Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
22 października 2021 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych zakresie skutków podatkowych dotyczących świadczenia usług wynajmu na rzecz Spółki cywilnej, w której jest Pan jednocześnie wspólnikiem.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Wnioskodawca posiada wpis do centralnej ewidencji i informacji o działalności gospodarczej CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej)-1 jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą osoby fizycznej pod nazwą: X, o nr NIP (…), nr REGON (…), pod numerem działalności pierwszorzędowej PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 41.20.Z roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych. Jest czynnym płatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług). Jednocześnie Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej z drugą osobą fizyczną. Przedmiotowa działalność gospodarcza spółki cywilnej jest zarejestrowana pod nazwą; A S. C. (…), (…), o identyfikatorach nr NIP (…), nr REGON (…), pod numerem działalności pierwszorzędowej PKD 47.11.Z - Sprzedaż detaliczna prowadzona w niewyspecjalizowanych sklepach z przewagą żywności, napojów i wyrobów tytoniowych. Spółka cywilna jest czynnym płatnikiem podatku VAT.
Zgodnie z zawartą umowy spółki cywilnej A S.C. jako osoby fizyczne w tej formie prawnej, nieprzerwalnie od chwili powstania spółki, tj. od (…) 2012 r., w niezmienionym składzie, według niezmiennych udziałów w spółce, tj. po 50% - 1/2 udziału każdego wspólnika w spółce, prowadzą tę działalność gospodarczą do chwili obecnej.
Na podstawie umowy najmu zawartej z dnia (…) 2017 r. pomiędzy Wynajmującymi:
1. S prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą S, NIP (…),
2. M prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą M NIP (…),
a Najemcą:
1. A S.C. z siedzibą w (…), NIP (…), nr REGON (…), reprezentowaną przez Wspólników - S, M,
na podstawie umowy Wynajmujący w § 1 pkt 1 umowy, oświadcza, że jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości położonej w (…) działki ew. nr (…) o powierzchni (…), oraz właścicielem posadowionego na tejże nieruchomości budynków magazynowych, dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy prowadzi KW nr (…).
Na podstawie § 2 pkt 1 tej umowy Wynajmujący wynajmuje, a Najemca bierze w najem nieruchomość wskazaną w § 1 o łącznej powierzchni budynków magazynowych (…) m2.
Zgodnie z § 2 pkt 2 Najemca będzie wykorzystywał Przedmiot najmu na prowadzenie w nim działalności handlowo-usługowej - samoobsługowej sprzedaży detalicznej artykułów branży spożywczo-przemysłowej z usługami towarzyszącymi. Zmiana w przedmiocie najmu przez Najemcę wymaga pisemnej zgody Wynajmującego.
Na podstawie § 3 pkt 1 ppkt a, b, c - z tytułu najmu Najemca będzie uiszczał Wynajmującemu czynsz miesięczny w następujący sposób: przez 24 miesiące począwszy od rozpoczęcia działalności handlowej przez najemcę, w wysokości (…) zł netto, powiększony o podatek VAT według aktualnie obowiązującej stawki - za całość przedmiotu najmu. Począwszy od miesiąca następującego po upływie okresu wskazanego powyżej, w wysokości odpowiadającej iloczynowi (…) zł netto za 1m2 - ( (…) zł x (…) m2 po przebudowie), tj. (…) zł powiększony o podatek VAT według aktualnie obowiązującej stawki - za całość przedmiotu najmu. Kwota czynszu w wysokości (…) zł, została ustalona z uwagi na obciążające Najemcę wydatki związane z przebudową przedmiotu najmu dla celów planowanej przez Niego działalności.
W § 4 umowa zostaje zawarta na czas określony 10 lat. W tym miejscu należy stwierdzić, iż od zawarcia tejże umowy, tj. od (…) 2017 r. nie były dokonywane żadne zmiany zapisów umownych do chwili obecnej. W wyniku realizacji tej umowy Wynajmujący jako jeden z Sprzedawców - Firma Handlowo-Usługowa S, NIP (…) wystawia jako podatnik VAT czynny fakturę dokumentującą - usługę Wynajmu 1/2 budynku handlowo-usługowego w (…) ( zgodnie z posiadanym udziale w całości własności).
