Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 listopada 2021 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości opodatkowania kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 4 stycznia 2022 r. (data wpływu 4 stycznia 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

D.O. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą (…) (dalej: Wnioskodawca), której przeważającym przedmiotem działalności jest działalność związana z oprogramowaniem (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 62.01.Z). Realizowane przez Wnioskodawcę usługi polegają na stworzeniu indywidualnego oprogramowania lub rozwinięciu, ulepszeniu istniejącej aplikacji zgodnie z potrzebami klienta. Zlecenia wykonywane są zarówno dla kontrahentów z UE jak i krajów trzecich. Ponadto Wnioskodawca:

• jest polskim rezydentem podatkowym i podlega opodatkowaniu w Polsce od całości osiąganych dochodów niezależnie od miejsca ich uzyskania,

• nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz.U.2021.706 t.j. z dnia 16.04.2021.),

• nie prowadzi działalności na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej oraz nie posiada decyzji o wsparciu dla nowych inwestycji,

• nie wykazał straty podatkowej w poprzednim roku podatkowym,

• nie korzysta z dofinansowania w celu realizacji projektów o charakterze innowacyjnym.

Wnioskodawca w celu realizacji zleceń od kontrahentów prowadzi prace rozwojowe mające na celu stworzenie nowej koncepcji oprogramowania. Ponadto do prawidłowego funkcjonowania oprogramowania konieczne jest dokonywanie jego rozwijania oraz ulepszania (co wynika z istoty działalności programistycznej). W tym zakresie Wnioskodawca, m.in. tworzy od początku lub weryfikuje dokumentacje do danej części rozwiązania technologicznego, analizuje kod programistyczny pod kątem aktualnego działania i ewentualnych zmian, tworzy testy jednostkowe, które potwierdzają obecne działanie i potencjalnie oczekiwane zmiany w aplikacji, zmienia kod programistyczny, usuwa testy jednostkowe, które działały na poprzedniej logice aplikacyjnej.

Należy wskazać, że większość realizowanych przez Wnioskodawcę projektów jest budowana od początku, ale są też projekty, które muszą być rozwijane na starej architekturze. W obydwu przypadkach zdarzają się czynności mające na celu poprawienie zaistniałych błędów. Należy przy tym zaznaczyć, że prace w ramach wykonywanych przedsięwzięć realizowane są systematycznie i w zależności od charakteru projektu trwają od kilku do kilkunastu miesięcy.

Ponadto podejmowana przez Wnioskodawcę działalność jest prowadzona w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany, wedle ustalonego wcześniej harmonogramu prac, ustalonych zasobów i wyznaczonych celów do osiągnięcia. W zależności od zlecenia Wnioskodawca określa plan działania i już na początku wskazuje na prawdopodobne ryzyka/problemy. O powyższym świadczy standardowy model działania, który polega na właściwym rozplanowaniu organizacji pracy, tj. systematycznym i regularnym planowaniu działań, określaniu listy wymagań oraz ewidencjonowaniu czasu poświęconego na konkretne działanie w ramach budowania bądź rozwijania programu. W tymże kroku Wnioskodawca, m.in:

• projektuje rozwiązania,

• tworzy oprogramowanie zgodne z wytycznymi klienta (tj. potrzebami biznesowymi),

• ulepsza oprogramowanie w ramach testów manualnych i automatycznych,

• wprowadza konieczne poprawki usprawniające odpowiednie działanie oprogramowania,

• tworzy nowe funkcjonalności w celu rozszerzenia funkcjonalności oprogramowania (powyższe jest możliwe, dzięki modyfikacji/przebudowania kodu),

• wykonuje prace serwisowe polegające głównie na rozwiązywaniu bieżących problemów wytworzonego oprogramowania.

Należy zaznaczyć, że działalność Wnioskodawcy w zakresie IT jest działalnością rozwojową nie tylko na skalę przedsiębiorstwa, ale i również w skali branży programistycznej. Jednocześnie należy mieć na względzie, że specyfika branży, w której funkcjonuje Wnioskodawca wymusza na nim prowadzenia prac, które umożliwią wyróżnienie się spośród innych podmiotów o tym samym profilu działalności oraz zdobyciu przewagi konkurencyjnej poprzez proponowanie indywidualnych i oryginalnych rozwiązań.

Ponadto Wnioskodawca samodzielnie decyduje o sposobie realizowania świadczenia oraz używanych przy tym rozwiązaniach, językach czy narzędzi programowania. Jednakże należy mieć na względzie, że mimo stosowania aktualnie dostępnej wiedzy oraz tychże języków i narzędzi programowania, w wyniku prac Wnioskodawcy powstaje indywidualny program komputerowy, którego osiągnięcie jest uwarunkowane od rozwiązania zagadnień technologicznych bądź technicznych, które są podyktowane stopniem zaawansowania i innowacyjności nowatorskich rozwiązań wdrażanych w ramach usług budowania i utrzymania aplikacji.

Efektem działań Wnioskodawcy jest indywidualny program komputerowy, który podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U.2021.1062 t.j. z dnia 14 czerwca 2021.; dalej jako: ustawa pr. aut.), którego osiągnięcie jest uwarunkowane od rozwiązania zagadnień technologicznych bądź technicznych oraz które są podyktowane stopniem zaawansowania i innowacyjności nowatorskich rozwiązań wdrażanych w ramach świadczonych usług. Wyniki uzyskanych prac są potwierdzone odpowiednią dokumentacją, scenariuszami testowymi, diagramem (`(...)`).

Ponadto po zakończeniu realizacji zlecenia na podstawie zawieranej umowy między Wnioskodawcą a klientem, w chwili zapłaty wynagrodzenia dla Wnioskodawcy na klienta przechodzą wszelkie majątkowe prawa autorskie do stworzonego oprogramowania. Przeniesienie praw autorskich, objętych umową, dotyczą wszystkie pola eksploatacji znane w chwili zapłaty wynagrodzenia. W zamian za wykonanie usługi Wnioskodawca otrzymuje umówione wynagrodzenie, które jest płatne na podstawie wystawionej przez Wnioskodawcę faktury VAT (podatek od towarów i usług). Wynagrodzenie to obejmuje wypłatę z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych do oprogramowania komputerowego.

Należy również wskazać, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca ponosi następujące koszty:

• obsługa prawnopodatkowa i księgowa,

• użytkowanie samochodu (tj. ubezpieczenie, serwis, paliwo, opłaty autostradowe, raty leasingowe),

• składki ZUS (Zakład Ubezpieczeń Społecznych) oraz pozostałe należności publicznoprawne,

• odpisy amortyzacyjne od komputera.

