Interpretacja indywidualna – stanowisko w części nieprawidłowe i w części prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych :

Ø w części dotyczącej możliwości ujęcia we wskaźniku nexus wydatków na mieszkanie i współudział w kosztach mediów – jest nieprawidłowe,

Ø w pozostałej części – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 listopada 2021 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatku (IP Box).

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 15 stycznia 2022 r. (data wpływu 17 stycznia 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Od listopada 2018 r. Wnioskodawca prowadzi na terytorium Polski pozarolniczą działalność gospodarczą, której przedmiotem jest m.in. świadczenie usług testerskich w branży IT (`(...)`), posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 w zw. z ust. 1a ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych). Działalność Wnioskodawcy jest opodatkowana z zastosowaniem liniowej stawki podatku dochodowego od osób fizycznych (19%).

Umowa - W dniu 27 stycznia 2020 r. Wnioskodawca zawarł umowę o świadczenie usług (dalej: „Umowa ”) ze spółką Sp. z o.o. z siedzibą w (…) (dalej: Zleceniodawca). Na mocy Umowy Wnioskodawca zobowiązał się do realizacji zadań testerskich związanych z oprogramowaniem w ramach projektów zlecanych przez klientów Zleceniodawcy (dalej: „Usługi”).

Z tytułu realizacji Usług Wnioskodawcy przysługuje wynagrodzenie płatne za każdą godzinę pracy (dalej: „Wynagrodzenie”). Wynagrodzenie powiększone o podatek od towarów i usług płatne jest na podstawie faktury za każdy miesiąc obowiązywania Umowy.

Zapisy Umowy dotyczące praw autorskich stanowią, iż Wnioskodawca przeniesie na Zleceniodawcę prawa majątkowe do wszystkich dóbr niematerialnych, objętych ochroną ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych [dalej: „Utwór”]) stworzonych lub opracowanych przez Wnioskodawcę w wyniku wykonywania obowiązków wynikających z niniejszej Umowy. Z tą samą chwilą Zleceniodawca nabędzie własność przedmiotu, na którym dane dobro zostało utrwalone.

Wnioskodawca nieodwołalnie przenosi na Zleceniodawcę, z momentem ich wytworzenia, autorskie prawa majątkowe bez jakichkolwiek ograniczeń czasowych i terytorialnych na pełnym zakresie, uprawniającym go do korzystania i rozporządzania tymi prawami na wszystkich polach eksploatacji znanych na dzień zawarcia Umowy, w tym w szczególności pola wymienione w Umowie.

Wnioskodawca samodzielnie ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, w szczególności ponosi odpowiedzialność za sposób i jakość świadczonych Usług oraz ewentualne szkody wyrządzone klientom Zleceniodawcy.

Rola i charakter pracy

Wnioskodawca jest członkiem zespołu, którego zadaniem jest pisanie szeroko rozumianego oprogramowania komputerowego.

Na każdym etapie realizacji zleceń istotnym elementem prac są testy oprogramowania, z uwagi na ich bardzo złożoną budowę oraz skomplikowane relacje pomiędzy jego elementami. Testy mają na celu weryfikację działania nowych funkcjonalności oprogramowania, ocenę ich wpływu na działanie tych dotychczasowych i ostatecznie funkcjonowanie oprogramowania o kompletnej funkcjonalności jako całości.

Główne obszary testów koncentrują się na:

1. zgodności nowego oprogramowania z wymaganiami (obecność wszystkich dotychczasowych Funkcjonalności, działanie zgodnie z założeniem),

2. występowaniu błędów

3. stabilności,

4. ciągłym monitorowaniu i raportowaniu błędów,

5. wydajności oprogramowania.

Rolą Wnioskodawcy w zespole jest tworzenie oprogramowania, które automatycznie testują działanie innych programów komputerowych (dalej: „Oprogramowanie Testujące”). Wnioskodawca wykorzystuje do tego różne języki programowania, dzięki którym projektuje i buduje automatyczne testy poprzez pisanie kodu.

Oprogramowanie Testujące tworzone przez Wnioskodawcę, to kombinacje komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego w celu wykonania określonych czynności, stanowiąc program komputerowy. Oprogramowanie to jest przedmiotem praw autorskich i podlega ochronie prawnej na podstawie ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej: ustawa o PAIPP).

W zależności od projektu Oprogramowanie Testujące wykonywane są poprzez wywołanie kodu uruchamiającego przeglądarkę internetową lub korzystające z API (Interfejsu programowania aplikacji - zestawu wytycznych, jak powinna przebiegać interakcja między komponentami programowymi) w przypadku gdy testowane aplikacje nie mają GUI - Graficznego Interfejsu Użytkownika (czyli warstwy graficznej, jaką może być strona internetowa/aplikacja WEB/mobilna).

Oprogramowania Testujące wymagają pisania kodu, który zastępuje manualne czynności wykonywane przez testera mające na celu symulację użytkownika korzystającego z oprogramowania komputerowego. Pozwala to na zwiększenie efektywności wykonywania testów, znacznie szybsze weryfikowanie działania aplikacji i znajdowania ewentualnych błędów, zwiększenie pokrycia testowanego oprogramowania testami oraz a nierzadko również wykonywanie testów, które nie mogą być wykonywane manualnie. Napisany kod umożliwia kontrole i konfigurację warunków początkowych testu poprzez odpowiednie przygotowanie testowanej aplikacji. Napisany kod pozwala także na weryfikację otrzymanych wyników, poprzez porównanie ich oczekiwanymi rezultatami. Dodatkowo odpowiednia konfiguracja pozwala na uruchamianie wielu testów jednocześnie na różnych maszynach/środowiskach. W zakres Oprogramowania Testującego wchodzi również generowanie raportów testowych, które również często wymagają pisania kodu. Często tworzy się programy do generowania danych wejściowych potrzebnych do testów (np. PESEL, NIP, rejestracja usług na koncie klienta etc.). Wykorzystywanie testów automatycznych pozwala też na zwiększenie częstotliwości przeprowadzania testów oraz skrócenie czasu trwania cykli testowych. Zdarza się, ze ustawia się testy w harmonogram i wykonywanie testów jest np. co godzinę, lub w innych interwałach czasowych. Część testów nie potrzebuje nadzoru bezpośredniego, więc są wykonywane w nocy lub nad ranem.

Przy tworzeniu Utworów Wnioskodawca wykorzystuje różne frameworki (środowisko dedykowane do tworzenia oprogramowania, dostarcza strukturę, mechanizmy działania, zestaw narzędzi do jej stworzenia oraz rozbudowy, metody umożliwiające konfigurację testów na różnych środowiskach i/lub przeglądarkach) do automatyzacji testów, który umożliwia komunikację z przeglądarką, czasami również wykorzystywane są biblioteki.