Na podstawie zawartej umowy z dnia (…) 2020 r. pomiędzy Wynajmującym:
– S prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą; Firmą Handlowo-Usługowa S, NIP (…),
a Najemcą
– S i M, Wspólnikami Spółki cywilnej działającej pod firmą: Firma Handlowo-Usługowa A S (…), M (…) Spółka Cywilna z siedzibą – (…), NIP (…), REGON (…),
na podstawie umowy Wynajmujący w § 1 pkt 1,2 oświadcza, że jest właścicielem nieruchomości położonej w (…) nr (…), woj. (…), gmina (…), powiat (…), zbudowanej budynkiem, w którym znajduje się lokal stanowiący odrębny od gruntu przedmiot prawa własności, dla którego Sąd Rejonowy prowadzi KW nr (…) - prawomocnie dopuszczony do użytkowania, skomunikowany z drogą publiczną, ponadto oświadcza, że stanowiący odrębną własność lokal oznaczony nr (…), o powierzchni (…) m2 jest przeznaczony na działalność w zakresie handlu detalicznego artykułami spożywczo-przemysłowymi, w tym wyrobami alkoholowymi, z usługami towarzyszącymi.
Zgodnie z § 4 pkt 1,3 tej umowy - z tytułu najmu Najemca będzie uiszczał Wynajmującemu czynsz miesięczny w wysokości (…) zł netto, powiększony o podatek VAT według obowiązującej stawki. Czynsz najmu będzie waloryzowany raz do roku odpowiednio o wskaźnik wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych za rok poprzedni, ogłaszany przez Prezesa GUS (Główny Urząd Statystyczny).
Na podstawie § 6 Umowa została zawarta na czas określony 10 lat licząc od daty wydania przedmiotu najmu.
W myśl par.9 pkt 1,2 - Strony uzgodniły, że od dnia czerwca 2021 r., Najemca weźmie w najem, na cele magazynowe, dodatkowe (…) m2 powierzchni przyległej do przedmiotu najmu, stanowiącej lokal użytkowy, mający urządzoną księgę wieczystą (…). Czynsz najmu zostanie podwyższony o kwotę (…) zł netto plus VAT za całość dodatkowej powierzchni (kwota ta podlega waloryzacji zgodnie z niniejszą umową). W przypadku gdy Najemca dodatkową powierzchnię będzie wykorzystywał na cele handlowe (powiększenie sklepu) czynsz najmu będzie wynosił (…) zł netto za m2 powierzchni przeznaczonej na cele handlowe. W tym miejscu należy stwierdzić, iż od dnia zawarcia tejże umowy, tj. lutego 2020 r. nie były dokonywane żadne zmiany zapisów umownych do chwili obecnej.
W wyniku realizacji tej umowy Wynajmujący jako jedyny Sprzedający - Firma Handlowo-Usługowa S, NIP (…) wystawia jako podatnik VAT czynny fakturę dokumentującą - usługę Wynajmu budynku handlowo-usługowego nr (…) na rzecz Najemcy wskazanego powyżej - A S.C. Wspólnicy spółki cywilnej w myśl przepisów podatkowych nie są osobami spokrewnionymi, nie są podmiotami powiązanymi. Podatek dochodowy od osób fizycznych Wnioskodawca opłaca na zasadach - zgodnie z art. 30c - podatek liniowy - ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Pytania
1. Czy Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadząca samodzielną działalność gospodarczą - ( Jeden z Wynajmujących, Sprzedający) świadczy usługę wynajmu na rzecz spółki cywilnej, której jest jednocześnie Wspólnikiem tej spółki, na podstawie realizacji umowy najmu z dnia (…) 2017 r. - jako Jego Sprzedaż na fakturze figuruje należność kwotowa z 1/2 wynajmu budynku, która stanowi z tego, jedynie 1/2 przychodu podatkowego z Jego samodzielnej działalności gospodarczej – „jako transakcja z samym sobą” zgodnie z posiadanym udziałem w spółce cywilnej stanowiącym 1/2. Tożsamo Wnioskodawca zalicza w koszty podatkowe w proporcji do swojego udziału w zyskach spółki, tj. 1/2?
2. Czy Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadząca samodzielną działalność gospodarczą - ( Jedyny Wynajmujący, Sprzedający) świadczy usługę wynajmu na rzecz Spółki cywilnej, której jest jednocześnie Wspólnikiem tej spółki, na podstawie realizacji umowy najmu z dnia (…) 2020 r. - jako Jego Sprzedaż będzie stanowić jedynie 1/2 przychodu podatkowego z Jego samodzielnej działalności gospodarczej – „jako transakcja z samym sobą” zgodnie z posiadanym udziałem w spółce cywilnej stanowiącym 1/2. Tożsamo Wnioskodawca zalicza w koszty podatkowe w proporcji do swojego udziału w zyskach spółki tj. 1/2?.