Wnioskodawca wskazuje, że wykazane przez niego koszty stanowią wydatki bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową, a w konsekwencji bezpośrednio przekładają się na tworzenie oprogramowania. Powyższe dowiedzie Wnioskodawca w części uzasadniającej swoje stanowisko.

Ponadto Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, szczegółową ewidencję, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych), w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu, a bardziej precyzyjnie prowadzi odrębną ewidencję, w której uwzględnia informacje o:

a) zbywanym w danym okresie prawie własności intelektualnej, tj. określonym oprogramowaniu,

b) przychodach uzyskiwanych ze zbycia oprogramowania w danym okresie, mianowicie:

• wynagrodzeniu za przeniesienie autorskich praw majątkowych do danego oprogramowania;

• kosztach faktycznie poniesionych w danym okresie przez Wnioskodawcę na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność związaną z wytworzeniem oprogramowania;

• dochodzie ze zbycia oprogramowania obliczonym jako różnica pomiędzy przychodami i kosztami opisanymi powyżej.

W sytuacji braku możliwości pełnego alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia oprogramowania, Wnioskodawca ustali faktyczny koszt poniesiony w danym okresie na prowadzoną przez niego działalność związaną z wytwarzaniem oprogramowania według odpowiedniej proporcji, która będzie odpowiadać przyczynieniu się danego kosztu do osiągnięcia konkretnego przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie. Przedmiotowa ewidencja jest sporządzona techniką komputerową w postaci arkusza kalkulacyjnego kumulatywnego, comiesięcznego zestawienia dokumentów potwierdzających poniesione przez Wnioskodawcę wydatki dotyczące kwalifikowanego prawa własności intelektualnej na koniec danego miesiąca.

Uzupełnienie zdarzenia przyszłego

Działalność Wnioskodawcy w zakresie tworzenia oprogramowania komputerowego obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia nowych funkcjonalności (ulepszania lub powstawania nowych produktów lub usług).

Wnioskodawca działalność gospodarczą, polegają na stworzeniu indywidualnego oprogramowania lub rozwinięciu, ulepszeniu istniejącej aplikacji zgodnie z potrzebami klienta, prowadzi od 5 lutego 2018 roku.

Wnioskodawca ewidencję tworzonych utworów dla celów biznesowych prowadzi od początku prowadzenia działalności gospodarczej, tj. od 5 lutego 2018 roku. Przy czym do końca 2020 roku jego działalność była opodatkowana ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych i przepisy dotyczące IP Box nie mogły mieć zastosowania. Ewidencję IP Box, zgodnie z wymogami art. 30cb ustawy o PIT, Wnioskodawca prowadzi od 1 stycznia 2021 roku.

Przedmiotem zapytania są dochody uzyskiwane w 2021 roku i złożenie zeznania za 2021 rok, do końca kwietnia 2022 roku. Zatem wniosek dotyczy tylko zdarzenia przyszłego.

Złożony wniosek dotyczy tylko zdarzenia przyszłego i prawa do skorzystania z opodatkowania wynoszącego 5% podstawy opodatkowania, które to prawo Wnioskodawca pragnie zastosować w zeznaniu rocznym składanym za 2021 rok.

Właścicielem ulepszanego/modyfikowanego oprogramowania lub jego części jest klient, a Wnioskodawca dokonuje jedynie jego ulepszenia i rozwinięcia. Z chwilą przekazania wytworzonego oprogramowania klientowi, Wnioskodawca przekazuje na jego rzecz wszelkie prawa autorskie do tego oprogramowania. Wnioskodawcy nie będą przysługiwały (także pochodzące z licencji) prawa do programu, do którego prawa autorskie już przeniesiono, nawet w przypadku jego dalszego rozwijania/ulepszania. Będą mu, do momentu przeniesienia na rzecz klienta, przysługiwały jedynie autorskie prawa majątkowe do składowych (części oprogramowania), które to części mają na celu ulepszenie danego oprogramowania. W związku z tym, Wnioskodawca nie jest użytkownikiem prawa na podstawie licencji wyłącznej, a także niewyłącznej.

Natomiast samo rozwinięcie oprogramowania następuje na podstawie umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a jego klientem, w której Wnioskodawca zobowiązany jest do świadczenia prac programistycznych polegających m.in na tworzeniu oprogramowania komputerowego, w ten sposób powstają nowe funkcjonalności, części/elementy/fragmenty stanowiące odrębny utwór.

Jeśli Wnioskodawca ulepsza/modyfikuje oprogramowanie na rzecz właściciela zlecającego, nie nabywa on na własność kwalifikowanego IP, po uzyskaniu całości ogółu autorskich praw majątkowych do tego oprogramowania przez Kontrahenta nie przysługuje Wnioskodawcy również licencja wyłączna do korzystania z tego prawa kwalifikowanego. Rozwinięcie programu/jego części następuje na podstawie umowy zawartej z danym klientem.

Co ważne, Wnioskodawcy nie będą przysługiwały (także pochodzące z licencji) prawa do programu, do którego prawa autorskie już przeniesiono, nawet w przypadku jego dalszego rozwijania/ulepszania. Będą mu, do momentu przeniesienia na rzecz Zleceniodawcy, przysługiwały autorskie prawa majątkowe do składowych (części oprogramowania), które to części mają na celu ulepszenie danego oprogramowania. Można stwierdzić, że nowe funkcjonalności, to osobny przedmiot obrotu, który podlega również ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W wyniku ulepszenia/rozwinięcia oprogramowania/jego części, Wnioskodawca tworzy nowe kody, algorytmy w językach programowania i tym samym powstaje nowe prawo własności intelektualnej. Jak już zostało wyżej wskazane, nowe funkcjonalności podlegają również ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca tworzy nowe oprogramowanie, które to oprogramowanie staje się w momencie jego stworzenia własnością Wnioskodawcy, która to w dalszej kolejności przechodzi na rzecz klienta wskutek wykonania z nim umów. Jest to jedna z typów płaszczyzn działalności Wnioskodawcy. Kolejnymi są ulepszanie i rozwijanie oprogramowania, często tego, które sam stworzył. Wnioskodawca nie będzie więc właścicielem oprogramowania modyfikowanego, ale czasowo właścicielem składowych (części) oprogramowania, które powoduje finalnie ulepszenie owego oprogramowania ulepszanego. Nowe oprogramowanie, które powoduje ulepszanie starego, to nowe funkcjonalności będące osobnym oprogramowaniem. Więc owe dodane funkcjonalności są częściami oprogramowania, które jest również przedmiotem praw autorskich oraz podlega ochronie.

