Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanych zdarzeń przyszłych w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 listopada 2021 r. wpłynął Pani wniosek z 15 listopada 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

- opodatkowania zbycia lokali mieszkalnych w budynku „B” w stanie deweloperskim;

- opodatkowania zbycia lokali mieszkalnych w budynku „B” po ich wykończeniu;

- opodatkowania zbycia gruntu z rozpoczętą budową budynku „A”;

- ustalenia kosztów uzyskania przychodu.

Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 27 stycznia 2022 r. (wpływ 2 lutego 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzeń przyszłych

Przedmiotem wniosku jest planowana sprzedaż udziałów w nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym wielorodzinnym (chodzi o 10 niewyodrębnionych lokali) oraz sprzedaż nieruchomości gruntowej z rozpoczętą budową.

Budynek z lokalami na sprzedaż został wybudowany w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez męża Wnioskodawczyni. W dacie zakupu gruntu oraz w czasie budowy budynku małżonkowie pozostawali w ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej.

Wnioskodawczyni i jej mąż pozostają od kilku lat w konflikcie, który całkowicie uniemożliwia jakiekolwiek porozumienie i wymianę informacji; małżonkowie kontaktują się poprzez mediatora i adwokatów (w dniu xx lipca 2021 roku odbyła się pierwsza rozprawa w toku postępowania rozwodowego). W związku z tym konfliktem oraz czynnościami zmierzającymi do rozwodu małżonkowie dokonali:

1. zniesienia wspólności majątkowej małżeńskiej – w lipcu 2019 roku; w jej wyniku wspólny majątek stał się ich współwłasnością w częściach ułamkowych po %,

2. zniesienia tej współwłasności w wyniku postępowania sądowego, które z uwagi na konflikt wymagało obecności mediatora. Podział został ostatecznie dokonany w formie ugody sądowej w lutym 2021 roku.

W jej wyniku Wnioskodawczyni otrzymała na wyłączną własność m.in. nieruchomości objęte wnioskiem, tzn. udział w nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym wielorodzinnym (budynek dalej zwany „B”) obejmujący 10 niewyodrębnionych lokali mieszkalnych oraz grunt z rozpoczętą budową budynku (budynek zwany dalej „A”). W związku z tym faktem budowa budynku „A” została wstrzymana przez męża na etapie 1 piętra.

Mąż Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług) i prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w czasie trwania wspólności majątkowej, poniósł on wydatki na wybudowanie budynków, w tym budynku „B”, oraz budynku „A” (do chwili wstrzymania jego budowy), od których przysługiwało mu prawo do odliczenia VAT naliczonego.

Nieruchomość, na której został wybudowany budynek „B” została utworzona z dwóch nieruchomości nabytych przez Wnioskodawczynię i jej męża do majątku wspólnego: pierwsza – w roku 2001, a druga – w roku 2016. Te dwie nieruchomości zostały scalone w roku 2017. Po scaleniu do jednej księgi wieczystej, nieruchomość została podzielona na 4 działki, z czego jedna została przeznaczona przez Prezydenta (…) pod stację transformatorową, a 3 działki – pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną. W dacie zakupu były to grunty oddane w wieczyste użytkowanie, jednak obecnie jest to nieruchomość gruntowa (przekształcenie z mocy prawa).

Budowa budynku „B” została zakończona w roku 2019 i w tym roku mąż Wnioskodawczyni rozpoczął sprzedaż lokali w tym budynku. Pierwszy akt notarialny przenoszący własność został zawarty xx października 2019 r., i w związku z tą sprzedażą prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem „B” przekształciło się w dniu xx września 2019 roku w prawo własności z mocy prawa na podstawie ustawy z xx lipca 2018 roku o przekształceniu prawa wieczystego użytkowania gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów.

Nieruchomość, na której mąż Wnioskodawczyni rozpoczął budowę budynku „A” została nabyta xx grudnia 2016 r. w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej. W dniu xx lutego 2019 roku została przez męża Wnioskodawczyni zawarta umowa o roboty budowlane wraz z materiałami budowlanymi z generalnym wykonawcą. Jak zauważono wyżej, budowa budynku „A” została wstrzymana w związku z konfliktem między małżonkami i wynikającym z niego podziałem majątku przez małżonków i w jego następstwie zniesieniem współwłasności.

Umowa ustanowienia rozdzielności majątkowej została zawarta w lipcu 2019 r. W jej wyniku Wnioskodawczyni i jej mąż zostali współwłaścicielami w % wszystkich składników wspólnego majątku, w tym także:

1. nieruchomości wraz z budynkiem „B” wybudowanym przez męża w ramach działalności gospodarczej oraz

2. nieruchomości z rozpoczętą budową budynku „A”.

Jak to zauważono wyżej, z uwagi na narastający konflikt między Wnioskodawczynią a Jej mężem, w lutym 2021 r. małżonkowie dokonali sądowego zniesienia współwłasności i podziału majątku w drodze ugody majątkowej. W jej wyniku sąd przyznał na wyłączną własność Wnioskodawczyni m.in. udział w nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem „B”. Jednak w chwili zawierania ugody, w budynku „B” było już sprzedanych przez męża Wnioskodawczyni 54 lokali mieszkalnych. Mąż dokonał zbycia tych lokali działając w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej. W związku z tym w chwili zawierania ugody sądowej, Wnioskodawczyni przejęła niesprzedane udziały w gruncie oraz niesprzedaną część budynku „B”, tj. 10 samodzielnych lokali mieszkalnych w stanie deweloperskim wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej (w tym także miejsca postojowe stanowiące część tej nieruchomości wspólnej). W jednym z tych mieszkań sama mieszka.

W dniu zawarcia ugody w sprawie podziału majątku, inwestycja polegająca na wybudowaniu budynku wielorodzinnego „B” była już ukończona. Wnioskodawczyni nie kontynuowała działalności gospodarczej męża i nie prowadziła żadnych prac związanych z dokończeniem budowy.

W wyniku ugody sądowej Wnioskodawczyni przyznano także nieruchomość gruntową (nabytą w roku 2016), na której jej mąż rozpoczął w roku 2019 budowę budynku „A”. Budowa został wstrzymana na etapie I piętra. Wnioskodawczyni nie kontynuowała działalności gospodarczej męża i nie prowadziła żadnych prac związanych z dokończeniem budowy.

Wnioskodawczyni nie prowadzi i nie planuje prowadzić działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, ani w zakresie budowy budynków i lokali na sprzedaż. Jest jedynie wspólnikiem spółek z o.o., których przedmiotem jest obrót nieruchomościami oraz budowa budynków. Natomiast od czerwca 2016 r. do marca 2019 r. prowadziła jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług związanych z administracyjną obsługą biura. Przedmiotem jej działalności było prowadzenie obsługi biurowej inwestycji prowadzonej przez jej męża. Od marca 2019 r. działalność jest zawieszona i zostanie zlikwidowana.

Po zawarciu ugody sądowej znoszącej współwłasność – ze względu na poważny i głęboki konflikt między małżonkami, który pogłębił się i zaostrzył w roku 2019 – mąż Wnioskodawczyni nie przekazał jej żadnych dokumentów związanych z rozpoczętą budową budynku „A” ani budynku „B”. Nie przekazał także rozliczenia księgowo-podatkowego związanego z budową ani żadnych informacji na ten temat. Wnioskodawczyni dysponuje jedynie informacjami uzyskanymi z działu księgowości męża, które dotyczą kosztów budowy budynku „B” oraz budynku „A”. Zestawienie tych kosztów było niezbędne w sądowym postępowaniu o zniesienie współwłasności.

