0113-KDIPT2-3.4011.924.2021.2.RR

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi badawczo-rozwojowej jest nieprawidłowe w części dotyczącej uznania usług malowania proszkowego serii testowej Produktów oraz pierwszej serii Produktów za koszt kwalifikowany (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) i prawidłowe w pozostałej części.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 października 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 8 października 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi badawczo-rozwojowej.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 10 stycznia 2022 r. (10 stycznia 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Dochody z działalności gospodarczej rozlicza w oparciu o podatkową księgę przychodów i rozchodów. Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym. Aktualnie Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników na podstawie umowy o pracę. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest głównie produkcja i sprzedaż (…) (dalej: „Produkty”). Asortyment Wnioskodawcy obejmuje w szczególności takie akcesoria jak (…). W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy odbywają się wszystkie etapy związane z wytworzeniem nowych Produktów - od pomysłu i projektu po sprzedaż gotowego Produktu.

Proces wprowadzenia do oferty nowego produktu obejmuje następujące etapy:

1. projektowanie,

2. produkcja serii testowej (prototypów),

3. testowanie

4. poprawki do projektów

5. produkcja pierwszej serii.

W ramach pierwszego etapu Wnioskodawca tworzy projekt nowego Produktu, o który planuje poszerzyć swój asortyment. W ramach projektów wdrażane są autorskie pomysły Wnioskodawcy, których celem jest stworzenie konkurencyjnych produktów - bardziej funkcjonalnych lub bardziej atrakcyjnych wizualnie niż dostępne aktualnie na rynku. Po stworzeniu projektu Wnioskodawca produkuje serię testową nowych produktów. Do produkcji testowej wykorzystywane są materiały i surowce - są to głównie: stal nierdzewna wypalana i gięta, materiały eksploatacyjne na warsztat (np. papiery ścierne), profile stalowe, elementy (np. nóżki samoprzylepne, pompki do dozowników, taśmy itp.).

W ramach produkcji serii testowej Produktów oraz pierwszej serii Produktów niekiedy udział biorą również podwykonawcy. W szczególności, część prac obejmuje usługi, które bezpośrednio „oddają” Produktom serii testowej lub pierwszej serii swoje właściwości. Najczęściej występującym przykładem takiej usługi jest malowanie proszkowe.

Po stworzeniu serii testowej nowych Produktów, Wnioskodawca przeprowadza serię testów - weryfikuje, czy nowy projekt jest zgodny z założeniami i czy udało się osiągnąć cele w postaci zwiększenia funkcjonalności lub atrakcyjności wizualnej nowych Produktów. W ramach testowania nowych Produktów, Wnioskodawca wykorzystuje m.in. materiały ścierne. Po fazie testów, Wnioskodawca ewentualnie wprowadza poprawki do pierwotnego projektu, modyfikuje go i udoskonala. Po dopracowaniu pierwotnego projektu, jeżeli zmiany projektu były istotne, Wnioskodawca ponownie produkuje serię testową, którą poddaje ponownym testom. Jeżeli zmiany nie były istotne, Wnioskodawca produkuje pierwszą serię nowych Produktów i ocenia czy produkcja nowych Produktów spełnia zakładane oczekiwania i cele. Jeżeli tak to pierwsza seria nowych Produktów oferowana jest do sprzedaży.

W ramach jednoosobowej działalności gospodarczej, Wnioskodawca realizuje systematycznie projekty obejmujące: projektowanie, produkcję serii testowej, testowanie, poprawki do projektu i produkcję pierwszej serii Produktów. Celem realizacji tych projektów jest wprowadzenie do stałej oferty nowych Produktów, maksymalizacja zysków przedsiębiorstwa i osiągnięcie przewagi konkurencyjnej nad innymi przedsiębiorstwami działającymi w branży.

Wytwarzanie przez Wnioskodawcę prototypów Produktów nie obejmuje zmian rutynowych i okresowych. Ponadto, opisane działania Wnioskodawcy, każdorazowo zmierzają do wytworzenia nowych Produktów, o wyższej użyteczności, funkcjonalności lub walorach wizualnych.

Działalność Wnioskodawcy obejmuje więc nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, do projektowania i tworzenia ulepszonych lub nowych Produktów.