Podsumowując, Wnioskodawca ulepsza oprogramowanie tworząc nowe funkcjonalności, które ulepszają/modyfikują programy klientów i które są odrębnym przedmiotem ochrony na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Chwilowo więc (do momentu przeniesienia) owych części oprogramowania Wnioskodawca jest ich właścicielem i następnie przenosi własność owych części (podlegających osobnej ochronie na podstawie ww. art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych) na klientów. A zatem Wnioskodawcy przysługują prawa autorskie do rozwinięcia oprogramowania/części oprogramowania, które podlegają ochronie prawnej zgodnie z ww. art. 74 ustawy, aż do momentu ich odpłatnego przeniesienia na rzecz danego klienta w ramach wykonania wiążącej strony umowy.

Zamiarem Wnioskodawcy jest zastosowanie 5% stawki podatku w odniesieniu do dochodu uzyskiwanego z tworzenia/rozwijania/ulepszania oprogramowania.

Samochód stanowi środek trwały w działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Przy czym jest on również wykorzystywany do celów prywatnych, a nie tylko do działalności badawczo-rozwojowej.

Wnioskodawca oświadcza, iż działalność, którą prowadzi w zakresie tworzenia oprogramowania komputerowego nie polega, jego zdaniem, na badaniach naukowych.

Wnioskodawca jednak bez wątpienia w ramach działalności gospodarczej prowadzi w sposób systematyczny, zaplanowany i metodyczny prace twórcze w celu tworzenia oprogramowania komputerowego, odpowiadającego indywidualnym potrzebom i wymaganiom jego klientów. Jego działania polegają bowiem na wykorzystaniu nowej i istniejącej wiedzy, tj. wiedzy i narzędzi programistycznych, języków programowania, znanych algorytmów do zaprojektowania nowych i ulepszonych rozwiązań.

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę przedstawiony przez niego we wniosku opis sprawy, jak i kryteria niezbędne do uznania działalności za działalność badawczo-rozwojową, jego działalność spełnia cechy takowej i wypełnia zawarte w elementach składowych definicji prac rozwojowych, tj. art. 4 Ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce z dnia 20 lipca 2018 r. (Dz. U. z 2020 r., poz. 85, z późn. zm.), o czym świadczy opis wykonanych prac zamieszczony we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności, w związku z tworzeniem/ ulepszeniem/ modyfikacją ww. oprogramowania i jego części, o którym mowa we wniosku, osiąga dochody ze sprzedaży autorskich praw majątkowych do powstałych programów komputerowych, które to, jego zdaniem, spełniają wymóg uznania ich za kwalifikowane prawa własności intelektualnej.

Wnioskodawcy nie przysługują prawa do samego programu, w przypadku jego rozwijania/ulepszania.

Przez prowadzenie stosownej ewidencji IP Box, Wnioskodawca jest w stanie przyporządkować konkretną wartość wydatków do wytworzenia, ulepszenia, rozwoju konkretnego prawa własności intelektualnej.

Natomiast w przypadku braku możliwości pełnego alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia oprogramowania bądź części oprogramowania, Wnioskodawca ustala faktyczny koszt poniesiony w danym okresie na prowadzoną przez niego działalność związaną z wytwarzaniem określonego oprogramowania według odpowiedniej proporcji, która będzie odpowiadać przyczynieniu się danego kosztu do osiągnięcia konkretnego przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie, np. na podstawie czasochłonności prowadzonych prac.

Kiedy z obiektywnych przesłanek wynika, że właściwe przypisanie określonej kategorii kosztów do danego źródła przychodów nie jest możliwe, czyli dany wydatek dotyczy wielu źródeł i nie ma możliwości zastosowania właściwej metodologii jego przypisania do danego źródła, tj. takiej, która będzie odzwierciedlać adekwatne „powiązanie” odpowiedniej części danego kosztu z przychodami z danego źródła, to wówczas Wnioskodawca per analogiam stosuje przychodowy klucz podziału kosztów pośrednich, o którym mowa w art. 22 ust. 3 ustawy o PIT, do poszczególnych rodzajów przychodów, np. w pierwszej kolejności proporcja jest liczona na podstawie: koszty pośrednie x przychody z działalności innowacyjnej/suma przychodów, a następnie: koszty pośrednie działalności innowacyjnej x przychody z danego Oprogramowania bądź części Oprogramowania (jako osobnego KPWI)/suma przychodów ze wszystkich programów komputerowych.

Pytania

1. Czy podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na świadczeniu usług w zakresie tworzenia oprogramowania polegających na rozwinięciu istniejącej aplikacji lub stworzeniu indywidulanego rozwiązania (oprogramowania) stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT?

2. Czy prawo autorskie do oprogramowania tworzone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej stanowi kwalifikowane prawo własności intelektualnej w myśl regulacji art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT?

3. Czy ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na:

a) obsługę prawnopodatkową i księgową,

b) użytkowanie samochodu (tj. ubezpieczenie, serwis, paliwo, opłaty autostradowe, raty leasingowe),

c) składki ZUS oraz pozostałe należności publicznoprawne,

d) odpisy amortyzacyjne od komputera,

w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, są kosztami uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w kontekście art. 30ca ust. 7 w związku z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT?

4. Które z poniższych wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę na:

a) obsługę prawnopodatkową i księgową,

b) użytkowanie samochodu (tj. ubezpieczenie, serwis, paliwo, opłaty autostradowe, raty leasingowe),

c) składki ZUS oraz pozostałe należności publicznoprawne,

d) odpisy amortyzacyjne od komputera,

w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, powinny zostać uznane za koszty konieczne do obliczenia wskaźnika, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 w związku z art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT?

5. Czy dochód uzyskany przez Wnioskodawcę ze zbycia prawa autorskiego do oprogramowania komputerowego stanowi dochód określony w art. 30ca ust. 4 w związku z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT?

6. Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, jest uprawniony do skorzystania z opodatkowania wynoszącego 5% podstawy opodatkowania na zasadach wskazanych w art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, wobec dochodu uzyskanego ze sprzedaży wytworzonego w ramach świadczonych usług oprogramowania zgodnie z przedstawionym sposobem ewidencji?

Pana stanowisko w sprawie

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, podejmowana przez niego działalność polegająca na świadczeniu usług w zakresie tworzenia oprogramowania polegających na rozwinięciu istniejącej aplikacji lub stworzeniu indywidulanego rozwiązania (oprogramowania) stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT

Ad 2.