Z tego powodu Wnioskodawczyni nie dysponuje dokumentami księgowymi (np. fakturami). Ustalenie wysokości całkowitych kosztów budowy budynku „B” w częściach przypadających na lokale w budynku „B”, które przypadły jej w udziale, i które planuje sprzedać jest możliwe wyłącznie na podstawie tych zestawień księgowych, które zostały przedstawione w sądzie.

Podana sytuacja dotyczy rozliczenia kosztów rozpoczętej budowy budynku „A”.

Według wiedzy Wnioskodawczyni koszty budowy w części przypadającej na otrzymane wskutek ugody lokale w budynku „B” nie obciążyły jednak kosztów uzyskania przychodów w działalności gospodarczej męża, ponieważ prowadzi on pełną księgowość, w której koszt zakupu gruntu oraz koszty budowy są rozliczane odpowiednio do sprzedanych lokali. Podobnie powinna być rozliczana inwestycja budowy budynku „A”.

Wnioskodawczyni nie potrafi ze stuprocentową pewnością ustalić, jakie kwoty podatku naliczonego zostały rozliczone przez męża w związku z budową budynków „A” i „B”. Nie udało jej się także ustalić, czy mąż po dokonaniu ugody i przekazaniu gruntu wraz z budynkiem „B” (niesprzedanych udziałów i lokali) oraz gruntu z rozpoczętą budową budynku „A” dokonał rozliczenia podatku VAT (ewentualnie czy skorygował podatek odliczony przy budowie budynku w części przypadającej na przekazane lokale). Takie dane znajdują się z pewnością w jednolitych plikach kontrolnych składanych przez męża i są możliwe do zweryfikowania przez organ podatkowy. Wnioskodawczyni nie ma jednak takiej możliwości.

Wnioskodawczyni planuje dokonać ustanowienia odrębnej własności ww. samodzielnych lokali mieszkalnych (w budynku „B”) wraz z udziałami w nieruchomości wspólnej, które przypadły jej w wyniku podziału majątku i zniesienia współwłasności w drodze ugody sądowej. Lokale pozostają w tzw. stanie deweloperskim. Wnioskodawczyni nie planuje ponosić dodatkowych nakładów na te lokale w celu ich wykończenia, chyba że okaże się, że nie ma chętnych na zakup lokali w stanie deweloperskim – wówczas będzie zmuszona do wykonania podstawowych prac wykończeniowych w tych lokalach w celu znalezienia nabywców chętnych do zakupu lokali.

Wnioskodawczyni planuje także zbyć nieruchomość gruntową z rozpoczętą budową budynku „A”. Nie będzie kontynuować tej budowy ani nie będzie wykonywać żadnych innych czynności związanych z tą budową. Planuje jedynie spieniężyć otrzymane nieruchomości.

Ponadto w piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku uzupełniono opis zdarzeń przyszłych w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych o następujące informacje.

Ponieważ w chwili obecnej lokale nie są prawnie wyodrębnione, Wnioskodawczyni planuje dokonać zbycia (sprzedaży) niewyodrębnionych samodzielnych lokali mieszkalnych w budynku „B” poprzez ustanowienie odrębnej własności każdego lokalu na rzecz nabywców, nie ma bowiem innej formy prawnej zbycia takich lokali.

Wnioskodawczyni nie będzie podejmować żadnych czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych, ani działań zmierzających do podniesienia wartości bądź atrakcyjności gruntu wraz z rozpoczętą budową budynku „A“. Wnioskodawczyni zamierza grunt wraz z rozpoczętą budową w takim stanie w jakim otrzymała go od męża wnieść aportem do spółki lub sprzedać spółce.

Wnioskodawczyni nie podjęła i nie zamierza podjąć żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży lokali mieszkalnych w budynku „B“ oraz gruntu z rozpoczętą budową budynku „A”. Zamierza działania związane z pozyskaniem nabywców dla lokali mieszkalnych w budynku „B” zlecić pośrednikowi do spraw sprzedaży nieruchomości. Natomiast grunt z rozpoczętą budową budynku „A” planuje wnieść aportem do spółki lub sprzedać spółce.

Wnioskodawczyni posiada nieruchomość gruntową zabudowaną budynkiem niemieszkalnym, który został wynajęty spółce z o.o. Posiada także nieruchomość gruntową niezabudowaną, ale nie planuje jej sprzedawać, być może kiedyś wniesie ją aportem do spółki. Nie pojęła jeszcze decyzji.

Wnioskodawczyni nie dokonywała żadnych sprzedaży.

Pytania

1. Czy w opisanym stanie faktycznym ustanowienie odrębnej własności ww. lokali mieszkalnych w stanie obecnym (deweloperskim) wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej może być kwalifikowane jako zbycie majątku prywatnego zaliczanego do źródła przychodów określonego w art. 10 pkt 8 u.p.d.o.f.?

2. Czy ustanowienie odrębnej własności ww. lokali mieszkalnych po ich wykończeniu może być kwalifikowane jako sprzedaż majątku prywatnego zaliczanego do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f.?

3. Czy planowana sprzedaż gruntu, nabytego w roku 2016 do wspólności majątkowej małżeńskiej, wraz z rozpoczętą na tym gruncie budową budynku „A” może być kwalifikowana jako sprzedaż majątku prywatnego zaliczanego do źródła przychodów określonego w art. 10 pkt 8 u.p.d.o.f.?

4. Czy prawidłowe jest stanowisko, że ustanowienie odrębnej własności ww. lokali dokonane w roku 2022 lub później nie będzie podlegać podatkowi dochodowemu od osób fizycznych, ponieważ zbycie to nastąpi po upływie 5 lat liczonych od końca roku, w którym nabyto nieruchomości gruntowe, na których został wybudowany budynek „B” z tymi lokalami?

5. W przypadku uznania, że ustanowienie odrębnej własności ww. lokali w budynku „B” oraz sprzedaż gruntu z rozpoczętą budową budynku „A” stanowi przychód z działalności gospodarczej, w jaki sposób Wnioskodawczyni może ustalić koszty uzyskania tych przychodów, w szczególności czy kosztem uzyskania przychodów mogą być dane uzyskane z księgowości firmy męża wsparte ewentualną wyceną kosztów budowy ustaloną przez sąd w ugodzie sądowej?

Pani stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawczyni, w odniesieniu do pytania nr 1, planowane ustanowienie odrębnej własności opisanych we wniosku lokali mieszkalnych w stanie deweloperskim wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej otrzymanych w związku z zawartą ugodą sądową, powinno zostać zakwalifikowane jako zbycie majątku prywatnego zaliczanego do źródła przychodów określonego w art. 10 pkt 8 lit. a) u.p.d.o.f., ponieważ budynek mieszkalny (lokale w tym budynku) nie został przez Wnioskodawczynię wybudowany w ramach działalności gospodarczej w związku z czym ich sprzedaż nie mieści się w przychodzie z takiej działalności.