W 2021 r. Wnioskodawca przez pełnomocnika złożył zgłoszenia wzorów użytkowych obejmujących wypracowane przez Wnioskodawcę autorskie rozwiązania wykorzystywane w niektórych Produktach. Wydatki na zarejestrowanie wzoru użytkowego poniesione w 2021 r. obejmowały: wynagrodzenie kancelarii patentowej oraz opłaty od wniosku. Wnioskodawca otrzymał ochronę na jeden wzór użytkowy wykorzystywany przy projektowaniu i produkcji niektórych Produktów. Ochronę otrzymał wzór użytkowy dotyczący wykorzystania (…). Jest on wykorzystany w szeregu zaprojektowanych i produkowanych przez Wnioskodawcę Produktów (są to produkowane przez Wnioskodawcę (…). Postępowania dotyczące pozostałych zgłoszeń wzorów użytkowych są w toku.

Wymienione powyżej, ponoszone przez Wnioskodawcę koszty nie zostały mu zwrócone w jakiejkolwiek formie. Wnioskodawca nie korzystał ze zwolnień podatkowych w ramach specjalnych stref ekonomicznych lub na podstawie decyzji o wsparciu.

W uzupełnieniu wniosku, wskazano, że Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego, o którym mowa w art. 17 ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2021 r. poz. 706). Wnioskodawca nie prowadził, nie prowadzi i nie planuje prowadzić badań podstawowych, zdefiniowanych w art. 5a pkt 39 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Działalność Wnioskodawcy w zakresie projektowania, produkcji serii testowej, testowania, poprawek do projektu i produkcji pierwszej serii Produktów jest działalnością o charakterze twórczym podejmowaną w sposób systematyczny (tj. metodyczny, zaplanowany i uporządkowany), a jej celem jest zwiększenie zasobów wiedzy lub wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Wnioskodawca prowadzi działalność obejmującą projektowanie i wytwarzanie nowych Produktów od początku prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej, tzn. od listopada 2019 r.

Dotychczas Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej poniósł koszty następujących materiałów i surowców: stal nierdzewna wypalana i gięta, materiały eksploatacyjne na warsztat (papiery ścierne, pilniki, wiertła), profile stalowe, elementy (np. nóżki samoprzylepne, pompki do dozowników, taśmy), stal węglowa wypalana i gięta, aluminium wypalane i gięte. W przyszłości Wnioskodawca również będzie ponosił w ramach działalności badawczo-rozwojowej koszty powyższych materiałów i surowców. Koszty poniesione na działalność badawczo-rozwojową zostały/zostaną zaliczone, w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do kosztów uzyskania przychodów danego roku z pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę.

Koszty poniesione na działalność badawczo-rozwojową nie zostały i nie zostaną odliczone od podstawy obliczenia podatku oraz nie zostały i nie zostaną zwrócone Wnioskodawcy w jakiejkolwiek formie.

Wszystkie materiały i surowce nabywane przez Wnioskodawcę na potrzeby produkcji serii testowej oraz pierwszej serii Produktów były, są i będą bezpośrednio związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością badawczo-rozwojową.

W prowadzonej podatkowej księdze przychodów i rozchodów Wnioskodawca wyodrębnia koszty działalności badawczo-rozwojowej (koszty kwalifikowane), tj. Wnioskodawca prowadził, prowadzi i będzie prowadził ewidencję zgodnie z art. 24a ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozwalającą wyodrębnić koszty działalności badawczo-rozwojowej.

Wnioskodawca nie korzystał, nie korzysta i nie będzie korzystał ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63a lub 63b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. (dalej: „Ustawa o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)”).

Pytania

1. Czy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym działalność w zakresie projektowania, produkcji serii testowej, testowania, poprawek do projektu i produkcji pierwszej serii Produktów stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 Ustawy PIT?

2. Czy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym wymienione w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego koszty materiałów i surowców zużytych do produkcji serii testowej oraz pierwszej serii Produktów stanowią koszty kwalifikowane zgodnie z art. 26e ust. 2 pkt 2 Ustawy PIT?

3. Czy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym koszty usług takich jak malowanie proszkowe serii testowej Produktów oraz pierwszej serii Produktów stanowią koszty kwalifikowane zgodnie z art. 26e ust. 2 pkt 2 Ustawy PIT?

4. Czy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym wymienione w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego koszty uzyskania prawa ochronnego na wzory użytkowe stanowią koszty kwalifikowane zgodnie z art. 26e ust. 2 pkt 5 Ustawy PIT?

Pana stanowisko w sprawie:

Ad 1 (po uzupełnieniu wniosku)

W ocenie Wnioskodawcy, działalność w zakresie projektowania, produkcji serii testowej, testowania, poprawek do projektu i produkcji pierwszej serii Produktów stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 Ustawy PIT.