Zdaniem Wnioskodawcy prawo autorskie do oprogramowania tworzone przez Wnioskodawcę stanowi kwalifikowane prawo własności intelektualnej w myśl regulacji art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT.

Ad 3.

Zdaniem Wnioskodawcy ponoszone przez niego wydatki na:

a) obsługę prawnopodatkową i księgową,

b) użytkowanie samochodu (tj. ubezpieczenie, serwis, paliwo, opłaty autostradowe, raty leasingowe),

c) składki ZUS oraz pozostałe należności publicznoprawne,

d) odpisy amortyzacyjne od komputera

w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, są kosztami uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w kontekście art. 30ca ust. 7 w związku z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT.

Ad 4.

Zdaniem Wnioskodawcy wszelkie poniżej wskazane wydatki ponoszone przez niego, tj.:

a) obsługa prawnopodatkowa i księgowa,

b) użytkowanie samochodu (tj. ubezpieczenie, serwis, paliwo, opłaty autostradowe, raty leasingowe),

c) składki ZUS oraz pozostałe należności publicznoprawne,

d) odpisy amortyzacyjne od komputera

w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, powinny zostać uznane za koszty konieczne do obliczenia wskaźnika, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 w związku z art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT.

Ad 5.

Zdaniem Wnioskodawcy dochód ze zbycia prawa autorskiego do oprogramowania komputerowego stanowi dochód określony w art. 30ca ust. 4 w związku z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT.

Ad 6.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, jest uprawniony do skorzystania z opodatkowania wynoszącego 5% podstawy opodatkowania na zasadach wskazanych w art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, wobec dochodu uzyskanego ze sprzedaży wytworzonego w ramach świadczonych usług oprogramowania zgodnie z przedstawionym sposobem ewidencji.

UZASADNIENIE

Na początek Wnioskodawca podkreśla, że niniejszy wniosek zawiera szeroko opisany stan faktyczny i wszystkie okoliczności mające wpływ na ukształtowanie jego sytuacji w zakresie przepisów podatkowych, a także ocenę własnego stanowiska. Ocena okoliczności faktycznych została dokonana w oparciu o przepisy podatkowe, łącznie ze wszystkimi regulacjami mającymi wpływ na sytuację prawnopodatkową Wnioskodawcy. Podkreślenia wymaga fakt, że treść stanowiska Wnioskodawcy odniesiona jest do innych przepisów, które wpływają na jego sytuację prawnopodatkową, a nie są ujęte w aktach prawnych posiadających "podatkowe" w tytułach. Wobec tego Wnioskodawca ma podstawy żądać interpretacji przepisów podatkowych w jego sytuacji faktycznej z uwzględnieniem całości stanu prawnego dotyczącego przedstawionej sprawy.

Powyższe stanowisko znajduje zastosowanie w bogatej linii orzeczniczej sądów administracyjnych, przykładowo w wyroku NSA z dnia 28 czerwca 2012 r., sygn. akt I FSK 1465/11: celem tej instytucji (interpretacji indywidualnej) ma być uzyskanie przez rzeczywistego bądź potencjalnego podatnika pewności co do słuszności prezentowanego przezeń sposobu rozumienia oznaczonych przepisów prawa podatkowego, odniesionych – co niezmiernie istotne - do wyczerpująco przedstawionego stanu faktycznego. Skoro zaś tak, to winno być poza sporem, że organ wydający interpretację indywidualną powinien dokonać analizy tego stanu również przez pryzmat spełnienia przesłanek określonych w przepisach z innego zakresu prawa, nie ograniczając się wyłącznie do prawa podatkowego, zawsze wtedy, gdy od nich uzależniona jest możliwość kwalifikacji określonego stanu podatkowo prawnego (por. R. Mastalski, w: B. Adamiak, J. Borkowski, R. Mastalski, J. Zubrzycki, Ordynacja podatkowa. Komentarz, Wrocław 2012, s. 36.).

Wobec powyższego, Wnioskodawca wnosi, aby tut. Organ ocenił rozważania prawne dokonane przez niego, które dotyczą wyłącznie materii przepisów podatkowych i wynikających z nich konsekwencji na podstawie przedstawionego stanu faktycznego oraz obowiązującego aktualnie stanu prawnego.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,

2. prawo ochronne na wzór użytkowy,

3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),

8. autorskie prawo do programu komputerowego

- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o PIT).

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) * 1,3/a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a. prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d. nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT).

Z kolei w myśl art. 30ca ust. 6 ustawy o PIT w przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1. Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi,

4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Jak wynika z powyżej przytoczonych regulacji, kwalifikowane IP jest to więc prawo własności intelektualnej spełniające łącznie trzy warunki:

1. zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej,

2. należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu zawartym w art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT,

3. podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Poniżej Wnioskodawca udowodni, że w jego przypadku wszystkie ww. kryteria zostaną spełnione, a zatem Wnioskodawca będzie uprawniony do opodatkowania dochodów osiągniętych z tytułu sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej przy zastosowaniu preferencyjnej stawki (tj. 5% podstawy opodatkowania) na podstawie art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT. Ponadto, należy zaznaczyć, że prace realizowane przez Wnioskodawcę stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o PIT ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W myśl art. 5a pkt 39 ustawy o PIT, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych, oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce,

2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Stosownie zaś do dyspozycji art. 4 ust. 2 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, badania naukowe są działalnością obejmującą:

a. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,

b. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do treści art. 5a pkt 40 ustawy o PIT, ilekroć w ustawie jest mowa o pracach rozwojowych - oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Z kolei przepis art. 4 ust. 3 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce brzmi następująco: prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Biorąc pod uwagę powyższe, aby zakwalifikować daną działalność jako działalność badawczo-rozwojową, muszą zostać spełnione wszystkie następujące przesłanki:

a. systematyczność,

b. twórczość,

c. zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzona przez niego działalność spełnia wszystkie powyższe przesłanki, co zostanie poniżej dowiedzione:

A. Systematyczność.

Systematyczny zgodnie z definicją słownikową oznacza "uporządkowany według pewnego systemu, regularny", a także "odznaczający się skrupulatnością w wykonywaniu czego; dokładny" (Słownik Języka Polskiego pod red. W. Doroszewskiego).