W ocenie Wnioskodawczyni, w odniesieniu do pytania nr 2, wykończenie ww. lokali, wykonane wyłącznie w sytuacji gdy nie znajdą się nabywcy lokali w stanie deweloperskim, nie zmieni kwalifikacji podatkowej zbycia tych lokali – powinna ona zostać zaklasyfikowana jako sprzedaż majątku prywatnego zaliczanego do źródła przychodów określonego w art. 10 pkt 8 lit. a) u.p.d.o.f.

W ocenie Wnioskodawczyni, w odniesieniu do pytania nr 3, planowana najwcześniej na rok 2022 sprzedaż gruntu z rozpoczętą budową budynku „A” nie będzie podlegać podatkowi dochodowemu od osób fizycznych ze względu na upływ 5-letniego okresu liczonego od końca roku, w którym nabyto grunt będący przedmiotem sprzedaży.

W ocenie Wnioskodawczyni, w odniesieniu do pytania nr 4, planowane najwcześniej na rok 2022 ustanowienie odrębnej własności lokali opisanych we wniosku w budynku wybudowanym na gruncie nabytym w latach: 2001 i 2016 do majątku wspólnego i otrzymanym na wyłączną własność w związku z zawartą z mężem ugodą sądową nie będzie podlegać podatkowi dochodowemu od osób fizycznych ze względu na upływ 5-letniego okresu liczonego od końca roku, w którym nabyto grunt będący przedmiotem sprzedaży, mimo iż ten grunt został zabudowany budynkiem mieszkalnym wybudowanym w roku 2019 lokale wraz z udziałem w budynku będą bowiem częścią składową gruntu.

W odniesieniu do pytania nr 5, w przypadku uznania, że ustanowienie odrębnej własności ww. lokali mieszkalnych stanowi przychód z działalności gospodarczej, w ocenie Wnioskodawczyni, może ona ustalić koszt uzyskania przychodów w każdy możliwy sposób, a więc zarówno na podstawie informacji o wysokości poniesionych kosztów budowy uzyskanych z działu księgowości męża, jak i na podstawie wyceny dokonanej na potrzeby sądowego postępowania w sprawie zniesienia współwłasności między małżonkami. Brak dokumentów źródłowych takich jak faktury nie może być przeszkodą do ustalenia kosztów uzyskania przychodów, skoro te wydatki można zostały rzeczywiście poniesione a ich wysokość wynika z zestawienia księgowego przedstawionego na żądanie sądu w postępowaniu sądowym.

Uzasadnienie stanowiska

Ad 1)

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) u.p.d.o.f., opodatkowaniu podlega odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli nie następuje ono w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W orzecznictwie podkreśla się, że przy takiej treści przepisu pierwszeństwo ma ustalenie, czy sprzedaż nieruchomości następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Pojęcie działalności gospodarczej zdefiniowano w art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. Jest to działalność zarobkowa:

a) wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa,

b) polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c) polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy.

Działalność gospodarcza charakteryzuje się więc aktywnością podatnika w sferze wytwórczej, budowlanej, handlowej lub usługowej i polega na działaniu w sposób zorganizowany i ciągły. O tym, czy transakcja przeprowadzana jest w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, czy też jest tylko odpłatnym zbyciem prywatnej nieruchomości, decyduje całokształt okoliczności poprzedzających i towarzyszących zbyciu nieruchomości. Okolicznościami tymi są: z góry założony cel ekonomiczny, istnienie elementu ciągłości danych czynności, stwierdzenie istnienia celu zarobkowego oraz ustalenie, czy do zbycia dochodzi w warunkach zorganizowania, o których mowa w art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f.

Taki pogląd został utrwalony w orzecznictwie sadowo-administracyjnym; wyrażono go m.in. w wyrokach NSA z 1 września 2021 r. II FSK 326/20, 11 lipca 2019 r. II FSK 2617/17; 3 lipca 2018 r. II FSK 1836/16 i II FSK 1008/18, 3 października 2017 r. II FSK 2346/15 i wielu wcześniejszych orzeczeniach.

W wyroku z 3 lipca 2013 r. (II FSK 2110/11), charakterystycznym dla analizowanego zagadnienia, NSA sformułował następujące tezy:

1. W przypadku zbycia nieruchomości na stwierdzenie, czy dana transakcja jest dokonywana w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f.) czy też jest odpłatnym zbyciem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. wpływać będzie całokształt okoliczności poprzedzających i towarzyszących zbyciu nieruchomości.

2. Okolicznościami, o których mowa w pkt 1 są z góry założony cel ekonomiczny, istnienie elementu ciągłości danych czynności, stwierdzenie istnienia celu zarobkowego oraz ustalenie czy do zbycia dochodzi w warunkach „zorganizowania”, o których mowa w art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f.

3. Zastosowaniu art. 10 pkt 1 pkt 8 u.p.d.o.f. nie przeszkadza dążenie jednostki do uzyskania jak najlepszych efektów ekonomicznych przeprowadzonej transakcji. Istotne znaczenie ma natomiast ustalenie, czy zamiarem podatnika było uczynienie sobie z odpłatnego zbycia nieruchomości stałego, tj. ciągłego źródła zarobkowania.

Tezy wyrażone w tym wyroku są powszechnie akceptowane w orzecznictwie i wyznaczają kierunek wykładni orzeczniczej.

W orzecznictwie podkreśla się także, że o zaliczeniu konkretnej transakcji do działalności gospodarczej decyduje, rozpatrywany całościowo, zespół powiązanych ze sobą działań podatnika powtarzalnych, uporządkowanych, konsekwentnie prowadzących do osiągnięcia zysku, w szczególności łącznie polegających na nabywaniu nieruchomości, ich zaawansowanym przygotowaniu do sprzedaży w sposób wykraczający poza zwykły zarząd mieniem, wielokrotnym zbywaniu w celu zarobkowym odpowiednio przygotowanych nieruchomości (tak NSA w wyrokach z 3 października 2017 r. II FSK 2346/15; z 9 marca 2016 r. II FSK 1423/14; z 5 kwietnia 2016 r. II FSK 379/14; z 25 września 2015 r. II FSK 2043/13, z 9 kwietnia 2015 r. II FSK 773/13; z 4 marca 2015 r. II FSK 855/14; z 15 stycznia 2015 r. II FSK 70/13; z 3 lipca 2013 r. II FSK 2110/11). Natomiast wyprzedaż prywatnego majątku nie mieści się w definicji działalności gospodarczej. Są to transakcje dokonywane w ramach zwykłego zarządu prywatnym majątkiem, których jedynym celem i powodem jest racjonalne gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie prywatnych potrzeb podatnika.

W związku z powyższym trzeba uznać, że sprzedaż nieruchomości znajdujących się w majątku prywatnym może zostać zaliczona do przychodów z działalności gospodarczej wyłącznie wtedy, gdy sprzedawca w stosunku do tych nieruchomości zaangażuje takie środki i podejmie takie działania, które są charakterystyczne dla producenta lub dewelopera. Istotne znaczenie ma bowiem fachowość, podporządkowanie regułom opłacalności i zysku oraz powtarzalność działać. Istotne znaczenie ma wówczas ustalenie, czy:

- skala podjętych działać dotyczących nieruchomości (formalnych oraz inwestycyjnych) wykracza w sposób oczywisty poza normalne czynności, jakie podejmuje rozsądnie działający właściciel, dążący do uzyskania optymalnego przychodu ze zbycia poszczególnych składników majątku osobistego,

- działania te nacechowane są ciągłym (trwałe źródło zarobkowania), nieamatorskim i nieokazjonalnym charakterem.