W zakres obowiązków Wnioskodawcy wchodzi:

1. planowanie, projektowanie i implementacja testów automatycznych w projekcie,
2. wybór i dostosowanie narzędzi wykorzystywanych do tworzenia kodu testów automatycznych - w zależności od projektu i poziomu wykonywanych testów oraz technologii używanych w projektach,
3. współpraca z deweloperami i business analitykami i Project Managerem w kwestii zapewnienia jakości oprogramowania,
4. wsparcie i szkolenie innych testerów, doradztwo w zakresie projektowania i implementacji testów,
5. rozwijanie projektu testów automatycznych, implementacja testów (języki używane to m.in.: java, groovy, visual basic script, kotlin, python). Na potrzeby poszczególnych projektów Wnioskodawca poznaje nowe języki programowania.
6. analiza wymagań w zakresie testowania projektu, planowanie zadań związanych z testowaniem zgodnie z przyjętym harmonogramem, nadzór nad wykonywaniem testów, właściwą dokumentacją rezultatów, tworzenie raportów.

Dodatkowo Wnioskodawca pisze nowe Oprogramowanie Testujące w istniejącym oprogramowaniu ulepszając bądź rozwijając działanie dotychczasowego oprogramowania. Jako ulepszanie należy rozumieć tworzenie przez Wnioskodawcę nowej funkcjonalności, która jest następnie dodawana do istniejącego programu w ten sposób rozwijana jest struktura do testów automatycznych. W przypadku ulepszanego lub rozwijanego oprogramowania Wnioskodawca nie jest ich właścicielem, współwłaścicielem ani użytkownikiem na podstawie licencji wyłącznej. Zleceniodawcy udostępniają Wnioskodawcy oprogramowanie na podstawie nadanych uprawnień. Wnioskodawcy przysługują prawa majątkowe (prawo własności) do składowych (części oprogramowania), które modyfikują ulepszane, ale tylko do momentu przeniesienia ich na rzecz Zleceniodawcę.

Wnioskodawca uczestniczy w każdej fazie procesu tworzenia oprogramowania. Wymagania biznesowe definiowane przez potrzeby zlecenia zamienia na projekt programu komputerowego w skład którego wchodzą: definicja potrzeb, zakres odpowiedzialności testów (zadań które realizują), sposób komunikacji z innymi elementami oprogramowania, użyte technologie, dopasowanie najlepszych wzorców architektonicznych, napisanie kodu źródłowego na wybranej platformie programistycznej w sposób zgodny z teorią informatyki, doświadczeniem i kreatywnym podejściem.

Oprogramowanie Testujące tworzone są w sposób metodyczny, w wybranej i zaadaptowanej do potrzeb metodzie wytwarzania oprogramowania. Proces tworzenia podzielony jest na kilka zasadniczych celów, zaplanowanych w określonym harmonogramie. Planowane są odpowiednie zasoby, np. dostępność ludzi o określonej roli w projekcie (tester, programista, analityk), sprzęt, wiedza.

Wnioskodawca tworzy Oprogramowanie Testujące wyłącznie na podstawie własnej wiedzy i zgodnie z potrzebami danego projektu. Dzieło jest rezultatem Jego indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej. Charakter pracy Wnioskodawcy w swej naturze jest procesem twórczym. Sposób wykonywania czynności nie jest Wnioskodawcy przez nikogo narzucony. Każde zadanie lub problem można rozwiązać na wiele różnych sposobów przy wykorzystaniu wielu dostępnych narzędzi. Wybór, dostosowanie oraz ulepszenie już istniejących rozwiązań zależy tylko i wyłącznie od wiedzy, doświadczenia oraz wyobraźni Wnioskodawcy.

Tworzenie Oprogramowania Testującego jest możliwe dzięki stałemu poszerzaniu i nabywaniu przez Wnioskodawcę wiedzy oraz rozwoju umiejętności z zakresu wytwarzania oprogramowania. W efekcie dzieła Wnioskodawcy są rozwiązaniami niewystępującymi dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy oraz są na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Należy również nadmienić, że Oprogramowane Testujące tworzone jest na miarę indywidualnych potrzeb projektu.

Wnioskodawca do tworzenia i ulepszania programów komputerowych zdobywał wiedzę poprzez wieloletnie doświadczenie zawodowe oraz uczelniane. Jednocześnie, w praktyce na co dzień, w drodze doświadczeń i testów zdobywa, poszerza i łączy wiedzę i umiejętności z nauk podstawowych (matematyka, statystyka), jak i stosowanych (informatyka,) w tym w zakresie programowania, a następnie wykorzystuje ją przy tworzeniu i rozwijaniu opisanego we Wniosku oprogramowania.

Działania Wnioskodawcy zmierzające do wytworzenia oprogramowania nie są działaniami rutynowymi lub odtwórczymi mającymi na celu jedynie powielenie bądź skopiowanie rozwiązań już istniejących i stosowanych w ramach Jego działalności. Każdorazowo efekty tych prac są odpowiednio ustalone i przyjmują formę nowych lub ulepszonych narzędzi testerskich, algorytmów będących przejawem kreatywności twórcy. Działalność ta nie stanowi rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych oraz innych operacji w toku.

Działalność wykonywana przez Wnioskodawcę jest prowadzona w sposób systematyczny, a więc w celu realizacji zadania Wnioskodawca zwykle przyjmuje dla niego:

1. określone cele do osiągnięcia - analizuje potrzeby projektu,

2. harmonogram - tworzy harmonogram prac przewidując przebieg procesu i jego wyniki,

3. zasoby - zabezpiecza odpowiednie zasoby w postaci wiedzy, czasu, sprzętu, procesu weryfikacji i testów.

Autorskie prawo do tworzonych przez Wnioskodawcę Oprogramowań Testujących podlega ochronie prawnej, na podstawie art. 74 w związku z art. 1 ust. 2 ustawy o PAIPP.

Wnioskodawca prowadzi ewidencję o której mowa w art. 30cb ustawy o PIT w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych Oprogramowań Testujących oraz ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każdy Utwór oraz w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, w sposób zapewniający określenie dochodu przypadającego na poszczególne dzieła.

W związku ze świadczeniem Usług Wnioskodawca ponosi następujące koszty:

a) eksploatacja i ubezpieczenie samochodu osobowego

b) leasing samochodu osobowego;

c) utrzymanie biura (mieszkanie, współudział w kosztach mediów);

d) używanie telefonu komórkowego i internetu mobilnego;

e) delegacje;

f) szkolenia i certyfikaty;

g) zakup sprzętu komputerowego,

h) prowadzenie księgowości.

i) zakup oprogramowania do bieżącej pracy

W przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia praw autorskich, Wnioskodawca przyporządkuje wydatki do przychodów ze zbycia praw autorskich według proporcji. Proporcja zostanie ustalona jako stosunek przychodów ze zbycia poszczególnego prawa autorskiego do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca chciałby zastosować preferencyjną stawkę opodatkowania wynikającą z art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT) w sposób i na zasadach przewidzianych w tej ustawie.