Odwołując się do Objaśnień podatkowych Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP BOX (zwane w dalszej części: "Objaśnieniami") działalność badawczo- rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo- rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. W związku z powyższym należałoby przyjąć za słuszne stwierdzenie, że kryterium "systematyczności" danej działalności nie jest uwarunkowane od ciągłości prowadzonej działalności B+R, w tym od określonego czasu przez jaki ta działalności musi być prowadzona, ani też od istnienia planu, co do prowadzenia działalności tego typu w przyszłości. Zatem termin systematyczności na potrzeby działalności B+R należy utożsamiać z prowadzeniem działalności w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Jednocześnie Ministerstwo Finansów w objaśnieniach podkreśla, że wystarczającym dla spełnienia przesłanki systematyczności jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Powyższe znajduje potwierdzenie w licznych stanowiskach organów podatkowych wyrażanych w interpretacjach podatkowych, m.in. w interpretacji indywidualnej DKIS z dnia 23 września 2019 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011. 402.2019.2JR: nie ma również wymogu ciągłego lub długotrwałego prowadzenia działalności przez podatnika, by uznać daną działalność za działalność spełniającą kryterium systematyczności, albo też by podatnik musiał planować tego rodzaju działalność na przyszłość.

Podobnie, nie ma wymogu, aby podatnik otworzył działalność na przykład na okres trzech miesięcy lub nawet jednego miesiąca lub jednego tygodnia lub jednego dnia w celu przeprowadzenia określonego projektu badawczo- rozwojowego, jeżeli takie działania są uzasadnione charakterem i planowanym rezultatem działalności badawczo-rozwojowej. Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawca realizuje projekty na rzecz klientów w sposób systematyczny, postępując zgodnie z metodyką zarządzania projektami. Jednocześnie czynności Wnioskodawcy prowadzone są w przypisaniu do konkretnego długookresowego przedsięwzięcia bądź też rozdrabniane na wiele mniejszych zadań (tzw. krótkoterminowych). Jednocześnie Wnioskodawca postęp prac nad danymi projektami precyzyjnie określa w prowadzonej przez siebie ewidencji.

W związku z powyższym należałoby uznać, że działalność Wnioskodawcy w zakresie opisywanych prac badawczo-rozwojowych ma charakter systematyczny.

B. Twórczość.

Działalność Wnioskodawcy polegająca na budowaniu i utrzymywaniu aplikacji, oprogramowania posiada znamiona twórczości. Zgodnie z definicją słownikową "twórczy" oznacza "tworzący lub mający zdolność tworzenia, mający na celu tworzenie, odkrywczy'' (Słownik Języka Polskiego pod red. W. Doroszewskiego).

Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to "zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność - zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy - mający na celu tworzenie, tworzyć - powodować powstanie czegoś)".

Jak zostało wskazane, cele zakładane przez Wnioskodawcę każdorazowo wymagają twórczej pracy koncepcyjnej oraz unikatowego podejścia od samego początku podejmowanych przedsięwzięć w zakresie prac programistycznych. Ponadto, komponenty tworzone i wdrażane przez Wnioskodawcę przybierają postać nowatorskiego rozwiązania, przy jednoczesnym wykorzystaniu wiedzy z zakresu uczenia maszynowego.

Głównym celem działalności Wnioskodawcy jest tworzenie oraz rozwój technologicznie i innowacyjnie zaawansowanego oprogramowania. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności skupia się na tworzeniu nowych algorytmów, które dostosowują swoje zachowanie do istniejących danych. Ponadto, Wnioskodawca oprócz algorytmów tworzy testy weryfikujące poprawność implementacji skonstruowanego przez siebie rozwiązania technologicznego. Produkt działalności B+R Wnioskodawcy stanowi program komputerowy.

Wnioskodawca jest zdania, że powyższe świadczy o twórczym charakterze prowadzonych przez niego prac w ramach działalności B+R. Wnioskodawca podkreśla, że oferowane przez niego produkty stanowią przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze. Ponadto, podejmowane przez niego prace B+R prowadzą do pionierskich rozwiązań w branży programistycznej.

Zatem należałoby uznać, że działania Przedsiębiorstwa mieszczą się w definicji "twórczości" określony przez Ministerstwo Finansów w Objaśnieniach, gdzie twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Mając na uwadze powyższe, należałoby przyjąć, że prace B+R Wnioskodawcy posiadają znamiona twórczości (tj. wykonywane czynności nie mają odtwórczego charakteru). W tym miejscu należy podkreślić, że Wnioskodawca nie nabywa od innego podmiotu wcześniej istniejącego rozwiązania (oprogramowania), zaś jak zostało wskazane w stanie faktycznym niniejszego wniosku, podejmuje czynności rozwojowe celem wdrożenia nowej koncepcji, które nie funkcjonuje jeszcze na rynku. Stąd też należy mieć na względzie, że Wnioskodawca wyróżnia się oferowaniem prekursorskimi rozwiązaniami w postaci oprogramowania zindywidualizowanego pod potrzeby klienta.

C. Zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Kolejnym kryterium działalności badawczo- rozwojowej jest prowadzenie działalności, którego rezultatem jest zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Ustawodawca nie zdefiniował tejże przesłanki składającej się na działalność B+R, stąd należy odwołać się do Objaśnień przygotowanych przez Ministerstwo Finansów: działalność badawczo-rozwojowa to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia, w tym badań naukowych (nakierowanych na nową wiedzę i umiejętności) oraz prac rozwojowych (nakierowanych na wykorzystanie dostępnej wiedzy i umiejętności) w celu zwiększenia zasobów wiedzy do tworzenia nowych, zmienionych lub usprawnionych produktów, procesów lub usług (również w formie nowych technologii).

Wnioskodawca wskazuje, że w ramach prowadzonych prac, zmierzających do opracowania programów komputerowych, wykorzystuje aktualnie dostępną wiedzę w postaci znanych języków i narzędzi programowania. Jednakże należy podkreślić, że mimo stosowania tychże języków i narzędzi programowania w rezultacie prac Wnioskodawcy powstaje indywidualny program komputerowy, którego osiągnięcie jest uwarunkowane od rozwiązania zagadnień technologicznych bądź technicznych, które są podyktowane stopniem zaawansowania i innowacyjności nowatorskich rozwiązań wdrażanych w ramach usług budowania i utrzymania aplikacji mobilnych oraz serwisów internetowych. Ponadto, podejmowane przez Wnioskodawcę w ramach projektów działania B+R zmierzają do uzyskania specjalistycznej wiedzy i umiejętności, niezbędnych do wykorzystania w innych przedsięwzięciach. Przy czym realizując czynności B+R Wnioskodawca zdobywa wciąż nowe umiejętności z dziedziny technologii IT oraz ich zastosowania w biznesowej działalności, które mogą być użyte do tworzenia nowych usług bądź projektów oferowanych klientom (aplikacje, oprogramowanie). Jednocześnie Wnioskodawca podkreśla, że jego działania w ramach prac B+R nie bazują na samym sformułowaniu kodu źródłowego, a składają się z szeregu czynności prowadzących do wytworzenia nowego rozwiązania z zakresu uczenia maszynowego (wcześniej nieznanego nie tylko na skalę działalności Wnioskodawcy, ale również na rynku IT).