Jedynie bowiem w takich przypadkach przychody uzyskane ze zbycia nieruchomości (lub jej poszczególnych części) stanowią przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej (tak np. NSA w wyroku z 1 września 2021 r. II FSK 326/20).

W sprawie będącej przedmiotem wniosku, budynek wielorodzinny „B”, w którym udziały przypadły Wnioskodawczyni w wyniku podziału majątku wspólnego, został wybudowany przez jej męża w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Budynek był budowany na gruncie będących wspólnym majątkiem Wnioskodawczyni i jej męża.

W dniu zawarcia ugody w sprawie podziału majątku, inwestycja polegająca na wybudowaniu budynku wielorodzinnego była już ukończona, a 54 lokale w tym budynku zostały już sprzedane przez męża. Wnioskodawczyni otrzymała udział w nieruchomości, na który składa się 10 samodzielnych lokali mieszkalnych wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej. Wnioskodawczyni nie uczestniczyła aktywnie w inwestycji, nie prowadziła i nie będzie prowadzić działalności gospodarczej w zakresie budowy lub obrotu nieruchomościami. Podczas prowadzenia tej inwestycji przez jej małżonka, Wnioskodawczyni prowadziła jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług związanych z administracyjną obsługą biura (od czerwca 2016 r. do marca 2019 r.). Przedmiotem tej działalności było prowadzenie obsługi biurowej inwestycji prowadzonej przez jej męża. Od marca 2019 r. działalność jest zawieszona i zostanie zlikwidowana. Wnioskodawczyni nigdy nie planowała przejąć lokali wybudowanych przez męża w celu ich sprzedaży. Dopiero okoliczności życiowe opisane we wniosku spowodowały, że stanie ona wobec konieczności spieniężenia przejętych na wyłączną udziałów w gruncie wraz z udziałem w budynku „B”.

W ocenie Wnioskodawczyni, przejęty w wyniku ugody sadowej udział w gruncie wraz częścią budynku, który został wybudowany przez jej męża w ramach działalności gospodarczej, stał się składnikiem jej majątku prywatnego. Taka sytuacja jest bowiem w skutkach zbliżona do odziedziczenia po zmarłym przedsiębiorcy składników jego przedsiębiorstwa, w tym towarów handlowych. Sam fakt odziedziczenia takich towarów nie oznacza, iż spadkobierca staje się przedsiębiorcą.

Analogicznie, przejęcie rzeczy będących towarami handlowymi – w wyniku zniesienia współwłasności majątkowej małżeńskiej i podziału wspólnego majątku spowodowanych wyłącznie rozwodem małżonków – nie oznacza, iż po zniesieniu tej współwłasności mają one nadal status towarów handlowych. Status towaru handlowego mają jedynie takie rzeczy, które zostały wyprodukowane albo nabyte przez przedsiębiorcę w celu ich sprzedaży.

W przypadku budowy budynku na gruncie objętym współwłasnością (a szczególnie wspólnością majątkową małżonków) przedsiębiorcą jest wyłącznie ta osoba, która wybudowała budynek (wyprodukowała towary handlowe). Pozostali współwłaściciele nie stają się automatycznie przedsiębiorcami.

Wnioskodawczyni nie wybudowała budynku „B” w ramach działalności gospodarczej. Była jedynie „biernym” współwłaścicielem gruntu i budynku. W związku z czym, ustanowienie odrębnej własność lokali mieszkalnych przejętych na wyłączną własność wskutek zniesienia współwłasności z mężem należy zakwalifikować jako sprzedaż prywatnego majątku.

Reasumując, w przypadku sprzedaży nieruchomości, która nie była przez Wnioskodawczynię nigdy w żaden sposób wykorzystywana w sposób charakterystyczny dla działalności gospodarczej – taka transakcja nie mieści się w przychodach z działalności gospodarczej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. i należy ją zakwalifikować jako sprzedaż prywatnego majątku, o czym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) u.p.d.o.f.

Ad 2)

Podobnie należy uznać w sytuacji, w której, z powodu braku zainteresowania nabyciem lokali w stanie deweloperskim, Wnioskodawczyni podejmie decyzję o wykończeniu lokali – ze stanu deweloperskiego do stanu, w którym lokal będzie można wykorzystywać od razu po zakupie. Chodzi tu o najprostszy standard położenie podłóg, wykończenie łazienki (montaż wanny lub kabiny, sanitariatu, umywalki i kafelków), wykończenie kuchni (z meblami kuchennymi lub bez mebli), montaż drzwi wewnętrznych. Takie działania mieszczą się w zwykłym zarządzie majątkiem prywatnym. Ewentualne podjęcie takich czynności przez Wnioskodawczynię będzie podyktowane wyłącznie trudnościami ze zbyciem lokali w stanie deweloperskim.

W orzecznictwie podkreśla się, że dążenie do uzyskania jak najlepszych efektów ekonomicznych transakcji nie wykracza poza zarząd majątkiem prywatnym. Podkreśla się, że spełnienie w konkretnym przypadku warunku celu zarobkowego samo w sobie nie przesądza o zaliczeniu uzyskanych przez podatnika przychodów ze sprzedaży nieruchomości do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Oczywiste jest bowiem dążenie podatnika do uzyskania jak najlepszych efektów ekonomicznych z przeprowadzonej transakcji (tak np. w wyrokach z 1 września 2021 r. II FSK 326/20; 11 lipca 2019 r. II FSK 2617/17; 3 lipca 2018 r. II FSK 1892/16; 3 października 2017 r. II FSK 390/17 i wielu wcześniejszych orzeczeń).

W sytuacji opisanej we wniosku mowa jedynie o spieniężeniu majątku prywatnego, który przypadł Wnioskodawczyni w wyniku podziału majątku wspólnego, czego jedyną przyczyną był narastający konflikt między małżonkami i który poprzedzał ich rozwód.

Wnioskodawczyni nie planowała zbywać lokali budowanych przez męża w ramach jego działalności gospodarczej. Jednak okoliczności życiowe spowodowały, że stanie ona wobec konieczności spieniężenia otrzymanej nieruchomości. W związku z powyższym, jeżeli nie będzie można znaleźć nabywców na lokale w stanie deweloperskim, prawdopodobnie będzie ona zmuszona doprowadzić te lokale do stanu, w którym nabywca będzie mógł od razu korzystać z zakupionego lokalu. Ponoszenie dodatkowych nakładów przez Wnioskodawczynię jest jedynie potencjalną opcją rozważaną przez Wnioskodawczynię w przypadku trudności ze zbyciem lokali w stanie deweloperskim. W jej ocenie takie dodatkowe nakłady nie zmienią w niczym klasyfikacji przychodów ze sprzedaży lokali jako przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku prywatnego Wnioskodawczyni, do których ma zastosowanie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) u.p.d.o.f.

Ad 3 i 4)

Przedmiotem planowanej sprzedaży będą

- lokale znajdujące się w budynku wybudowanym na gruncie nabytym do majątku wspólnego w roku 2001 i w roku 2016. Budynek został wybudowany w roku 2019 w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez męża Wnioskodawczyni,

- grunt z rozpoczętą przez męża budową budynku „A". Grunt został nabyty do majątku wspólnego w roku 2016.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu sytuacji, w związku z narastającymi konfliktami w związku małżeńskim Wnioskodawczyni, małżonkowie dokonali zmiany ustroju majątkowego ze wspólności majątkowej na rozdzielność, a następnie znieśli tę współwłasność w drodze ugody sądowej. W jej wyniku Wnioskodawczyni otrzymała na wyłączną własność udział w nieruchomości gruntowej zabudowanej wybudowanym przez męża budynkiem „B” oraz grunt z rozpoczętą budową budynku „A”.

