0112-KDIL2-2.4011.855.2021.5.IM

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

Dnia 6 października 2021 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 1 października 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 10 grudnia 2021 r. (wpływ 15 grudnia 2021 r.). Treść wniosku jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1. Zainteresowany będący stroną postępowania:

SPÓŁKA JAWNA

2. Zainteresowani niebędący stroną postępowania:

· Pan A;

· Pan B.

Opis stanu faktycznego

1. Wnioskodawca Spółka Jawna z siedzibą w (`(...)`), będąca podmiotem wpisanym w KRS (Krajowy Rejestr Sądowy) pod numerem (`(...)`), jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W miesiącu sierpniu br. został złożony przez wspólników wniosek leasingowy na samochód osobowy, który został zakwalifikowany jako samochód wykorzystywany dla celów związanych z prowadzoną działalnością. Firma również opracowała regulamin w sprawie zasad korzystania z samochodu służbowego oraz stosowne zarządzenie. W dniu 10 sierpnia 2021 r. został poniesiony pierwszy wydatek w postaci kosztu opłaty wstępnej do umowy leasingu operacyjnego oraz został złożony formularz VAT (podatek od towarów i usług)-26 w Urzędzie Skarbowym w (`(...)`) w związku z podjętą decyzją o wykorzystaniu samochodu osobowego tylko do prowadzonej działalności. Przedmiotowy samochód osobowy został wydany w dniu 2 września 2021 r., a w dniu 7 września został uzupełniony druk VAT-26 o dane w zakresie daty nabycia pojazdu oraz numeru rejestracyjnego. Ponadto od 2 września została rozpoczęta ewidencja przebiegu pojazdu, co pozwoliło spółce na odliczenie 100% VAT od opłaty wstępnej, raty leasingu oraz od wydatków eksploatacyjnych w deklaracji VAT-7 za miesiąc sierpień i wrzesień 2021 r. W dniu 30 września br., w związku z koniecznością wykorzystania samochodu osobowego przez wspólnika do celów prywatnych (codzienne dojazdy na rehabilitację w związku ze zwyrodnieniem barku ‒ automatyczna skrzynia biegów ułatwi samodzielną jazdę na zabiegi bez konieczności dowożenia przez inną osobę), została podjęta decyzja o zmianie przeznaczenia przedmiotu leasingu na użytek mieszany i została złożona w Urzędzie Skarbowym aktualizacja Vat-26 w zakresie zmiany wykorzystania samochodu osobowego. W związku z powyższym Wnioskodawca z dniem 1 października 2021 r. zaprzestał prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu i będzie odliczał 50% podatku naliczonego wykazanego na fakturze z tytułu rat leasingowych oraz eksploatacji.

2. Na potrzeby spółki Sp. Jawna, której Wnioskodawcy są wspólnikami posiadającymi po 50% udziałów, zawarli umowę leasingu operacyjnego, której podmiotem jest samochód osobowy nieelektryczny o wartości 227.000 zł brutto, który spełnia definicję samochodu osobowego (zdarzenie opisane powyżej ‒ pkt 1).

Na powyższą wartość pojazdu składa się:

‒ opłata wstępna netto 64.999,51 zł + podatek Vat 14.949,89 zł,

‒ raty leasingowe w ilości 47 z podziałem na kapitał, który łącznie netto wynosi 75.002,28 zł + podatek Vat 17.250,52 zł oraz część odsetkową,

‒ odrębna opłata końcowa związana z wykupem samochodu w kwocie netto 44.551,06 zł.