Opisany stan faktyczny i zdarzenie przyszłe występuje i będzie trwać w najbliższej dającej się przewidzieć przyszłości. Wnioskodawca zamierza stosować otrzymaną interpretację do czasu zmiany opisanego stanu faktycznego/przyszłego bądź stanu prawnego.

Przedmiotem pytań objęte są wyłącznie dochody:

• z przeniesienia praw autorskich, które były/są/będą tworzone, współtworzone, rozwijane i modyfikowane w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.
• z przeniesienia praw autorskich są ewidencjonowane „na bieżąco” i „od początku” realizacji działalności opisanej we wniosku zmierzającej do wytworzenia, współtworzenia, rozwinięcia lub modyfikacji programów komputerowych, w odrębnej od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencji, która wyodrębnia każde dzieło - prawo własności intelektualnej oraz pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadających na każde ww. prawo w sposób zapewniający określenie dochodu.
• podlegające opodatkowaniu w latach podatkowych, w których były/są/będą te dochody uzyskiwane i za te lata podatkowe są/będą rozliczane w zeznaniu podatkowym w ramach preferencyjnej 5% stawki podatku.

Wytwarzanie, współtworzenie, rozwijanie oraz ulepszanie przez Wnioskodawcę Oprogramowania, części Oprogramowania oraz dokumentacja każdorazowo ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Odpowiedź na pytanie czy wskazane we wniosku oprogramowania są tworzone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, z uwagi na nieprecyzyjne brzmienie przepisów jest istotą zapytania Wnioskodawcy w złożonym Wniosku. Charakter działalności Wnioskodawcy pod względem danego pojęcia, zgodnie z argumentami powołanymi w punkcie nr 1, podlega ocenie Organu na podstawie przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Zawarte w przepisach ustawy o PIT pojęcie „działalność badawczo-rozwojowa” jest elementem normy prawnej określającej sposób opodatkowania i w procesie stosowania prawa przez organy podatkowe podlegają także procesowi wykładni dokonywanej przez te organy, inaczej bowiem, gdyby Wnioskodawca stwierdził że prowadzi działalność badawczo-rozwojową w opisie stanu faktycznego, to Organ interpretacyjny, tym stwierdzeniem byłby związany, co w zasadzie przekreślałoby sens interpretacji, bowiem Organ nie mogąc zmienić oceny działalności gospodarczej w zakresie tego pojęcia, musiałby podzielić stanowisko Wnioskodawcy, w tej kwestii, a co za tym idzie w kwestii stawki podatku. Podobny pogląd wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 listopada 2017r. o sygnaturze I FSK 179/16.

Wnioskodawca przedstawił opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w sposób wyczerpujący pozwalający Organowi na dokonanie oceny jego działalności pod względem pojęcia „działalność badawczo-rozwojowa".

Dzieła Wnioskodawcy nie stanowiły/nie stanowią/nie będą stanowić czynności wdrożeniowych w zakresie opracowanych już produktów lub usług, rozumianych jako dokonywane już po zakończeniu prac danego Projektu.

Wnioskodawca jest wyłącznym twórcą, współtwórcą utworów, które powstają w efekcie podejmowanych prac, zaś wytwarzanie oprogramowania oraz dokumentacja ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Wnioskodawca tworzy oprogramowanie samodzielnie, od początku do końca jest twórcą całości programów.

Wnioskodawca jest jedynym właścicielem wytworzonego przez siebie oprogramowania do czasu przeniesienia praw autorskich na nabywcę.

Wnioskodawca tworzy Oprogramowanie Testujące wyłącznie na podstawie własnej wiedzy i zgodnie z potrzebami danego projektu. Dzieło jest rezultatem Jego indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej. Charakter pracy Wnioskodawcy w swej naturze jest procesem twórczym. Sposób wykonywania czynności nie jest Wnioskodawcy przez nikogo narzucony. Każde zadanie lub problem można rozwiązać na wiele różnych sposobów przy wykorzystaniu wielu dostępnych narzędzi. Wybór, dostosowanie oraz ulepszenie już istniejących rozwiązań zależy tylko i wyłącznie od wiedzy, doświadczenia oraz wyobraźni Wnioskodawcy.

Wnioskodawca uzyskuje przychód ze sprzedaży praw autorskich do programów komputerowych, uwzględniony w cenie sprzedaży produktu lub usługi.

Wytworzona dokumentacja oraz opracowany kod źródłowy stanowią nierozerwalną całość .

Dochód z przeniesienia prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie usługi, był/jest/będzie ustalany w oparciu o zasadę ceny rynkowej zgodnie z art. 23o ustawy o PIT.

Wszystkie wymienione wydatki/koszty:

Ø są faktycznie poniesione i w całości przez Wnioskodawcę na prowadzoną bezpośrednio działalność zmierzającą do wytworzenia, rozwinięcia (ulepszenia) programów komputerowych. Koszty, które nie mogą być bezpośrednio przypisane do konkretnego dzieła są alokowane w odpowiedniej proporcji.

Ø Wnioskodawca był/jest/będzie w stanie jednoznaczne wykazać, że stanowią one wydatki poniesione na prowadzoną bezpośrednio działalność zmierzającą do wytworzenia, rozwinięcia programu komputerowego.

Koszty eksploatacji samochodu, to: paliwo, serwis pojazdu.

Koszty utrzymania biura to wydatki na wyposażenie pomieszczenia**,** w którym prowadzona jest działalność, w tym wyposażenie stanowiska pracy (biurko) - podstawowe wyposażenie miejsca pracy w celu umieszczenia komputera, dokumentów, do pracy operacyjnej.

Wydatki na zakup sprzętu komputerowego dotyczy nabycia: telefonu wyposażenia, komputera.

Sprzęt ten, to podstawowe narzędzia pracy Wnioskodawcy, bez którego wykonywanie usług było by niemożliwe, stanowi bezpośredni związek z wytwarzaniem, ulepszaniem, rozwijaniem programów komputerowych.

Wydatki na używanie telefonu komórkowego i Internetu mobilnego w działalności Wnioskodawcy, to: doładowanie i abonament do telefonu, dostęp do internetu. Zarówno telefon, jak i internet są wykorzystywane do działalności gospodarczej.

