Interpretacja indywidualna – stanowisko w części nieprawidłowe i w części prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest:

• nieprawidłowe – w części dotyczącej kwalifikacji uzyskiwanych dochodów z kwalifikowanego prawa własności,
• nieprawidłowe – w części dotyczącej uznania poniesionych kosztów monitora, część szkoleń i dokształcenia zawodowego, które będą refakturowane na Kontrahenta oraz opłaty za wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej za koszty, o których mowa w lit. a wzoru Nexus z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• prawidłowe – w pozostałej części prawidłowe

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 października 2021 r. wpłynął Pana wniosek z 22 października 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatku (IP BOX). Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 29 grudnia 2021 r. (wpływ 29 grudnia 2021 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Przedmiot działalności gospodarczej Wnioskodawcy

Wnioskodawca prowadzi jednoosobowa, działalność gospodarczą od (…) r. pod nazwą „A.”. W okresie od (…) 2021 r. do (…) 2021 r. działalność gospodarcza Wnioskodawcy była zawieszona. Wznowienie działalności gospodarczej nastąpiło w dniu (…) r. Przedmiotowa działalność dotyczy oprogramowania i została sklasyfikowana przez Wnioskodawcę jako „Działalność związana z oprogramowaniem” PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 62.01.Z.

Wnioskodawca ma nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm., zwana dalej ustawą PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)) i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a wybrana przez Niego forma opodatkowania w (…) r. to zasady ogólne (skala podatkowa). Wnioskodawca rozważa zmianę formy opodatkowania od (…) r. na podatek liniowy (19%).

Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego określonego w ustawie z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2021 r. poz. 706).

Intencją Wnioskodawcy jest uzyskanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania 5% na podstawie art. 30ca ustawy PIT. Wnioskodawca występuje o stosowną interpretację mając na uwadze rekomendacje Ministra Finansów wskazane w Objaśnieniach podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r., w których stwierdzono wprost (w pkt. 75), że „W konsekwencji, podatnik chcący skorzystać z preferencji IP Box wobec dochodów z autorskiego prawa do programu komputerowego i otrzymać w tym zakresie stosowną ochronę prawnopodatkową powinien złożyć wniosek o interpretację indywidualna, do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (KIS)”.

Charakterystyka usług programistycznych

Wnioskodawca wskazuje, że począwszy od dnia (…) 2021 r. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje na rzecz Kontrahenta usługi obejmujące m.in. pisanie, testowanie, konserwację i zmianę kodu oraz wszelkie zadania z tym związane, w charakterze konsultanta - inżyniera oprogramowania, zgodnie z zawartą umową o świadczenie usług, dalej zwane „usługi programistyczne” Kontrahent Wnioskodawcy jest spółką prawa handlowego w rozumieniu prawa (…), a jego siedzibą jest (…).

Usługi programistyczne nie są wykonywane pod kierownictwem Kontrahenta, a Wnioskodawca ma pełną swobodę decydowania o miejscu świadczenia usług programistycznych, przy czym co do zasady będzie to siedziba Jego działalności gospodarczej lub inne miejsce wskazane przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca wykonuje pracę zdalnie i nie jest związany „sztywnymi” godzinami pracy określanymi przez Kontrahenta. O ile Wnioskodawca wykonuje usługi programistyczne co najmniej (…) godzin dziennie, sam ustala swoje faktyczne godziny pracy. Ze względu na specyfikę świadczonych usług istnieje możliwość uzgodnienia miejsca i czasu realizacji usług pomiędzy Wnioskodawcą i Kontrahentem. Wnioskodawca prowadzi wymaganą sprawozdawczość na rzecz Kontrahenta w zakresie przepracowanych godzin. Wnioskodawca świadczy usługi programistyczne na rzecz Kontrahenta na terytorium Polski, a ewentualne prace w siedzibie Kontrahenta - o ile w ogóle będą mieć miejsce - mogą mieć charakter sporadyczny i w żadnym stopniu nie będą mieć wpływu na zmianę rezydencji podatkowej Wnioskodawcy.

W związku z wykonywanymi usługami programistycznymi Wnioskodawca ponosi pełne ryzyko gospodarcze zarówno w zakresie odpowiedzialności za jakość i potencjalne wady świadczonych usług (produktów), jak i ryzyko rozwiązania umowy z Kontrahentem czy też ryzyko niepewności dotrzymania wcześniej uzgodnionych rezultatów usług programistycznych. W razie potrzeby Wnioskodawca może również wykonywać usługi programistyczne na rzecz podmiotów powiązanych z Kontrahentem, na tożsamych, analogicznych zasadach.

Wnioskodawca posiada wykształcenie wyższe informatyczne i posiada tytuł magistra inżyniera oraz niezbędną wiedzę i wieloletnie doświadczenie w zakresie przygotowywania rozwiązań związanych z tworzeniem oprogramowania.

Przedmiotem usług programistycznych wykonywanych przez Wnioskodawcę jest tworzenie oprogramowania bądź części oprogramowania (dalej „oprogramowanie”), które stanowi prawo własności intelektualnej (prawa autorskie) Wnioskodawcy. W ramach świadczonych usług Wykonawca prowadzi prace nad projektami służącymi tworzeniu oprogramowania w sposób zaplanowany, z wykorzystaniem zwinnych metod zarządzania. Praca nad projektami i tworzeniem oprogramowania cechuje się uporządkowaniem i może być podzielona na odpowiednie etapy jak planowanie, projektowanie, programowanie, testowanie, wdrożenie.

W ramach świadczonych usług programistycznych, Wnioskodawca zajmuje się projektami służącymi tworzeniu oprogramowania dla otwartego sterownika graficznego, nazywanego również stosem graficznym, który jest używany na komputerach z zainstalowanym (…), dla potrzeb wirtualizacji procesów. Otwarty sterownik graficzny - nazywany roboczo (…) - jest publicznie dostępny i używany w środowisku maszyn wirtualnych (…) dla systemów (…). W ogólnym uproszczeniu, sterownik ma zastosowanie szczególnie wtedy, gdy użytkownik docelowy kupuje laptop/komputer z (…), instaluje na komputerze wirtualną maszynę ((…)) i używa sterownik w celu skorzystania z akceleracji (…) zainstalowanej na komputerze. Wnioskodawca stosuje rozwiązania polegające na używaniu tylko i wyłącznie rozwiązań „(…)”, a wszelkie prawa autorskie wytworzonego kodu oprogramowania są przenoszone na Kontrahenta za wynagrodzeniem. W trakcie prac nad kodem oprogramowania, Wnioskodawca wykorzystuje do pracy kompilatory (…) i różne aplikacje (…) do podglądu kodu. Efekt usług programistycznych Wnioskodawcy jest bardzo innowacyjny, gdyż do tej pory w branży programistycznej nie udało się jeszcze nigdy stworzyć takiego rozwiązania, które w środowisku wirtualizacji procesów ma podobną wydajność jak aplikacje w środowisku bez wirtualizacji.

Oprogramowanie nad którym obecnie pracuje Wnioskodawca jest częścią stosu graficznego wykorzystywanego w takich systemach operacyjnych jak (…) graficzny jest wykorzystywany przez aplikacje, które wyświetlają 3D obrazy - takie jak gry, aplikacje projektanckie, cały interfejs graficzny systemu. Świadczone usługi programistyczne są wykonywane w sposób zorganizowany i mają one charakter długoterminowy oraz systematyczny.

W wyniku prowadzonych usług programistycznych powstaje oprogramowanie bądź części oprogramowania - programy komputerowy - tj. utwory na gruncie art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1062, dalej jako „ustawa o prawie autorskim”) będące utrwaleniem przejawu działalności twórczej o indywidualnym charakterze. Wnioskodawca nie wyklucza, że w kolejnych latach będzie świadczył na rzecz Kontrahenta lub innych kontrahentów usługi programistyczne za wynagrodzeniem w ramach innych projektów, polegające również na programowaniu innych kodów oprogramowania wykorzystywanych jako część stosu graficznego wykorzystywanego w podobnych systemach operacyjnych, stanowiących programy komputerowe (utwory) w rozumieniu wskazanej powyżej ustawy.

Zgodnie z art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o prawie autorskim programy komputerowe mogą być wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi. Na podstawie art. 8 ustawy o prawie autorskim twórcy przysługują autorskie prawa majątkowe do utworu jaki jest rezultatem jego działalności intelektualnej, jednocześnie w świetle art. 17 ww. ustawy Wnioskodawca ma prawo do korzystania z niego, rozporządzania nim oraz wynagrodzenia za korzystanie z niego. Podkreślenia wymaga, że przedmiotem ochrony na zasadach przewidzianych w powyższych regulacjach jest również utwór w wersji nieukończonej od momentu jego utrwalenia.

Przedmioty praw autorskich jakimi są programy komputerowe, podlegają ustawowej ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawach autorskich.

Zgodnie z objaśnieniami podatkowymi z dnia 15 lipca 2019 r. Ministerstwa Finansów dotyczącego preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP BOX: pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko, w szczególności obejmując interfejs, gdy ten spełnia warunek interoperacyjności programu komputerowego z oprogramowaniem i sprzętem komputerowym, co musi być ustalone w każdym przypadku oddzielnie na podstawie rzeczywistych ustaleń, a nie tylko formalnych postanowień, na przykład umownych Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs. Objaśnienia wskazują również, że „program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu.