W okresie 10 sierpnia do 30 września spółka zgłosiła do Urzędu Skarbowego informację Vat-26, a od dnia odbioru samochodu, tj. 2 września 2021 r., prowadziła ewidencję przebiegu pojazdu, co pozwoliło na odliczenie w 100% Vat od opłaty wstępnej oraz pierwszej raty leasingowej, której część kapitałowa określona na fakturze wynosiła netto 1.530,08 zł. Ponieważ zgodnie z podjętą decyzją i działaniami związanymi z wykorzystywaniem samochodu tylko do działalności, do kosztów uzyskania przychodu zastały zaliczone w całości, tj. wartość netto opłaty wstępnej z dnia 11 sierpnia br. oraz pierwszej raty leasingowej z dnia 15 września. Powyższa decyzja była podyktowana faktem spełnienia przesłanki, że suma opłaty wstępnej i rat kapitałowych nie przekroczyła limitu ustalonego dla samochodu osobowego nieelektrycznego w wysokości 150.000 zł, a całkowite koszty w tym przypadku wynosiły netto 140.001,79 zł.

Po podjęciu decyzji o zmianie przeznaczenia na wykorzystywanie przedmiotu leasingu w użytku mieszanym i zgłoszeniu tego faktu do Urzędu Skarbowego w informacji Vat-26, przeliczono ponownie wartość samochodu w następujący sposób:

‒ opłata wstępna netto kwota 64.999,51 zł z miesiąca sierpnia br.,

‒ rata kapitałowa netto kwota 1.530,08 zł z miesiąca września br.,

‒ pozostałe raty kapitałowe w ilości 46 rat, które będą płatne począwszy od miesiąca października, tj. netto 73.472,20 zł + 1/2 Vat 8.449,30 (50% będzie odliczane w deklaracji Vat-7),

‒ raty odsetkowe zaliczane do kosztów w całości, a Vat odliczany w 100%.

Ponieważ nowa, łączna wartość samochodu dla celów pdof mieści się w limicie i wynosi 148.451,09 zł. Wobec powyższego przyszłe raty kapitałowe wynikające z faktur wraz z przypadającą połową kwoty Vat będzie zaliczana w koszty w całości oraz raty kapitałowe.

Wydatki z tytułu eksploatacji samochodu do działalności mieszanej będą zaliczone w koszty w wysokości 75%.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku udzielili Państwo odpowiedzi na następujące pytania:

Czy umowa leasingu spełnia warunki określone w art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Umowa leasingu w przedmiotowej sprawie spełnia warunki określone w art. 23b Ustawy.

Czy samochód, o którym mowa we wniosku, spełnia definicję samochodu osobowego w myśl art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Przedmiotowy samochód opisany we wniosku spełnia definicję samochodu osobowego zawartą w powyższym artykule Ustawy.

Czy wartość samochodu osobowego, o którym mowa we wniosku, wynika z treści umowy, na podstawie której korzystają Państwo z tego samochodu?

Wartość samochodu osobowego opisanego we wniosku wynika z treści umowy, na podstawie której Spółka użytkuje przedmiot leasingu.

Czy wartość samochodu, o którym mowa we wniosku, odzwierciedla jego wartość rynkową?

Wartość samochodu, o której mowa we wniosku, odzwierciedla jego wartość rynkową ‒ przedmiot leasingu został wyceniony przez leasingodawcę na podstawie faktury sprzedaży, wystawionej przez autoryzowany salon (`(...)`) (samochód nowy).

Pytanie

Czy poprawnie Wnioskodawcy jako podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych zakwalifikowali do kosztów uzyskania przychodu opłatę wstępną oraz raty kapitałowe od samochodu osobowego nieelektrycznego w początkowej fazie użytkowanego na potrzeby działalności spółki oraz po zmianie przeznaczenia w użytku mieszanym?

Państwa stanowisko w sprawie

Definicja samochodu osobowego została zawarta w art. 5a pkt 19a updof i stanowi ona, że samochodem osobowym jest pojazd samochodowy w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób (łącznie z kierowcą), z wyjątkiem pojazdów wymienionych w tych przepisach.

Do celów podatkowych umowę, na podstawie której podatnik prowadzący działalność gospodarczą korzysta odpłatnie ze środka trwałego oddanego mu do używania, uważa się za umowę leasingu operacyjnego, jeżeli spełnia ona warunki określone w art. 23b ust. 1 updof.

