Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Dnia 2 grudnia 2021 r. wpłynął Pana wniosek z 25 listopada 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 10 lutego 2022 r. (wpływ 10 lutego 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Prowadzi Pan działalność gospodarczą od (…)2016 r. o przeważającej części kod PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 55.20.Z – obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania. Jest to agroturystyka, najem pokoi i apartamentów na pobyty wypoczynkowe turystów. Łącznie 35 miejsc noclegowych położonych na wsi. Uzyskiwane przez Pana dochody opodatkowane są na zasadach ogólnych, wg stawki podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.).

W styczniu 2021 r. budynki mieszkalne, które obecnie w całości są przeznaczone pod prowadzona działalność gospodarczą, tzn. najem krótkoterminowy, zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych operatem szacunkowym. Zastosowano stawkę amortyzacji 2,5%. Amortyzacja miesięczna wynosi 2 450,00 zł.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku udzielił Pan odpowiedzi na następujące pytania:

Czy w 2022 r. kontynuuje Pan opodatkowanie na zasadach ogólnych?

Tak, w tej kwestii nic się nie zmieniło, rozlicza się Pan na zasadach ogólnych.

Jakie były przyczyny tego, że budynki mieszkalne, o których mowa we wniosku, zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dopiero 1 stycznia 2021 r., skoro działalność prowadzona była od 2016 roku?

W chwili zakładania działalności gospodarczej, tj. w 2016 roku, Pana działalność gospodarcza opierała się na innej dziedzinie, tj. jest Pan rzeczoznawcą majątkowym i głównie tym się Pan zajmował.

Agroturystykę od 1 maja 2019 roku (data otwarcia) prowadziła Pana żona – jest rolnikiem, spełniała wymagania prowadzenia wynajmu pokoi jako rolnik i nie musieli Państwo obejmować wynajmu działalnością gospodarczą (wynajem do 5 pokoi).

Z biegiem czasu prowadzony najem zaczął się rozrastać, liczba pokoi i apartamentów rosnąć.

W 2021 roku oddali Państwo kolejne 4 apartamenty i Państwa najem w Państwa mniemaniu przestał posiadać znamiona wynajmu prowadzonego przez rolnika. W związku z tym dodali Państwo w 2021 roku do prowadzonej przez Pana działalności PKD 55.20, rzeczoznawca majątkowy wycenił wartość wynajmowanych budynków i zostały one wprowadzone do ewidencji środków trwałych. Budynki wykorzystywane do działalności gospodarczej amortyzowane jako środki trwałe należą do małżeńskiej wspólnoty majątkowej.

Pytanie

Czy, zgodnie z ustawą z dn. 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, od lokali mieszkalnych (domków), które Pan wynajmuje w ramach najmu krótkoterminowego w działalności gospodarczej może Pan dokonywać odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszty uzyskania przychodów z działalności gospodarczej.

Pana stanowisko w sprawie

W Pana mniemaniu, zmiany odnoszące się do lokali o charakterze podobnym do posiadanych w Pana działalności nie następują, w związku z tym odpisy amortyzacyjne uwzględniane w kosztach nadal będą mogły być stosowane.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zabezpieczenie albo zachowanie źródła przychodów tak, aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

‒ pozostawać w związku przyczynowym z przychodami lub źródłem przychodów i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

‒ nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

‒ być właściwie udokumentowany.

Wydatki na nabycie, wytworzenie i ulepszenie środków trwałych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Z treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

a) nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,

b) trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,

c) ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

– wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia;

Stosownie do art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.:

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.:

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23. W przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.

Na podstawie art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

a) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

b) maszyny, urządzenia i środki transportu,

c) inne przedmioty

‒ o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22c pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.:

Amortyzacji nie podlegają:

1. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,

2. budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu

– zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Natomiast zgodnie z art. 22c pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.:

Amortyzacji nie podlegają:

1. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,

2. budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy

– zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z powyższych przepisów wynika, że zmiany wprowadzone od 1 stycznia 2022 r. do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych spowodowały, że budynki mieszkalne nie podlegają amortyzacji podatkowej.

Zgodnie z art. 71 ust. 2 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105; dalej ustawa zmieniająca):

Podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych i podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych mogą, nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2022 r., zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych będących odpowiednio budynkami mieszkalnymi, lokalami mieszkalnymi stanowiącymi odrębną nieruchomość, spółdzielczym własnościowym prawem do lokalu mieszkalnego lub prawem do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, nabytych lub wytworzonych przed dniem 1 stycznia 2022 r.

Jednak na podstawie przepisów przejściowych – podatnicy, którzy wykorzystują w prowadzonej działalności gospodarczej nieruchomości o charakterze mieszkalnym, mogą zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od tych nieruchomości nie dłużej niż do 31 grudnia 2022 r.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że od 2016 r. prowadzi Pan działalność gospodarczą. Od 2021 r. przedmiotem Pana działalności jest najem pokoi i apartamentów na pobyty wypoczynkowe turystów. Uzyskiwane przychody opodatkowuje Pan na zasadach ogólnych (dotyczy to 2021 r., jak i 2022 r.). W styczniu 2021 r. budynki mieszkalne, które obecnie w całości przeznaczone są pod Pana działalność gospodarczą, zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych.

Na podstawie przedstawionego opisu sprawy oraz przytoczonych przepisów stwierdzamy, że odpisy amortyzacyjne dokonywane od budynków mieszkalnych, które wprowadził Pan do ewidencji środków trwałych w 2021 r., mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej na zasadzie kontynuacji. Jednak w związku z wprowadzonymi zmianami na mocy ustawy zmieniającej odpisy te może Pan zaliczać w poczet kosztów nie dłużej niż do 31 grudnia 2022 r.

Reasumując – zgodnie z ustawą zmieniającą – od lokali mieszkalnych (domków), które Pan wynajmuje w ramach najmu krótkoterminowego w działalności gospodarczej, może Pan dokonywać odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszty uzyskania przychodów z działalności gospodarczej nie dłużej niż do 31 grudnia 2022 r.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

W związku z Pana stwierdzeniem, że zmiany odnoszące się do lokali o charakterze podobnym do posiadanych w Pana działalności nie następują, stanowisko Pana należało uznać za nieprawidłowe.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji.

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).