Zgodnie z Ustawą PIT i ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych, istnieje możliwość odliczenia od podstawy opodatkowania tzw. kosztów kwalifikowanych dla celów skorzystania z ulgi badawczo-rozwojowej, jeśli łącznie spełnione będą następujące warunki:

1. podatnik prowadził działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu Ustawy PIT,

2. koszty, które podatnik poniósł na działalność badawczo-rozwojową, stanowiły dla niego koszty uzyskania przychodów,

3. koszty, które podatnik poniósł na działalność badawczo-rozwojową i odlicza od podstawy opodatkowania, mieszczą się w zamkniętym katalogu kosztów kwalifikowanych określonym w Ustawie PIT,

4. koszty kwalifikowane nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie,

5. podatnik wyodrębnił koszty działalności B+R w ewidencji rachunkowej,

6. podatnik, który w roku podatkowym korzystał ze zwolnień podatkowych w ramach specjalnych stref ekonomicznych lub na podstawie decyzji o wsparciu, objął odliczeniem wyłącznie koszty kwalifikowane, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku.

7. podatnik wykazał w zeznaniu podatkowym koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu,

8. kwota odliczonych kosztów kwalifikowanych nie przekroczyła limitów określonych w Ustawie PIT (w brzmieniu obowiązującym od 2018 r., podatnicy są uprawnieni do odliczenia 100% kwoty kosztów uzyskania przychodów stanowiących wydatki poniesione na działalność badawczo-rozwojową).

Podstawowym warunkiem zastosowania Ulgi B+R jest prowadzenie działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu Ustawy PIT. Zgodnie z definicją wynikającą z Ustawy PIT, działalność B+R oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Natomiast prace rozwojowe zostały zdefiniowane jako działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń (art. 4 ust. 3 Prawa o szkolnictwie wyższym).

Powyższe definicje wskazują, że aby działalność została uznana za działalność badawczo-rozwojową na gruncie ustaw podatkowych wystarczające jest uznanie, że mamy do czynienia z pracami rozwojowymi (działalność nie musi obejmować równocześnie badań naukowych).

Aby uznać działalność za prace rozwojowe spełniające definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu ustaw podatkowych, spełnione muszą być następujące kryteria:

1. działalność musi być podejmowana w sposób systematyczny,

2. działalność musi być twórcza,

3. działalność musi być innowacyjna, tzn. jej celem musi być zwiększenie zasobów wiedzy albo wykorzystanie ich do tworzenia zmienionych/ulepszonych/nowych produktów, procesów lub usług.

W przypadku działalności Wnioskodawcy w zakresie projektowania, produkcji serii testowej, testowania, poprawek do projektu i produkcji pierwszej serii Produktów spełnione są wszystkie powyższe warunki, w związku z czym opisana działalność Wnioskodawcy stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 Ustawy PIT.

Systematyczny charakter działalności

Systematyczny charakter działalności badawczo-rozwojowej oznacza wymóg prowadzenia tej działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu, tzn. w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Jak wskazane zostało w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, której przedmiotem jest produkcja i sprzedaż (…). Realizowanie w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy projektów obejmujących w celu maksymalizacji zysków przedsiębiorstwa i osiągnięcia przewagi konkurencyjnej nad innymi przedsiębiorstwami działającymi w branży, należy uznać za działania systematyczne, tzn. podejmowane w sposób zaplanowany i uporządkowany.

Twórczy charakter działalności

Ustawa PIT nie definiuje znaczenia słowa „twórczy”, co sprawia, że należy odwołać się do jego językowego znaczenia, wskazując, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, niepowtarzalnym, specyficznym, które nie mają odtwórczego charakteru. Oczekiwany efekt końcowy działalności badawczo-rozwojowej powinien więc stanowić unikatowy wytwór.

Wytwarzane przez Wnioskodawcę prototypy Produktów mają charakter twórczy, ponieważ nie są wynikiem wyłącznie mechanicznych działań, lecz określonych procesów myślowych, wymagających od Wnioskodawcy jako twórcy kreatywności. Wnioskodawca dysponuje niepowtarzalną wiedzą i umiejętnościami, które cały czas są rozwijane i wykorzystywane do kreatywnego tworzenia prototypów Produktów, które mają charakter oryginalny (wnosi obiektywnie nową wartość, stanowi nowy „wytwór intelektu”). Potwierdzeniem twórczego charakteru jest uzyskanie prawa ochronnego na wzór użytkowy.

