Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całej kwoty zakupu samochodu osobowego, stanowiącego towar handlowy - jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 października 2021 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całej kwoty zakupu za samochód osobowy. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 9 grudnia 2021 r. (wpływ 10 grudnia 2021 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Podatnik jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w sektorze Restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne (kod PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 56.10.A), jako podatnik VAT (podatek od towarów i usług) czynny, dokonując sprzedaży opodatkowanej.

Nie jest prowadzona działalność w zakresie handlu samochodami osobowymi.

W związku z zakończeniem umowy najmu samochodu osobowego o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony, ww. samochód został zakupiony w miesiącu sierpniu 2021 r. (26 sierpnia 2021 r.) w celu dalszej odsprzedaży jako towar handlowy.

VAT z ww. towaru handlowego został w 50 % odliczony (86a ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT), jak również w koszt działalności została ujęta wartość 75 % wartości zakupu.

Samochód ten nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych (planowany okres używania krótszy niż jeden rok).

W kolejnym miesiącu, tj. wrześniu 2021 r, a więc dokładnie miesiąc po zakupie samochód został sprzedany i VAT w 100 % zostanie odprowadzony do Urzędu Skarbowego.

Od dnia zakupu do dnia sprzedaży samochód nie był wykorzystywany na potrzeby działalności gospodarczej, ani nie służył celom prywatnym, ani służbowym podatnika, ani jego pracownikom. Ww. samochód osobowy oczekiwał na potencjalnego nabywcę.

Nie była prowadzona przez Wnioskodawcę ewidencja przebiegu pojazdu oraz nie była złożona informacja do Urzędu Skarbowego VAT-26, jak również nie był prowadzony regulamin użytkowania pojazdu, ponieważ samochód został zakupiony w celu dalszej odsprzedaży (art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o VAT) i nie był eksploatowany od dnia zakupu do dnia sprzedaży nowemu nabywcy.

Ww. pojazd osobowy został zbyty w okresie krótszym niż miesiąc od zakupu.

Właściciel uznał tą konkretną transakcję, jako incydentalną, jako całkowicie uboczny przedmiot działalności.

W uzupełnieniu wniosku w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wskazał Pan natomiast, że:

‒ na pytanie odnośnie umowy najmu wskazał Pan, że był to najem długoterminowy z możliwością wykupu pojazdu po zakończeniu umowy. Umowa była zawarta z V. Sp. z o.o. (…, … X.) NIP: …;

‒ na pytanie odnośnie zakupu samochodu wskazał Pan jako sprzedawcę: V. Sp. z o.o. (NIP: …) oraz nabywcę: Z. (NIP: …). Zakup został udokumentowany Fakturą VAT sprzedaży o nr: … z 26 sierpnia 2021 r.;

‒ na pytanie odnośnie sprzedaży samochodu wskazał Pan jako sprzedawcę: Z. (NIP: …) oraz nabywcę: F. (NIP: …). Sprzedaż została udokumentowana Fakturą VAT sprzedaży o nr: … z 22 września 2021 r.

‒ wyjaśnił Pan, że Pana wątpliwości odnośnie podatku dochodowego od osób fizycznych dotyczą możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całej kwoty, za którą został nabyty samochód jako towar w celu dalszej odsprzedaży;

‒ sformułowanie „100% wpisanie wartości” oznacza według Pana zaliczenie do kosztów uzyskania pełnej wartości nabytego samochodu jako towar;

‒ samochód został nabyty fakturą VAT nr … (wartość netto: 210 498,79 zł, wartość VAT: 48 414,72 zł, wartość brutto: 258 913,51 zł), toteż do kosztów uzyskania przychodu chce Pan zaliczyć kwotę wartości netto nabytego towaru, w tym, przypadku samochodu.

Pytania

1. Czy na gruncie przepisów ustawy o VAT w odniesieniu do przedstawionego zdarzenia, dla pojazdu samochodowego, który stanowił towar handlowy przysługiwało pełne odliczenie podatku VAT od zakupu?

2. Czy na gruncie ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych) w odniesieniu do przedstawionego zdarzenia zasadna jest możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całej kwoty zakupu pojazdu - samochodu osobowego, niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych; zakupionego w celu odsprzedaży jako towar handlowy?