Wymienione wydatki stanowią koszty uzyskania przychodów związane z całokształtem działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę, w szczególności:

• samochód osobowy jest wykorzystywany m.in. w celu podróży do miejsca w którym wytwarzane jest oprogramowanie;
• biuro – pomieszczenie, w którym wykonywane są czynności opisane we Wniosku;
• telefon służy bieżącym kontaktom ze Zleceniodawcą oraz pozostałymi członkami zespołu w celu dokonania różnych ustaleń związanych wytwarzanym; oprogramowaniem. Internet zaś służy transferowi danych, zdobywaniu i wymianie informacji związanej z Komponentami;
• delegacje - podróże w celu bezpośrednich spotkań z zamawiającymi usługi;
• szkolenia i certyfikaty - podnoszenie kwalifikacji zawodowych;
• sprzęt komputerowy jest podstawowym narzędziem pracy Wnioskodawcy (komputer, klawiatura, ekran, mysz i oprogramowanie stanowią zestaw niezbędny do tworzenia programów komputerowych, jak również do prowadzenia działalności gospodarczej, np. obsługa skrzynki pocztowej, kontakt ze Zleceniodawcą;
• wydatki na prowadzenie księgowości służą prawidłowemu rozliczeniu działalności gospodarczej Wnioskodawcy poprzez spełnienie ustawowych obowiązków związanych z jej prowadzaniem (w tym przypadku polegającej na wytwarzaniu i ulepszaniu oprogramowania)
• zakup oprogramowania - również stanowi podstawowe narzędzie pracy Wnioskodawcy bez którego wytworzenie oprogramowania nie było by możliwe.

Wśród wymienionych w treści Wniosku wydatków nie ma składników majątku stanowiących środek trwały/środki trwałe i/lub wartości niematerialne i prawne.

Wnioskodawca prowadzi ewidencję księgową w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Wnioskodawca prowadzi „od początku” i na „bieżąco” realizacji działalności opisanej we Wniosku zmierzającej do wytworzenia, współtworzenia, rozwinięcia lub modyfikacji programów komputerowych oraz dokumentacji, odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, która wyodrębnia każde prawo własności intelektualnej oraz pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów przypadających na każde ww. prawo w sposób zapewniający określenie dochodu. Data zaprowadzenia tej ewidencji: 1 luty 2020 r.

Odrębna ewidencja jest prowadzona od momentu poniesienia pierwszych kosztów na wytworzenie oprogramowania opisanego we Wniosku Data zaprowadzenia tej ewidencji: 1 luty 2020 r.

Usługi świadczone przez Wnioskodawcę, zgodnie z zawartą umową, nie są wykonywane pod kierownictwem ani w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności.

Odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywanie opisanych we Wniosku czynności ponosi Wnioskodawca.

Opisana działalność występuje i będzie trwać w najbliższej dającej się przewidzieć przyszłości. Zgodnie z obowiązującymi regulacjami Wnioskodawca zamierza stosować otrzymaną interpretację do czasu zmiany opisanego stanu faktycznego/przyszłego bądź stanu prawnego.

Pytania

1. Czy podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu i ulepszaniu Oprogramowania Testującego stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT?

2. Czy program komputerowy (tj. Oprogramowanie Testujące) tworzony i ulepszany przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT?

3. Czy wydatki na:

a. eksploatację i ubezpieczenie samochodu osobowego

b. leasing samochodu osobowego;

c. utrzymanie biura (mieszkanie, współudział w kosztach mediów);

d. używanie telefonu komórkowegi i internetu mobilnego;

e. delegacje;

f. szkolenia i certyfikaty;

g. zakup sprzętu komputerowego,

h. prowadzenie księgowości,

i. zakup oprogramowania do bieżącej pracy,

w części w jakiej będą proporcjonalnie przypisane do przychodów przypadających ze zbycia praw autorskich, gdzie proporcja zostanie ustalona jako stosunek przychodów ze zbycia praw autorskich do programów komputerowych do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie, można uznać za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT?

4. Czy dochód ze zbycia prawa autorskiego do programu komputerowego jest kwalifikowanym dochodem w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT?

Pana stanowisko w sprawie

Ad 1

W ocenie Wnioskodawcy podejmowana działalność polegająca na tworzeniu i ulepszaniu Oprogramowania Testującego stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o PIT działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Zgodnie z brzmieniem art. 5a pkt 39 ustawy o PIT, badaniami naukowymi są:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce - rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowanych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce - rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast, zgodnie z art. 5a pkt 40 ustawy o PIT, pojęcie prace rozwojowe - oznacza prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, czyli działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Przytoczone wyżej przepisy wprowadzają kilka istotnych kryteriów, od których spełnienia uzależniona jest możliwość uznania określonych działań za działalność badawczo-rozwojową. Kryteria te powinny być spełnione łącznie, by konkretna działalność została zakwalifikowana do działalności badawczo- rozwojowej.

Zgodnie z tymi kryteriami, działalność badawczo-rozwojowa powinna:

1. obejmować badania naukowe lub prace rozwojowe,

2. mieć twórczy charakter,

3. być podejmowana w sposób systematyczny, oraz

4. być podejmowana w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Działalność podejmowana przez Wnioskodawcę polega na tworzeniu Oprogramowania Testującego stanowiącego kompleksowe oprogramowanie w odpowiedzi na potrzeby poszczególnych projektów, w rezultacie na zapotrzebowanie biznesowe klientów. Należy podkreślić, że efekty prac rozwojowych realizowanych przez Wnioskodawcę niewątpliwie mają twórczy charakter. Stanowią bowiem wytwór Jego intelektu o indywidualnym i oryginalnym charakterze, który prowadzi do powstania nowych rozwiązań wykorzystywanych następnie w procesie tworzenia Oprogramowania Testującego, które do tej pory nie występowały w praktyce gospodarczej lub w znaczącym stopniu odróżniają się od dotychczas wykorzystywanych przez Wnioskodawcę rozwiązań. Z całą pewnością nie są to działania rutynowe lub odtwórcze mające na celu jedynie powielenie bądź skopiowanie rozwiązań już istniejących i stosowanych przez Wnioskodawcę. Każdorazowo efekty tych prac są odpowiednio ustalone i przyjmują formę nowych lub ulepszonych narzędzi deweloperskich, algorytmów, dokumentacji projektowej będących przejawem kreatywności ich twórcy.

Charakter pracy Wnioskodawcy w obszarze rozwoju i ulepszania oprogramowania w swej naturze jest procesem twórczym, gdyż każde jego zadanie lub problem można rozwiązać na wiele różnych sposobów przy wykorzystaniu wielu dostępnych narzędzi. Wybór, dostosowanie oraz ulepszenie już istniejących rozwiązań zależy tylko i wyłącznie od Jego wiedzy, doświadczenia oraz wyobraźni.

Wnioskodawca działa w sposób systematyczny. Odpowiada m. in. za analizę wymagań klienta, zaprojektowanie rozwiązania według własnej twórczości przyjmując odpowiednie cele do osiągnięcia, implementację rozwiązania uwzględniając tworzenie harmonogramu oraz zabezpieczając odpowiednie zasoby (przykładowo wiedza, czas, sprzęt, proces weryfikacji i testów).