W ocenie Wnioskodawczyni, przejęty w wyniku ugody sądowej udział w gruncie wraz z częścią budynku, stał się składnikiem jej majątku prywatnego. Jak to wykazano wyżej, taka sytuacja jest bowiem w skutkach zbliżona do odziedziczenia towarów handlowych po zmarłym przedsiębiorcy; sam fakt odziedziczenia takich towarów nie oznacza, iż spadkobiercy stają się przedsiębiorcami, a masa spadkowa – zbiorem towarów handlowych. Analogicznie, przejęcie – wskutek zniesienia współwłasności – rzeczy będących towarami handlowymi u męża, nie oznacza, iż po otrzymaniu ich na wyłączną własność przez żonę są one nadal towarami handlowymi. Status towaru handlowego mają tylko takie rzeczy, które zostały nabyte albo wyprodukowane przez przedsiębiorcę w celu ich sprzedaży. W przypadku współwłasności (a szczególnie wspólności majątkowej małżonków) przedsiębiorcą jest wyłącznie ta osoba, która wyprodukowała te towary, a nie każdy ze współwłaścicieli. Gdyby bowiem nie doszło do zniesienia współwłasności, to podatnikiem z tytułu sprzedaży wybudowanych lokali i miejsc postojowych byłby wyłącznie producent – mąż Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawczyni, do planowanej sprzedaży lokali mieszkalnych oraz gruntu z rozpoczętą budową, otrzymanych na wyłączną własność w wyniku ugody sądowej należy stosować art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) u.p.d.o.f. Zgodnie z nim, przychody z odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości podlegają opodatkowaniu, jeżeli zbycie to zostanie dokonane przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nieruchomości.

Termin „nabycie” nieruchomości nie został zdefiniowany w ustawie. W przypadku nieruchomości gruntowej, której własność nabyto wskutek przekształcenia użytkowania wieczystego „datą nabycia” jest wcześniejsza data nabycia prawa użytkowania wieczystego gruntu. Za datę nabycia nieruchomości, od której liczony jest 5-letni termin, określony w przepisie w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. nie można uznać momentu przekształcenia prawa wieczystego użytkowania w prawo własności. Jest to bowiem jedynie zmiana formy prawnej faktycznego prawa do nieruchomości (tak np. interpretacja DKIS z 14 sierpnia 2021 r. nr 0113-KDIPT2-2.4011.360.2021.1.KK).

W sytuacji opisanej we wniosku, datą nabycia gruntu zabudowanego budynkiem „B” jest więc odpowiednio rok 2001 i rok 2016. W roku 2019 doszło jedynie do przekształcenia prawa wieczystego użytkowania gruntów w pełną własność na podstawie ustawy z 20 lipca 2018 roku o przekształceniu prawa wieczystego użytkowana gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów. Taka sytuacja nie może zostać uznana za „nabycie” nieruchomości.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera także definicji nieruchomości, dlatego też przy jej zdefiniowaniu należy sięgnąć do regulacji zawartych w Kodeksie cywilnym, w szczególności do art. 46 § 1 KC. Zgodnie z tym przepisem, nieruchomości to części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc ze swej natury nieruchomościami, a budynki trwale z gruntem związane są ich częścią składową, zgodnie z zasadą superficies solo cedit, w myśl której własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale z gruntem związany jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Dlatego też, sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i znajdującego się na nim budynku trwale z tym gruntem związanego.

W świetle powołanych przepisów, w przypadku odpłatnego zbycia gruntu stanowiącego własność zbywcy, zabudowanego budynkiem, pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) u.p.d.o.f. liczy się od daty nabycia gruntu, niezależnie od tego, kiedy na gruncie tym wzniesiono budynek.

W art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) u.p.d.o.f. mowa jest o sprzedaży nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości. Przepis ten nie rozdziela więc sprzedaży gruntu od sprzedaży budynku stanowiącego jego część składową. Nie wymienia ponadto sprzedaży budynku jako odrębnego źródła przychodu w podatku dochodowym. Nie można więc traktować odrębnie – w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przepisów KC – sprzedaży gruntu oraz sprzedaży znajdującego się na nim budynku (lokali w tym budynku).

Należy zatem stwierdzić, że bieg terminu pięcioletniego określonego w art 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) u.p.d.o.f. nie może być liczony odrębnie dla nabycia własności gruntu oraz dla wybudowanego na tym gruncie budynku, stanowiącego jego część składową. Przyjąć trzeba, że bieg tego terminu liczony jest od daty nabycia własności gruntu, a data wybudowania budynku nie ma znaczenia.

Ustalonej w powyższy sposób daty nabycia nie zmienia data zawarcia ugody sądowej podziału majątku i zniesienia współwłasności. Zgodnie bowiem z treścią art. 10 ust. 6 u.p.d.o.f., w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Na potrzeby podatku dochodowego ważna jest więc data nabycia nieruchomości do majątku wspólnego małżeńskiego, a nie późniejsza data przeniesienia własności do majątku osobistego jednego z małżonków. To od tej pierwszej daty liczony jest pięcioletni okres, po upływie którego nie wystąpi podatek od sprzedaży nieruchomości (tak uznał DKIS w interpretacji z 14 czerwca 2021 r. nr 0113-KDIPT2-2.4011.360.2021.1.KK).

Reasumując, skoro grunty objęte wnioskiem zostały nabyte do majątku wspólnego w roku 2001 i 2016, to zbycie lokali mieszczących się w budynku wybudowanym na tym (scalonym) gruncie w roku 2022 nie będzie stanowiło źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) u.p.d.o.f., w związku z upływem okresu pięciu lat liczonego od końca roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości.

Podobnie należy uznać w przypadku sprzedaży gruntu z rozpoczętą budową budynku „A”. Nakłady poniesione na grunt przez męża Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej są częścią składową tego gruntu. Skoro zaś grunt został nabyty do majątku wspólnego małżonków w roku 2016, to jego sprzedaż w roku 2022 lub później nie podlega podatkowi dochodowemu, z uwagi na upływ 5-letniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) u.p.d.o.f.

Ad 5)

Gdyby jednak organ uznał, że planowane transakcje podlegają podatkowi dochodowemu jako przychody z działalności gospodarczej, to w ocenie Wnioskodawczyni, w celu ustalenia kosztów uzyskania przychodów można zastosować każdy sposób, który pozwoli na ich obliczenie. Zgodnie z art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Koszty uzyskania przychodów powinny zostać udokumentowane, jednak art 22 ust. 1 u.p.d.o.f. nie określa zasad dokumentowania wydatków poniesionych na nabycie oraz na wytworzenie nieruchomości. Z przepisów tych wynika, że podatnik może wykazać fakt poniesienia wydatków na nabycie oraz na wytworzenie nieruchomości w dowolny sposób, zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, w myśl której jako dowód należy dopuścić wszystko co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Do katalogu dowodów dopuszcza się m.in. zeznania świadków oraz opinie biegłych.