Należy także zwrócić uwagę na tezy ukształtowane w doktrynie naukowej jak i w orzecznictwie, stanowiące, że

• materiały są traktowane jako jeden ze sposobów wyrażenia programu komputerowego, pod warunkiem że są szczegółowe w stopniu umożliwiającym postępującemu rutynowo programiście „zakodować” je do postaci kodu źródłowego bądź przeprowadzić tę operację za pomocą odpowiedniego oprogramowania (A. Michalak red., Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Komentarz, Warszawa 2019 - art. 74);
• Nie ma natomiast znaczenia, jaki kształt bądź formułę przybiorą w konkretnym przypadku przygotowawcze materiały projektowe, przykładowo mogą być to odręczne notatki, wydruk, dokumentacja techniczna, wytwórcza bądź użytkowa (wyr. SA w Łodzi z 4 lutego 2010 r. I ACa 912/09, niepubl., wyr. SA w Łodzi z 27 lutego 2013 r , I ACa 1157/12).

Wobec tego, mając na względzie szeroką definicję programu komputerowego, Wnioskodawca twierdzi, że każdy ze wskazanych efektów Jego prac stanowi (będzie stanowił) utwór i jest objęty ochroną w rozumieniu art. 74 ustawy o prawie autorskim. Wybranie rozwiązań dedykowanych wyłącznie potrzebom Kontrahenta lub konkretnego użytkownika końcowego, kompatybilnych z jego branżą oraz rzeczywistością jego działalności, wskazuje jednoznacznie na niepowtarzalność wytworzonego programu komputerowego (oprogramowania lub części oprogramowania).

Pracując nad wytworzeniem programu komputerowego - tj. kodu oprogramowania, Wnioskodawca nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności dotyczące narzędzi informatycznych i istniejących programów w celu wytworzenia nowych zastosowań w postaci nowoczesnych i unikalnych systemów i aplikacji. Tworzone w ramach stosu graficznego oprogramowanie ma na celu zwiększenie zasobów wiedzy oraz będzie wykorzystywane do tworzenia nowych i ulepszonych, innowacyjnych rozwiązań. Jest to jedyne rozwiązanie na skalę światową, które pozwala w łatwy i bezkosztowy sposób innowacyjnie umożliwić akcelerację (…) w systemach (…) wykorzystując narzędzia wirtualizacyjne w środowisku (…), co spowoduje, że wprowadzane rozwiązania będą się znacząco wyróżniały swoją innowacyjnością od tych funkcjonujących już na rynku obecnie.

W ramach wykonywanych usług programistycznych Wnioskodawca zdobywa, poszerza i łączy interdyscyplinarną wiedzę z zakresu tworzenia oprogramowania w celu optymalizacji i dalszego rozwijania stworzonych przez niego systemów i aplikacji. Wytwarzany przez Wnioskodawcę kod źródłowy oprogramowania opiera się na indywidualnych, autorskich pomysłach i obejmuje m.in. zaprojektowanie algorytmu, czynność programowania (tworzenia kodu źródłowego) oraz weryfikację, modyfikację i udoskonalanie dostępnych rozwiązań programistycznych. Głównym zadaniem Wnioskodawcy jest rozwinięcie oprogramowania w taki sposób, żeby spełniało wymogi jakościowe m.in. takich firm jak (…). Prace nad pisaniem kodu źródłowego dla sterownika (stosu graficznego) mają charakter twórczy, ponieważ nie jest możliwe przesądzenie w jaki sposób środowisko programistów i firm użyje stosu graficznego (jego trzonu), zawsze są to nowe konteksty i twórcze rozwiązywanie problemów, które nie pojawiały się wcześniej, ponieważ nikt wcześniej nie rozważał użycia sterownika w takim właśnie kontekście.

Działania te prowadzone są w metodyczny sposób, czego wymaga specyfika tworzenia oprogramowania, tj. określenie celu, jaki ma on spełniać, ustalenia sposobu dojścia do danego celu (dobór odpowiednich rozwiązań programistycznych oraz technologii), zaplanowanie prac, weryfikacja, testowanie, zakończenie.

Działalność ta polega na tworzeniu nowych zastosowań, które wcześniej nie miały miejsca, zarówno w ramach działalności prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę, jak i Kontrahenta, na rzecz którego są/będą realizowane usługi programistyczne. Bezsprzecznie, tworzony kod oprogramowania jest innowacyjny, jednakże Wnioskodawca nie jest w stanie potwierdzić czy rozwiązania te mają charakter innowacyjny w wymiarze światowym, gdyż nie ma możliwości weryfikacji w takiej skali. Zasobami wiedzy, które Wnioskodawca wykorzystuje przy planowaniu projektu, są technologie informatyczne, czyli jego wiedza o oprogramowaniu i narzędziach informatycznych, występujących zarówno w ogólnym stanie nauki, jak i w środowisku biznesowym, w którym funkcjonować ma tworzone oprogramowanie. Oprogramowanie stworzone na rzecz Kontrahenta oznacza powstanie nowych zastosowań i funkcjonalności, co powoduje, że cecha „twórczości” zostaje spełniona.

Co więcej, Wnioskodawca nie świadczy usług polegających na wprowadzaniu okresowych i rutynowych zmian do tworzonego oprogramowania. Wynika to z faktu, że Wnioskodawca jest twórcą programów komputerowych (kodów oprogramowania), z których osiąga przychód. Wykonywane przez Wnioskodawcę oprogramowania w ramach usług programistycznych nie są projektami powtarzalnymi i rutynowymi, związanymi z okresowymi zmianami, ponieważ wymagają indywidualnego podejścia, tj. w szczególności odpowiedniego zasobu wiedzy i znajomości technologii informatycznych oraz dotyczą innego środowiska programowego, sprzętowego lub biznesowego.

Przeniesienie praw własności intelektualnej

Umowa zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a Kontrahentem wskazuje, że Wnioskodawca przenosi na Kontrahenta wszelkie i obecne prawa własności intelektualnej - w szczególności autorskie prawa majątkowe - do utworów i wynalazków (w tym prawa do oprogramowania komputerowego) oraz wszelkich materiałów zawierających te prawa. Wnioskodawca zobowiązuje się m in. przekazywać Kontrahentowi na piśmie pełne informacje o wszelkich utworach niezwłocznie po ich stworzeniu oraz zachowywać w tajemnicy ich szczegóły, dostarczyć Kontrahentowi wszelką korespondencję, dokumenty, opracowania i ewidencję na wszelkich nośnikach, stanowiące zapis lub odnoszące się do jakiejkolwiek części utworów i procesu ich tworzenia, znajdujące się w jego posiadaniu, pod jego pieczą lub w jego dyspozycji oraz podejmować wszelkie czynności niezbędne do potwierdzenia, że tytuł prawny do wszelkich praw własności intelektualnych (w szczególności autorskie prawa majątkowe) do utworów i wynalazków przejdzie na Kontrahenta. W zakresie związanym z wytwarzaniem kodu oprogramowania przenoszone są na Kontrahenta wszelkie prawa autorskie w zamian za wynagrodzenie określone w umowie. Żadne inne wynagrodzenie lub rekompensata poza przewidzianym w niniejszej umowie nie są ani nie mogą stać się należne Wnioskodawcy w związku z przeniesieniem wszelkich praw autorskich. Wartość wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich jest każdorazowo określana na koniec okresu rozliczeniowego (miesiąca) na podstawie zaangażowania Wnioskodawcy i przedłożonej faktury zawierającej informacje dotyczące przepracowanych godzin. Wartość wynagrodzenia za przeniesienie poszczególnych praw autorskich do oprogramowania bądź części oprogramowania jest każdorazowo określana na koniec okresu rozliczeniowego na podstawie zaangażowania Wnioskodawcy w prace nad określonym programem komputerowym. Pozostała część wynagrodzenia uzyskiwanego przez Wnioskodawcę w ramach świadczonych usług informatycznych - związana np. z tygodniowym sprawozdaniem lub raportowaniem z wykonywanej pracy - nie dotyczy sprzedaży oprogramowania lub jego części.

W praktyce gospodarczej, Wnioskodawca może przenosić prawa własności intelektualnej (prawa autorskie) do tworzonego oprogramowania w jeden z następujących sposobów:

1. projekt jest rozciągnięty w czasie, w konsekwencji czego można przypisać do niego więcej niż jedną fakturę przychodową, wówczas część danej (…), która obejmuje wynagrodzenie autorskie, będzie przychodem za poszczególną część oprogramowania;

2. prowadzone są w tym samym czasie prace nad kilkoma projektami, wtedy możliwe jest wyodrębnienie w ramach danej (…) przychodów, przypadających na poszczególne oprogramowania lub ich części;

3. projekt zamyka się w obrębie jednej faktury przychodowej, wówczas część obejmująca wynagrodzenie autorskie, będzie odnosiła się do przychodu z danego oprogramowania.

Wszystkie prace realizowane w ramach tworzenia oprogramowania, w szczególności czas ich trwania, są rejestrowane w stosownych systemach do zarządzania zadaniami (tzw. (…)), dzięki czemu Wnioskodawca ma informacje, jak czasochłonne były poszczególne projekty. Jednocześnie, Wnioskodawca jest zobowiązany prowadzić odpowiednią sprawozdawczość na rzecz Zespołu kierowniczego Kontrahenta.

Koszty uzyskania przychodów w działalności gospodarczej / Koszty wskaźnika Nexus

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, która skupiona jest na wytwarzaniu, rozwijaniu lub ulepszaniu kodu źródłowego oprogramowania (programów komputerowych), Wnioskodawca ponosi następujące wydatki w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów

1. usługi księgowe i doradcze - koszty ponoszone przez Wnioskodawcę na księgowość pozwala na wyszczególnienie koniecznej ewidencji na potrzeby skorzystania z preferencyjnej 5% stawki podatkowej (IP Box). Poniesienie tego kosztu jest obligatoryjne gdyż Wnioskodawca jest zobowiązany ewidencjonować usługi programistyczne zgodnie z przepisami prawa podatkowego. Prowadzenie księgowości przez zewnętrzne biuro rachunkowe umożliwia również Wnioskodawcy przeznaczenie więcej czasu na wykonywanie usług programistycznych, co de facto przekłada sią na jakość świadczonych usług programistycznych i tworzonego kodu oprogramowania. Przez koszt usługi doradczej rozumie się m.in. uzyskanie porady podatkowej w zakresie możliwości skorzystania z ulgi IP Box, jak i samego złożenia wniosku o interpretację. W tym kontekście Wnioskodawca, będzie miał możliwość otrzymania odpowiedzi czy jego działalność gospodarcza może być związana z działalnością badawczo-rozwojową a uzyskiwane wynagrodzenie z tytułu zawartej umowy (umów) będzie wynagrodzeniem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (KPWI). Wnioskodawca traktuje ten koszt (usługi księgowe i/lub usługi doradczej jako stały element prowadzenia przez siebie działalności gospodarczej.

