0115-KDIT1.4011.750.2021.1.MN

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 października 2021 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

S. Sp. z o.o. z siedzibą w X. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”), zajmuje się handlem hurtowym częściami i akcesoriami do pojazdów samochodowych (dalej: „towary”). Spółka jest polskim rezydentem podatkowym. Kupuje towary z całego świata oraz sprzedaje je w Polsce, a także eksportuje – na Białoruś, Ukrainę, Rosję oraz do innych państw. Sprzedaż towarów odbywa się za pośrednictwem wynajętego magazynu w Polsce.

Obecnie Spółka zatrudnia na umowę o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy dwie osoby, które wykonują pracę na terenie Polski i z tego tytułu podlegają ubezpieczeniom społecznym i zdrowotnemu w Polsce. Spółka jest w stosunku do tych osób płatnikiem składek. Wnioskodawca jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z zatrudnianiem tych pracowników.

Spółka planuje zwiększyć zatrudnienie, w szczególności zatrudnić dodatkowy personel zespołu pozyskiwania nowych kontrahentów i procesowania zamówień (dalej „zespół”). Wniosek dotyczy zatrudnienia osób, które będą wykonywać pracę poza terytorium Polski. Ze względów ekonomicznych Spółka planuje bowiem wynajęcie biura w Republice Białorusi oraz zatrudnienie do zespołu w tym biurze na podstawie umów o pracę obywateli Republiki Białorusi (cudzoziemców mających miejsce zamieszkania poza terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej i Europejskiego Obszaru Gospodarczego). Zadaniem nowych pracowników będzie pozyskiwanie nowych kontrahentów z całego świata oraz procesowanie zamówień.

Pracownicy ci:

‒ będą zatrudnieni na podstawie umów o pracę w oparciu o polskie przepisy prawa pracy w pełnym wymiarze czasu pracy, a praca będzie przez nich wykonywana tylko na rzecz Spółki;

‒ będą na stałe świadczyć pracę na terenie Białorusi. Nie będą wykonywać jej na terenie Polski. Charakter świadczonej przez nich pracy, jak również treść zawartych umów o pracę, nie będzie wymagała ich osobistej obecności w siedzibie Spółki ani w ogóle w Polsce.

‒ będą zamieszkiwać i świadczyć pracę na Białorusi, gdzie będą przebywać na stałe.

Ośrodek interesów życiowych, centrum interesów osobistych i gospodarczych pracowników będzie znajdować się na Białorusi. Pracownicy:

‒ będą przebywać na Białorusi powyżej 183 dni w roku;

‒ będą legitymować się wyłącznie białoruskim obywatelstwem;

‒ nie będą posiadać żadnego tytułu pobytowego ani zezwolenia na pracę w Polsce (wizy w celu wykonywania pracy, karty stałego albo czasowego pobytu);

‒ będą białoruskimi rezydentami podatkowymi, nie będą polskimi rezydentami podatkowymi. Pracownicy będą przedkładać Wnioskodawcy certyfikaty rezydencji podatkowej państwa zamieszkania podatnika, wydane przez właściwy organ administracji państwowej państwa zamieszkania podatnika (Białorusi), poświadczające fakt istnienia tam centrum interesów życiowych, zarówno o charakterze zawodowym, jak i osobistym.

‒ według własnego uznania mogą we własnym zakresie ubezpieczać się w organach ochrony socjalnej Republiki Białorusi i tam samodzielnie opłacać składki społeczne i zdrowotne.

Według wiedzy Spółki, oprócz dochodów z tytułu wykonywania umowy o pracę na rzecz Spółki pracownik nie będzie uzyskiwał w ramach umów z polskimi podmiotami innych dochodów. Spółka będzie wypłacać tym pracownikom wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę, które będzie dla nich przychodem ze stosunku pracy, przelewami na ich konta osobiste, otwarte w białoruskich bankach.