Innowacyjny charakter działalności

Biorąc pod uwagę definicję ustawową, działalność badawczo-rozwojowa to m.in. prace rozwojowe podejmowane w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Z kolei - jak już wspomniane zostało powyżej- prace rozwojowe obejmują nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Zgodnie z wydanymi przez Ministerstwo Finansów Objaśnieniami podatkowymi z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczącymi preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP Box (dalej: „Objaśnienia”): nie ma przeszkód aby przyjąć, że sformułowanie „zwiększanie zasobów wiedzy” odnosi się wyłącznie do wiedzy danego przedsiębiorstwa, gdyż ustawodawca nie przewidział minimalnego progu skalowalności zwiększenia zasobów wiedzy. Istotny jest element celowościowy w postaci zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania jej do tworzenia nowych zastosowań (`(...)`). W związku z powyższym, należy przyjąć, że dla uznania, że mamy do czynienia z działalnością rozwojową, wystarczające jest wprowadzenie zmian lub ulepszeń w istniejącym już produkcie lub usłudze.

Działalność w zakresie projektowania, produkcji serii testowej, testowania, poprawek do projektu i produkcji pierwszej serii Produktów, ma na celu stworzenie niepowtarzalnych, zmienionych i ulepszonych Produktów. Jak wskazane zostało w opisie zdarzenia przyszłego, wytwarzanie przez Wnioskodawcę prototypów Produktów nie obejmuje zmian rutynowych i okresowych. Ponadto, jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, działania Wnioskodawcy, każdorazowo zmierzają do poprawy użyteczności, funkcjonalności lub walorów wizualnych Produktów.

Biorąc pod uwagę opisane powyżej okoliczności, w ocenie Wnioskodawcy, działalność Wnioskodawcy w zakresie projektowania, produkcji serii testowej, testowania, poprawek do projektu i produkcji pierwszej serii Produktów stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 Ustawy PIT.

Ad 2

W ocenie Wnioskodawcy, wymienione w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego koszty materiałów i surowców zużytych do produkcji serii testowej oraz pierwszej serii Produktów stanowią koszty kwalifikowane zgodnie z art. 26e ust. 2 pkt 2 Ustawy PIT.

Zgodnie z art. 26e ust. 2 pkt 2 Ustawy o PIT za koszty kwalifikowane uznaje się nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową.

Przepisy Ustawy o PIT nie precyzują, co należy rozumieć pod pojęciem materiałów i surowców. Zatem, przyjmuje się, że wszelkie materiały i surowce, w przypadku, których istnieje możliwość ich przypisania do działalności badawczo-rozwojowej, mogą zostać uznane za koszty kwalifikowane w ramach Ulgi B+R. Jak wynika z rozporządzania Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2019 r. poz. 2544 - dalej: „Rozporządzenie”), materiałami (surowcami) podstawowymi są materiały, które w procesie produkcji lub przy świadczeniu usług stają się główną substancją gotowego wyrobu; do materiałów podstawowych zalicza się również materiały stanowiące część składową (montażową) wyrobu lub ściśle z wyrobem złączone (np. opakowania - puszki, butelki) oraz opakowania wysyłkowe wielokrotnego użytku (np. transportery, palety), jeżeli opakowania te nie są środkami trwałymi. Natomiast materiałami pomocniczymi są materiały niebędące materiałami podstawowymi, które są zużywane w związku z działalnością gospodarczą i bezpośrednio oddają wyrobowi swoje właściwości (§ 3 pkt 1 lit. b i c Rozporządzenia).

Jeżeli chodzi o pojęcie „surowce”, w związku z brakiem definicji tego pojęcia na gruncie ustaw podatkowych i rachunkowych, dla celów ustalania zakresu zastosowania Ulgi B+R można również odwołać się do pojęcia „surowce” funkcjonującego na gruncie języka powszechnego, gdzie „surowce” to „materiały naturalne pochodzenia zwierzęcego, roślinnego lub mineralnego, służące do wytwarzania jakichś produktów lub energii” (www.sjp.pwn.pl).

Natomiast w zakresie interpretacji pojęcia „materiały” można również odnieść się do definicji wynikającej z przepisów ustawy o rachunkowości, zgodnie z którą materiały to składniki majątku zużywane na własne potrzeby.