2. koszty eksploatacji samochodu - tj. koszty użytkowania każdego samochodu, czyli tankowanie paliwa, ubezpieczenie. Poniesienie tego kosztu umożliwia Wnioskodawcy sprawny transport do miejsca, w którym Wnioskodawca wykonuje usługi programistyczne jak również do specjalistycznych sklepów elektronicznych w celu nabycia potrzebnych urządzeń programistycznych. Zakup i użytkowanie samochodu jest wprost związane z wytwarzaniem kodu oprogramowania Wnioskodawca wykorzystuje w prowadzonej działalności gospodarczej swój prywatny samochód osobowy, który nie jest wprowadzony jako środek trwały w działalności gospodarczej i nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych oraz nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdów, w rozumieniu przepisów o VAT (podatek od towarów i usług).

3. koszty zakupu sprzętu komputerowego i akcesoriów elektronicznych - zakup sprzętu elektronicznego (np. monitory komputer, laptop, drukarka laserowa, myszki, głośniki, słuchawki, powerbanki, peryferia komputerowe, telefon karty graficzne, obudowy, pamięć RAM zasilacze, procesory czy karty sieciowe) to tzw. koszty stałe, które są konieczne do prowadzenia działalności gospodarczej jako programista. Ze względu na specyfikę prowadzonej działalności nie jest jednak możliwe konkretne wskazanie (zawężenie) zamkniętego katalogu takich przyszłych kosztów. Oczywistym jest że tworzenie kodu oprogramowania zdecydowanie wymaga sprawnego, nowoczesnego i niezawodnego sprzętu komputerowego i elektronicznego. Nabywany sprzęt elektroniczny i akcesoria są niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy związanej z tworzeniem oprogramowania. Nabywany sprzęt komputerowy i akcesoria elektroniczne nie stanowią środków trwałych a Wnioskodawca nie będzie dokonywał odpisów amortyzacyjnych. Wnioskodawca zaznacza, ze nabycie niektórych sprzętów komputerowych (np. monitor) może zostać refakturowane na Kontrahenta po cenie zakupu (przedmiotem wniosku są również tak refakturowane wydatki - o ile faktycznie takie refaktury w przyszłości wystąpią).

4. składki na ubezpieczenia społecznie - Wnioskodawca rozumie przez to wydatki obejmujące składki na ubezpieczenie społeczne (emerytalne, rentowe, chorobowe, wypadkowe), wpłaty na Fundusz Pracy. Niniejsze obciążenia są obowiązkowe aby móc prowadzić w Polsce legalnie działalność gospodarczą, co w przypadku Wnioskodawcy przekłada się na możliwość świadczenia usług programistycznych. Wskazać należy że ponoszone składki mają za zadanie zapewnienie środków pieniężnych w razie niemożności wykonywania działalności przez Wnioskodawcę, co w dłuższej perspektywie może wydłużyć jego zdolność zawodową. W tym miejscu należy również zaznaczyć, że na dzień złożenia niniejszego wniosku Wnioskodawca korzysta z preferencji „ulga na start” i jest zwolniony z opłacania składek na ubezpieczenie społeczne (nie dotyczy składki zdrowotnej), natomiast po (…) okresie preferencji będzie ponosił wydatki na składki na obniżone (preferencyjne) ubezpieczenie społeczne (tzw. „mały ZUS (Zakład Ubezpieczeń Społecznych)”) przez okres kolejnych 24 miesięcy i zamierza je uwzględniać bezpośrednio w kosztach podatkowych.

5. wydatki na wyposażenie biura - Wnioskodawca może ponosić wydatki, które są związane z ergonomią środowiska pracy (tj. fotel, biurko, lampka do pracy). Wydatki takie mają zwiększać jakość i efektywność wykonywanych usług, a co za tym idzie mogą również wpływać korzystnie na wysokość przychodów Wnioskodawcy. Wnioskodawca zaznacza, że nie jest jednak możliwe konkretne wskazanie (zawężenie) zamkniętego katalogu takich przyszłych potencjalnych kosztów,

6. szkolenia i dokształcanie zawodowe - wydatki te mogą obejmować koszt literatury branżowej, udziału w kursach specjalistycznych szkoleniach lub egzaminach podwyższających kwalifikacje jako programista Branża IT, a w szczególności usługi programistyczne jest jedną z tych szczególnych branż, gdzie ciągłe podnoszenie kwalifikacji i zdobywanie doświadczenia jest kluczowym elementem w świadczeniu usług na profesjonalnym, satysfakcjonującym i konkurencyjnym poziomie. Ponoszone w tym zakresie wydatki mają decydujące znaczenie w zakresie posiadania przez Wnioskodawcę informacji specjalnych oraz wiedzy specjalistycznej. W tym celu Wnioskodawca w sposób ustawiczny może pogłębiać swoje zasoby wiedzy, poznawać nowe technologie, co w rezultacie powinno się przyczyniać do poszerzenia Jego oferty, konkurencyjności Jego usług na rynku i tworzenia nowych bądź ulepszania programów komputerowych (oprogramowania). Na dzień złożenia niniejszego wniosku. Wnioskodawca nie poniósł jeszcze takich wydatków, natomiast nie wyklucza, że w przyszłości - w związku ze świadczeniem usług programistycznych - takie wydatki faktycznie poniesie. Wnioskodawca zaznacza ze poniesienie niektórych wydatków o których mowa w pkt 6 (szkolenia i dokształcanie zawodowe) może zostać refakturowane na Kontrahenta po cenie zakupu (przedmiotem wniosku/zapytania są również tak refakturowane wydatki - o ile faktycznie takie refaktury w przyszłości wystąpią),

7. koszt usług telekomunikacyjnych - abonament telefoniczny umożliwia konsultację z Kontrahentem, co służy m.in. personalizacji tworzonego oprogramowania i kodu, dostosowaniu go do indywidualnych potrzeb klienta i jego oczekiwań. Natomiast koszt opłaty za Internet zapewnia Wnioskodawcy szybkie i stabilne łącze, które to jest nieodzowne w dzisiejszej pracy programisty (przy tworzeniu kodu) m.in. umożliwia zdalny kontakt z klientem lub innymi informatykami pozwala na znalezienie informacji na temat powstałych błędów, testowanie tworzonego oprogramowania, szybkie dzielenie się efektami swojej pracy.

W przeważającym zakresie uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody z działalności gospodarczej pochodzą z przeniesienia praw własności intelektualnej (praw autorskich) do wytworzonego oprogramowania (lub części oprogramowania). W rezultacie, wymienione koszty uzyskania przychodu ponoszone przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej uznawane są za koszty do obliczenia wskaźnika Nexus, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT, tj. wydatki bezpośrednio związane z wytworzeniem poszczególnych praw własności intelektualnej.

W pierwszej kolejności Wnioskodawca stara się ustalić dochód z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej poprzez odjęcie od przychodów ze zbycia danego oprogramowania kosztów uzyskania przychodu.

Kiedy z obiektywnych przesłanek wynika, że właściwe przypisanie określonej kategorii kosztów do danego źródła przychodów nie jest możliwe, czyli dany wydatek dotyczy wielu źródeł i nie ma możliwości zastosowania właściwej metodyki jego przypisania do danego źródła, tj. takiej, która będzie odzwierciedlać adekwatne „powiązanie” odpowiedniej części danego kosztu z przychodami z danego źródła, wówczas Wnioskodawca analogicznie stosuje przychodowy klucz podziału kosztów pośrednich, o którym mowa w art. 22 ust. 3 ustawy o PIT, do poszczególnych rodzajów przychodów, np. w pierwszej kolejności proporcja jest liczona na podstawie: koszty pośrednie x przychody z działalności innowacyjnej/suma przychodów, a następnie: koszty pośrednie działalności innowacyjnej x przychody z danego oprogramowania bądź części oprogramowania (jako osobnego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej)/suma przychodów ze wszystkich programów komputerowych. W drugiej kolejności Wnioskodawca ustala poszczególne kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej poprzez przemnożenie uzyskanego dochodu ze zbycia danego oprogramowania przez wskaźnik, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT.

Wnioskodawca zwraca uwagę na fakt, że mnożnik Nexus oblicza oddzielnie dla dochodów z poszczególnych programów komputerowych, w związku z czym ustalane są odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność opisywaną we wniosku związaną z danym prawem przy zastosowaniu powyżej przedstawionego mechanizmu.

Ewidencja rachunkowa na potrzeby rozliczenia IP Box

Wnioskodawca prowadzi na bieżąco odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów szczegółową ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy PIT. W związku z tym, że przepisy nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji, sporządzana jest ona techniką komputerową w postaci arkusza kalkulacyjnego, obejmującego comiesięczne zestawienie dokumentów stwierdzających poniesienie wydatku. Na koniec każdego okresu rozliczeniowego kalendarzowego (miesiąca) Wnioskodawca ustala dochód z każdego programu komputerowego (oprogramowania). Równolegle w tej samej ewidencji Wnioskodawca wyodrębnia koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy PIT, i uwzględnia je we wzorze w celu ustalenia wysokości wskaźnika Nexus, a następnie oblicza podstawę opodatkowania preferencyjną stawką.