Oznacza to, że:

1. umowa powinna być zawarta na czas oznaczony:

‒ stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji ‒ jeżeli przedmiotem umowy są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, lub

‒ wynoszący co najmniej 5 lat ‒ jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości,

2. suma opłat ustalonych w umowie, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, powinna odpowiadać co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych; a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu.

Przy czym w myśl definicji zamieszczonych w art. 23a pkt 2 i pkt 4 lit. a updof podstawowy okres umowy leasingu ‒ to czas oznaczony, na jaki została zawarta ta umowa, z wyłączeniem czasu, na który może być przedłużona lub skrócona; w przypadku zmiany strony lub stron tej umowy podstawowy okres umowy uważa się za zachowany, jeżeli inne postanowienia umowy nie uległy zmianie.

Jeżeli zawarta umowa leasingu spełnia określone w art. 23b ust. 1 updof warunki oraz finansujący w dniu jej zawarcia nie korzysta ze zwolnień wymienionych w art. 23b ust. 2 updof (m.in. przysługujących na podstawie przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych), to korzystający może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów poniesione koszty związane z przedmiotem umowy leasingu, w tym wydatek związany z uiszczeniem wstępnej opłaty leasingowej.

Przy czym w przypadku umów leasingu dotyczących samochodu osobowego zawartych od 1 stycznia 2019 r. wysokość wstępnej opłaty leasingowej zaliczanej do kosztów powinna być ustalona z uwzględnieniem art. 23 ust. 1 pkt 47a updof.

Opłata wstępna jest wydatkiem jednorazowym związanym z zawarciem umowy leasingu, a w konsekwencji wydaniem samego przedmiotu leasingu. Kwalifikuje się ona do kosztów pośrednich. Jeżeli w umowie leasingu nie określono, że opłata wstępna jest opłatą na poczet usługi wykonywanej przez okres jej trwania, to nie ma podstaw, by traktować ją jako koszt, który dotyczy okresu przekraczającego rok podatkowy. Wobec tego, wstępna opłata leasingowa powinna być zaliczana do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w dacie jej poniesienia, którą u prowadzących księgi rachunkowe wyznacza art. 22 ust. 5d updof.

Natomiast stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 47a updof nie uważa się za koszty uzyskania przychodów dotyczących samochodu osobowego opłat wynikających z umowy leasingu, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, z wyjątkiem opłat z tytułu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150.000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy. Przy czym dla samochodu elektrycznego przyjmuje się kwotę 225.000 zł (art. 23 ust. 5e updof).

Limit określony w art. 23 ust. 1 pkt 47a updof stosuje się do tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego (art. 23 ust. 5c updof).

Kwota 150.000 zł obejmuje także podatek od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego, oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług (art. 23 ust. 5a updof).

Zmiana przeznaczenia przedmiotu leasingu, zdaniem wspólników, nie spowodowała przekroczenia limitu przewidzianego dla samochodu osobowego nieelektycznego i w sposób prawidłowy zakwalifikowano koszty dla celów podatkowych.

Ponadto dla Wnioskodawców, jako wspólników spółki jawnej, ww. wydatki stanowić będą koszty podatkowe proporcjonalnie do udziałów w spółce. W myśl bowiem art. 8 ust. 1 Ustawy pdof: przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 skala podatkowa ust. 1.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W myśl art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy);

W świetle cytowanych przepisów wielkość przychodu przypadającego na podatnika (wspólnika spółki niebędącej osobą prawną) określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku. Taką samą zasadę należy zastosować przy określaniu kosztów uzyskania przychodu, zysków i strat przypadających na wspólnika oraz ulg podatkowych.

Zasady opodatkowania stron leasingu reguluje natomiast rozdział 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu ‒ rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów

Z kolei art. 23a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że:

Ilekroć w rozdziale jest mowa o podstawowym okresie umowy leasingu ‒ rozumie się przez to czas oznaczony, na jaki została zawarta ta umowa, z wyłączeniem czasu, na który może być przedłużona lub skrócona; w przypadku zmiany strony lub stron tej umowy podstawowy okres umowy uważa się za zachowany, jeżeli inne postanowienia umowy nie uległy zmianie.