Prowadząc działalność Wnioskodawca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów. Wnioskodawca nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia nowych rozwiązań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług).

Ad. 2

W ocenie Wnioskodawcy program komputerowy (tj. Oprogramowanie Testujące) tworzony i ulepszany przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT.

Zgodnie z ustawą o PAIPP, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia, w tym w szczególności utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe). Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną, a ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności.

Odnosząc się do powyższych konstrukcji prawnych przewidzianych w ustawie o PAIPP, należy uznać, że oprogramowanie komputerowe stanowi przedmiot ochrony praw autorskich. Art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o PAIPP, kwalifikuje programy komputerowe jako utwory będące przedmiotem jego ochrony i to już z momentem ich wytworzenia, bez konieczności spełnienia jakichkolwiek wymogów formalnych.

Z kolei przepisy art. 74 ust. 1 i 2 ww. ustawy potwierdzają rozszerzenie ochrony prawnoautorskiej także na programy komputerowe, określając jednocześnie jej zakres: „Programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.”, „Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.”

Przedmiotem ochrony prawa autorskiego jest w niniejszym przypadku oprogramowanie komputerowe - Oprogramowanie Testujące, które zostały wytworzone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez nią działalności.

Zarówno ustawy podatkowe, jak i ustawy pozapodatkowe, w szczególności ustawa o PAIPP, nie definiują pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego”. Doktryna prawa autorskiego przyjmuje różne kazuistyczne podejścia do definiowania pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego”, które wskazują, że część chronioną prawem jest w szczególności kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego.

Wobec tego aby ustalić, czy Oprogramowania Testujące wpisują się w zakres pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego” i może stanowić kwalifikowane prawo własności intelektualnej w rozumieniu przepisów ustawy o PIT, zgodnie z regułami wykładni językowej w pierwszej kolejności należy ustalić, czy znaczenie przypisywane obu pojęciom w języku potocznym, w ogóle dopuszcza taką możliwość.

Program komputerowy definiowany jest również jako: „ciąg instrukcji napisanych w języku zrozumiałym dla komputera” (zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN https://sip.pwn.pl/szukai/proeram.html):„ciąg poleceń zapisanych w języku informatycznym, który jako całość pozwala komputerowi wykonywać różne czynności (wielki słownik języka polskiego Instytut Języka Polskiego PAN https://www.wsip.pl/index.php7id hasla=4414&id znaczenia=4686451&l=21&ind=0), „sekwencja symboli opisująca realizowanie obliczeń zgodnie z pewnymi regułami zwanymi językiem programowania. Program jest zazwyczaj wykonywany przez komputer (np. wyświetlenie strony internetowej), zwykle bezpośrednio, jeśli wyrażony jest w języku zrozumiałym dla danej maszyny lub pośrednio - gdy jest interpretowany przez inny program (interpreter) (`(...)`) Programy komputerowe można zaklasyfikować według ich zastosowań. Wyróżnia się zatem aplikacje użytkowe, systemy operacyjne, programy narzędziowe, gry wideo, kompilatory i inne. Natomiast programy wbudowane w urządzenia, przechowywane zwykle w pamięci flash, określa się jako firmware” (https://pl.wikipedia.org/wiki/Proeram komputerowy).

Wnioskodawca odnosi się do wydanych przez Ministerstwo Finansów objaśnień podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP Box (dalej: „Objaśnienia”). Treść Objaśnień przedstawia również zarys definicji i cechy programu komputerowego, wskazując że: „Przede wszystkim, podstawą przyznania ochrony prawnej dla programu komputerowego jest fakt, że stanowi on przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej danego autora lub autorów) ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od przeznaczenia i sposobu wyrażania." (strona 32-33 Objaśnień MF); „Elementy programu komputerowego chronione prawem autorskim to przede wszystkim: 1) forma programów (rozumiana jako określone przedstawienie zarówno kodu jak i instrukcji), a więc informacje zawarte w kodzie źródłowym programu komputerowego, w opisie procedur operacyjnych, zestawieniu danych, w informacjach konwersacyjnych i dialogowych. Wszystkie powyższe elementy zaliczane są do elementów twórczych, co uzasadnia ich ochronę przez prawo autorskie; 2) interfejsów (oparta na analogicznych podstawach jak ochrona innych składników programu) - gdy informacje, które zostały uzyskane na podstawie dekompilacji danego interfejsu nie pozwalają na opracowanie interfejsu zastępczego, to w takiej sytuacji należy wykreować możliwość przeniesienia interfejsu do innego kompatybilnego programu, gdyż sam interfejs nie stanowiłby samodzielnego przedmiotu ochrony.” (strona 34 Objaśnień MF); „Zgodnie z akapitem 10 preambuły do Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/24/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych: „Rolą programu komputerowego jest wejście w kontakt i wspólne funkcjonowanie z innymi częściami składowymi systemu komputerowego i użytkownikami, w tym celu wymagane są logiczne i tam, gdzie to właściwe, fizyczne wzajemne połączenia i wzajemne oddziaływanie, tak aby pozwolić wszystkim elementom oprogramowania i sprzętu komputerowego funkcjonować z innym oprogramowaniem, sprzętem komputerowym i użytkownikami we wszelkich formach działania, do jakich są przeznaczone. Części programu umożliwiające takie wzajemne połączenia i wzajemne oddziaływanie między elementami oprogramowania i sprzętu komputerowego są ogólnie znane pod nazwą „interfejsów". To funkcjonalne wzajemne połączenie i wzajemne oddziaływanie jest ogólnie znane pod nazwą „interoperacyjności”; podczas gdy sama „interoperacyjność” może być zdefiniowana jako zdolność do wymiany informacji oraz wszechstronnego wykorzystania informacji już wymienionych." /strona 35 Objaśnień MF);„Reasumując: brak ustawowej definicji pojęcia „program komputerowy” oraz brak precyzyjnego określenia zakresu „autorskiego prawa do programu komputerowego” w świetle polskiego prawa sprawia, że konieczne jest odniesienie się do pozaustawowych źródeł interpretacji tego pojęcia oraz ustalenia zakresu przedmiotowej ochrony prawnej. Wynika z nich, że pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko, w szczególności obejmując interfejs, gdy ten spełnia warunek interoperacyjności programu komputerowego z oprogramowaniem i sprzętem komputerowym, co musi być ustalone w każdym przypadku oddzielnie na podstawie rzeczywistych ustaleń, a nie tylko formalnych postanowień, na przykład umownych. Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs.” (strona 37 Objaśnień MF).