Zgodnie z treścią art. 30ca ust. 1 ustawy PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (dalej również „KPWI”) wynosi 5% podstawy opodatkowania. Wnioskodawca zamierza zsumować obliczone według powyżej przedstawionego schematu kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągnięte w roku podatkowym, których suma powinna stanowić podstawę opodatkowania, preferencyjną 5% stawka podatku zgodnie z art. 30ca ust. 3 ustawy PIT.

Podsumowanie

Wnioskodawca rozważa coroczne korzystanie z preferencyjnego opodatkowania 5% stawką podatkową wobec dochodów uzyskiwanych ze sprzedaży programów komputerowych (oprogramowania) poczynając od dochodów uzyskiwanych za rok (…) (od zeznania rocznego za (…) r). Wnioskodawca nie wyklucza, że jeżeli rzeczywisty stan faktyczny nie ulegnie zmianie w stosunku do tego przedstawionego we wniosku, wówczas z preferencyjnej stawki opodatkowania wynoszącej 5% chciałby skorzystać również w latach przyszłych. Wnioskodawca zaznacza przy tym, że w (…) r. wybrał opodatkowanie na zasadach ogólnych (skala podatkowa), natomiast w kolejnych latach rozważa wybór podatku liniowego i opodatkowanie uzyskiwanych dochodów wg stawki 19%. Ostateczną decyzję w tym zakresie Wnioskodawca podejmie do dnia (…) r.

Wnioskodawca zaznacza również, że nie wyklucza zawarcia w przyszłości współpracy w zakresie świadczenia usług programistycznych polegających na tworzeniu oprogramowania (programów komputerowych) z innymi kontrahentami. Projekty, które Wnioskodawca planuje realizować w przyszłości, dotyczyć mogą firm z różnych branż, a tematyka i funkcjonalności tworzonych programów komputerowych (oprogramowania) mogą być zróżnicowane, ale opisany we wniosku charakter prowadzonej przez Wnioskodawcę przedmiotowej działalności pozostanie niezmieniony.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

Usługi świadczone na rzecz Kontrahentów zagranicznych wykonywane są w Polsce.

Dochody z tytułu kwalifikowanego IP opodatkowane są w Polsce.

Wnioskodawca tworzy programy komputerowe, jak również wykonuje czynności polegające na ich rozwijaniu i modyfikowaniu, które zmierzają do poprawy użyteczności albo funkcjonalności tego oprogramowania (nowych zastosowań).

Zamiarem Wnioskodawcy jest zastosowanie 5% stawki podatku także w odniesieniu do dochodu uzyskiwanego z takiego rozwijania.

Biorąc pod uwagę utrwaloną linię orzeczniczą sądów administracyjnych w zakresie interpretacji czy działalność podatnika spełnia warunki działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu ustawy PIT, pytanie o nr 6 zadane przez organ wydaje się być nieuprawnione. Skoro bowiem, w treści art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT odwołuje się do treści przepisów prawa o szkolnictwie wyższym i nauce, to organ podatkowy jest zobowiązany odnieść się do niego w interpretacji i nie może uznaniowo przerzucić tego obowiązku na podatnika (przykładowo zob. wyrok WSA w Szczecinie z 18.11.2021 r., sygn. akt I SA/Sz 825/21; wyrok WSA w Krakowie z 18 marca 2021 r., sygn. akt I SA/Kr 178/21).

W tym kontekście, Wnioskodawca wyjaśnia, że zdaje sobie sprawę, że ustawa o PIT odsyła bezpośrednio do przepisów ustaw pozapodatkowych, natomiast, zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą sądów administracyjnych, organ jest zobowiązany do tego, aby się do nich ustosunkować. Wskazuje na to m.in. wyrok NSA z dnia 7 kwietnia 2016 r., o sygn. I GSK 789/14, pojęcia „przepisów prawa podatkowego”, o którym mowa w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie można ograniczać wyłącznie do ustaw, które w swoim tytule zawierają takie pojęcie, lecz chodzi o rzeczywistą treść zawartych w ustawach regulacji mających wpływ na opodatkowanie. W podobnym kontekście wypowiedziały się sądy administracyjne w innych orzeczeniach, m.in. NSA w wyroku z dnia 14 listopada 2014 r., sygn. II FSK 2524/12 stwierdził, że „`(...)`Trzeba również zauważyć, że mimo, iż instytucja indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego odnosi się głównie do regulacji z zakresu prawa daninowego, jakim jest prawo podatkowe, to nie można jednak tracić z pola widzenia, że prawo podatkowe określa konsekwencje prawnopodatkowe w związku ze zdarzeniami regulowanymi przez inne dziedziny prawa. Nie funkcjonuje ono w oderwaniu od innych gałęzi prawa, zwłaszcza tych, które normują stosunki społeczne zaistniałe pomiędzy podmiotami cywilnymi, głównie zaś pomiędzy podmiotami gospodarczymi. Prawo podatkowe jest zatem ściśle związane z obrotem prawnym, w tym gospodarczym, bez zaistnienia którego, nie powstałyby stosunki podatkowoprawne. Podczas interpretacji przepisów prawa podatkowego nie można zatem nie uwzględnić regulacji prawnych, które normują stosunki z zakresu obrotu gospodarczego. Ograniczenie interpretacji przepisów prawa podatkowego wyłącznie do sfery podatkowej - narusza przepisy regulujące wydawanie indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego`(...)`" (por. wyrok NSA z 27 stycznia 2009 r., I FSK 1871/07). Podobnie wskazał WSA w Poznaniu w wyroku z dnia 20 grudnia 2018 r., sygn. I SA/Po 795/18, argumentując, że trzeba w tym miejscu szczególnie podkreślić, że pojęcia „przepisy prawa podatkowego”, o którym mowa w art. 14b § 1 O.p., nie można ograniczać wyłącznie do ustaw, które w swoim tytule zawierają takie pojęcie, lecz chodzi o rzeczywistą treść zawartych w ustawach regulacji mających wpływ na opodatkowanie (por. wyrok NSA z 7 kwietnia 2016 r., I GSK 789/14). Zgodnie zatem z utrwalonymi już w orzecznictwie poglądami, które tut. Sąd w pełni podziela, organy podatkowe, dokonując interpretacji przepisów prawa podatkowego, zobowiązane są do posiłkowania się przepisami z innych dziedzin prawa dla wyjaśnienia znaczenia występujących w przepisach ustaw podatkowych pojęć i instytucji z tych innych dziedzin prawa (zob. np. wyroki: NSA z dnia 4 listopada 2011 r. sygn. akt II FSK 1019/09, z dnia 14 listopada 2014 r. sygn. akt II FSK 2524/12, i z dnia 20 sierpnia 2014 r., sygn. akt II FSK 2108/12). Wynika to stąd, że przepisy prawa podatkowego jakkolwiek stanowią autonomiczną dziedzinę prawa, to jednak nie są całkowicie odrębne, niezależne i niepowiązane z innymi dziedzinami systemu prawnego, a wręcz przeciwnie, wraz z przepisami innych gałęzi prawa stanowią część jednego porządku prawnego obowiązującego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z powyższym, Wnioskodawca ma prawo zadać pytanie „Czy podejmowana bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych (oprogramowania lub części oprogramowania) stanowi działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 30ca ustawy PIT, w rozumieniu art. 5a pkt 38 ww. ustawy”? (oznaczone we wniosku nr 1) oraz może oczekiwać wydania w tym zakresie interpretacji indywidualnej. Skoro bowiem Ustawodawca posłużył się w treści art. 30ca ustawy PIT pojęciem „działalności badawczo-rozwojowej”, zaś na gruncie tej ustawy, tj. w art. 5a pkt 38 oraz związanych z nim punktów 39 i 40, odwołuje się do jej rozumienia w kontekście ustawy pozapodatkowej, to oczywistym jest, że organ uprawniony jest do interpretowania charakteru prowadzonej działalności, odnosząc się do tej ustawy. Dodatkowo, Organ zadając powyższe pytanie (nr 6 z wezwania) próbuje przenieść na Wnioskodawcę ciężar odpowiedzi w zakresie przedstawionych we wniosku ORD-IN wątpliwości. Tymczasem, zgodnie z orzeczeniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 19 lutego 2015 r. o sygn. akt I SA/Gl 991/14 „organ wydający interpretację jest niejako „związany” merytorycznie zakresem problemu prawnego, jaki strona przedłoży we wniosku. Wobec tego brakuje podstawy do przyjęcia, że to na Wnioskodawcy ciąży uznanie, iż w ramach prowadzonej przez niego działalności wykonuje prace rozwojowe, które są składową działalności badawczo-rozwojowej, skoro wystosował pytanie oraz przedstawił swoje stanowisko we wniosku”.

Biorąc powyższe pod uwagę, Wnioskodawca zaznacza, że tworzenie/rozwijanie/ulepszanie (modyfikowanie) oprogramowania jest działalnością twórczą Wnioskodawcy, która wymaga od Niego m.in. łączenia, kształtowania i wykorzystywania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności. Wnioskodawca wyraźnie wskazuje - co zostało szczegółowo opisane w treści wniosku - że w związku z wykonywanymi czynnościami zdobywa, poszerza i łączy interdyscyplinarną wiedzę z zakresu tworzenia oprogramowania w celu optymalizacji i dalszego rozwijania stworzonych przez niego systemów i aplikacji (m.in. stos graficzny). Wytwarzany przez Wnioskodawcę kod źródłowy oprogramowania opiera się na indywidualnych, autorskich pomysłach i obejmuje m.in. zaprojektowanie algorytmu, czynność programowania (tworzenia kodu źródłowego) oraz weryfikację, modyfikację i udoskonalanie dostępnych rozwiązań programistycznych. Działania podejmowane przez Wnioskodawcę mają - Jego zdaniem - charakter metodyczny, wymagają zapoznania się i aktualizacji wiedzy w zakresie tworzenia oprogramowania, m.in. poprzez określenie celu, jaki ma spełniać dane rozwiązanie oraz ustalenie sposobu dojścia do tego celu.