Pytania

1. Czy Spółka będzie obowiązana w Polsce do spełnienia obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych wobec pracowników, tj. do obliczenia, pobrania od pracownika zaliczek oraz na podatek dochodowy od przychodów uzyskiwanych przez pracownika ze stosunku pracy świadczonej na Białorusi i wpłacania ich we właściwym terminie organowi podatkowemu w Polsce zakładając, że przed pierwszą wypłatą przychodu ze stosunku pracy pracownicy ci dostarczą do Spółki certyfikat rezydencji podatkowej stwierdzający, że dany podatnik posiada miejsce zamieszkania na terenie Republiki Białorusi i podlega w tym kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (w rozumieniu umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Białoruś w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Mińsku)? Jeśli tak, to w jakiej wysokości?

2. Czy Spółkę będą obciążać obowiązki informacyjne z tytułu wypłacanych przychodów ze stosunku pracy pracownikowi wykonującemu swoje obowiązki pracownicze na terytorium Białorusi, tzn. czy Spółka będzie obowiązana do sporządzenia informacji PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-11 lub IFT-1/IFT-1R?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1.

Spółka nie będzie obowiązana w Polsce do spełnienia obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych wobec wskazanych pracowników, tj. nie będzie zobowiązana do poboru zaliczek na podatek dochodowy.

Ad 2.

Spółki nie będą obciążać obowiązki informacyjne z tytułu wypłacanych przychodów ze stosunku pracy pracownikowi wykonującemu swoje obowiązki pracownicze na terytorium Białorusi, czyli Spółka nie będzie z tego tytułu obowiązana do sporządzenia informacji PIT-11 lub IFT-1/IFT-1R.

Uzasadnienie stanowiska podatnika

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

‒ posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

‒ przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

„Centrum interesów osobistych” interpretuje się jako miejsce (kraj), w którym osoba fizyczna posiada najwięcej powiązań rodzinnych i towarzyskich; podejmuje aktywność społeczną, kulturalną, polityczną i obywatelską; należy do organizacji i klubów; uprawia hobby.

„Centrum interesów gospodarczych” interpretuje się jako miejsce (kraj), w którym osoba fizyczna prowadzi działalność zarobkową; uzyskuje inne dochody, np. z najmu czy z kapitałów pieniężnych; posiada zlokalizowany majątek nieruchomy i ruchomy; posiada ulokowane depozyty, założone lokaty bankowe, zaciągnięte pożyczki i kredyty lub zawarte polisy ubezpieczeniowe; lub kraj opłacania składek na ubezpieczenie społeczne.

Oceniając, w którym z państw znajduje się centrum życiowych i zawodowych interesów osoby fizycznej należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki osobiste i ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są więzi rodzinne, towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczna, kulturalna i wszelka inna działalność, miejsce wykonywania działalności gospodarczej i miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem (tak np. WSA w Opolu w wyroku z dnia 10 czerwca 2009 r., sygn. akt I SA/Op 164/09, WSA w Warszawie w wyroku z dnia 20 kwietnia 2016 r., sygn. akt III SA/Wa 1562/15).

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne niemające miejsca zamieszkania na terytorium RP, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium RP (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z art. 3 ust. 2b ww. ustawy wynika, że za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

5. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

6. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

7. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

8. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

9. niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da.

Opodatkowanie ww. dochodów osiąganych przez osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, w ramach ograniczonego obowiązku podatkowego, uzależnione jest od osiągnięcia tych dochodów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i wykonywania pracy na jej terenie.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Obowiązki płatnika z tytułu wypłaty wynagrodzeń m.in. ze stosunku pracy zostały uregulowane w art. 31, art. 38 i art. 39 analizowanej ustawy. Jak wynika z art. 31 cytowanej ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie do art. 38 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Według art. 38 ust. 1a analizowanej ustawy, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru.

Płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru.

Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46, 74 i 148. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych (art. 39 ust. 1 ww. ustawy).

Oznacza to, że na płatnikach, o których mowa w art. 31 ww. ustawy, co do zasady, ciążą następujące obowiązki o charakterze informacyjnym:

‒ obowiązek przesłania do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca siedziby płatnika wykonuje swoje zadania, rocznej deklaracji, według ustalonego wzoru (PIT-4R) – w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym (art. 38 ust. 1a ww. ustawy);

‒ obowiązek przesłania podatnikowi i w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imiennych informacji sporządzonych według ustalonego wzoru (PIT-11).