Pana stanowisko w sprawie
Ad 1
Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadząca samodzielną działalność gospodarczą ( Jeden z Wynajmujących, Sprzedający ) świadczy usługę wynajmu na rzecz spółki cywilnej, której jest jednocześnie Wspólnikiem tej spółki, na podstawie realizacji umowy najmu z dnia (…) 2017 r - jako jego Sprzedaż na fakturze figuruje należność kwotowa z 1/2 wynajmu budynku, która stanowi jedynie 1/2 przychodu podatkowego z Jego samodzielnej działalności gospodarczej – „jako transakcja z samym sobą” zgodnie z posiadanym udziałem w spółce stanowiącym 1/2. Tożsamo Wnioskodawca zaliczy w koszty podatkowe w proporcji do swojego udziału w zyskach spółki.
Ad 2
Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadząca samodzielną działalność gospodarczą (Jedyny Wynajmujący, Sprzedający) świadczy usługę wynajmu na rzecz spółki cywilnej, której jest jednocześnie Wspólnikiem tej spółki, na podstawie realizacji umowy najmu z dnia (…) 2020 r. - jako jego Sprzedaż figurująca należność kwotowa z wynajmu budynku, będzie stanowić jedynie 1/2 przychodu podatkowego z Jego samodzielnej działalności gospodarczej – „jako transakcja z samym sobą” zgodnie z posiadanym udziałem w spółce cywilnej stanowiącym 1/2. Tożsamo Wnioskodawca zalicza w koszty podatkowe w proporcji do swojego udziału w zyskach spółki.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy – jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.
W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).
Zgodnie z art. 535 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.), przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.
W myśl art. 659 § Kodeksu cywilnego, przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.
Natomiast funkcjonowanie spółek cywilnych oparte jest o przepisy art. 860 - 875 ustawy Kodeks cywilny. Zgodnie z art. 860 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów.
Wkład wspólnika może polegać na wniesieniu do spółki własności lub innych praw albo na świadczeniu usług (art. 861 § 1 Kodeksu cywilnego).
W myśl art. 862 Kodeksu cywilnego, regulującego kwestię tworzenia wspólnego majątku wspólników poprzez wniesienie rzeczy, w przypadku gdy wspólnik zobowiązał się wnieść do spółki własność rzeczy, do wykonania tego zobowiązania, jak również do odpowiedzialności z tytułu rękojmi oraz do niebezpieczeństwa utraty lub uszkodzenia rzeczy stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży. Jeżeli rzeczy mają być wniesione tylko do używania, stosuje się odpowiednio w powyższym zakresie przepisy o najmie.
Przytoczony przepis oznacza zobowiązanie się wspólnika do przeniesienia własności rzeczy na współwłasność łączną wspólników (w tym i jego) oraz wydania wspólnikom (spółce) tej rzeczy bez zapłaty ceny. Wspólnik nie może rozporządzać udziałem we wspólnym majątku wspólników, ani udziałem w poszczególnych składnikach tego majątku (art. 863 § 1 Kodeksu cywilnego). W przypadku wniesienia do spółki cywilnej wkładu w postaci składnika majątku stanowiącego wyłączną własność jednego wspólnika, własność ta z chwilą wniesienia do spółki przekształca się we współwłasność łączną. Współwłasność ta ma charakter bezudziałowy, a każdemu ze wspólników przysługują równe prawa do całego majątku. Spółka cywilna nie posiada własnego majątku. W spółce tej właścicielami poszczególnych składników majątku pozostają wspólnicy spółki w ramach współwłasności łącznej.
Z powyższych przepisów wynika, że umowa spółki cywilnej jest umową zawartą przez wspólników w celu dążenia do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego. Właścicielami majątku wykorzystywanego w prowadzonej w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej są wspólnicy tej spółki w ramach współwłasności łącznej, a nie spółka.
Stosownie do art. 867 § 1 Kodeksu cywilnego, każdy wspólnik jest uprawniony do równego udziału w zyskach i w tym samym stosunku uczestniczy w stratach, bez względu na rodzaj i wartość wkładu. W umowie spółki można inaczej ustalić stosunek udziału wspólników w zyskach i stratach. Można nawet zwolnić niektórych wspólników od udziału w stratach. Natomiast nie można wyłączyć wspólnika od udziału w zyskach. Ustalony w umowie stosunek udziału wspólnika w zyskach odnosi się w razie wątpliwości także do udziału w stratach (art. 867 § 2 w. Kodeksu).