Biorąc pod uwagę całość wskazanych powyżej okoliczności, działania Wnioskodawcy polegające na tworzeniu nowych, innowacyjnych rozwiązań, wiążą się z wykonywaniem działalności rozwojowej.

Wnioskodawca zaznacza, że opisana we wniosku działalność obejmująca tworzenie programów komputerowych, czy również ich rozwijanie/modyfikowanie, jest prowadzona od (…) 2021 r.

Pierwszy dochód, do którego Wnioskodawca zamierza zastosować preferencyjną 5% stawkę podatku został osiągnięty we (…) 2021 r.

Wnioskodawca zaznacza, że w związku z tworzeniem (modyfikowaniem i rozwojem) oprogramowania, Jego działalność nie polega na badaniach naukowych, tym samym nie prowadzi takich badań naukowych.

Niemniej jednak, Wnioskodawca zaznacza, że zgodnie z ustawową definicją działalności badawczo-rozwojowej działalnością badawczo-rozwojową jest działalność twórcza obejmująca badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowana w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Użycie przez ustawodawcę spójnika „lub” wskazuje, iż w celu uznania działalności podatnika za działalność badawczo-rozwojową wystarczy, aby podatnik prowadził badania naukowe lub alternatywnie, aby prowadził prace rozwojowe. Jednocześnie może prowadzić badania naukowe i prace rozwojowe. W każdej z tych trzech sytuacji spełniona zostanie definicja działalności badawczo-rozwojowej (Objaśnienia podatkowe Ministra Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczące preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP BOX). Prowadzona przez Niego działalność jest Jego zdaniem twórcza, jednakże nie obejmuje ona badań naukowych, natomiast Wnioskodawca uważa, że spełnia kryteria definicji prac rozwojowych, tym samym należy uznać, że spełnia kryteria działalności badawczo-rozwojowej zawarte w Podręczniku Frascati oraz w art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT.

Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę, w związku z tworzeniem (modyfikowaniem i rozwojem) oprogramowania obejmuje m.in. nabywanie, łączenie i wykorzystywanie dostępnie aktualnie wiedzy i umiejętności w zakresie oprogramowania, które prowadzą do tworzenia nowych, innowacyjnych zastosowań. Czynności, o których mowa w zdaniu pierwszym nie mają charakteru rutynowych i powtarzalnych.

W praktyce gospodarczej Wnioskodawcy, tworzone przez niego oprogramowanie (w tym modyfikacja oraz rozwijanie tego oprogramowania) jest wyrazem pracy twórczej Wnioskodawcy o indywidualnym charakterze i opartej na autorskich pomysłach – o czym szeroko wskazywano w opisie stanu faktycznego - w czym przejawia się wyraz własnej twórczości intelektualnej Wnioskodawcy.

Wnioskodawca dokonuje rozwijania i ulepszania (modyfikacji) oprogramowania lub części oprogramowania, którego nie jest autorem.

Rozwijając lub modyfikując oprogramowanie Wnioskodawca korzysta z kodu napisanego przez osoby trzecie, tj. z darmowych bibliotek udostępnianych powszechnie w Internecie na podstawie licencji (…) (tzw. „(…)”), które to licencje są niewyłączne i umożliwiają Wnioskodawcy a także wszystkim innym osobom, korzystanie z takiego kodu w celu wytworzenia własnego oprogramowania. Biblioteki o których mowa nie stanowią całych, gotowych programów (utworów w świetle ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych). Biblioteki programistyczne to pliki, które zawierają szereg danych, programów, klas i funkcji, ułatwiających implementację zadań podczas tworzenia programów komputerowych. Są one zatem jedynie modułami funkcjonalnymi, rozumianymi jako oddzielny twór, przeważnie w postaci osobnego pliku, zawierający zdefiniowany interfejs, a także implementacje typów wartości, klas, zmiennych, stałych oraz treści procedur i funkcji. Kod, z którego korzysta Wnioskodawca jest wolny od obostrzeń licencyjnych ((…)).

Rozwijane lub modyfikowane oprogramowanie służy również dodawaniu nowych funkcjonalności do istniejących aplikacji. Wnioskodawca podejmuje również czynności zmierzające do poprawy użyteczności i funkcjonalności aplikacji, umożliwiające stosowanie nowych zastosowań i rozwiązań dla klientów z branży IT. Każdorazowo czynności te polegają na pisaniu nowego kodu i nie wiążą się z modyfikacją kodu, do którego prawa autorskie Wnioskodawcy nie przysługują.

Wnioskodawca wskazuje, że modernizacja lub rozwijanie ww. kodu oznacza, że powstało nowe prawo własności intelektualnej, które następnie Wnioskodawca sprzedaje na podstawie umowy zawartej z Kontrahentem. Wnioskodawcy przysługują - na podstawie umowy zawartej z Kontrahentem - autorskie prawa majątkowe do ulepszonego (rozwijanego lub modernizowanego) oprogramowania, które podlegają ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy o prawie autorskim.

W efekcie rozwijania/ulepszania przez Wnioskodawcę oprogramowania powstają odrębne od niego programy komputerowe podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Działania Wnioskodawcy polegające na rozwinięciu i ulepszeniu autorskiego prawa do programu komputerowego lub jego części zmierzają do poprawy użyteczności albo funkcjonalności tego autorskiego prawa do programu komputerowego lub jego części.

Wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowanie, w tym również rozwijane i modyfikowane, lub ich części, stanowią odrębne programy komputerowe (oprogramowania) podlegające ochronie z art. 74 ustawy o prawie autorskim.

Wnioskodawca osiąga w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej związanej z wytwarzaniem, rozwojem lub modyfikacją oprogramowania dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (kwalifikowanych praw własności intelektualnej) uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (działalności rozwojowej), prowadzi ewidencję, która wyodrębnia każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, począwszy od osiągnięcia pierwszego dochodu, do którego zamierza zastosować preferencyjną 5% stawkę podatku, tj. od (…) r.

Wartość wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich, tj. wartość wynagrodzenia z kwalifikowanych praw własności intelektualnej uwzględnionych w cenie sprzedaży, jest każdorazowo określana na koniec okresu rozliczeniowego (miesiąca) na podstawie zaangażowania czasowego Wnioskodawcy i przedłożonej faktury zawierającej informacje dotyczące przepracowanych godzin. Pozostała część wynagrodzenia uzyskiwanego przez Wnioskodawcę w ramach świadczonych usług, która nie dotyczy prac związanych wytworzeniem praw własności intelektualnej - związana np. z tygodniowym sprawozdaniem lub raportowaniem z wykonywanej pracy - nie dotyczy sprzedaży oprogramowania lub jego części. Wszystkie wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach tworzenia, rozwijania lub modyfikowania oprogramowania, w szczególności czas ich trwania, są rejestrowane w stosownych systemach do zarządzania zadaniami (tzw. (…)), dzięki czemu Wnioskodawca oraz Kontrahent posiada informacje, jak czasochłonne były poszczególne projekty, oraz jaka część wynagrodzenia dotyczy wynagrodzenia z tytułu przeniesienia praw autorskich do programu komputerowego. Jednocześnie, Wnioskodawca jest zobowiązany prowadzić odpowiednią sprawozdawczość na rzecz Zespołu kierowniczego Kontrahenta.

W stosunku do tej części wynagrodzenia, która nie dotyczy przeniesienia autorskich praw do programu komputerowego, Wnioskodawca nie zamierza stosować 5% stawki podatku dochodowego.

Wnioskodawca refakturował na Kontrahenta monitor o wartości ok. (…) zł brutto, lecz nie zamierza dokonywać refakturowania w kolejnych miesiącach/latach.

Wnioskodawca wskazał, że po wytworzeniu/modyfikacji oprogramowania, sprzęt komputerowy (tj. monitor o którym mowa w pyt. powyżej) nie zostanie przekazany Kontrahentowi, gdyż pozostanie w posiadaniu Wnioskodawcy.

Faktura zakupu monitora została uwzględniona w kosztach uzyskania przychodów Wnioskodawcy, natomiast refaktura wystawiona na Kontrahenta stanowi u Wnioskodawcy przychód podatkowy. Do kwoty refaktury nie została doliczona marża.

Na moment złożenia wniosku o interpretację, Wnioskodawca korzysta z preferencyjnego ZUS-u i opłaca wyłącznie składkę zdrowotną. Natomiast w momencie, gdy Wnioskodawca zacznie opłacać również składki społeczne, wówczas zamierza je zaliczać do kosztów uzyskania przychodów.

Wydatki na usługi księgowe i doradcze obejmują również opłatę za wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej (na podstawie art. 14f Ordynacji podatkowej).

Wszystkie ponoszone i wskazane wydatki/koszty są ponoszone wyłącznie w związku z prowadzoną działalność związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Wśród wymienionych w treści wniosku wydatków, poniesionych na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej nie ma składników majątku stanowiących środek trwały/środki trwałe i/lub wartości niematerialne i prawne, które wykorzystywane były/są/będą wyłącznie do działalności badawczo-rozwojowej

Wnioskodawca jest w stanie przyporządkować konkretną wartość kosztów, o których mowa we wniosku do wytworzenia, rozwinięcia czy modyfikacji konkretnego prawa własności intelektualnej – oprogramowania.