W ocenie Wnioskodawcy, w ramach prac opisanych jako przedmiot niniejszego wniosku, zostanie spełniony warunek zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca jest zdania, że realizując opisane czynności B+R, skutkujące powstaniem oprogramowania, prowadzi działalność B+R w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT. Ponadto Wnioskodawca w ramach prowadzonych prac B+R wytwarza autorski program komputerowy stanowiący kwalifikowane prawo własności intelektualnej (tj. kwalifikowane IP). Jak wynika z treści powoływanego powyżej przepisu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT autorskie prawo do programu komputerowego, opracowane w ramach opisanej działalność badawczo-rozwojowej, stanowi kwalifikowane prawo własności intelektualnej uprawniające do zastosowania ulgi IP-BOX. Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy regulacji art. 74 ustawy pr. aut. Na podstawie art. 74 ust. 2 tejże ustawy ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Odnosząc powyższe do przedmiotu literatury oprogramowanie stanowi zestaw rozkazów (instrukcji) zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych do użycia bezpośrednio lub pośrednio na komputerze w celu osiągnięcia określonego rezultatu (zob. W. Machała i M. R. Sarbiński (red.), Prawo autorskie i prawa pokrewne, Komentarz, Warszawa 2019). W związku z powyższym słusznym jest stwierdzenie, że oprogramowanie komputerowe podlega ochronie tak jak utwór literacki w myśl art. 1 ust. 1 ustawy pr. aut. (tj. przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Odwołując się do Objaśnień pojęcie "program komputerowy" nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko, w szczególności obejmując interfejs, gdy ten spełnia warunek interoperacyjności programu komputerowego z oprogramowaniem i sprzętem komputerowym, co musi być ustalone w każdym przypadku oddzielnie na podstawie rzeczywistych ustaleń, a nie tylko formalnych postanowień, na przykład umownych. Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny można stwierdzić, że przedmiotem ochrony prawa autorskiego będzie oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach realizowanych umowy o współpracy. Wnioskodawca jest zdania, że prawo autorskie do oprogramowania wytwarzanego w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności w ujęciu przedstawionej działalności na rzecz Spółki należałoby zaliczyć do kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o której mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT ze względu na umieszczenie autorskiego prawa do programu komputerowego w zamkniętym katalogu, przy czym powyższe prawo (jak dowodzi Wnioskodawca w pierwszej części niniejszego wniosku) zostaje wytwarzane, rozwinięte bądź ulepszone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Wnioskodawca wskazuje, że ze względu na specyfikę programów komputerowych (brak precyzyjnego określenia zakresu autorskiego prawa do programu komputerowego w świetle polskiego ustawodawstwa), a tym samym określenia zasad przyznawania ochrony prawnej dla tego rodzaju kwalifikowanego IP (w odróżnieniu do ochrony prawnej przyznawanej poszczególnym kategoriom kwalifikowanych IP, tj. patentowi czy wzorowi użytkowemu), wystąpił do Organu podatkowego celem otrzymania takiej ochrony prawnej. Jednocześnie podkreślenia wymaga fakt, że powyższe rozwiązanie jest rekomendowane przez Ministerstwo Finansów w zaprezentowanych Objaśnieniach: podatnik chcący skorzystać z preferencji IP Box wobec dochodów z autorskiego prawa do programu komputerowego i otrzymać w tym zakresie stosowną ochronę prawnopodatkową powinien złożyć wniosek o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (KIS). Stąd po otrzymaniu pozytywnego rozstrzygnięcia w zakresie wytwarzanych przez Wnioskodawcę programów komputerowych, Wnioskodawca zacznie korzystać z omawianej preferencji podatkowej.

Ponadto jak zostało wskazane w stanie faktycznym niniejszego wniosku, Wnioskodawca ponosi następujące wydatki na:

1. obsługę prawnopodatkową i księgową,

2. użytkowanie samochodu (tj. ubezpieczenie, serwis, paliwo, opłaty autostradowe, raty leasingowe),

3. składki ZUS oraz pozostałe należności publicznoprawne,

4. odpisy amortyzacyjne od komputera.

Wnioskodawca podkreśla, że powyższe koszty stanowią koszty podatkowe w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, gdyż mają na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, tj. prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej. Wnioskodawca wskazuje, że w przypadku braku możliwości pełnego alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia oprogramowania, ustali on faktyczny koszt poniesiony w danym okresie na prowadzoną przez siebie działalność związaną z wytwarzaniem oprogramowania według odpowiedniej proporcji, która będzie odpowiadać przyczynianiu się danego kosztu do osiągnięcia konkretnego przychodu z prowadzonej działalności w danym okresie.

Wnioskodawca argumentuje, że koszty ponoszone na księgowość pozwalają na wyszczególnienie koniecznej ewidencji na potrzeby skorzystania z preferencyjnej 5% stawki podatkowej (ulga IP Box). Koszty obsługi prawnopodatkowej i księgowej są nieodzowne, jeśli wytwarzane oprogramowanie ma być wykonywane zgodnie z zasadami lege artis. Ponadto, dzięki prowadzeniu księgowości przez specjalistów, Wnioskodawca ma więcej czasu na wykonywanie prac programistycznych, co przekłada się na jakość tworzonego programu komputerowego. Prowadzenie księgowości jest niezbędne do prowadzenia działalności Wnioskodawcy.

Natomiast koszt poniesiony na usługi prawnopodatkowe dotyczy możliwości skorzystania z ulgi IP Box (zasięgnięcie porady prawnopodatkowej), jak i samego złożenia wniosku o interpretację. W tym kontekście Wnioskodawca będzie miał możliwość otrzymania odpowiedzi, czy jego działalność gospodarcza związana jest z działalnością badawczo-rozwojową. Wnioskodawca traktuje ten koszt, jako stały element prowadzenia przez siebie działalności gospodarczej.

