Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 września 2021 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości nabytej w drodze windykacyjnego zapisu testamentowego.

Treść wniosku jest następująca:

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w 2009 roku Pana mama nabyła nieruchomość gruntową. W 2013 dokonała notarialnego zapisu windykacyjnego, w którym ustanowiła Pana spadkobiercą ww. nieruchomości. Pana mama zmarła w 2018 roku. W tym samym roku, na mocy aktu poświadczenia dziedziczenia z dnia 17 kwietnia 2018 roku wszedł Pan w posiadanie ww. nieruchomości.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że w okresie od 1 marca 2018 roku do 31 maja 2018 roku, adres nieruchomości był wskazany jako miejsce wykonywania działalności związanej z oprogramowaniem. Jak Pan oświadczył, nieruchomość ta nie była wykorzystywana do świadczenia usług związanych z działalnością gospodarczą, usługi świadczone były u klienta. Nie korzystał Pan z żadnych ulg oraz odpisów dla ww. nieruchomości w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej. Zbycie udziału w nieruchomości nie stanowi czynności w ramach działalności, ponieważ takowej już Pan nie prowadzi.

Dodatkowo, w piśmie z 5 stycznia 2022 roku wyjaśnił Pan, że ww. nieruchomość zabudowana jest budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym w zabudowie szeregowej. Nieruchomość nie była wykorzystywana, w okresie kiedy jest Pan jej właścicielem, jako miejsce świadczenia usług w ramach działalności gospodarczej. W okresie prowadzonej działalności gospodarczej nie oddał jej Pan również nikomu do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu. Nieruchomość nie była ujęta w ewidencji środków trwałych w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej.

Zapytał Pan, czy sprzedaż przez Pana nieruchomości (lub jej części) na dzień dzisiejszy lub w przyszłości będzie wiązała się z wymagalnością zapłaty podatku oraz koniecznością poinformowania w jakikolwiek sposób urzędu skarbowego o zaistniałym fakcie sprzedaży?

Pana stanowisko

Sprzedaż nie będzie wiązała się z koniecznością uiszczenia podatku dochodowego, ponieważ, na podstawie art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, łączny czas posiadania nieruchomości przez spadkodawcę oraz spadkobiorcę był dłuższy niż 5 lat. Jak Pan twierdzi, nie będzie Pan również musiał informować Urzędu Skarbowego o zaistniałym fakcie sprzedaży całości lub części nieruchomości.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128 z późn. zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy :

Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Jednakże stosownie do postanowień art. 14 ust. 2c powołanej ustawy:

Do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej : budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu, mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa wieczystego użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Zatem odpłatne zbycie nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym, nawet jeśli był on wykorzystywany w działalności gospodarczej nie stanowi przychodu ze źródła działalność gospodarcza. Skutki podatkowe sprzedaży takiej nieruchomości należy oceniać w kontekście przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z tym przepisem, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Natomiast zgodnie z treścią art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-d), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Według art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740):

Prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej.

W myśl art. 926 § 1 Kodeksu cywilnego:

Powołanie do spadku wynika z ustawy albo z testamentu.

Z kolei art. 925 w związku z art. 924 Kodeksu cywilnego stanowi, że:

Spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy.

Natomiast z treści art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego wynika, że:

Sąd na wniosek osoby mającej w tym interes stwierdza nabycie spadku przez spadkobiercę. Notariusz na zasadach określonych w przepisach odrębnych sporządza akt poświadczenia dziedziczenia.

Zgodnie z art. 981¹ Kodeksu cywilnego:

§ 1 W testamencie sporządzonym w formie aktu notarialnego spadkodawca może postanowić, że oznaczona osoba nabywa przedmiot zapisu z chwilą otwarcia spadku (zapis windykacyjny).

§ 2 Przedmiotem zapisu windykacyjnego może być:

1. rzecz oznaczona co do tożsamości;

2. zbywalne prawo majątkowe;

3. przedsiębiorstwo lub gospodarstwo rolne;

4. ustanowienie na rzecz zapisobiercy użytkowania lub służebności;

5. ogół praw i obowiązków wspólnika spółki osobowej.

Do wyliczenia 5-letniego okresu, od którego uzależnione jest opodatkowanie sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych nabytych w drodze spadku, wliczany jest zatem nie tylko okres posiadania nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę, który dokonuje sprzedaży, ale także okres posiadania nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkodawcę. Jeżeli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nieruchomości bądź nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę, do momentu odpłatnego zbycia nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę upłynęło 5 lat – to sprzedaż nie podlega opodatkowaniu.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „spadek” ani też „nabycie w drodze spadku”, dlatego też zasadnym jest odwołanie się do regulacji zawartych w Kodeksie cywilnym.

Należy zauważyć, że w orzecznictwie sądów administracyjnych pod pojęciem „nabycie w drodze spadku”, użytym w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy rozumieć nabycie w drodze dziedziczenia, zapisu, dalszego zapisu, polecenia testamentowego (np. wyroki NSA z dnia 15 grudnia 2010 r. sygn. akt II FSK 1437/09, z dnia 28 listopada 2013 r., sygn. akt II FSK 2983/11, z dnia 25 stycznia 2013 r. sygn. akt II FSK 1120/11, z dnia 6 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 1966/11, z dnia 19 czerwca 2015 r. sygn. akt II FSK 625/13, z dnia 29 listopada 2015 r. sygn. akt II FSK 3281/15).

Uwzględniając powyższe uznać należy, że pojęcie „nabycie w drodze spadku”, użyte w art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obejmuje zarówno nabycie nieruchomości w drodze dziedziczenia ustawowego i testamentowego, jak i nabycie nieruchomości na podstawie rozporządzenia testamentowego w drodze zapisu zwykłego i windykacyjnego.

Z opisu sprawy wynika, że w 2009 roku Pana mama nabyła nieruchomość gruntową, którą następnie w 2013 roku przekazała Panu w drodze zapisu windykacyjnego. Z chwilą śmierci Pana mamy w 2018 roku stał się Pan właścicielem ww. nieruchomości.

Zatem nabycie przez Pana nieruchomości na podstawie windykacyjnego zapisu testamentowego zawiera się w pojęciu nabycia w drodze spadku, użytym w art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec tego, dla celów podatku dochodowego, bieg terminu pięcioletniego dla przedmiotowej nieruchomości należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie prawa własności do tej nieruchomości przez spadkodawcę.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że spadkodawczyni (Pana mama) nabyła prawo własności do przedmiotowej nieruchomości w 2009 roku. W konsekwencji, planowana sprzedaż tej nieruchomości nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nastąpi po upływie pięciu lat licząc od końca roku 2009. Tym samym, nie jest Pan zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z tego tytułu oraz do składania deklaracji PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-39 w związku ze sprzedażą ww. nieruchomości. Nie ma Pan obowiązku informowania o tym fakcie urzędu skarbowego.

Wobec powyższego Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).