Wnioskodawca wskazał, że w latach następnych, działalność gospodarcza będzie prowadzona na dotychczasowych zasadach. Co do zasady, to jednak Wnioskodawca nie może wykluczyć, że okoliczności osobisto-rodzinne Wnioskodawcy będą skutkowały koniecznością zawieszenia lub zamknięcia działalności gospodarczej w dłuższej lub krótszej perspektywie czasu.

Wnioskodawca podkreślił, że w (…) r. prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych, natomiast od (…) r. zamierza wybrać opodatkowanie w formie podatku liniowego.

Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem pytania nr 4 wniosku jest opodatkowanie 5% stawką dochodów osiągniętych przez Wnioskodawcę z wytworzonego/modyfikowanego/rozwijanego oprogramowania.

Pytania

1. Czy podejmowana bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych (oprogramowania lub części oprogramowania) stanowi działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 30ca ustawy PIT, w rozumieniu art. 5a pkt 38 ww. ustawy?

2. Czy odpłatne przeniesienie praw własności intelektualnej - prawa autorskiego do programu komputerowego przez Wnioskodawcę w ramach wykonywanych usług programistycznych stanowi sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy PIT, co oznacza, że Wnioskodawca osiąga kwalifikowany dochód (dochody) z kwalifikowanego prawa (praw) własności intelektualnej?

3. Które z wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na:

a) koszt usług księgowych i doradczych

b) koszt eksploatacji samochodu

c) koszt zakupu sprzętu komputerowego i akcesoriów elektronicznych

d) składki na ubezpieczenia społeczne

e) koszty (wydatki) wyposażenia biura

f) koszt szkoleń i dokształcania zawodowego

g) koszt usług telekomunikacyjnych

w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1 ustawy PIT, przy zachowaniu odpowiedniej metodyki alokacji, należy uznać za koszty do obliczenia wskaźnika Nexus, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy PIT, na potrzeby wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej?

4. Czy w przedstawionym przez Wnioskodawcę powyżej stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym), nawiązując do zadanych powyżej pytań możliwe jest/będzie zastosowanie stawki opodatkowania 5% do osiągniętego dochodu z praw własności intelektualnej, wyliczonego zgodnie z art. 30ca ustawy o PIT?

Pana stanowisko w sprawie

Stanowisko w zakresie pytania nr 1

Zgodnie z treścią art. 5a pkt 38 ustawy PIT, działalność badawczo-rozwojowa należy rozumieć jako: działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Przez badania naukowe rozumie się więc:

1. badania podstawowe w rozumieniu art 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce - rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowanych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne.

2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy - rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast pojęcie „prace rozwojowe” - oznacza prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, czyli działalność obejmująca nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, niezbędne jest wyodrębnienie pewnych cech dotyczących możliwości zakwalifikowania przedmiotowego oprogramowania (lub części oprogramowania) tworzonego przez Wnioskodawcę jako prac badawczo-rozwojowych. Na powyższe może wskazywać m in. treść Objaśnień podatkowych Ministra Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej, w których wskazano m.in., że w definiowaniu działalności B+R (badawczo-rozwojowej) następuje odniesienie do kryteriów z tzw. Podręcznika Frascati 2015 „Zalecenia dotyczące pozyskiwania i prezentowania danych z zakresu działalności badawczej i rozwojowej Pomiar działalności naukowo-technicznej i innowacyjnej” OECD. Według Podręcznika działalność badawczo-rozwojowa musi być: nowatorska, twórcza, nieprzewidywalna, metodyczna, możliwa do przeniesienia lub odtworzenia.

Działalność podejmowana przez Wnioskodawcę polega na tworzeniu nowego oprogramowania komputerowego w odpowiedzi na zapotrzebowanie biznesowe Kontrahenta lub potencjalnych kontrahentów. Działania te stanowią prace rozwojowe w rozumieniu wskazanych powyżej ustaw. W ramach wykonywanych czynności Wnioskodawca nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności dotyczące narzędzi informatycznych i istniejących programów w celu wytworzenia nowych zastosowań w postaci nowoczesnych i unikalnych systemów i aplikacji. Tworzone w ramach stosu graficznego oprogramowanie (lub część oprogramowania) ma na celu zwiększenie zasobów wiedzy oraz jest/będzie wykorzystywane do tworzenia nowych i ulepszonych rozwiązań, które będą się znacząco wyróżniały swoją innowacyjnością od tych funkcjonujących już na rynku obecnie.

Mając powyższe na uwadze, głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny/zdarzenie przyszłe, jak i kryteria niezbędne do uznania działalności za działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu ww. ustaw, Jego działalność spełnia cechy tj.:

• nowatorskość i twórczość: Wnioskodawca tworzy oprogramowanie lub części oprogramowania w zależności od potrzeby Kontrahenta (kontrahentów), z którymi współpracuje, w celu zwiększenia innowacyjności rozwiązań stosowanych w otwartych sterownikach graficznych (stosach graficznych), w zależności od potrzeb,
• nieprzewidywalność: Kontrahent (kontrahenci), z którym Wnioskodawca współpracuje oczekuje (mogą oczekiwać) wykonywania prac, których skutek co prawda jest określony, natomiast proces tworzenia danych rozwiązań (oprogramowania stosu graficznego), pomimo korzystania z już istniejących metod informatycznych i języków programistycznych, każdorazowo powoduje wytworzenie całkowicie nowego rozwiązania, lub znaczną modyfikację lub ulepszenie istniejących rozwiązań,
• metodyczność: Wnioskodawca zobowiązany jest w ramach danej umowy do ścisłej, zgodnej z harmonogramem i założonymi celami współpracy, którą zobowiązany jest należycie udokumentować, prowadzić sprawozdawczość z wykonywanych prac na zasadach przewidzianych w Umowie (Wykonywać prace zgodnie z oczekiwaniami Kontrahenta,
• możliwość przeniesienia lub odtworzenia: celem Wnioskodawcy, w ramach wykonywanej przez Niego działalności na rzecz Kontrahenta (kontrahentów) jest/będzie przeniesienie praw własności intelektualnej (autorskich praw majątkowych) z oprogramowania lub części oprogramowania na Kontrahenta (kontrahentów), co nierozerwalnie wiąże się z koniecznością jego odtworzenia.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz cytowane przepisy, należy stwierdzić, że przedstawione we wniosku działania Wnioskodawcy spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy PIT, Gdyż są podejmowane w sposób systematyczny, mają charakter twórczy oraz podejmowane są w celu zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Reasumując - podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu oprogramowania - zgodnie z okolicznościami przedstawionymi w treści wniosku - stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy PIT.

Stanowisko w zakresie pytania 2

Wskazywany wcześniej art. 30ca ust. 2 ustawy PIT, zawiera zamknięty katalog praw własności intelektualnych (kwalifikowane prawa własności intelektualnych), z których dochód może zostać objęty preferencyjnym opodatkowaniem, stawką 5% (IP Box).

Autorskie prawo do programu komputerowego stanowi jedno z praw własności intelektualnych wskazanych w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy PIT. Przy czym, by można było mówić o „kwalifikowanym” prawie własności intelektualnej przepis ten wymaga również by spełnione zostały dwa kryteria:

1. przedmiot ochrony jest wytworzony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, oraz

2. prawo własności intelektualnej podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Należy uznać, że oprogramowanie lub część oprogramowania wynikające ze świadczonych przez Wnioskodawcę usług programistycznych, stanowi (stanowią) przedmiot ochrony praw autorskich. Ustawa o prawach autorskich (art. 74) kwalifikuje programy komputerowe jako utwory będące przedmiotem jego ochrony i to już z momentem ich wytworzenia (ustalenia), bez konieczności spełnienia jakichkolwiek wymogów formalnych.

Tytułem uzupełnienia, do definicji programu komputerowego, którą przedstawiono szczegółowo w treści opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) należy wskazać, że zgodnie z Polską Normą PN-ISO/IEC 2382-1:1996-1.05.01 program komputerowy to jednostka syntaktyczna zgodna z zasadami konkretnego języka programowania, składająca się z deklaracji i instrukcji lub rozkazów potrzebnych do rozwiązania funkcji, zadania lub problemu (M. Szmit, Wybrane zagadnienia opiniowania sądowo-informatycznego, Warszawa 2014, s. 178).

Przedmiotem ochrony prawa autorskiego mogę być poszczególne elementy lub nawet krótkie fragmenty (urywki) programu, jeśli tylko one same spełniać będą wymogi podane w art. 1 ust. 1 ustawy o prawach autorskich, tj. elementy programu jako takiego, a więc instrukcje działania dla komputera lub ich zestawy (wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 22 grudnia 2010 r., C-393/09, Bezpečnostni softwarová asociace, ECLI:EU:C:2010:816). Do programów komputerowych stosuje się również wyrażoną w art. 1 ust. 3 ustawy o prawach autorskich zasadę, że chronione są także dzieła w postaci nieukończonej, np. wersja pre-alfa, alfa lub beta programu, wydanie testowe lub demonstracyjne (A. Michalak (red.), Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych Komentarz Warszawa 2019 – art. 74).

Należy także wskazać, że oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim. Stąd oprogramowanie lub część oprogramowania, które tworzy Wnioskodawca, może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy PIT, gdyż jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę opis stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) można stwierdzić, że przedmiotem ochrony prawa autorskiego jest zarówno oprogramowanie jak i części oprogramowania, wytwarzane przez Niego w ramach zawartej umowy świadczenia usług pomiędzy Wnioskodawcą a Kontrahentem (kontrahentami).

Zdaniem Wnioskodawcy prawa własności intelektualnej (prawa autorskie) do programów komputerowych (oprogramowanie lub część oprogramowania) wytwarzanych przez Niego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w kontekście przedstawionej we wniosku działalności zalicza się do kwalifikowanych praw własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy PIT, gdyż jest ono wymienione w zamkniętym katalogu praw własności intelektualnych sprecyzowanych w tym przepisie, podlega ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawach autorskich, a jego przedmiot został wytworzony przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej.