Wspólnik może żądać podziału i wypłaty zysków dopiero po rozwiązaniu spółki. Jednakże gdy spółka została zawarta na czas dłuższy, wspólnicy mogą zażądać podziału i wypłaty zysków z końcem każdego roku obrachunkowego (art. 868 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego).
W przeciwieństwie do spółek osobowych prawa handlowego, spółka cywilna nie jest odrębnym podmiotem prawa i stanowi wyłącznie stosunek zobowiązaniowy pomiędzy wspólnikami będącymi stronami umowy spółki cywilnej. Wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony w umowie spółki. Z uwagi na to, że spółka cywilna nie jest podmiotem prawa, nie przysługuje jej w związku z tym również zdolność do czynności prawnych, zdolność sądowa ani procesowa.
Spółka cywilna nie jest także przedsiębiorcą w rozumieniu art. 431 Kodeksu cywilnego oraz art. 4 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz.U. z 2021 r. poz. 162, z późn. zm.), „przedsiębiorcami” w myśl tej ustawy są bowiem wspólnicy tej spółki.
W przypadku wspólników spółki cywilnej dochód opodatkowuje się więc odrębnie u każdego ze wspólników w stosunku do jego udziału w zyskach określonego w umowie. Każdy wspólnik indywidualnie jest więc opodatkowany podatkiem dochodowym. Te zasady opodatkowania stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania czy podatku. O ile zatem przepis ustawy nie stanowi inaczej, przy obliczaniu dochodu osoby fizycznej z udziału w takiej spółce należy przyporządkować przychody, koszty uzyskania przychodów, ulgi, zwolnienia itd. wspólnikom, a nie spółce.
Przechodząc na grunt prawa podatkowego wskazać należy, że zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy.
Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy koszt poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.
Zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:
- wydatek został poniesiony przez podatnika,
- jest definitywny, a więc bezzwrotny,
- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
- poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
- został właściwie udokumentowany,
- nie jest kosztem wymienionym w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Generalnie przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie poniesione, racjonalnie uzasadnione wydatki, poza enumeratywnie wskazanymi w ustawie, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Mogą to być więc koszty bezpośrednio lub pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami.
Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku.
Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz obowiązujące uregulowania prawne stwierdzić należy, że w przypadku, gdy jeden ze wspólników Spółki cywilnej (Wnioskodawca) wynajmuje nieruchomości, w ramach działalności gospodarczej prowadzonej na własne nazwisko jako (Jeden z Wynajmujących, Jedyny Wynajmujący, Sprzedający), Spółce cywilnej, w której jest wspólnikiem, to wydatki w części przypadającej na Wnioskodawcę, nie stanowią dla Niego kosztów uzyskania przychodów z tytułu działalności prowadzonej w formie Spółki cywilnej. Uiszczenie czynszu najmu w tej części należy uznać za świadczenie wspólnika Spółki cywilnej na rzecz „samego siebie”.
Natomiast w odniesieniu do kwestii powstania przychodu podatkowego w związku ze świadczeniem na rzecz Spółki cywilnej usług odpłatnego najmu w ramach odrębnej działalności gospodarczej, stwierdzić należy, że skoro wydatki w części przypadającej na Wnioskodawcę (wspólnika Spółki cywilnej), nie stanowią dla Wnioskodawcy kosztów uzyskania przychodów, to analogiczne jak w przypadku kosztów uzyskania przychodów, świadczenie „samemu sobie” w tej części nie może skutkować powstaniem przychodu podatkowego. Zatem, w tej części Wnioskodawca nie powinien rozpatrywać przychodu podatkowego. Natomiast należności z ww. tytułu najmu od Spółki cywilnej tylko w części, jaka przypada od drugiego wspólnika Spółki cywilnej będą stanowiły dla Wnioskodawcy przychód podatkowy w prowadzonej indywidualnie działalności gospodarczej, podlegający opodatkowaniu.
Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Należy zastrzec, że dokonana przez Organ ocena stanowiska przedstawionego przez Pana dotyczy wyłącznie skutków podatkowych, jakie w przedmiotowej sprawie wystąpią po Pana stronie. Interpretacja nie rozstrzyga natomiast kwestii obowiązków podatkowych drugiego wspólnika Spółki cywilnej.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania tej interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem satnu faktycznego i musi Pan zastosować się do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
-
z zastosowaniem art. 119a;
-
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
-
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), naadres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).