Jak to opisano we wniosku, ze względu na poważny i głęboki konflikt między małżonkami, mąż Wnioskodawczyni odmawia wydania dokumentów oraz odmawia udzielenia jakichkolwiek informacji o wydatkach poniesionych na budowę budynku „B” i budynku „A”. Nie przekazał jej żadnych dokumentów związanych z budową budynku. Nie przekazał także rozliczenia księgowo-podatkowego związanego z budową ani żadnych informacji na ten temat. Wnioskodawczyni dysponuje natomiast zestawieniami wydatków poniesionych na budowę obu budynków, uzyskanymi na żądanie sądu z działu księgowości firmy męża, w których wykazane są koszty budowy budynków w poszczególnych miesiącach. Według wiedzy Wnioskodawczyni, koszty budowy w części przypadającej na otrzymane wskutek ugody lokale w budynku „B” nie obciążyły kosztów uzyskania przychodów w działalności gospodarczej męża, ponieważ prowadzi on pełną księgowość, w której koszt zakupu gruntu oraz koszty budowy są rozliczane odpowiednio do sprzedanych lokali. Podobnie w przypadku budowy budynku „A” koszty poniesione na budowę nie zostały dotychczas rozliczone przez męża.

W związku z tym, że część wydatków poniesionych na budowę obu budynków nie została jeszcze rozliczona, to w ocenie Wnioskodawczyni fakt ten oznacza, iż może ona uwzględnić te nierozliczone wydatki w kosztach uzyskania przychodów.

Nie ma jednak pewności, czy są to wszystkie niezbędne informacje dotyczące tych wydatków, w związku z czym nie jest w stanie samodzielnie ustalić wysokości całkowitych kosztów budowy tego budynku w częściach przypadających na poszczególne lokale. Wnioskodawczyni nie dysponuje także żadnymi fakturami, ani ich kserokopiami, które z oczywistych względów były wystawiane na dane firmy prowadzonej przez męża.

W związku z tym, w przypadku uznania przez organ interpretacyjny, że uzyskane przez Wnioskodawczynię przychody z ustanowienia odrębnej własność lokali podlegają podatkowi dochodowemu od osób fizycznych, stoi ona na stanowisku, że koszty uzyskania tych przychodów może ona ustalić na podstawie:

1. informacji uzyskanych z księgowości męża oraz

2. oszacowania pozostałych wydatków (kosztów budowy) przez biegłego rzeczoznawcę

Najbliższe stanu faktycznego są dane uzyskane od księgowości firmy męża – są to wydruki z kont księgowych prowadzone dla inwestycji oraz inne dane uzyskane od księgowości firmy męża.

Ponieważ Wnioskodawczynię podczas trwania inwestycji łączyła z mężem wspólność majątkowa, trzeba uznać, że wydatki poniesione zarówno na zakup gruntu, jak budowę budynku „B” i „A” zostały poniesione z ich wspólnego majątku, a zatem również i Wnioskodawczyni poniosła te wydatki (łącznie z mężem). Istotną cechą ustawowej wspólności majątkowej jest jej bez udziałowy charakter i dlatego jest ona nazywana współwłasnością łączną małżonków. Oznacza to, że każdy małżonek ma prawo do wszystkich przedmiotów łącznie, jak i do każdego z osobna, a nie tytko do określonego ułamkowo udziału. Stosownie bowiem do dyspozycji art. 34 K.r.o., każdy z małżonków jest uprawniony do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego oraz do korzystania z nich w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez drugiego małżonka.

Z uwagi na przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, koszt budowy towarów handlowych przekazanych z działalności męża Wnioskodawczyni do jej majątku osobistego spełni przesłankę wymienioną w art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa, w jakim czasie od dnia poniesienia kosztu musi być osiągnięty z tego tytułu przychód. Ponieważ przekazane ugodą lokale nie zostały sprzedane w działalności męża, to Wnioskodawczyni uważa, że w przypadku uznania przez organ, iż przychód z ich sprzedaży będzie stanowił dla Wnioskodawczyni źródło przychodów, to powinna mieć możliwość zaliczenia poniesionych na nie wydatków w koszty uzyskania tego przychodu (tak np. w interpretacji DKIS z 16 marca 2020 r. 0115-KDIT3.4011.486.2019.2.MK).

Koszty te mogą zostać ustalone w dowolny sposób spełniający warunki określone w art. 180 Ordynacji podatkowej. Wnioskodawczyni uważa, że w sytuacji opisanej we wniosku, wobec niemożności uzyskania od męża kompletnej dokumentacji kosztorysowej budowy budynku „B” oraz budynku „A”, może ona określić te koszty w sposób, który odzwierciedli te wydatki w możliwie najdokładniejszy sposób, bazując na informacjach otrzymanych od księgowości męża na żądanie sądu. Jeżeli jednak będą one niekompletne, może ona posiłkować się wyceną rzeczoznawcy, który ustali całkowite koszty budowy budynku.

Jak wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 19 stycznia 2016 r. sygn. IBPB-1-3/4510-46/16/SK:

Brak oryginalnego dokumentu źródłowego nie oznacza automatycznie kwalifikowania wydatku udokumentowanego tym dowodem za niemogący stanowić koszt uzyskania przychodu. Należy bowiem zwrócić uwagę, że stosownie do art 180 § 1 Ordynacji podatkowej jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Dowodami w postępowaniu podatkowym mogą być takie dowody, które mogą być uzupełnione, np. w toku postępowania podatkowego.

Na możliwość oszacowania podstawy opodatkowania wskazują zarówno przepisy art. 23 § 1 Ordynacji podatkowej, jak przepis art. 24b ust. 1 u.p.d.o.f.

Pierwszy z nich jest, co prawda, skierowany do organów podatkowych, jednak jego treść odzwierciedla konieczność ustalenia stanu faktycznego w tym podstawy opodatkowania, tj. dochodu. Przepis ten określa, że jeżeli brak jest ksiąg podatkowych lub innych danych niezbędnych do określenia podstawy opodatkowania to organ podatkowy określa ją w drodze oszacowania.

Drugi z tych przepisów wskazuje, że jeżeli ustalenie dochodu (straty) w sposób przewidziany w art. 24 i 24a u.p.d.o.f. nie jest możliwe, dochód (stratę) ustala się w drodze oszacowania.

Wnioskodawczyni zdaje sobie sprawę, iż oba przepisy odnoszą się do innych sytuacji niż opisana we wniosku, jednak jej przypadek jest na tyle nietypowy, że w jej ocenie możliwe jest zastosowanie nietypowego rozwiązania w celu ustalenia dochodu z ustanowienia odrębnej własności lokali. Odstąpienie od zastosowania ww. metod ustalenia kosztów uzyskania przychodów, których nie można bez winy Wnioskodawczyni ustalić na podstawie istniejących dokumentów (faktur) spowoduje, iż zostanie opodatkowany przychód, a nie dochód i to w sytuacji, gdy koszty uzyskania przychodów zostały faktycznie poniesione z majątku Wnioskodawczyni, a dowody na te wydatki pozostają w dyspozycji jej męża. Co więcej, są to wydatki, które dotychczas nie zostały rozliczone.