W myśl art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

1. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;

2. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;

3. suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 23b ust. 2 ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych:

Jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

1. art. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

2. przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,

3. art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997 r. poz. 143, z 1998 r. poz. 1063 oraz z 1999 r. poz. 484 i 1178)

– do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 23f-23h.

W myśl art. 23b ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W przypadku finansującego będącego spółką niebędącą osobą prawną ograniczenia, o których mowa w ust. 2, dotyczą także wspólników tych spółek.

W związku z powyższym, jeżeli zawarta umowa leasingu spełnia określone w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunki oraz finansujący w dniu zawarcia nie korzysta ze zwolnień wymienionych w art. 23b ust. 2 powołanej ustawy, to korzystający może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów poniesione koszty związane z przedmiotem umowy leasingu.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej kwotę:

a) 225 000 zł ‒ w przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem elektrycznym w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 110, 1093 i 2269) oraz w przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem napędzanym wodorem w rozumieniu art. 2 pkt 15 tej ustawy,

b) 150 000 zł ‒ w przypadku pozostałych samochodów osobowych.

Stosownie do art. 23 w ust. 1 punkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów dotyczących samochodu osobowego opłat wynikających z umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, z wyjątkiem opłat z tytułu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150.000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.

Przepis art. 23 ust. 1 pkt 47a rozciąga limit rozliczania wydatków na korzystanie z samochodu osobowego na umowy leasingu operacyjnego, umowy najmu, dzierżawy lub inne umowy o podobnym charakterze. Limit ten koresponduje z (podwyższanym) limitem stosowanym przy dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych od nabytego samochodu i ustalany będzie proporcją wartości samochodu będącego przedmiotem umowy leasingu, najmu, itp. i kwoty 150 000 zł.

Z przepisu tego wynika, że nie stanowią kosztów uzyskania przychodów dotyczące samochodu osobowego opłaty wynikające z umów leasingu w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.

Zgodnie z art. 23 ust. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Poniesione wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 46 i 46a, oraz kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 47a, obejmują także podatek od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego, oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w jakiej zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 23 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W przypadku samochodu osobowego oddanego do używania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1, ograniczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 47a, stosuje się do tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego.

Tym samym powyższy limit 150.000 zł ma zastosowanie do tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego – części kapitałowej raty leasingowej.

W analizowanej regulacji pojawia się pojęcie „wartość samochodu osobowego”. Pojęcie to nie zostało zdefiniowane.

Natomiast zasadą w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych jest, że kosztem uzyskania przychodów są wydatki rzeczywiście poniesione. Jednocześnie ww. regulacja odnosi się do samochodu osobowego będącego przedmiotem umowy, np. leasingu. Stąd zasadnym jest odniesienie się, przy stosowaniu proporcji wynikającej z art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do wartości samochodu osobowego wynikającej z umowy leasingu.

Innymi słowy, w przypadku umowy leasingu, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, wartość samochodu osobowego powinna wynikać z treści umowy, na podstawie której podatnik korzysta z danego samochodu. Wartość przedmiotu umowy powinna odzwierciedlać jego wartość rynkową ‒ jeżeli w umowie określono wartość samochodu, która znacznie odbiega od wartości rynkowej, działanie takie może zostać poczytane jako obejście prawa podatkowego.