Wnioskodawca uwypukla, że wydatki na użytkowanie samochodu (tj. paliwo, ubezpieczenie, serwis, opłaty autostradowe, raty leasingowe) są niezbędne dla właściwego realizowania świadczeń na rzecz klientów. Bowiem samochód stanowi środek transportu, który wpływa na optymalizację czasu pracy, bowiem dzięki niemu Wnioskodawca jest w stanie szybko i efektywnie przemieszczać się na przykład ze swojej siedziby do siedziby kontrahenta. Koszty (takie jak: ubezpieczenie, serwis) nie tylko wpływają na bezpieczne użytkowanie środka transportu, ale również wpływają na utrzymanie jego funkcjonalności i efektywności.

Podobnie w zakresie pozostałych kosztów - ZUS, odpisy amortyzacyjne od komputera - to niewątpliwie stanowiące koszty związane z uzyskiwaniem przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, które mogą być uwzględniane przy obliczaniu dochodu z tego tytułu.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 10 lutego 2020 r. (nr 0112-KDIL2-2.4011.107.2019. 2.IM), w której można przeczytać m.in.: „wątpliwości Wnioskodawcy budzi również kwestia uznania wskazanych wydatków, takich jak: składki na ZUS Wnioskodawcy, opłaty za księgowość, doradztwo podatkowe, koszty związane z podnoszeniem kwalifikacji (szkolenia, egzaminy certyfikacyjne), amortyzacja samochodu do celów prywatnych/firmowych, naprawy, ubezpieczenie oraz paliwo, części modernizujące komputer służący do tworzenia oprogramowania, np. dysk czy pamięć ram za koszty prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. (`(...)`) Wobec powyższego - ww. koszty ponoszone przez Wnioskodawcę, przy zachowaniu właściwej proporcji, mogą stanowić koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową z kwalifikowanych praw własności intelektualnej”. Podobnie stwierdzono w interpretacji z 27 marca 2020 r., (nr 0114-KDIP3-1.4011.66.2020.2.MZ), w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że wydatki ponoszone przez podatnika prowadzącego jednoosobową działalność gospodarczą (w ramach której zajmuje się m.in. tworzeniem programów komputerowych), na obsługę księgowości, zakup serwera, udział w targach, zakup komputerów, wynajem samochodu, mogą stanowić koszty przy obliczaniu wskaźnika nexus, lecz jednocześnie organ zastrzegł, że koszty kwalifikować należy z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy:

• ponoszone przez niego wydatki w zakresie, w jakim przeznaczone są na wytworzenie oprogramowania, w tym obliczone według stosownej proporcji, należy uznać za koszty prowadzonej przez Wnioskodawcy działalności badawczo-rozwojowej związane z kwalifikowanym IP w postaci aplikacji mobilnej czy serwisu internetowego w rozumieniu przepisów art. 30ca ust. 7 w związku z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT,

• wydatkowane koszty w zakresie, w jakim przeznaczone są na wytworzenie oprogramowania, należy zaklasyfikować do kosztów prowadzonej bezpośrednio przez Przedsiębiorstwo działalności badawczo- rozwojowej, co jest związane z kwalifikowanym IP (tj. autorskim prawem do programu komputerowego) w myśl art. 30ca ust. 4 i ust. 5 ustawy o PIT.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawcy:

1. podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na budowaniu i utrzymywaniu aplikacji (oprogramowania) stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT,

2. prawo autorskie do oprogramowania tworzonego przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności stanowi kwalifikowane prawo własności intelektualnej w myśl regulacji art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT,

3. ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na:

a) obsługę prawnopodatkową i księgową,

b) użytkowanie samochodu (tj. ubezpieczenie, serwis, paliwo, opłaty autostradowe, raty leasingowe),

c) składki ZUS oraz pozostałe należności publicznoprawne,

d) odpisy amortyzacyjne od komputera

w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, są kosztami uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w kontekście art. 30ca ust. 7 w związku z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT.,

4. wszelkie poniżej wskazane wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę, tj.:

a) obsługa prawnopodatkowa i księgowa,

b) użytkowanie samochodu (tj. ubezpieczenie, serwis, paliwo, opłaty autostradowe, raty leasingowe),

c) składki ZUS oraz pozostałe należności publicznoprawne,

d) odpisy amortyzacyjne od komputera.

w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, powinny zostać uznane za koszty konieczne do obliczenia wskaźnika, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 w związku z art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT.

5. dochód Wnioskodawcy ze zbycia prawa autorskiego do oprogramowania komputerowego stanowi dochód określony w art. 30ca ust. 4 w związku z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT,

6. w przedstawionym stanie faktycznym, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, jest uprawniony do skorzystania z opodatkowania wynoszącego 5% podstawy opodatkowania na zasadach wskazanych w art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, wobec dochodu uzyskanego ze sprzedaży wytworzonego w ramach świadczonych usług oprogramowania zgodnie z przedstawionym sposobem ewidencji.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Powziął Pan wątpliwość, czy prowadzona przez Pana działalność gospodarcza polegająca na tworzeniu i rozwijaniu oprogramowania stanowi działalność badawczo – rozwojową.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo – rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), zgodnie z którą:

Przez działalność badawczo – rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych - oznacza to:

a. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668 ze zm.),

b. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że :

Oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r. poz. 478 ze zm.):

Badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Z pracami badawczo – rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

W celu stwierdzenia, czy prowadzi Pan działalność badawczo – rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazaną w art. 5a pkt 38 updof).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Twórczość działalności badawczo – rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo – rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo – rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo – rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo – rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo – rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo – rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Najważniejsze jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo – rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Przedstawił Pan informacje, z których wynika, że:

1. działalność Pana związana jest z tworzeniem i rozwojem oprogramowania,

2. nabywa Pan, nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności w zakresie tworzenia oprogramowania komputerowego, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia nowych funkcjonalności (ulepszania lub powstawania nowych produktów lub usług).

3. działania Pana zmierzają do zwiększenia oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań,

4. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca realizuje usługi związane z oprogramowaniem, polegające na stworzeniu indywidualnego oprogramowania lub rozwinięciu, ulepszeniu istniejącej aplikacji zgodnie z potrzebami klienta, realizuje zlecenia od kontrahentów, prowadzi prace rozwojowe mające na celu stworzenie nowej koncepcji oprogramowania,

5. większość realizowanych przez Pana projektów jest realizowana od w wyniku prac Wnioskodawcy powstaje indywidualny program komputerowy, którego osiągnięcie jest uwarunkowane od rozwiązania zagadnień technologicznych bądź technicznych, które są podyktowane stopniem zaawansowania i innowacyjności nowatorskich rozwiązań wdrażanych w ramach usług budowania i utrzymania aplikacji. Działania te prowadzi Pan w metodyczny sposób, zaplanowany i uporządkowany,

6. utwory tworzone i modyfikowane przez Pana są chronione przez art. 74 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych,

7. przenosi Pan ogół praw autorskich na rzecz Zleceniodawcy na mocy umowy o świadczenie usług. Przeniesienie praw autorskich odbywa się odpłatnie. Dochód z przeniesienia praw własności intelektualnej jest uwzględniony w cenie usługi.