Tym samym, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują wystawienia przez polskiego płatnika informacji IFT-1/IFT-1R w przypadku wypłaty cudzoziemcowi dochodów ze stosunku pracy.

Określając obowiązki Wnioskodawcy jako płatnika, należy uwzględnić postanowienia umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Białorusi w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Mińsku dnia 18 listopada 1992 r.

Zgodnie z postanowieniami art. 4 ust. 1 Umowy, w rozumieniu umowy określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze.

W myśl art. 15 ust. 1 Umowy, z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18, 10 i 20 pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie podlega opodatkowaniu w tym drugim Państwie.

Oznacza to, że wynagrodzenia osób mających miejsce zamieszkania na terytorium Białorusi, których praca wykonywana jest na terytorium Białorusi, podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, tj. na Białorusi. Jednocześnie nie zachodzą wyjątki opisane w art. 15 ust. 2 Umowy.

W ocenie Spółki, wynajęcie biura na Białorusi i udostępnienie go zespołowi (bez podejmowania dodatkowych działań) nie spowoduje powstania oddziału, przedstawicielstwa, stworzenia osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej zarejestrowanej w Republice Białorusi.

Należy zwrócić również uwagę na tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Zgodnie zatem z Komentarzem do Modelowej Konwencji OECD (pkt 1) w zakresie art. 15 ust. 1 Umowy, ustalającym ogólną zasadę w zakresie opodatkowania dochodu z tytułu pracy najemnej, z wyjątkiem emerytur, taki dochód podlega opodatkowaniu w państwie, w którym praca jest rzeczywiście wykonywana. Praca jest wykonywana w miejscu, w którym osoba fizycznie przebywa, gdy wykonuje pracę, za którą otrzymuje wynagrodzenie. Miejsce opodatkowania dochodów z pracy, zgodnie z umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania, uzależnione jest nie tyle od podmiotu wypłacającego wynagrodzenie, co od miejsca wykonywania pracy.

Kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia kwestii, gdzie uzyskiwane są wynagrodzenia w zamian za świadczoną pracę najemną ma określenie miejsca jej wykonywania. Za miejsce wykonywania pracy należy uznać zawsze to miejsce, w którym osoba fizyczna przebywa, kiedy wykonuje pracę, za którą otrzymuje wynagrodzenie. Pierwszeństwo w opodatkowaniu dochodów z pracy najemnej ma zawsze to państwo, w którym praca jest wykonywana (takie stanowisko zawarto w indywidualnej interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 24 września 2020 r. 0114-KDIP3-2.4011.490.2020.1.JM).

W związku z planowaną wypłatą przez Wnioskodawcę wynagrodzeń pracownikom mającym miejsce zamieszkania w Republice Białorusi (będących rezydentami podatkowym Białorusi) i wykonującym w Republice Białoruskiej na rzecz Wnioskodawcy pracę na podstawie umowy o pracę, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do potrącania i odprowadzania do właściwego urzędu skarbowego w Polsce zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń wypłaconych pracownikowi, pomimo że wypłata będzie następować przez Wnioskodawcę jako pracodawcę mającego siedzibę na terenie Polski. Dochody te nie będą bowiem podlegały opodatkowaniu w Polsce i w konsekwencji Spółka nie będzie miała z tego tytułu obowiązku obliczania, pobierania i odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy.

Spółka nie będzie miała również obowiązku sporządzania i przekazywania informacji o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11 lub informacji o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez osoby fizyczne nie mające w Polsce miejsca zamieszkania IFT-1/IFT-1R.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Przedmiotem oceny w tej interpretacji nie była kwestia uznania czy wynajęcie biura na Białorusi i udostępnienie go zespołowi spowoduje powstanie oddziału/przedstawicielstwa, stworzenia osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej zarejestrowanej w Republice Białorusi.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosujeą się Państwo do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.