Wartość samochodu, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to wartość netto wynikająca z umowy powiększona o podatek od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi dla korzystającego podatku naliczonego oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w jakiej zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi korzystającemu nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług. Wartość samochodu wynikająca z umowy musi odpowiadać faktycznej (aktualnej) wartości rynkowej takiego samochodu na dzień jej zawarcia.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Spółka Jawna, której wspólnikami są Zainteresowani, prowadzi działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W miesiącu sierpniu 2021 r. został złożony przez wspólników wniosek leasingowy na samochód osobowy, który został zakwalifikowany jako samochód wykorzystywany dla celów związanych z prowadzoną działalnością. W dniu 10 sierpnia 2021 r. został poniesiony pierwszy wydatek w postaci kosztu opłaty wstępnej do umowy leasingu operacyjnego. W dniu 30 września 2021 r. została podjęta decyzja o zmianie przeznaczenia przedmiotu leasingu na użytek mieszany. Zainteresowani wskazali ponadto, że umowa leasingu w przedmiotowej sprawie spełnia warunki określone w art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Samochód opisany we wniosku spełnia definicję samochodu osobowego zawartą w art. 5a pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wartość tego samochodu osobowego wynika z treści umowy, na podstawie której Spółka użytkuje przedmiot leasingu i odzwierciedla jego wartość rynkową ‒ przedmiot leasingu został wyceniony przez leasingodawcę na podstawie faktury sprzedaży, wystawionej przez autoryzowany salon (`(...)`) (samochód nowy).

Wątpliwość Państwa budzi kwestia, czy Zainteresowani, jako podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych, poprawnie zakwalifikowali do kosztów uzyskania przychodu opłatę wstępną oraz raty kapitałowe od samochodu osobowego nieelektrycznego zarówno w początkowej fazie użytkowania na potrzeby działalności Spółki, jak i po zmianie przeznaczenia ‒ w użytkowaniu mieszanym.

W opisanym stanie faktycznym do ustalenia proporcji, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy przyjąć wartość samochodu osobowego wynikającą z umowy leasingu tego samochodu – wartość samochodu odzwierciedlającą jego wartość rynkową ‒ i zastosować uregulowania, które limitują możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat wynikających z tytułu umowy najmu samochodu, w przypadku gdy wartość opisanego samochodu (stanowiącego przedmiot umowy leasingu) przekracza 150 000 zł (cena netto). W niniejszej sprawie podkreślamy, że na ww. wartość samochodu osobowego składają się: opłata wstępna, raty kapitałowe oraz opłata końcowa związana z wykupem samochodu, z uwzględnieniem podatku od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi dla korzystającego podatku naliczonego oraz naliczonego podatku od towarów i usług, w tej części, w jakiej zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi korzystającemu nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług. Tym samym w rozpatrywanej sprawie wartość samochodu osobowego przekracza limit 150 000 zł.

Jak już wyżej wskazano, zawarcie umowy leasingu operacyjnego, której przedmiotem jest samochód osobowy o wartości powyżej 150.000 zł, skutkuje tym, że wydatki nie będą kosztem podatkowym w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150.000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego, będącego przedmiotem tej umowy. Powyższe limitowanie dotyczy każdej miesięcznej raty (w części dotyczącej spłaty wartości samochodu), jak również opłaty wstępnej. Z tego też względu, w przedstawionych we wniosku okolicznościach, wydatek poniesiony z tytułu opłaty wstępnej oraz rat kapitałowych nie będzie dla Zainteresowanych kosztem uzyskania przychodów w całości, a wyłącznie w wysokości wynikającej ‒ ze wskazanej w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ‒ proporcji.

Jednocześnie wskazujemy, że zarówno w początkowej fazie użytkowania samochodu na potrzeby działalności Spółki, jak i po zmianie przeznaczenia dla użytku mieszanego wartość samochodu powinna być określona tak samo – jest to wartość netto wynikająca z umowy powiększona o podatek od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi dla korzystającego podatku naliczonego oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w jakiej zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi korzystającemu nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług.

Reasumując ‒ Zainteresowani jako podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych nieprawidłowo zakwalifikowali do kosztów uzyskania przychodu opłatę wstępną oraz raty kapitałowe od samochodu osobowego. Przy zaliczeniu opłaty wstępnej i rat kapitałowych dotyczących ww. samochodu do kosztów uzyskania przychodów należy uwzględnić proporcję wynikającą z art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zarówno w początkowej fazie użytkowania samochodu na potrzeby działalności Spółki, jak i po zmianie przeznaczenia – w użytkowaniu mieszanym.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ocena Państwa stanowiska w zakresie podatku od towarów i usług podlega odrębnemu rozstrzygnięciu.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Spółka Jawna (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).