8. od 1 stycznia 2021 r. prowadzi Pan na bieżąco odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów szczegółową Ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o PIT.

Działalność Pana polegająca na tworzeniu oprogramowania komputerowego stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych**.**

W sprawie możliwość skorzystania przez Pana z tzw. ulgi Innovation Box, wyjaśniam:

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ww. ustawy:

Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Pojęcie „kwalifikowane prawo własności intelektualnej” zostało wyjaśnione w art. 30ca ust. 2 ustawy. W myśl tego przepisu:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,

2. prawo ochronne na wzór użytkowy,

3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),

8. autorskie prawo do programu komputerowego

- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Kolejno art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że:

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 tej ustawy:

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a- prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo – rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b- nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d. od podmiotu niepowiązanego.

c- nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego,

d- nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Natomiast art. 30ca ust. 5 ww. ustawy stanowi:

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Według art. 30ca ust. 7 przywołanej ustawy:

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W myśl art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu ;

4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Na podstawie art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Z art. 30cb ust. 3 cytowanej ustawy wynika, że:

W przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Podatnik może opodatkować preferencyjną 5% stawką podatkową swoje dochody z praw własności intelektualnej. Warunkiem jest, aby:

• podatnik był właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem tych praw lub posiadał prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i
• prawa te były chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego.

Prawa takie są zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Podatnik może również skorzystać z ulgi Innovation Box, jeśli zakupi kwalifikowane prawa własności intelektualnej, o których mowa powyżej, a następnie poniesie koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Do ulgi Innovation Box kwalifikuje się:

· dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

· dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również,

· dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest prowadzenie przez podatnika działalności badawczo – rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania jest wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy.

Z korzystaniem z ulgi wiążą się obowiązki po stronie podatników - w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji, która pozwala na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Podatnicy nieprowadzący ksiąg rachunkowych mogą spełnić wymóg dotyczący takiej ewidencji przez sporządzanie kumulatywnego, comiesięcznego zestawienia dokumentów potwierdzających poniesione wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego IP. Zestawienie obejmuje wydatki od początku działalności badawczo – rozwojowej prowadzącej do wytworzenia kwalifikowanego IP do końca danego miesiąca kalendarzowego. Zestawienie to powinno być sporządzane jest przez narastające ujęcie wydatków dotyczących poszczególnych zadań. Należy je sporządzać na podstawie zestawienia dokumentów, które potwierdzają poniesione wydatki.

Oprogramowanie definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062 ze zm.).

Oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brzmi:

Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Oznacza to, że IP Box, jest preferencją podatkową, z której można skorzystać po zakończeniu roku podatkowego w zeznaniu rocznym.

Z opisu sprawy i informacji przedstawionych przez Pana, wynika, że:

1. tworzy i rozwija Pan oprogramowanie komputerowe w ramach indywidualnej działalności gospodarczej;

2. tworzy i rozwija Pan oprogramowanie w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej spełniającej definicje wskazane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych;

3. wytwarzane, rozwijane i ulepszane przez Pana oprogramowanie jest wyrazem Pana własnej twórczości intelektualnej,

4. wytwarzane i rozwijane przez Pana oprogramowanie stanowi utwór, który podlega ochronie na podstawie art. 74 tej ustawy;

5. przenosi Pan ogół praw autorskich na rzecz Zleceniodawcy na mocy umowy o świadczenie usług,

6. dochód z przeniesienia praw własności intelektualnej jest uwzględniony w cenie usługi;

7. prowadzi Pan odrębną ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od 1 stycznia 2021 r.

Autorskie prawo do oprogramowania komputerowego wytwarzane przez Pana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30ca ust. 7 pkt 3 tej ustawy, osiąga Pan dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej uwzględniony w cenie usługi.

Dochód ze zbycia tego prawa jest kwalifikowany dochód w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w związku z art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Może Pan zastosować stawkę 5% od dochodów z tytułu świadczonych usług w ramach prowadzonej działalności opisanej we wniosku. Z ulgi tej może Pan skorzystać w zeznaniu rocznym za 2021 r.

Wątpliwości Pana budzi również kwestia uznania wskazanych we wniosku wydatków za koszty prowadzonej bezpośrednio przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Z opisu sprawy wynika, że poniósł Pan i poniesie Pan następujące wydatki:

1. obsługa prawnopodatkowa i księgowa,
2. użytkowanie samochodu (tj. ubezpieczenie, serwis, paliwo, opłaty autostradowe, raty leasingowe),
3. składki ZUS oraz pozostałe należności publicznoprawne,
4. odpisy amortyzacyjne od komputera.

Istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Przy ustalaniu wskaźnika nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

· wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

· kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz

· dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym powinien Pan również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo – rozwojową związaną z danym prawem.

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty poniesione faktycznie przez podatnika, uwzględniane pod literą „a” we wzorze na wyliczenie wskaźnika, przez który przemnażany jest dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągnięty w roku podatkowym, to koszty związane z prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, a nie koszty działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 26e ww. ustawy, zawężone do tzw. kosztów kwalifikowanych.

Wskaźnik nexus „(…) służy do określania tej części dochodu z kwalifikowanego IP, która podlega preferencyjnej 5% stawce podatkowej, powinien być liczony kumulatywnie na przestrzeni lat.

Wysokość dochodu z kwalifikowanego IP ustali Pan jako iloczyn:

· dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i

· wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dla potrzeb obliczenia podstawy opodatkowania podlegającej preferencyjnemu opodatkowaniu stawką 5% zobowiązany jest Pan do wyliczenia dwóch podstawowych wartości:

• dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym oraz
• wskaźnika, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Może Pan poniesione wydatki na:

1. obsługa prawnopodatkowa i księgowa,
2. użytkowanie samochodu (tj. ubezpieczenie, serwis, paliwo, opłaty autostradowe, raty leasingowe),
3. składki ZUS oraz pozostałe należności publicznoprawne,
4. odpisy amortyzacyjne od komputera.

ująć w lit. "a" wskaźnika Nexus, jako koszty bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością badawczo – rozwojową, związaną z tworzeniem praw własności intelektualnej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (`(...)`).

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).