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej dotyczy pytania nr 2 (podatek dochodowy od osób fizycznych. Wniosek w zakresie pytania nr 1 (podatek od towarów i usług) jest przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Pana stanowisko w sprawie

Dokonując sprzedaży towaru, jakim był zakupiony samochód osobowy, nabyty po zakończeniu najmu długoterminowego, przyczyniający się do osiągnięcia przychodu lub zachowania źródła przychodów prowadzonej działalności gospodarczej zaliczony w prowadzonej działalności jako towar i sprzedany w niedługim okresie, cała kwota zakupu pojazdu - samochodu osobowego (towar) zostaje zaliczona do kosztów uzyskania przychodów działalności gospodarczej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Nie może Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów całej kwoty zakupu pojazdu – samochodu osobowego, gdyż na całą kwotę jaką Pan za niego zapłacił składa się wartość netto samochodu oraz podatek od towarów i usług. Zapłaconego podatku od towarów i usług co do zasady – poza ustawowymi wyjątkami - nie uważa się za kosz uzyskania przychodów (art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Może Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych całą kwotę netto z zakupu samochodu osobowego, który stanowił towar handlowy oraz niepodlegający odliczeniu podatek od towarów i usług.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z generalnej zasady zawartej w ww. przepisie wynika, że wydatek poniesiony przez podatnika może być brany pod uwagę przy ustalaniu dochodu do opodatkowania jedynie wówczas, gdy służy osiągnięciu przychodów, czyli istnieje związek przyczynowy pomiędzy kosztem, a możliwością uzyskania przychodów rozumianą również jako zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Jednocześnie wydatek ten nie może występować w katalogu wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, określonych w art. 23 ustawy. W orzecznictwie sądowym wskazuje się również, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W świetle powyższego, podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków pod warunkiem:

‒ faktycznego poniesienia wydatku,

‒ istnienia związku przyczynowego pomiędzy wydatkiem a przychodami,

‒ braku dokonanego wydatku na liście negatywnej, zawartej w art. 23 ustawy,

‒ odpowiedniego udokumentowania poniesionego wydatku.

Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek wymaga indywidualnej oceny pod kątem związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Podkreślenia wymaga, że o tym co jest celowe i potrzebne, czyli racjonalnie uzasadnione w prowadzonej działalności gospodarczej, decyduje podmiot prowadzący działalność, a nie organ podatkowy. Na podatniku zatem spoczywa obowiązek wykazania, że dany wydatek spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:

a) podatek naliczony:

‒ jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,

‒ w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej,

b) podatek należny:

‒ w przypadku importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,

‒ w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami,

‒ od nieodpłatnie przekazanych towarów, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami, w przypadku gdy wyłącznym warunkiem ich przekazania jest uprzednie nabycie przez otrzymującego towarów lub usług od przekazującego w określonej ilości lub wartości,

c) kwota podatku od towarów i usług, nieuwzględniona w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji zgodnie z art. 22a-22o, lub dotycząca innych rzeczy lub praw niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi podlegającymi tej amortyzacji - w tej części, w jakiej dokonano korekty powodującej zmniejszenie podatku odliczonego zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.

Z powyższego przepisu wynika, że co do zasady podatek od towarów i usług nie stanowi kosztu uzyskania przychodów, poza ww. wyjątkami.

Z wniosku oraz z jego uzupełnienia wynika, że:

‒ prowadzi Pan działalność gospodarczą;

‒ w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarł Pan umowę na najem długoterminowy samochodu osobowego;

‒ w związku z zakończeniem umowy najmu samochód został przez Pana zakupiony w sierpniu 2021 r. jako towar handlowy w celu dalszej odsprzedaży;

‒ we wrześniu 2021 r. dokonał Pan sprzedaży towaru handlowego – samochodu osobowego.

Wątpliwości Pana sprowadzają się do ustalenia, czy może Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów całą kwotę za zakup samochodu osobowego, stanowiącego towar handlowy.

Należy więc wskazać, że w interpretacji z 7 stycznia 2022 r. znak 0111-KDIB3-1.4012.862.2021.4.ICZ, dotyczącej kwestii oceny Pana stanowiska przedstawionego we wniosku w zakresie podatku od towarów i usług (pytanie nr 1) stwierdzono, że (…) nie przysługiwało Panu prawo do odliczenia 100% podatku naliczonego z tytułu zakupu samochodu osobowego, na podstawie art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 oraz art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług. Miał Pan ograniczone prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu tego samochodu.

Odpowiadając zatem wprost na zadane przez Pana pytanie należy wskazać, że nie może Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej całej kwoty poniesionej na zakup samochodu osobowego.

Jest to spowodowane tym, że na kwotę, którą Pan zapłacił za zakup samochodu osobowego składa się wartość netto oraz podatek od towarów i usług.

Dlatego też do kosztów uzyskania przychodów może Pan zaliczyć zapłaconą za samochód osobowy kwotę netto plus zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a) tiret drugi ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – naliczony podatek od towarów i usług od ww. wydatku, do którego nie przysługiwało Panu prawo stosownego odliczenia.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji, stosownie do postawionego we wniosku pytania, jest wyłącznie ocena stanowiska Wnioskodawcy odnośnie zaliczenia odpowiedniej wysokości poniesionego wydatku w związku z wykupem samochodu do kosztów uzyskania przychodów nie zaś momentu jego potrącalności do celów podatkowych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).