Pojęcie materiałów może być również zdefiniowane jako: składniki majątku inicjujące realizację całego cyklu operacyjnego, które jednostka nabywa w celu ich całkowitego zużycia na własne potrzeby, w tym m.in. na potrzeby wytwarzania produktów, świadczenia usług czy realizacji działalności ogólnoadministracyjnej. Do materiałów zaliczyć można także pewne składniki majątkowe wytwarzane przez jednostkę we własnym zakresie (zazwyczaj w ramach działalności pomocniczej), a także różnego rodzaju odzyski, posiadające wartość użytkową, a pochodzące np. z likwidowanych środków trwałych, inwentarz żywy przeznaczony do uboju, części zamienne, półfabrykaty obcej produkcji, paliwa, opakowania itp. (Walińska Ewa (red.), Ustawa o rachunkowości. Komentarz, Wolters Kluwer, 2016).

Innymi słowy, w ocenie Wnioskodawcy do materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową należy zaliczyć wszelkie materiały i surowce nabyte w celu wytworzenia serii testowej Produktów oraz pierwszej serii Produktów lub przeprowadzenia ich testów. Będą to w szczególności: stal nierdzewna wypalana i gięta, materiały eksploatacyjne na warsztat (np. papiery ścierne), profile stalowe, elementy (np. nóżki samoprzylepne, pompki do dozowników, taśmy itp.).

Ad 3

W ocenie Wnioskodawcy, koszty usług takich jak malowanie proszkowe serii testowej Produktów oraz pierwszej serii Produktów stanowią koszty kwalifikowane zgodnie z art. 26e ust. 2 pkt 2 Ustawy PIT.

Jak wskazał Wnioskodawca, w ramach produkcji serii testowej Produktów oraz pierwszej serii Produktów, niekiedy udział biorą również podwykonawcy. W szczególności, część prac obejmuje usługi, które bezpośrednio „oddają” Produktom serii testowej lub pierwszej

serii swoje właściwości. Najczęściej występującym przykładem takiej usługi jest malowanie proszkowe. Wartość przedmiotowych usług powinna być zaliczana do materiałów podstawowych w rozumieniu § 3 pkt 1 lit. b Rozporządzenia.

W związku z tym wydatki poniesione na tego typu usługi należy zaewidencjonować w kolumnie 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów (zakup materiałów oraz towarów handlowych wg cen zakupu).

Potwierdzeniem prawidłowości tego stanowiska jest przykładowo interpretacja z dnia 5 stycznia 2016 r., nr ITPB1/4511-1061/15/DP.

Biorąc pod uwagę powyższe argumenty, w ocenie Wnioskodawcy, koszty usług, które bezpośrednio „oddają” Produktom serii testowej lub pierwszej serii swoje właściwości - takich jak malowanie proszkowe serii testowej Produktów oraz pierwszej serii Produktów - stanowią koszty kwalifikowane zgodnie z art. 26e ust. 2 pkt 2 Ustawy PIT.

Ad 4 (po uzupełnieniu wniosku)

W ocenie Wnioskodawcy, wymienione w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego koszty uzyskania prawa ochronnego na wzory użytkowe stanowią koszty kwalifikowane zgodnie z art. 26e ust. 2 pkt 5 Ustawy PIT.

Zgodnie z art. 26e ust. 2 pkt 5 Ustawy PIT, za koszty kwalifikowane uznaje się koszty uzyskania i utrzymania patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy, prawa z rejestracji wzoru przemysłowego, poniesione na:

a) przygotowanie dokumentacji zgłoszeniowej i dokonanie zgłoszenia do Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej lub odpowiedniego zagranicznego organu, łącznie z kosztami wymaganych tłumaczeń na język obcy,

b) prowadzenie postępowania przez Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej lub odpowiedni zagraniczny organ, poniesione od momentu zgłoszenia do tych organów, w szczególności opłaty urzędowe i koszty zastępstwa prawnego i procesowego,

c) odparcie zarzutów niespełnienia warunków wymaganych do uzyskania patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy lub prawa z rejestracji wzoru przemysłowego zarówno w postępowaniu zgłoszeniowym, jak i po jego zakończeniu, w szczególności koszty zastępstwa prawnego i procesowego, zarówno w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej, jak i w odpowiednim zagranicznym organie,

d) opłaty okresowe, opłaty za odnowienie, tłumaczenia oraz dokonywanie innych czynności koniecznych dla nadania lub utrzymania ważności patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy oraz prawa z rejestracji wzoru przemysłowego, w szczególności koszty walidacji patentu europejskiego.