Jak to zauważył NSA w wyroku z 12 kwietnia 2016 r. II FSK 548/14:

Brak udokumentowania wydatków podatnika przez przedstawienie wiarygodnych dowodów źródłowych może zostać zastąpiony innymi środkami dowodowymi, wskazującymi na rzeczywiste poniesienie wydatków, mierzonych konkretnymi wielkościami środków pieniężnych. Te środki dowodowe muszą być jednak tego rodzaju, aby umożliwić ich weryfikację z uwzględnieniem treści art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f.

W sytuacji opisanej we wniosku organ podatkowy, w razie kwestionowania wysokości kosztów uzyskania przychodów ustalonych na podstawie danych z księgowości męża, może je w prosty sposób zweryfikować, choćby na podstawie JPK składanych przez męża, co pozostaje poza możliwościami Wnioskodawczyni.

Z tej przyczyny stoi ona na stanowisku, że w przypadku uznania, iż ustanowienie odrębnej własności lokali mieszkalnych w budynku „B” wraz z udziałami w gruncie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, może ona ustalić koszty uzyskania budowy na podstawie danych uzyskanych z księgowości męża, a jeżeli okażą się one niewystarczające – uzupełniająco może ona skorzystać z wyceny kosztów budowy sporządzonej przez biegłego. Podobnie należy ustalić koszty uzyskania przychodów uzyskanych ze sprzedaży gruntu z rozpoczętą budową budynku „A”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, źródłem przychodu jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie natomiast z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c) prawa wieczystego użytkowania gruntów

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw następuje po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Ponadto, przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje, że dotyczy przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw, które nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej.

Zatem, przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości nie powstanie w podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

- odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz

- zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Użyte w ww. przepisie pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej opiera się na trzech przesłankach:

- zarobkowym celu działalności,

- wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,

- prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże, brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz, czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Zatem, jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 3 czerwca 2015 r. sygn. I SA/Po 919/14:

Dla przyjęcia, że działalność ma charakter ciągły, nie jest niezbędne, by powtarzane były konkretne czynności; możliwe, że dana czynność (np. sprzedaż) będzie dokonana jednorazowo, natomiast wraz z poprzedzającymi ją czynnościami przygotowawczymi będzie tworzyła ciąg działań, który uznać należy za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a ust. 6 u.p.d.f.

Natomiast, przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, niepowiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Z przytoczonych przepisów wynika, że przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości może stanowić przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) lub z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy.

Ocena, z jakiego źródła pochodzi przychód, ma ogromne znaczenie dla określenia chociażby takich kwestii, jak ustalenie sposobu opodatkowania przychodu, możliwości odliczenia kosztów jego uzyskania itp. W pewnych sytuacjach możliwe jest występowanie wątpliwości, do jakiego źródła przychodów należy zakwalifikować danego rodzaju przychód. Jeden i ten sam przychód stanowić może przychód wyłącznie z jednego źródła. Ponadto nie jest możliwa sytuacja, w której ten sam przychód będzie, np. zaliczony częściowo do jednego źródła, a częściowo do innego.

Wobec powyższego, w celu właściwego zakwalifikowania skutków działań podjętych przez Panią do właściwego źródła przychodu należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z planowanym odpłatnym zbyciem lokali mieszkalnych zlokalizowanych w budynku „B” oraz gruntu z rozpoczętą budową budynku „A”, o których mowa we wniosku.

Jak już wcześniej wyjaśniono, na związek uzyskiwanych przychodów ze źródłem wymienionym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może wskazywać, rozpatrywany całościowo zespół powiązanych ze sobą działań podatnika, powtarzalnych, uporządkowanych, konsekwentnie prowadzących do osiągnięcia zysku, w szczególności łącznie polegających na wielokrotnym nabywaniu nieruchomości, ich zaawansowanym przygotowaniu do sprzedaży (tzn. w sposób wykraczający poza zwykły zarząd mieniem), wielokrotnym zbywaniu w celu zarobkowym odpowiednio przygotowanych nieruchomości. Brak jest natomiast podstaw, aby podejmowane przez podatnika czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe, racjonalne gospodarowanie tym majątkiem, kwalifikować jako prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 tej ustawy.

Okoliczności przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego wskazują, że podejmowane przez Panią czynności nie mają charakteru profesjonalnego działania przypisywanego przedsiębiorcom i mieszczą się w zwykłych działaniach związanych z właściwym zarządem własnym majątkiem.

Z wniosku wynika, że budynek „B” nie został wybudowany przez Panią, ani nie prowadziła Pani żadnych prac budowlanych lub inwestycyjnych związanych z jego budową. Do zbycia lokali dojdzie wyłącznie z powodu konfliktu małżonków, który doprowadził do rozwodu i związanego z nim zniesienia współwłasności majątkowej małżeńskiej oraz podziału majątku. Podobnie w odniesieniu do sprzedaży gruntu z rozpoczętą budową budynku „A”. Nie ponosiła Pani nakładów na ten budynek, nie prowadziła Pani żadnych prac budowlanych lub inwestycyjnych związanych z jego budową. Zarówno grunt z rozpoczętą budową budynku „A”, jak budynek „B” były budowane na gruncie będących wspólnym majątkiem Pani i Pani męża. W dniu zawarcia ugody w sprawie podziału majątku, inwestycja polegająca na wybudowaniu budynku wielorodzinnego była już ukończona, a większość lokali w tym budynku została już sprzedana przez męża. Nie prowadziła Pani i nie będzie prowadzić działalności gospodarczej w zakresie budowy lub obrotu nieruchomościami. Nie planowała Pani zbywać lokali budowanych przez męża. Dopiero okoliczności życiowe opisane we wniosku spowodowały, że stanęła Pani wobec konieczności spieniężenia przejętych na wyłączną własność lokali oraz gruntu. Ponadto, działania związane z pozyskaniem nabywców dla lokali mieszkalnych w budynku „B” zleci Pani pośrednikowi do spraw sprzedaży nieruchomości. Sama nie będzie Pani prowadziła żadnych działań marketingowych zmierzających do sprzedaży lokali. Lokale pozostają w tzw. stanie deweloperskim. Nie planuje Pani ponosić dodatkowych nakładów na te lokale w celu ich wykończenia, chyba że okaże się, że nie ma chętnych na zakup lokali w stanie deweloperskim – wówczas będzie Pani zmuszona do wykonania podstawowych prac wykończeniowych w tych lokalach w celu znalezienia nabywców chętnych do zakupu lokali. Nie będzie Pani również podejmować żadnych czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych, ani działań zmierzających do podniesienia wartości bądź atrakcyjności gruntu wraz z rozpoczętą budową budynku „A”.

W efekcie Pani działań nie można uznać za działalność handlową. Planowanej transakcji sprzedaży należy przypisać charakter prywatny, brak jest przesłanek do uznania, że mamy w tym przypadku do czynienia z działalnością gospodarczą.

Podobnie należy uznać w sytuacji, w której, z powodu braku zainteresowania nabyciem lokali w stanie deweloperskim, podejmie Pani decyzję o wykończeniu lokali – ze stanu deweloperskiego do stanu, w którym lokal będzie można wykorzystywać od razu po zakupie.