Z powyższego wynika zatem jednoznacznie, że dla celów stosowania preferencji IP Box program komputerowy należy rozumieć w sposób funkcjonalny, jako jedną integralną całość obejmująca nie tylko jego warstwę techniczną (jak wskazują Objaśnienia „formę”, czyli kod źródłowy programu komputerowego) ale również jego interfejsy, w zakresie w jakim stanowią one ściśle powiązany z nią element umożliwiający wzajemne połączenia i wzajemne oddziaływanie pomiędzy wszystkimi elementami oprogramowania, sprzętu komputerowego i użytkownikami.

W świetle przedstawionych powyżej argumentów, uznać należy, że:

• Oprogramowanie Testujące tworzone przez Wnioskodawcę jest rezultatem prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej oraz stanowią przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, który jako całość stanowi odrębny przedmiot praw autorskich i korzysta z ochrony prawnoautorskiej;
• objęcie dochodu ze zbycia Oprogramowania Testującego preferencją IP Box wpisuje się międzynarodowy kontekst tych przepisów, które nakazują szerokie rozumienie pojęcia „programu komputerowego” oraz w cel ustanowienia tych regulacji jakim jest wspieranie lokalnych działań innowacyjnych w przemyśle, co w sytuacji polskiej gospodarki wprost powinno dotyczyć polskich twórców programów komputerowych;
• Oprogramowanie Testujące obejmujące kod źródłowy zapisany przy pomocy języka programowania wpisuje się w zakres definicji programu komputerowego przedstawionej przez Ministerstwo Finansów w Objaśnieniach. Oprogramowania te stanowią bowiem funkcjonalną całość, której elementy przedstawione powyżej wyrażone są bezpośrednio kodem źródłowym, kodem wynikowym, bądź też stanowią ściśle powiązany z nimi interfejs, który umożliwia poprawny odbiór, komunikację, sterowanie działaniem komputera.

Powyższe konkluzje są zgodne z przyjętymi przez Ministra Finansów wytycznymi w zakresie IP Box tj. algorytmu rozumienia przepisów o IP Box.

Podstawą przyznania ochrony prawnej dla programu komputerowego jest fakt, że stanowi on przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej danego autora lub autorów), ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od przeznaczenia i sposobu wyrażania. O ocenie charakteru indywidualnej pracy twórczej nie decydują postanowienia umowy, ale rzeczywisty wkład pracy każdego z twórców programu komputerowego, co podlega każdorazowo odrębnej ocenie. Doktryna prawa autorskiego przyjmuje różne podejścia do definiowania pojęcia „autorskiego prawa do programu komputerowego”, które wskazują, że część chronioną prawem jest w szczególności kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego. Pozaustawowa definicja pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego” w sposób uzasadniony nawiązuje zatem do terminologii informatycznej, dostosowywanej następnie do potrzeb dalszej analizy prawnej dobra niematerialnego jakim jest program komputerowy. Fundamentem informatycznego rozumienia programu komputerowego jest samo pojęcie „programu”, czyli zapisanego przy pomocy wybranego języka programowania algorytmu rozwiązania określonego zadania. Zatem program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym. że w Polsce oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnia celowościową i kontekstualna (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Oprogramowanie Testujące będące w całości lub w części dziełem Wnioskodawcy stanowią przejaw Jego działalności twórczej o indywidualnym i autentycznym charakterze, zawierają zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu, zatem spełnia definicję „autorskiego prawa do programu komputerowego”.

Biorąc powyższe pod uwagę, prawo autorskie do programu komputerowego wytwarzanego samodzielnie przez Wnioskodawcę lub wspólnie z innymi osobami w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zalicza się do kwalifikowanych praw własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT, gdyż:

• jest ono wymienione w zamkniętym katalogu praw własności intelektualnych sprecyzowanych w tym przepisie, oraz
• jego przedmiot został wytworzony, rozwinięty oraz ulepszony przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, oraz
• podlega ochronie prawnej, na podstawie art. 74 w związku z art. 1 ust. 2 ustawy o PAIPP.

Stanowisko Wnioskodawcy zostało potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych wydanych w przedmiocie zastosowania art. 30ca ustawy o PIT (preferencji IP Box) w działalności programistów, m.in. interpretacje:

Ø z dnia 12 maja 2020r., sygn. 0112-KDIL2-2.4011.130.2020.2.MM

Ø z dnia 4 maja 2020r., sygn. 0111-KDIB1-3.4011.19.2020.2.PC

Ad. 3

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 i 5 ustawy o PIT, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

[(a+b) x 1,3]/ (a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a. prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego,

c. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego,

d. nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do powyższych kosztów nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Przedmiotem wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest tworzenie i ulepszanie programów komputerowych, do których prawa autorskie są następnie przenoszone w wykonaniu umowy z klientem na ten podmiot.

Za świadczone usługi Wnioskodawca otrzymuje ustalone wynagrodzenie, które obejmuje również wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych.

W związku z wykonywaną przez Wnioskodawcę działalnością badawczo-rozwojową, ponosi On wydatki takie jak:

a) eksploatacja i ubezpieczenie samochodu osobowego,

b) leasing samochodu osobowego;

c) utrzymanie biura (mieszkanie, współudział w kosztach mediów);

d) używanie telefonu komórkowego i internetu mobilnego;

e) delegacje;

f) szkolenia i certyfikaty;

g) zakup sprzętu komputerowego,

h) prowadzenie księgowości.

i) zakup oprogramowania do bieżącej pracy

Powyższe wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę są również kosztami w rozumieniu art. 22 ustawy o PIT i mają na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów - tj. prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. W przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia oprogramowania, Wnioskodawca ustala/ustali faktyczny koszt poniesiony w danym okresie na prowadzoną bezpośrednio działalność związaną z wytworzeniem oprogramowania według odpowiedniej proporcji. Proporcja jest/zostanie ustalona jako stosunek przychodów ze zbycia oprogramowania do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone wydatki w zakresie w jakim przeznaczane są na wytworzenie bądź ulepszanie oprogramowania, w tym obliczone według powyższej proporcji przychodów ze zbycia oprogramowania do przychodów ogółem, należy uznać za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT.

Ad. 4

W myśl art. 30ca ust. 3 ustawy o PIT, podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Według art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

[(a+b) x 1,3]/ (a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

1. prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
2. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,
3. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,
4. nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Zgodnie z art. 30ca ust. 6 ustawy o PIT, w przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego z tytułu wykonywania Usług Wnioskodawcy przysługuje Wynagrodzenie. W ramach Wynagrodzenia Wnioskodawca przenosi bezterminowo na Zleceniodawcę własność oraz autorskie prawo majątkowe do oprogramowania z możliwością dalszego ich zbycia i upoważnia go do korzystania na wszystkich polach eksploatacji.

Jak Wnioskodawca wskazał w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, nie ponosi On innych kosztów wymienionych w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, niż koszty faktycznie poniesione na prowadzoną bezpośrednio działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej wskazanym powyżej (oznaczony jako lit. a we wskaźniku z art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT).

