznych danej sprawy omawiane kryteria zostały rzeczywiście spełnione.

Zgodnie z art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2021 r., poz. 993, ze zm.), ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne osiągające przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Osoby fizyczne osiągające przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym, opłacają ryczałt od przychodów ewidencjonowanych – o czym stanowi art. 2 ust. 1a tej ustawy.

Jednocześnie w myśl art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tych tytułów stosuje się przepisy art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Przepis art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a) ww. ustawy stanowi, że ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów do kwoty 100 000 zł oraz 12,5% przychodów od nadwyżki ponad kwotę 100 000 zł z tytułu przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a.

Zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2022 r. brzmieniem art. 9a ust. 6 ustawy o PIT dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy PIT, są opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą (przeważająca działalność gospodarcza to działalność rachunkowo-księgowa; doradztwo podatkowe (PKD 69.20.Z), Prowadzi również działalność w formie spółki cywilnej. Oprócz działalności rachunkowo-księgowej, Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, wynajmuje m.in. dwie nieruchomości (lokale mieszkalne). Wynajem nie jest przeważającą działalnością gospodarczą Wnioskodawczyni. Nieruchomości zostały nabyte 7 lutego 2014 r. przez Wnioskodawczynię oraz jej małżonka, między którymi istnieje małżeńska ustawowa wspólność majątkowa, przez zawarcie dwóch odrębnych notarialnych umów deweloperskich, w których deweloper zobowiązał się wybudować i przenieść na ich rzecz prawo własności dwóch lokali mieszkalnych. Równolegle podpisano dwie odrębne notarialne umowy najmu Nieruchomości zawarte między Wnioskodawczynią oraz Jej małżonkiem, a najemcą – deweloperem, na czas oznaczony 10 lat licząc od dnia przekazania lokali najemcy, z możliwością przedłużenia na kolejne 5 lat. 11 września 2015 r. w wykonaniu umów deweloperskich zawarto dwie odrębne notarialne umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego i przeniesienia jego własności. W tym samym dniu lokale zostały wpisane do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawczyni i amortyzowane są stawką liniową 1,5%. Od października 2015 r. z tytułu wynajmu Nieruchomości przez Wnioskodawczynię osiągany jest przychód rozliczany w ramach prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej. Obecnie, Wnioskodawczyni planuje wycofanie Nieruchomości z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz przeniesienie ich do majątku prywatnego oraz opodatkowanie dalszego przychodu z ich wynajmu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Wycofanie Nieruchomości nastąpi 31 grudnia 2021 r., zaś pierwszy przychód z tytułu wynajmu w ramach, tzw. najmu prywatnego nastąpi w 2022 r. Powodem wycofania nieruchomości z działalności gospodarczej prowadzonej przez Nią jest uporządkowanie źródeł przychodów (rozdzielenie przychodów związanych z prowadzeniem biura rachunkowego oraz przychodów pasywnych (niewymagających od Wnioskodawczyni nakładów pracy i działania) w postaci najmu tych dwóch nieruchomości. W wyniku wycofania nieruchomości nastąpi wyłącznie przesunięcie rzeczy z majątku związanego z działalnością gospodarczą do majątku niezwiązanego z taką działalnością, lecz nadal nieruchomości będą mieniem Wnioskodawczyni. W celu obsługi najemców nie będzie zatrudniała pracowników, nie będzie korzystała z obsługi księgowej, obsługi zarządczej, zawierała umów cywilnoprawnych. Wnioskodawczyni z obecnym najemcą związana jest umową najmu zawartą na okres 10 lat (przy czym umowa nie stanowi, czy jest zawarta pomiędzy Wnioskodawczynią jako przedsiębiorcą, czy też nie - umowa najmu jest zawarta pomiędzy spółką obsługującą i wynajmującą apartamenty dla turystów a Wnioskodawczynią i Jej małżonkiem). Zawarta umowa najmu przewiduje najem długookresowy (10 lat) niewymagający od Wnioskodawczyni nakładów pracy, czy też działania polegającego na ciągłym poszukiwaniu najemców. Po przeniesieniu do majątku prywatnego lokali mieszkalnych, na chwilę obecną - nie zostaną zawarte nowe umowy najmu tych nieruchomości. Majątek Wnioskodawczyni jako osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą nie jest prawnie wyodrębniony od jej majątku niezwiązanego z działalnością gospodarczą (nazywanego również „prywatnym” lub „osobistym”), dlatego też przekazanie składnika majątku z prowadzonej działalności gospodarczej na inne własne potrzeby, w tym także zarobkowe, poprzez oddanie go w najem to wyłącznie przesunięcie rzeczy z majątku związanego z działalnością gospodarczą do majątku niezwiązanego z taką działalnością.

