Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 listopada 2021 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych wpłat dokonywanych przez rodziców na wyżywienie dzieci korzystających z usług wychowania przedszkolnego. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Prowadzi Pani działalność gospodarczą, w ramach której świadczy usługi wychowania przedszkolnego. Korzysta z opodatkowania podatkiem dochodowym w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Zgodnie z przepisami prawa oświatowego, przedszkole – w zakresie realizacji zadań statutowych – zapewnia dzieciom możliwość korzystania z posiłków (art. 108 ustawy Prawo oświatowe). Taka możliwość jest zapewniona poprzez nawiązanie współpracy Pani z firmą cateringową, która przygotuje i dostarczy posiłki do przedszkola. Przedszkole, ze względów organizacyjnych, pośredniczy w płatności pomiędzy rodzicami a firmą cateringową. Zapisy umowy pomiędzy przedszkolem a rodzicami wskazują, że koszt wyżywienia dziecka w trakcie pobytu w przedszkolu pokrywa rodzic. W umowie widnieje wskazanie wartościowe czesnego oraz informacja o tym, że ponad kwotę czesnego rodzic dokonuje zwrotu kosztów wyżywienia dziecka w określonej stawce.

Zwrot kosztów wyżywienia będzie dokonywany po przebytym miesiącu według wyliczenia, które będzie wysyłane ostatniego dnia miesiąca. Odpłatność za posiłki następuje na rzecz firmy cateringowej.

Ze względów organizacyjnych pośredniczy Pani w przyjmowaniu płatności pomiędzy cateringiem a rodzicem bez pobierania dodatkowej opłaty za pośrednictwo.

Pytanie

Czy otrzymane przez Panią od rodziców środki tytułem zwrotu kosztów wyżywienia dzieci korzystających z usług wychowania przedszkolnego, świadczonych przez Panią (będącej w niniejszej sprawie pośrednikiem pomiędzy rodzicem a firmą cateringową) stanowią przychód z prowadzonej działalności gospodarczej, który należy opodatkować?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, wskazane środki nie stanowią definitywnego przysporzenia majątkowego, więc na podstawie art. 6 ust. 1 oraz 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne nie mogą być traktowane jako przychód z prowadzonej działalności gospodarczej.

Ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych opodatkowane są przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej – art. 6 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Przychodem tym nie są zaś zwrócone wydatki niezaliczone do kosztów uzyskania przychodów (art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Na gruncie ryczałtu nie uwzględnia się w ogóle kosztów uzyskania przychodów (art. 12 ust. 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne). Zatem, u ryczałtowca wydatki na rzecz kontrahentów nie stanowią nigdy kosztów, a ich zwrot – przychodów. Kwoty te nie są bowiem ani definitywnie poniesionym wydatkiem (uszczupleniem majątku) podatnika, ani nie zwiększają tego majątku przy zwrocie. Są jedynie kasowym rozliczeniem przekazywanych kwot.

Ewentualnym przychodem mogłoby być wynagrodzenie, które otrzymałaby Pani od kontrahentów – w tym przypadku rodziców – za zorganizowanie cateringu, nie zaś zwrot poniesionych kosztów.

Stosownie do zapisu art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne. Należy zwrócić uwagę, że środki przekazane przez rodziców nie zostały postawione do Pani dyspozycji, która to zobowiązana jest, by te środki przekazać odpowiedniemu podmiotowi. Nie ma prawa, by rozporządzać wskazanymi środkami wedle swojej woli. Środki te nie stanowią więc Pani przysporzenia majątkowego. W związku z tym nie ma podstaw, by na ich podstawie ustalany był podatek (ryczałt od przychodów) do zapłaty.

Przychodem mogą być jedynie środki pieniężne otrzymane lub postawione do dyspozycji definitywnie. Jeśli pełni Pani rolę pośrednika, opłaty pobierane przez Panią w imieniu osób trzecich i na rzecz innego podmiotu, nie stanowią przychodu z prowadzonej działalności, a tym samym nie powinny podlegać opodatkowaniu ryczałtem. Zawarta między stronami umowa stanowi więc, że ciężar określonych zobowiązań pieniężnych leży po stronie rodzica. Regulując płatności związane z cateringiem nie wykorzystuje Pani własnych środków finansowych, lecz środki rodziców. Nie występuje więc we własnym imieniu, lecz w imieniu rodziców.