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, dochód otrzymany ze zbycia oprogramowania w ramach świadczenia Usług na podstawie Umowy stanowi kwalifikowany dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT. Stanowi on bowiem dochód z oprogramowania będącego kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, wyliczony zgodnie z formułą wyrażoną w ustawie o PIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest w części nieprawidłowe, w części prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Powziął Pan wątpliwość, czy prowadzona przez Pana działalność gospodarcza polegająca na współtworzeniu, tworzeniu i rozwijaniu programów komputerowych/ich części stanowi działalność badawczo – rozwojową.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.)

opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Definicja działalności badawczo-rozwojowej została wyjaśniona w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą:

przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy: ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych - oznacza to:

a) badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r. poz. 478),

b) badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce;

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r. poz. 478): badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy prace rozwojowe są działalnością obejmującą:

nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wtedy, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

W celu stwierdzenia, czy Pan prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazane w art. 5a pkt 38-40 ww. ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Najważniejsze jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Przedstawił Pan informacje, z których wynika, że:

1. Posiada Pan na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy.
2. Od listopada 2018 r. prowadzi Pan na terytorium Polski pozarolniczą działalność gospodarczą, której przedmiotem jest m.in. świadczenie usług testerskich w branży IT opodatkowaną z zastosowaniem liniowej stawki podatku dochodowego od osób fizycznych (19%)
3. Prowadzi Pan działalność w zakresie wytwarzania, współtworzenia, rozwijania oraz ulepszania Oprogramowania, części Oprogramowania oraz dokumentacji.
4. Jest Pan wyłącznym twórcą, współtwórcą utworów, które powstają w efekcie podejmowanych prac.
5. Dzieła Pana nie stanowiły/nie stanowią/nie będą stanowić czynności wdrożeniowych w zakresie opracowanych już produktów lub usług, rozumianych jako dokonywane już po zakończeniu prac danego Projektu.
6. Oprogramowania tworzone są w sposób metodyczny, w wybranej i zaadaptowanej do potrzeb metodzie wytwarzania oprogramowania. Proces tworzenia podzielony jest na kilka zasadniczych celów, zaplanowanych w określonym harmonogramie.
7. Tworzy Pan Oprogramowanie wyłącznie na podstawie własnej wiedzy i zgodnie z potrzebami danego projektu, które jest rezultatem Pana indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej.
8. Tworzenie Oprogramowania Testującego jest możliwe dzięki stałemu poszerzaniu i nabywaniu przez Pana wiedzy oraz rozwoju umiejętności z zakresu wytwarzania oprogramowania w wyniku czego powstają rozwiązaniami niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej oraz są na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących.
9. Do tworzenia i ulepszania programów komputerowych zdobywał Pan wiedzę poprzez wieloletnie doświadczenie zawodowe oraz uczelniane. Jednocześnie, w praktyce na co dzień, w drodze doświadczeń i testów zdobywa Pan, poszerza i łączy wiedzę i umiejętności z nauk podstawowych (matematyka, statystyka), jak i stosowanych (informatyka,) w tym w zakresie programowania, a następnie wykorzystuje ją przy tworzeniu i rozwijaniu opisanego we Wniosku oprogramowania.
10. Pana działania zmierzające do wytworzenia oprogramowania nie są działaniami rutynowymi lub odtwórczymi mającymi na celu jedynie powielenie bądź skopiowanie rozwiązań już istniejących i stosowanych w ramach Pana działalności. Każdorazowo efekty tych prac są odpowiednio ustalone i przyjmują formę nowych lub ulepszonych narzędzi testerskich, algorytmów będących przejawem kreatywności twórcy. Działalność ta nie stanowi rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych oraz innych operacji w toku.

Działalność Pana polegająca na współtworzeniu/tworzeniu/rozwijaniu/ulepszaniu oprogramowania komputerowego/jego części wraz z dokumentacją stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych**.**

Stanowisko Pana w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

W sprawie możliwość skorzystania przez Pana z tzw. ulgi Innovation Box, wyjaśniam:

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ww. ustawy:

Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Pojęcie „kwalifikowane prawo własności intelektualnej” zostało wyjaśnione w art. 30ca ust. 2 ustawy. W myśl tego przepisu:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,

2. prawo ochronne na wzór użytkowy,

3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),

8. autorskie prawo do programu komputerowego - podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Kolejno art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że:

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca omawianej ustawy:

wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

| (a + b) x 1,3 | a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

W myśl art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:

dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 omawianej ustawy:

w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box.

Podatnik może opodatkować preferencyjną 5% stawką podatkową swoje dochody z praw własności intelektualnej. Warunkiem jest, aby:

· podatnik był właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem tych praw lub posiadał prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i

· prawa te były chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego.

Prawa takie są zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Podatnik może również skorzystać z ulgi Innovation Box jeśli zakupi kwalifikowane prawa własności intelektualnej, o których mowa powyżej, a następnie poniesie koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Do ulgi Innovation Box kwalifikuje się:

· dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

· dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również,

· dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej,

· dochód z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażowym.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest prowadzenie przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania jest wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy.

Stosowanie ulgi jest prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Z korzystaniem z ulgi wiążą się jednak, szczególne obowiązki po stronie podatników - w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji, która pozwala na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Podatnicy nie prowadzący ksiąg rachunkowych mogą spełnić wymóg dotyczący takiej ewidencji przez sporządzanie kumulatywnego, comiesięcznego zestawienia dokumentów potwierdzających poniesione wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego IP. Zestawienie wydatki od początku działalności badawczo-rozwojowej prowadzącej do wytworzenia kwalifikowanego IP do końca danego miesiąca kalendarzowego. Zestawienie to powinno być sporządzane przez narastające ujęcie wydatków dotyczących poszczególnych zadań. Należy je sporządzać na podstawie zestawienia dokumentów, które potwierdzają poniesione wydatki.

Oprogramowanie definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.

Stosownie do art. 74 ust. 2 ww. ustawy:

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brzmi:

Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Oznacza to, że IP Box, jest preferencją podatkową, z której można skorzystać po zakończeniu roku podatkowego w zeznaniu rocznym.

Przedstawił Pan informacje, z których wynika, że:

1. W ramach indywidualnej działalności gospodarczej oraz prac badawczo-rozwojowych ma miejsce wytwarzanie, współtworzenie, rozwijanie oraz ulepszanie przez Pana Oprogramowania, części Oprogramowania oraz dokumentacja.

2. Wytworzona dokumentacja oraz opracowany kod źródłowy stanowią nierozerwalną całość .

3. Jest Pan wyłącznym twórcą, współtwórcą utworów, które powstają w efekcie podejmowanych prac.

4. Jest jedynym właścicielem wytworzonego przez siebie oprogramowania do czasu przeniesienia praw autorskich na nabywcę.

5. Autorskie prawo do tworzonych przez Pana Oprogramowań Testujących podlega ochronie prawnej, na podstawie art. 74 w związku z art. 1 ust. 2 ustawy o PAIPP.