Zatem, całokształt okoliczności, a w szczególności zakres, stopień zaangażowania i cel Pani działań wskazuje, że są to działania należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. W ocenie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, przedstawiona we wniosku aktywność oraz zaprezentowany ciąg zdarzeń, czynności nie wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności w odniesieniu do posiadanej nieruchomości. W opinii organu, z opisanych okoliczności sprawy wynika, że brak jest podstaw, aby podejmowane przez Panią czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe, racjonalne gospodarowanie tym majątkiem, kwalifikować jako prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 cyt. ustawy. Sprzedaż przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę powyższe, planowana sprzedaż lokali mieszkalnych zlokalizowanych w budynku „B”, zarówno w stanie deweloperskim, jak i po ich wykończeniu, oraz gruntu z rozpoczętą budową budynku „A” nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej, a zatem nie spowoduje powstania przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, w oparciu o przedstawione przez Panią okoliczności, skutki podatkowe odpłatnego zbycia lokali mieszkalnych zlokalizowanych w budynku „B” oraz gruntu z rozpoczętą budową budynku „A” należy rozpatrywać w kontekście przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości.

Należy podkreślić, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nakazuje liczyć bieg określonego w nim pięcioletniego terminu od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie własności nieruchomości.

Jak wynika z treści złożonego wniosku, w związku z konfliktem oraz czynnościami zmierzającymi do rozwodu małżonkowie dokonali:

1. zniesienia wspólności majątkowej małżeńskiej – w lipcu 2019 roku; w jej wyniku wspólny majątek stał się ich współwłasnością w częściach ułamkowych po %

2. zniesienia tej współwłasności w wyniku postępowania sądowego, które z uwagi na konflikt wymagało obecności mediatora. Podział został ostatecznie dokonany w formie ugody sądowej w lutym 2021 r.

W jej wyniku otrzymała Pani na wyłączną własność m.in. nieruchomości objęte wnioskiem.

Przy czym, jak wynika z art. 10 ust. 6 ww. ustawy:

W przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

W przypadku zatem sprzedaży nieruchomości przez małżonka, któremu nieruchomość ta przyznana została w wyniku podziału majątku wspólnego, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych takiej transakcji ma data nabycia nieruchomości do majątku wspólnego małżonków.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia „nabycie”, nie wskazując, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości. Zatem pojęcie to należy rozumieć szeroko, tzn. że nabycie nieruchomości następuje z chwilą uzyskania prawa własności nieruchomości, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy.

Jak wynika z treści wniosku, nieruchomość, na której został wybudowany budynek „B” została utworzona z dwóch nieruchomości nabytych przez Panią i Pani męża do majątku wspólnego: pierwsza – w 2001 r., a druga – w 2016 r. Te dwie nieruchomości zostały scalone w 2017 r. Po scaleniu do jednej księgi wieczystej, nieruchomość została podzielona na 4 działki, z czego jedna została przeznaczona pod stację transformatorową, a 3 działki – pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną. W dacie zakupu były to grunty oddane w wieczyste użytkowanie, jednak obecnie jest to nieruchomość gruntowa (przekształcenie z mocy prawa). Prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem „B” przekształciło się w dniu 11 września 2019 r. w prawo własności z mocy prawa na podstawie ustawy z 20 lipca 2018 r. o przekształceniu prawa wieczystego użytkowania gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów. Natomiast nieruchomość, na której Pani mąż rozpoczął budowę budynku „A” została nabyta 28 grudnia 2016 r. w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej.

Użytkowanie wieczyste jest prawem rzeczowym, którego przedmiotem może być grunt stanowiący własność Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków. Odrębną własność stanowią budynki wzniesione na gruncie Skarbu Państwa lub gminy przez wieczystego użytkownika. Zauważyć jednak należy, że możliwe jest przekształcenie prawa użytkowania wieczystego, przysługującego osobom fizycznym będącym dotychczasowymi użytkownikami wieczystymi, w prawo własności. W przypadku przekształcenia prawa wieczystego użytkowania w prawo własności za datę nabycia nieruchomości, od której upływa pięcioletni termin określony w przywołanym powyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie można uznać momentu przekształcenia prawa wieczystego użytkowania w prawo własności na podstawie aktu administracyjnego, jakim jest decyzja administracyjna. Jest to bowiem tylko zmiana formy prawnej faktycznego prawa do nieruchomości. Natomiast nabycie prawa do nieruchomości następuje w chwili zawarcia umowy o ustanowieniu (nabyciu) prawa wieczystego użytkowania.

W analizowanej sprawie, datą nabycia gruntu zabudowanego budynkiem „B” jest więc odpowiednio rok 2001 i 2016, w których doszło do nabycia prawa wieczystego użytkowania.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje również co należy rozumieć pod pojęciem nieruchomości. Jak wynika z przepisów Kodeksu cywilnego, w przypadku wybudowania budynku na gruncie, grunt ten wraz z budynkiem stanowi jedną rzecz (nieruchomość). Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu nie może być przedmiotem odrębnej własności. Tym samym, sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu jak i znajdującego się na nim budynku trwale z tym gruntem związanego. W konsekwencji, w przypadku odpłatnego zbycia gruntu zabudowanego budynkiem, pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, należy liczyć od końca roku w którym doszło do nabycia gruntu, niezależnie od tego, kiedy na tym gruncie wybudowano budynek.

W analizowanej sprawie, jak wskazano wyżej, nabycie do majątku wspólnego małżonków nieruchomości, na której został wybudowany budynek „B” nastąpiło odpowiednio w 2001 r. i 2016 r., natomiast nabycie nieruchomości, na której Pani mąż rozpoczął budowę budynku „A” nastąpiło w 2016 r. Tym samym sprzedaż lokali mieszkalnych zlokalizowanych w budynku „B” oraz gruntu z rozpoczętą budową budynku „A” w 2022 r. lub później nastąpi po upływie pięcioletniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Wobec powyższego, planowane zbycie lokali mieszkalnych zlokalizowanych w budynku „B” oraz gruntu z rozpoczętą budową budynku „A” nie będzie stanowić przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z upływem okresu pięciu lat, liczonego od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości do majątku wspólnego małżonków. Tym samym, nie będzie ciążył na Pani obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu, gdyż w wyniku sprzedaży lokali mieszkalnych zlokalizowanych w budynku „B” oraz gruntu z rozpoczętą budową budynku „A”, nie powstanie u Pani w ogóle przychód, o którym mowa w tym przepisie.

Odnosząc się natomiast do pytania nr 5 sformułowanego w treści wniosku, dotyczącego sposobu ustalenia kosztów uzyskania przychodów, należy wskazać, że z pytania tego wynika, że zostało ono sformułowane warunkowo, tj. oczekuje Pani odpowiedzi w tej kwestii wyłącznie w sytuacji uznania przez organ, że planowana sprzedaż lokali mieszkalnych zlokalizowanych w budynku „B” oraz gruntu z rozpoczętą budową budynku „A” będzie skutkowała powstaniem po Pani stronie przychodu z działalności gospodarczej, co w rozpatrywanej sprawie nie ma miejsca. Zatem, w związku z tym, że – jak wyjaśniono w interpretacji – przedmiotowa sprzedaż nie spowoduje powstania przychodu z działalności gospodarczej, rozpatrywanie kwestii dotyczącej ustalenia kosztów uzyskania przychodów w niniejszej sprawie jest bezcelowe.

W odniesieniu do powołanych przez Panią interpretacji oraz orzeczeń sądów administracyjnych informujemy, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego tę interpretację.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych (pytania oznaczone we wniosku nr 1-5). Natomiast w części dotyczącej podatku od towarów i usług (pytania oznaczone we wniosku nr 6 i 7) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).