W tym miejscu należy wskazać, że dochodem z kwalifikowanego IP, zgodnie z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT, jest osiągnięty przez podatnika w ciągu roku podatkowego dochód:

• z opłat lub należności wynikających z umów licencyjnych, dotyczących kwalifikowanego IP;
• ze sprzedaży kwalifikowanego IP;
• z kwalifikowanego IP uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
• z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego IP, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym w postępowaniu sądowym albo arbitrażu

Zgodnie z postanowieniami zawartej Umowy z Kontrahentem w ramach wykonywanych usług programistycznych przenoszone są przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta – za wynagrodzeniem - wytworzone oprogramowanie bądź części oprogramowania stanowiące prawa własności intelektualnej (prawa autorskie).

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, w zamian za wykonane usługi programistyczne Wnioskodawca otrzymuje umówione wynagrodzenie. Niniejsza należność obejmuje honorarium za przeniesienie całości praw własności intelektualnych (autorskich praw majątkowych) do programu komputerowego (programów komputerowych).

Zdaniem Wnioskodawcy, odpłatne zbycie autorskich praw majątkowych do wytworzonego oprogramowania bądź części oprogramowania, należy zakwalifikować jako kategorię sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (KPWI) w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy PIT.

Powyższe wynika m in. z faktu, że z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej będziemy mieli do czynienia przy spełnieniu łącznie trzech warunków:

a) przedmiot ochrony jest wytworzony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, oraz

b) należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 30ca ust. 2 ustawy PIT,

c) podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Według Wnioskodawcy zostały spełnione wszystkie trzy przesłanki, ponieważ wytwarza, rozwija lub ulepsza kwalifikowane prawa własności intelektualnej w postaci praw autorskich do programu komputerowego (programów komputerowych).

Stanowisko w zakresie pytania 3

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 i 5 ustawy o PIT wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

[(a+b) x 1,3]

-------------------------

(a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a. prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego,

c. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego,

d. nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej

Do powyższych kosztów nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Na mocy art. 30ca ust. 6 ustawy PIT, w przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa powyżej (wskaźnik Nexus), jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1. Jednocześnie w przypadku, gdy Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych ani kwalifikowanych praw własności intelektualnej wskaźnik ten będzie wynosić 1 w momencie gdy Wnioskodawca osiągnie dochód.

Przedmiotem wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest w przeważającym zakresie tworzenie oprogramowania - tj. programów komputerowych, do których prawa autorskie są następnie przenoszone w ramach wykonania Umowy na rzecz Kontrahenta lub potencjalnych kontrahentów. Za świadczone usługi Wnioskodawca otrzymuje ustalone honorarium, które obejmuje również wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych.

W związku z wykonywaną przez Wnioskodawcę działalnością badawczo-rozwojową, ponosi On wydatki, szczegółowo opisane w opisie stanu faktycznego - na:

a. koszt usług księgowych i doradczych,

b. koszt eksploatacji samochodu,

c. koszt zakupu sprzętu komputerowego i akcesoriów elektronicznych,

d. składki na ubezpieczenia społeczne,

e. koszty (wydatki) wyposażenia biura,

f. koszt szkoleń i dokształcania zawodowego,

g. koszt usług telekomunikacyjnych.

Wskazane powyżej wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę są również kosztami w rozumieniu art. 22 w zw. z art. 23 ustawy PIT i mają na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów - tj. prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej.

W opinii Wnioskodawcy, ponoszone wydatki w zakresie w jakim przeznaczane są na wytworzenie danego oprogramowania bądź części oprogramowania (programów komputerowych) przy zachowaniu odpowiedniej metodologii alokacji, opisanej szczegółowo we wniosku, należy uznać za koszty faktycznie poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez Niego działalność badawczo-rozwojową, związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej wskazanym powyżej (oznaczone jako lit. a we wskaźniku z art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT).

Stanowisko w zakresie pytania 4

Zgodnie z treścią art. 30ca ust. 1 ustawy PIT „Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania”.

Z kolei w art. 30ca ust. 1 i nast. ustawy o PIT wskazano wprost, że dla zastosowania 5% stawki podatku dochodowego konieczne jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

1. prowadzenie przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu ustawy PIT;

2. wytwarzanie w ramach działalności kwalifikowanych praw własności intelektualnej (KPWI);

3. uzyskiwanie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (KPWI);

4. określenie wysokości dochodu jaki może być objęty preferencyjną stawką podatku za pomocą wskaźnika Nexus dla każdego kwalifikowanego IP odrębnie;

5. prowadzenie odrębnej ewidencji operacji finansowych związanych z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej.

Spełnienie powyższych przesłanek powoduje, że po zakończeniu roku podatkowego podatnik ma prawo do skorzystania z 5% stawki podatku dochodowego w stosunku do dochodów związanych ze sprzedażą kwalifikowanego IP.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wskazane powyżej warunki zostały przez Niego spełnione, gdyż;

1. prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której realizowana jest działalność badawczo-rozwojowa w rozumieniu ustawy PIT;

2. w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej wytwarza kwalifikowane prawa własności intelektualnej, tj. oprogramowanie bądź części oprogramowania (programy komputerowe);

3. programy komputerowe sprzedaje na rzecz Kontrahenta, z tytułu czego uzyskuje On przychody (dochody);

4. dokonuje odpowiedniej alokacji kosztów do przychodów z danego programu komputerowego, przez co określa dochód ze sprzedaży określonego oprogramowania bądź części oprogramowania, w tym jest w stanie obliczyć wartość wskaźnika Nexus dla każdego z nich;

5. wysokość dochodu, jaki może rozliczyć przy zastosowaniu stawki 5%, wynika z odrębnie prowadzonej Ewidencji, niezależnie od prowadzonej podatkowej książki przychodów i rozchodów

W związku z powyższym Wnioskodawca spełnia wszystkie przesłanki do zastosowania 5% stawki podatku dochodowego, począwszy od (…) r. jak również w latach kolejnych, mając na uwadze, że realizowane w przyszłości projekty mogą być zróżnicowane, ale opisany we wniosku charakter prowadzonej przez Wnioskodawcę przedmiotowej działalności pozostanie niezmieniony.

Wnioskodawca pragnie zauważyć, że przedstawione przez Niego stanowisko potwierdza ugruntowana linia interpretacyjna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, przykładowo:

· int. indywidualna z 28.09.2021 r., sygn. 0112-KDIL2-2.4011.615.2021.2 MB;

· int. indywidualna z 28.09.2021 r., sygn. 0112-KDIL2-2.4011.585.2021.2 KP;

· int. indywidualna z 23.08.2021 r., sygn. 0115-KDIT1.4011.397.2021.2.MK;

· int. indywidualna z 02.02.2021 r., sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.880.2020.2.GG.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest :

• nieprawidłowe – w części dotyczącej kwalifikacji uzyskiwanych dochodów z kwalifikowanego prawa własności,
• nieprawidłowe – w części dotyczącej uznania poniesionych kosztów monitora, część szkoleń i dokształcenia zawodowego, które będą refakturowane na Kontrahenta oraz opłaty za wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej za koszty, o których mowa w lit. a wzoru Nexus z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• prawidłowe – w pozostałej części prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Powziął Pan wątpliwość, czy prowadzona przez Pana działalność gospodarcza polegająca na tworzeniu i rozwijaniu programów komputerowych stanowi działalność badawczo – rozwojową.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.)

opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Definicja działalności badawczo-rozwojowej została wyjaśniona w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą:

przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy: ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych - oznacza to:

a) badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r. poz. 478),

b) badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce;

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r. poz. 478): badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy prace rozwojowe są działalnością obejmującą:

nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

W celu stwierdzenia, czy Pan prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazane w art. 5a pkt 38-40 ww. ustawy).

Z ustawowej definicji wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Najważniejsze jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Przedstawił Pan informacje, z których wynika, że:

1. działalność Pana związana jest z tworzeniem/rozwijaniem/modyfikowaniem oprogramowania,

2. nabywa Pan, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności dotyczące narzędzi informatycznych i istniejących programów w celu wytworzenia nowych zastosowań w postaci nowoczesnych i unikalnych systemów i aplikacji,

3. nie świadczy Pan usług polegających na wprowadzaniu okresowych i rutynowych zmian do tworzonego oprogramowania

4. wytwarza/rozwija/ulepszanie przez Pan Oprogramowania, które stanowią przejaw Pana działalności twórczej o indywidualnym charakterze,

5. twierdzi Pan, że każde wytworzone lub rozwinięte Oprogramowanie stanowi odrębny program komputerowy, chroniony na podstawie art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych,

6. osiąga Pan w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej związanej z wytwarzaniem, rozwojem lub modyfikacją oprogramowania dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (kwalifikowanych praw własności intelektualnej) uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi.

7. od (…) roku w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (działalności rozwojowej), prowadzi Pan ewidencję, która wyodrębnia każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, począwszy od osiągnięcia pierwszego dochodu, do którego zamierza zastosować preferencyjną 5% stawkę podatku.

Działalność Pana polegająca na tworzeniu/rozwijaniu/modyfikowaniu oprogramowania komputerowego stanowi działalność badawczo-rozwojową w myśl art. 30ca w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych**.**

Stanowisko Pana w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Rozpatrując z kolei możliwość skorzystania przez Pana z tzw. ulgi Innovation Box, należy zauważyć, że przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,

2. prawo ochronne na wzór użytkowy,

3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432 oraz z 2020 r. poz. 288),

8. autorskie prawo do programu komputerowego

- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Natomiast zgodnie z art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca omawianej ustawy:

wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

| (a + b) * 1,3 | a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

W myśl art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:

dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi:

podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 omawianej ustawy:

w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box.