Mając na uwadze zaprezentowane przepisy prawa podatkowego oraz opisane zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że wycofanie nieruchomości z majątku trwałego prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej do Jej majątku prywatnego, sprawi, że nieruchomości te nie będą stanowić już składników majątkowych tej działalności. Zatem planowana czynność wycofania wskazanych we wniosku nieruchomości, z majątku działalności gospodarczej do majątku prywatnego Wnioskodawczyni nie będzie nosić w istocie cech zbycia, jak również nie będzie posiadać przymiotu odpłatności, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec powyższego czynność ta nie będzie skutkować po stronie Wnioskodawczyni powstaniem obowiązku podatkowego na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, jeżeli po przeniesieniu ww. nieruchomości do majątku prywatnego Wnioskodawczyni, najem tych nieruchomości nie będzie realizowany w sposób, który wskazuje na spełnienie wszystkich przesłanek prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej wymienionych w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przychody uzyskiwane z tego tytułu Wnioskodawczyni będzie mogła zakwalifikować do źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 powoływanej ustawy.

Uzyskiwane przychody z tytułu najmu mogą być opodatkowane stawką ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, określoną w art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. d) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, w wysokości 8,5% do kwoty 100 000 zł. Natomiast po przekroczeniu tego limitu powinna Pani odprowadzić od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 12,5% przychodów.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 12 ust. 5 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, przychody z udziału w spółce w odniesieniu do każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku. W razie braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Z przepisu art. 12 ust. 6 ww. ustawy wynika, że zasada, o której mowa w ust. 5, ma również zastosowanie do małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, osiągających przychody, o których mowa w art. 6 ust. 1a, chyba że złożą pisemne oświadczenie o opodatkowaniu całości przychodu przez jednego z nich.

Zgodnie z ust. 7 tego przepisu, oświadczenie, o którym mowa w ust. 6, składa się właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymany został pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnięty został w grudniu roku podatkowego.

Z art. 12 ust. 8 ww. ustawy wynika, że wybór zasady opodatkowania całości przychodu przez jednego z małżonków wyrażony w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 6, obowiązuje przy dokonywaniu wpłat na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych za cały dany rok podatkowy, chyba że w wyniku rozwodu albo orzeczenia przez sąd separacji nastąpił podział majątku wspólnego małżonków i przedmiot umowy przypadł temu z małżonków, na którym nie ciążył obowiązek dokonywania wpłat na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Zgodnie z art. 12 ust. 8a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, wybór zasady opodatkowania całości przychodu przez jednego z małżonków, wyrażony w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 6, dotyczy również lat następnych, chyba że w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został otrzymany pierwszy w roku podatkowym przychód, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód otrzymany został w grudniu roku podatkowego, małżonkowie zawiadomią w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z opodatkowania całości przychodu przez jednego z małżonków.

W myśl ust. 8c tego artykułu oświadczenie, o którym mowa w ust. 6, oraz zawiadomienie, o którym mowa w ust. 8a, mogą być podpisane przez jednego z małżonków. Podpisanie oświadczenia lub zawiadomienia przez jednego z małżonków traktuje się na równi ze złożeniem przez niego oświadczenia o upoważnieniu go przez jego współmałżonka do złożenia oświadczenia lub zawiadomienia w imieniu obojga małżonków. Oświadczenie to składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania.

Dodatkowe informacje

Należy przy tym zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.) – niniejsza interpretacja dotyczy Wnioskodawczyni. Nie wywołuje skutków prawnych dla małżonka Wnioskodawczyni.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r., poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.).