Oceniając skutki podatkowe opisanego powyżej zdarzenia należy mieć także na uwadze przepisy art. 95 do art. 109 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, regulujące kwestię przedstawicielstwa.

Zgodnie z art. 95 § 1 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela.

W myśl art. 95 § 2 Kodeksu cywilnego czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania, pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego. W świetle powyższego, każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywołuje skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

Mając na względzie powyższe należy stwierdzić, że jeżeli rodzic automatycznie podpisując umowę o świadczenie usług wychowania przedszkolnego udziela Pani pełnomocnictwa na zawarcie umowy z firmą zapewniającą catering, to – w zakresie otrzymanych od rodziców kwot, stanowiących rzeczywiście poniesione koszty posiłków – nie powstanie u Pani przychód podatkowy w rozumieniu cytowanych powyżej przepisów.

Należy dostrzec w opisanej sytuacji także niemałą analogię do rozliczenia kosztów eksploatacji mieszkania wynajmowanego w ramach najmu prywatnego, z którego przychód opodatkowany jest ryczałtem. W tym temacie wypowiedział się Dyrektor KIS w interpretacji z 25 kwietnia 2017 (2461.lBPB2-2.4511.87.2017.3.AR): (…) uznać należy, że jedynie określona w umowach najmu wysokość czynszu za oddanie lokalu do użytkowania, bez opłat eksploatacyjnych oraz opłat za zużycie energii elektrycznej, stanowi przysporzenie majątkowe Wnioskodawczyni jako wynajmującej, a tym samym generuje przychód do opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Natomiast należności ponoszone z tytułu opłat eksploatacyjnych (na które składają się: centralne ogrzewanie, woda, wywóz śmieci i nieczystości, utrzymanie części wspólnych, fundusz remontowy, opłata administracyjna) wraz z opłatą za energię elektryczną, do których ponoszenia zobowiązany jest zgodnie z zawartymi umowami najmu najemca, nie stanowią przysporzenia majątkowego dla Wnioskodawczyni. Stwierdzić należy, że w zakresie uiszczania opłat dodatkowych związanych z eksploatacją przedmiotów najmu Wnioskodawczyni pełni jedynie rolę pośrednika pomiędzy najemcami a administratorem budynku lub dostawcami mediów. W związku z tym opłaty te nie będą stanowić dla Wnioskodawczyni przychodu podlegającego opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

Podobne stanowisko zostało wyrażone w interpretacji z 29 stycznia 2021 r. wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr 0115-KDIT1.4011.905.2020.1.MT, w której czytamy: (…) otrzymany czynsz najmu jest przychodem Wnioskodawcy z tytułu najmu, o którym mowa w art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. Jest to jego definitywne przysporzenie majątkowe. Natomiast kwoty otrzymane na pokrycie opłat eksploatacyjnych dotyczących mieszkania nie mają charakteru przychodów Wnioskodawcy. Nie są jego definitywnym przysporzeniem. Zostały mu przekazane w celu zrealizowania obowiązku, który ciąży na najemcy. Kwoty te nie mieszczą się zatem w pojęciu przychodów z najmu, o których mowa w art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Byłoby więc niekonsekwentnym i krzywdzącym nadawanie prawa do pełnienia roli pośrednika właścicielom wynajmowanych mieszkań, uzyskującym przychody z najmu prywatnego, opodatkowane ryczałtem, a zabranie takiego prawa innym podatnikom m.in. prowadzącym działalność gospodarczą opodatkowaną ryczałtem.

Reasumując, stoi Pani na stanowisku, że środki otrzymane na pokrycie kosztów cateringu nie zostały postawione do Pani dyspozycji, która nie ma prawa ani możliwości, by rozporządzać wskazanymi środkami wedle swojej woli, lecz zobowiązana jest, by te środki przekazać odpowiedniemu podmiotowi. Środki te nie stanowią Pani przysporzenia majątkowego, w związku z czym nie ma podstaw, by był na ich podstawie ustalany podatek do zapłaty. Wskazane środki pieniężne nie stanowią przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług przedszkolnych i nie należy ich uwzględniać w podstawie opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią:

opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z powyższych regulacji wynika zatem, że przychód stanowią m.in. otrzymane lub postawione do dyspozycji pieniądze i wartości pieniężne. Przez termin „otrzymane”, zgodnie ze Słownikiem języka polskiego pod redakcją prof. M. Szymczaka (Wydawnictwo Naukowe PWN – 1998 r., wydanie I, tom II, str. 253) należy rozumieć takie pieniądze i wartości pieniężne, które zostały podatnikowi dane. Mając na uwadze istnienie wielu form rozliczeń należy uznać, że otrzymane pieniądze to nie tylko wypłacona gotówka, ale również kwota, która wpłynęła na rachunek bankowy podatnika. Natomiast „postawionymi do dyspozycji” są takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik, wykazując określoną aktywność, ma możliwość włączyć do swojego władztwa. Innymi słowy, podatnik ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy, a nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone środki do dyspozycji.

Przy czym, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

pkt 3 – pozarolnicza działalność gospodarcza;

pkt 6 – najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

‒ prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Co do zasady, przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej są wszelkie przysporzenia majątkowe, uzyskane w związku z tą działalnością, o ile ustawa nie wyłącza ich z tej kategorii.

W myśl art. 14 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Przepis art. 14 ust. 3 pkt 3a ww. ustawy stanowi natomiast, że:

do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

‒ pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

‒ nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

‒ być właściwie udokumentowany.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Stosownie do treści art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.:

dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego sporządzony na piśmie wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów ustawy o CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej).

Natomiast na podstawie ust. 6 art. 9a tej ustawy – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.:

dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy wybiorą opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zasady opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym od przychodów ewidencjonowanych uregulowane są w przepisach ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2021 r. poz. 1993 ze zm.).

Na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy:

opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych lub przedsiębiorstw w spadku z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 7a ust. 4 lub art. 14 ustawy o podatku dochodowym, z zastrzeżeniem ust. 1e i 1f, w tym również gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych, spółki cywilnej osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej „spółką”. Do przychodów przedsiębiorstwa w spadku nie stosuje się przepisu art. 12 ust. 10a.

Natomiast w myśl art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.:

opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

podatek zryczałtowany, o którym mowa w ust. 1, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania.

Z wniosku wynika, że prowadzi Pani działalność gospodarczą, w ramach której świadczy usługi wychowania przedszkolnego.

Sprawy związane z realizacją wychowania przedszkolnego regulują przepisy ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (Dz. U. z 2021 r. poz. 1082 ze zm.).

Na podstawie art. 13 ust. 6 ww. ustawy:

niepubliczne przedszkole:

1. realizuje programy wychowania przedszkolnego uwzględniające podstawę programową wychowania przedszkolnego;

2. zatrudnia nauczycieli posiadających kwalifikacje określone dla nauczycieli przedszkoli publicznych; przepisy art. 15 ust. 1 i 4 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie natomiast z art. 108 tej ustawy:

przedszkole w zakresie realizacji zadań statutowych zapewnia dzieciom możliwość korzystania z:

1. pomieszczeń do nauczania, wychowania i opieki;

2. placu zabaw;

3. pomieszczeń sanitarno-higienicznych i szatni;

4. posiłków.

Na mocy art. 173 ust. 2 ustawy Prawo oświatowe:

przepisy art. 108 stosuje się do przedszkoli niepublicznych.

Z treści cytowanych przepisów wynika zatem, że przedszkole – oprócz możliwości korzystania z pomieszczeń do nauczania oraz sanitarno-higienicznych i szatni, placu zabaw – musi zapewnić dzieciom posiłki. Zapewnienie posiłków nie ma zatem charakteru fakultatywnego. Aby wywiązać się z tego obowiązku można wyposażyć przedszkole we własną kuchnię lub zdecydować się na usługi firmy cateringowej. Korzystanie z wyżywienia przez dzieci jest z reguły odpłatne i wynika z umowy zawartej z rodzicami lub opiekunami prawnymi dziecka.

Z wniosku wynika, że na podstawie zawartej umowy z rodzicami dzieci, oprócz czesnego, opłacają oni również wyżywienie, które z kolei dostarczane jest do przedszkola przez firmę cateringową. Pani – jako osoba prowadząca działalność gospodarczą polegającą na prowadzeniu przedszkola – zawarła umowę z firmą cateringową, która przygotowuje i dostarcza posiłki do przedszkola.