Podatnik może opodatkować preferencyjną 5% stawką podatkową swoje dochody z praw własności intelektualnej. Warunkiem jest, aby:

• podatnik był właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem tych praw lub posiadał prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i
• prawa te były chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego.

Prawa takie są zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Podatnik może również skorzystać z ulgi Innovation Box jeśli zakupi kwalifikowane prawa własności intelektualnej, o których mowa powyżej, a następnie poniesie koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Do ulgi Innovation Box kwalifikuje się:

· dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

· dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również,

· dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej,

· dochód z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest prowadzenie przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania jest wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy.

Stosowanie ulgi jest prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Z korzystaniem z ulgi wiążą się jednak, szczególne obowiązki po stronie podatników - w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji, która pozwala na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Oprogramowanie definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.

Natomiast zgodnie art. 74 ust. 2 ww. ustawy:

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brzmi:

Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Oznacza to, że IP Box, jest preferencją podatkową, z której można skorzystać po zakończeniu roku podatkowego w zeznaniu rocznym.

Przedstawił Pan informacje, z których wynika, że:

1. W ramach indywidualnej działalności gospodarczej tworzy Pan i rozwija i modyfikuje programy komputerowe.

2. Wykonuje Pan powyższe czynności w ramach prowadzonej przez siebie działalności badawczo-rozwojowej spełniającej definicje wskazane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

3. W wyniku prowadzonych przez Pana prac związanych z tworzeniem, rozwijaniem i modyfikowaniem programu komputerowego powstaje nowe, odrębne oprogramowanie lub jego część podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

4. Osiąga Pan w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej związanej z wytwarzaniem, rozwojem lub modyfikacją oprogramowania dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (kwalifikowanych praw własności intelektualnej) uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi.

5. od (…) roku w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (działalności rozwojowej), prowadzi Pan ewidencję, która wyodrębnia każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, począwszy od osiągnięcia pierwszego dochodu, do którego zamierza zastosować preferencyjną 5% stawkę podatku.

Autorskie prawo do programu komputerowego wytwarzane, rozwijane i ulepszane przez Pana w ramach Pana działalności badawczo-rozwojowej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dochód z kwalifikowanego IP, tj. autorskich praw majątkowych do programu komputerowego uwzględnionego w cenie produktu lub usługi jest kwalifikowanym dochodem w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w związku z art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji jest Pan uprawniony do zastosowania do kwalifikowanych dochodów uzyskanych z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej preferencyjnego opodatkowania wg stawki 5% w zeznaniu rocznym za rok (…) (od (…) r.).

Niemniej jednak, w uzupełnieniu wniosku, wskazał Pan, że osiąga Pan w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej związanej z wytwarzaniem, rozwojem lub modyfikacją oprogramowania dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (kwalifikowanych praw własności intelektualnej) uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi. Tym samym ww. dochody kwalifikują się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 3 ww. ustawy, nie zaś w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jak wskazał Pan w pytaniu i w uzasadnieniu do pytania numer 2. W tej części nie można zgodzić się z Pana poglądem.

Reasumując – dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi stanowi kwalifikowany dochód w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie – jak Pan wskazał – dochód uzyskiwany z tytułu sprzedaży autorskiego prawa majątkowego do programu komputerowego w ramach art. 30ca ust. 7 pkt 2. Będzie Pan mógł jednak zastosować stawkę 5% wobec dochodu uzyskanego z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi.

Stanowisko Pana odnośnie pytania nr 2 jest nieprawidłowe, natomiast w zakresie pytania nr 4 jest prawidłowe.

Wątpliwości Pana budzi również kwestia uznania wskazanych we wniosku wydatków za koszty prowadzonej bezpośrednio przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Z opisu sprawy wynika, że poniósł Pan i poniesie Pan następujące wydatki:

a. koszt usług księgowych i doradczych, w tym opłata za wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej (na podstawie art. 14f Ordynacji podatkowej),

b. koszt eksploatacji samochodu, tj. koszty użytkowania każdego samochodu, czyli tankowanie paliwa, ubezpieczenie

c. koszt zakupu sprzętu komputerowego i akcesoriów elektronicznych, tj. monitory komputer, laptop, drukarka laserowa, myszki, głośniki, słuchawki, powerbanki, peryferia komputerowe, telefon karty graficzne, obudowy, pamięć RAM zasilacze, procesory czy karty sieciowe,

d. składki na ubezpieczenia społeczne, tj. emerytalne, rentowe, chorobowe, wypadkowe, wpłaty na Fundusz Pracy,

e. koszty (wydatki) wyposażenia biura, tj. fotel, biurko, lampka do pracy,

f. koszt szkoleń i dokształcania zawodowego,

g. koszt usług telekomunikacyjnych, tj. abonament telefoniczny, opłaty za Internet.

Istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Przy ustalaniu wskaźnika nexus, trzeba pamiętać, aby istniał związek między:

• wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
• kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz
• dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym powinien Pan również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty poniesione faktycznie przez podatnika, uwzględniane pod literą „a” we wzorze na wyliczenie wskaźnika, przez który przemnażany jest dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągnięty w roku podatkowym, to koszty związane z prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, a nie koszty działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 26e ww. ustawy, zawężone do tzw. kosztów kwalifikowanych.

Wskaźnik nexus „(…) służy do określania tej części dochodu z kwalifikowanego IP, która podlega preferencyjnej 5% stawce podatkowej, powinien być liczony kumulatywnie na przestrzeni lat.

Wysokość dochodu z kwalifikowanego IP ustali Pan jako iloczyn:

• dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i
• wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dla potrzeb obliczenia podstawy opodatkowania podlegającej preferencyjnemu opodatkowaniu stawką 5% zobowiązany jest Pan do wyliczenia dwóch podstawowych wartości:

• dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym oraz
• wskaźnika, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Przy określaniu tych kosztów ważne jest też zastosowanie właściwej proporcji, jeżeli w ramach działalności badawczo-rozwojowej wytwarzanych jest więcej kwalifikowanych praw IP oraz oprócz dochodów kwalifikowanych podatnik uzyskuje także inne dochody z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, które nie mogą zostać opodatkowane w ramach ulgi IP Box.

Ponadto w przypadku składników majątku, które stanowią podlegające amortyzacji środki trwałe (lub wartości niematerialne i prawne), koszt zakupu takich środków trwałych (wartości niematerialnych i prawnych), które podlegają amortyzacji podatkowej oraz mają związek z wytworzeniem kwalifikowanego IP mogą zostać uwzględnione we wskaźniku Nexus, jednakże uwzględnić można jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane przez podatnika w roku podatkowym, w którym będzie korzystał z preferencyjnej stawki podatkowej.

Może Pan poniesione wydatki na:

· koszt usług księgowych i doradczych (z wyłączeniem opłaty za wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej),

· koszt eksploatacji samochodu,

· koszt zakupu sprzętu komputerowego i akcesoriów elektronicznych (z wyłączeniem monitora, którego koszt został refakturowany na Kontrahenta),

· składki na ubezpieczenia społeczne,

· koszty (wydatki) wyposażenia biura,

· koszt szkoleń i dokształcania zawodowego (z wyłączeniem części szkoleń i dokształcenia zawodowego, którego koszt będzie refakturowany na Kontrahenta),

· koszt usług telekomunikacyjnych.

ująć we wskaźniku Nexus, jako koszty bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością badawczo – rozwojową, związaną z tworzeniem praw własności intelektualnej.

Odnosząc się z kolei do kosztu monitora, szkoleń i dokształcenia zawodowego, które będą refakturowane na Kontrahenta, wskazać należy, że taki wydatek bez wątpienia zapewnia odpowiednie przygotowanie miejsca pracy i pozwala zoptymalizować osiągane wyniki, jednakże refakturował Pan na Kontrahenta ww. monitor o wartości ok. (…) zł brutto oraz zamierza Pan refakturować częściowo koszty szkoleń i dokształcenia zawodowego. Tym samym otrzymał Pan poniekąd zwrot ww. kosztów. Jak wskazał Pan w uzupełnieniu wniosku faktura zakupu monitora została uwzględniona w kosztach uzyskania przychodów, natomiast refaktura wystawiona na Kontrahenta stanowi u Pana przychód podatkowy. Do kwoty refaktury nie została doliczona marża. Należy podkreślić, że w związku z powyższym to nie Pan poniósł koszty zakupu monitora, tylko został poniesiony on przez inną osobę, tj. przez Kontrahenta.

Powyższe odnosić się będzie także do części refakturowanych kosztów szkoleń i doskonalenia zawodowego.

Kosztem bezpośrednio związanym z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej nie może być także opłata za wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Nie ma ona związku z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem bądź modyfikacją kwalifikowanego IP. Taki koszt należy uznać za koszt pośrednio związany z wytworzeniem, rozwinięciem, ulepszeniem bądź modyfikacją kwalifikowanego IP i dlatego nie może zawierać się we wskaźniku Nexus.

Zatem ww. wydatki nie mogą zostać uznane za koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem kwalifikowanego IP i dlatego nie mogą zawierać się we wskaźniku nexus.

Stanowisko, które przedstawił Pan w pytaniu nr 3 jest :

• nieprawidłowe – w części dotyczącej uznania poniesionych kosztów monitora, część szkoleń i dokształcenia zawodowego, które będą refakturowane na Kontrahenta oraz opłaty za wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej za koszty, o których mowa w lit. a wzoru Nexus z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• prawidłowe – w pozostałej części prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy :

· stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz

· zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).