Jak wskazał Wnioskodawca, w 2021 r. przez pełnomocnika złożył zgłoszenia wzorów użytkowych obejmujących wypracowane przez Wnioskodawcę autorskie rozwiązania wykorzystywane w niektórych Produktach. Wydatki na zarejestrowanie wzoru użytkowego poniesione w 2021 r. obejmowały: wynagrodzenie kancelarii patentowej oraz opłaty od wniosku.

Wnioskodawca otrzymał ochronę na jeden wzór użytkowy wykorzystywany przy projektowaniu i produkcji niektórych Produktów. Postępowania dotyczące pozostałych zgłoszeń są w toku.

Biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy, koszty uzyskania prawa ochronnego na wzory użytkowe, takie jak wynagrodzenie kancelarii patentowej oraz opłaty od wniosku, stanowią koszty kwalifikowane zgodnie z art. 26e ust. 2 pkt 5 Ustawy o PIT. Wnioskodawca uznaje za koszty kwalifikowane koszty uzyskania prawa ochronnego na wzory użytkowe na podstawie art. 26e ust. 2 pkt 5 lit. a i b Ustawy o PIT

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

a) badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r. poz. 478 i 619),

b) badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r.– Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Zgodnie z tym przepisem, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy prowadzi Pan działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazaną w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy - mający na celu tworzenie, tworzyć - powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji - głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku i jego uzupełnieniu opis sprawy oraz cytowane przepisy, należy stwierdzić, że przedstawione we wniosku Pana działania spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż są podejmowane w sposób systematyczny, mają charakter twórczy oraz podejmowane są w celu zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Reasumując podejmowana przez Pana działalność w zakresie projektowania, produkcji serii testowej, testowania, poprawek do projektu i produkcji pierwszej serii Produktów stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących możliwości uznania ponoszonych wydatków za koszty kwalifikowane, wskazać należy, że zgodnie z dyspozycją art. 26e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik uzyskujący przychody ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 odlicza od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1 lub art. 30c ust. 2, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Zgodnie z art. 26e ust. 2 powoływanej ustawy – za koszty kwalifikowane uznaje się:

1. poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu;

1a) poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 8 lit. a i c, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu;

2. nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową;

2a) nabycie niebędącego środkami trwałymi sprzętu specjalistycznego wykorzystywanego bezpośrednio w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, w szczególności naczyń i przyborów laboratoryjnych oraz urządzeń pomiarowych;

3. ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, świadczone lub wykonywane na podstawie umowy przez podmioty, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-8 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, a także nabycie od takiego podmiotu wyników prowadzonych przez niego badań naukowych, na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej;

4. odpłatne korzystanie z aparatury naukowo-badawczej wykorzystywanej wyłącznie w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, jeżeli to korzystanie nie wynika z umowy zawartej z podmiotem powiązanym z podatnikiem w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4;

4a) nabycie usługi wykorzystania aparatury naukowo-badawczej wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, jeżeli zakup usługi nie wynika z umowy zawartej z podmiotem powiązanym z podatnikiem w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4;

5. koszty uzyskania i utrzymania patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy, prawa z rejestracji wzoru przemysłowego, poniesione na:

a) przygotowanie dokumentacji zgłoszeniowej i dokonanie zgłoszenia do Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej lub odpowiedniego zagranicznego organu, łącznie z kosztami wymaganych tłumaczeń na język obcy,

b) prowadzenie postępowania przez Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej lub odpowiedni zagraniczny organ, poniesione od momentu zgłoszenia do tych organów, w szczególności opłaty urzędowe i koszty zastępstwa prawnego i procesowego,

c) odparcie zarzutów niespełnienia warunków wymaganych do uzyskania patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy lub prawa z rejestracji wzoru przemysłowego zarówno w postępowaniu zgłoszeniowym, jak i po jego zakończeniu, w szczególności koszty zastępstwa prawnego i procesowego, zarówno w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej, jak i w odpowiednim zagranicznym organie,

d) opłaty okresowe, opłaty za odnowienie, tłumaczenia oraz dokonywanie innych czynności koniecznych dla nadania lub utrzymania ważności patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy oraz prawa z rejestracji wzoru przemysłowego, w szczególności koszty walidacji patentu europejskiego.

Za koszty kwalifikowane uznaje się także dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością (art. 26e ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 26e ust. 5 ww. ustawy, koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z art. 26e ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikowi, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63a lub 63b, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie tych przepisów.