Trudno zatem zgodzić się z Pani twierdzeniem, że pośredniczy Pani w przyjmowaniu płatności pomiędzy cateringiem a rodzicem. Dostarczanie posiłków stanowi bowiem integralną część prowadzonej przez Panią działalności polegającej na prowadzeniu niepublicznego przedszkola. Na podstawie obowiązujących przepisów nie mogłaby Pani prowadzić przedszkola bez umożliwienia dzieciom korzystania z posiłków. Przedszkole nie może być zwolnione z tego obowiązku. Gdyby nie korzystała Pani z usług firmy zewnętrznej – cateringowej, to obowiązek ten musiałaby Pani spełnić prowadząc w placówce własną stołówkę. Natomiast okoliczność, że rodzice opłacają koszty wyżywienia swoich dzieci, a Pani przekazuje te środki firmie cateringowej, z którą w ramach działalności gospodarczej nawiązała Pani współpracę, nie powoduje, że nie stanowią one Pani przychodów. Opłata za przedszkole – czesne oraz opłata za wyżywienie stanowią ciężar zobowiązań pieniężnych, który leży po stronie rodzica dziecka uczęszczającego do przedszkola. Nie można zatem zgodzić się z twierdzeniem, że środki na wyżywienie nie zostały postawione do Pani dyspozycji i nie rozporządza Pani nimi, skoro po pierwsze – obowiązek zapewnienia wyżywienia wynika z charakteru prowadzonej działalności, po drugie – rodzice za szeroko rozumiany „pobyt dziecka w przedszkolu” uiszczają Pani kwoty kosztów czesnego i wyżywienia.

Zauważyć należy, że opłaty za wyżywienie – w sytuacji gdyby Pani działalność opodatkowana była na zasadach ogólnych – stanowiłyby koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej. Na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przychodami z działalności gospodarczej są otrzymane lub należne pieniądze i inne wartości uzyskiwane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wbrew zatem Pani twierdzeniu – środki te nie stanowią zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odnosząc się szczegółowo do tego unormowania należy wskazać, że „zwrot” w języku powszechnym oznacza oddanie, zwrócenie czegoś. Użyte natomiast w art. 14 ust. 3 pkt 3a omawianej ustawy określenie „inne wydatki” koresponduje z poprzedzającym go art. 14 ust. 3 pkt 3, dotyczącym zwrotu określonego rodzaju wydatków. Przez inne wydatki należy zatem rozumieć wydatki inne niż wymienione w art. 14 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W świetle powyższego, jeżeli zwrot poniesionych wydatków dotyczyć będzie kosztów, które zgodnie z przepisami podatkowymi nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, wówczas zwrócone wydatki nie będą dla podatnika przychodem podatkowym. Takie rozwiązanie wynika literalnie z art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie, posługując się zasadami wnioskowania a contrario, z treści art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mając ponadto na względzie art. 14 ust. 1, można wyprowadzić zasadę, że zwrócone wydatki zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, stanowią przychody podatnika.

Z uwagi na powyższe, trudno rozpatrywać skutki podatkowe opisanego przez Panią zdarzenia przez pryzmat przepisów Kodeksu cywilnego regulujących kwestię przedstawicielstwa. Trudno również doszukiwać się analogii do sposobu przekazywania przez Panią środków za wyżywienie do rozliczenia kosztów eksploatacji mieszkania wynajmowanego w ramach najmu prywatnego. Jak już wskazano, stanowią one odrębne źródła przychodów. Inne są zatem konsekwencje podatkowoprawne prowadzenia tych aktywności.

Odpowiadając zatem na zadane we wniosku pytanie stwierdzić należy, że otrzymane przez Panią środki wpłacane przez rodziców za wyżywienie dzieci korzystających z usług wychowania przedszkolnego stanowią dla Pani przychód z prowadzonej działalności gospodarczej, który – zgodnie z wybraną przez Panią formą opodatkowania na zasadach ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych – należy opodatkować.

Wobec tego Pani stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

W odniesieniu do powołanych przez Panią interpretacji indywidualnych tutejszy organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnej sprawie i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).