6. Uzyskuje Pan przychód ze sprzedaży praw autorskich do programów komputerowych, uwzględniony w cenie sprzedaży produktu lub usługi.

7. Dochód z przeniesienia prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie usługi, był/jest/będzie ustalany w oparciu o zasadę ceny rynkowej zgodnie z art. 23o ustawy o PIT.

8. Wskazał Pan, że przedmiotem wniosku objęte są wyłącznie dochody:

Ø z przeniesienia praw autorskich, które były/są/będą tworzone, współtworzone, rozwijane i modyfikowane w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej,

Ø z przeniesienia praw autorskich są ewidencjonowane „na bieżąco” i „od początku” realizacji działalności opisanej we wniosku zmierzającej do wytworzenia, współtworzenia, rozwinięcia lub modyfikacji programów komputerowych, w odrębnej od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencji (zaprowadzonej 1 lutego 2020 r.), która wyodrębnia każde dzieło - prawo własności intelektualnej oraz pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadających na każde ww. prawo w sposób zapewniający określenie dochodu,

Ø podlegające opodatkowaniu w latach podatkowych, w których były/są/będą te dochody uzyskiwane i za te lata podatkowe są/będą rozliczane w zeznaniu podatkowym w ramach preferencyjnej 5% stawki podatku.

9. Rozlicza się Pan na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a wybrana przez Panią forma opodatkowania to 19% podatek liniowy.

10. W następnych latach (w przyszłości) działalność gospodarcza będzie prowadzona na dotychczasowych zasadach.

Program komputerowy (Oprogramowanie Testujące), tj. autorskie prawo do oprogramowania komputerowego współtworzone, wytwarzane, rozwijane i ulepszane przez Pana w ramach Pana działalności badawczo-rozwojowej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Pana odnośnie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Dochód ze zbycia prawa autorskiego do programu komputerowego jest kwalifikowanym dochodem w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 updof.

Stanowisko Pana odnośnie pytania nr 4 jest prawidłowe.

Wątpliwości Pana budzi również kwestia uznania wskazanych we wniosku wydatków za koszty prowadzonej bezpośrednio przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Z opisu sprawy wynika, że poniósł Pan następujące wydatki:

a) eksploatację i ubezpieczenie samochodu osobowego

b) leasing samochodu osobowego;

c) utrzymanie biura (mieszkanie, współudział w kosztach mediów);

d) używanie telefonu komórkowego i internetu mobilnego,

e) delegacje;

f) szkolenia i certyfikaty;

g) zakup sprzętu komputerowego,

h) prowadzenie księgowości,

i) zakup oprogramowania do bieżącej pracy.

We wniosku wskazał Pan, że w ramach „kosztów utrzymania biura” mieszczą się wydatki poniesione przez Pana na wyposażenie pomieszczenia**,** w którym prowadzona jest działalność, w tym: wyposażenie stanowiska pracy (biurko) - podstawowe wyposażenie miejsca pracy w celu umieszczenia komputera, dokumentów, do pracy operacyjnej.

Wyjaśnić należy, że istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Przy ustalaniu wskaźnika nexus, trzeba pamiętać, aby istniał związek między:

• wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
• kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz
• dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym powinna Pani również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty poniesione faktycznie przez podatnika, uwzględniane pod literą „a” we wzorze na wyliczenie wskaźnika, przez który przemnażany jest dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągnięty w roku podatkowym, to koszty związane z prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, a nie koszty działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 26e ww. ustawy, zawężone do tzw. kosztów kwalifikowanych.

Wskaźnik nexus „(…) służy do określania tej części dochodu z kwalifikowanego IP, która podlega preferencyjnej 5% stawce podatkowej, powinien być liczony kumulatywnie na przestrzeni lat.

Wysokość dochodu z kwalifikowanego IP ustali Pani jako iloczyn:

• dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i
• wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dla potrzeb obliczenia podstawy opodatkowania podlegającej preferencyjnemu opodatkowaniu stawką 5% zobowiązany jest Pan do wyliczenia dwóch podstawowych wartości:

• dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym oraz
• wskaźnika, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Przy określaniu tych kosztów ważne jest też zastosowanie właściwej proporcji, jeżeli w ramach działalności badawczo-rozwojowej wytwarzanych jest więcej kwalifikowanych praw IP oraz oprócz dochodów kwalifikowanych Pani uzyskuje także inne dochody z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, które nie mogą zostać opodatkowane w ramach ulgi IP Box.

Wskazał Pan, że wszystkie wymienione wydatki/koszty:

Ø są faktycznie poniesione i w całości przez Pana na prowadzoną bezpośrednio działalność zmierzającą do wytworzenia, rozwinięcia (ulepszenia) programów komputerowych. Koszty, które nie mogą być bezpośrednio przypisane do konkretnego dzieła są alokowane w odpowiedniej proporcji, oraz

Ø był/jest/będzie Pan w stanie jednoznaczne wykazać, że stanowią one wydatki poniesione na prowadzoną bezpośrednio działalność zmierzającą do wytworzenia, rozwinięcia programu komputerowego.

Może Pan poniesione wydatki na:

a) eksploatację i ubezpieczenie samochodu osobowego

b) leasing samochodu osobowego;

c) utrzymanie biura, tj.: wydatki poniesione na wyposażenie pomieszczenia**,** w którym prowadzona jest działalność, w tym wyposażenie stanowiska pracy (biurko),

d) używanie telefonu komórkowego i internetu mobilnego;

e) delegacje;

f) szkolenia i certyfikaty;

g) zakup sprzętu komputerowego,

h) prowadzenie księgowości,

i) zakup oprogramowania do bieżącej pracy,

ująć we wskaźniku Nexus, pod lit. a jako koszty bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością badawczo – rozwojową, związaną z współtworzeniem, tworzeniem, ulepszeniem i rozwojem praw własności intelektualnej.

Natomiast, nie można zgodzić się z zaprezentowanym przez Pana stanowiskiem, że koszty utrzymania biura, w części, w której odnoszą się do wydatków na mieszkanie i współudział w kosztach mediów, może Pan ująć pod lit. a wskaźnika Nexus.

Wyjaśnić należy, że koszty poniesione na mieszkanie i współudział w kosztach mediów, w ogóle nie mogą zostać ujęte we wskaźniku Nexus, o czym stanowi art. 30ca ust. 5 updof.

Stanowisko Pana w zakresie pytania nr 3 jest w części prawidłowe, w części nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy :

· stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz

· zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Pana we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, tutejszy Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko Pan sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nie objęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pani zastosować do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).