Z kolei stosownie do art. 26e ust. 7 ww. ustawy, Kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

1. w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców - 200% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a;

2. w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a - 200% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a i ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5;

3. w przypadku pozostałych podatników - 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 2-5, ust. 2a i 3, oraz 200% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 1a.

Zgodnie natomiast z art. 26e ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia. Dokonując odliczenia, o którym mowa w zdaniu drugim, uwzględnia się kwoty pomniejszeń, o których mowa w art. 26eb ust. 1.

Należy także zwrócić uwagę na brzmienie art. 24a ust. 1b cytowanej ustawy, zgodnie z którym, podatnicy prowadzący działalność badawczo-rozwojową, którzy zamierzają skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 26e, są obowiązani w prowadzonej księdze albo w prowadzonych księgach rachunkowych, o których mowa w ust. 1, wyodrębnić koszty działalności badawczo-rozwojowej.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy, należy stwierdzić, że aby podatnikowi podatku dochodowego od osób fizycznych przysługiwało prawo odliczenia w zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym, powinny być łącznie spełnione następujące warunki:

1. podatnik poniósł koszty na działalność badawczo-rozwojową,

2. koszty na działalność badawczo-rozwojową stanowiły dla podatnika koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

3. koszty na działalność badawczo-rozwojową mieszczą się w zamkniętym katalogu kosztów kwalifikowanych określonym przepisami art. 26e ust. 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

4. podatnik nie uwzględnił kosztów kwalifikowanych w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie przepisów art. 21 ust. 1 pkt 63a lub pkt 63b ww. ustawy,

5. w ewidencji, o której mowa w art. 24a ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik wyodrębnił koszty,

6. podatnik wykazał w zeznaniu podatkowym koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu,

7. kwota odliczonych kosztów kwalifikowanych nie przekroczyła limitów określonych w ustawie,

8. koszty kwalifikowane nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy obliczenia podatku.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca poniósł/poniesie wydatki na:

- nabycie materiałów i surowców: stal nierdzewna wypalana i gięta, materiały eksploatacyjne na warsztat (papiery ścierne, pilniki, wiertła), profile stalowe, elementy (np. nóżki samoprzylepne, pompki do dozowników, taśmy), stal węglowa wypalana i gięta, aluminium wypalane i gięte,

- nabycia usług takich jak malowanie proszkowe serii testowej Produktów oraz pierwszej serii Produktów,

- zarejestrowanie wzoru użytkowego: wynagrodzenie kancelarii patentowej oraz opłaty od wniosku

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że:

- koszty poniesione na działalność badawczo-rozwojową zostały/zostaną zaliczone, w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do kosztów uzyskania przychodów danego roku z pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę;

- koszty poniesione na działalność badawczo-rozwojową nie zostały i nie zostaną odliczone od podstawy obliczenia podatku oraz nie zostały i nie zostaną zwrócone Wnioskodawcy w jakiejkolwiek formie;

- Wnioskodawca nie korzystał, nie korzysta i nie będzie korzystał ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63a lub 63b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;

- wszystkie materiały i surowce nabywane przez Wnioskodawcę na potrzeby produkcji serii testowej oraz pierwszej serii Produktów były, są i będą bezpośrednio związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością badawczo-rozwojową;

- w prowadzonej podatkowej księdze przychodów i rozchodów Wnioskodawca wyodrębnia koszty działalności badawczo-rozwojowej (koszty kwalifikowane), tj. Wnioskodawca prowadził, prowadzi i będzie prowadził ewidencję zgodnie z art. 24a ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozwalającą wyodrębnić koszty działalności badawczo-rozwojowej.

Ad 2 i Ad 3

W odniesieniu do kosztów materiałów i surowców zużytych podczas prac B+R należy zwrócić uwagę, że w cyt. powyżej art. 26e ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca posługuje się pojęciami „materiały” oraz „surowce”, które nie zostały zdefiniowane w przepisach ustawy o podatku dochodowym od fizycznych, stanowiąc przy tym, że w podstawie obliczania ulgi uwzględnione mogą być wyłącznie materiały i surowce związane bezpośrednio z prowadzoną przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową.

Jeżeli chodzi o pojęcie „surowce”, w związku z brakiem definicji niniejszego pojęcia na gruncie przepisów podatkowych i rachunkowych, dla celów ustalania zakresu zastosowania ulgi należy posłużyć się znaczeniem pojęcia „surowce” funkcjonującym na gruncie języka powszechnego, gdzie „surowce” to „materiały naturalne pochodzenia zwierzęcego, roślinnego lub mineralnego, służące do wytwarzania jakichś produktów lub energii” (www.sjp.pwn.pl).

Z kolei w zakresie interpretacji pojęcia „materiały” należy odwołać się do interpretacji tego pojęcia funkcjonującej na gruncie przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2021 r. poz. 217 ze zm.). W świetle art. 3 ust. 1 pkt 19 tej ustawy, materiały to składniki majątku zużywane na własne potrzeby.

Powyższy pogląd znajduje również potwierdzenie w doktrynie, gdzie podkreśla się, że materiały to „składniki majątku inicjujące realizację całego cyklu operacyjnego, które jednostka nabywa w celu ich całkowitego zużycia na własne potrzeby, w tym m.in. na potrzeby wytwarzania produktów, świadczenia usług czy realizacji działalności ogólnoadministracyjnej. Do materiałów zaliczyć można także pewne składniki majątkowe wytwarzane przez jednostkę we własnym zakresie (zazwyczaj w ramach działalności pomocniczej), a także różnego rodzaju odzyski, posiadające wartość użytkową, a pochodzące np. z likwidowanych środków trwałych, inwentarz żywy przeznaczony do uboju, części zamienne, półfabrykaty obcej produkcji, paliwa, opakowania itp.” (Walińska Ewa (red.), Bek-Gaik Bogusława, Bojanowski Witold, Czajor Agnieszka, Czajor Przemysław, Gad Jacek, Idzikowska Gabriela, Janicka Anna, Jurewicz Anna, Kalinowski Jacek, Kuczyńska Iga, Mariański Adam, Michalak Marcin, Turzyński Mikołaj, Walińska Anna, Wencel Agnieszka, Wiatr Michał, Ustawa o rachunkowości. Komentarz, Wolters Kluwer, 2016).

Mając na uwadze powołane przepisy prawa podatkowego, a także przedstawiony opis sprawy, należy stwierdzić, że ww. koszty materiałów i surowców zużytych do produkcji serii testowej oraz pierwszej serii Produktów mogą zostać zaliczone do kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 26e ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast wydatki na nabycie usług takich jak malowanie proszkowe serii testowej Produktów oraz pierwszej serii Produktów kosztów kwalifikowanych stanowić nie mogą. Nie można ich bowiem zakwalifikować do kategorii materiałów i surowców, gdyż jak wskazał Wnioskodawca we wniosku są to usługi świadczone przez podwykonawców, które bezpośrednio „oddają” Produktom serii testowej lub pierwszej serii swoje właściwości. Nie mieszczą się zatem w kategorii kosztów wskazanych w art. 26e ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad 4

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że w 2021 r. Wnioskodawca przez pełnomocnika złożył zgłoszenia wzorów użytkowych obejmujących wypracowane przez Wnioskodawcę autorskie rozwiązania wykorzystywane w niektórych Produktach. Wydatki na zarejestrowanie wzoru użytkowego poniesione w 2021 r. obejmowały: wynagrodzenie kancelarii patentowej oraz opłaty od wniosku. Wnioskodawca otrzymał ochronę na jeden wzór użytkowy wykorzystywany przy projektowaniu i produkcji niektórych Produktów. Postępowania dotyczące pozostałych zgłoszeń wzorów użytkowych są w toku.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że ww. koszty uzyskania prawa ochronnego na wzory użytkowe mogą stanowić po stronie Wnioskodawcy koszty kwalifikowane, stosownie do treści art. 26e ust. 2 pkt 5 lit. a i b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości Pana stanowiska może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Odnosząc się do powołanej przez Pana interpretacji indywidualnej wskazać należy, że rozstrzygnięcie w niej zawarte nie jest wiążące dla tutejszego Organu, ponieważ dotyczy tylko konkretnej, indywidualnej sprawy podatnika, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie w niej zawarte jest wiążące. Nie wywołuje ona zatem żadnych skutków prawnych w odniesieniu do innych podatników. Ponadto należy zauważyć, że interpretacja ta odnosi się do kwestii ewidencjonowania wydatków w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, a nie ulgi B+R.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja odnosi się wyłącznie do kwestii będących przedmiotem pytań oznaczonych we wniosku nr 1-4. Stanowisko w kwestii dotyczącej ewidencjonowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów wydatków poniesionych na materiały i surowce oraz usługi malowania proszkowego nie jest przedmiotem oceny.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i musi Pan zastosować się do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako : „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).